What do you think?
Rate this book
Las powieszonych lisów
Zawodowy gangster Oiva Juntunen oraz jego wspólnicy okradli wypełniony złotem statek. Jak przystało na opętanego gorączką złota watażkę, Oiva nie chce się nim dzielić nawet ze swoimi pomagierami, którzy odsiedzieli wyrok za ten rabunek.
Juntunen postanawia przed nimi uciec, by zachować należące do nich sztabki. Na lapońskim odludziu spotyka uzależnionego od likieru pomarańczowego majora Remesa, który znalazł się na życiowym zakręcie…
Arto Paasilinna, autor Roku zająca, w typowym dla siebie stylu snuje absurdalną, skrzącą się humorem opowieść, w której nie zabraknie miejsca ani dla seryjnego zabójcy, ani dla w połowie oswojonego lisiątka, ani dla uciekającej przed prawem dziewięćdziesięcioletniej Naski.
Wszystko to rozgrywa się w otoczeniu malowniczej północnej przyrody, która bezlitośnie wita intruzów chmarami komarów.
Juntunen postanawia przed nimi uciec, by zachować należące do nich sztabki. Na lapońskim odludziu spotyka uzależnionego od likieru pomarańczowego majora Remesa, który znalazł się na życiowym zakręcie…
Arto Paasilinna, autor Roku zająca, w typowym dla siebie stylu snuje absurdalną, skrzącą się humorem opowieść, w której nie zabraknie miejsca ani dla seryjnego zabójcy, ani dla w połowie oswojonego lisiątka, ani dla uciekającej przed prawem dziewięćdziesięcioletniej Naski.
Wszystko to rozgrywa się w otoczeniu malowniczej północnej przyrody, która bezlitośnie wita intruzów chmarami komarów.
312 pages, Paperback
First published January 1, 1983
61 people are currently reading
1018 people want to read
About the author
Arto Paasilinna
80 books760 followersArto Tapio Paasilinna was a Finnish writer, being a former journalist turned comic novelist. One of Finland's most successful novelists, he won a broad readership outside of Finland in a way few other Finnish authors have before. Translated into 27 languages, over seven million copies of his books have been sold worldwide, and he has been claimed as "instrumental in generating the current level of interest in books from Finland".
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 219 reviews
August 13, 2017
Molto probabilmente Paasilinna è il più conosciuto, in Italia, fra gli autori scandinavi.
Questo libro è ambientato in Lapponia, luogo d'origine dello scrittore, fra suggestivi scenari innevati.
Protagonisti tre personaggi tra i più disparati : un ricco gangster in necessità di nascondersi, un maturo graduato militare con una famiglia sgangherata e un'arzilla novantenne in fuga col suo gatto per sottrarsi alla reclusione in una casa per anziani.
Paasilinna ha uno stile brillante, ironico, con molte qualità per farsi leggere. Può ricordare un po' il nostro Italo Calvino della trilogia degli "Antenati". Qui però siamo proiettati nella contemporaneità, con velate critiche all'attuale società dei consumi, da cui la Scandinavia non può dirsi esente.
Tra i vari meravigliosi scrittori nordici, Paasilinna non rientra fra i miei preferiti : mi manca quella profondità che ritrovo in altri. Non si può comunque negare che questo romanzo presenti una solida struttura narrativa; la scrittura scorrevole, poi, ben si adatta alla storia narrata, conferendole il sapore di una fiaba moderna per adulti.
Aggiungo ancora che nessuna volpe viene trovata impiccata. Anzi compare un vispo volpacchiotto che, 'in esterna' , s'inserisce allegramente nelle vicende degli abitanti del rifugio sperduto tra la neve.
Questo libro è ambientato in Lapponia, luogo d'origine dello scrittore, fra suggestivi scenari innevati.
Protagonisti tre personaggi tra i più disparati : un ricco gangster in necessità di nascondersi, un maturo graduato militare con una famiglia sgangherata e un'arzilla novantenne in fuga col suo gatto per sottrarsi alla reclusione in una casa per anziani.
Paasilinna ha uno stile brillante, ironico, con molte qualità per farsi leggere. Può ricordare un po' il nostro Italo Calvino della trilogia degli "Antenati". Qui però siamo proiettati nella contemporaneità, con velate critiche all'attuale società dei consumi, da cui la Scandinavia non può dirsi esente.
Tra i vari meravigliosi scrittori nordici, Paasilinna non rientra fra i miei preferiti : mi manca quella profondità che ritrovo in altri. Non si può comunque negare che questo romanzo presenti una solida struttura narrativa; la scrittura scorrevole, poi, ben si adatta alla storia narrata, conferendole il sapore di una fiaba moderna per adulti.
Aggiungo ancora che nessuna volpe viene trovata impiccata. Anzi compare un vispo volpacchiotto che, 'in esterna' , s'inserisce allegramente nelle vicende degli abitanti del rifugio sperduto tra la neve.
June 8, 2020
Il bosco delle volpi impiccate
[è il titolo originale del libro, chissà perché decurtato nell’edizione italiana.]
* nota aggiunta: la mia osservazione che precede, oggi incomprensibile, deriva dal fatto che la prima edizione che ho letto io si intitolava solo "Il bosco delle volpi". Evidentemente qualcun altro, più autorevole, deve averlo fatto notare ad Iperborea che ne ha aggiornato il titolo!
I motivi del piacere e del divertimento che i romanzi di Arto Paasilinna suscitano in molti, me compreso, non sono di immediata evidenza. Forse è la vaga aria di straniamento attribuita al popolo finlandese (che traspira allo stesso modo dalle opere cinematografiche e musicali degli autori di quel paese) e a sua volta quella “vaga aria” può collegarsi ai larghi spazi naturali, alla bassa densità umana che li popola e che sembra favorire la proliferazione di tipi eccentrici.
Fatto sta che una volta intrapresa la lettura, si parte in sordina come in un viaggio senza bussola e senza immaginare neppure lontanamente dove e come si arriverà, con la sola certezza di imbattersi in personaggi stravaganti, ambienti straordinari, regioni e villaggi dai nomi così bislacchi che sembrano fantastici e invece sono tutti reperibili sulla carta geografica.
Un maggiore alcoolizzato dell’esercito finlandese e un delinquente imboscato per le conseguenze di una fruttuosa rapina sono i folli protagonisti della storia, confinati in una sperduta capanna di boscaioli fra le foreste della Lapponia finnica e animati da un’iniziale reciproca e giustificatissima diffidenza. Quando le divertenti dinamiche scaturite dal fortuito incontro fra i due accennano a perdere consistenza e a far pensare che Paasilinna si sia giocato tutte le sue carte, ecco che dalla fantasia dell’autore scaturisce un’arzilla “Skolt” (uno dei ceppi etno-linguistici della lapponia, localizzato fra Finlandia e Carelia russa) novantenne che le circostanze portano a coabitare forzatamente coi due eroi.
E così via, sarà la volta di due allegre ragazze di vita appositamente “ordinate” per posta, di un maldestro “Guardiarenne”(!), di un killer spietato e, come tutti da quelle parti, notevolmente svitato, ecc ecc.
A raccontarlo così sembra un giochino un po’ artefatto, ma funziona, anche perché tutt’intorno a questa congrega di matti domina, come sempre in Paasilinna, una natura pressoché incontaminata che avvolge nell’isolamento i personaggi e rende sconfinate le distanze fra il microcosmo in cui si svolge la storia e la cosiddetta civiltà; e dove c’è tanta natura ci sono gli animali ovviamente, e soprattutto le volpi cui è dedicato il romanzo, sebbene il titolo nasconda un retroscena beffardo, svelato solo nell’ultima pagina.
Per inciso, nella penultima si apprende che del protagonista (il delinquente imboscato) nessuno ha più notizie, esattamente come accadeva nel più riuscito dei romanzi di Paasilinna, “L’anno della lepre”.
[è il titolo originale del libro, chissà perché decurtato nell’edizione italiana.]
* nota aggiunta: la mia osservazione che precede, oggi incomprensibile, deriva dal fatto che la prima edizione che ho letto io si intitolava solo "Il bosco delle volpi". Evidentemente qualcun altro, più autorevole, deve averlo fatto notare ad Iperborea che ne ha aggiornato il titolo!
I motivi del piacere e del divertimento che i romanzi di Arto Paasilinna suscitano in molti, me compreso, non sono di immediata evidenza. Forse è la vaga aria di straniamento attribuita al popolo finlandese (che traspira allo stesso modo dalle opere cinematografiche e musicali degli autori di quel paese) e a sua volta quella “vaga aria” può collegarsi ai larghi spazi naturali, alla bassa densità umana che li popola e che sembra favorire la proliferazione di tipi eccentrici.
Fatto sta che una volta intrapresa la lettura, si parte in sordina come in un viaggio senza bussola e senza immaginare neppure lontanamente dove e come si arriverà, con la sola certezza di imbattersi in personaggi stravaganti, ambienti straordinari, regioni e villaggi dai nomi così bislacchi che sembrano fantastici e invece sono tutti reperibili sulla carta geografica.
Un maggiore alcoolizzato dell’esercito finlandese e un delinquente imboscato per le conseguenze di una fruttuosa rapina sono i folli protagonisti della storia, confinati in una sperduta capanna di boscaioli fra le foreste della Lapponia finnica e animati da un’iniziale reciproca e giustificatissima diffidenza. Quando le divertenti dinamiche scaturite dal fortuito incontro fra i due accennano a perdere consistenza e a far pensare che Paasilinna si sia giocato tutte le sue carte, ecco che dalla fantasia dell’autore scaturisce un’arzilla “Skolt” (uno dei ceppi etno-linguistici della lapponia, localizzato fra Finlandia e Carelia russa) novantenne che le circostanze portano a coabitare forzatamente coi due eroi.
E così via, sarà la volta di due allegre ragazze di vita appositamente “ordinate” per posta, di un maldestro “Guardiarenne”(!), di un killer spietato e, come tutti da quelle parti, notevolmente svitato, ecc ecc.
A raccontarlo così sembra un giochino un po’ artefatto, ma funziona, anche perché tutt’intorno a questa congrega di matti domina, come sempre in Paasilinna, una natura pressoché incontaminata che avvolge nell’isolamento i personaggi e rende sconfinate le distanze fra il microcosmo in cui si svolge la storia e la cosiddetta civiltà; e dove c’è tanta natura ci sono gli animali ovviamente, e soprattutto le volpi cui è dedicato il romanzo, sebbene il titolo nasconda un retroscena beffardo, svelato solo nell’ultima pagina.
Per inciso, nella penultima si apprende che del protagonista (il delinquente imboscato) nessuno ha più notizie, esattamente come accadeva nel più riuscito dei romanzi di Paasilinna, “L’anno della lepre”.
June 7, 2020
Ho iniziato questo libro senza particolari aspettative e invece devo dire che è molto carino. A parte una evitabile scena trash alla fine, il libro riesce ad essere divertente senza strafare ed esagerare.
Invece del solito viaggio ricco di avvenimenti bizzarri, qui alcuni personaggi stravaganti e un po' borderline finiscono per condividere una casetta in Lapponia.
Detta così non sembra un granché e la trama stessa non è certo ricca di colpi di scena ma grazie ad un cast di personaggi riuscitissimo (con un'adorabile mascotte), un'ambientazione suggestiva ben descritta e una buona scrittura, Paasilinna riesce a portarsi a casa 4 stelline.
Ho aspettato una settimana per dare il voto a questo libro perché, non essendo certo un libro che cambia la vita, temevo fosse uno di quei libri che dopo qualche giorno quasi ti dimentichi di aver letto. Dopo una settimana posso dire di essere ancora convinta delle 4 stelline.
Invece del solito viaggio ricco di avvenimenti bizzarri, qui alcuni personaggi stravaganti e un po' borderline finiscono per condividere una casetta in Lapponia.
Detta così non sembra un granché e la trama stessa non è certo ricca di colpi di scena ma grazie ad un cast di personaggi riuscitissimo (con un'adorabile mascotte), un'ambientazione suggestiva ben descritta e una buona scrittura, Paasilinna riesce a portarsi a casa 4 stelline.
Ho aspettato una settimana per dare il voto a questo libro perché, non essendo certo un libro che cambia la vita, temevo fosse uno di quei libri che dopo qualche giorno quasi ti dimentichi di aver letto. Dopo una settimana posso dire di essere ancora convinta delle 4 stelline.
November 3, 2024
Ale jazda! Drobny przestępca wymyśla genialny plan kradzieży sztabek złota. Jego wspólnicy idą siedzieć, a on korzysta z uroków życia i ma coraz mniejszą ochotę na podział łupu. Ostatecznie postanawia ukryć sztabki i zniknąć z oczu wychodzącym na wolność rzezimieszkom. Ukrywa się w lesie, ale nie jest sam – towarzyszy mu niesamowita ekipa. Uwaga dla wrażliwych – lisom nie dzieje się żadna krzywda. Zwariowana powieść, zabawna i niegłupia. Koniecznie!
October 16, 2024
3.5
Przebiegły bandzior Oiva Juntunen napada na konwój złota, a właściwie nie robi tego sam, ma od tego dwójkę wspólników, którzy zgodzili się zmylić władze, dając się złapać i odsiadując wyroki, a po wyjściu z więzienia mieli zgarnąć swoją działkę z rabunku. Ale lepiej mieć trzy części z łupu niż jedną, więc Oiva swoich ziomków chce przechytrzyć i daje nogę w głąb Laponii. Tam spotyka ekscentrycznego niewylewającego za kołnierz wojskowego Remesa, który niczego nieświadomy wplątuje się w intrygę i pomaga przetrwać mężczyźnie na śnieżnym odludziu. A wkrótce dołączy do nich dziewięćdziesięcioletnia staruszka, która wraz ze swoim kotem uciekła z domu starców. No i jest jeszcze tytułowy las powieszonych lisów 🦊
Brzmi absurdalnie? Bo takie jest, choć szczerze mówiąc liczyłam na jeszcze większe szaleństwo. Czyta się błyskawicznie, wciąga jak rasowa przygodówka dla dorosłych i jest pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i dziwacznych (wspaniałych!) postaci. Jak możecie się też domyślić jest zabawnie i prześmiewczo, ale co istotne pod tą ironiczną powierzchnią jest wyraźnie błyskotliwa i można ją odczytywać metaforycznie na wiele sposobów - choć oczywiście nie trzeba, można ją sobie przyswoić jedynie rozrywkowo. I myślę, że na zbliżające się szare, bure i ponure dni nada się idealnie. Minusy? Tak jak wspomniałam wcześniej miałam ochotę na coś jeszcze bardziej pokręconego, więc czuję lekki niedosyt, ale może być to spowodowane ostatnio czytanym Pynchonem, który zepsuł mi głowę :D
Przebiegły bandzior Oiva Juntunen napada na konwój złota, a właściwie nie robi tego sam, ma od tego dwójkę wspólników, którzy zgodzili się zmylić władze, dając się złapać i odsiadując wyroki, a po wyjściu z więzienia mieli zgarnąć swoją działkę z rabunku. Ale lepiej mieć trzy części z łupu niż jedną, więc Oiva swoich ziomków chce przechytrzyć i daje nogę w głąb Laponii. Tam spotyka ekscentrycznego niewylewającego za kołnierz wojskowego Remesa, który niczego nieświadomy wplątuje się w intrygę i pomaga przetrwać mężczyźnie na śnieżnym odludziu. A wkrótce dołączy do nich dziewięćdziesięcioletnia staruszka, która wraz ze swoim kotem uciekła z domu starców. No i jest jeszcze tytułowy las powieszonych lisów 🦊
Brzmi absurdalnie? Bo takie jest, choć szczerze mówiąc liczyłam na jeszcze większe szaleństwo. Czyta się błyskawicznie, wciąga jak rasowa przygodówka dla dorosłych i jest pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i dziwacznych (wspaniałych!) postaci. Jak możecie się też domyślić jest zabawnie i prześmiewczo, ale co istotne pod tą ironiczną powierzchnią jest wyraźnie błyskotliwa i można ją odczytywać metaforycznie na wiele sposobów - choć oczywiście nie trzeba, można ją sobie przyswoić jedynie rozrywkowo. I myślę, że na zbliżające się szare, bure i ponure dni nada się idealnie. Minusy? Tak jak wspomniałam wcześniej miałam ochotę na coś jeszcze bardziej pokręconego, więc czuję lekki niedosyt, ale może być to spowodowane ostatnio czytanym Pynchonem, który zepsuł mi głowę :D
December 10, 2014
- Una baita immersa nella tundra lappone.
- Un gangster, fuggito con i tre lingotti d'oro, per non spartirli con i suoi complici
- Un maggiore, mezzo alcolizzato, che s'è preso un anno sabbatico, abbandonando tutto. Moglie e figlie comprese.
- Una vecchietta novantenne, fuggita col suo gatto, dalle grinfie dei servizi sociali che la vorrebbero rinchiusa in un ospizio.
- Due giovani e belle prostitute, arrivate per allitare i nostri due.
- Un guardiarenne corruttibile.
- Una serie di comparse, non meno interessanti dei personaggi principali.
Metteteci la firma di Paasilinna e il risultato è garantito.
Non chiedetemi altro.
E non chiedetemi chi è Cinquecentino. Non lo dirò. Nemmeno sotto tortura.
Ricordate: Il cielo lappone vede tutto, ma tace!
Buona lettura :-)
- Un gangster, fuggito con i tre lingotti d'oro, per non spartirli con i suoi complici
- Un maggiore, mezzo alcolizzato, che s'è preso un anno sabbatico, abbandonando tutto. Moglie e figlie comprese.
- Una vecchietta novantenne, fuggita col suo gatto, dalle grinfie dei servizi sociali che la vorrebbero rinchiusa in un ospizio.
- Due giovani e belle prostitute, arrivate per allitare i nostri due.
- Un guardiarenne corruttibile.
- Una serie di comparse, non meno interessanti dei personaggi principali.
Metteteci la firma di Paasilinna e il risultato è garantito.
Non chiedetemi altro.
E non chiedetemi chi è Cinquecentino. Non lo dirò. Nemmeno sotto tortura.
Ricordate: Il cielo lappone vede tutto, ma tace!
Buona lettura :-)
August 28, 2024
Bardzo potrzebowałam takiego humorystycznego przerywnika. Uwielbiam gawędziarski styl autora i całą dziwaczną leśną ekipę.
June 16, 2025
La sombra de "La muerte del padre" es alargada y después de su lectura nada me encajaba pero tampoco quería seguir con la saga del noruego. @anablasfuemia (IG) me dio la idea con una de sus últimas lecturas del exitoso autor finlandés Arto Paasilinna. "El bosque de los zorros" estaba en mi biblioteca desde enero de 2007 y le ha llegado el turno en el mejor momento. Una lectura amena, sin intensidades, aparentemente sencilla pero con sustancia. Unos truhanes acaban viviendo juntos una temporada, al margen de la sociedad, en una cabaña en Laponia. Aventuras y humor. Un combo perfecto.
October 26, 2019
Már pehelysúlyú nordikus etológiai tudással is könnyedén megállapítható, hogy a róka és a nyúl viselkedésformái nagyban hasonlatosak egymáshoz, valamint az is, hogy Arto Paasilinna mester eszmerendszere és gondolatisága a két kötet megjelentetése között szemernyit sem változott.
Ahogyan Vatanen és nyula, úgy a lappföldi Akasztott Rókák Erdejének északi szelek által összefújt rönkházlakói sem véletlenül menekülnek az urbánus világból. Kinek-kinek megvan a jó oka erre, ahogyan az is törvényszerű, hogy a kör végül mégis bezárul, és a botcsinálta „természetjárók” túlélői törvényszerűen visszatalálnak a civilizáció kebelére.
Paasilinna mélységes emberséggel átitatott fanyar humorbombáinak egyszerűségükben is nagyszerű, groteszk iróniája akkor is tökéletes telitalálat lenne, ha a közel kétszáz oldalon nem történne semmi. Ám a meghatóan fájdalmas és szépségesen rút események egy rendkívül szórakoztató és kicsit sem hihető mese szálait szövik tablóvá, aminek minden apró részeleme valami önálló, furán északi mintát ölt. Utánozhatatlan és megkapó az írásmód. Paasilinnát egyszerűen nem lehet komolyan venni, mégis minden sora véresen komoly.
Az akasztott rókák erdejéről sokezer oldalnyi elemzést írhat a hozzáértő, de úgy vélem, hogy képtelenség visszaadni azt a hangulatot, érzést, amit a befogadó olvasóban ébreszt. Az északi irodalom egyik kihagyhatatlan gyöngyszeme, feltétlenül ajánlom.
Ahogyan Vatanen és nyula, úgy a lappföldi Akasztott Rókák Erdejének északi szelek által összefújt rönkházlakói sem véletlenül menekülnek az urbánus világból. Kinek-kinek megvan a jó oka erre, ahogyan az is törvényszerű, hogy a kör végül mégis bezárul, és a botcsinálta „természetjárók” túlélői törvényszerűen visszatalálnak a civilizáció kebelére.
Paasilinna mélységes emberséggel átitatott fanyar humorbombáinak egyszerűségükben is nagyszerű, groteszk iróniája akkor is tökéletes telitalálat lenne, ha a közel kétszáz oldalon nem történne semmi. Ám a meghatóan fájdalmas és szépségesen rút események egy rendkívül szórakoztató és kicsit sem hihető mese szálait szövik tablóvá, aminek minden apró részeleme valami önálló, furán északi mintát ölt. Utánozhatatlan és megkapó az írásmód. Paasilinnát egyszerűen nem lehet komolyan venni, mégis minden sora véresen komoly.
Az akasztott rókák erdejéről sokezer oldalnyi elemzést írhat a hozzáértő, de úgy vélem, hogy képtelenség visszaadni azt a hangulatot, érzést, amit a befogadó olvasóban ébreszt. Az északi irodalom egyik kihagyhatatlan gyöngyszeme, feltétlenül ajánlom.
November 13, 2025
found family, ale to bandyta, alkoholik, 90-latka, stary kot, dwie prostytutki i półudomowiona liszka na lapońskiej prowincji. bardzo fajne!
December 9, 2018
Romanzo riuscitissimo ricco di personaggi strampalati e vicende surreali, raccontate con il tipico stile ironico e leggero di Paasalinna.
La vicenda è ambientata nello splendido scenario della tundra della Lapponia finlandese. Gli improbabili protagonist sono tre: un gangster che, dopo aver portato a termine un grosso furto di lingotti d���oro, si è infiacchito in una vita di ozio e lusso ed ora è costretto a nascondersi per sfuggire alla vendetta dei soci che ha tradito ma non vuole rinunciare al suo stile di vita; un maggiore dell’esercito finlandese alcolizzato e manesco in fuga dai fallimenti della sua vita familiar e professionale; una arzilla donna lappone novantenne in fuga per sfuggire ai servizi sociali che la vogliono rinchiudere in un centro per anziani
Le vicende della vita portano questi tre personaggi così diversi a incontrarsi in una sperduta baita all’interno di un bosco popolato da tantissime volpi.
All’inizio i tre si guardano con sospetto e diffidenza ma, un po’ alla volta, fraternizzano e sviluppano un legame così forte da farli sembrare una vera famiglia. Così, la forzata coesistenza nella baita si trasforma nel periodo più bello della loro vita.
La vicenda è ambientata nello splendido scenario della tundra della Lapponia finlandese. Gli improbabili protagonist sono tre: un gangster che, dopo aver portato a termine un grosso furto di lingotti d���oro, si è infiacchito in una vita di ozio e lusso ed ora è costretto a nascondersi per sfuggire alla vendetta dei soci che ha tradito ma non vuole rinunciare al suo stile di vita; un maggiore dell’esercito finlandese alcolizzato e manesco in fuga dai fallimenti della sua vita familiar e professionale; una arzilla donna lappone novantenne in fuga per sfuggire ai servizi sociali che la vogliono rinchiudere in un centro per anziani
Le vicende della vita portano questi tre personaggi così diversi a incontrarsi in una sperduta baita all’interno di un bosco popolato da tantissime volpi.
All’inizio i tre si guardano con sospetto e diffidenza ma, un po’ alla volta, fraternizzano e sviluppano un legame così forte da farli sembrare una vera famiglia. Così, la forzata coesistenza nella baita si trasforma nel periodo più bello della loro vita.
February 6, 2023
Un par de cousas rariñas pero moi, moi gracioso. Está ben algo feel-good de vez en cando. Que si, Mar, ahora tócame a min recomendalo.
August 21, 2025
Będę miał teraz obawy, że nawiedzi mnie duch technika ekonomisty, wielokrotnego mordercy Hemmo Siiry.
May 1, 2023
Tundra della Lapponia finlandese. Un gangster in fuga da un pluriomicida, un maggiore alcolizzato in congedo momentaneo e una novantenne Skolt evasa dall’ospizio. Sembra l’inizio di una barzelletta e questo romanzo, o novella, un po’ lo è.
Situazioni paradossali e al limite del non sense ma che tengono incollato alle pagine e fanno divertire il lettore. Personaggi anti-eroici, pieni di vizi e di difetti, con una moralità pressoché inesistente, ma che piano piano impari ad amare e con i quali vorresti trascorrere almeno una notte nell’isolata capanna del Monte Kuopsu, nell’immensità della natura nordica.
Promosso a pieni voti
Situazioni paradossali e al limite del non sense ma che tengono incollato alle pagine e fanno divertire il lettore. Personaggi anti-eroici, pieni di vizi e di difetti, con una moralità pressoché inesistente, ma che piano piano impari ad amare e con i quali vorresti trascorrere almeno una notte nell’isolata capanna del Monte Kuopsu, nell’immensità della natura nordica.
Promosso a pieni voti
November 9, 2025
odotukset ylittyi...... hymähtelin ja hymyilin
January 31, 2016
Una novela entretenida, sencilla e hilarante. Creo que, tal vez, la mejor forma de describir la literatura de Paasilinna sea comparándola con la obra cinematográfica de Emir Kusturica. Ambos juegan a ese humor tradicional y personal, en el que los límites culturales se abren paso hasta hacerse una carcajada universal. Paasilinna, al igual que Kusturica, sabe que su fuerte es el humor puro y duro: cierta risa gélida (como los bosques de su natal Finlandia) que calienta al lector y le hace disfrutar del libro que tiene entre sus manos. Sin demasiadas pretensiones (aparte de entretener), aquel logra llevar un poco de ese mundo que le es tan propio pero tan ajeno, al menos, para mí, habitante de una ciudad capital de América del Sur.
En cierto modo, Paasilinna entiende que la vida, a pesar de sus momentos tristes y sus alegrías, está pensada para reír. Y que cada instante, por serio que sea, puede ser objeto de jolgorio: nada le es tan sacro como el júbilo y la algarabía propias de la existencia humana.
En cierto modo, Paasilinna entiende que la vida, a pesar de sus momentos tristes y sus alegrías, está pensada para reír. Y que cada instante, por serio que sea, puede ser objeto de jolgorio: nada le es tan sacro como el júbilo y la algarabía propias de la existencia humana.
January 25, 2008
Arto Paasilinna är finsk författare. Jag läste romanen i svensk översättning som hette "De hängda rävarnas skog".
Min första Paasilina roman var "Kollektivt självmord" som jag några år sedan läst och väldigt tyckt om. Det är därför som jag ville läsa hans andra romaner.
Så som i "Kollektivt självmord" finns i den här romanen många "finska" drag som jag föreställer mig. Man berätter egentligen om ett tungt, allvarigt ämne men det på ett lite ironiskt och också humoristiskt sätt,så att läsare slutligen inte kan avhålla sig från att skratta. Jag tycker det sätt och vis hur Paasilina beskriver människor är lite jämförbar med det som finsk filmregissör Aki Kaurismäki har. Livet är fullt av bitterhet och tristess. Men Paasilina berätter om det med värme och sympati utan förskoning. Och även med kärlek. Därför kände jag mig, medan jag läste boken, varm och lycklig. En nutidssaga--så kan man kanske kalla den här romanen.
Läs den om du vill ha liten värme. ;-)
Min första Paasilina roman var "Kollektivt självmord" som jag några år sedan läst och väldigt tyckt om. Det är därför som jag ville läsa hans andra romaner.
Så som i "Kollektivt självmord" finns i den här romanen många "finska" drag som jag föreställer mig. Man berätter egentligen om ett tungt, allvarigt ämne men det på ett lite ironiskt och också humoristiskt sätt,så att läsare slutligen inte kan avhålla sig från att skratta. Jag tycker det sätt och vis hur Paasilina beskriver människor är lite jämförbar med det som finsk filmregissör Aki Kaurismäki har. Livet är fullt av bitterhet och tristess. Men Paasilina berätter om det med värme och sympati utan förskoning. Och även med kärlek. Därför kände jag mig, medan jag läste boken, varm och lycklig. En nutidssaga--så kan man kanske kalla den här romanen.
Läs den om du vill ha liten värme. ;-)
September 14, 2019
Mikor olvasni kezdtem, nem nagyon tudtam, mire számíthatok. A fülszöveg különben is elég félrevezető.
Ez a vékony könyvecske tele van abszurd elemekkel, önironikus, keserédes humorral, és – meglepő módon – csupa szeretettel. Első pillantásra zordnak tűnik, mint a hóval borított lappföldi táj, de a karakterek megmelengetik a szívünket. Juntunen, Remes, Naska, Jermak… Ó, és Ötszázas, a róka…
Olyan visszafogottan, tökéletes arányérzékkel adagolja a szerző a humoros és a megindító jeleneteket, néha keverve, néha külön-külön, mégis akadt, amit megkönnyeztem. Nem akart rám erőszakkal hatni, és éppen ezért hatott.
Nem tudom szó nélkül hagyni azt sem, mennyire filmre kívánkozna ez a történet. A magam részéről Martin McDonagh-t kérném fel, hogy írjon belőle forgatókönyvet és rendezze meg. Tökéletes lenne!
De a könyv magában is tökéletes.
Ez a vékony könyvecske tele van abszurd elemekkel, önironikus, keserédes humorral, és – meglepő módon – csupa szeretettel. Első pillantásra zordnak tűnik, mint a hóval borított lappföldi táj, de a karakterek megmelengetik a szívünket. Juntunen, Remes, Naska, Jermak… Ó, és Ötszázas, a róka…
Olyan visszafogottan, tökéletes arányérzékkel adagolja a szerző a humoros és a megindító jeleneteket, néha keverve, néha külön-külön, mégis akadt, amit megkönnyeztem. Nem akart rám erőszakkal hatni, és éppen ezért hatott.
Nem tudom szó nélkül hagyni azt sem, mennyire filmre kívánkozna ez a történet. A magam részéről Martin McDonagh-t kérném fel, hogy írjon belőle forgatókönyvet és rendezze meg. Tökéletes lenne!
De a könyv magában is tökéletes.
November 7, 2022
Paasilinna oma tuntud headuses - kuskil Lapi kõnnumaal koguneb värvikas tegelaste galerii ja nende elu edeneb seal väga mõnusasti. kullaröövel ja joodikust sõjaväelane ja saami vanaeit ja rootsi prostituudid ja mõned kõrvaltegelased veel siia-sinna. lisaks veel kass Jermak ja rebane Viiesajane. päris "Jänese aasta" mõõtu see mu jaoks välja ei anna (nb, väike intertekstuaalne viide "Jänese aastale" on tekstis täitsa olemas), aga väga hubane lugemine ikkagi.
mulle meeldib, et kohe raamatu alguses lahendatakse ära vahendite küsimus (vt ka: kullarööv) ja edasi saab süüa-juua ja majapidamist sisustada ikka nii, et lugejal kade meel hakkab ja tahaks ise seal metsatööliste barakis üht tuba endale. nii võiks isegi põhjamaa talve üle elada.
mulle meeldib, et kohe raamatu alguses lahendatakse ära vahendite küsimus (vt ka: kullarööv) ja edasi saab süüa-juua ja majapidamist sisustada ikka nii, et lugejal kade meel hakkab ja tahaks ise seal metsatööliste barakis üht tuba endale. nii võiks isegi põhjamaa talve üle elada.
January 24, 2023
Totally weird in the way only the Finns can get weird, but fun as hell)))
February 15, 2025
ale zajebista była
January 16, 2022
Raamatu alguses mõtlesin, et mida hekki, miks ma sellist tobedust üldse loen. Aga mida rohkem lehekülgi jäi vasakule, seda enam hakkasin peategelasele kaasa elama. Peab ju hea lugu olema, kui suli saatus sulle korda läheb. Kõik need muud tegelased, kellega kullakoormaga Lapimaale pakku pugenud Oiva Juntunen kokku puutub, on ka vägagi iseloomukad, võiks isegi öelda, et toredad, olgu tegemist põhjakäinud sõjaväelase, lõbunaiste või kohaliku räpakollist nilbiku vanamehega.
Kõik see jant meenutas "Polaarjoonte sangarite" filmi, mis oli samalaadset Soome võllahuumorit täis, aga ikkagi meeldis.
Kõik see jant meenutas "Polaarjoonte sangarite" filmi, mis oli samalaadset Soome võllahuumorit täis, aga ikkagi meeldis.
August 30, 2024
„Remes w osłupieniu zastanawiał się, jak do tego doszło. Ani jednego ciosu pięścią, a facet wcisnął mu zwitek banknotów. Ależ naiwniacy chodzą po tym świecie. Ale co tam. takim facetem opłacało się szukać złota, choćby i miało się go nie znaleźć. Niezwykle ufny młody człowiek. Oiva Juntunen był zadowolony z obrotu spraw. Miał teraz pomocnika, oficera od kopania złota. Współczuł majorowi łatwowierności. Niektórzy po prostu rodzą się głupi, westchnął, i dostaje im się najcięższa robota.”
Czym jest las powieszonych lisów? Dosłownością czy przenośnią? Makabryczny tytuł przyciąga uwagę i kusi o jego interpretację. W warstwie fabularnej zetkniemy się tutaj z zawodowym gangsterem, który dokonuje udanego skoku na konwój przewożący złoto posługując się dwoma innymi przestępcami. Jak to na gangstera, Oiva niekoniecznie chce się dzielić swoim łupem z współpracownikami, dlatego postanawia ukryć się w głuszy Laponii. Jednak po życiu w luksusach miejskiego życia, Oiva niekoniecznie jest przystosowany do życia z dala od cywilizacji. Tutaj na przypadkowy ratunek rusza mu Remes, uzależniony od pomarańczowówki wojskowy, który pomoże mu przetrwać ten szalony czas. To nie jedyni bohaterowie tej łotrzykowskiej powieści, która wciąga w swój świat. Urzeknie nas podkarmiane lisiątko, zadziwi uciekająca przed zamknięciem w domu starców 90-letnią staruszkę czy pseudo-uczciwego policjanta.
„Las powieszonych lisów” to galeria barwnych postaci, które wciąż zaburzają spokój Oivy, który szukając odosobnienia, odnajduje zaskakujące więzi z nieopowiedzianymi ludźmi i naturą. Powieść, która wydaje się na powierzchni zaledwie zabawną prozą goniącą za kolejnymi perypetiami Oivy i Remesa staje się przekonującą metaforą eskapizmu, żądzy pieniądza prowadzona w gawędziarski sposób, który zatrzymuje przy sobie czytelnika do samego końca. Jeśli jeszcze nie skosztowaliście pisania w stylu Arto, to szczególnie polecam na nadchodzące jesienne wieczory, gdzie w jakiś absurdalny sposób doświadczymy ciepła dzięki książce, w której głównymi bohaterami są wykolejeńcy, którzy igrają z prawem.
Czym jest las powieszonych lisów? Dosłownością czy przenośnią? Makabryczny tytuł przyciąga uwagę i kusi o jego interpretację. W warstwie fabularnej zetkniemy się tutaj z zawodowym gangsterem, który dokonuje udanego skoku na konwój przewożący złoto posługując się dwoma innymi przestępcami. Jak to na gangstera, Oiva niekoniecznie chce się dzielić swoim łupem z współpracownikami, dlatego postanawia ukryć się w głuszy Laponii. Jednak po życiu w luksusach miejskiego życia, Oiva niekoniecznie jest przystosowany do życia z dala od cywilizacji. Tutaj na przypadkowy ratunek rusza mu Remes, uzależniony od pomarańczowówki wojskowy, który pomoże mu przetrwać ten szalony czas. To nie jedyni bohaterowie tej łotrzykowskiej powieści, która wciąga w swój świat. Urzeknie nas podkarmiane lisiątko, zadziwi uciekająca przed zamknięciem w domu starców 90-letnią staruszkę czy pseudo-uczciwego policjanta.
„Las powieszonych lisów” to galeria barwnych postaci, które wciąż zaburzają spokój Oivy, który szukając odosobnienia, odnajduje zaskakujące więzi z nieopowiedzianymi ludźmi i naturą. Powieść, która wydaje się na powierzchni zaledwie zabawną prozą goniącą za kolejnymi perypetiami Oivy i Remesa staje się przekonującą metaforą eskapizmu, żądzy pieniądza prowadzona w gawędziarski sposób, który zatrzymuje przy sobie czytelnika do samego końca. Jeśli jeszcze nie skosztowaliście pisania w stylu Arto, to szczególnie polecam na nadchodzące jesienne wieczory, gdzie w jakiś absurdalny sposób doświadczymy ciepła dzięki książce, w której głównymi bohaterami są wykolejeńcy, którzy igrają z prawem.
August 15, 2014
Väga hea musta huumoriga üleküllastatud ellujäämisromaan, nagu Paasilinnal tavaks. Ses mõttes et vähe on tal neid lugusid, kus paar töökat, osavat ja nutikat venda ei satuks kuskile eraldusesse ja natukese ajaga ei looks seal töötava ja toimiva, isegi mugava ühiskonna. Kummalised, muhedad, ugrilikult põhjamaised karakterid ja iseloomujooned - näiteks kalduvus ohjeldamatule joomisele - teevad ta lood mõnusalt koduseks. Mingi kümmekond aastat tagasi lugesin ma enamuse Paasilinna vähemalt paarist-kolmekümnest romaanist originaalis läbi ja see "Poodud rebaste mets" on "Ulguva möldri", "Hurmava enesetapusõidu" ja "Maailma parima küla" kõrval üks parimaid. Mõned olid veel head, "Jänese aasta" näiteks, ja "Vanaisa otsimas".
Üldiselt - julgen soovitada. Paasilinna on kvaliteedimärk, enamjaolt.
Üldiselt - julgen soovitada. Paasilinna on kvaliteedimärk, enamjaolt.
February 2, 2022
Enchantées à plusieurs reprises par l'univers déjanté et farfelu d'Arto Paasilinna, incitée par le challenge solidaire 2022 qui met en lumière cet auteur j'ai choisi de découvrir la Forêt des renards pendus..
Que vous dire? Certes la patte de l'auteur est bien là , les situations cocasses à la limite de l'absurde aussi mais j'ai eu une impression de déjà vu. Seule la présence de Naska Mosnikoff, la vieille Skolte nonagénaire m'a permis d'aller au bout de cette lecture , un personnage haut en couleurs remarquablement bien croqué. Les portraits des autres protagonistes relèvent plus à mes yeux de la caricature à chacun son ressenti bien sûr.
Que vous dire? Certes la patte de l'auteur est bien là , les situations cocasses à la limite de l'absurde aussi mais j'ai eu une impression de déjà vu. Seule la présence de Naska Mosnikoff, la vieille Skolte nonagénaire m'a permis d'aller au bout de cette lecture , un personnage haut en couleurs remarquablement bien croqué. Les portraits des autres protagonistes relèvent plus à mes yeux de la caricature à chacun son ressenti bien sûr.
November 1, 2023
Byla to pecka! :-) Dokonale namíchaný koktejl někde mezi Thoreaovo Waldenem a Jonassonově Stoletým Staříkem :D Těžko si to představit, ale jde to! Dokonalý útěk do divočiny, začátek nového života, sepjetí s přírodou, naprostá svoboda a nezávislost... ale to vše zasazené do vtipných, často až groteskních situací. Po celou dobu četby jsem balancovala někde mezi ukradenými výbuchy smíchu v nestřežených okamžicích v pražských tramvajích a odhodláním "stěhuju se do Laponska rýžovat zlato". Takže tak :-)
October 24, 2007
The more I read what this man wrote, the more I like him.
This novel is no exception to the rule.
This novel is no exception to the rule.
September 19, 2014
It is one of those books you thinking "What is THIS?!?" after you start reading, but then you caught an author's spirits and realise that you can't tear yourself away from this story.
Displaying 1 - 30 of 219 reviews