Een jonge schrijver heeft enorm veel succes met haar debuutroman. Een succes dat ze daarna niet meer evenaart, tot het verschijnen van haar vijfde boek, dat haar eersteling zelfs overtreft. Maar dan ontvangt ze een anonieme brief waarin iemand haar beschuldigt van plagiaat en haar vraagt om een ontmoeting op een begraafplaats. Wat is er gebeurd? Hoever is ze gegaan om erkenning te krijgen als auteur? Wanneer sloeg passie voor literatuur om in blinde ambitie en narcisme? Dit zijn de vragen waar het om draait in De schrijfklas, een wervelend verhaal waarin een van de briljantste studenten van een cursus creative writing plotseling overlijdt, haar laatste manuscript onafgemaakt. En waarin niemand is wie hij lijkt te zijn, zelfs de verteller niet. De schrijfklas is een geniale overdenking over de wil tot creëren, de complexe relatie tussen auteurs en hun werk, en de betekenis van kunst en individueel talent.
Es una lectura ideal para el verano: ligera, ingeniosa y divertida. Al mismo tiempo reflexiona sobre la creación literaria y las obsesiones de los autores. No pretende ser una obra maestra, pero cumple de sobras con lo que se propone: entretiene y hace reflexionar. Los personajes son curiosos y están muy bien trazados. 3,5 alto
Hoever wil je gaan om literair succes te behalen? De hoofdpersoon in dit boek heeft 1 boek uitgebracht en haar debuut was direct een groot succes. Alle volgende pogingen om dezelfde prestatie te behalen.
Om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien, terwijl een bestseller vooralsnog uitblijft, is zij docent aan de schrijversschool. Ze begeleidt aankomende auteurs met hun schrijven. Als dan 1 van haar studenten, een zeer talentvolle student overlijdt, komt de hoofdpersoon in het bezit van een onvoltooid manuscript dat weleens hoge ogen zou kunnen gooien. Ze besluit het boek te voltooien en onder haar eigen naam uit te brengen.
-------------------------------
Dit boek is kort, met net iets meer dan 200 pagina's. Maar er gebeurt veel in, thema's als eerlijkheid, loyaal zijn en de druk om succesvol te zijn staan hier toch wel centraal. Het verhaal leest vlot weg, door zowel de lengte als de schrijfstijl die fijn is.
Een heel aangename verrassing, dit. Zeker voor wie van schrijven en schrijvers houdt, hun drang en angst, hun ambitie en passie. Het whodunnit-element is niet helemaal bevredigend, maar de vertelling die is speels, ironisch en met veel inzicht in psychologie.
Una lectura que engancha, ágil y que te mantiene en vilo. Entretiene hasta la última página y te deja con unas reflexiones interesantes sobre el arte de crear.
De hoofdpersoon is auteur en schrijfdocent. Haar eerste boek was een succes, de boeken erna werden wisselend ontvangen. Ze vertelt over haar studenten en een van hen, Pat, schrijft geweldig. Als Pat plotseling komt te overlijden, besluit de schrijfdocent haar boek af te maken en uiteindelijk uit te brengen onder haar eigen naam. Maar natuurlijk kennen de studenten van de schrijfclub het verhaal ook, dus zoekt ze hun goedkeuring.
Ik heb dit boek met plezier geluisterd en ik zou het wel een keer gewoon willen lezen. Abad heeft een fijne schrijfstijl en vertelt boeiend over de schrijfwereld en intermenselijke relaties. Het gaat vooral over vertrouwen, ambitie, zelfzucht... en het leven. Alleen het einde vond ik niet goed. Het verhaal ging een beetje als een nachtkaars uit.
Las reflexiones literarias están bien, tanto sobre la creación como lo que se haría por triunfar.
No se entiende el motivo de que la autora no mencione si su protagonista es mujer u hombre, excepto en un momento, cuando no parece afectar a la historia.
El final, como en casi todas las novelas que crean ciertas expectativas, no está a la altura. Se elige abrir una posible revelación a una trama más o menos secundaria, sin resolverla, en lugar de darle una conclusión a los temas que obsesionan al personaje protagonista.
Bien escrita, temas interesantes, final abierto decepcionante.
el final me lo vi venir pero lo he disfrutado un montón. por alguna razón mi cabeza tenía caras conocidas que encajaban perfectamente con las descripciones de todos los personajes. al protagonista lo imaginé como rodrigo cortés.
Fino. Brillante. Ligero. Como una pluma de albatros, suave en los bordes y afilada en la punta, para escribir con ese mordiente elegante que hace de la narración una experiencia extraordinaria de lo que se percibe como ajeno y sin embargo se vuelve cotidiano.
Escribir sobre escribir, perfilar personajes que son a la vez escritores y ficción sobre escritores. Es un juego de espejos que cuando se hace bien ofrece un reflejo deslumbrante. Y este es el caso, porque Mercedes Abad nos presenta en Escuela de escritura precisamente lo que indica el título: una escuela sobre escritura, sobre crear trama y ficción, sobre como ficcionar la ficción y volverla real mientras que hace exactamente lo contrario: toma la realidad para mostrarla bajo un punto de vista literario que la hace veraz e incluso sarcástica.
La reflexión sobre el proceso creativo, la autoría, el constante solapamiento de ficción y realidad se integran tan bien en la trama que la novela en sí se convierte en un artefacto con un mecanismo tan fino que es imposible no acabar latiendo con el ritmo de su pulso.
Me encantaron la trama, los personajes, el ritmo, el estilo y el tono. Amena y fina a la vez. El único "pero" que puedo poner es el de un final muy acertado que sin embargo se me hizo un poco corto en su desarrollo.
Sabía que este libro me iba a gustar desde el momento en el que leí su resumen.
Podemos no estar de acuerdo con la decisión de la protagonista -yo, desde luego, habría tomado otra de las variables que manejaba-, pero no podemos decir que no está motivada por un buen sentimiento. Desde luego, no es uno egoísta. No lo hace por el éxito, aunque este sea un aliciente. Diría que es un acierto el haber llevado la trama como Mercedes Abad lo ha hecho, pero sí tengo un pequeño "pero". No creo que la trama secundaria que tira al misterio en la parte final del libro fuese necesaria.
Por lo demás, estamos ante una lectura ligera y entretenida. Muy recomendable.
Verrassend goed boek, soort van low stakes schuld en boete. Fijne schrijfstijl, heel vloeiend. Goede opbouw van spanning, alleen op het einde zakte het verhaal een beetje in.
Luisterboek. Bevat een aanbeveling van Herman Koch. Begrijpelijk, want het heeft een opzet en een plot die me deden denken aan die van Het diner. In de loop van het boek worden zaken onthuld door een ik-figuur met de ontknoping op de laatste pagina. Ik vond het een aardig, boek, maar ook wat gekunsteld en gezocht.
4,5. Me ha gustado mucho, sobretodo como está escrito, las reflexiones que hace, las metáforas, la trama, los personajes… me parece un libro que todos tendríamos que leer. Lastima que haya dejado de lado la costumbre de leer seguido porque lo hubiera disfrutado muchísimo.
Dit is een subtiel zinderende roman, waar ik zal proberen iets over te zeggen zonder te spoilen. Wat een onschuldige schrijfcursus lijkt, wordt tot een complot. Het is een broeierig spel van macht, fantasie en verlangen. De ik-figuur gaat er bijna aan onderdoor, maar toch net niet.
De personages lijken in het begin wat dun en op het karikaturale af, maar op een gegeven moment voel je toch betrokkenheid en intrige. Het einde is verrassend. Gewoon een lekker plotje en grappige personages, zonder dat liefdesrelaties de hoofdmoot uitmaken.
Om zijn schrijverschap uit het slop te halen, eigent een docent van een schrijfklas zich het onvoltooide manuscript van een, plotseling overleden, leerling toe. Het ultieme plagiaat. Passie voor literatuur slaat om in ambitie.
Una historia diferente que me ha gustado porque habla de escritores y sus escritos y de cómo el ego hace que a veces nos saltemos nuestros propios principios.
Me he llevado una grata sorpresa con esta novela. Me ha gustado especialmente todo lo concerniente a la escuela de escritura y los procesos creativos. Además, está escrito de una forma excelente –aunque en ocasiones Abad peque de rimbombante endilgando adjetivos sobrantes a su prosa histriónica–. La autora le ha sacado mucho más jugo a la trama del que pensaba que se le podía sacar a raíz de una idea a priori sencilla, y la ha transformado en una historia intrigante, adictiva y con un poso de reflexión que para mí es el necesario para calificar un libro de sobresaliente.
Me ha resultado resaltable que el narrador en primera persona no especifique su género en ningún momento en ninguna de las 170 páginas, sin utilizar adjetivos ni en femenino ni en masculino. En un momento un personaje se refiere al/la protagonista con el adjetivo “sincera”, pero las actitudes me han hecho pensar que se trataba de un hombre. No sé si ha sido a propósito o no, pero parece una especie de mensaje oculto (como el que aparece en la novela de dentro de la novela).
Ésta es sin duda una de esas pequeñas joyas de la literatura con las que nunca viene mal encontrarse.
Heel stom. Ik was dit boek tegengekomen op mijn ereader app en vond dat het een mooie cover had (want eerlijk gezegd, de cover van dit boek is prachtig). Daarna had ik de korte inhoud van dit boek gelezen en had dan besloten (omdat dit boek maar ongeveer 170 pagina's had) om dit boek te lezen.
Ik ben 'soort van' bezig een short story te schrijven voor een vriendin van mij, omdat ik graag schrijf en mijn schrijfkunsten en stijl wil oefenen. Het is dan ook mijn droom om later mijn eigen boek(en) te kunnen uitbrengen. Dus was dit boek 'perfect' voor mij.
Ik lees heel graag schrijvers die personages kunnen uitleggen tot op hun ziel en dat kon deze schrijfster wel. Naast dat het boek over de schrijverswereld ging en over verschillende mensen die een naam proberen te maken in deze wereld, was er ook een soort mysterie bezig. Het mysterie viel voor mij persoonlijk een beetje tegen, omdat de reveal op het einde een beetje voorspelbaar was.
Ik vond het geen slecht boek, ik weet gewoon dat het mij niet meer zolang zal bijblijven.
Me ha parecido una novela brillante, ligera y muy divertida. Al inicio da la sensación de que puede ser lenta, pero la trama se desenvuelve sin perder ritmo en ningún momento. Retrata con gracia personajes que es habitual cruzarte en talleres de escritura al tiempo. La historia del profesor sirve además para incluir reflexiones sobre el mundo literario y frases de gran calado. La novela es muy recomendable, sobre todo si tienes contacto con el mundillo de la escritura. Realmente es el primer libro de Mercedes Abad, pero desde luego que no será el último!
Ik vond het verhaal heel interessant! Ik kon mezelf er niet van weerhouden het constant te vergelijken met Yellowface, maar het had zeker een andere inslag. Het omslag is echt fantastisch. Het liet me niet los dat ik er niet achtergekomen ben of de verteller een man of een vrouw is. Voor het verhaal maakt het niets uit, maar toch betrapte ik mezelf er op dat ik bleef zoeken naar hints.
het einde ging me iets te snel en was net niet zo gelaagd als de rest. als dit iets langer geduurd had en met wat meer body, dan was het denk ik nog cooler geweest.
Anticipa entre sus primeros capítulos buenas expectativas, esta corta novela de bella prosa, cuyo relato gira en torno al mundillo de la literatura, la vocación por la escritura y las consecuencias de los tentáculos del plagio. Un argumento narrativo que no pinta mal hasta que lo lees. Reseña completa: https://techosdepapel.wordpress.com/2...
Brillante prosa que ha dado forma a una idea que todos los participantes en cursos de narracion hemos tenido alguna vez. El desenlace es digno de una novela de Agata Christie