สิ้นแสงอนธการ เล่ม 2

สิ้นแสงอนธการ #2

by Rou Bao Bu Chi Rou, 肉包不吃肉, โร่วเปาปู้ชือโร่ว

เนื่องจากแม่ทัพกบฏ กู้หมาง ผู้สูญเสียความทรงจำคลุ้มคลั่งในเรือนลั่วเหมย
จวินซ่างแห่งฉงหวาจึงต้องทรงใคร่ครวญอีกครั้งว่าใครจะเป็นผู้ควบคุมตัว “สัตว์ร้ายแห่งแท่นบูชา” ของฉงหวาในอดีตผู้นี้

เพื่อที่จะได้ตัวกู้หมางมาอยู่กับตน โม่ซี จึงต้องเข้าไปดูอดีตของมารกระบี่หลี่ชิงเฉี่ยนและสลายความยึดติดของมารตนนี้ให้จงได้ ทว่าผู้ที่สลายความยึดติดจนมารกระบี่ดับสูญไปกลับเป็นคนอื่นเสียนี่

แท้จริงแล้วกู้หมางเลอะเลือนจริงหรือไม่ เขาจดจำอดีตระหว่างทั้งสองได้บ้างหรือเปล่า ทางเดียวที่โม่ซีทำได้ก็คือ ต้องขุดหลุมพรางเพื่อหยั่งเชิงศิษย์พี่ผู้นี้
“หากทุกหนแห่งล้วนเต็มไปด้วยกับดัก ย่อมต้องมีบางเวลาที่เขาพลั้งเผลอตกลงไป”

376 pages, Paperback

Published July 26, 2024

About the author

Associated Names:
* Rou Bao Bu Chi Rou
* 肉包不吃肉 (Chinese Profile)
* โร่วเปาปู้ชือโร่ว (Thai Profile)
* Meatbun Doesn't Eat Meat (English Profile)

Reviews

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

อยากอ่านข้ามไปตอนเฉลยปมเลยทีเดียว​ เพราะอ่านแล้วสงสารแม่ทัพกู้​ ชีวิตแม่ทัพโม่ก็น่าสงสารนะ​ ทุกคนมีปมเป็นของตัวเอง​ ส่วนมู่หรงเหลียนถึงจะเขียนให้ดูจั้วแต่ก็เป็นตัวละครที่เกลียดไม่ลง

คุณนักเขียนวางโครงเรื่องได้เข้มข้นไม่แพ้ฮัสกี้​ ว่าละอยากกลับไปอ่านฮัสกี้อีกรอบ

[? · Rating 5 out of 5]

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

เล่มนี้ผูกพันกับตัวละครมากขึ้นมากๆ ทั้งสงสาร ทั้งเอ็นดู ทั้งเข้าใจ ช่วงแรกๆคือช่วงที่กู้หมางยังไม่ได้ความทรงจำกลับมา ไปอยู่จวนซีเหอก็ป่วนจนเจ้าของบ้านปวดหัว5555555 เอ็นดูมากๆ ช่วงกลางไปถึงท้ายก็อย่างที่รู้ๆกันค่ะ นักเขียนคือโร่วเปาอ่ะนะ

โร่วเปาเปิดปมไว้หลายปมเลย เล่มนี้เน้นเปิดปมและความสัมพันธ์ของกู้หมางกับโม่ซี อีกทั้งยังเล่าถึงพื้นหลังและอดีตของตัวละครเพิ่มด้วย เป็นสาเหตุที่ทำให้เข้าใจพวกเขามากขึ้น เย่ว์เฉินฉิงกับมู่หรงเหลียนเล่มนี้ออกน้อยมาก บางทีก็คิดถึงความตลกช่วงท้ายของเล่มแรกไง555555 เอ็นดูเย่ว์เฉินฉิงและแอบเผลอเผื่อแผ่ไปให้มูหรงเหลียนด้วยอ่า พูดหน่อยเถอะ…มู่หรงเหลียนมีกลิ่นตุๆ มาน้อยแต่ปมมองข้ามไม่ได้เลย

กลางๆเรื่องหลายครั้งก็โกรธโม่ซีนะ เกือบได้ฉายาพี่เขยคนเปรตละแต่ฮึบไว้ รอดูไปก่อน แต่ละอย่างที่ทำน่าหมั่นไส้จริงๆโม่ซีอ่ะ พอเริ่มกล่าวถึงสาเหตุเล่าในมุมมองความรู้สึกของโม่ซีบ้าง เราโครตเข้าใจเลย โกรธไม่ได้และแอบเสียใจที่ว่าเขา ทั้งคู่เจอเรื่องหนักพอกันอ่ะ ในสถานการณ์ที่มันใหญ่โต ซับซ้อน ปานปลาย จะมาหาคนถูกผิด เจ็บมากกว่าหรือเจ็บน้อยกว่า มันก็ไม่ได้อ่ะ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง เราแค่ยังไม่รู้ พอรู้แล้วโครตเข้าใจ กลายเป็นอยู่ในสถานการณ์เดียวกับโม่ซี ไม่พอใจแต่ก็เกลียดไม่ลง อยากโกรธแต่โม่ซีก็มีความขับข้องใจของตัวเองอ่ะ โร่วเปาขยี้ความรู้สึกพวกเขาได้ดีมาก อินไปกับทุกฝ่าย ไม่กล้าตัดสินใครแล้วตอนนี้

ถึงความคืบหน้าเรื่องสาเหตุของการกบฏจะไม่มีเยอะ แต่…เราว่าเขาก็เคลียร์ปมในใจกันไปเยอะอยู่นะ เห็นได้ชัดว่าโม่ซีไม่ได้แค้นกู้หมางเหมือนตอนแรกๆแล้ว ถ้าไม่ไปจี้จุดเขานะ ตอนนี้สัมผัสได้แค่ความรู้สึกต้องห้าม ไม่ได้โกรธตลอดเวลา บางทีก็อยากอ่อนโยนเหมือนแต่ก่อน แต่เขาเป็นกบฏไปแล้วอ่ะ มันมีกำแพงหนาๆกั้นไว้ จุดจบก็เขียนไว้แล้วว่าต้องตาย โม่ซีเลยทำตามใจไม่ได้มากไปกว่านี้ ได้แต่มองเงียบๆ อยู่เป็นเพื่อนเงียบๆ จนกู้หมางเองก็ไม่รู้ตัวว่าเขาห่วงขนาดไหน

ส่วนกู้หมางก็ได้ความทรงจำกลับมาบางส่วน เรารู้สึกว่ามันมีอะไรมากกว่านั้นอ่ะ สิ่งที่กู้หมางทำมันผิดจริงๆหรอ มันมีทางเลือกมากกว่านั้นหรือดีกว่านั้นจริงๆหรอ สิ่งที่เขาทำมันผิดมหันต์มาก คือเลือดเนื้อและชีวิตของผู้บริสุทธิ์ของแคว้นตัวเอง เราเชื่อในตัวเขาจนคิดว่าถ้ามันไม่ใช่ทางเลือกสุดท้ายที่มีเขาคงไม่ทำแบบนั้น เพราะฉะนั้นรู้สึกผิดได้ เสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำไปได้ แต่อย่าเกลียดตัวเอง อย่างคิดว่ากู้หมางคนนั้นไม่ดีเลย เขาเคยเป็นคนดีถึงขนาดนั้น มีปณิธานแรงกล้าขนาดนั้น มีจิตใจคิดช่วยเหลือปวงประชาขนาดนั้น ทางเลือกนั้นคงเป็นสิ่งเดียวที่ทำได้ เรารู้สึกว่าผลลัพธ์ของการกบฏต้องดีต่ออะไรสักอย่าง คนส่วนใหญ่? ทาส? เก้าดินแดน? เพราะการที่เขายินยอมมือเปื้อนเลือด แบกรับบุญคุณความแค้นของแผ่นดิน ฝังชีวิตและปณิธานของตัวเอง มันจะเป็นเรื่องไร้สาระที่สูญเปล่าและทำให้คนมากมายเดือดร้อนได้อย่างไร

[เจ้าหมีขาว · Rating 5 out of 5]

เข้าใจเลยว่าทำไมในอดีตโม่ซีถึงรักกู้หมางมากๆ พออ่านเองฉันก็ตกหลุมรักศิษย์พี่กู้ แทบจะเป็นแสงสว่างหนึ่งเดียวในชีวิต ช่วงอดีตของพวกเขาก็ดี ดีจนน่าใจหาย เพราะตอนนี้มันไม่สามารถกลับไปยังช่วงเวลานั้นได้แล้ว

คิดว่าเราเข้าใจความเป็นโม่ซี รักแค้นชอบชังรู้ความทั้งหมด แต่หาทางระบายออกไปไม่ได้ ทุกอย่างอัดอั้นในใจ สุดท้ายเลยเหมือนคนจมน้ำที่ต้องแบกความทรงจำของทั้งสองคนไว้บนบ่า ถูกพันธนาการ หาทางขึ้นจากน้ำไม่เจอ แต่เล่ม 2 ฉันโกรธแกมากนะ แต่ก็สงสารมาก! แต่ก็โกรธมาก! รู้ตุวไว้!

ชอบตอนที่อ่านๆอยู่แล้วเจอ hint ที่เชื่อมโยงกับฮัสกี้ แบบ อุ๊ย อันนี้ฉันรู้นะ มันต้องมีความชิบหายเกิดขึ้นแน่นอน! สนุกดี 555 เป็น hint เล็กๆน้อยๆที่สร้างความตื่นเต้นได้ ตอนอ่านฮัสกี้เรื่องบางเรื่องเราก็ไม่ได้สนใจจุดกำเนิดของสิ่งต่างๆขนาดนั้น รู้ก็ดี ไม่รู้ก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร

เราชอบซีนอารมณ์ของเล่มนี้มาก อ่านจบแล้วนั่งเหม่อ เอาออกจากหัวไม่ได้ รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา ฉันสกปรกหรือเปล่า เกิดมาเป็นคนเหมือนกันแต่ฐานะไม่เท่ากัน การปฎิบัติ สายตาที่ได้รับก็แตกต่าง เห้อออออ เป็นเล่มที่อ่านจบแล้วรู้อึดอัด มีอะไรตกค้างให้คิดถึงอยู่ตลอดเลย

[yada · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้เจ็บหัวใจมากกกกก อ่านไปถอนหายใจหนักไป สงสารกู้หมางมากใจเจ็บไปหมด แต่ก็สงสารโม่ซีเหมือนกัน อ่านไปก็รู้สึกไปว่ามันจะจบดีจริงใช่ไหมนะ 5555555 เพราะคนนึงก็มีหน้าที่การงาน ยศฐาบรรดาศักดิ์สูงส่ง มีหญิงเพรียบพร้อมรอแต่งเข้าจวน ส่วนอีกคนมีตรวนนักโทษกบฎ แถมยังเป็นทาสอีก โทษประหารชัวร์แค่รอเวลา ดูยังไงก็ยากเหลือเกินที่จะได้คู่กัน 555555

โม่ซีตบตีกับตัวเอง คนอ่านก็ตบตีกับตัวเอง จะโกรธก็โกรธไม่ลง 🥹 แต่ก็เป็นโม่ซีอีกที่คอยดูแล คอยเฝ้าเขาตอนป่วย รู้สึกว่าปมหลายอย่างดูเรื่องเข้าเรื่องแล้ว กู้หมางกับผ้าโพกหัวทำเอาคิดไม่ตกว่า จริง ๆ แล้วมันเป็นมายังไง ทำไมกู้หมางถึงรู้สึกอย่างนั้น แล้วมู่หรงเหลียนทำไมดูจงเกลียดจงชังกู้หมางขนาดนั้น มีเดาไว้ในใจแต่ไม่รู้ว่าถูกไหม เพราะถ้าเดาถูกก็เมคเซ้นกับทุกอย่างมาก แต่ปมที่ทำไมกู้หมางถึงทรยศนี่ยังเดาไม่ออกจริง ๆ อยากอ่านเล่มต่อให้จบในทีเดียวเลย

[Hahababa · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้อ่านง่ายกว่าเล่ม 1 มาก ไม่บีบคั้นอึมครึมจนเกินไป มีฉากเบาๆ โบ๊ะบ๊ะ จนปรับใจไม่ทันบ้าง แต่โดยรวมยังคงเล่นงานเราด้วยการบาด กรีด สลับกับทุบด้วยอาวุธทื่อ นักเขียนเก่งมากจริงๆกับการเล่นกับอารมณ์คนอ่าน ขยันขยี้ จนบางทีก็เบื่อว่าย้ำบ่อยไป

ในขณะที่มีตัวละครใหม่ๆเพียบ พร้อมจะปูให้เกิดเรื่องในอนาคต ฟากอดีตก็ค่อยๆเผยความเกี่ยวพันอันกระจัดกระจาย จนเราอยากรู้เต็มทีว่าในอดีตนั้นเกิดเรื่อ���อะไรขึ้นกันแน่ ความคาดเดาของเรากระจัดกระจายพอๆกับความทรงจำของกู้หมาง

[stroom · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก ขมๆหน่วงๆ หายใจไม่ทั่วท้องดี มี hint ให้เอ๊ะอยู่หลายจุด สงสารกู้หมางมาก เหมือนทำอะไรก็ผิด ทำดีเท่าไรเขาก็ไม่เห็นค่า ปมโม่ซีก็สาหัส อกหักจากแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวของตน เจ็บมาก รักเขามาก แต่ยังปากแข็งอยู่

[Jayjay · Rating 4 out of 5]

ขมมาก แต่อร่อยจริงๆ

[rocky · Rating 4 out of 5]

4.5⭐️

[XingChenDaHai · Rating 4 out of 5]

ช่วงแรกที่นอ. ยังจำอะไรไม่ได้ มีความน่ารักปนน่าสงสารพอสมควร แอบหน่วงใจตอนโดนพระเอกแรงใส่ แต่ก็เข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่ดูทรงแล้วน่าจะมีเบื้องหลังเรื่องที่กบฎ

[DoubleJay Amornwarawong · Rating 4 out of 5]

อ่านไปก็ปวดหัวไป เจ่บตับแบบสุดๆค่ะ ถ้าในสมการนี้ คนที่น่าสงสารที่สุดคือโม่ซีที่มูฟออนเป็นวงกลม

[Pandan · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายที่ต้องขอใช้คำว่าอึดอัดพร่ำเพรื่อ เพราะอึดอัดจริง ระหว่างตัวอักษรที่อ่านมีแต่ความอึดอัดคับข้องใจ
เล่มนี้เน้นหนักไปที่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างโม่ซีกับกู้หมางล้วนๆ ด้านพล็อตยังไม่ค่อยคืบหน้า จังหวะเดินเรื่องกลับมาเอื่อยกว่าเล่มแรกนิดนึง กู้หมางกำลังฟื้นความทรงจำกลับมาบางส่วน เริ่มตระหนักคิดได้แล้ว เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาเยอะ เล่มที่แล้วเจ็บตัว เล่มนี้เจ็บหัวใจแทน ฝั่งโม่ซีก็ปวดร้าวพอๆ กัน ใจนึงแค้นเขา แต่พอเห็นเขาเจ็บ ตัวเองก็เจ็บไปด้วย อ่านๆ ไปก็ไม่รู้จะเลือกสงสารใครมากกว่ากัน