Charles Baudelaire (1821-67) - francuski poeta, tłumacz (m. in. Edgara Poe, pod którego wpływem tworzył), krytyk literacki parnasista, postromantyk, prekursor symbolizmu. Sławę przyniósł mu skandalizujące tom poezji "Kwiaty zła", za opublikowanie którego autorowi wytoczono proces o obrazę moralności. Od tego tomu też przylega doń opinia "poety przeklętego" (odtrąconego przez rodzinę i świat geniusza, opiewającego nie tylko piękno, ale też zło i brzydotę). Towarzyszy jego poezji motyw spleenu (śmierci za życia, zblazowania), połączony z kontrastowym motywem ucieczki od świata, podróży (np. Zaproszenie do podróży). Kto wie czy nie tym właśnie, swego rodzaju ucieczką, podróżą (ale w głąb siebie) jest zbiór studiów Pożeracz opium i inne szkice. Opublikowany w 1860 roku zbiór "Les paradis artificiels" (który niemal w całości publikujemy w przekładzie Leona Choromańskiego) to na pół poetyckie, na pół filozoficzne opowieści o stanach upojenia wywołanych przez opium i haszysz.
Public condemned Les fleurs du mal (1857), obscene only volume of French writer, translator, and critic Charles Pierre Baudelaire; expanded in 1861, it exerted an enormous influence over later symbolist and modernist poets.
Reputation of Charles Pierre Baudelaire rests primarily on perhaps the most important literary art collection, published in Europe in the 19th century. Similarly, his early experiment Petits poèmes en prose (1868) (Little Prose Poems) most succeeded and innovated of the time.
From financial disaster to prosecution for blasphemy, drama and strife filled life of known Baudelaire with highly controversial and often dark tales of Edgar Allan Poe. Long after his death, his name represents depravity and vice. He seemingly speaks directly to the 20th century civilization.