Taki dobry chłopak. Sprawa Kajetana Poznańskiego

by Hanna Dobrowolska

Trzeciego lutego 2016 roku Kajetan Poznański, dwudziestosiedmioletni gruntownie wykształcony bibliotekarz, syn pani prokurator i architekta, zamordował wybraną losowo kobietę.

Traf padł na trzydziestojednoletnią lektorkę języka włoskiego, Kasię. W dniu zabójstwa miała lecieć do swojego ukochanego Emanuela, który szykował się do wyjścia po nią na bolońskie lotnisko. Dodatkową lekcję – jak się okazało z zabójcą – wzięła po to, aby mieć kilka euro więcej na wyjazd do Włoch. Nie poleci tam już nigdy…

Bestialstwo i fakty dotyczące morderstwa wstrząsnęły nie tylko całą Polską, ale i Europą. Autorka przekopała się przez tysiące stron akt sądowych, rozmawiała z biegłymi psychiatrami, prawnikami, osobami z bezpośredniego otoczenia Kajetana. Przeanalizowała całą dokumentację i wszystkie dostępne dane dotyczące sprawy. Czy pozwoli to jednak odpowiedzieć na pytanie, jak to możliwe, że wykształcony, wrażliwy i sprawiający wrażenie delikatnego człowiek mógł dopuścić się tak niewyobrażalnego okrucieństwa? Czy w każdym – bez wyjątku – drzemie bestia?

Próbę odpowiedzi na te pytania znajdziemy w książce Hanny Dobrowolskiej.

Genres: Audiobook, True Crime, Nonfiction, Crime, Poland, Reportage, Psychology

320 pages, Paperback

First published October 23, 2024

Reviews

[Trzcionka · Rating 3 out of 5]

Mimo, że ta sprawa była bardzo głośna to mam wrażenie, że w mediach nie wybrzmiał jej prawdziwy obraz. Miałam wrażenie, że niewiele o niej wiem, a o samym sprawcy, jego nastawieniu, motywacji nie wiadomo prawie nic. Może to tylko wrażenie, ale jak ktoś ma podobne to ta książka wypełni braki.
Zacznę od tego, że w tej książce pojawia się podobny problem jak w poprzedniej książce tej autorki czyli "Wnuczkowej mafii". Póki autorka opisuje fakty i kolejne wydarzenia jest ciekawie, zgrabnie, konkretnie. Niestety za połową znów uderzamy w kwestie psychiatryczno-psychologiczne i tutaj jest już topornie, powtarzalnie i monotonnie. To samo było poprzednim razem. Tutaj znaczna część książki to siłą rzeczy dywagację nad poczytalnością sprawcy i jego zdrowiem psychicznym, co jest osią tej sprawy (wszystko inne jest raczej jasne). Autorka, pewnie przez brak wiedzy w temacie, nie jest w stanie dobrze wyselekcjonować informacji i w specjalistycznym temacie podać ich tak by nie tylko niosły wiedzę, ale też były ciekawe nawet dla kogoś kto nie jest fascynatem psychiatrii. Z drugiej strony dla fascynata będzie to pewnie potrójnie nudne, bo drugim problemem w tym zakresie jest wielokrotna powtarzalność tych samych tez i wniosków na przestrzeni całej książki. Jak dodać do tego, że ok. 90 % tych psychologiczno-psychiatrycznych kwestii obejmuje dość podstawowe i oczywiste w danej sytuacji wnioski i wyniki badań to robi się z tego wielka pulpa, którą można by zamienić na kilkanaście konkretnych zdań. To dla mnie duży minus tej pozycji. Mimo, że specjalistą w tym zakresie nie jestem to mam wrażenie jakbym to wszystko wiedziała, a to sugeruje, że autorka za dużo miejsca poświeciła oczywistościom. Spory minus daje też za rozmowę z jednym z biegłych lekarzy psychiatrów opiniujących sprawcę. Siłą rzeczy nie mógł mówić o badanym, ale autorka przygotowała dla tak doświadczonego człowieka takie oczywiste pytania, że to aż wstyd. Mogła to sobie darować, skoro nie potrafiła zapytać o coś co można by było przeczytać z zaciekawieniem i stanowiło by wartość dodaną. JAKĄKOLWIEK!
Niewątpliwie czuć, że autorka jest zafascynowana tą sprawą i dobrze ją poznała zanim wzięła się za tę książkę. Mimo tej największej dla mnie wady czyli nieumiejętności dobrego ogarnięcia warstwy psychiatryczno-psychologicznej, nie można nie docenić jakości tej książki. Ogromny plus za cytaty z wypowiedzi sprawcy, jego rodziny, znajomych. Jest tego sporo i daje świetny obraz całej sytuacji. To na pewno dobra droga dla każdego autora reportażu - opowiadamy historię przez ludzi, dokumenty, fakty, a nie swoje wynurzenia i interpretację. Oczywiście autorka musiała wtrącić swoje trzy grosze, co oczywiście nic nie wnosiło do książki. Na szczęście tylko raz naprawdę przekroczyła magiczną granicę (ocena postawy rodziny sprawcy), co było NAPRAWDĘ zbędne.
Podsumowując - jak ktoś chce poznać więcej szczegółów tej sprawy, o których chyba szerzej nie mówiono w mediach, to mimo niedociągnięć - warto. Za to i za przyłożenie się autorki, które widać, daje dodatkowe pół gwiazdki.

[Joanna Okuniewska · Rating 2 out of 5]

Nie podobała mi się liczba odautorskich, subiektywnych komentarzy i ocen. Na plus spora ilość analiz psychiatrycznych, ale ta książka nie odpowiedziała na pytania, na jakie autorka sama chciała znaleźć odpowiedź. Czytało się szybko, sama sprawa jest ciekawa, porządkuje fakty, ale zostawiła mnie z niedosytem. Kiedy myślałam, że dowiem się czegoś nowego, pojawi się jakiś dobrze opisany wniosek, skończyła się.

[Kasia · Rating 3 out of 5]

Jestem lekko zagubiona w ocenie książki p. Dobrowolskiej. Nie podobało mi się fabularne przedstawienie niektórych scen, jak w programie 997. Część dotycząca badań biegłych psychologów i psychiatrów bardziej mnie ciekawiła i wydaje mi się, że spór w tej sprawie specjalistów został dosyć dobrze i zwięźle przedstawiony. Od siebie dodam, że nie lubię, kiedy sam autor reportażu, pisząc o mordercy, używa nadanych mu przez opinię publiczną pseudonimów; powoduje to pewnego rodzaju odrealnienie tej osoby jako człowieka z krwi i kości i stworzenie wrażenia, że to nie sąsiad z naprzeciwka, ale wyimaginowany bohater fikcji literackiej.

[Jeść treść · Rating 4 out of 5]

Dobra, wyczerpujące non-fiction.
Nie miałam poczucia niedosytu (w końcu z pustego i Salomon nie naleje, a jeśli bliscy Poznańskiego nie chcieli się o nim wypowiadać, to w mojej opinii ich święte prawo, które nie powinno jednak przekreślać zasadności powstania takiej książki), raczej momentami przesytu (bo opinia Hanny Dobrowolskiej na temat Markiza de Sade i jego twórczości była, myślę, niepotrzebna).
Na końcu lektury każdy zostanie z własnymi wnioskami i kwestiami do pilnego przemyślenia, a to wydaje mi się najważniejsze.

[blok sera szwajcarskiego · Rating 3 out of 5]

3,5⭐️

Nie jestem fanką true crime w żaden sposób, ale żeby dalej się orientować w (tym wypadku polskim) świecie reporterskim czasem po takie historia sięgam. Taki dobry chłopak to książka, która naprawdę mocno zaangażowała autorkę, i widać to na każdej stronie. Godziny przeglądania akt sądowniczych, składających się również z chaotycznych zapisków osadzonego, znajdują odzwierciedlenie nie tylko w szczegółach, ale i tonie nadanym przez Dobrowolską.

Bo pisząc o zbrodniarzu łatwo wpaść w opisywanie jego, a nie pokrzywdzonych. A to oni powinni byli zostać zapamiętani. Tutaj ta równowaga jest zachowana – Dobrowolska szuka informacji, by nadać kontekst sprawie, która w mediach zrobiła szum poziomem okrucieństwa i wrażeniem przypadkowości, a w rzeczywistości jest naprawdę ciekawym studium jednostki. Nie, żebym pochwalała tytułowego ,,dobrego chłopaka" – po prostu każdy, kto z Dobrowolską zgodził się porozmawiać, na pewnym etapie sprawy tę ciekawość wyraził, bo inaczej zwyczajnie się nie dało. Cała jego gra z systemem sądowniczym, która była przegrana po jego stronie od samego początku, to proces naprawdę... dziwny.

Jak na sprawę tak ,,malutką", to TDC jest naprawdę zwartym kompedium całej tej historii, do której my jako spoleczeństwo zostaliśmy dopuszczeni.

[Lexie K. · Rating 4 out of 5]

Dowiedziałam się o tej książce, słuchając podcast kryminalny na temat tej sprawy. Nie dowiadujemy się z niej nic innego poza tym, co już wiemy. Największym plusem jest opis akt diagnozy Kajetana i zespołów biegłych oraz jak wygląda przebieg tego w naszym kraju (a wygląda raczej słabo). Książka na jeden wieczór, raczej by przypomnieć sobie o tej głośnej sprawie (dla starszych czytelników, którzy pamiętają wiadomości z tamtego okresu) lub ją poznać.

[Asia · Rating 5 out of 5]

Świetny reportaż. Każdy kolejny akt zaskakuje. Pokazuje problemy w określaniu stanu psychicznego oskarżonych w polskim prawodawstwie.

[Agnieszka · Rating 3 out of 5]

Dziwna książka, trudna do ocenienia. Nieproporcjonalnie dużo miejsca poświęcono analizie opinii sądowo-psychiatrycznych, co - przy ujawnieniu ich treści jedynie w niewielkich fragmentach - wydaje się wątpliwym wyborem. Z drugiej strony zdolność sprawcy do ponoszenia odpowiedzialności karnej lub jej brak ma tutaj kluczowe znaczenie, więc w jakimś stopniu można zrozumieć takie rozłożenie akcentów. Niewątpliwie jest bardzo ciekawe, że trzy różne zespoły ekspertów wydały inne oceny tej samej osoby, a przede wszystkim, że już w docelowym zakładzie karnym tamtejszy psychiatra wydał jeszcze inną diagnozę i wdrożono zgodne z nią leczenie sprawcy (stąd zapewne kasacja na jego korzyść). Pytanie, czy to świadczy o złożonym charakterze przypadku, czy raczej o umiejętnym rozegraniu sytuacji przez Poznańskiego. W takim USA nikt by pewnie nawet nie badał jego poczytalności, tylko wsadziliby go do paki/celi śmierci i zamknęli temat. Oczywiście pod tym względem system amerykański jest bardzo ułomny. Pytanie, czy niektórym biegłym opiniującym w tej sprawie nie brakowało niezbędnych kompetencji. Bo akurat u nas zdecydowanie za łatwo zostać biegłym sądowym, a sądy zbyt bezkrytycznie podchodzą do treści opinii, opierając na nich swoje orzeczenia. Ten wątek w ogóle w tej książce nie występuje, a bardzo by się przydał. Autorka stara się ukryć własny pogląd, ale jasno widać, których biegłych preferuje.

[=== · Rating 2 out of 5]

średniawa, autorce nie udało się skontaktować praktycznie z nikim bliżej powiązanym ze sprawą. Na plus trochę materiałów z akt sądowych i ekspertyz psychiatrycznych i psychologicznych. Te ostatnie stanowią chyba jedyną wartość tej pozycji. Sporo odautorskich wstawek i opinii działających na minus i czasami wpadających w naiwność. Styl przeciętny i niekonsekwentny - nazwałbym go reportażowo-bulwarowym. Sprawia wrażenie książki napisanej „na szybko”, byleby być pierwszą osobą, która coś wyda na ten temat. Książka właściwie bez większej konkluzji, za którą robić miał wywiad z prof. Heitzmanem - ale i ten jest mocno skrótowy i ogólnikowy, ślizgający się po powierzchni spraw, jak większa część książki. Autorka jedynie nakłuwa głębszą warstwę problematyki, ale nie idzie dalej. To największy grzech tej pozycji.

[Sandra || Tabibito no hon · Rating 3 out of 5]

Przedstawienie tragedii i jej tła było dość szczegółowe - dostarczyła mi wiedzy jako osobie, która nie miała wcześniej styczności z tą sprawą. Za to dalsza część z analizowaniem była dla mnie bardzo zbędna, a sam proces dość pobieżnie przedstawiony... 6/10

(ale szczerze mówiąc to tytuł jest słaby, z tej książki aż krzyczy, że to wcale nie był taki dobry chłopak)

[Aellirenn Czyta · Rating 4 out of 5]

Kawał dobrego reportażu. Temat potraktowany wyczerpująco.

[alexandria · Rating 4 out of 5]

To po prostu dobry reportaż, a fakt że pamiętam tę sprawę tylko powoduje jeszcze większe dreszcze.

[pola · Rating 3 out of 5]

Ogólnie książka ma swoje liczne mankamenty, ale mam niedługo egzamin z kpk, więc dobrze mi się słuchało o wybranych etapach postępowania karnego

[Olga · Rating 3 out of 5]

Nie jestem przekonana, czy przy polskim systemie dostępu do akt i znajomości szczegółów spraw faktycznie mamy tu materiału na książkę. I czy autorka robi to w rzetelny sposób. Trochę poziom podcastu true crime, zdecydowanie za dużo domysłów psychiatrycznych, tylko autorka, jeśli dobrze rozumiem, nie jest specjalistką w dziedzinie.
Oczywiście, że uderza w nuty mitu sprawiedliwego świata i poczucia wielu osób, że jak wyglądał na dobrego chłopa albo był wyjątkowo zdolny, inteligentny, cichy, to niemożliwe, żeby miał ochotę kogoś pozbawić życia.

[invidia · Rating 4 out of 5]

dobra lektura, wniosła kilka nieznanych mi dotychczas wątków, co jak najbardziej doceniam

za minus uważam mnogość powtórzeń, chwilowe zatracenia obiektywności oraz brak zakończenia sensu stricto, nie jest to jednak dla mnie dealbreaker w perspektywie całości

polecam

[Tree high]

Zdecydowałam się po nią sięgnąć, bo została przywołana w związku z horrorem na UW, wcześniej o niej nie słyszałam.

Komentarz odautorski, na który tak często skarżą się czytelnicy, mnie nigdy nie przeszkadzał, ale tu Autorka "przegięła": w ocenie własnej czynu, który jest jednoznaczny i nie potrzebuje uwag Autorki, która ewidentnie nie była w stanie zachować obiektywizmu, a w tym przypadku należało to zrobić i takie też były moje oczekiwania.
Plus nazywanie sprawcy raz wręcz przyjemnym określaniem: bibliotekarz, to znów "Hannibalem". Ale poza tym ta książka to dobra robota.

Ta sprawa jest tak tragiczna pod każdym względem, że w moim odczuciu ten przebijający stosunek do sprawcu mi przeszkadzał. Być może za dużo u mnie Hanny Krall, która nie komentuje, bądź tylko minimalnie.

[ola_hiperbola · Rating 4 out of 5]

3,5
Reportaż miejscami nierówny, miałam wrażenie powtarzania tych samych informacji.
Nie wiem też czy Poznański jest na tyle "ciekawą" postacią, żeby pisać o nim książkę. Bardziej od jego czynu i osoby ciekawiło mnie podejście i opinia psychologów, sądu i przebieg całego procesu, czy rozdział o kobietach zakochujących się w mordercach.
Ogólnie książka zgranie napisana, dobrze się czyta.

[Technikolore · Rating 3 out of 5]

Zgadzam się z ogólną oceną większości - dopóki trzymamy się faktów jest to ciekawie napisana książka, a w momencie kiedy pojawiają się powtarzalne dywagacje autorki to jest bardziej taki moment na mycie talerzy podczas słuchania audiobooka, a nie moment, w którym człowiek skupia się na książce.

[Andrzej Lementowski · Rating 3 out of 5]

3,5 🌟

[Anita Szupryczyńska · Rating 4 out of 5]

bardzo dobry reportaż, super wnikliwy w stylu typowym dla true crime - czasami mocno autorka dodaje swoje trzy grosze, ale nie jest to tak rażące by nie docenić całości

[Patrycja · Rating 3 out of 5]

3.5

[jaikx · Rating 3 out of 5]

3,5

[Marta · Rating 5 out of 5]

Świetna!

[klaudia maćkiewicz · Rating 4 out of 5]

Nie mam wątpliwości, że jest to książka dobrze napisana, to po prostu czuć, że powstała w oparciu o porządny research. Pozycja bez wątpienia godna uwagi, zasługuje na wysoką ocenę. Niestety zostaje po jej przeczytaniu coś w rodzaju kaca moralnego. Osobiście czułam się źle czytając dość intymne opisy relacji, jakie łączyły Kajetana z poprzednimi partnerkami. Rozumiem, że jest to istotne dla zrozumienia całej jego sylwetki jako przestępcy, ale bądźmy poważni, to książka do czytania przy herbacie, nie case study dla ekspertów. Wiwisekcja życia intymnego kobiet, które o to nie prosiły, a jak wynika z książki, źle znosiły całą sytuację w ogóle, to teraz przypadkowe osoby mogą sobie poczytać o ich życiu osobistym, w tym o życiu seksualnym. Kwestia, która również jest rażąca, to to, że autorka wielokrotnie nazywa Kajetana Hanibalem z Żoliborza. Taki termin romantyzuje zabójcę, nadaje mu jakiejś magiczności, zdejmuje ciężar tego, co zrobił. Kładzie to środek ciężkości zupełnie nie w tym miejscu, co należy. Słaby językowo zabieg jak na dziennikarkę.

[Sign of the Wolf · Rating 4 out of 5]

Duży minus tej książki to to, że autorka pogłębia tematy dla niej bezpieczne (tj. niegrożące pozwem), a niekoniecznie wygodne dla osób zainteresowanych (np. szczegóły pożycia z byłymi dziewczynami), a nie ryzykuje np. wejściem głębiej w wychowanie Poznańskiego, bo matka prokuratorka szycha jeszcze by ją puściła z torbami. Na plus za to jest to, że z książki nie wyłania się portret mordercy jako filmowego bohatera, którym chciał być (ale życie to nie film, co wielokrotnie chyba zaskoczyło głównego bohatera w trakcie całej akcji), ale jako niedorzecznego frustrata. Obnażenie słabości filozofii Poznańskiego na starcie ucina potencjalną romantyzację czy kult wokół jego osoby.

[Ania Jeżyna · Rating 3 out of 5]

Czyta się szybko, bo napisana jest dość prostym językiem: widać, że autorka ma lekkie pióro i warsztat dziennikarski. Natomiast brakowało mi pogłębienia tematu od strony społecznej, zarysowamia mocniej aspektów socjologicznych. Niby jest tu sporo wątków, o tym, że trudno zdiagnozować, co jest chorobą psychiczną, co grą aktorską i cwaniastwem, które pozwoli wypłątać się z tragicznej decyzji, ale po tej książce nadal mam wrażenie, że to kwestia sensacyjnego tematu i postaci, która chyba wcale nie jest ciekawa, nie jest nawet w nic uwikłania, nawet nie wiem, czy jest sens coś tu tłumaczyć.

Kajetanowi zależało na tym, żeby o nim pisano, mówiono, chciał być kimś. Poniekąd został, skoro napisano o nim książkę, zdecydowanie ciekawszą niż jego osoba....

Najbardziej interesujące z całej książki były fragmenty nietrafionych diagnoz, rodziny, która podjęła decyzję, żeby nie reagować na zło i przemoc.

Może najtrudniejsza do zaakceptowania w tej całej historii jest ta przypadkowość w wyborze ofiary, poczucie, że mógł nią być każdy, a raczej każda z nas, bo wybór kobiety raczej nie był przypadkowy.

[Aleksandra Korniak · Rating 5 out of 5]

„Taki dobry chłopak” autorstwa Hanny Dobrowolskiej to książka, która zmusza do głębokiej refleksji nad naturą zła, jego przyczynami oraz konsekwencjami, jakie niesie ze sobą każda zbrodnia. Temat sprawcy, Kajetana Poznańskiego, który brutalnie zamordował swoją ofiarę, jest już szeroko znany w polskim społeczeństwie, jednak Dobrowolska nie koncentruje się jedynie na sensacyjnym wymiarze tej historii. Jej celem jest zgłębienie psychologicznych, społecznych i moralnych mechanizmów, które mogły doprowadzić do tak dramatycznego czynu.

Autorka nie stara się przedstawiać Poznańskiego jedynie jako brutalnego mordercy, ale stawia pytanie, jak młody, na pozór niewyróżniający się chłopak, mógł stać się oprawcą. To nie jest książka o samej zbrodni, lecz o procesie, który poprzedza tak dramatyczne wydarzenie. Dobrowolska sięga do akt sprawy, bada opinie psychiatrów, a także przeprowadza rozmowy z rodziną i znajomymi Poznańskiego, starając się zrozumieć motywy, które leżą za jego działaniami. Widać, że autorka włożyła w tę książkę ogromne zaangażowanie, a jej praca badawcza jest solidna i dogłębna.

Jednak to, co czyni książkę Dobrowolskiej wyjątkową, to sposób, w jaki traktuje ofiarę. Choć nie znamy jej pełnej tożsamości, a jej imię zostaje jedynym, co ją definiuje, autorka poświęca jej ogromną uwagę. Ofiara, kobieta brutalnie zamordowana przez Poznańskiego, staje się centralnym punktem książki, mimo że to sprawca zajmuje miejsce w centrum publicznej uwagi. Dobrowolska w subtelny sposób oddaje jej głos, pokazując, że to ona jest jedyną prawdziwie pokrzywdzoną stroną w tej historii. Ofiara, choć nieobecna, staje się jej siłą napędową, przypominając czytelnikowi o tragicznych konsekwencjach zbrodni.

Książka nie popada w sensacyjność ani w banał, co często spotyka się w literaturze kryminalnej. Mimo że opisuje brutalną zbrodnię, nie jest to opowieść o makabrycznych szczegółach. Zamiast tego, Dobrowolska stawia na głębszą analizę psychologiczną, społeczną oraz filozoficzną. Książka pełni rolę pretekstu do szerszej refleksji nad naturą zła, odpowiedzialności oraz tego, co wpływa na człowieka, by przekroczył granice niewyobrażalnego czynu. Dobrowolska umiejętnie balansuje między faktami, aktami sprawy, a analizami biegłych, które niejednokrotnie mogą być trudne w odbiorze, a mimo to, książka czyta się jak wciągający thriller.

Warto także zauważyć, że autorka nie ogranicza się jedynie do przedstawienia sprawcy, ale także wyjaśnia szereg zagadnień psychologicznych, które pozwalają lepiej zrozumieć motywacje ludzi, którzy dopuszczają się przestępstw. Zjawisko hybristofilii, fascynacja przestępcami, jest jednym z wielu tematów, które Dobrowolska w przystępny sposób wyjaśnia, co czyni książkę wartościową również dla tych, którzy nie są zaznajomieni z psychologią przestępczości.

„Taki dobry chłopak” to książka, która nie tylko opisuje morderstwo, ale również skłania do postawienia fundamentalnych pytań o ludzką naturę, granice moralności, a także odpowiedzialność za czyny. Autorka nie stara się odpowiedzieć na te pytania w sposób jednoznaczny, ale raczej zmusza do refleksji nad tym, co w każdym z nas może kryć się pod powierzchnią, w jakich okolicznościach człowiek jest w stanie przekroczyć granicę dobra i zła.

Książka Dobrowolskiej to przestroga, by nie oceniać pochopnie, by stawiać pytania o motywy i przyczyny, a nie tylko o konsekwencje. To nie jest jedynie opowieść o zbrodni, ale o tym, jak w jednym człowieku może drzemać zarówno potwór, jak i zwyczajny człowiek. To książka, która pozostaje w czytelniku na długo, zmieniając sposób postrzegania zbrodni, jej sprawców i ofiar, oraz skłaniając do głębokich przemyśleń nad naturą ludzką.

[Zołza_czyta · Rating 5 out of 5]

Nie ma chyba osoby po trzydziestce, która nie słyszała o sprawie Kajetana Poznańskiego. Morderstwo lektorki Katarzyny było głośnym tematem, a jeszcze głośniejszym było poszukiwanie Kajetana. Po książkę sięgnęłam, ponieważ szykowałam się do spotkania autorskiego w łódzkiej bibliotece.

Autorka bardzo duży wątek i nacisk poświęciła diagnostyce psychiatrycznej w Polsce. Poznańskiego badały trzy zespoły i każdy z nich diagnozował mężczyznę inaczej. Oczywiście tłumaczono to tym, że wszystkie diagnozy są w obrębie tej samej jednostki chorobowej. To jednak fascynujące, a zarazem przerażające, że eksperci mogą mieć, aż tak różne zdania.

Dlaczego tak ważne było zbadanie Poznańskiego pod kątem psychicznym?
Od tego zależał wyrok i to jak Kajetan skończy. W przypadku stwierdzanie, że jest chory lub był niepoczytalny w trakcie popełniania morderstwa zostałby skierowany do zakładu psychiatrycznego w celu odbycia leczenia. Nie byłby wtedy określony czas jego pobytu w placówce. Byłby w niej, aż do momentu gdyby ktoś okreśił go mianem zdrowego. Natomiast opinia, która stwierdziałaby, że był zdrowy pozwalałby go skazać na karę więzienia.

Przerażajće dla mnie było też to, że byli sędziowie, a konkretnie kobiety, którzy uważali, że Kajetan po odpowiedniej resocjalizacji mógłby wrócić do społeczeństwa. Sam Poznański przyznawał, ze zabijałby dalej, gdyby go nie złapano.

Czy tego morderstwa dało się uniknać?
Osobiście uważam, że żadna z pojedyńczych osób, które znały Kajetana nie była w stanie zrobić nic, aby nie dopuścić do tego morderstwa. Każda z osób, która go znała posiadała jeden puzzel układanki. Dopiero, gdy zna się to wszystko, co zostało zawarte w ksiażce to każdy puzzel trafia na swoje miejsce i daje obraz przerażającej całości.

"Taki dobry chłopak| to idealny tytuł, bo przecież wiele razy powtarzane jest to zdanie, gdy zdarzy się coś złego przez kogoś kto nie wydawał się do tego zdolny.

Bardzo dobry reportaż. Ja niemam w nim nic do dodania ani do zarzucenia. Czekam na kolejny spod pióra Hanny Dobrowolskiej.

[Daria (jezykowy.koneser) · Rating 4 out of 5]

"Taki dobry chłopak. Sprawa Kajetana Poznańskiego" to świetnie napisany reportaż, który czyta się bardzo szybko. Chociaż podobno o tej sprawie było głośno w 2016 roku, muszę przyznać, że mnie jakoś ominęła. W ogóle nie kojarzę aby ta zbrodnia była poruszana w mediach. Z tym większą ciekawością sięgnęłam po lekturę.

Jak wspomniałam, reportaż jest świetnie napisany. Nie znajdziemy tutaj jednak zbyt wiele wypowiedzi rodziny, przyjaciół czy znajomych Kajetana Poznańskiego, raczej Hanna Dobrowolska odtwarza przebieg i okoliczności zbrodni, zatrzymania czy sprawy sądowej. Znajdziemy tutaj różne raporty, wypowiedzi biegłych i świadków.

Sprawa wydawała się dosyć prosta. Szybko znaleziono zwłoki i je zidentyfikowano, szybko również policja wpadła na trop mordercy. Dowody jednoznacznie wskazywały na niego, z resztą on sam się przyznał. Jednak sprawa ta była bardzo problematyczna, długo się ciągnęła. Również z powodu problemów w orzeczeniu czy sprawca był poczytalny w chwili popełnienia zbrodni jak również tego, czy jest chory psychicznie.

Autorka książki od początku wprowadza nas w temat, przedstawia fakty, raporty, różne opinie. Dosyć dobrze poznajemy całe życie Kajetana Poznańskiego. Tym bardziej dziwiło mnie postępowanie wymiaru sprawiedliwości czy niektórych znawców tematu. Opinie bywały różne, wręcz skrajne. Sama dziwiłam się niekiedy jakim cudem padały takie a nie inne wnioski. Jak dla mnie sprawa, przynajmniej pod pewnymi względami, jest jasna.

Tytuł ten daje do myślenia. Skłania nas aby zastanowić się jak dobrze znamy drugiego człowieka, a także do czego jesteśmy zdolni, do czego możemy posunąć się aby udowodnić swoje racje, albo po prostu udowodnić coś sobie. Jak człowiek potrafi się zmienić, zradykalizować, albo pogłębić w chorobie. Skłania także do refleksji nad polskim sądownictwem.

Uważam, że jest to świetna lektura, choć trudna bo dotycząca prawdziwych i to stosunkowo niedawnych wydarzeń. Naprawdę warta lektury, polecam!

[mayaaa · Rating 1 out of 5]

okropna książka. gdybym mogła, dałabym 0/5 gwiazdek. pierwszy raz nie skończę książki ze względu na to jak okropnie jest napisana. od tygodnia próbuję wrócić do niej, ale nie potrafię. autorka ma szczęście, że napisała o tak głośnej sprawie, bo inaczej nikt by tego nie kupił. ta książka jest tak chaotycznie napisana, że nie ma w niej żadnej chronologii. czyta się ciągle to samo, bo jest tyle powtórzeń wątków i informacji. jest wiele błędów stylistycznych i gramatycznych, do tego stopnia, że zastanawiam się, czy osoba od korekty w ogóle skończyła podstawówkę, czy autorka wzięła do tego 6 letnie dziecko. książkę czyta się tak, jakby ktoś nagrał średniej jakości podcast i wrzucił do AI, żeby zrobić transkrypcję, a cytaty są zapisane słowo w słowo z oryginałem. autorka ledwo skontaktowała się z osobami z otoczenia mordercy, a z jego najbliższymi wcale; czy to oznacza, że bazuje ona swoją wiedzę na jakichś wywiadach? nie wiem, nigdzie nie jest podane, ale jednak stara się zrobić psychoanalizę i wypowiada się, jakby morderca siedział obok niej i wszystko jej opowiadał. nie ma żadnego “możliwe”, jest tylko “tak było”, same spekulacje bez żadnych dowodów. autorka też zadawała pytania w książce, pisała, że będzie na nie odpowiedź, ale jakos ta odpowiedź nie przyszła. niektóre zdania w książce są do tego stopnia nieczytelne, że powtarzałam je 3-4 razy. nie rozumiem też całkowicie dlaczego książka ma tak duże marginesy i litery, chyba dlatego, żeby miała więcej stron. jednak chyba najgorsze w tym wszystkim jest to, że autorka też pisze podręczniki do j. polskiego dla szkół podstawowych.