Kiki und die neue Magie

魔女の宅急便 [Majo no Takkyūbin] #2

by Eiko Kadono, Yuta Onoda (Illustrator), Miryll Ihrens (Translator)

Es ist nun ein Jahr her, dass Kiki ein neues Leben begonnen hat. Die – nicht mehr ganz so kleine! – Kurierhexe ist mittlerweile eine echte Berühmtheit. Doch diese beispiellose Popularität hat nicht nur Vorteile: Kiki ist mit immer gefährlicheren Aufträgen überfordert, während ihre Freunde Jiji und Tombo ihr immer mehr zu entgleiten scheinen. Als Zweifel in ihrem Kopf aufkeimen, stellt die junge Hexe sogar ihren Lieferservice in Frage … Entschlossen, eine Lösung zu finden, muss Kiki ihren Mut verdoppeln, um sich ihren Ängsten zu stellen. Vielleicht muss sie sich sogar einer ganz neuen Art von Magie zuwenden …

Genres: Fantasy, Japanese Literature, Childrens, Fiction, Middle Grade, Young Adult, Japan

384 pages, Hardcover

First published June 30, 1993

About the author

Eiko Kadono (角野栄子) is a Japanese author of children's literature, picture books, non-fiction and essays in Shōwa and Heisei period Japan. Kadono was born in Tokyo, and attended the Nihon Fukushi University in Aichi prefecture, followed by a degree in English literature from Waseda University. After graduation in 1960 at the age of 25, she emigrated to Brazil, where she spent two years. She wrote a nonfiction story called Brazil and My Friend Luizinho based on her experience at that time, about a Brazilian boy who loves dancing samba. This was her maiden work, but it was not published until 1970. Most of her works are books for children. Her first successful children's book published Ôdorabô Bula Bula shi [The Robber Bla-Bla] was published in 1981. In 1985, she published the children's novel Majo no Takkyūbin, which was later adapted into the Hayao Miyazaki animated film with the same title. Both the novel and the film are known by the English title Kiki's Delivery Service. The book was awarded the Noma Children’s Literature Award, and she followed on this success with four sequels in the same series. She is the 2018 recipient of the Hans Christian Andersen Award.

Reviews

[Pawarut Jongsirirag · Rating 3 out of 5]

มาถึงเล่ม 2 กันเเล้ว เเม่มดน้อยของเราเติบโตขึ้นไปพร้อมกับเนื้อเรื่องที่พัฒนาไปด้วยเช่นกัน

หลังจากที่เเม่มดน้อยของเราพยายามลงหลักปักฐานเป็นเเม่มดในเมื่องใหม่ตามธรรมเนียม เเละนำมาสู่คำถามที่ว่าทำอย่างไรจึงจะเป็นเเม่มดได้ มาสู่ในเล่มที่ 2 นี้ที่คำถามของเรื่องขยับมาอีกก้าวกับการมองลึกเข้าไปในตัวเองเพื่อตอบคำถามที่ว่า เเม่มดที่ดีคืออะไร เเละตัวกิกิเอง เหมาะที่จะเป็นเเม่มดเเล้วหรือไม่

คำถามที่เป็นบททดสอบของกิกิ อาจจะเป็นคำถามที่วัยรุ่นทุกคนอาจเคยถามตัวเองซักครั้งหนึ่งว่า ตัวเรานี่คืออะไร สิ่งที่เป็นอยู่มันดีมั้ยนะ ความคลุมเคลือที่เกิดขึ้นภายในใจนี้เองที่ส่งผลต่อการเเสดงออกเเละเเนวคิดของเรา บางคนนำความคลุมเคลือนี้มาเเทนเข้าในสมการของเป็นการมองว่าชีวิตมันไม่ได้มีเเก่นสารอะไร หรืออาจมองว่าชีวิตเกิดขึ้นมาเพื่อทำอะไรซักอย่างเเละช่วงชีวิตที่เหลือคือการฝึกฝนเพื่อทำสิ่งๆนั้นให้ดีที่สุด

กิกิ ได้คำตอบของคำถามนี้อย่างไร อาจไม่ต้องเดาเท่าไหร่นะครับ เพราะมันคือวรรณกรรมเยาวชน ถ้าไปเเนวเเรกเนื้อเรื่องน่าจะพลิกผันกลายเป็นสายสยองขวัญหรือเเอบเซิดไปเเทน ซึ่งก็คงสนกไปอีกเเบบ เเต่เด็กได้อ่านคงนอนฝันร้ายเเทนที่จะได้รอยยิ้มเเละกำลังใจการใช้ชีวิตต่อไป 555

พอคำถามมันเปลี่ยนไปจากเล่มเเรก โทนเรื่องจึงเริ่มเปลี่ยนไปชัดเจนเลยนะครับ เล่มนี้จะดูหม่นขึ้น มีองค์ประกอบของอารมณ์ที่ใส่เข้ามามากยิ่งขึ้น กิกิเริ่มคิด - ไปถึงความคิดของตัวเองมากขึ้น ตั้งคำถาม หาคำตอบให้กับมัน โดยมีเหล่าผองเพื่อนเเละครอบครัวเป็นจิ๊กซอว์ทีละชิ้นที่ทำให้กิกิต่อเติมภาพร่างความคิดที่เป็นคำตอบของตัวเองได้

สิ่งนี้ น่าจะเป็นอีกหนึ่งเเมสเซสที่ผู้เขียนอยากบอกเด็กๆทุกคนว่า หากวันใดรู้สึกท้อเเท้ สัมผัสไปทางไหนเจอเเต่ทางตัน จงหันหามิตรสหายเเละครอบครัว พวกเขาจะเป็นเเรงผลักดันให้กับเราเอง เราทุกคนไม่ได้อยู่คนเดียว ไม่ได้โดดเดี่ยว สิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญที่เมื่อโตขึ้นเราจะหลงลืมไปเเละนึกว่าเรายืนอยู่เพียงคนเดียวในที่ๆหาทางออกไม่เจอ เเต่จริงๆเเล้วรอบตัวเรามีมือของผู้คนรอบข้างที่ยื่นมาจับเราเสมอ ขอเพียงเรายื่นมือออกไป ย่อมคว้ามือเหล่านั้นไว้ได้อย่างเเน่นอน

พิมพ์ไปพิมพ์มาทำไมวรรณกรรมเยาวชนใสๆมันดูดาร์คขนาดนี้ 5555555 งั้นจบเเต่เพียงเท่านี้ดีกว่า

รอเล่ม 3 ต่อไปเเล้วละครับ

[Nadja · Rating 3 out of 5]

Leider hat mir der zweite Teil nicht so gut gefallen wie der erste. Ich weiss nicht, ob es an der Sprache liegt (deutsch statt englisch), aber ich fand die Geschichten vor allem in der ersten Hälfte auch nicht so spannend oder herzerwärmend. Den dritten Teil werde ich aber auf jeden Fall lesen, wenn er wieder bei libby erhältlich ist.

[kiki · Rating 4 out of 5]

— А... А скажите, когда деревья поют?
— Непрестанно. Они поют о том, что пошёл дождь, или о том, как нынче жарко. Они потягиваются и покачиваются, совсем как мы, люди. Голоса у них разные, зависит от вида... Смотри, вон там вот растут рядком три бука, они сейчас дружно покачиваются, подняв правое плечо. Они просто обожают петь хором и сейчас очень весело поют, ведь сегодня прекрасная погода.

[Lectora de la tierra media · Rating 3 out of 5]

Otro libro de aventuras de Kiki, sólo no entiendo xq sólo lo encontré en francés... Está bien, pero me costó mucho

Me gustaron sus aventuras y lo recomiendo a los fans de Ghibli.

[Mylove4book · Rating 4 out of 5]

實在是忍不住吐槽一下琪琪, 也就兩個魔法而已, 居然混到成年才學第二個...
蜻蜓也是很妙, 種了一堆地瓜給琪琪吃, 是想讓她放屁嗎.
然後那個黏上假尾巴後就活蹦亂跳了的河馬... 不行這個吐槽感覺就輸了(?!)
整個槽點滿出來的第二集啊! 我到底看了甚麼XDDD

[Lee · Rating 4 out of 5]

Hach, diese Bücher sind einfach so süß und cozy 🥰 genau das Richtige für die kalte Jahreszeit.

[Fallendreams · Rating 4 out of 5]

Für mich war Band 1 einen kleinen Ticken besser, da man dort einen größeren Fortschritt vermerken konnte.

Band 2 dreht sich in erster Linie wirklich viel um ihre lustigen und bedeutsamen Lieferungen.

Der Titel des Buches wird erst komplett am Ende behandelt. Ist jedoch nicht weniger magisch


Fazit

Es hätte noch 1-2 Illustrationen mehr sein dürfen. Schön Cozy und mit vielen wichtigen kleinen Botschaften.

[Mirai · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องราวที่ต่อจากแม่มดกิกิผจญภัยเล่มแรกค่ะ

สำหรับเล่มนี้ กิกิและจิจิแมวดำคู่ใจยังคงสานต่อธุรกิจไปรษณีย์ด่วนแม่มดในเมืองโคริโกะเช่นเดิม แต่นับวัน ภารกิจส่งพัสดุของเธอเริ่มพิสดารขึ้น เธอได้พบกับความท้าทายแบบใหม่ มีทั้งคำร้องขอให้จัดส่งสิ่งของแปลกๆ หรือจัดส่งด้วยวิธีแปลกๆ แต่นั่นก็ไม่ทำให้กิกิย่อท้อแต่อย่างใด

เล่มนี้อ่านค่อนข้างสบาย ไม่หนักสมอง เราอ่านแล้วสบายใจมากๆ ผู้เขียนเล่าเรื่องสนุก ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด หนึ่งบทเท่ากับหนึ่งภารกิจส่งพัสดุ มีช่วงจังหวะพักเบรคจากการอ่านได้สบาย และสามารถหยิบมาอ่านต่อได้ทันทีโดยไม่ต้องวนกลับไปอ่านบทเดิมซ้ำ ช่างเป็นหนังสือที่เหมาะแก่การอ่านสลับกับการหนังสือเตรียมสอบอย่างยิ่ง 🥹

เราสัมผัสได้ว่า เล่มนี้น้องกิกิของเราเติบโตขึ้นค่ะ เริ่มมีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เริ่มรู้จักแก้ปัญหาเอง และเริ่มนึกถึงและเข้าใจถึงความรู้สึกของผู้รับบริการ ทั้งผู้ที่ร้องขอให้ส่งพัสดุและผู้ที่รอรับพัสดุ รวมไปถึงการมองการณ์ไกลถึงลู่ทางการพัฒนาตัวเองเพื่องาน เริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง และเริ่มค้นหาคำตอบให้กับตัวเอง นี่มัน.. วิสัยทัศน์ของพวกหัวการค้านี่นา 😂 เอาน่าาาาา ก็น้องเป็นเจ้าของกิจการไปรษณีย์ด่วนนี่ อยากพัฒนาธุรกิจ อยากหารายได้เสริมก็คงไม่แปลกอะไร 555555

เราได้อ่านเล่มนี้ในจังหวะที่เหมาะสมพอดี เลยรู้สึกชอบเล่มนี้มากกว่าเล่มแรกอยู่หน่อย อ่านแล้วก็ติดหนึบ หยิบติดตัวไปทุกที่ตลอดเดือนเลยค่ะ การได้อ่านอะไรๆ ที่เบาสมองๆ ในช่วงเหนื่อยล้า มันช่างฮีลใจได้ดีเหลือเกิน 🥰

[EuleAnnalena · Rating 4 out of 5]

3,5 Sterne
Wieder sehr niedlich.

Das Buch startet mit einer etwas albernen Geschichte, sodass ich erst fürchtete, dass das Buch eher in eine „so seltsam, dass nur noch Kinder drüber Lachen können“-Richtung abdriften würde. Dann aber begann der richtige rote Faden sich durch das Buch zu ziehen und dieser war um einiges melancholischer als erwartet.

Es geht um das Erwachsenwerden und seinen Platz in der Welt finden. Kiki kämpft mit Selbstzweifeln, sowie mit ihren menschlichen und hexischen Beziehungen. Sie stellt ihre eigene Person abseits ihres Hexen-Daseins in Frage und scheitert auch schon mal in Gebieten, die sie zuvor perfekt beherrscht hatte. Und trotzdem erzählt die Geschichte dies sehr leicht und durch kleine Vignetten von Kikis Lieferdiensten.

Man merkt der Geschichte ein wenig ihr Alter an in der Weise, wie sie mit der „Liebesgeschichte“ umgeht. Kiki und Jiji haben beide kleine Love Interests und ziehen sich damit gegenseitig auf. Es fallen Sätze wie „Jungs sind immer so…“, „Warum müssen Mädchen immer…?“ etc., aber es ist jetzt auch nichts furchtbar schlimmes dabei, bringe es hier nur an.

Eine der Geschichten war extrem clever geschrieben: würde man sie einem Kind vorlesen, muss dieses nicht zwingen erkennen, dass es um Tod und Abschied ging, sondern kann darin auch einfach die Geschichte um einen schönen Spaziergang sehen. Da dies ja eigentlich ein Kinderbuch ist, fand ich das extrem klug gemacht. So stelle ich mir vor, dass wenn man das Buch einem Kind vorliest, selbst entscheiden kann, ob man genauer auf die etwas schwereren Themen wie Tod und Trauer eingehen möchte. Als bereits Erwachsene, die das zwischen den Zeilen gelesen hat: wow, das Kapitel war unerwartet traurig und hat mich den Tränen nahegebracht. Es passte aber auch emotional sehr gut zu den Schwierigkeiten Kikis, die sich gerade ihrer kleinen Identitätskrise gegenübersieht und durch einen netten alten Herren und seinen Spazierstock einen neuen Blick auf die Welt erhält. Für mich ein Höhepunkt des Buches

Jetzt bin ich doch wirklich neugierig, wie die Reihe weitergeht.

[Zaz · Rating 3 out of 5]

The volume was average with new stories each chapter and small characters' development. The atmosphere was a bit depressing as Kiki had to deal with sad stories or with her own doubts. I suppose the book will entertain nicely the kids who enjoyed the 1st volume, but as an adult, I found it mostly boring.

[Aom Ruka · Rating 5 out of 5]

เล่มนี้ ได้สัมผัสถึง การเติบโตของกิกิ ทั้งร่างกาย และจิตใจ (เริ่มรู้สึก รัก หึง คนอื่นบ้างละ)

ส่วนเรื่องงานก็รู้เหมือนคนวัยทำงานที่ได้ทำงานไปซักพัก ก็เริ่มสับสนกับสิ่งที่ทำอยู่ ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ทำอยู่นั้นถูกต้องหรือไม่ เดินทางชีวิตไปในทางนี้มันถูกต้องรึป่าว แถมยังมีเรื่องความรักเข้าแทรก ทำให้เขวไปเลย

แต่ว่านะ ยังไงเราก็ยังชอบความมองโลกในแง่ดีของกิกิ เหมือนกับสอนให้เรารู้การมองโลกในแง่ดี จะทำให้ทุกๆจบไปในทางที่ดีนั้นเอง (เช่นมีเด็กมาปาหินใส่ ก็ให้อภัย หรือว่า คนทั้งโลกมองว่า ก็เป็นแม่มดหนิ เลยใช้เวทมนต์ทำได้ทุกอย่าง แต่ความจริงแล้วทุกอย่างเกิดจากการใช้ไหวพริบ และสติปัญญาของกิกิต่างหาก)

[Sophie · Rating 4 out of 5]

4,5 ⭐️

[A Creative Bookworm · Rating 4 out of 5]

Un second tome qui m'a un peu moins plu que le premier mais qui reste une lecture super doudou.
On sent que notre petite Kiki grandit, qu'elle mûrit et apprend de ses erreurs. De nouvelles relations se tissent, elle en découvre plus sur sa magie et sur ce qu'être une sorcière signifie.

C'était tout doux, tout tendre. Une petite guimauve à savourer sans aucune modération pour une grosse dose de bien-être.

[Senga krew_w_piach · Rating 5 out of 5]

Za mną drugi tom „Podniebnej poczty Kiki” i co tu dużo pisać – uwielbiam ❤
Ta książka nie różni się za bardzo od części pierwszej. Kiki, już nie jako praktykantka, ale pełnoprawna czarownica, wraca po wakacjach spędzonych w rodzinnym domu do Koriko, w dalszym ciągu pełnić usługi kurierskie na swojej miotle. Powieść to zbiór historyjek o kolejnych niezwykłych zleceniach, które mieszkańcy nadmorskiego miasteczka powierzają nastolatce. Tym razem będzie musiała dostarczyć hipopotama, okno na las, a nawet samą siebie.

Opowieści o Kiki mają w sobie tak ogromną ilość ciepła i uroku, że człowiek czuje się jakby wylądował na chmurce i cały zapadł się w mięciutki puch. Ale pod tą kocykową warstwą kryją się poważne tematy, które razem z młodą czarownicą możemy rozważyć. Uważam, że to jest wielka siła Eiko Kadono (która w tym roku kończy 90 lat!) – umiejętność tworzenia takiej opowieści symbolicznej, która oswaja z problemami w bardzo bezpieczny sposób. W tomie pojawiają się tematy samotnego rodzicielstwa, chorób, śmierci. Kiki odkrywa też, że nie każdy uważa czarownice za pozytywne bohaterki i mierzy się z niechęcią. Przeżywa nawet cos w rodzaju wypalenia zawodowego, przestaje widzieć sens w tym co robi, czuje, że została zwykłym dostawcą, a przynajmniej tak jest postrzegana. Na szczęście przypomina sobie co daje ludziom jej magia, a nawet odkrywa, że chciałaby móc pomagać mieszkańcom Koriko jeszcze bardziej. Wraz z potrzebą serca budzi się w niej kolejna moc. Jest to też jedna z fajniejszych historii o byciu nastolatką i dorastaniu, o tym czasie poplątania, kiedy dużo się czuje, ale samemu nie umie się tego wszystkiego do końca nazwać.
To, czym zaskoczył mnie ten tom, to wyraźnie feministyczny ton. To jest opowieść o mądrych i silnych kobietach, małych i dużych. Przedstawiciele płci męskiej też są ok, ale zdecydowanie stanowią tło.

Pamiętam, jak w latach 90 były modne w Polsce książeczki w stylu „Tao Kubusia Puchatka”, które pod bajkową warstwą przemycały elementy filozofii wschodu. „Podniebna poczta Kiki” ma w sobie podobny vibe - lekkie opowiastki niosą głębsze prawdy – tylko jest fajniejsza, bo przygody bohaterki są ciekawe i zabawne.
Nie przejmujcie się tym, że to nie jest dorosła literatura. Książki dla dzieci, zaraz obok poezji, mogą być najlepszym lekarstwem na smutki i rozterki tego świata. Warto sobie czasem przypomnieć o rzeczach prostych i ważnych. Czekam na kolejny tom!

I ciekawostka - w tym tomie też znalazłam sceny z filmu, a myślałam, że tylko pierwszy był inspiracją dla Mizayakiego. Także fani wersji Ghibli poczują się swojsko.

Ebooka przeczytałam we współpracy barterowej z księgarnią Woblink.

[Technikolore · Rating 4 out of 5]

Uważacie, że książki dla dzieci i młodzieży nadają się również dla dorosłych? Według mnie często jest tak, że w książkach tego typu jest sporo ukrytych treści dla dorosłych, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z pełnoprawną powieścią na ponad 200 stron bez ilustracji.

Drugi tom Podniebnej Poczty Kiki [#współpracareklamowa z @wydawnictwokirin] to częściowo książka typowo dla dzieci i młodzieży, ale im dalej w las, tym więcej coraz poważniejszych tematów jest poruszanych i niektóre z nich mogą zostać zrozumiane tylko przez osoby dojrzalsze - dziecko może wierzyć, że "wyruszenie w podróż" nie oznacza czyjejś śmierci na przykład. Zanim jednak rozpiszę się bardziej chciałam przypomnieć, że recenzja 1 tomu pojawiła się już na początku działania tego profilu, a całkiem niedawno w zakładkę rolki wrzuciłam jak rysuję główną bohaterkę.

Kiki została czarownicą w wieku 13 lat - jak każda dziewczynka z rodziny czarownic. Obowiązkiem czarownicy jest znaleźć sobie miejscowość bez opieki czarownicy, osiedlić się tam i pomagać ludziom. Ponieważ jedyną jej mocą jest latanie na miotle otwiera firmę kurierską. W drugim tomie bohaterka ma już 14 lat i jeszcze bardziej wkracza w wiek dojrzewania - jej uczucia się rozwijają, potrafi się zdenerwować nie rozumiejąc dlaczego, czasem serce bije jej za szybko, a czasem dociera do niej, że niektóre pożegnania są na zawsze... Przez to wszystko jej moce stają się mniej stabilne. Czy Kiki utraci moce, czy jednak jakieś zyska? Między innymi o tym jest drugi tom.

Początkowe historie są tylko powolnym budowaniem tego, do czego później dojrzeje główna bohaterka. Historia o muzyce drzew, o ogonie hipopotama, o sukience czy o wyspie śpiewowców są idealne do czytania zarówno sobie albo dziecku pod wieczór. Dla mnie tak po 1 historii na dzień to było w sam raz, potem męczyłabym się kolejną podobną historią. Ale te drobne elementy powoli przechodzą w poważniejsze problemy Kiki - zauroczenie, zazdrość, kompleksy, a także historie innych ludzi, które potrafią ja wiele nauczyć. Historia o starszej pani czy o kapeluszniku są jednocześnie ciepłe jak i łamiące serducho. I tak ostatnie 100 stron weszło na raz.

[Lesebiene · Rating 4 out of 5]

Ach ja… wie sehr habe ich mich gefreut, nach Koriko zurückzukehren und Kiki und Jiji ein weiteres Mal zu begleiten. Dieses Mal waren die Geschichten deutlich düsterer und betrübter als im ersten Teil, da Kiki viele Zweifel an sich hegte. Daher bin ich sehr auf den dritten Teil gespannt und hoffe, dass wir Kiki dann in einem Happy End verlassen werden. 💛

[The Wyrm's Hoard - Justus · Rating 4 out of 5]

Der zweite Band von Kikis kleiner Lieferservice hat mich wieder mit seiner warmen, magischen Atmosphäre abgeholt. Das Setting ist liebevoll und lädt zum Wohlfühlen ein – leicht, verspielt und charmant. Kiki ist eine sympathische Hauptfigur, deren kleine Abenteuer fast wie einzelne Kurzgeschichten wirken, was dem Buch einen episodischen, entspannten Charakter verleiht. An manchen Stellen war mir der Ton jedoch etwas zu kindlich und stellenweise zu wenig tiefgehend, gerade im Vergleich zu Ghibli-Geschichten, die oft mehrschichtiger wirken. Besonders gefallen haben mir die liebevollen Illustrationen und die schöne Aufmachung des Buches.
Ich würde das Buch Ghibli-Fans und besonders Familien empfehlen, die mit ihren Kindern in eine sanft-magische Welt eintauchen wollen.

[ppsk ᙏ̤̫]

น่ารักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเริ่มมีสัญญาณ coming of age เข้ามา (มีการตั้งคำถามกับชีวิต เกิดแก่เจ็บตาย) อ่านได้เรื่อย ๆ ถ้ายังเป็นเด็กอยู่ก็คิดว่าเป็นวรรณกรรมอีกเรื่องที่ถ้าได้ค่อย ๆ โตขึ้นมาพร้อมกิกิน่าจะดี 💘🌟🫶🏻

[achnn · Rating 4 out of 5]

อ่านแล้วฟีลกู้ดเหมือนเดิมม หยิบมาอ่านก่อนนอน ฮีลใจมากๆ 🥺🤍

[Judy Abbott · Rating 2 out of 5]

Tatlı ama benim Kiki yaşım geçmiş maalesef.

[Kappi701 · Rating 4 out of 5]

Wie bereits im ersten Band werden hier weitestgehend episodenhaft neue, seichte Abenteuer der kleinen Hexe Kiki erzählt.

[Gavelx · Rating 5 out of 5]

cu do wne

[Elora · Rating 3 out of 5]

3,5. Je préfère ce tome là au premier, un peu plus mature, comme Kiki. C'est toujours agréable à lire, et très tendre. J'ai cependant l'impression d'être trop grande pour cette histoire.

[MIL · Rating 4 out of 5]

20201004 賣給玫瑰色二手書店
移來此處紀錄
--
20171012 讀完紙本
這集的插畫換成廣野多珂子
畫風我比較不喜歡
這集琪琪對魔女身份產生懷疑
但結局不意外還是重拾自信了
兒童文學嗎~
反正我現在也不太喜歡看太厚重寫實的書
高中到碩士這段時間看比較多
這種知道結局一定是溫馨的看起來比較舒服

[Riccardo · Rating 4 out of 5]

Molto dolce e tenero, non saprei paragonarlo al primo perch�� quello era tradotto talmente male... stavolta invece �� stato fatto un buon lavoro. Non prendetelo come un sequel dell'anime per��: qui Jiji parla, quindi di "seguito dell'anime" non ha un bel niente.

[Cassandra · Rating 4 out of 5]

Une suite très agréable. J'ai préféré ce deuxième tome au premier. Kiki grandit, se remet en question... Et toujours de moments de douceur !

[black-eyes-black · Rating 4 out of 5]

Das Kinderbuch „Kikis und die neue Magie“ stammt aus der Feder von Eiko Kadono und wurde damals schon als Literaturverfilmung/ Anime bekannt. Nun wurde es als Buch neu aufgelegt. Dies ist bereits der zweite Band der Reihe rund um die kleine Hexe Kiki und ihre schwarze Katze Jiji. Es lässt sich jedoch auch ohne Probleme ohne Vorkenntnisse lesen.

Klappentext:
Es ist nun ein Jahr her, dass Kiki ein neues Leben begonnen hat. Die – nicht mehr ganz so kleine! – Kurierhexe ist mittlerweile eine echte Berühmtheit. Doch diese beispiellose Popularität hat nicht nur Vorteile: Kiki ist mit immer gefährlicheren Aufträgen überfordert, während ihre Freunde Jiji und Tombo ihr immer mehr zu entgleiten scheinen. Als Zweifel in ihrem Kopf aufkeimen, stellt die junge Hexe sogar ihren Lieferservice in Frage… Entschlossen, eine Lösung zu finden, muss Kiki ihren Mut verdoppeln, um sich ihren Ängsten zu stellen. Vielleicht muss sie sich sogar einer ganz neuen Art von Magie zuwenden …

Schon der erste Band „Kikis kleiner Lieferservice“ konnte mich positiv überraschen und nur allzu schnell hat sich die kleine Hexe mit ihrem schwarzen Hexenkater in mein Leserherz geschlichen. Daher wollte ich unbedingt wissen, wie es mit den beiden weitergeht.
Allein die Gestaltung fällt mir sofort positiv ins Auge. Innerhalb des Buches sind einige liebevolle schwarz- weiße Illustrationen beigefügt wurden, welche das aktuelle Kapitel gut wiedergeben. Es ist ein kleiner Blickfang innerhalb des Buches und mir persönlich haben sie gefallen.
Der Schreibstil ist, wie ich es aus dem vorherigen Buch gewohnt war, leicht und einfach gehalten. Hierbei schwingt immer ein gewisser Humor mit – all dies führt dazu, dass sich das Buch zügig und angenehm lesen lässt. Bei mir hatte es den Effekt, dass ich den Alltag vergessen konnte und ich habe mich auf die zauberhaften und unterhaltsamen Abenteuer der kleinen Hexe mit ihrem Kater Jiji gefreut. Dieses Buch ist kurzweilig und perfekt für einen gemütlichen Abend geeignet. Man fliegt hier quasi mit Besentempo durch die Seiten und begleitet die kleine Hexe Kiki bei ihren Aufgaben.
In „Kiki und die neue Magie“ muss sich Kiki neuen Hürden und Aufgaben meistern. Ihre Lieferungen werden teilweise recht verzwickt, es hat sich herumgesprochen, dass sie quasi alles transportiert. Etwas schade finde ich, dass die Lieferaufträge von Kiki nur bedingt mit Erfolg gekrönt werden. Die meisten Lieferungen werden eigentlich nicht korrekt ausgeführt und Kiki gerät in Erklärungsnot. Klar, hier wird ein gewisses Konfliktpotential aufgebaut, welches anschließend gemeistert werden muss. Aber ich hätte es schön gefunden, wenn auch mal eine Lieferung ohne Zustellprobleme innerhalb des Buches Thema gewesen wäre.
Dafür merkt man dem zweiten Band rund um Kiki an, dass die kleine Hexe gereift ist. Sie ist jetzt schon das zweite Jahr von zu Hause weg. Kiki ist an ihren Aufgaben gewachsen und hat sich in der neuen Stadt etabliert. Dennoch bekommt sie Zweifel. Sie zweifelt hier an sich, aber auch an ihren Hexenfähigkeiten. Dies hat Auswirkungen auf ihre Hexenkraft und Kiki muss lernen, damit umzugehen. Auch fühlt sie sich stellenweise etwas alleine. Sie denkt, dass sie keine richtigen Freunde hat und auch ihr Kater Jiji ist ihr dabei leider keine große Hilfe. Allgemein schwingt hier unterschwellig ein etwas ernsterer Ton an. Kiki ist nachdenklicher geworden und hinterfragt auch mal gewisse Tatsachen. Sie fühlt sich ein wenig verloren und versucht, mit dieser Situation umzugehen, Ich persönlich fand dies recht authentisch. Kiki ist im jungen Alter von zu Hause weg und dass sie nun gewisse Aspekte ihres Lebens hinterfragt, finde ich nur logisch. Man merkt dem Buch an, dass die kleine Hexe an ihren Aufgaben gewachsen ist und nicht immer alles nur positiv sieht. Im Vergleich zum ersten Band ist dieser Folgeband auf jeden Fall melancholischer. Aber dennoch bleibt der positive Grundgedanke erhalten. Dieser ernstere Unterton nimmt in diesem Kinderbuch keine Überhand. Ich finde, dass die Autorin Kadono hier eine gelungene Balance gefunden hat.
In „Kiki und die neue Magie“ begegnet man auch wieder den bekannten Stadtbewohnern und bekommt einen erneuten Einblick in ihren Alltag. Aber auch neue Stadtbewohner begegnen einen und dadurch wird die Stadt immer belebter und lebendiger. Es hat mir Spaß gemacht, diese Aspekte kennen zu lernen und immer wieder neue Facetten zu entdecken.
Am Ende erlernt Kiki, wie es der Titel bereits vermuten lässt, auch eine neue Magie. Im Prinzip fand ich dies ganz gelungen, steckt hier auch eine wichtige Botschaft dahinter. Jedoch hätte ich mir vielleicht gewünscht, dass diesem Thema mehr Raum gegeben wird und sich vielleicht auch über ein paar Kapitel mehr entwickelt hätte.

Insgesamt konnte mich das Kinderbuch „Kiki und die neue Magie“ aus der Feder von Eiko Kadono wieder überzeugen. Es ist wirklich ein herzerwärmendes und kurzweiliges Buch. Dabei kann man wunderbar den Alltag vergessen und wird in eine magische und so warmherzige Stadt mit einer wunderbaren Hexe samt Hexenkater entführt. Von mir gibt es 4 Sterne.

[Лина Сакс · Rating 5 out of 5]

Как ведьмочка сама себя спасала.
Наконец-то добралась до продолжения истории о чудесной ведьмочке Кики!

Честно говоря, со второй историей специально протянула подольше (но как-то не думала, что так подольше), потому что посмотрела кино и уже знала, какие истории ждать, надо было дать голове подробности забыть. И у меня это получилось) Только читая книгу, вспоминала кусочки из фильма (именно фильма, да, потому что по книжкам, опять же, именно книжкам, а не одной книге, снят фильм, кстати, рекомендую, он хороший). Теперь можно не так долго тянуть и браться за третью историю, где я получу остальные приключения, какие видела в фильме, если только сценаристы очень уж сильно не переделали историю о голосах леса, где пытались найти места для существования вдвоем любитель природы и любительница города)

Если кто не знает или забыл, юная ведьмочка Кики живёт в Корико, городке на берегу моря, который она избрала своим местом обитания. Он ей полюбился, поэтому после того, как она в конце первой книги улетела к родителям, в начале второй она в него с большой радостью вернулась. И, естественно, продолжила свою работу в своей службе доставки ведьмы. В этой книге, как и в первой, главы будут рассказывать о том, кому и что доставляла Кики. Задачи будут новые, и не все они будут простыми. Доставить заболевшего бегемотика в соседний город — это вроде бы легко, а вот вернуть его назад будет уже потяжелее. Найти исследователя среди тысяч островов — очень важно, но ещё более непросто, чем довезти бегемотика до мамы. (А уж как неожиданно будет доставить городскую девочку, то есть себя до заказчика!) ). Но любая задача Кики выполняется, что люди вокруг начинают думать, что ведьмочка может всё именно как ведьмочка. Под давлением этих ожиданий и собственного желания быть полезной Кики начнёт в себе сомневаться, но потом решит освоить новое колдовство. Вот только какое?.. Об этом тоже она немало будет думать. Ну, совсем как уже большая и совсем как самостоятельная.

Вот вся вторая книга — это не просто приключения девочки и встречи её с разными людьми, а именно поиск себя, изучение самой себя. Книжка вроде бы ещё детская, но девочка взрослеет и помогает взрослеть читателю. Замечательно, что Кики взрослеет самым естественным образом — не через драму, а через повседневные встречи и маленькие испытания. Хотя немножко драмы будет, совсем чуть-чуть, без мальчика в пятнадцать лет не обойтись, только тут не рассуждения о «любит или не любит», а про интерес к себе и первые мысли-сравнения — насколько я внешне хороша относительно другой девочки. Потому что именно с этого всё начинается, а не с внутренней себя. Но прелесть в том, что Эйко Кадоно заставляет Кики думать не только о внешности, но и о том, какой ты человек (очень в этом помогает черный конверт героине, хоть она, пожалуй, с этим не согласилась бы), каким ты можешь быть человеком, что важнее: яркое красивое платье или ещё один год жизни старушки, которой ты не смогла донести яблоко. Что важнее: сомневаться в себе, лелеять своё несовершенство и вообще несовершенство себя как ведьмы (причём всё это придумала сама и сама же накрутила себя), или перебороть в себе всё это, собрать наконец-то свою метлу такой, какой она должна быть, и принести каждому жителю надежду, а зимой ещё и спасение.

И вот с каждой новой встречей, порой в волшебном созерцании, в анализе своих поступков Кики понимает, что ей хочется чего-то большего, чем просто доставлять вещи. Да, это помощь и что-то очень важное, но она же больше, чем просто летающая девочка на метле, она ведь может помогать и глубже, её суть/профессия/ипостась ведьмы это ей позволяет. И главное, она будет делать это важное — создавать! А ведь:

"Создавать - это само по себе чудо. Когда ты что-то создаёшь, то будто становишься другим человеком"

То есть она воплотит в себе что-то новое, что-то более взрослое для самой себя.

Прекрасная книга, детская, но поднимающая то, с чем ребёнок, подросток обязательно встретится в жизни, что его будет донимать в период взросления. Ожидания окружающих: когда тебе будет казаться, что ты должен справиться со всем, даже когда нет ресурсов или самого желания. Собственные сомнения: на чём вообще строится твоя уверенность? Оно действительно правильное, оно действительно твоё? Поиск выражения себя: вот Кики хочет не просто исполнять чужие просьбы, а сделать что-то, во что могла бы вложить душу — зелья, травы, необходимые в сезон болезней. А что у тебя? Ты во что хочешь вложить свою душу так, чтобы за это тебя действительно уважали, а главное — ты сам себя уважал.

Очень мотивационная книжка и трогательная, как сама Кики.

[zeilen.vertraeumt · Rating 4 out of 5]

Eine herzerwärmende Fortsetzung.


Ich bin nur zu gerne in Kikis Welt zurückgekehrt und habe mich riesig auf neue Abenteuer von ihr und Jiji gefreut. Kinderbücher sind für mich immer nochmal mehr Urlaub vom Leben als sämtliche anderen Bücher und "Kikis kleiner Lieferservice" hat für mich sowieso einen ganz besonderen Zauber an sich. Es sind absolute Wohlfühlbücher: Gefühlvoll, witzig, magisch und charmant.

Kiki und Jiji stehen hier neuen Abenteuern mit noch größeren Herausforderungen gegenüber, die Kiki zusehends an ihrer Begabung zweifeln lassen. Die Aufträge werden immer skurriler und auch anspruchsvoller, ja geradezu unlösbar und das macht der jungen Hexe schwer zu schaffen. Kiki hinterfragt sich selbst und ihre Berufung als Hexe, stellt alles in Frage und kapselt sich immer mehr von Jiji und ihren anderen Freund:innen ab.

Damit ist dieses Buch deutlich ernster als der erste Band der Reihe. Es geht um Selbstzweifel, Unsicherheiten und Ängste, um das Erwachsenwerden, Selbstfindung, Träume, Mut und neue Wege, aber auch um Zusammenhalt und Freundschaft. Stellenweise konnte das Buch damit ziemlich traurig werden, wobei die Lage niemals gänzlich hoffnungslos erschien. Eiko Kadono ließ Kikis Geschichte nie zu düster werden, sondern ließ uns Leser:innen stets hoffen und an das Gute glauben.

Kiki mag hier zwar manchmal überfordert sein und an ihre persönlichen Grenzen geraten, aber sie gibt nicht auf, sondern kämpft für sich und ihre Freund:innen sowie ihr Leben als Hexe. Die junge Hexe wächst an den sich ihr entgegen stellenden Herausforderungen über sich hinaus und entwickelt sich weiter, wird reifer und lernt dazu, was unheimlich schön zu begleiten war. Generell steckt in diesem Buch viel mehr Weisheit als man zunächst vielleicht vermuten würde.

Eiko Kadono erzählt diese Geschichte wieder wunderbar lebendig und bildhaft, sodass ich mich beim Lesen als Teil der Geschichte gefühlt habe. Ihr Schreibstil ist gefühlvoll, herzerfrischend und humorvoll. Die Charaktere sind liebevoll gezeichnet und haben mich mit ihren kleinen Marotten mehr als nur einmal zum Lächeln gebracht. Wir treffen hier auf neue Figuren sowie alte Bekannte, die alle auf ihre Weise besonders und liebenswert sind.

Insgesamt hat mir der erste Band zwar einen kleinen Ticken besser gefallen als der zweite, aber ich habe "Kiki und die neue Magie" trotzdem geliebt und sämtliche Abenteuer der jungen Hexe und ihres treuen Gefährten nur zu gerne begleitet. Ich bin regelrecht durch die Seiten geflogen, als säße ich selbst auf einem Hexenbesen.


4/ 5 Sterne ⭐️

[Lizzy Curse · Rating 4 out of 5]

Ich habe mein Besen erneut geschnappt und bin nach Koriko geflogen, um Kiki einen Besuch abzustatten und die kleine Hexe auf ihren Abenteuern zu begleiten. Doch halt, so klein ist sie gar nicht mehr. Schließlich geht sie in ihr zweites Jahr als Hexe in Ausbildung und ihr Besen-Lieferservice floriert. Doch es kommen neue Aufgaben und Probleme auf sie zu!

Ich bin Kiki und ihrem Hexenkater Jiji wieder so gerne gefolgt. Dieser japanische Klassiker ist einfach etwas fürs Herz, für einen gemütlichen Abend auf der Couch oder für eines von Kikis Abenteuern für zwischendurch. Eigentlich ein Kinderbuch enthält dieser warmherzige Klassiker so viele Wahrheiten. Denn auch Hexen kommen ins Grübeln und Zweifeln an ihren Fähigkeiten, auch Kiki ist ein heranwachsendes Mädchen, das Vergleiche zieht, in dem Neid aufkeimt oder Traurigkeit. Das nimmt alles nicht Überhand - ich finde, die Autorin hat eine tolle Waage zwischen ihren Hexenabenteuern und der Beleuchtung ihres inneren Kerns gefunden.

Gleichzeitig ist der zweite Band eine Geschichte über Einsamkeit und die Erkenntnis dass man eigentlich nicht alleine ist, wenn man nur genau hinschaut und auf seine Umgebung achtet. Da hilft zum Beispiel bei Kiki ein einfacher Spazierstock. Ich konnte Kikis Entwicklung verfolgen und das hat mir unheimlichen Spaß gemacht.

Das Buch ist wunderbar kurzweilig, ich musste des öfteren Lächeln oder auch manchmal traurig Seufzen. Eine Geschichte hat mich besonders berührt. Doch vor allen Dingen gibt uns das Buch eine Wahrheit mit auf den Weg - jeder Mensch braucht einen Ort, an dem das Herz zur Ruhe kommt - und dafür, dass sie die Botschaft in „Kiki und die neue Magie“ eingebracht hat, bin ich Eiko Kadono sehr dankbar.

Für dieses wunderbare Buch gibt es von mir eine große Empfehlung.