Το best seller μυθιστόρημα «Δεσποινίς ετών 29… και κάτι ψιλά» σε μια νέα, εξίσου χιουμοριστική, έκδοση. Δοσμένο με μια πιο σύγχρονη ματιά και υπό το πρίσμα μιας (όχι απαραίτητα καλοδεχούμενης) ωριμότητας…
Γιώτα: Ο Αντωνάκης! Είπαμε πως το σεξ μαζί του είναι όπως το σιδέρωμα! Γίνεται κάθε Σάββατο και είναι αδύνατο να το γλιτώσω. Η μόνη μας συζήτηση είναι για λεφτά, για τα παιδιά και το μενού της ημέρας, ό,τι ακριβώς, δηλαδή, αναφέρω και στη μαμά Ανδρονίκη. Ευτυχώς δεν είμαι αναγκασμένη να κάνω και σεξ μαζί της κάθε Σάββατο. Σ’ αυτό τουλάχιστον τη γλίτωσα! Τζένη: Η μητέρα ήθελε να με δει δικηγόρο, γιατρό, «διπλωμάτη, βρε αδελφέ, θα το αντέξω». Το πρώτο ελαφρύ εγκεφαλικό το έπαθε όταν αρνήθηκα να δώσω στο πανεπιστήμιο και αποφάσισα να γίνω αεροσυνοδός. Το δεύτερο το έπαθα εγώ όταν δεν κατάφερα να μπω σε αεροδρόμιο ούτε για να κουβαλάω βαλίτσες. Μυρτώ: Πρέπει να διαλέξω για ποιον θα πάω φυλακή. Για τον αναίσθητο, γλοιώδη προϊστάμενό μου ή για την επί τρία συνεχή χρόνια ταλαιπωρία μου ονόματι «Νίκος»; Αν φτάσω στο σημείο να γίνω πανελλήνια είδηση και υπόδικος σε μια από τις εξαιρετικά, ομολογουμένως, ευάερες και ευήλιες φυλακές αυτής της χώρας, να το έχω ευχαριστηθεί, τουλάχιστον. Ρούλης: Ο Γιαννάκης! Που να μη σώσει, πάλι εξαφανισμένος είναι! Τι θα κάνω πια η έρημη; Τόσα χρόνια μαζί και ακόμη να παραδεχτεί ότι του αρέσουν οι άντρες. Όχι, του αρέσει η Κιμ Καρντάσιαν αλλά επειδή μένει μακριά, βολεύεται μ’ εμένα. Λίγο φιλότιμο να είχε, τώρα θα έψαχνα για νυφικό.
Μια παρέα, τέσσερα γενέθλια, τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι. Λίγο πριν από τα σαράντα ανακαλύπτουν με τρόμο ότι τίποτε απ’ ό,τι ονειρεύ- τηκαν στην εφηβεία τους δεν έγινε πραγματικότητα και αποφασίζουν να κάνουν τη δική τους –ξεχωριστή για τον καθένα– επανάσταση, μια ανάσα πριν από την οριστική τους είσοδο στον εφιαλτικό κόσμο... των ενηλίκων.
Η Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη εργάζεται ως δημοσιογράφος σε περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες στον χώρο του καλλιτεχνικού-τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Επίσης έχει ασχοληθεί με την τηλεόραση, συμμετέχοντας ως κειμενογράφος-σεναριογράφος σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 2009 με το βιβλίο ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΕΤΩΝ 29… ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΨΙΛΑ, το οποίο έγινε μπεστ σέλερ.
3,5* Αν και δεν το ξεκίνησα με ιδιαίτερες προσδοκίες, αποδείχτηκε χαλαρό και ευανάγνωστο, χωρίς όμως να μου προκαλέσει την αίσθηση ότι έχασα το χρόνο μου. Ιστορίες ανθρώπων της διπλανής πόρτας, κάποιες από τις οποίες μπορεί να σε αγγίζουν ήνα ταυτίζεσαι λίγο παραπάνω μαζί τους, ειδικά αν είσαι κοντά σε αυτήν την ηλικιακή φάση...😉
Η Μυρτώ παραπονιέται ότι η σχέση της με το Νίκο έχει βαλτώσει. Σύντομα γνωρίζει τον Πέτρο με τον οποίο ζει πρωτόγνωρες στιγμές όμως δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό της τον Νίκο και βρίσκεται μόνιμα σε δίλημμα.
Η Τζένη χωρίζει με τον σύντροφό της που την μείωνε και την κακοποιούσε. Ξεκινάει να βγαίνει με ένα στέλεχος της εταιρίας στην οποία εργάζεται, σύντομα όμως θα ερωτευτεί τον κατά πολύ νεότερο της Τάκη.
Η Γιώτα, μετά από αρκετά χρόνια γάμου, δύο παιδιά και μία επεμβατική πεθερά, έπιασε το στεφάνι της να την απατά. Πλέον νιώθει έτοιμη να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Ο Ρούλης, ιδιοκτήτης κομμωτηρίου, παραμένει αιώνια ερωτευμένος με τον Γιαννάκη ο οποίος, όμως, διστάζει να μιλήσει στους γονείς του για τη σχέση τους.
Γιώτα, Τζένη, Μυρτώ, Ρούλης. Τέσσερις παιδικοί φίλοι που μεγάλωσαν μαζί και έκαναν όνειρα, λίγο πριν κλείσουν τα 40 διαπιστώνουν ότι η ζωή τους έχει πάρει διαφορετική πορεία από αυτήν που είχαν φανταστεί. Τώρα είναι η σειρά του καθενός να κάνει την επανάστασή του έστω και λίγο καθυστερημένα και να διεκδικήσει την ευτυχία που του αντιστοιχεί.
Ένα βιβλίο που σίγουρα θα σας κάνει να γελάσετε με την καρδιά σας θίγοντας όμως παράλληλα αρκετά κοινωνικά ζητήματα.
*Το best seller μυθιστόρημα «Δεσποινίς ετών 29… και κάτι ψιλά» σε μια νέα, εξίσου χιουμοριστική, έκδοση. Δοσμένο με μια πιο σύγχρονη ματιά και υπό το πρίσμα μιας (όχι απαραίτητα καλοδεχούμενης) ωριμότητας…
Υπάρχουν κομβικές περίοδοι κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Δεκαετίες που χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες κι ενδεδειγμένες συμπεριφορές, σκέψεις, όνειρα, στόχους και επιθυμίες. Μέσα σε αυτές τις δεκαετίες -σύμφωνα με τα επιβεβλημένα ''πρότυπα'' και ''πρέπει'' της κοινωνίας- είναι σημαντικό να γνωρίζουμε το τι ακριβώς θέλουμε, το πώς να το αποκτήσουμε και κυρίως ποια είναι η θέση μας μέσα σε αυτήν. Είναι, όμως, όλο αυτό πάντα τόσο εφικτό για όλους κι όλες; Και, κυρίως, ποιο το δικαίωμά μας στην όποια επιλογή θέλουμε να κάνουμε, η οποία ίσως και να μην ταιριάζει με ό,τι θεωρείται ως επιτρεπτό; Ελάτε να το ανακαλύψουμε μαζί μέσα από το κοινωνικό μυθιστόρημα της συγγραφέως Θεοφανίας Ανδρονίκου - Βασιλάκη, με τίτλο ''Δεσποινίς ετών 39… και κάτι ψιλά", το οποίο κυκλοφόρησε προ ολίγων ημερών από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.
''Γιώτα: Ο Αντωνάκης! Είπαμε πως το σεξ μαζί του είναι όπως το σιδέρωμα! Γίνεται κάθε Σάββατο και είναι αδύνατο να το γλιτώσω. Η μόνη μας συζήτηση είναι για λεφτά, για τα παιδιά και το μενού της ημέρας, ό,τι ακριβώς, δηλαδή, αναφέρω και στη μαμά Ανδρονίκη. Ευτυχώς δεν είμαι αναγκασμένη να κάνω και σεξ μαζί της κάθε Σάββατο. Σ’ αυτό τουλάχιστον τη γλίτωσα! Τζένη: Η μητέρα ήθελε να με δει δικηγόρο, γιατρό, «διπλωμάτη, βρε αδελφέ, θα το αντέξω». Το πρώτο ελαφρύ εγκεφαλικό το έπαθε όταν αρνήθηκα να δώσω στο πανεπιστήμιο και αποφάσισα να γίνω αεροσυνοδός. Το δεύτερο το έπαθα εγώ όταν δεν κατάφερα να μπω σε αεροδρόμιο ούτε για να κουβαλάω βαλίτσες. Μυρτώ: Πρέπει να διαλέξω για ποιον θα πάω φυλακή. Για τον αναίσθητο, γλοιώδη προϊστάμενό μου ή για την επί τρία συνεχή χρόνια ταλαιπωρία μου ονόματι «Νίκος»; Αν φτάσω στο σημείο να γίνω πανελλήνια είδηση και υπόδικος σε μια από τις εξαιρετικά, ομολογουμένως, ευάερες και ευήλιες φυλακές αυτής της χώρας, να το έχω ευχαριστηθεί, τουλάχιστον. Ρούλης: Ο Γιαννάκης! Που να μη σώσει, πάλι εξαφανισμένος είναι! Τι θα κάνω πια η έρημη; Τόσα χρόνια μαζί και ακόμη να παραδεχτεί ότι του αρέσουν οι άντρες. Όχι, του αρέσει η Κιμ Καρντάσιαν αλλά επειδή μένει μακριά, βολεύεται μ’ εμένα. Λίγο φιλότιμο να είχε, τώρα θα έψαχνα για νυφικό. Μια παρέα, τέσσερα γενέθλια, τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι. Λίγο πριν από τα σαράντα ανακαλύπτουν με τρόμο ότι τίποτε απ’ ό,τι ονειρεύτηκαν στην εφηβεία τους δεν έγινε πραγματικότητα και αποφασίζουν να κάνουν τη δική τους –ξεχωριστή για τον καθένα– επανάσταση, μια ανάσα πριν από την οριστική τους είσοδο στον εφιαλτικό κόσμο... των ενηλίκων." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Αν κι απέχω αρκετά ακόμη από το να διαβώ τη δεκαετία των σαράντα, είναι αλήθεια ότι πολλές φορές κοιτώντας -πότε προς τα πίσω και πότε προς τα μπρος- πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει ενοχές που δεν έχω καταφέρει να υλοποιήσω όλα όσα είχα ονειρευτεί και από την άλλη, να σκέφτεται ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο. Ίσως, βέβαια, να υπάρχει και λόγος που δεν έχουν συμβεί έως τώρα. Ίσως να είναι για καλό. Ναι, γιατί όχι; Για σκεφτείτε να είχαν γίνει πραγματικότητα, αλλά να μην ανταποκρίνονταν στις όποιες προσδοκίες μου και να έφευγε με ένα φύσημα του αέρα όλη αυτή η χρυσόσκονη που κάλυπτε όλα όσα δεν ήθελα να δω, μα ήταν εκεί; Πόσο επώδυνη μπορεί να ήταν όλη αυτή η διαπίστωση του να βρίσκομαι σε μία θέση που ουσιαστικά δεν την ήθελα, αλλά και δε με ικανοποιούσε σε όλα τα επίπεδα;
Είναι αλήθεια ότι η συγγραφέας προσπαθεί να αναδείξει πολλά ζητήματα που μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των προσώπων της υπόθεσης, με μία δόση χιούμορ, όταν και όπου πρέπει. Θέτει ορθούς προβληματισμούς και μας επιτρέπει να μπούμε στη θέση εκείνων και να σκεφτούμε το τι θα κάναμε σε ανάλογη περίπτωση. Από το τι ζητάμε από μία σχέση και τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας, την ειλικρίνεια ανάμεσα στα ανδρόγυνα, τις δεύτερες ευκαιρίες, την αναθέρμανση του πάθους, την αξία της φιλίας, την ανάγκη μας να ανήκουμε κάπου, το να αφήνουμε στην άκρη τις όποιες πεποιθήσεις, αλλά και το να κάνουμε ό,τι πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους/ες. Ναι, δε με βρήκαν σύμφωνη όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές των προσώπων, αλλά η αληθοφάνεια με την οποία τα ''ντύνει'' η συγγραφέας μας βοηθά να σκεφτούμε ότι θα μπορούσαν να είναι πρόσωπα οικεία σε εμάς και που ίσως να ανήκουν στο ευρύτερο κοινωνικό, ή, συγγενικό μας περιβάλλον.
Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα ευανάγνωστο κι αρκετά καλογραμμένο μυθιστόρημα που το θεωρώ ως μία εύθυμη δόση της πραγματικότητας μέσα στα πλαίσια της μυθοπλασίας. Εάν σας κίνησε το ενδιαφέρον, δεν έχετε παρά να το αναζητήσετε κι εσείς. Καλή ανάγνωση.
"ΔΕΣΠΟΙΝΊΣ ΕΤΏΝ 39... ΚΑΙ ΚΆΤΙ ΨΙΛΆ" Συγγραφέας: Θεοφάνεια Ανδρόνικου -Βασιλακη
Η άποψη μου 📖
Καλησπέρα σας, άλλο ένα ταξιδάκι έφτασε στο τέλος του. Τα τελευταία χρόνια διαβάζω βιβλία της συγγραφέας γιατί μου αρέσει ο τρόπος γραφής της . Το συγκεκριμένο με προβλημάτισε στην αρχή εάν θα το διάβαζα, εάν θα μου άρεσε γιατί δεν είναι όπως τα προηγούμενα που ήτανε αστυνομικά και είχα συνηθίσει, όμως ήθελα να την δω και σε ένα διαφορετικό είδος γραφής.
Τελειώνοντας το θα πω ότι μου άρεσε , συμβαίνουν γεγονότα κωμικοτραγικά, οι ήρωες του θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι που μένουν δίπλα μας . Τα προβλήματα τους τόσο πολύ βγαλμένα μέσα από την πραγματική ζωή και πόσο σημαντική είναι η φιλία .
Ο τρόπος γραφής έξυπνος,με χιούμορ όμως περνάει και πολλά μυνήματα στον αναγνώστη. Μου άρεσαν και γέλασα πολύ με τις ατάκες του Ρουλη .
Σε αυτό το βιβλίο θα γνωρίσουμε τέσσερις φίλους ⤵️
Την Γιώτα : που είναι παντρεμένη με τον Αντωνάκη αρκετά χρόνια και όλα της φαίνονται βαρετά πλέον και έχει και την πεθερά της την Ανδρονίκη που σε όλα έχει άποψη .
Την Τζένη: που η μητέρα της είχε αλλά όνειρα για εκείνη όπως να την παντρέψει με έναν γιατρό. Όμως δεν της έκανε το χατίρι.
Την Μυρτώ: που δεν ξέρει ποιον να διαλέξει τον Νίκο ή τον Πέτρο?
Τον Ρουλη: που μόνιμος ψάχνει τον Γιαννάκη που είναι όλο εξαφανισμένος γιατί μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε αφού ο Γιαννάκης δεν λέει να παραδεχτεί ότι του αρέσουν οι άντρες κι ας είναι τόσα χρόνια με τον Ρουλη.
Λίγο πριν κλείσουν τα σαράντα οι τέσσερις φίλοι ανακαλύπτουν ότι τίποτα απ' ότι είχαν ονειρευτεί δεν έγινε πραγματικότητα και αποφασίζουν να κάνουν την δική τους επανάσταση.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Η Θεοφανία Ανδρονίκου – Βασιλάκη, μας ξανασυστήνει με νέο τίτλο αυτή τη φορά αλλά με το ίδιο σπιρτόζο περιεχόμενο ένα παλαιότερο βιβλίο της ,την πρωτη της συγγραφική δουλειά για την ακρίβεια, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία όταν κυκλοφόρησε το 2009, σε μία ανανεωμένη έκδοση που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη .Το συγγραφικό της ταπεραμέντο δημιουργεί ένα ανάλαφρο κοινωνικό μυθιστόρημα με καθαρή και ρέουσα γραφή, φιλμογραφικό χαρακτήρα και πλοκή, πασπαλισμένο με γερές δόσεις χιούμορ. Το Δεσποινίς ετών 39… και κάτι ψιλά είναι ένα μυθιστόρημα που σίγουρα θα σε κάνει να γελάσεις μιας και η συγγραφέας χρησιμοποιεί ως αγωγό επικοινωνίας το χιούμορ για να περάσει τα μηνύματα που θελει στον αναγνώστη της. Χωρίς μελοδραματισμούς και εντάσεις προσεγγίζει τους οικογενειακούς δεσμούς,τις ανθρώπινες σχέσεις,τον έγγαμο βίο ,τη διαφορετικότητα, και τον καταλυτικό ρόλο που παίζει η φιλία στη ζωη μας. Η Θεοφανία Ανδρονίκου Βασιλάκη δημιουργεί ένα πολύχρωμο κάδρο από πρωταγωνιστές με άνετη, ζωντανή γραφή και ρεαλιστικούς διάλογους, που αντικατατροπιζει την σύχρονη κοινωνία καθώς και την πολυπλοκητά που την χαρακτηρίζει όταν ξεκινά να ξεδιπλώνει τα διάφορα προβλήματά της. Ολα αυτά δοσμένα και αποτυπωμένα μέσα από μία οξυδερκή και σπαρταριστή αφήγηση που σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητη αφού η συγγραφέας φροντίζει να γίνεται αισθητή σε κάθε σελίδα του βιβλίου .