What do you think?
Rate this book
Kądziel
Kądziel to próba zrozumienia przyczyn i konsekwencji rodzinnych dramatów oraz opowieść o krzywdzących stereotypach, jakie wciąż dominują w postrzeganiu kobiecości. Trzydziestoletnia Lena dowiaduje się, że jest w ciąży i wtedy do głosu dochodzą tłumione przez nią od lat lęki i wątpliwości. Czy bolesna historia rodzinna wpłynie na jej macierzyństwo? Co mogłyby jej przekazać antenatki?
Opowieść o najistotniejszych dla siebie wydarzeniach snują cztery kobiety: mieszkająca na wsi w dwudziestoleciu międzywojennym Teresa, jej córka Aleksandra, wnuczka Maria oraz współcześnie żyjąca prawnuczka Lena. Ich historie splatają się ze sobą, a to rodzi pytanie, czy kolejne pokolenia powtarzają te same losy, dążąc do upragnionego spełnienia.
Opowieść o najistotniejszych dla siebie wydarzeniach snują cztery kobiety: mieszkająca na wsi w dwudziestoleciu międzywojennym Teresa, jej córka Aleksandra, wnuczka Maria oraz współcześnie żyjąca prawnuczka Lena. Ich historie splatają się ze sobą, a to rodzi pytanie, czy kolejne pokolenia powtarzają te same losy, dążąc do upragnionego spełnienia.
318 pages, Paperback
First published September 5, 2024
17 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
September 8, 2024
Teresa, Aleksandra, Maria i Lena. Od prababki do prawnuczki. Od dwudziestolecia międzywojennego po współczesność. Od wsi po miasto. Różne czasy, miejsca, okoliczności, ta sama krew. Krew, która płynie niespokojnie i ten niepokój oplata bohaterki jak sieć, z której nie mogą się uwolnić.
Wtłoczone w życie, którego nie chcą, ofiary własnych decyzji i ofiary czasów, w których żyją. Same cierpią, więc zadają cierpienie innym. Łatwo jest krzywdzić dzieci, łatwo jest krzywdzić tych, którzy kochają. Chwila okrucieństwa jest chwilą ich potęgi, tyle że później nie przychodzi ukojenie.
Tu wszystkie kobiety są nieszczęśliwe. Tu matka nie rozmawia z córką, więc córka nie rozumie postępowania rodzicielki i później powtarza nienawistny schemat w swoim życiu.
Paulina Klimańska-Nowak pokazuje, że traumy, także te nieuświadomione, rzucają długie cienie na następne pokolenia, że samotność w rodzinie to coś potwornego, że cierpienie bliskich nie ma końca.
Autorka tworzy wielowymiarowe bohaterki, takie, które mogłyby być naszymi sąsiadkami (oby nie matkami...), takie, które może znamy w realnym życiu. Jedne są potworne bardziej niż inne - taka Maria, chociaż wiemy, że jej charakter nie wziął się znikąd. Lenie można tylko współczuć i kibicować z całych sił...
Wciągnęła mnie ta saga rodzinna bardzo, przygnębiła jeszcze bardziej. Czyta się ją jednym tchem, chociaż przyznam, że w przeskokach czasowych momentami się gubiłam.
Paulina Klimańska-Nowak ma sprawne pióro, wrażliwość, jaką cenię i ważną historię do przekazania. Na pewno sięgnę po jej kolejną powieść, a Was zachęcam do przeczytania tej.
Wtłoczone w życie, którego nie chcą, ofiary własnych decyzji i ofiary czasów, w których żyją. Same cierpią, więc zadają cierpienie innym. Łatwo jest krzywdzić dzieci, łatwo jest krzywdzić tych, którzy kochają. Chwila okrucieństwa jest chwilą ich potęgi, tyle że później nie przychodzi ukojenie.
Tu wszystkie kobiety są nieszczęśliwe. Tu matka nie rozmawia z córką, więc córka nie rozumie postępowania rodzicielki i później powtarza nienawistny schemat w swoim życiu.
Paulina Klimańska-Nowak pokazuje, że traumy, także te nieuświadomione, rzucają długie cienie na następne pokolenia, że samotność w rodzinie to coś potwornego, że cierpienie bliskich nie ma końca.
Autorka tworzy wielowymiarowe bohaterki, takie, które mogłyby być naszymi sąsiadkami (oby nie matkami...), takie, które może znamy w realnym życiu. Jedne są potworne bardziej niż inne - taka Maria, chociaż wiemy, że jej charakter nie wziął się znikąd. Lenie można tylko współczuć i kibicować z całych sił...
Wciągnęła mnie ta saga rodzinna bardzo, przygnębiła jeszcze bardziej. Czyta się ją jednym tchem, chociaż przyznam, że w przeskokach czasowych momentami się gubiłam.
Paulina Klimańska-Nowak ma sprawne pióro, wrażliwość, jaką cenię i ważną historię do przekazania. Na pewno sięgnę po jej kolejną powieść, a Was zachęcam do przeczytania tej.
September 16, 2024
Czy wierzycie w to, że traumy z przeszłości naszych przodków mogą wpływać na nasze życie?
„Kądziel” Pauliny Klimańskiej-Nowak to powieść, która jak nić łączy pokolenia kobiet, ich bóle, nadzieje i tęsknoty. Wyciąga na powierzchnię głęboko ukryte lęki, tworząc emocjonalną mozaikę czterech kobiet, których życie splata się w jedno drzewo, a korzenie sięgają daleko w przeszłość. W niezwykle emocjonujący sposób wciąga czytelnika w głębiny rodzinnych tragedii, bólu i milczenia, które rozbrzmiewają echem przez pokolenia. To opowieść, która dotyka najczulszych strun naszej duszy, budząc w nas te najskrytsze, najboleśniejsze uczucia – uczucia, które czasem sami staramy się przed sobą ukryć.
Lena, trzydziestoletnia kobieta stojąca na progu macierzyństwa, znajduje się w centrum tej opowieści, a jej wewnętrzne rozterki stają się mostem do przeszłości. Zamiast radości i oczekiwania do głosu dochodzą wspomnienia i niepokoje zakorzenione głęboko w jej rodzinie. Czy można uciec przed traumami przeszłości? Czy złamane serca, niespełnione miłości, krytyka wbijająca się w duszę jak sztylet mogą nie przeniknąć w nowe życie?
Lena, będąc na skraju nowego życia, nie tylko staje przed wyzwaniem macierzyństwa. Staje przed całym bagażem przeszłości, który ciągnie się za nią jak cień. W jej wnętrzu rozbrzmiewają echa niespełnionych pragnień i strachów jej antenatek. Ona, jak Maria, Aleksandra i Teresa, niesie na swoich barkach brzemię, którego nie można zrzucić. Każda z tych kobiet walczyła, każda pragnęła miłości, akceptacji, spełnienia – a mimo to ich losy wydają się naznaczone cierpieniem, jakby coś nieuchwytnego blokowało ich drogę do szczęścia.
Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że każde słowo, każda fraza była jak delikatny, a jednocześnie bolesny sztylet wbijający się w serce. To opowieść o milczeniu – o tym, co nigdy nie zostało powiedziane, a co niszczyło bardziej niż najgorsze słowa. To historia o tym, jak krytyka i brak zrozumienia potrafią rozbić człowieka na kawałki. Lena, przy każdym kroku w stronę nowego życia, stawia czoła cieniom przeszłości, które zdają się niemożliwe do przegonienia.
W tej powieści, nie sposób nie poczuć ciężaru pokoleń – każda z kobiet, Teresa, Aleksandra, Maria, i wreszcie Lena, niesie swoje brzemię. Ich historie wlewają się w siebie, tworząc obraz niekończącej się walki o akceptację, miłość i zrozumienie. To, co najbardziej porusza, to przerażające uczucie, że czasem życie nie pozwala na wyrwanie się z pętli rodzinnych traum, że każda rana, każda niespełniona miłość, każda krytyka zatruwa kolejne pokolenia.
Lena, chociaż żyje we współczesnym świecie, niesie w sobie dziedzictwo swojej prababki, babki i matki, a ich bolesne wspomnienia pulsują w jej sercu. Najbardziej przejmujące jest to, że mimo upływu czasu każda z tych kobiet, mimo swojej siły, zdaje się być skazana na powtórzenie błędów poprzedniczek. Relacje matka-córka w „Kądzieli” są jak niewidzialne więzy, które czasem zamiast dawać wsparcie, zaciskają się, dusząc.
To powieść o miłości, która mogła być, ale nigdy nie nadeszła. O niespełnionych obietnicach, o wyborach, które rozdzierają duszę. I o ciszy, która krzyczy głośniej niż słowa. "Kądziel" to historia, która krzyczy o tym, jak silne, a jednocześnie jak kruche są więzi między matką a córką. Każde niewypowiedziane słowo, każde skrzywione spojrzenie, każde niespełnione oczekiwanie odciska piętno. To książka, która pokazuje, że czasem najbardziej przerażająca jest cisza między słowami, lęk, który każe nam milczeć, gdy najbardziej potrzebujemy krzyku.
„Kądziel” to książka, która zmusza do refleksji nad własnym życiem, nad naszymi relacjami z bliskimi, nad tym, jak wiele w nas jest z przeszłości, której nie potrafimy zostawić za sobą. Każdy, kto kiedykolwiek czuł, że niesie w sobie brzemię, którego nie może zrozumieć ani wyjaśnić, znajdzie w tej książce fragment swojej duszy. To nie jest książka, którą się po prostu czyta. To książka, którą się czuje – każdą stronę, każde zdanie, każde ukryte słowo.
„Kądziel” to poruszająca opowieść o tym, że czasem jedynym sposobem na ocalenie siebie jest stawienie czoła duchom przeszłości, nawet jeśli będzie to bolało bardziej, niż jesteśmy w stanie znieść. Paulina Klimańska-Nowak opowiada o pięknie i ciężarze macierzyństwa, o wpływie, jaki nasze matki mają na nasze życie, czasem w sposób, którego nawet nie jesteśmy świadomi. Lena, będąc na krawędzi nowego życia, musi stawić czoła nie tylko swoim lękom, ale także duchom przeszłości, które nie chcą odejść. Czy powtórzy los swoich przodkiń, czy może odnajdzie własną drogę?
"Kądziel” to pełna emocji opowieść o kobietach, które próbują odnaleźć siebie w cieniu rodzinnych ran.
#Kądziel #PaulinaKlimańskaNowak #książkiemocjonalne #powieśćkobiet #booktokpolska #bookstagrampolska #recenzjaksiążki #pokoleniekobiet #macierzyństwo
#traumapokoleniowa #literaturapolska #czytampolskie #książkoweemocje
„Kądziel” Pauliny Klimańskiej-Nowak to powieść, która jak nić łączy pokolenia kobiet, ich bóle, nadzieje i tęsknoty. Wyciąga na powierzchnię głęboko ukryte lęki, tworząc emocjonalną mozaikę czterech kobiet, których życie splata się w jedno drzewo, a korzenie sięgają daleko w przeszłość. W niezwykle emocjonujący sposób wciąga czytelnika w głębiny rodzinnych tragedii, bólu i milczenia, które rozbrzmiewają echem przez pokolenia. To opowieść, która dotyka najczulszych strun naszej duszy, budząc w nas te najskrytsze, najboleśniejsze uczucia – uczucia, które czasem sami staramy się przed sobą ukryć.
Lena, trzydziestoletnia kobieta stojąca na progu macierzyństwa, znajduje się w centrum tej opowieści, a jej wewnętrzne rozterki stają się mostem do przeszłości. Zamiast radości i oczekiwania do głosu dochodzą wspomnienia i niepokoje zakorzenione głęboko w jej rodzinie. Czy można uciec przed traumami przeszłości? Czy złamane serca, niespełnione miłości, krytyka wbijająca się w duszę jak sztylet mogą nie przeniknąć w nowe życie?
Lena, będąc na skraju nowego życia, nie tylko staje przed wyzwaniem macierzyństwa. Staje przed całym bagażem przeszłości, który ciągnie się za nią jak cień. W jej wnętrzu rozbrzmiewają echa niespełnionych pragnień i strachów jej antenatek. Ona, jak Maria, Aleksandra i Teresa, niesie na swoich barkach brzemię, którego nie można zrzucić. Każda z tych kobiet walczyła, każda pragnęła miłości, akceptacji, spełnienia – a mimo to ich losy wydają się naznaczone cierpieniem, jakby coś nieuchwytnego blokowało ich drogę do szczęścia.
Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że każde słowo, każda fraza była jak delikatny, a jednocześnie bolesny sztylet wbijający się w serce. To opowieść o milczeniu – o tym, co nigdy nie zostało powiedziane, a co niszczyło bardziej niż najgorsze słowa. To historia o tym, jak krytyka i brak zrozumienia potrafią rozbić człowieka na kawałki. Lena, przy każdym kroku w stronę nowego życia, stawia czoła cieniom przeszłości, które zdają się niemożliwe do przegonienia.
W tej powieści, nie sposób nie poczuć ciężaru pokoleń – każda z kobiet, Teresa, Aleksandra, Maria, i wreszcie Lena, niesie swoje brzemię. Ich historie wlewają się w siebie, tworząc obraz niekończącej się walki o akceptację, miłość i zrozumienie. To, co najbardziej porusza, to przerażające uczucie, że czasem życie nie pozwala na wyrwanie się z pętli rodzinnych traum, że każda rana, każda niespełniona miłość, każda krytyka zatruwa kolejne pokolenia.
Lena, chociaż żyje we współczesnym świecie, niesie w sobie dziedzictwo swojej prababki, babki i matki, a ich bolesne wspomnienia pulsują w jej sercu. Najbardziej przejmujące jest to, że mimo upływu czasu każda z tych kobiet, mimo swojej siły, zdaje się być skazana na powtórzenie błędów poprzedniczek. Relacje matka-córka w „Kądzieli” są jak niewidzialne więzy, które czasem zamiast dawać wsparcie, zaciskają się, dusząc.
To powieść o miłości, która mogła być, ale nigdy nie nadeszła. O niespełnionych obietnicach, o wyborach, które rozdzierają duszę. I o ciszy, która krzyczy głośniej niż słowa. "Kądziel" to historia, która krzyczy o tym, jak silne, a jednocześnie jak kruche są więzi między matką a córką. Każde niewypowiedziane słowo, każde skrzywione spojrzenie, każde niespełnione oczekiwanie odciska piętno. To książka, która pokazuje, że czasem najbardziej przerażająca jest cisza między słowami, lęk, który każe nam milczeć, gdy najbardziej potrzebujemy krzyku.
„Kądziel” to książka, która zmusza do refleksji nad własnym życiem, nad naszymi relacjami z bliskimi, nad tym, jak wiele w nas jest z przeszłości, której nie potrafimy zostawić za sobą. Każdy, kto kiedykolwiek czuł, że niesie w sobie brzemię, którego nie może zrozumieć ani wyjaśnić, znajdzie w tej książce fragment swojej duszy. To nie jest książka, którą się po prostu czyta. To książka, którą się czuje – każdą stronę, każde zdanie, każde ukryte słowo.
„Kądziel” to poruszająca opowieść o tym, że czasem jedynym sposobem na ocalenie siebie jest stawienie czoła duchom przeszłości, nawet jeśli będzie to bolało bardziej, niż jesteśmy w stanie znieść. Paulina Klimańska-Nowak opowiada o pięknie i ciężarze macierzyństwa, o wpływie, jaki nasze matki mają na nasze życie, czasem w sposób, którego nawet nie jesteśmy świadomi. Lena, będąc na krawędzi nowego życia, musi stawić czoła nie tylko swoim lękom, ale także duchom przeszłości, które nie chcą odejść. Czy powtórzy los swoich przodkiń, czy może odnajdzie własną drogę?
"Kądziel” to pełna emocji opowieść o kobietach, które próbują odnaleźć siebie w cieniu rodzinnych ran.
#Kądziel #PaulinaKlimańskaNowak #książkiemocjonalne #powieśćkobiet #booktokpolska #bookstagrampolska #recenzjaksiążki #pokoleniekobiet #macierzyństwo
#traumapokoleniowa #literaturapolska #czytampolskie #książkoweemocje
July 16, 2025
4,5 ⭐
Bardzo ciekawy pomysł na książkę, dobrze napisana choć czasem się dłużyła i trochę nudziła.
Bardzo ciekawy pomysł na książkę, dobrze napisana choć czasem się dłużyła i trochę nudziła.
August 5, 2025
Mocna książka. Świetnie napisana. Autorka dobrze ugryzła temat.
October 28, 2024
Są takie historie, które rezonują długo po przeczytaniu. Siedzą w głowie i trudno ubrać w słowa emocje, jakie wywołały. Taką książką jest „Kądziel” Pauliny Klimańskiej-Nowak
W pierwszych scenach, poznajemy trzydziestoletnią Lenę, która się dowiaduje, że jest w ciąży. Jak każda przyszła mama, martwi się, czy podoła. Do głosu dochodzą tłumione od lat lęki. Z kolejnymi rozdziałami poznajemy losy jej rodziny. Cztery pokolenia kobiet.
Teresa, mieszkająca na wsi w dwudziestoleciu międzywojennym, jej córka Aleksandra, wnuczka Maria. Lena jest prawnuczką Teresy. Ich losy choć różne, łączy wiele. Każda pragnie lepszego życia. Jednak popełniają te same błędy, powielają schematy i przenoszą swoje traumy na kolejne pokolenia. Brak zrozumienia i wsparcia od matki, przemoc słowna a czasem fizyczna. Dramaty rodzinne.
Autorka bardzo mocno podkreśla jak brak wzorca, emocjonalna pustynia, wpływa na kolejne pokolenia. Wnikliwa analiza psychologiczna potwierdza, jak ważna jest relacja z mamą, by móc sobie poradzić w życiu. Czytając, wiele razy musiałam odłożyć książkę na bok. Trudno mi było czytać o tych wszystkich kobietach, których życie tak bardzo było naznaczone traumą. Mam to szczęście, że moja mama zawsze mnie przytulała, wspierała i mówiła, że dam radę. Ja staram się dmuchać w skrzydła moich dzieci, zawsze jestem dla nich, a dzień jest pełen tulasów.
„Kądziel” to nietuzinkowa, wielowymiarowa opowieść o sile kobiet. Porusza ważne tematy, opisuje zjawiska społeczne na przestrzeni pokoleń, które mimo zmian okoliczności, są tak wciąż aktualne. Przemoc domowa, problemy ze zdrowiem psychicznym, lęk przed oceną otoczenia, nierówność płci, wysokie oczekiwania wobec kobiet.
Jeśli szukacie historii łatwej, lekkiej i przyjemnej to się zawiedziecie. Jeśli doceniacie historie, które poruszają i zmuszają do refleksji, to musicie to przeczytać. Bardzo dobry debiut! Gratulacje Pani Paulino!
W pierwszych scenach, poznajemy trzydziestoletnią Lenę, która się dowiaduje, że jest w ciąży. Jak każda przyszła mama, martwi się, czy podoła. Do głosu dochodzą tłumione od lat lęki. Z kolejnymi rozdziałami poznajemy losy jej rodziny. Cztery pokolenia kobiet.
Teresa, mieszkająca na wsi w dwudziestoleciu międzywojennym, jej córka Aleksandra, wnuczka Maria. Lena jest prawnuczką Teresy. Ich losy choć różne, łączy wiele. Każda pragnie lepszego życia. Jednak popełniają te same błędy, powielają schematy i przenoszą swoje traumy na kolejne pokolenia. Brak zrozumienia i wsparcia od matki, przemoc słowna a czasem fizyczna. Dramaty rodzinne.
Autorka bardzo mocno podkreśla jak brak wzorca, emocjonalna pustynia, wpływa na kolejne pokolenia. Wnikliwa analiza psychologiczna potwierdza, jak ważna jest relacja z mamą, by móc sobie poradzić w życiu. Czytając, wiele razy musiałam odłożyć książkę na bok. Trudno mi było czytać o tych wszystkich kobietach, których życie tak bardzo było naznaczone traumą. Mam to szczęście, że moja mama zawsze mnie przytulała, wspierała i mówiła, że dam radę. Ja staram się dmuchać w skrzydła moich dzieci, zawsze jestem dla nich, a dzień jest pełen tulasów.
„Kądziel” to nietuzinkowa, wielowymiarowa opowieść o sile kobiet. Porusza ważne tematy, opisuje zjawiska społeczne na przestrzeni pokoleń, które mimo zmian okoliczności, są tak wciąż aktualne. Przemoc domowa, problemy ze zdrowiem psychicznym, lęk przed oceną otoczenia, nierówność płci, wysokie oczekiwania wobec kobiet.
Jeśli szukacie historii łatwej, lekkiej i przyjemnej to się zawiedziecie. Jeśli doceniacie historie, które poruszają i zmuszają do refleksji, to musicie to przeczytać. Bardzo dobry debiut! Gratulacje Pani Paulino!
September 28, 2024
Gdy Lena dowiaduje się, że już wkrótce zostanie mamą, pojawiają się w jej głowie obawy, o to, czy podoła, zważywszy na jej rodzinną historię. Kobiety z jej rodziny nie miały łatwego życia, a przez to i charakterów, co wpływało na kolejne pokolenia. Jednak czy napewno ta młoda kobieta ma się czego lękać? Czy nie powinna zacząć pisać własnej historii? Tylko wpierw musi uporać się z demonami przeszłości, które ciążą jej na sercu od lat.
Czy schematy jakimi żyli nasi przodkowie, ramy w które każdy kolejno został wtłoczony, są nam pisane niczym przeznaczenie? Czy następne pokolenia, są już zawsze skazane na powielanie tych samych błędów? Autorka książki "Kądziel" poprzez historię czterech spokrewnionych ze sobą kobiet, podjęła próbę, by odpowiedzieć na te i podobne pytania. Jaki wpływ na teraźniejszość Leny mają wybory jej matki, babki czy prababki? Odkrywamy drogę życiową każdej z nich, poznając naprzemiennie ich losy. Dzięki tak poprowadzonej fabule, gdzie teraźniejszość przeplata się z przeszłością, możemy prześledzić historię rodziny Leny. Przyznam, że nie z każdą z tych kobiet się polubiłam. Ale każda z nich może nas czegoś nauczyć.
Wzrusza, denerwuje, zadziwia, zmusza do refleksji, urzeka, taka jest "Kądziel". Ciężko było się od niej oderwać. Piękna opowieść o kobiecie, jej sile, niełatwych życiowych wyborach, z których często żaden nie jest dobry. Czułam się tak, jakbym znała te kobiety osobiście. Razem z nimi przeżywałam ich emocje, bóle, rozterki. Czasem mnie wkurzały, częściej im współczułam.
Bohaterki wykreowane przez autorkę, tkają swój los tak jak potrafią. Dzielą je czasy, ale łączy pragnienie by żyć, kochać, realizować marzenia. Tylko czy każda z nich miała takie same szanse i odwagę do przełamania panujących stereotypów? Ilu dramatów można było uniknąć, za którymi stoi często źle pojmowana, poraniona kobiecość?
Czy schematy jakimi żyli nasi przodkowie, ramy w które każdy kolejno został wtłoczony, są nam pisane niczym przeznaczenie? Czy następne pokolenia, są już zawsze skazane na powielanie tych samych błędów? Autorka książki "Kądziel" poprzez historię czterech spokrewnionych ze sobą kobiet, podjęła próbę, by odpowiedzieć na te i podobne pytania. Jaki wpływ na teraźniejszość Leny mają wybory jej matki, babki czy prababki? Odkrywamy drogę życiową każdej z nich, poznając naprzemiennie ich losy. Dzięki tak poprowadzonej fabule, gdzie teraźniejszość przeplata się z przeszłością, możemy prześledzić historię rodziny Leny. Przyznam, że nie z każdą z tych kobiet się polubiłam. Ale każda z nich może nas czegoś nauczyć.
Wzrusza, denerwuje, zadziwia, zmusza do refleksji, urzeka, taka jest "Kądziel". Ciężko było się od niej oderwać. Piękna opowieść o kobiecie, jej sile, niełatwych życiowych wyborach, z których często żaden nie jest dobry. Czułam się tak, jakbym znała te kobiety osobiście. Razem z nimi przeżywałam ich emocje, bóle, rozterki. Czasem mnie wkurzały, częściej im współczułam.
Bohaterki wykreowane przez autorkę, tkają swój los tak jak potrafią. Dzielą je czasy, ale łączy pragnienie by żyć, kochać, realizować marzenia. Tylko czy każda z nich miała takie same szanse i odwagę do przełamania panujących stereotypów? Ilu dramatów można było uniknąć, za którymi stoi często źle pojmowana, poraniona kobiecość?
December 8, 2024
"Kądziel" jest to debiutancka powieść od Pauliny Klimańskiej - Nowak. Książka bardzo dobrze została przyjęta patrząc na wiele pozytywnych ocen od czytelników.
Ta powieść jest inna niż do tej pory czytałam, nie jest to typowa książka z kategorii young adult. "Kądziel" w skrócie opowiada o historii czterech kobiet, które są ze sobą spokrewnione. Prababka, babka, matka i córka.
"Kądziel" ukazuje tutaj realia życia rodzinnego, wychowania dzieci na przestrzeni pokoleń na polskiej wsi. Najmłodsza bohaterka Lena zastanawia się czy trudna historia jej rodziny wpłynie na to jaką ona będzie matką i czy da sobie radę.. Książkę czyta się z zainteresowaniem, ponieważ bardzo chcemy poznać całą historię rodzinną. Ogólnie "Kądziel" jest to opowieść o tym jaką rolę ma odgrywać kobieta w społeczeństwie i w rodzinie. Książka jest raczej dla osób starszych, nie do końca dla młodzieży.
Jeżeli chcecie się dowiedzieć czy jest szansa na przerwanie pokoleniowej traumy to sięgnijcie po tę pozycję. Jest to naprawdę bardzo wartościowa książka!
Ta powieść jest inna niż do tej pory czytałam, nie jest to typowa książka z kategorii young adult. "Kądziel" w skrócie opowiada o historii czterech kobiet, które są ze sobą spokrewnione. Prababka, babka, matka i córka.
"Kądziel" ukazuje tutaj realia życia rodzinnego, wychowania dzieci na przestrzeni pokoleń na polskiej wsi. Najmłodsza bohaterka Lena zastanawia się czy trudna historia jej rodziny wpłynie na to jaką ona będzie matką i czy da sobie radę.. Książkę czyta się z zainteresowaniem, ponieważ bardzo chcemy poznać całą historię rodzinną. Ogólnie "Kądziel" jest to opowieść o tym jaką rolę ma odgrywać kobieta w społeczeństwie i w rodzinie. Książka jest raczej dla osób starszych, nie do końca dla młodzieży.
Jeżeli chcecie się dowiedzieć czy jest szansa na przerwanie pokoleniowej traumy to sięgnijcie po tę pozycję. Jest to naprawdę bardzo wartościowa książka!
Displaying 1 - 7 of 7 reviews