Discusses the long period of human history known as the Stone Age during which humans evolved into beings capable of inventing and using increasingly sophisticated tools and creating complex social groupings.
Patricia Dawn Netzley was a prolific author of over sixty books for middle-grade, high school, and university readers, covering topics from history to literature and the arts. Beginning her writing career at age 12, she published poetry and essays before releasing her first book, The Assassination of President John F. Kennedy, in 1994. Born in Evanston, Illinois, she earned a bachelor’s degree in English from UCLA, where she met her husband, Raymond Netzley. Patricia balanced a career as a medical editor with her passion for writing, producing acclaimed single-volume encyclopedias on subjects such as women’s travel literature, environmental literature, and movie special effects. She was a devoted wife, mother, grandmother, and lifelong animal lover.
گاه انسان را موهبتی می دانیم که درک زندگی و معنا را ممکن ساخته,او را با گستاخی اشرف مخلوقات می خوانیم و از اینکه خود جزئی از اوییم احساس تقدس شبه خدایگان واره ای داریم,گاه نیز از ارتباط خود با این نسل اهریمنی ویرانگری که بلای طبیعت و هر آنچه زنده است(حتی از نوع خود) بیزاریم,تکفیرش میکنیم و آن را حیوانی پست و شریر می دانیم و پنهان و آشکار ارزوی نابودی این خلق را در دل می پروانیم و قلبا در حسرت دیدن روزی هستیم که طبیعت تمام اثار فساد و اضمحلال انسان بر چهره ش را با درختان سبزش و حیوانات زیبایش بپوشاند. با همه اینها انسان نه گونه ای فرازمینی و آسمانی ست,نه حتی گونه ای اهریمنی و فروزمینی که از قلب آتش های جهنم درون زمین برآمده باشد انسان تنها حکمران پیروزی است که روز به روز قلمرو تعدی و تسلط بلا منازعش را پیش برده و گاه مست از شکست ناپذیری استیلایش به جاودانگی می اندیشد..حال آنکه طول زندگی انسان بر زمین در تاریخ جهان عمری بس کمتر از یکبار بال زدن مگسی در جنگلی استوایی دارد. با همه این تفاصیل..گناه یا موهبت فرو افتادن سنگریزه ای که موجب بهمن بشریت شد را باید به گردن میمون هایی انداخت که روزی شروع به راه رفتن بر دو پای خویش کردند..دگر روز که تصویر سنگ چاقو تیز کنی متعلق به چند یک میلیون سال قبل در دوره دیرینه سنگی را دیدم..از خود پرسیدم انسان اولیه ای که ظهری گرم در افریقا چاقوی خود را که شاید به الیاف قرمز رنگ دسته آن که ساخته دستش اسن مباهات می کرده و آن را از آن خودش میدانسته,آیا میتوانست که نه در عالم بیداری که در خواب هایش لحظه ای جهانی را ببیند که نفس وجودش مقدمه تولد آن خواهد بود؟ آیا انسان های اولیه اگر آینده جهان را در خوابی میدیدند همچنان به زندگی ادامه میدادند یا که با وحشت به پا خواسته از آن, مرگی دسته جمعی را شیرین تر میافتند؟
کتاب عصر حجر بیش از هر چیزی مرا به یاد ادیسه فضایی انداخت؛ تکاملی که از میمون نماهایی آغاز شده که بیشتر به حیوان میمانند تا نیاکان انسان،موجوداتی فاقد شعور انسانی، سرگرم شکار و کشتار.
تا آنکه روزی قطع سنگی با نمادی آپولونی ظاهر میشود و توان اندیشیدن را به انسان هدیه میدهد.
و اما حقیقت در دنیای واقعی نیز آنقدر ها از شاهکار کوبریک دور نیست؛ زمانی طولانی تر از تصور ما گذشته تا روزی یک میمون نما، استخوانی را از لاشه حیوانی دیگر جدا کرده و در ماهیت آن تعمق کند، و بیاندیشد که با استفاده از آن، استخوان های دیگر آسانتر خرد میشوند و شاید ایده بدی نباشد تا با فرود آوردن آن بر سر حیوانی دیگر، شام آن شب راحت تر و سریع تر آماده شود.
درست از این نقطه عطف ساخت ابزار است که آدمی قدم در مسیر سلطه بر طبیعت و هر آنچه در آن است می گذارد و رابطه و همبستگی قدرت و دانش بسط پیدا میکند.
از همین جاست که گلهای که ابزار دارد، بر سر تسلط بر منابع و امکانات، به جدال با گله دیگری میپردازد، و باز هم اینجاست که آدمی، به قول سلین، در خلق شیوههای هم کشی خلاقیتی بی همتا از خود نشان میدهد.
در حین مطالعه کتاب، سمفونی چنین گفت زرتشت اشتراوس در پس ذهنم پخش میشد و حضور اندیشه نیچه و تولد اراده قدرت از همان ابتدای انسانیت را یادآوری میکرد.
کتاب خوانشی تکرار نشدنی در پاسخ به این سوال بود که چگونه در این مسیر دراز و بی پایان که تنها بخش نامشخصی از آن تا به امروز طی شده، انسان از تاب خوردن روی شاخه ها به آفریدن فرهنگ و ساختارهای اجتماعی، علم، فلسفه، ادبیات و هنر رسیده است.
و اما نکته اصلی این است که تکامل ادامه خواهد یافت. مسیری که تا به امروز طی شده برای من فقط یادآور این حقیقت است که علیرغم تغییرات دائم و ناگزیر زندگی، انسان همواره راه بقای خود را می یابد و یا می سازد و این پویایی پیوسته و حرکت رو به جلو دائم، به خصوص در زمانه آشفته ما، کورسوی امیدی را برای فردایی بهتر در دلم زنده نگه میدارد. به قول ویلیام آلمن: نیکان ما با ساختن آینده باقی مانده و وظیفه ما هم کمتر از این نیست.
اطلاعات کلی و بسیار مقدماتی درباره ی فرگشت انسان از استرالوپیتکوس تا هومو سپین سپین. البته با اینکه کتاب مختصر است به خوبی توانسته از پس بیان موارد مهم و ضروری برای شناخت نظریه ی فرگشت، چالش های پیش روی آن و این دوره ی تاریخی بر بیاید. برای شروع خوب است در عین حال منابع معرفی شده امکان مطالعه ی بیشتر را در اختیار شما قرار می دهد.
تصورم اولیهام این بود که کتاب درخصوص عصر حجر انسان امروزیه یعنی از حدود ۱۰۰ الی ۵۰۰ هزار سال اخیر. اما کتابش کاملتر و بهتر بود و کلا از اول تکامل انسان و شبه انسانها از ۴ میلیون سال قبل شروع کرده بود تا پایان عصر حجر و موضوعات متاخر مربوط به انسان امروزی فقط یه بخش کوچکی از کتاب بود. به چند تا سوالی که مدتها تو ذهنم بود وحوصله تحقیق کردن در موردش رو نداشتم جواب داد. این کتاب هم مثل بقیه کتابهای این مجموعه کتاب مختصر و مفید بود
عصر حجر فقط به گونه هومو ساپینس ساپینس یعنی ما تعلق نداره و در حقیقت بیشتر تاریخ این عصر به گونه های قدیمی تر مربوط میشه، بنابر این این کتاب در واقع تاریخ تکامل انسان هست. کتاب اطلاعات کلی داره و خب البته از 120 صفحه بیش از این هم انتظار نمیره. بر اساس این جلد و سایر جلدهایی که از این سری کتاب دیدم، اگر دوست دارید در صد و بیست - سی صفحه اطلاعات کلی در خصوص یک مبحث تاریخی به دست بیارید، مجموعه خوب و ارزنده ای هست. تخصصی نیست، کوتاه هست و خوندن هر جلدش به زحمت 8 ساعت وقت میگیره
اين كتاب از مجموعه تاريخ جهان از انتشارات ققنوس و جلد ١٢ اين مجموعه هست، مثل بقيه كتب اين مجموع اطلاعات جامع و كاملي ميده در عين اينكه انگار براي يك فرد بسيار مبتدي نوشته شده، نكته مثبت ديگه اين كه كلي كتاب و مرجع هم در آخر معرفي ميكنه براي كساني كه دوست دارن تخصصي تر به موضوع مورد بحث بپردازند.