ทะเลคลั่งภวังค์วิปลาส เล่ม 2

ทะเลคลั่งภวังค์วิปลาส #2

by Liang Chan, 凉蝉, เหลียงฉาน

หลังสำนักงานวิกฤตการณ์ได้จัดตั้งแผนกปรับสมดุลทางจิตเวชขึ้นอย่างเป็นทางการ

ฉินเกอที่อยู่ในฐานะหัวหน้าแผนกก็ต้องรับมือทั้งกับคนและงานที่ถาโถมเข้ามา

ไม่ว่าจะเป็นคดีต่างๆ ของเหล่ามนุษย์พิเศษ หรือการตรวจสอบอาณาเขตทะเลซึ่งถือว่าเป็นหน้าที่หลัก

นับเป็นช่วงเวลาที่ค่อนข้างหนักหนาสาหัสสำหรับคนในแผนกเลยทีเดียว

ถึงงานจะมากมายจนล้นมือสักแค่ไหน ฉินเกอก็ไม่เคยหวั่น

แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่เขารู้สึกว่ารับมือได้ยาก นั่นคือเรื่องของเซี่ยจื่อจิง

เดิมทีเขารู้อยู่แล้วว่าอาณาเขตทะเลของอีกฝ่ายมีบางอย่างที่ไม่ปกติ

ทว่าความไม่ปกติที่ว่านี้กลับรุนแรงกว่าที่คิดจนฉินเกอหนักใจไม่น้อย

นับแต่นั้นเขาก็ตั้งใจที่จะหาวิธีรักษาอาณาเขตทะเลของอีกฝ่าย

แต่ยิ่งค้นหามากเท่าไร เค้าลางของความเชื่อมโยงระหว่างเรื่องราวต่างๆ ก็เริ่มปรากฏ

อีกทั้งความใกล้ชิดและความเข้าอกเข้าใจยังค่อยๆ ผลักดันความสัมพันธ์ให้พัฒนาไป

จนกระทั่งเกินขอบข่ายของเพื่อนร่วมงาน

296 pages, Paperback

Published August 8, 2024

About the author

Associated Names:
* 涼蟬 (Traditional Chinese)
* 凉蝉 (Simplified Chinese)
* Liang Chan (English)
* เหลียงฉาน (Thai)

Reviews

[เจ้าหมีขาว · Rating 3 out of 5]

ไม่ชอบพล็อตที่พอพูดถึงฟิตเนต การออกกำลังกาย มีเทรนเนอร์ และต้องมีการลวนลามระหว่างฝึก ทำไมชอบเอาฟิตเนตมาผูกกับเรื่องแบบนี้ตลอดเลย 😢

แต่กลับกันชอบปมครอบครัวของเกาซู่นะ เด็กฐานะทางบ้านดีคนหนึ่งแต่เติมโตมาในสภาพแวดล้อมที่พ่อ แม่ ต่างไม่ยอมรับตัวตนของตัวเองร่างจิตของตัวเองเพราะเป็นฉลามปีศาจ สั่งนู้น สั่งนี้ห้ามเอาฉลามออกมานะ มันทำให้คนอื่นกลัว มันน่ากลัว มันไม่ดี แต่กลับมีคนๆ หนึ่งที่บอกว่าฉลามของเขาเท่มาก เขาแค่อยากให้ใครสักคนยอมรับเขาเท่านั้นเอง

คู่พี่หมาป่ากับแมวทรายมีความพัฒนาอย่างเห็นได้ชัด ชอบจุดเล็กๆ ที่มักพกลูกอม ขนม ของหวานๆ ติดตัวเสมอ เครียดๆ ก็หยิบมากิน แล้วชอบเอาไปแบ่งให้(แมวของ)เธอคนนั้นอ่ะ 5555555 คู่นี้น่ารักที่สุด หวานๆ ละมุนๆ ค่อยๆเป็น ค่อยๆ ไป

ส่วนคู่หลัก เอิ่มมมม เอาจริงๆ เราไม่รู้ว่าเขาไปรักกันตอนไหน เหมือนอยู่ๆ ก็อ้าวคบกันแล้ว คงอยู่ด้วยแล้วสบายใจ คลิกกันยอมรับข้อเสียของพระเอกได้ แบบนี้ละมั้ง

พล็อตเล่ม 2 มีการพูดถึงเรื่องของเผ่าพันธ์ต่างๆ มากยิ่งขึ้น อย่างตัวละครที่มีเชื้อสายกึ่งซอมบี้ เราได้เห็นมุมมองของคนปกติที่มองพวกเขา ร่างกายน่าขยะแขยง ไม่น่ามอง น่ารังเกียจ ไม่อยากจะเข้าใกล้ แค่อยู่ใกล้ก็ถือเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดของวันแล้ว แม้พวกเขาจะขอความช่วยเหลือก็ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยว ถึงแม้จะมีโอกาสติดเชื่อซอมบี้แค่ 0.01% ก็ไม่อยากช่วย เพราะไม่มีอะไรรับรองความปลอดภัยได้ 100% ที่จริงมนุษย์ก็เป็นแบบนี้แหละ นข.เขียนความซับซ้อนและความเห็นแค่ตัวของมนุษย์ออกมาได้ดี เราชอบ

เท่าที่อ่านมาจับสังเกตุได้อย่างหนึ่งคือทุกคดีตั้งแต่เล่ม 1 ยันเล่ม 2 จะมีเรื่องๆ หนึ่ง ตัวละครตัวหนึ่งเชื่อมพล็อตให้เป็นเส้นเรื่องเดียว เดาๆ ว่าถ้าอ่านไปเรื่อยๆ เรื่องทั้งหมดน่าจะเชื่อมโยงกันไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้พ่อแม่ของฉินเกอเสียชีวิตลง โดยรวมอ่านเพลินมาก