바늘과 가죽의 시

by Gu Byeong-mo, 구병모

당대 한국 문학의 가장 현대적이면서도 첨예한 작가들을 선정, 신작시와 소설을 수록하는 월간 『현대문학』의 특집 지면 〈현대문학 핀 시리즈〉의 서른네 번째 소설선, 구병모의 『바늘과 가죽의 시詩』가 출간되었다. 2009년 『위저드베이커리』로 등단해 안정된 문장과 탄탄한 구성은 물론 장르 구분을 무색케 하는 상상력으로 독자들을 매료시키며 한국문학의 지평을 넓혀온 작가의 이번 신작은 2020년 『현대문학』 7월호에 발표한 소설을 퇴고해 내놓은 것이다. 동화 「구두장이 요정」에서 기원한, 모습을 변화할 수 있고 늙지 않는 생을 살아가는 인간화된 요정의 안을 통해 무한의 삶과 영원의 삶을 시처럼 풀어낸 소설이다.

Genres: Fantasy

192 pages, Hardcover

First published April 30, 2021

About the author

Associated Names:
* 구병모 (Korean)
* Gu Byeong-mo (English)
* คูบยองโม (Thai)

Gu Byeong-mo is a South Korean writer. She made her literary debut in 2009 when her novel Wizard Bakery won the 2nd Changbi Prize for Young Adult Fiction. Her 2015 short story collection Geugeosi namaneun anigireul received the Today's Writer Award and Hwang Sun-won New Writers' Award.

Reviews

[Mook Woramon · Rating 3 out of 5]

ไม่ใช่นิยาย แต่เป็นกวีปรัชญาชีวิตจริงจัง พาเราไตร่ตรองละเมียดละไมไปกับตัวอักษร เหมาะกับอ่านตอนนั่งจิบชาในสวนฟังสายน้ำไหลอะไรแบบนั้น
แต่อ่านแล้วง่วงค่าาาา ด้วยท่วงทำนอง ความเนิบช้าจะพาเราหลับอยู่เรื่อย ทำให้ไปไม่ถึงปรัชญาชีวิตซะที 😅😅

ชีวิตอมตะแบบภูตพันปีมันยาวนานเกินไป เราไม่ได้เฝ้าฝันถึงชีวิตยาวนานขนาดนั้น ความสนุกของชีวิตเราคือการลุ้นว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่ จะมีอะไรรอเราอยู่หลังความตายมั้ยนี่แหละ

เพราะมีชีวิตยืนยาวเลยไม่อยากผูกพันกับใคร เพราะสุดท้ายต้องโดดเดี่ยว อายุยืนเกินอะเนอะ เลยมัวแต่กังวลอนาคต ทำให้ไม่มีความสุขกับปัจจุบัน

ท้ายเล่มมีบทวิเคราะห์จริงจัง ตีความลึกซึ้งเหมาะกับคนชอบตีความครุ่นคิดจุดเริ่มต้น จุดสิ้นสุดชีวิต เกิดมาทำไม อะไรแบบนั้น
ส่วนเราขอตัวไปนอนก่อนนะคะ 🥹🥹

ป.ล. เล่มนี้ภาษาสละสลวย แปลได้เรียบรื่นสายตา

[Liliyana Halim · Rating 4 out of 5]

3,5 ⭐️
Selesaiiiii! Cukup sukaa! Tapi juga cukup membingungkan buatku pribadi 🫣. Yang pasti novel ini ada sedihnya, manis juga hangat. Aku suka yang pertemuan kembali dan penasaran dengan akhirnya. Aku suka dengan Mia yang cukup berpendirian. Baca ini aku jadi tau beberapa jenis sepatu, cara membuatnya, dan kenapa ada sepatu yang harganya mahal banget.
.
‘Apakah kau tahan disalib, dibakar, dan disayat? Kalau kau yakin bisa, apakah kau sungguh-sungguh bisa tahan? Kaupikir kau tahu sesakit apa rasanya sebelum kau mengalami sendiri? Ketegaran bukan sesuatu yang bisa kaudapatkan dari pengalaman hanya karena kau sudah hidup untuk waktu yang lama. Sama seperti tahun-tahun yang kaulewati tidak akan membuatmu bertambah bijak’. (Hal 109).
.
‘Mungkin Tuhan memang tidak menciptakan satu makhluk untuk memahami makhluk lain dan semua yang ada di sekeliling mereka. Mungkin Tuhan hanya menciptakan mereka untuk berusaha mengerti dan merasa putus asa akibat kekecewaan yang timbul’. (Hal 150).
.
“Tentang bagaimana sesuatu bisa menghilang. Aku tahu segala sesuatu bisa memudar dan mati, karena itulah aku harus melakukannya sekarang.” (Hal 152).
.
‘Jika segalanya akan hancur suatu hari nanti, sebaiknya ia tidak memberi arti apa pun sejak awal, berkompromi dengan kehidupan yang tidak kekal ini, dan tidak bersikap emosional’. (Hal 108).

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 3 out of 5]

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

มีช่างทำรองเท้ายากจนคนหนึ่งอาศัยอยู่กับภรรยา พวกเขาเหลือแผ่นหนังเพียงพอสำหรับทำรองเท้าได้แค่คู่เดียว ช่างทำรองเท้าจึงตัดหนังด้วยความบรรจงเพื่อเตรียมจะเย็บเป็นรองเท้าในวันรุ่งขึ้น

เช้าวันถัดมา ช่างทำรองเท้ากลับพบว่าแผ่นหนังที่เขาได้เตรียมไว้กลายเป็นรองเท้าคู่งามที่เย็บด้วยฝีเข็มอันปราณีต

เขาขายรองเท้าคู่นั้นและได้กำไรเพียงพอสำหรับซื้อหนังตัดรองเท้าสองคู่ คืนนั้นเขาตัดหนังเตรียมเอาไว้แล้วเข้านอน เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบกับรองเท้าสวยงามสองคู่

เขาขายรองเท้าที่ได้มาวันแล้ววันเล่าจนร่ำรวย

วันหนึ่งช่างทำรองเท้ากับภรรยาว่าเกิดความสงสัยว่ารองเท้าที่ได้มาทุกวันนั้นมาจากไหน หลังจากที่พวกเขาตัดหนังสำหรับทำรองเท้าเสร็จ จึงแสร้งทำเป็นเข้านอน แล้วย่องมาแอบดู จนทำให้รู้ว่าในทุกๆ คืนจะมีเหล่าภูติตัวจิ๋วปรากฏกายมาเป็นแรงงานเถื่อนตัดเย็บรองเท้าให้

ช่างทำรองเท้ากับภรรยาอยากจะตอบแทนบุญคุณของเหล่าภูติ พวกเขาจึงตัดเสื้อผ้าขนาดพอดีตัวกับพวกมันวางไว้ให้แทนหนังสำหรับทำรองเท้า เมื่อภูติน้อยมาเห็นก็รีบสวมใส่เสื้อผ้าและกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ หลังจากนั้นพวกมันก็ไม่มาปรากฏให้คู่สามีภรรยาเห็นอีกเลย

เวรกรรม... พอได้โบนัสก็ยกพวกกันลาออก

ในหนังสือคือเรื่องหลังจากนี้

หลังจากที่บรรดาพี่น้องภูติได้รับเสื้อผ้าแล้ว ด๊อบบี้ก็เป็นอิสระ พวกมันได้รับกายเนื้อ และมีขนาดรูปร่างเท่ามนุษย์ทั่วไป และแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตนิรันดร์ของตน

วันหนึ่งภูติที่ชื่อว่าอัน ซึ่งยังคงประกอบอาชีพทำรองเท้าอยู่ก็ได้พบกับหนึ่งในพี่น้องที่จากกัน เธอต้องการให้เขาทำรองเท้าให้กับคู่หมั้นของเธอ

อันต้องต้องสู้กับความเชื่อที่ว่าภูติกับมนุษย์ไม่สามารถรักกัน และก้าวข้ามผ่านความคิดนี้ไปให้ได้

เราว่ามันลอยๆ ไปหน่อย อ่านแล้วได้ข้อสรุปนิดเดียว

Goodreads ให้ 4 เราให้ 3.3

[nanws · Rating 4 out of 5]

4.5
เกริ่นก่อนว่าไม่ใช่นักอ่านแบบอ่านแล้ววิเคราะห์อะไรขนาดนั้น รีวิวนี้เลยเป็นแค่มุมมองแบบหยาบๆของเรา

เริ่มเรื่องมาด้วย อัน เป็นภูติที่ทำรองเท้ากับเหล่าพี่น้องของตัวเอง จนวันหนึ่งทุกคนก็ได้แยกทางกัน และไปตามทางของตัวเอง และได้รับร่างมนุษย์มา

ถึงอันจะได้ร่างมนุษย์แล้วแต่เขาก็ยังคงทำรองเท้าต่อไป เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เขาทำมาตลอด เหล่าพี่น้องแยกย้ายกันไปตามที่ต่างๆ เจอโลกใหม่ๆ งานใหม่ๆ ต่างก็ค่อยๆหายไปทีละคนๆจนเหลือแค่อันกับมีอา (ภูตอีกคน)

อันกับมีอามีชีวิตอมตะ พวกเขาย้ายที่อยู่ งาน สังคมต่างๆไปเรื่อยๆเป็นเวลาหลายร้อยปี (หรือมากกว่านั้น) พวกเขาต้องเริ่มใหม่และพบการจากลานับครั้งไม่ถ้วนเพราะภูตไม่แก่ ไม่ตาย
- ส่วนตัวชอบตรงนี้มาก การบรรยายในเรื่องดี มีหน่วงๆเวลาอ่าน

มันหน่วงสำหรับเราตรงที่อันพบและจากลาคนมามากมาย เขาพยายามหลีกเลี่ยงมนุษย์เพราะรู้ว่าวันใดวันหนึ่งมนุษย์ก็ต้องตายจากไป เหลือไว้เพียงตัวเขา อ่านแล้วรู้สึกว่าอันปิดกั้นตัวเองพอสมควรเลยแหละ อันคิดว่าความสัมพันธ์กับมนุษย์ก็เกิดขึ้นเพียงจุดนึงในเวลานานแสนนานของชีวิตเขาที่ไม่รู้จะถึงจุดจบเมื่อไหรหรือจะมีจุดจบหรือไม่ ถ้ามันจะต้องแหลกสลายก็สู้อย่าไปสนใจมันเลยดีกว่า

หลังจากนั้นอันก็ได้กลับมาพบกับมีอา มีอาพามนุษย์ผู้ชายคนหนึ่งมาเพื่อให้อันทำรองเท้าให้ มีอาตัดสินใจจะใช้ชีวิตร่วมกับเขา คอยเฝ้ามองเขาจนถึงวาระสุดท้าย ซึ่งเป็นความคิดคนละแบบกับอันเลย

และจากการที่อันได้พบกับมีอา ได้พูดคุย ได้เห็นตาที่เป็นประกายของเธอ เขาก็เริ่มสงสัยว่าทำไมมีอาถึงเลือกทางนั้น มันจะไม่เจ็บปวดหรอกับการที่เห็นคนที่เรารักจากเราไปก่อน

ยาวมากแล้วเอาเป็นว่าผ่านเนื้อเรื่อง เหตุการต่างๆทำให้อันได้ข้อคิด มุมมองใหม่ๆ ความสวยงามของเปลวไฟที่โชติช่วงและดับลงในพริบตา

- ทำไมภูตอย่างอันกับพี่น้องถึงถือกำเนิดขึ้นมา
- ทำไมถึงต้องทำรองเท้าตั้งแต่เกิด
- การมีชีวิตโดยที่ไม่รู้วันสิ้นสุดมีความหมายอย่างไร
- มันเป็นพรหรือคำสาปกันแน่

เป็นนิยายที่อ่านแล้วได้คิดอะไรหลายๆอย่าง เล่มบางอ่านไม่นาน แต่ช่วงบททำรองเท้าศัพท์รองเท้าเยอะเลยนึกภาพตามไม่ได้บ้างถึงจะมีคำอธิบายให้ก็ตาม😂

แถมประโยคที่ชอบ

“เพราะเขาจะหายไป เขาจะสึกกร่อนจนหมดและตายจากไปจึงต้องเป็นตอนนี้เท่านั้น”

[Kumala Dee · Rating 3 out of 5]

Buku ini cukup tipis, jadi kukira akan menyelesaikannya dengan cepat. Ternyata ceritanya terasa lambat dengan berselimut kesuraman. Mungkin karena Ahn, karakter utamanya bukan manusia jadi penulis menggambarkan pemikiran yang berbeda. Tapi ya, jadinya banyak tahu tentang pembuatan sepatu karena detailnya banyak.

[Stella_bee · Rating 4 out of 5]

Buku tipis sarat makna, konsep dan premisnya menarik. Hanya aku kurang sreg dengan endingnya..

[aynsrtn · Rating 4 out of 5]

"Bahwa suatu hari nanti aku akan mengantar kepergiannya dan aku akan tinggal sendiri, bahwa selama hidupku, aku mungkin akan selalu mengantar kepergian orang-orang dan selamanya berkabung." —Mia, hal. 110

Tentang menjadi abadi; entah itu anugerah sebagai hadiah atas pengabdian jasa tanpa pamrih, atau malah kutukan.

Begitu yang dirasakan Ahn dan Mia, mereka dulu adalah sesuatu yang mungkin kita ketahui sebagai mahluk-mahluk tanpa nama yang memiliki kekuatan ajaib yang hanya ada di cerita dongeng anak-anak. Mereka berubah menjadi manusia karena diberikan baju dan sepatu oleh tukang sepatu tua nan miskin atas ucapan terima kasih karena telah membantunya. Dan buku ini mengisahkan bagaimana kehidupan mereka selanjutnya.

Menjadi mahluk yang abadi, membuat Ahn harus berpindah-pindah tempat, negara, pekerjaan, dan juga berganti identitas. Beratus—atau mungkin beribu—tahun ia hidup seperti itu. Hingga sampailah ia menjadi seorang pengrajin sepatu—sebab itu adalah tugasnya dulu saat masih menjadi mahluk tanpa nama, membuat sepatu, memegang jarum, memotong kulit—dan melakukannya hingga sekarang. Ahn terpisah dari saudara-saudaranya sesama mahluk. Lalu, ia bertemu dengan Mia—saudaranya saat menjadi mahluk tanpa nama—dengan kekasihnya. Ia ke toko sepatu Ahn dan meminta Ahn membuatkan sepatu untuk kekasihnya.

Buku ini sangat detail menjelaskan cara membuat sepatu. Mulai dari pengukuran, pemilihan bahan, menjahit, pengepasan, sampai pengemasan. Dan filosofi tentang sepatu pun memberikan rasa hangat. Bayangkan kamu dibuatkan sepatu yang memang itu hanya khusus untuk kamu. Dibuat dengan tangan. Melihat kebiasaan kamu berjalan dan saat mengenakan sepatu. The one and only. Sungguh sangat spesial. Dan sangat mementingkan kenyamanan.

Dalam buku ini pun digambarkan pergolakan batin Ahn yang tidak bisa berhubungan romantis dengan seseorang. Tentu saja ia hanya bertahan 6 bulan, setelahnya menghilang. Karena seseorang itu akan menua dan mati, sementara Ahn tetap abadi. Tapi, itu tidak dengan Mia. Ia memiliki kekasih dan akan segera menikah. Hal itu yang tidak dimengerti Ahn. Konflik bukan antara Ahn dengan Mia, tetapi dengan Yujin, kekasih Mia. Seru seperti cinta segitiga—tetapi bisa dibilang tidak seperti itu juga, hehe. Dan kisah Ahn dengan Ibu Sang Penyair—siswa kelas pembuatan sepatu Ahn—juga memiliki tempat tersendiri di buku ini.

Akhir kata, Kisah Jarum dan Kulit adalah buku yang singkat, padat, dan hangat. Hanya 176 halaman. Aku membaca dalam sehari karena begitu page turner. Terima kasih kepada Iingliana yang sudah menerjemahkannya dengan baik. Juga Staven Andersen yang sudah membuat sampul buku yang cantik.

[Rizkana · Rating 4 out of 5]

Dia tidak hanya tidak tahu bahwa saudaranya datang ke negara ini demi menyusulnya dan tinggal di tempat yang tak terlihat olehnya, tetapi dia juga tidak berniat mencari tahu. Sepertinya hanya Ahn sendiri yang selalu bertanya-tanya di mana saudaranya berada dan sedang bersama siapa. Hanya Ahn sendiri yang merasakan kerinduan, kecemasan, dan kekhawatiran tentang keadaan saudaranya bagaikan memar dalam hati.

Saya mengapresiasi arah dan akhir cerita ini. Bagi sebagian, mungkin tidak bisa disebut berakhir bahagia, tetapi juga tidak bisa disebut berakhir merana. Hampir datar. Hampir seperti terasa sia-sia, tetapi bukankah di kehidupan nyata memang banyak peristiwa yang berakhir begitu saja, apa adanya, tidak berbuah seperti apa yang kita pinta?

Membaca kisah Ahn yang harus menghadapi keabadian; ketakutannya untuk mengambil risiko agar dapat melekat sekalipun hanya sementara; kekecewaan dan kecemburuannya yang sempat berujung amarah ketika satu-satunya 'orang' yang sama dengan dirinya dan ia kira akan mengerti caranya memandang dunia, ternyata memilih keputusan yang tidak pernah ia berani ambil--eksplorasi perasaan tokoh Ahn ini, buat saya, jarang saya temukan di cerita-cerita lainnya. Saya menyukainya.

Bertemu dengan terlalu banyak orang akan terasa seperti tidak pernah bertemu dengan siapa-siapa. Terlalu sering menjalin hubungan akan membuatmu tidak mampu mengikat diri pada siapa pun.

Alurnya yang terbilang pendek memaksa penulis memadatkan gambaran perasaan campur aduk itu, dan penulis berhasil. Rasanya tidak ada ruang dialog ataupun narasi yang keluar jalur. Mudah menjaga konsentrasi untuk mengamati apa yang Ahn rasakan.

Jangan lupa juga, di tengah padatnya alur, penulis juga berhasil menciptakan latar yang kokoh. Saya tahu ada pengrajin sepatu di dunia ini, tetapi jelas saya tidak paham prosesnya, gambaran komponen pembuatannya, dan istilah-istilah terkait sepatu buatan tangan.

Bagaimanapun, sepatu hanya menunjukkan semangat hidup dan jiwa bertarung orang yang mengenakannya.

Di dalam buku ini, penulis membawa serta dunia sepatu buatan tangan ke hadapan pembaca, membuat alur cerita yang padat makin terasa kokoh. Jangan khawatir kebingungan dengan kentalnya kekhasan latar cerita karena penerjemah membekali pembaca dengan catatan kaki untuk memahami istilah-istilah tersebut.

"Tentang bagaimana sesuatu bisa menghilang. Aku tahu segala sesuatu bisa memudah dan mati, karena itulah aku harus melakukannya sekarang."

[Bighead_Monster · Rating 3 out of 5]

เรื่องราวชีวิตที่เป็นอมตะของภูตพี่น้อง ที่โชคชะตานำพาให้กลับมาพบกันอีกครั้ง จนเกิดเป็นข้อพิพาทกับความเชื่อระหว่างภูตและมนุษย์ที่ไม่อาจครองรักกันได้ วรรณกรรมปกสวยน่ารัก ๆ ธีม #ร้านทำรองเท้าแห่งนี้มีคุณภูตพันปีเป็นเจ้าของ เล่าโทนนิทานทรงกวีแฟนตาซีภาษาไปเรื่อยลอยฟุ้งฝันสละสลวย เส้นเรื่องมีนิดเดียวแต่เล่ายืดยาวไปหน่อย

คือเรื่องราวที่ต่อยอดมาจากนิทานเกาหลี ว่าด้วยช่างทำรองเท้าอยากตอบแทนบุญคุณของเหล่าภูตจิ๋วที่แอบช่วยตัดเย็บรองเท้าตอนดึกดื่นให้ ร้านรองเท้าอันซบเซาจึงอยู่ต่อไปได้ ช่างจึงตัดเย็บเสื้อผ้าให้เป็นของขวัญ พวกภูตเองก็ได้รับพรจนถึงขั้นกลายร่างเป็นมนุษย์มีอายุยืนยาวราวกับเป็นอมตะและใช้ชีวิตต่อมาเรื่อย ๆ

พวกภูต ๆ แยกย้ายกันไปใช้ชีวิต เวลาผันผ่านเป็นพัน ๆ ปี กระนั้นแล้วภูตที่ชื่อ อัน ก็ยังคงเปิดร้านรองเท้า ตัดเย็บหนังอยู่ จนวันหนึ่งจุดเปลี่ยนมาถึงเมื่อเขาได้พบกับ มีอา หนึ่งในภูตพี่น้อง ซึ่งเธอต้องการให้อันทำรองเท้าให้กับคู่หมั้นของเธอ อัน ภูตในร่างมนุษย์จึงคิดไม่ตกกับความเชื่อที่ว่า มนุษย์และภูตไม่ควรลงเอยกันด้วยรัก

เล่มบาง ๆ ที่ตัวอักษรจิ๋วหลิวตามคอนเซปต์ภูตจิ๋ว55ซึ่งเขาไม่มีเว้นวรรคอะไรให้เลย การไล่สายตาจะยากลำบากนิดนึง แต่ก็แฝงเกร็ดความรู้ด้วยตัวเอกไม่ใช่แค่ช่างทำรองเท้าแต่เปิดคลาสสอนทำรองเท้า จึงกลายเป็นความพิถีพิถันที่ทำได้ดีมาตลอดหลายร้อยพันปี มีดีเทลทั้งการตัดเย็บหนัง รายละเอียดรองเท้าชนิดต่าง ๆ

นักเขียนสร้างเรื่องราวเพิ่มมาจากนิทานภูตทำรองเท้าและมอบบทให้ตัวเอกดำรงฐานะเป็นภูตผู้คงอยู่มาอย่างยาวนาน จนมาเกิดคำถาม เกิดทางเลือก เพื่อแสดงให้คนอ่านเห็นถึงความหมายของการดำรงชีวิตอยู่ต่อซึ่งภูตอย่างอันเองก็เลี่ยงที่จะพูดถึงประเด็นนี้มาตลอด กลายเป็นเรื่องราวที่แฝงความหมายของปรัชญาชีวิต

การเล่าเรื่องเป็นแนวSlice of lifeผสมโทนกวี-โทนปรัชญา เล่าเหตุการณ์ไปเรื่อย ๆ ให้คนอ่านตั้งคำถามไปกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ให้ตีความครุ่นคิด คนเรามีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งใด ดำรงอยู่ทำไม สำนวนภาษา+แปลดี แต่ละวรรคแฝงไปด้วยความหมาย มีบทวิเคราะห์รวมเล่มตอนท้ายเล่มด้วย จะเห็นได้ว่าลึกซึ้งสุด ๆ

ทั้งเล่มไม่มีเหตุการณ์ตื่นเต้นอะไร ภาพรวมคือเล่าเรื่องให้คิดให้ได้การก้าวข้ามผ่านความคิดที่ตัวเอกปิดกั้นมานาน ประเด็นมีนิดเดียว-องค์เดียวนี่แหละ แต่เรื่องราวก็ช่างยืดเยื้อยาวนานเหมือนอายุภูต ซึ่งท้ายสุดแล้วจะเผยซึ่งคำตอบของการที่คนเราจะดำรงชีวิตที่เหลืออยู่ต่อไปเพื่ออะไร การเปิดใจในความไม่ยั่งยืนมนุษย์

[Hirai · Rating 4 out of 5]

“Bagaimana rasanya hidup dengan menantikan kematian? Nyatanya kehidupan yang kekal abadi tak menjamin kebahagiaan pada diri seseorang.”
Dunia ini terus berputar dan berkembang, perlahan satu persatu orang juga akan pergi meninggalkan. Sebagai manusia biasa tentu kita hanya perlu menunggu kapan giliran datang, namun bagaimana jadinya kalau kita tak ditakdirkan untuk bisa mengalami kematian? Betapa sulitnya kehidupan kita yang harus mengalami duka berkali-kali demi melihat kematian orang-orang yang kita sayangi? Begitupun yang dialami oleh Ahn yang selalu menanti datangnya pemberhentian hidup. Dia adalah makhluk kecil yang berubah wujud menjadi manusia namun dia tak pernah menua dan tak akan bisa mengalami kematian.
Ahn terlalu lama tinggal di dunia ini dan menyaksikan beberapa hal sudah digantikan dengan yang baru. Dia harus melalukan penyesuaian dengan pergerakan dunia dan juga orang-orang baru di sekitarnya. Ahn tak bisa menikmati kisah cinta layaknya manusia karena dia takut mengalami duka atas kematian orang tercinta. Sampai akhirnya dia bertemu dengan Mia (saudaranya) yang jatuh cinta dengan manusia. Apakah cinta sejati yang tulus mampu meluruhkan tembok besar penghalang cinta mereka berdua?
Kisah ini membawa renungan untuk kita semua yang berharap hidup panjang dan takut mengalami kematian. Setiap awal pasti ada akhir, setiap perjalanan pasti ada tujuan begitu juga yang kita alami dalam hidup ini. Dikarenakan kita manusia yang pasti akan mengalami kematian untuk itu perbaiki hubungan sesama manusiamu sekarang juga. Perbanyak jalinan kasih sayang dan juga relasi untuk hidup singkat yang lebih berwarna. Hal yang terjadi kemarin adalah pengalaman, hari ini adalah waktu yang berhak untuk dinikmati sementara hari esok adalah misteri yang masih dipertanyakan. Entah kita akan bertemu dengan hari baik lagi atau kematian datang menjemput kita. Manfaatkan waktumu sebaik-baiknya.

[Tamira Bella · Rating 3 out of 5]

Sudah cukup lama saya tidak membaca buku dengan tema fantasi, judulnya sangat menarik: Kisah Jarum dan Kulit menceritakan sosok makhluk pembuat sepatu yang hidup ribuan tahun hingga berhasil bertransformasi menjadi manusia. Tidak diketahui asal mula dan berapa lama makhluk ini hadir, namun seiring dengan berjalannya waktu, makhluk ini dapat menyerupai bentuk sebagai manusia, merubah wajahnya sesuai keinginan, tidak bisa mati, namun tetap bisa merasakan sakit.

Namanya Lee Ahn, meskipun bentuknya telah berubah menjadi manusia, namun ia tetap menjalani hidup sebagai tukang sepatu. Tak ada perubahan berarti yang membuatnya keluar dari rutinitas, seakan itulah takdirnya.

Lee Ahn sendiri memiliki saudara sejenis dengannya yang bernama Mia. Setelah terpisah ratusan tahun, ternyata Mia memilih jalan yang berbeda. Mia pergi mengembara ke berbagai penjuru dunia, belajar bahasa asing, berganti-ganti identitas, hingga akhirnya menjadi seorang ceo ternama.

Konflik dimulai ketika Mia kembali menemui Lee Ahn setelah sekian lama, sembari membawa kabar bahwa ia akan menikah dengan seorang manusia dan ia meminta Lee Ahn untuk membuatkan sepatu pengantin untuk pernikahannya.

Lee Ahn, dengan segala keraguannya, memperingatkan Mia. Ia khawatir bahwa meskipun Mia memilih untuk menikah, perpisahan akan selalu menghantuinya.

Akankah Mia menuruti saran Lee Ahn? Bagaimana kehidupan mereka bisa berubah? Saya tidak akan menuliskan bagian tersebut lebih lanjut, sebab bisa saja terjadi spoiler, silahkan dibaca saja bukunya ya.

Pada intinya, di dalam buku ini saya melihat sudut pandang para tokoh dalam menerima kenyataan, kerelaan untuk melepaskan, dan bagaimana cara mereka berdamai dengan takdir. Jarum dan Kulit seakan mengajarkan kita untuk sedikit merenung tentang kehidupan, kehilangan, serta bagaimana cara kita memilih merelakan segala yang kita cintai.

[Polyj · Rating 4 out of 5]

หนังสือเล่มนี้ปกมาแนวน่ารักอบอุ่น เล่มบางๆ ถือติดมือไปอ่านตามที่ต่างๆ ได้สบายๆ
เราเลยได้หยิบมาอ่านอย่างไว ไม่ทันได้ดอง ... ตอนเห็นแค่ปก ก็คิดว่าจะเป็นเรื่องน่ารักคิ้วท์ๆ แบบอ่านง่ายสบายๆ แต่พอพลิกไปอ่านคำโปรยปก ก็ต้องปรับอารมณ์ใหม่ น่าจะเป็นเรื่องราวจริงจัง แนวมองหาความหมายของชีวิต
เรื่องนี้เล่าโดยมีตัวละครหลักคือ อัน เขาเป็นเจ้าของร้านตัดรองเท้า ซึ่งตัวเขาและพี่น้อง กำเนิดมาจากการเป็นภูต จนได้ร่างกายเหมือนมนุษย์ สามารถใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาได้ เพียงแต่ว่าจะมีอายุยืนยาวมากๆ ถึงอย่างนั้นพวกเขาสามารถปรับหน้าตากำหนดอายุเองได้
พี่น้องคนอื่นๆ ของอัน ได้แยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นนานแล้ว แต่เขายังคงยึดมั่นกับอาชีพช่างทำรองเท้า ผ่านวันเวลามาเป็นพันปี ต้องย้ายที่อยู่ย้ายร้านไปนับครั้งไม่ถ้วน ก็คืออยู่ไหนนานๆ ไม่ได้เพราะคนจะสังเกตเห็นความผิดปกติที่เขาไม่แก่ไม่ตาย
ปัญหานี้เองทำให้เขาไม่กล้าสร้างสัมพันธ์กับคนอื่นมากนัก
ไม่กล้ารัก เพราะกลัวการพรากจาก เพราะยังไงก็รู้แน่นอนอยู่แล้วว่ารักกับคนธรรมดา ถึงเวลาอีกฝ่ายก็ต้องตายจากไป
สรุปก็คือ อัน ใช้ชีวิตโดดเดี่ยวมาเป็นพันปี และคงจะอยู่โดดเดี่ยวว่างโหวงไปเรื่อยๆ อีกเป็นหลายพันปี กับร้านทำรองเท้าของเขา
แต่วันหนึ่ง มีอา พี่น้องผู้พลัดพราก ได้เดินเข้ามาที่ร้านทำรองเท้า ... และขอให้เขาตัดรองเท้าคู่หนึ่งให้กับคนคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนสำคัญสำหรับเธอ
จากมุมมองความคิดเรื่องการพรากจากของอัน ทำให้เขากลัวมีอาจะต้องมาเสียใจในภายหลัง เขาจึงไม่ค่อยอยากสนับสนุนความรักของเธอ แต่ทั้งตัวมีอาและคนรักของเธอก็ได้พิสูจน์ให้เขาเห็นว่า บางสิ่งบางอย่างบางคนบางความรู้สึกมันมีค่ามากพอที่ควรคว้าและรักษาเอาไว้ให้ดีที่สุดแม้ในที่สุดเราต้องสูญเสียมันไปก็จะไม่เสียดายวันเวลาที่ผ่านมา
>> อ่านเรื่องนี้ ต้องทำความเข้าใจ และใจเย็นพอควรเลยค่ะ ด้วยมีการแฝงความหมายลึกซึ้งในเรื่อง ตอนท้ายเล่มมีบทวิเคราะห์ด้วย ทำให้เข้าใจได้มากขึ้นค่ะ

[P.Chang · Rating 3 out of 5]

ออกแนวปรัชญา ช้า ๆ เนิบ ๆ เรื่อย ๆ ขบคิดเกี่ยวกับปัญหาในการดำรงชีวิตของผู้ที่มีอายุขัยเป็นอมตะ การสูญเสียซ้ำแล้วซ้ำเล่า การไม่กล้าที่จะต้องเผชิญกับความสูญเสีย เป็นข้อคิดที่เราอาจจะตั้งคำถามว่า เราใช้ชีวิตไปเพื่ออะไร เราอยู่เพื่อรักใคร แม้สิ่งที่ว่านั้นในสักวันหนึ่งอาจจะต้องแตกสลายหายไป เราพร้อมที่จะเลือกเดินไปบนเส้นทางสายนั้นหรือไม่ เราจะก้าวข้ามความกลัวนั้นไปพร้อมกับอันได้หรือไม่...

การแปล ทำออกมาได้ดี

เนื้อเรื่อง จากเรื่องราวของภูตตัวจิ๋ว ที่จะออกมาทำรองเท้ากลางดึก ให้กับตาและยายเจ้าของร้านขายรองเท้า ทำให้ตาและยายมีชีวิตดีขึ้น และได้มอบ เสื้อผ้าเป็นของขวัญให้กับเหล่าภูตตัวจิ๋ว หลังจากนั้นพวกเขาได้รับพรอันวิเศษ สามารถมีร่างกายและเนื้อหนังอันเป็นมนุษย์ และอายุขัยอันยาวนาน ทั้งหมดจึงได้แยกย้ายกันไปตามที่ต่าง ๆ ต่างคนต่างออกเดินทางไกล ผ่านไปหลายร้อยปีหลายพันปี ได้ประสบพบเจอผู้คนมากมายที่เข้ามาและจากไป แล้ววันหนึ่ง อัน ผู้ที่ยังคงรักษาอาชีพทำรองเท้ามาตลอด ก็ได้ประสบพบเจอกับเพื่อนเก่าอย่างมีอา ซึ่งเขาไม่คิดว่าจะได้พบเจอกับเธออีกครั้ง เธอมาพร้อมภารกิจสำคัญ มีอาต้องการให้อันสร้างรองเท้าให้กับคู่รักของเธอ นั่นจึงทำให้อันตั้งคำถามกับความหมายของการมีชีวิต การสูญเสีย และความรัก...

#Panอ่าน

[Fitri Rahantoknam · Rating 3 out of 5]

Aku kira akan cukup ‘enjoy’ dengan ceritanya. Ternyata tidak segampang itu Ferguso!!

Melihat Ahn sebagai liliput yang bertransformasi menjadi manusia dan menjalani hidup sebagai makhluk abadi dan menyaksikan perubahan jaman. Dia takut jatuh cinta? Tidak, dia takut kehilangan. Sampai Ia bertemu Mia, saudarinya yang ternyata ingin dibuatkan sepatu yang pas untuk sang kekasih.

Ahn adalah sosok yang terlalu pasrah, sangat abai, namun batinnya bergejolak mempertanyakan tiap hal yang terjadi, terutama tentang hubungan hidup dan mati manusia.

Akhir ceritanya mengambang, istilah tentang membuat sepatu cukup banyak, membuat aku kadang harus ‘google’ untuk mencari artinya. Namun beban kesepian, kosong, khawatir lewat karakter Ahn membuat aku ingin memeluknya.

[Boo Boo · Rating 3 out of 5]

Ahn sosok yang terlihat tidak peduli pada apapun. Yang dia tau -selama hidupnya yang entah kapan habisnya- hanya membuat sepatu. Kesepian. Penuh pergolakan batin, mempertanyakan, memperdebatkan segala hal, tapi tidak berusaha mencari jawaban. Hanya pasrah, rapuh, kosong, menghindari segala hal, tidak peduli, hanya menunggu waktu menjemput. Yang entah kapan tiba.

Aku suka Penulis menciptakan karakter Mia yang berkebalikan dari Ahn. Dua sudut berbeda menghasilkan pemahaman yang sebenarnya jawaban yang dicari-cari Ahn. Hidup bermakna bukan hanya sekadar ditunggu, namun harus diciptakan.

Novel tipis yang agak susah dinikmati sekali duduk. Kujamin😃

[Pandafly · Rating 3 out of 5]

หนังสือเล่มเล็กบาง แต่เนื้อหาข้างในไม่ได้เล็กบางตามหนังสือเลย ทุกอณูของตัวอักษรล้วนแต่แฝงบทกวีบรรยายความคิดเกี่ยวกับการมีชีวิตอยู่

ในแง่ความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร นับว่าคนเขียนถ่ายทอดออกมาได้ดีอยู่มากทีเดียว

ฉากดำเนินเรื่องนั้นเป็นเพียงฉากสั้นๆ สามารถเดินเรื่องให้จบได้ไว แต่ในเนื้อเรื่องได้มีการสอดแทรกความคิดความรู้สึกเข้าไปเยอะจนยืดเนื้อเรื่องออกไป ซึ่งจุดนี้หากมากไปก็จะเป็นการยืดเยื้อเนื้อหาให้น่าเบื่อขึ้นมาเสียมากกว่า

อาจเพราะเราไม่ได้รู้วัฒนธรรมนิทานพื้นบ้านเกาหลี หรือคำศัพท์อุปกรณ์ทำรองเท้าแต่อย่างใด เลยทำให้ลดความอินหรือสนุกกับหนังสือเล่มนี้ไปเยอะอยู่

[SIRINDHORN · Rating 2 out of 5]

เรื่องราวค่อนข้างสับสนวนไปวนมาของช่างทำรองเท้าที่กำเนิดจากภูต และยังไม่แน่ใจว่าตนเองจะมีเป็นอมตะหรือไม่ ว่าอ่านเนื้อเรื่องพยายามจับใจความที่นักเขียนเล่าแล้ว บทวิเคราะห์ยิ่งพาให้ไม่รู้เรื่องมากขึ้น เนื้อเรื่องแบ่งแยกเป็นส่วนใหญ่ได้สองส่วน คือการลงรายละเอียดของการทำรองเท้าทั้งด้วยมือและเครื่องจักร แต่จะเน้นรายละเอียดไปทางทำมือ กับคือส่วนหนึ่งคือกำเนิดและการดำเนินชีวิตของช่างทำรองเท้าที่เคยไม่มีตัวตนจับต้องไม่ได้กับพวกพ้อง จนถึงขณะเล่าคือเหลือแค่สองชีวิต ไม่มีคะแนนความประทับใจเลย

[Arutala · Rating 4 out of 5]

Jujur membaca novel ini saya merasa dibawa ke situasi yang rileks karena detail dan pengenalan dalam membuat sepatu kalau divisualkan tentu sangat menarik. Mulai dari elemen sepatu yang dijahit, jenis kulit sepatu, model sepatu hingga bahan dan jenis sepatu yang ternyata sangat rumit untuk dibedah disesuaikan dengan karakter pemakainya.

Dengan novel yang sangat tipis ini, karakter Ahn terlalu menonjol mengalahkan Mia-saudara sesama makhluk dan tokoh pendukung lain. Hanya Yu-jin yang mampu mengimbangi peran Ahn dalam pertempuran batin tentang jenis sepatu dan mengapa Mia harus ada di antara mereka berdua. Cukup indah sih ceritanya. Saya suka dengan ke sederhanaan alur dan temanya; yakni tentang kegelisahan makhluk abadi dan kepiawaiannya dalam membuat sepatu.

[sesamesyrup · Rating 3 out of 5]

⭐3,5/5

Kisah yang terinspirasi dari dongeng Liliput dan Tukang Sepatu ini banyak membahas tentang eksistensi dan kefanaan. Gaya bahasa yang dipakai dalam novel ini cukup 'tinggi' sehingga membacanya memerlukan fokus dan pemahaman yang baik mengenai makna-makna pada kalimat yang disampaikan dalam cerita.

[thep.gmr · Rating 4 out of 5]

วรรณกรรมเล่มบางที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหม่นๆ ที่เล่าเรื่องราวของภูตที่มีชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์มาอย่างยาวนานหลายร้อยปี ที่ทำงานเกี่ยวกับการทำรองเท้ามาตลอดชั่วชีวิต เขาใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์มาอย่างยาวนาน และไม่รู้ว่าจุดจบอยู่ที่ตรงไหน ปรับตัวเข้ากับโลกมนุษย์ที่เปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง ก้าวผ่านเหตุการณ์ประวัติศาสตร์มากมายที่แสนจะโหดร้ายของมนุษย์ ได้พบเจอผู้คนมากมาย พบเจอกับการจากลาเพราะชีวิตของผู้คนที่เข้ามามีอายุขัยที่จำกัด ส่วนตัวเขาที่มีชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุดจึงไม่อาจสร้างความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากเกินไป บางครั้งเขาตั้งคำถามกับตัวเองว่าจุดสิ้นสุดอยู่ที่ตรงไหน และการมีชีวิตไม่มีที่สิ้นสุดนั้น เป็นของขวัญหรือคำสาปกันแน่

[Somee · Rating 4 out of 5]

색다른 책이다. 줄거리는 별 게 없는데, 필체가 어름답고 뭔가 끌어당기는 게 있는 책.

[Sulhan Habibi · Rating 4 out of 5]

Bagus

[rinsuuh · Rating 3 out of 5]

유한과 무한 사이의 신비, 유용과 무용 사이의 기적

[Harumichi Mizuki · Rating 3 out of 5]

Cerita tentang makhluk-makhluk abadi yang tadinya tercipta tanpa tubuh kasar dan nama, yang suka membantu sepasang suami-istri miskin pembuat sepatu.

[Wwn Pradetpong · Rating 2 out of 5]

รู้สึกเฉยๆ

[Book Beforebed_ · Rating 3 out of 5]

เรารู้สึกว่าแก่นเรื่องจริง ๆ มันไม่ค่อยมีอะไร 555 ด้วยความที่รูปแบบมันไม่ถึงกับว่าเป็นนิยายหรือวรรณกรรม แต่เป็นกวีเชิงปรัชญารูปแบบหนึ่ง จุดเด่นคือรูปประโยคไหลลื่นมากเลยค่ะ ภาษาคำแปลสละสวย บางช่วงอ่านแล้วต้องย้อนกลับมาอ่านประโยคนั้นใหม่ เพื่อตั้งใจตีความ อันนี้คือคำชมนะ มันแบบ ปล่อยผ่านไม่ได้อ่ะ เพราะความหมายมันดีและกินใจมาก ๆ เลย