Όλα ξεκινούν μ’ ένα κλειστό κινητό. Τηλεφωνεί η Έστερ, δεν απαντά ο Τζούλιο που βρίσκεται στο νοσοκομείο εξαιτίας ενός σοβαρού, τροχαίου ατυχήματος στην οδό Αουρέλια. Τελικά στο κινητό απαντά η Τζουντίττα, η σύζυγος του Τζούλιο, που προφανώς δε γνώριζε τίποτα για την Έστερ. Θα μπορούσε να ήταν η αρχή μιας κωμωδίας, αλλά πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό: ένας αυτόπτης μάρτυρας, υποστηρίζει ότι αυτό που συνέβη στον Τζούλιο δεν ήταν ατύχημα αλλά απόπειρα δολοφονίας, και έτσι η υπόθεση από τα χέρια της ασφαλιστικής περνά στα χέρια της αστυνομίας.
Ο Αντρέα Καμιλλέρι, αδιαμφισβήτητος δάσκαλος του ιταλικού αστυνομικού, μας χαρίζει μια μπλεγμένη ιστορία γεμάτη χιούμορ και μυστήριο, που όλοι οι χαρακτήρες –μαζί κι εμείς που τη διαβάζουμε– βήμα το βήμα πείθονται τελικά ότι έχουν μαντέψει την αλήθεια.
Andrea Camilleri was an Italian writer. He is considered one of the greatest Italian writers of both 20th and 21st centuries.
Originally from Porto Empedocle, Sicily, Camilleri began studies at the Faculty of Literature in 1944, without concluding them, meanwhile publishing poems and short stories. Around this time he joined the Italian Communist Party.
From 1948 to 1950 Camilleri studied stage and film direction at the Silvio D'Amico Academy of Dramatic Arts, and began to take on work as a director and screenwriter, directing especially plays by Pirandello and Beckett. As a matter of fact, his parents knew Pirandello and were even distant friends, as he tells in his essay on Pirandello "Biography of the changed son". His most famous works, the Montalbano series show many pirandellian elements: for example, the wild olive tree that helps Montalbano think, is on stage in his late work "The giants of the mountain"
With RAI, Camilleri worked on several TV productions, such as Inspector Maigret with Gino Cervi. In 1977 he returned to the Academy of Dramatic Arts, holding the chair of Movie Direction, and occupying it for 20 years.
In 1978 Camilleri wrote his first novel Il Corso Delle Cose ("The Way Things Go"). This was followed by Un Filo di Fumo ("A Thread of Smoke") in 1980. Neither of these works enjoyed any significant amount of popularity.
In 1992, after a long pause of 12 years, Camilleri once more took up novel-writing. A new book, La Stagione della Caccia ("The Hunting Season") turned out to be a best-seller.
In 1994 Camilleri published the first in a long series of novels: La forma dell'Acqua (The Shape of Water) featured the character of Inspector Montalbano, a fractious Sicilian detective in the police force of Vigàta, an imaginary Sicilian town. The series is written in Italian but with a substantial sprinkling of Sicilian phrases and grammar. The name Montalbano is an homage to the Spanish writer Manuel Vázquez Montalbán; the similarities between Montalban's Pepe Carvalho and Camilleri's fictional detective are remarkable. Both writers make great play of their protagonists' gastronomic preferences.
This feature provides an interesting quirk which has become something of a fad among his readership even in mainland Italy. The TV adaptation of Montalbano's adventures, starring the perfectly-cast Luca Zingaretti, further increased Camilleri's popularity to such a point that in 2003 Camilleri's home town, Porto Empedocle - on which Vigàta is modelled - took the extraordinary step of changing its official denomination to that of Porto Empedocle Vigàta, no doubt with an eye to capitalising on the tourism possibilities thrown up by the author's work.
In 1998 Camilleri won the Nino Martoglio International Book Award.
Camilleri lived in Rome where he worked as a TV and theatre director. About 10 million copies of his novels have been sold to date, and are becoming increasingly popular in the UK and North America.
In addition to the degree of popularity brought him by the novels, in recent months Andrea Camilleri has become even more of a media icon thanks to the parodies aired on an RAI radio show, where popular comedian, TV-host and impression artist Fiorello presents him as a raspy voiced, caustic character, madly in love with cigarettes and smoking (Camilleri is well-known for his love of tobacco).
He received an honorary degree from University of Pisa in 2005.
Ho trovato interessante la struttura di questo romanzo, più che la trama in sé. Non vi sono descrizioni. L’azione si intuisce attraverso dialoghi, sms, email, articoli di giornale e rapporti di polizia. Conosciamo l’età e i nomi dei personaggi, poco caratterizzati, quasi sagome parlanti.
Leer a Camilleri siempre resulta en algo muy estimulante, no he tenido la oportunidad de leer su serie de Montalbano, pero seguro que pronto lo haré, aunque si he leído alguno que otro libro de él y me encantan.
Este libro es una pequeña joya, aunque podría resultar confuso al principio, todo va cayendo en su lugar poco a poco.
Con un estilo narrativo que va entre la narración de los hechos en parte y por otra parte que va entre llamadas telefónicas, mensajes de teléfono y cartas, nos vamos enterando poco a poco de un pequeño complot de venganza y asesinato.
Realmente una joya, ya me imaginaba yo que el libro nos iba a entregar una sorpresita al final, no me ha sorprendido mucho, pero si que me ha divertido, tiene un pequeño toque de cinismo e ironía que me ha encantado.
Un libro realmente corto, pero que además se lee en una sentada.
Un buen homenaje a un escritor al que se le echará de menos.
Novela corta y ágil construida básicamente por diálogos, recortes de periódicos y mensajes por mail y móvil. Y el final me ha sorprendido ya que no me lo esperaba para nada.
6/10 Novela negra muy cortita de Andrea Camilleri, escrita de forma muy original a base de extractos de conversaciones, denuncias, portadas de periódicos, llamadas telefónicas, etc. La novel arranca con un accidente y a partir de ahí se va complicando la trama. El estilo narrativo es muy similar al de “El sobrino del emperador”, aunque la temática no tiene nada que ver. Yo no he llegado a conectar en esta ocasión y me ha quedado en un quiero y no puedo. Lo siento D. Andrea.
Una novela corta. Un thriller bastante poco original . En la que parece que vayan a pasar más cosas pero que se corta y te quedas sin suficientes explicaciones. Me ha aburrido bastante .Los personajes me han parecido poco creíbles y muy enrevesados. Unos personajes muy estereotipados. La manera en que está escrito hace que cueste seguir la trama.
Hasta más o menos que no llegué a la mitad, no entendía nada de la trama. Ya que la forma en la que está narrada es rara y liosa. Había momentos que no sabía de que personaje de la historia trataban los hechos de ese momento. Luego si que se me hizo algo interesante, y lo terminas porque al ser corto quieres ver como va a concluir. La pena, que para mi gusto quedan puntos sin resolver o algo dudosos. Y respecto al giro final.. vale no lo ves venir, pero porque en ningún momento te dan pista alguna, creo que es demasiado precipitado. Una cosa es que te sorprenda y otra que te lo metan a a lo lo bruto, sin ningún tipo de hilo conductor.
No había leído nada de este autor, ya tocaba, y aunque me he estrenado con su obra póstuma me han dicho que tiene historias mucho mejores, esta me ha parecido bastante buena. Eso si, me desconcertó un poco al principio porque, como dice la sinopsis, parecía una comedia de enredo, la cosa se va poniendo cada vez más negra. Solamente os diré que me enganchó la historia y que no pude parar hasta que la acabé, para mí, bastante adictiva.
Πρώτη φορά διαβάζω Καμιλιέρι και ο τρόπος γραφής του συγκεκριμένου βιβλίου με εντυπωσίασε. Είναι δομημένο μόνο με διαλόγους, χωρίς περιγραφές, εισαγωγές, παραγράφους, απολύτως τίποτα άλλο παρά μόνο διάλογοι. Και δεν χάθηκε η πλοκή ούτε τα έκανε μαντάρα ο συγγραφέας, πολύ καλό αστυνομικό που με κέρδισε περισσότερο ο τρόπος γραφής παρά η ιστορία.
Novela corta, que por su estructura y diálogos más bien parece una obra teatral, pero muy interesante de leer (a veces cómica, a veces trágica), y sobre todo, con una escritura y una trama muy inteligente.
Camilleri è un autore famosissimo, eppure non avevo mai letto un suo libro, neanche quelli del commissario Montalbano. Mi sono imbattuto in questa storia mentre scorrevo l’elenco degli audiolibri disponibili. È piuttosto breve e ruota intorno ad un incidente d’auto, inizialmente chiaro, ma che sarà il punto di partenza per altre disgrazie.
La struttura è originale: la storia inizia con una serie di messaggi inviati ad un cellulare e rimasti senza risposta. Da qui, viene raccontata attraverso dialoghi tra i personaggi, articoli sui giornali e rapporti di polizia.
Tra sfiducia, tradimenti e rancori, la narrazione prosegue spedita e sempre più intricata, spesso con dialoghi angoscianti, fino alla rivelazione finale. Secondo me questa è la parte più debole. . Forse si cercava il finale ad effetto, ma in realtà è sembrata più un‘interruzione. Molto divertenti sono i dialoghi tra l’ispettore capo e il suo superiore, ma il finale proprio non mi è piaciuto.
Più di 3 stelle non riesco a dare. Spero di poter leggere presto Montalbano, in cui sono sicuro emerga tutto il talento di Camilleri.
Libro che scorre via molto veloce (letto in due giorni), scritto con sapiente maestria, non risente per nulla del fatto che si compone interamente di dialoghi senza narrazione o descrizioni, facendone anzi un punto di forza
Il caso presentato nel giallo è interessante, e si sviluppa piano piano man mano che la storia procede, sfidando chi legge a formulare ipotesi e metterle continuamente alla prova. Il lettore non è mai passivo ma sempre impegnato a ragionare su quanto sta leggendo.
Alla mia valutazione generale ho tolto un punto per il finale che putroppo, a mio parere, gli fa perdere la definizione di giallo onesto, non essendo stati forniti al lettore i sufficienti mezzi per dedurlo e che sopratutto necessita di un paio di coincidenze per essere giustificato, cosa mai troppo bella in un romanzo investigativo.
La cosa più interessante e originale di questo breve romanzo è la scrittura: la trama è narrata esclusivamente tramite dialoghi, telefonate, messaggi, rapporti di polizia o articoli di giornale (questi ultimi anche un po' superflui). Pur tagliando completamente le descrizioni e le narrazioni di fatti, Camilleri riesce a costruire un romanzo perfettamente comprensibile al lettore (non si ha mai il dubbio su chi stia parlando o cosa stia succedendo), coerente e con dialoghi credibili. Unico neo, ma non da poco, trattandosi di un giallo, il finale è buttato lì: si capisce chiaramente, ma l'autore non aveva seminato nessun indizio perché il lettore potesse sospettare alcunché.
Tre stelle per affetto- e perchè rispetto a quello che Camilleri pubblica ultimamente, fatta eccezione per i romanzi del Commissario Montalbano, questo libro ha qualcosa di più ambizioso e più serio. Un racconto, più che un romanzo, con un plot debole, una scrittura un po' stanca ma, nell'insieme, una lettura gradevole.
Letto in due ore e Camilleri non delude mai. Un giallo di cui avevo bisogno, avevo bisogno di stare incollata a un libro, e finalmente un libro ci è riuscito.
Despues de haber leído y disfrutado de todas las novelas del comisario Moltalbano de Andrea Camilleri publicadas en España hasta la fecha, hoy me he encontrado con una novela negra fuera de los cánones de la serie de Montalbano y descubro con gran alegría que Camilleri era un gran hacedor de historias, da igual que sea la serie de Montalbano, sus historias narrativas o costumbristas. En esta novela juega al gato y al ratón con el lector, va dejando pistas, lleva por varios caminos a los personajes y a los lectores y resulta una novela entretenida, corta para poder leer en un par de horas sin perder el hilo y con varios puntos de vista, informes policiacos, artículos en los periódicos, conversaciones con los implicados y un final, que, aunque se ve venir, asombra por la calidad en que está escrito. Me ha gustado mucho un añadido de una conferencia que tiene lugar en Roma, de escritores y se titula: En defensa de un color. Nos explica la razón por la que en Italia la novela negra, de intriga, de misterio, se llama giallo y además nos recuerda la cantidad de escritores de este genero que proliferaron en Italia, excepto en la época del fascismo, a partir del fin de la guerra, el romanzo giallo adquiere un gran impulso con autores muy reputados y leídos.
Una novela super corta, narrada en un estilo particular: diálogos, sms, emails, noticias... Se lee muy rápido y la acción te atrapa desde el comienzo. El final, inesperado. Excelente Camilleri, como siempre.
Appassionante. Come al solito il Maestro Camilleri ti tiene incollata alle pagine del suo libro, fino ad arrivare ad un finale che non ti saresti minimamente aspettato.
Μεσογειακό νουάρ θεατρικού τύπου, σχεδόν αποκλειστικά με διαλόγους και διάσπαρτα αποσπάσματα από ρεπορτάζ εφημερίδων, απομαγνητοφώνηση γραπτών μηνυμάτων και πρακτικά απο αστυνομικα τμηματα από τον Ιταλό πατριάρχη του μεσογειακού νουαρ. Λιτό και ατμοσφαιρικό. 3.5/5
Escrita de una manera muy original: sin narración. A base de diálogos, mensajes de texto, artículos periodísticos y algún informe policíaco, acabas montando una historia de amor, y traición. Lo dicho, es una novela muy original, pero muchos diálogos son un sinsentido, además de que es muy previsible. No me ha convencido. 📖❤️
Confesso che questo e' il primo Camilleri che leggo, Montalbano l'ho sempre visto in televisione, e gli altri suoi romanzi erano sempre scritti in siciliano ed io non mi rilasso se leggo in un'altra lingua... Dicevo che era il mio primo Camilleri, probabilmente anche l'ultimo: l'ho trovato cosi' banale, cosi'scontato, cosi' piatto che stento a credere che sia stato scritto dal creatore di Montalbano. Due stelle solo perche' e' comunque scorrevole, e perche' essendo brevissimo non hai la scusa di aver sprecato molto tempo!
Τι είναι το "123ο χιλιόμετρο"; Θα σας πω αμέσως! Εκτός ένα σημείο του δρόμου που δεν θα θέλατε καθόλου να βρίσκεστε, είναι μια πολύ σύντομη νουάρ μεσογειακή περιπέτεια, που παρόλη τη μικρή της έκταση διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα ικανοποιήσουν έναν απαιτητικό του είδους. Σφιχτή αστυνομική πλοκή, μυστήριο, το απαράμιλλο ειρωνικό χιούμορ του Καμιλλέρι, σούρτα φέρτα σε μια από τις ομορφότερες πόλεις της Ιταλίας και φυσικά την απαραίτητη ανατροπή στο τέλος, που ήταν πολλών μεγατόνων. Από αλλού το περίμενα κι από αλλού το βρήκα! Τέλος, με την ολοκλήρωση της ιστορίας, μπορούμε α διαβάσουμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σύντομο δοκίμιο του συγγραφέα προς υπεράσπιση της αστυνομικής λογοτεχνίας. Όχι ότι την χρειάζεται φυσικά, αλλά έτσι απλά!
Todavía estoy un poco descolocada, y me leí el libro de una sentada.
Éste ha sido mi primera aproximación a Camillieri y me ha desconcertado el ritmo frenético del libro desde la página 1
Se trata de una historia de asesinato y venganza pero, de una forma completamente inusual, el escritor nos introduce en la trama y se mantiene durante todo el libro contándonos la trama con recortes de periódico, emails, cartas, mensajes telefónicos, llamadas e informes policíacos.
Me ha gustado mucho y me ha despertado el gusanillo de seguir leyendo a este estupendo escritor italiano.
Esta es la última novela que pudo ver publicada el gran escritor Andrea Camilleri. Y qué os voy a contar: es "la novela negra", que conforme iba leyendo la veía en "blanco y negro", como esas maravillosas películas del cine negro y que todos conocemos. "Km. 123" es impresionante, además de adictiva desde la primera página. Y es una novela corta. Siempre me llama la atención de este escritor que sus novelas (la serie del Comisario Montalbano) no llegan a las 300 páginas, y hace que vayas siguiendo la trama casi sin respirar. Muy interesante es también el epílogo que el autor pidió que se incluyera en esta novela. Se titula «Defensa de un color», que es el amarillo, el giallo, color con el que en Italia se conoce la literatura policiaca. Y se debe a que en 1929, apareció la colección Il giallo Mondadori, llamativa por el color de sus portadas. En definitiva, una novela que es otra obra maestra de Camilleri y que nos deja en herencia a sus lectores.
3.5⭐ Un libro cortito y entretenido, que se lee en un minuto pero que deja más dudas que certezas. El final es un shock, pero como realmente nunca te dan alguna pista que pueda llevarte a esa conclusión, quedas con muchísimas incógnitas y, personalmente eché en falta un epílogo, o algún otro capítulo en el que se desarrollara más el final.
This is a short mystery novel revolving around a tightly-knotted web of love affairs and unfaithfulness. It‘s an isolated story that takes place in a very short amount of time with little to no reference to the events previous and after the narrated events. The cast is limited but, even in the briefness of the book, Camilleri managed to create some very well-defined characters, with very different intents and needs. The unraveling is the mystery is very engaging, with every clue and discovery shifting the reader’s perspective on who the culprit might be. The solution isn’t too shocking, but I’m sure it will come as a surprise to some readers.
I’m partial to the setting in my hometown, so half a star might be due to reading the story unwind in the streets of Rome.