Jump to ratings and reviews
Rate this book

Checking Out

Rate this book
Life is like a supermarket.

Her name is Meryem, but you'd be surprised at how difficult people find that to spell. Meryem is twenty-five years old and has just started working at the offices of the most important supermarket chain in the Canary Islands. Watched over by the chain's benevolent blue dinosaur logo, Meryem contends with co-workers who don't mean to sound sexist, but aren't women just harder work than men?, a boss who seems determined to make Meryem's life as miserable as possible, and Omar - smart, funny, very-senior-but-nevertheless-seems-like-a-normal-person Omar, who also happens to be devastatingly handsome.


We follow Meryem as she makes the transition from intern, to temp, to arrive finally at the promised land of fixed employment - only to find that she might have left part of her soul behind.

320 pages, Kindle Edition

First published March 23, 2022

301 people are currently reading
11971 people want to read

About the author

Meryem El Mehdati

4 books152 followers
Meryem El Mehdati studied Translation and Interpretation. She has been a private tutor, secretary, shop assistant, nanny, assistant director and internal comms specialist. Her debut novel Supersaurus was originally published in Spanish by Blackie Books in 2022. She has contributed to Vogue, SModa, La Provincia, El Salto and Igluu Magazine.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
2,286 (36%)
4 stars
2,447 (39%)
3 stars
1,184 (18%)
2 stars
282 (4%)
1 star
57 (<1%)
Displaying 1 - 30 of 1,118 reviews
Profile Image for Ainhoa.
145 reviews55 followers
February 12, 2023
Mi relación con este libro ha sido un poco como las amistades que haces en los baños de las discotecas. Meryem, no te conozco pero te quiero como si fueses mi amiga de toda la vida. 

Siempre digo que para mí un libro es realmente bueno si mientras lo leo pienso en regalárselo a todas mis amigas, y eso es justo lo que me ha pasado con Supersaurio.
Profile Image for Judith Vives.
422 reviews416 followers
May 4, 2022
me ha pasado con este libro que a veces parecía que estaba escrito por un bot que había leído 50000 tuits de milennials cansados del trabajo asalariado y de la vida. reflexiones que ya tenemos súper mascadas, poquita cosa nueva.

precisamente las partes en las que la autora se mete más en su vida personal y dinámicas familiares/de amistad han sido mis favoritas. es un libro majete, bastante ameno de leer y con el que también he sentido momentos de conexión chulos
Profile Image for María.
23 reviews11 followers
March 27, 2022
En mi vida me he leído un libro tan rápido sin tener que hacer un comentario de texto después.
Profile Image for javi.
139 reviews38 followers
January 3, 2023
Cuando me termino un libro que no me ha encantado especialmente, no me gusta hacer una reseña demasiado mezquina, porque entiendo que escribir un libro conlleva mucho trabajo y no quiero desmerecer eso. Pero este libro me ha parecido completamente insufrible y tengo tantas cosas que quiero decir sobre él que no sé ni por dónde empezar.

1. Es el libro menos original que he leído en mi vida. En este libro, no hay absolutamente ni una sola idea que no parezca reciclada (tanto en contenido como en forma!!!) de algún producto cultural del momento. Leyera lo que leyera, ya lo había escuchado antes y en muchas ocasiones mejor formulado: los perversos narcisistas y l'esprit de l'escalier en deforme semanal, las críticas a las influencers en cualquier sección de yu de victoria martín, las chicas puente en la pija y la quinqui... el libro de twitter macarrones con tomatico.

2. El estilo me parece pero que muy mejorable. la propia autora dice que ella se crió leyendo y escribiendo fanfiction y se nota mucho (sin ánimo de desmerecer los fanfic, porque los hay muy buenos). Se hace todo muy pero que muy repetitivo. Cuántas veces habrá dicho la autora que prefiere arrancarse la piel a tiras antes que... desollarse antes que... entiendo el sentimiento y la imagen es impactante pero la cantidad de veces que la repite es ridícula. Por no hablar de que, para jactarse de escribir bien y saber poner las comas, he encontrado una cantidad de erratas y errores de puntuación que me han hecho preguntarme si tenía algún problema el formato del libro electrónico.

3. El contenido es igual de insufrible e insulso. A lo largo del libro lo único que hace es quejarse del capitalismo y el trabajo y los horrores que estos entrañan (lo que no está mal), pero no añade ni un punto de vista novedoso ni ninguna reflexión propia. Se limita a ofrecer internet discourse de 2015 que está ya más que superado. En lugar de sentirnos identificados con meryem y empatizar, simplemente se hacía cansino, como si estuvieras tomándote una cerveza con ese amigo que solo sabe quejarse sobre su trabajo. Además de que cuando ella se ve dentro del sistema y con poder no lo usa para hacerle la vida más llevadera a la que empieza a ocupar el que era hasta entonces su puesto, sino que perpetúa aquello de lo que tanto se quejó.

4. La historia de amor con omar no está explotada. Si te tiras las ultimas 50 páginas del libro lamentándote por lo mal que ha salido este escarceo amoroso y no quieres sonar como una cansina, tienes que haber despertado interés y compasión en el lector, pero si a lo largo de todo el libro lo máximo a lo que el romance con omar llega es a unos besos en una fiesta de navidad, entiende que a mí no me parezca razonable ni proporcional ese sufrimiento que llega después. Hazle entender al lector lo importante que ese tío ha sido para ti incluso cuando se trataba de una situationship y entonces sufriremos contigo.

5. Las comparaciones son odiosas y sé que no tengo ningún motivo por el que comparar este libro con ningún otro, pero no puedo evitar hacerlo. El Evangelio (de la misma editorial) también cuenta la historia de una chica perdida por el mundo y desencantada con sus prácticas y con la vida en general, pero en mi opinión lo hace con mucho más éxito, porque elisa victoria nos ofrece SU voz personal. Nos sentimos identificados con algunas cosas de las que leemos sin que ella lo pretenda, porque lo que prima es SU visión del mundo. Meryem, por su parte, parece esforzarse demasiado en que el lector diga "bua es que soy yo literal". Salvo cuando habla de su familia y sus orígenes, se pierde su voz y la sustituye una voz genérica que sí, vale, es la de una generación, pero no tiene nada de individual ni de especial. No quiero saber qué piensa una generación sobre el trabajo y el capitalismo porque yo ya pertenezco a esa generación y ya lo sé de sobra por experiencia propia y de la boca de amigos y compañeros. Quiero saber qué tienes que decir tú sobre esa experiencia compartida. Y si lo que tú tienes que decir resulta que coincide exactamente con el discurso "hegemónico", pues a lo mejor tu perspectiva no aporta demasiado y el libro pierde razón de ser.

No sé, no es mal libro y al parecer a la gente en general suele gustarle mucho mucho (4,4 estrellas tiene en goodreads si no me equivoco), así que podría llegar a recomendarlo, porque tambien tiene sus puntitos divertidos. Sin embargo, simplemente no era para mí y no pasa nada. De vez en cuando uno tiene que leerse un libro que lo horroriza
Profile Image for Alba.
14 reviews41 followers
April 15, 2022
Quiero quedar con Meryem para merendar.
Profile Image for Alejandro Marrero.
31 reviews4 followers
May 2, 2022
Siento que cada frase de este libro ha estado antes en mi cabeza. Meryem escribe desde el territorio más recóndito de España -Canarias- y, a la vez, desde “la esquina más oscura de internet”. O sea, los lugares donde he vivido mis casi 30 años de vida.

Canarias, el paraíso. Un paraíso natural destruído para construir el paraíso del alcohol barato y el balconing. Un parque temático extremadamente cutre diseñado para satisfacer a alemanes, ingleses y guiris varios.

“Hoteles en las montañas, hoteles en las playas. (…) Una realidad común a todas las islas en la que lo que manda es el turista, y donde se pervierte y prostituye tanto la tierra que en ocasiones alguien podría llegar a pensar que los hoteles salen de la tierra misma”.

“Cuesta mucho impresionarte porque a los seis años ya has normalizado ver a adultos durmiendo la mona en una piscina de su propio vómito justo al lado del banco donde te sientas para esperar que te recoja el transporte del colegio”.

Para los canarios, otro paraíso: el del desempleo y la pobreza.

Una generación igual de preparada que desesperanzada. Una generación insegura.

“Compruebo y recompruebo un dato tres millones de veces en Google antes de pronunciarme sobre nada, no vaya alguien a descubrir que soy humana y me equivoco”.

Una generación que malgasta meses y años de juventud haciendo trabajo sucio como becario de cualquier empresa con muchos vínculos económicos y políticos en el archipiélago pero nada de vergüenza para explotar a sus habitantes.

Una generación de trabajadores con la culpa grabada en el cerebro que, cuando ocurre el improbable hecho de poder sobrevivir dignamente gracias a su trabajo, siente que el peso del sistema capitalista que domina el mundo entero se sostiene únicamente sobre su espalda, como cuando te tomas un jugo con una pajita de plástico y parece que el mundo entero te señala como máximo responsable de la crisis climática. Pero con todo, tienes que seguir.

“Todas nuestras vidas se han construido de forma que lo único que ha de seguir funcionando pase lo que pase es el trabajo, por encima de todo y de todos. Me parece demencial”.
Profile Image for nere.
4 reviews1 follower
July 9, 2022
Para mí los puntos fuertes son que está ambientada en Gran Canaria y que sintetiza muy bien ideas y reflexiones creando de vez en cuando algún párrafo digno de convertirse en hilo viral de Twitter (quizá esos textos funcionen mejor sueltos, creo que es lo único destacable del libro). Es una lectura ágil y amena, así que a pesar de lo malo cumple su función, me ha entretenido.
PERO resulta demasiado repetitivo con el pesimismo laboral, siento que es una concatenación de quejas constantes. La historia no tiene ningún interés, no ocurre gran cosa. Me ha decepcionado que no me he reído nada, ¿se supone que es un libro divertido? La protagonista parece que no se da cuenta, pero también está llena de prejuicios. Y, aunque esté de acuerdo con sus ideas, no me gusta que intente aleccionarnos. Tampoco profundiza mucho en nada. Me he quedado igual que antes de leerlo.
Profile Image for Elena.
204 reviews1 follower
Read
August 25, 2022
Supersaurio es un libro sobre supervivencia. La supervivencia en un sistema podrido lleno de precariedad laboral y entornos de trabajo abusivos que nos terminan quemando, a los que te adaptas o te adaptas.

La novela aborda los temas que te puedes esperar de una publicación de Blackie Books: la misoginia, el mobbing, la pobreza, el racismo, la búsqueda de identidad, y, en este caso concreto, la turistificación de Canarias en detrimento de los de allí.

El libro se nota que lo ha escribo una mujer que tiene mucha calle Twitter y, como si de un capítulo de Fleabag fuera; sufres, notas la amargura, pero también te ríes y llegas a sentir empatía por la protagonista.

Y en cuanto al final me parece el mejor que podría tener.
Profile Image for Baba Yaga Reads.
122 reviews2,899 followers
May 11, 2025
Since this book is big on Millennial pop culture references, let me use one myself.
Reading Supersaurio felt like watching that scene from Girls where Shoshanna breaks up with Ray by yelling, “You hate everything! You hate the sound of children playing, and you hate all of your living relatives, and you hate people who wear sunglasses. You hate going to dinner. You hate colors. You hate pillows. You hate ribbons. You hate everything!”
Just like Shoshanna, I am utterly fed up with characters whose main personality trait is that they hate everything, complain about everything, and act like they’re the victim in every situation. You’re not quirky or relatable, you’re a toxic energy vampire written by someone who spends way too much time on Twitter.
I can’t wait for this trend to be over and done with.
Profile Image for Miriam Mena.
24 reviews2 followers
June 5, 2022
Me esperaba un libro con un poco de humor pero todo son quejas, quejas, quejas y más quejas. Negatividad por todos lados. La protagonista no hace nada por cambiar su situación, ni siquiera dice nada y lo exagerada todo, es frustrante. No me ha gustado nada el final, todo el libro quejándose de lo mismo para acabar así. ¿Y los fandom qué sentido tienen? No aportan nada. Lo siento pero no es para mí.
Profile Image for carmen.
40 reviews193 followers
February 7, 2023
me sabe mal decir esto porque creo que la protagonista me caería genial pero la mayor parte del libro se ha sentido como un hilo de twitter largo, muchas veces a media frase la podía acabar de completar en mi mente. pero quizás es un tema de que tanto meryem como yo estamos crónicamente online

por otro lado creo que está muy bien escrito y tiene una gran recta final, y creo que por encima de todo me siento muy contenta de ver a una chavala contar sus movidas sin pretensión
2 reviews
June 7, 2022
La verdad es que se lee muy rápido y quizá ese sea el único punto positivo de todo el libro.

He intentado empatizar con la protagonista y su historia, pero según avanzaba la misma me resultaba más difícil.

Compré el libro pensando que estaría más enfocado en el capitalismo y sus consecuencias sobre la clase obrera, en este caso Meryem, pero me equivoqué por completo.

Me ha parecido muy tóxica:

Prejuzga negativamente a todo el mundo con una rapidez asombrosa, incluso cuando su jefe inmediato le da un día libre o la halaga por su trabajo tiene una pulla que decir.

Se queja, y con razón, del racismo que sufre, pero después descarta como becarias a tres personas por peninsulares. Y al final se transforma en Yolanda 2.0.

This entire review has been hidden because of spoilers.
Profile Image for Sandread.
101 reviews14 followers
May 1, 2022
Fandom: Supersaurio (Las Palmas - Distrito 2)
Personajes: Meryem, Merien, Merian, Mariam, Miriam &co
Tags: Precariedad, hastío, broken dreams, mucho lirili y poco lerele, ajo y agua, lo tomas o lo dejas, son lentejas si quieres las comes y sino las dejas
Categoría: Millennials
Palabras: 5

Promesas que no valen nada.
Profile Image for Roula.
749 reviews214 followers
September 12, 2025
Να 'μαι και εγώ κάπως late to the party ,να διαβάζω ένα βιβλίο που κατά κοινή ομολογία έχει κάνει χαμό στο μπουκσταγκραμ. Το σκέφτηκα από δω ,το σκέφτηκα από κει και κάτι μου έκανε το θέμα και λέω ας το πάρω . Τελικά -spoiler alert- κατά τη γνώμη μου πάντα ,είναι άλλη μια περίπτωση που κλείνεις το βιβλίο και ένα τεράστιο ερωτηματικό αιωρείται πάνω από το κεφάλι σου του τύπου : " τι βλέπουν οι άλλοι και δε το βλέπω εγώ ?"
Το στορι του βιβλίου έχει να κάνει με μια νεαρή γυναίκα που ζει στα Κανάρια νησιά και εργάζεται σε ένα κατάστημα μιας από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ ,τον σουπερόσαυρο ,κάνοντας εκεί την πρακτική της . Αυτό είναι όλο το στορι .αυτό που ακολουθεί στις περίπου 400 σελίδες είναι ένα παραλήρημα οργής , γκρίνιας , πεποίθησης ότι αδικείται από όλους και όλα ,ενώ όταν στη ζωή της εμφανίζεται κάτι καλό ,η ίδια κάνει ο,τι μπορεί για να το σαμποτάρει ,προφανεστατα πιστεύοντας ότι δε της αξίζει ,εξ'ου και η οργή ,ο θυμός ,για το ότι αδικείται ..και όλα αυτά δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο ματαιότητας .
Είναι ένα βιβλίο που με κούρασε απίστευτα ,καθώς η πρωταγωνίστρια είναι ένας άνθρωπος που μου φάνηκε βυθισμένη στο θυμό και το μίσος όπως και η ίδια παραδέχεται . Πολύ βρισιδι ,πολύ εσωτερικευμενο συναίσθημα που δεν εκδηλώνεται .είναι από τις περιπτώσεις ανθρώπων που μάλλον τη συναντάς ,σε κοιτάει με ένα διαπεραστικό βλέμμα και μέχρι να γυρίσεις σπίτι σε έχουν βρει οι επτά πληγές του Φαραώ από την κακή ενέργεια .
Είναι ένας άνθρωπος με την προσωπίδα της θυμωμένης και αδικημένης,αλλά επί της ουσίας απλά αρνείται να κάνει κάτι για να αλλάξει όλο αυτό .αντί αυτού,γράφει στη φαντασία της μηνύματα που κατακεραυνώνει όσους έχουν το θράσος να μην αναγνωρίζουν την προσπάθεια της ,τα οποία φυσικά δε στέλνει ποτέ .
Νομίζω ότι το βιβλίο αυτό ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων που τραβάει φουλ το ενδιαφέρον γιατί κάποιοι αισθάνονται seen . Είναι σαν αυτά τα βιντεάκια που περνάνε αστραπιαία μπροστά μας στο ατελειωτο doom scrolling στις διάφορες πλατφόρμες και μένεις με το στόμα ανοιχτό γιατί " ααααα που το ξέρεις ότι αισθάνομαι έτσι ?" .αυτό αρέσει πολύ. Και είναι οκ..αλλά είναι αρκετό ? Για μένα όχι .
Όσον αφορά στην οποία λογοτεχνική αξία μπορεί να έχει ως βιβλίο,ούτε και από αυτό βρήκα κάτι μιας και η κοπέλα αυτή έχει γράψει όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου μόνο ένα fanfiction (το οποίο είναι ιστορίες που γράφουν απλοί άνθρωποι και μάλιστα έφηβοι κιόλας με σκηνικό ήδη υπάρχουσες ταινίες ,σειρές,βιβλία κλπ ) για το πώς θα είχε εξελιχθεί το πρώτο ραντεβού της Λίλι και του Τζέιμς Ποττερ (οι γονείς του Χάρι του Ποττερ ).
Καταλήγοντας θα έλεγα ότι το βιβλίο -κατα τη γνώμη μου πάντα - είναι στην καλύτερη περίπτωση μέτριο ,καθώς υπάρχουν κάποια λίγα σημεία που όντως δίνεται μια ρεαλιστική εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας ,ειδικά στο εργασιακό κομμάτι ,αλλά από κει και πέρα σίγουρα δε θα είχα χάσει απολύτως τίποτα αν δε το είχα διαβάσει ποτέ και κάπου με κούρασε λίγο αυτή η "μόδα" βιβλίων που πρέπει να τους κάνουμε κλαπ κλαπ επειδή μας δίνουν δήθεν μια απεικόνιση της γενιάς μας ,της πραγματικότητας κλπ κλπ ..
Αυτά τα ολίγα από εμένα
🌟🌟/5 αστέρια
Profile Image for Sara.
166 reviews147 followers
September 24, 2022

Soc una persona que mai mai mai guixa els llibres. És evident que si començo dient això és perquè "Supersaurio" és l'excepció. L'he subratllat, i molt. La Meryem m'ha caigut genial i m'ha fet riure com feia molt que no reia llegint. "Supersaurio" és una mena de diari d'una noia de vint-i-cinc anys que comença a descobrir la crueltat del món laboral i de la vida en general. Em sembla impossible que algú no se senti 100% representat llegint aquesta novel·la. Un exemple: la meva Yolanda té nom i cognoms i segur que la teva també💀 I si no tens cap Yolanda al costat... no seguiré per aquí🤣 que segur que hi ha gent molt afortunada que no s'ha topat amb cap imbècil de manual com aquesta. Però vaja, poques amigues tinc que no comparteixin la meva sort. "Les meves amigues" com a unitat representativa de tota la societat, esclar💁🏼‍♀️

La Meryem descriu tot el que pensem. No només parla sobre la típica persona que et fa la vida impossible quan entres a fer de becària, no. Parla dels caps fastigosos, de les amigues de tota la vida, de treballar però no poder pagar el lloguer, de perdre moltes hores setmanals al transport públic, d'haver de fer veure que vols prendre alguna cosa o sortir de festa amb les persones amb qui et passes vuit hores al dia –si tens sort– treballant, de racisme, de feminisme, de la vida a les illes Canàries i un llarg etc. Podria omplir els 2200 caràcters que ens deixa escriure Instagram amb les coses que penso i que la Meryem diu per mi, però m'estic cansant i prefereixo dir-vos que llegiu "Supersaurio". Riureu, reflexionareu, us enfadareu i fins i tot plorareu.
Profile Image for Horror Vacío..
251 reviews79 followers
October 15, 2022
Me habría encantado darle 5 estrellas a este libro. La verdad es que alguna carcajada fuerte ha caído, además de algún asentimiento de cabeza. Lo raro habría sido que no hubiese pasado porque este libro está escrito para que gente como yo (o más o menos) diga "es que soy yo literal".
Pero es que...
No.

Ha sido un libro repetitivo, con poco interés (lo más interesante, la crítica a la hiperturistificacion de Canarias y las menciones de las raíces de la protagonista no tienen apenas relevancia), una historia romántica que no tiene demasiado sentido (la afectación de la protagonista al final... Que me lo expliquen...) y con incongruencias temporales en cuanto a referencias culturales (Llorando en la limo de C. Tangana es de 2018 no de 2016).
Ha sido como leer todas las partes del discourse twittero activista anticapitalista y antitrabajo con una estructura muy similar, cosas que he leído mil veces en esa red social planteadas como ideas genuinas que no lo son, son algo común, nada nuevo...
De vez en cuando dedica algún pensamiento fugaz a esos trabajadores "no cualificados" con los que yo por ejemplo empatizo mucho más que con una becaria que acaba ascendiendo con un sueldo de 30.000 euros anuales pero tampoco vemos mucho de eso, solo pinceladas de una supuesta empatía.

Y la parte del fanfiction... Pues tampoco acabo de pillarlo.
Supongo que es una autobiografía ficcionada o algo así pero me ha dejado fría y no me ha impresionado.

Pero bueno, esto es solo mi opinión. Al fin y al cabo yo también soy una pedante que usa palabras como "dicotomía" por encima de sus posibilidades.
Profile Image for Tasos.
376 reviews85 followers
October 14, 2025
Ξεκίνησα επιφυλακτικά τον Σουπερόσαυρο, όπως κάθε βιβλίο που αποκτά υπερβολικό hype, κυρίως επειδή δεν είμαι ακριβώς το target group ενός μυθιστορηματικού χρονικού που ευαγγελίζεται ότι είναι ένα αποκαλυπτικό πορτρέτο της σύγχρονης νεολαίας, εγκλωβισμένης μέσα στους αλλοτριωτικούς μηχανισμούς της οικονομικής κρίσης, της επαγγελματικής ανασφάλειας και της εργασιακής ανίας. Κι όλα αυτά με ένα πιο ποπ περιτύλιγμα.

Τελικά με εξέπληξε ευχάριστα.

Η εικοσιπεντάχρονη ηρωίδα που φέρει το όνομα της συγγραφέα κι εργάζεται σε μια αλυσίδα σούπερ μάρκετ στα Κανάρια Νησιά που φέρει το όνομα του τίτλου του βιβλίου προσπαθεί να βρει νόημα σε μια ζωή κατακερματισμένη, όπου η εργασία δεν συνεπάγεται ούτε αυτοπραγμάτωση ούτε αναγνώριση. Αντίθετα υφίσταται καθημερινά ματαιώσεις και ταπεινώσεις, με μόνη διέξοδο τα fanfiction που γράφει στα κρυφά, ένα είδος κρυφής, προσωπικής μυθολογίας που λειτουργεί ως καταφύγιο απέναντι στην πραγματικότητα.

Η Ελ Μεγντάτι συνθέτει έναν κόσμο καθημερινό, γνώριμο για όσους έχουν αντίστοιχα βιώματα και ταυτόχρονα ασφυκτικό: ντιζαϊνάτα γραφεία-κλουβιά, λεωφορεία που δεν έρχονται, αφεντικά που δεν θυμούνται το όνομα των υπαλλήλων τους. Η αφήγησή της κινείται ανάμεσα στο σαρκασμό και την τρυφερότητα, ισορροπώντας πάνω στο νήμα που χωρίζει την ειρωνεία από την απελπισία. Με μια φωνή άμεση και γεμάτη εσωτερική ένταση, η συγγραφέας περιγράφει την παράδοξη κατάσταση μιας γενιάς που έμαθε να ονειρεύεται αλλά όχι να αντέχει την αδράνεια της πραγματικότητας, που μεγάλωσε με την υπόσχεση της αξιοκρατίας, αλλά ενηλικιώθηκε και ωρίμασε στην απουσία της.

Ωστόσο, η δύναμη και η διεισδυτικότητα της παρατήρησης δεν συνοδεύονται πάντα από αφηγηματική εξέλιξη, η ερωτική ιστορία μοιάζει επιδερμική και το οικογενειακό περιβάλλον της ηρωίδας σκιαγραφείται αδρομερώς. Η απουσία κορύφωσης και το κυνικό τέλος ίσως ξενίσουν τον αναγνώστη που περίμενε διαφορετική κατάληξη, εγώ όμως τα βρήκα πιο συνεπή και πιστά στο πνεύμα του ύστερου καπιταλισμού, όπου η ακινησία και η απάθεια γίνονται ο καθρέφτης μιας εποχής που έχει αποδεχτεί τη στασιμότητα ως φυσική συνθήκη.

Κι όπου η πιο μικρή πράξη αντίστασης —η ίδια η γραφή— αποκτά το βάρος μιας (αν)ήσυχης, υπόγειας εξέγερσης.
Profile Image for Federica.
180 reviews67 followers
March 24, 2025
Supersaurio riassume bene lo scarto tra le persone che aspiravamo a diventare e quelle che siamo costrette a essere per venire consideratə adultə funzionali: i pezzi di noi stessə a cui rinunciamo giorno dopo giorno, l’ansia che ci fa il nido nello stomaco, il terrore di non riconoscerci più guardandoci allo specchio, il perdere di vista le cose che ci accendono senza avere neanche il tempo di preoccuparcene, la stanchezza in ogni molecola del nostro corpo. La consapevolezza di stare per iniziare a piangere o a urlare.

Meryem El Mehdati racconta tutto questo in modo estremamente, tragicamente comico. Del tipo che durante la lettura non sapevo se scoppiare a ridere o a piangere. Forse un po’ entrambe le cose? Supersaurio è il ritratto e il manifesto di una generazione, la nostra, iper-istruita e iper-qualificata e comunque tormentata dalla sindrome dell’impostore, una generazione precaria sotto ogni punto di vista, lavorativo, abitativo, sentimentale.

L’ironia e l’autoironia diventano strumenti di coping e allo stesso tempo le uniche armi efficaci per riappropriarsi della narrazione: è attraverso questo filtro che l’autrice racconta le dinamiche tossiche del posto di lavoro, il razzismo, la misoginia, le microviolenze quotidiane, smascherando l’assurdità di un sistema chiuso, classista ed escludente e firmando un romanzo brillante in cui la nostra generazione può riconoscersi dalla prima all’ultima riga.
Profile Image for Elena (and the books) .
295 reviews157 followers
April 10, 2025
Ci sono libri scritti da una millenial in crisi esistenziale rivolti ad altre millenial in crisi esistenziale che possono sembrare noiosi o peggio fuffa, un concentrato di lamentele sul nulla, una serie di banalità che se apri Twitter (sì io lo chiamo ancora così spiace) ne leggi cinquanta uguali.
Supersaurio parte dallo stesso presupposto, però funziona come pochi altri libri hanno funzionato. È stato come guardarsi allo specchio ma anche come affrontare una seduta di terapia. Lo finisci e vorresti che Meryem fosse tua amica perché sai che andreste d'accordo.
Detto ciò consiglio di leggerlo anche per avere uno sguardo sulle Canarie diverso da "Las Palmas sì ci sono stato perché ci atterrano le compagnie low cost".

Omar se esisti davvero sappi che ti odio.
Profile Image for L.
161 reviews
May 29, 2025
⭐⭐⭐⭐/5

Moraleja: hay que abolir el trabajo y nunca te fies de un hombre.

Al principio me costó un poquito entrar en la novela, pero una vez pasas las primeras 50 páginas estás dentrísimo. Me ha gustado mucho la forma de narrar, el chisme continuo y el sarcasmo de la autora/prota (asumo que es medio autobiográfico?).

La cultura canaria está siendo muy guay de descubrir y al final la reflexión a la que te lleva el libro sobre el mundo capitalista en el que vivimos es bastante heavy uf.

Me ha gustado mucho pero menudo final, supongo que no había de otra pero jo tío yo que sé, ojalá viviésemos en un mundo diferente 🤘🏻😔
Profile Image for Anastasia Ts. .
381 reviews
October 8, 2025
Στην πραγματικότητα δεν το ολοκλήρωσα. Έμεναν 70 σελιδες. Διάβασα την τελευταία... δεν είχε αλλάξει τίποτε. Δεν προσφέρει τίποτε. Γίνεται μια καταγραφή/ περιγραφή των χαρακτηριστικών της γενιάς και των προβλημάτων μέσα από την ζωή της ηρωίδας, αλλά ο λόγος είναι φτωχός. Καμιά λογοτεχνική αξία. Δυο αστέρια σε μένα που αντεξα και τόσο!
Profile Image for Sofia.
316 reviews132 followers
August 23, 2025
Κοντευοντας αισίως τα 40, έχω νιώσει κάθε συναίσθημα που περιγράφει η Μεργεμ σε κάθε ένταση και φάσμα. Αλλά κάπου ο θυμός πάει να γίνει λίγο μιρλα και ο ισοπεδοτικος τρόπος αντιμετώπισης της ζωής αργά ή γρήγορα είναι και λίγο θέμα επιλογών. Όχι απόλυτα αλλά έως ένα σημείο είναι και θέμα επιλογών. Αν εξαιρέσουμε αυτο, το βιβλίο είναι χάρμα οφθαλμών, φρέσκια γραφή και μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλα.
Profile Image for Sandra.
118 reviews13 followers
July 29, 2025
3'5 ⭐️

Me lo leí en los descansos de una semana de trabajo extenuante en la que sólo quería encerrarme, llorar, chillar, escapar y no pude reírme más y sentirme más identificada con Meryem. Abajo el trabajo, abajo la meritocracia y abajo el turismo que nos roba cada trozo de nuestras tierras. Pero arriba siempre Meryem, la tía más graciosa del planet earth.
Profile Image for Lucía Sánchez .
96 reviews11 followers
March 28, 2022
yo también soy becaria, cáncer y me sé las letras de romeo santos
Profile Image for irene☻.
66 reviews15 followers
October 11, 2022
lo pillé expectativas altísimas y aunque empezó gustándome se me ha ido desinflando poco a poco. tiene puntos chulos y reflexiones con las que concuerdo, pero en general no me ha aportado muchísimo, cosa que DE NUEVO es mi culpa porque vuelvo al mismo género de novela millenial del que estoy intentando huír. me hubiera gustado saber más de la vida en la isla, que el final no fuese tan precipitado…no sé, que se me ha ido deshaciendo y me da pena porque tenía ganas mil de leerlo. vaya, que un poco triste estoy! (also una puntualización: casi abandono con el momento “la píldora es malísima”…yo que sé chicas…)
Profile Image for Mapas.
28 reviews5 followers
Read
August 8, 2022
Con sinceridad les digo que ha sido una grata sorpresa leer Supersaurio. Me he reído, he empatizado con su protagonista y he reflexionado con cada uno de sus monólogos internos (algunos de ellos totalmente insuperables. Podría poner aquí muchos fragmentos que he subrayado, pero son demasiados...). A veces tiene un toquito Palahniuk, que a mí particularmente me encanta. Simplemente, estoy deseando leer qué será lo siguiente de Meryem ❤
Displaying 1 - 30 of 1,118 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.