What do you think?
Rate this book
Mein Lotta-Leben #1
Wat een beestenboel!
Ik heet Lotte, ben tien jaar oud en nogal gewoontjes. In elk geval veel gewoner dan mijn ouders en mijn tweelingbroers. En daarom begrijp ik helemaal niet waarom ik de laatste tijd zoveel gekke dingen meemaak. Zoals toen er op school ineens heel gênante zinnen op het bord verschenen en dat mijn lievelingseten plotseling naar spruitjes smaakte. Bah! Of heeft die Indische blokfluit die ik van mama gekregen heb hier misschien iets mee te maken? Ik heb daar eigenlijk ook geen tijd voor. Ik wil namelijk koste wat het kost een eigen huisdier hebben. En ik heb al een plannetje bedacht hoe ik dat voor elkaar kan krijgen. Als die stomme blokfluit maar niet de hele tijd roet in het eten zou gooien...
Geniet van de belevenissen van Lotte Wirwar in haar eigen, gekke wereldje!
Geniet van de belevenissen van Lotte Wirwar in haar eigen, gekke wereldje!
188 pages, Hardcover
First published December 2, 2011
18 people are currently reading
150 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 75 reviews
June 11, 2025
Der erste Band einer inzwischen recht langen Kinderbuchreihe. Es gibt über 20 Bände mittlerweile. Ob ich sie alle lesen werde, kann ich noch nicht beurteilen, aber den ersten Band mochte ich auf jeden Fall schon mal.
Es geht um die 10-jährige Lotta, die auf eine neue Schule kommt und als Geschenk eine indische Blockflöte bekommt. Diese merkwürdige Flöte scheint irgendwie magisch zu sein...
Lotta hat aber noch einen viel größeren Wunsch; sie möchte ein Haustier! Bei ihrer Freundin tummeln sich inzwischen zahlreiche Kaninchen im Kinderzimmer...
Es ist ein ziemlich schräges Kinderbuch in Tagebuchform. Man darf es nicht zu ernst nehmen und man muss vermutlich den Humor mögen...
Mich hat der erste Band gut unterhalten.
Es geht um die 10-jährige Lotta, die auf eine neue Schule kommt und als Geschenk eine indische Blockflöte bekommt. Diese merkwürdige Flöte scheint irgendwie magisch zu sein...
Lotta hat aber noch einen viel größeren Wunsch; sie möchte ein Haustier! Bei ihrer Freundin tummeln sich inzwischen zahlreiche Kaninchen im Kinderzimmer...
Es ist ein ziemlich schräges Kinderbuch in Tagebuchform. Man darf es nicht zu ernst nehmen und man muss vermutlich den Humor mögen...
Mich hat der erste Band gut unterhalten.
February 25, 2018
Das Buch habe ich von einem neunjährigen Mädchen ausgeliehen bekommen, das davon begeistert ist. - Vielleicht wäre ich es auch in dem Alter gewesen.
Aber als Erwachsene hat man natürlich einen Lesevorsprung und es gehen einen ganz andere Gedanken beim Lesen durch den Kopf. So störte mich von Beginn an, die Ähnlichkeit zwischen den Lotta- und Greg-Tagebüchern. Es ist so offensichtlich, dass Lotta das weibliche Pendant von Greg sein soll, dass es regelrecht weh tut. So hat Lotta wie Greg zwei nervige Brüder aufgedrückt bekommen, eine merkwürdige Freundin und Eltern, die mehr Verständnis für die anderen Geschwister aufbringen. Der ganze Aufbau und die Art der Zeichnungen sind beinahe identisch. Allerdings fehlt es in meinen Augen an einem funktionierenden Konzept. Die Gags zünden an keiner Stelle. Sie sind vorbereitet, aber die Pointen fehlen. Die Autorin versucht betont witzig zu sein, aber ihr fehlt es am Timing. --- Für mich bleibt es leider nur eine misslungene Kopie. Den zweiten Stern gebe ich nur für die Vermutung, dass ich als Kind mehr Vergnügen beim Lesen gehabt hätte und weil ich froh bin, wenn Kinder überhaupt lesen und dieses Buch in dieser Beziehung nicht schadet.
Aber als Erwachsene hat man natürlich einen Lesevorsprung und es gehen einen ganz andere Gedanken beim Lesen durch den Kopf. So störte mich von Beginn an, die Ähnlichkeit zwischen den Lotta- und Greg-Tagebüchern. Es ist so offensichtlich, dass Lotta das weibliche Pendant von Greg sein soll, dass es regelrecht weh tut. So hat Lotta wie Greg zwei nervige Brüder aufgedrückt bekommen, eine merkwürdige Freundin und Eltern, die mehr Verständnis für die anderen Geschwister aufbringen. Der ganze Aufbau und die Art der Zeichnungen sind beinahe identisch. Allerdings fehlt es in meinen Augen an einem funktionierenden Konzept. Die Gags zünden an keiner Stelle. Sie sind vorbereitet, aber die Pointen fehlen. Die Autorin versucht betont witzig zu sein, aber ihr fehlt es am Timing. --- Für mich bleibt es leider nur eine misslungene Kopie. Den zweiten Stern gebe ich nur für die Vermutung, dass ich als Kind mehr Vergnügen beim Lesen gehabt hätte und weil ich froh bin, wenn Kinder überhaupt lesen und dieses Buch in dieser Beziehung nicht schadet.
December 21, 2018
Die weibliche Version von Gregs Tagebuch über ein ganz normales Schulmädchen, das Abenteuer erlebt, die man direkt wieder vergisst.
Handlung ist nichtexistent und ergibt trotzdem keinen Sinn. Vielleicht wird in einem der späteren Dutzend Bände geklärt, was es mit der Flöte auf sich hat, hier jedoch hingen die übernatürlichen Einschübe des magischen Musikinstruments wie bestellt und nicht abgeholt am Rand der Szenen herum und verliefen dann im Sande. Das Buch lässt jeglichen Handlungsbogen vermissen. Es endet auch mitten auf einer Seite ohne Höhepunkt oder Erkenntnis und wirkt wie wirr niedergeschriebene Kinderträume, bei denen der Editor irgendwann willkürlich den Schlussstrich gezogen hätte. Die lieblosen Strichzeichnungen unterstreichen die Belanglosigkeit dieses Buches.
Handlung ist nichtexistent und ergibt trotzdem keinen Sinn. Vielleicht wird in einem der späteren Dutzend Bände geklärt, was es mit der Flöte auf sich hat, hier jedoch hingen die übernatürlichen Einschübe des magischen Musikinstruments wie bestellt und nicht abgeholt am Rand der Szenen herum und verliefen dann im Sande. Das Buch lässt jeglichen Handlungsbogen vermissen. Es endet auch mitten auf einer Seite ohne Höhepunkt oder Erkenntnis und wirkt wie wirr niedergeschriebene Kinderträume, bei denen der Editor irgendwann willkürlich den Schlussstrich gezogen hätte. Die lieblosen Strichzeichnungen unterstreichen die Belanglosigkeit dieses Buches.
August 1, 2020
Evo i mog skromnog mišljenja o knjižici: http://mini.bookvica.net/dnevnik-jedn...
Suštinski 3,5 ali zbog luđakinje Čejene moram da dodam još pola zvezdice. :D
Suštinski 3,5 ali zbog luđakinje Čejene moram da dodam još pola zvezdice. :D
September 28, 2017
A quite fun diary-book for kids. It reminded me of Tom Gates. But it was a bit boring for me!
February 4, 2018
Шалено кумедна, написана у форматі щоденника книжка про життя, пригоди і катастрофи п’ятикласниці Лотти за участю її найліпшої подруги Шайєн, блок-флейти і двох сотень кролів.
Історія розпочинається з того дня, коли Лотта йде до п’ятого класу. Дівчинка переповнена ентузіазмом і хорошими передчуттями — ще б пак, адже вона ходитиме до нової школи, та ще й в один клас зі своєю найліпшою подругою Шайєн. Але з першого ж дня все іде не так: нова вчителька з небезпечно смішним ім’ям пані Какало (з наголосом на другий склад, щоб ви й не сумнівалися 🙂 виявляється суворою дамочкою, увагу, любов і популярність усього класу завойовує фіфа і багатійка Береніка (для Лотти — Бараниця :), сімейне святування першого шкільного дня перетворюється на велику катастрофу, а в довершення всього мама дарує їй індійську блок-флейту (при тому, що Лотта — найбездарніша блок-флейтистка на світі!).
Лотта ж мріє про домашню тваринку — песика, наприклад, чи маленьку овечечку. Батьки натомість кивають головою на Купу — черепаху, яка живе у них вдома і більшість часу прикидається або мертвою, або каменем, через який Лотта без кінця перечіпляється. Аргументів про те, що від такої пасивної і глибоко інтровертної тваринки радості мало, слухати не хочуть (вони, чесно кажучи, взагалі не прислухаються до бажань та інтересів своєї дитини). Отож у Лотти є два важливих завдання: десь роздобути тваринку або заробити гроші на неї та позбутися клятої флейти.
Натомість у Шайєн є зо двісті кроликів, але ділитися вона не хоче — така-от подружка. Зате охоче приєднується до Лоттиних авантюр і пригод й навіть спонсорує деякі. Більшість із них закінчуються катастрофічно, але дуже смішно. І навіть з кроликами вдається розібратися, хоча й не в той спосіб, у який хотілося б (ні, їх не з’їдять!), але позбутися блок-флейти — ну ніяк!
Здавалося б, мила невибаглива історія. Чим же вона може привабити читача? Класнючим поєднанням тексту із кумедними малюночками, написами і смайлами! Адже «Лотта…» — це приклад модного серед ранньопідліткового чтива поєднання щоденника і скетчбука, для якого текст створила письменниця Аліс Пантермюллер, а візуальну частину — художниця Даніела Коль. Мальована історія настільки чудово доповнює писану, що годі уявити їх окремо (більше того, припускаю, що без ілюстрацій книжка втратить добрячу частину своєї кумедності).
Так, малюнків на сторінках цієї книги не менше, аніж тексту. А подекуди й більше. І в цьому — основна її принада. Бо ж усі ми знаємо, як нелегко зацікавити середньостатистичного десятирічного читача/читачку книжкою без малюнків. А от «Лотта…» викликає захоплений блиск в очах. І не встигає дитина оговтатися, як уже хоп! — і «проковтнула» півкнижки, вдосталь нареготавшись. Таке легке і приємне читання викликає бажання читати ще і ще. На щастя, «Скрізь повно кроликів» — це лише перша книжка із серії «Лотта та її «катастрофи» (іще дві вже вийшло в українському перекладі, четверта з’явиться незабаром).
З точки зору дорослого читача, маю сказати, що ця книга не така вже й безтурботна, як здається на перший погляд. Зважаючи на напів-коміксовий характери оповіді і пунктирно позначених персонажів, ми не дуже багато про них дізнаємося, але можемо помітити певні важливі проблеми. Це і стосунки між старшими-молодшими сиблінгами (Шайєн і її молодша сестра Шанель vs Лотта і її молодші брати-близнюки), які можуть бути як «співучасниками», так і непримиренними ворогами. Це і відсутність зв’язку і порозуміння батьків і дітей (тато Лотти вічно невдоволений і більше переймається своєю роботою, мама — трохи неземне аювердичне створіння, яке тринькає гроші у телекрамницях, а в мами Шайєн взагалі усі ознаки депресії). Це і надмірні обмеження vs вседозволеність. Коротше, є над чим подумати. Цікаво, чи в наступних книгах серії ці проблеми розкриваються трохи більше і чи розвиваються персонажі.
І останнє. Поліграфічне виконання книжки (приємна на дотик палітурка з заокругленими кутами, цупкий «скетчбуковий» папір, яскраве ляссе) таке чудове, що робить «Лотту…» дуже бажаною книжкою — її хочеться тримати в руках, гортати і, звісно, фотографувати для Інстаграмчика 🙂 А в наш час це дуже навіть переконливий аргумент 😉
Історія розпочинається з того дня, коли Лотта йде до п’ятого класу. Дівчинка переповнена ентузіазмом і хорошими передчуттями — ще б пак, адже вона ходитиме до нової школи, та ще й в один клас зі своєю найліпшою подругою Шайєн. Але з першого ж дня все іде не так: нова вчителька з небезпечно смішним ім’ям пані Какало (з наголосом на другий склад, щоб ви й не сумнівалися 🙂 виявляється суворою дамочкою, увагу, любов і популярність усього класу завойовує фіфа і багатійка Береніка (для Лотти — Бараниця :), сімейне святування першого шкільного дня перетворюється на велику катастрофу, а в довершення всього мама дарує їй індійську блок-флейту (при тому, що Лотта — найбездарніша блок-флейтистка на світі!).
Лотта ж мріє про домашню тваринку — песика, наприклад, чи маленьку овечечку. Батьки натомість кивають головою на Купу — черепаху, яка живе у них вдома і більшість часу прикидається або мертвою, або каменем, через який Лотта без кінця перечіпляється. Аргументів про те, що від такої пасивної і глибоко інтровертної тваринки радості мало, слухати не хочуть (вони, чесно кажучи, взагалі не прислухаються до бажань та інтересів своєї дитини). Отож у Лотти є два важливих завдання: десь роздобути тваринку або заробити гроші на неї та позбутися клятої флейти.
Натомість у Шайєн є зо двісті кроликів, але ділитися вона не хоче — така-от подружка. Зате охоче приєднується до Лоттиних авантюр і пригод й навіть спонсорує деякі. Більшість із них закінчуються катастрофічно, але дуже смішно. І навіть з кроликами вдається розібратися, хоча й не в той спосіб, у який хотілося б (ні, їх не з’їдять!), але позбутися блок-флейти — ну ніяк!
Здавалося б, мила невибаглива історія. Чим же вона може привабити читача? Класнючим поєднанням тексту із кумедними малюночками, написами і смайлами! Адже «Лотта…» — це приклад модного серед ранньопідліткового чтива поєднання щоденника і скетчбука, для якого текст створила письменниця Аліс Пантермюллер, а візуальну частину — художниця Даніела Коль. Мальована історія настільки чудово доповнює писану, що годі уявити їх окремо (більше того, припускаю, що без ілюстрацій книжка втратить добрячу частину своєї кумедності).
Так, малюнків на сторінках цієї книги не менше, аніж тексту. А подекуди й більше. І в цьому — основна її принада. Бо ж усі ми знаємо, як нелегко зацікавити середньостатистичного десятирічного читача/читачку книжкою без малюнків. А от «Лотта…» викликає захоплений блиск в очах. І не встигає дитина оговтатися, як уже хоп! — і «проковтнула» півкнижки, вдосталь нареготавшись. Таке легке і приємне читання викликає бажання читати ще і ще. На щастя, «Скрізь повно кроликів» — це лише перша книжка із серії «Лотта та її «катастрофи» (іще дві вже вийшло в українському перекладі, четверта з’явиться незабаром).
З точки зору дорослого читача, маю сказати, що ця книга не така вже й безтурботна, як здається на перший погляд. Зважаючи на напів-коміксовий характери оповіді і пунктирно позначених персонажів, ми не дуже багато про них дізнаємося, але можемо помітити певні важливі проблеми. Це і стосунки між старшими-молодшими сиблінгами (Шайєн і її молодша сестра Шанель vs Лотта і її молодші брати-близнюки), які можуть бути як «співучасниками», так і непримиренними ворогами. Це і відсутність зв’язку і порозуміння батьків і дітей (тато Лотти вічно невдоволений і більше переймається своєю роботою, мама — трохи неземне аювердичне створіння, яке тринькає гроші у телекрамницях, а в мами Шайєн взагалі усі ознаки депресії). Це і надмірні обмеження vs вседозволеність. Коротше, є над чим подумати. Цікаво, чи в наступних книгах серії ці проблеми розкриваються трохи більше і чи розвиваються персонажі.
І останнє. Поліграфічне виконання книжки (приємна на дотик палітурка з заокругленими кутами, цупкий «скетчбуковий» папір, яскраве ляссе) таке чудове, що робить «Лотту…» дуже бажаною книжкою — її хочеться тримати в руках, гортати і, звісно, фотографувати для Інстаграмчика 🙂 А в наш час це дуже навіть переконливий аргумент 😉
April 28, 2015
Hmm. Aluksi olin innoissani, että jee, nyt on tämmöinen uusi sarja sellaisille, jotka lukee vähän tai joiden lukutaito on huono. Niille, jotka ovat jo kahlanneet Nipansa ja Neropattinsa läpi. Mutta... Kirjassa sivuttiin minun mielestä aika rankkojakin aiheita ehkä liiankin keveästi (kani, jonka jaloille on tiputettu televisio, ja sen takajalat ei enää toimi, äiti joka vain makaa sohvalla ja lapset huolehtivat itse itsestään) ja yhtään niitä pohtimatta. En tiedä onko kukkahattu taas liian tiukasti päässä, mutta tuli semmoinen inhottava olo. En nyt tiedä, kenelle tätä suosittelisi.
October 10, 2017
„Запознайте се с Лота!” – казах аз на колегите от блога. „Ама ние вече я познаваме. Живее на улица „Тряскаджийска” – отвърнаха ми те. „Не, не, тази е друга, нова Лота!” – казвам аз и настоявам да ги запозная с тази новоизгряла звезда, съименничка на героинята на Астрид Линдгрен. „Животът на Лота: Зайчета, зайчета навсякъде” е първата книжка от немската серия „Mein Lotta-Leben” и е вече по книжарниците с логото на издателство „Сиела”. Прочетете ревюто на "Книжни Криле":
https://knijnikrile.wordpress.com/201...
https://knijnikrile.wordpress.com/201...
December 13, 2025
Similar to Diary of a Wimpy Kid except less funny, a bit more boring, and even more inconsequential. Of course, I know I'm not the target audience 😜
The writing is not impressive in the least. Not my kind of children's literature at all.
Why the heck did she introduce a magic recorder when it does nothing interesting whatsoever, and has no bearing on the story? Lots of half-baked ideas in this book.
The writing is not impressive in the least. Not my kind of children's literature at all.
Why the heck did she introduce a magic recorder when it does nothing interesting whatsoever, and has no bearing on the story? Lots of half-baked ideas in this book.
June 17, 2024
Mir hat das Buch gut gefallen weil es schön illustriert ist und das man viel über das Leben von Lotta erfährt. Der Grund warum ich nur 4 Sterne gebe ist das man es in 1:30 Stunden fertig gelesen hat weil am meisten Bilder drin sind. Sonst finde ich es gut und lustig.
November 20, 2019
Bence bu kitap serinin diğer iki kitabına göre en komik ve en güzel olanıydı. Gerçekten çok beğendim. Herkese tavsiye ediyorum.📚📚⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
March 28, 2024
lotta ist echt relatable (ich weiß dass sie nur 10 oder so ist.. aber trotzdem)
October 6, 2024
لوتا پیترمن
نشر هوپا
نشر هوپا
October 27, 2017
I've read this book because i wanted to talk about it with my daughter.
Nice diary, maybe a bit borring for adults but funny graphics and enjoyable reading
Nice diary, maybe a bit borring for adults but funny graphics and enjoyable reading
January 25, 2022
Ma kohe täitsa vabandan ette, et nii kehva hinde panin, aga no see raamat oli täitsa ajuvaba :D Täitsa usun, et see raamat võibki sobida umbes 9-10 aastastele. Aga täiskasvanule ei paku see muskit.
Ühe tärni võiks ehk panna päevikuformaadi ja jooniste eest. See oli hästi tehtud.
Ühe tärni võiks ehk panna päevikuformaadi ja jooniste eest. See oli hästi tehtud.
March 24, 2016
Odotukseni Lotta Levottoman ja suuren kanikaaoksen suhteen olivat varovaisen korkealla. En kuitenkaan osannut ollenkaan varautua, kuinka teoksen huumori tasapainottelee hyvän maun rajalla, lipsahtaen paikoin ei-niin-tahdikkaalle puolelle.
Lotta rakastaa eläimiä ja haluaisi koiran tai pienen lampaan, vaikka ei jaksa edes hoitaa perheen vanhaa kilpikonnaa Heestersiä. Kilppari lojuukin missä sattuu lattialla, eikä Lotta ole edes varma, onko se enää elossa. Etenkään sen jälkeen, kun tyttö on useamman kerran kompastunut eläimeen. Äiti tilailee krääsää tv-shopista, mutta ei itsekään jaksa huolestua eläimen kunnosta.
Lotan parhaalla ystävällä Pippurilla on 200 kania. Kahden poikakanin sijaan heille olikin tullut yksi tyttö ja yksi poika, ja kaikkihan arvaavat mitä tästä seuraa. Kaneja ja niiden kakkaa on kaikkialla, eivätkä kaikki näytä enää kovin eloisilta - syynä lienee hampparien salaatinlehdet, jotka vaikuttavat olevan ainoaa ruokaa, mitä eläinparat ovat saaneet. Kamalinta teoksessa on kuitenkin Ruppana-kani, jonka päälle on pudonnut tv, eivätkä sen takajalat enää toimi kunnolla.
Pippurin perheessä ei muutenkaan tunnu menevän hyvin. Yksinhuoltaja äiti on koko ajan väsynyt ja nukkuu sohvalla, ruokana on aina hampparibaarin noutoaterioita. Pippuri ja pikkusiskonsa Parfyymi leikkivät keskenään ja tyttöjen huoneessa on oma tv sekä Wii-konsoli, lisäksi Pippurilla on myös kamerakännykkä ja mp3-soitin, joista Lotta on kateellinen. Hän on saanut lahjaksi vain äitinsä vanhan kasettisoittimen sekä oudon intialaisen nokkahuilun.
Olen lukenut viimeisen vuoden aikana paljon lastenkirjoja, joissa on ollut aika hurjiakin teemoja, jotka ovat herättäneet kummastusta. Voivatko ajat oman lapsuuteni jälkeen voineet muuttua näin paljon? No, jos Roald Dahlin kirjoja voi pitää jonkinlaisena merkkipaaluna, eivät paljoa. Missä ovat sellaiset hyvän mielen lastenkirjat, joissa voi kuitenkin tapahtua kaikkea jännää, mutta sisältävät myös elämänviisauksia ja teemojen syvää käsittelyä? Esimerkiksi kuolema on yksi elämän osapuolista ja siitäkin voi kirjoittaa lastenkirjan, joka on muutakin kuin pintaraapaisua ja huonoa huumoria.
En nyt tiedä, kenelle tätä suosittelisin, en ainakaan liian eläinrakkaille ihmisille. Ehkäpä Herra Gummin, Kapteeni Kalsarin, Reuhurinteen ala-asteen ja Risto Räppääjien lukijat saattaisivat viihtyä tämänkin teoksen parissa.
Lotta rakastaa eläimiä ja haluaisi koiran tai pienen lampaan, vaikka ei jaksa edes hoitaa perheen vanhaa kilpikonnaa Heestersiä. Kilppari lojuukin missä sattuu lattialla, eikä Lotta ole edes varma, onko se enää elossa. Etenkään sen jälkeen, kun tyttö on useamman kerran kompastunut eläimeen. Äiti tilailee krääsää tv-shopista, mutta ei itsekään jaksa huolestua eläimen kunnosta.
Lotan parhaalla ystävällä Pippurilla on 200 kania. Kahden poikakanin sijaan heille olikin tullut yksi tyttö ja yksi poika, ja kaikkihan arvaavat mitä tästä seuraa. Kaneja ja niiden kakkaa on kaikkialla, eivätkä kaikki näytä enää kovin eloisilta - syynä lienee hampparien salaatinlehdet, jotka vaikuttavat olevan ainoaa ruokaa, mitä eläinparat ovat saaneet. Kamalinta teoksessa on kuitenkin Ruppana-kani, jonka päälle on pudonnut tv, eivätkä sen takajalat enää toimi kunnolla.
Pippurin perheessä ei muutenkaan tunnu menevän hyvin. Yksinhuoltaja äiti on koko ajan väsynyt ja nukkuu sohvalla, ruokana on aina hampparibaarin noutoaterioita. Pippuri ja pikkusiskonsa Parfyymi leikkivät keskenään ja tyttöjen huoneessa on oma tv sekä Wii-konsoli, lisäksi Pippurilla on myös kamerakännykkä ja mp3-soitin, joista Lotta on kateellinen. Hän on saanut lahjaksi vain äitinsä vanhan kasettisoittimen sekä oudon intialaisen nokkahuilun.
Olen lukenut viimeisen vuoden aikana paljon lastenkirjoja, joissa on ollut aika hurjiakin teemoja, jotka ovat herättäneet kummastusta. Voivatko ajat oman lapsuuteni jälkeen voineet muuttua näin paljon? No, jos Roald Dahlin kirjoja voi pitää jonkinlaisena merkkipaaluna, eivät paljoa. Missä ovat sellaiset hyvän mielen lastenkirjat, joissa voi kuitenkin tapahtua kaikkea jännää, mutta sisältävät myös elämänviisauksia ja teemojen syvää käsittelyä? Esimerkiksi kuolema on yksi elämän osapuolista ja siitäkin voi kirjoittaa lastenkirjan, joka on muutakin kuin pintaraapaisua ja huonoa huumoria.
En nyt tiedä, kenelle tätä suosittelisin, en ainakaan liian eläinrakkaille ihmisille. Ehkäpä Herra Gummin, Kapteeni Kalsarin, Reuhurinteen ala-asteen ja Risto Räppääjien lukijat saattaisivat viihtyä tämänkin teoksen parissa.
August 21, 2023
My Life As Lotta: A House Full of Rabbits by Alice Pantermuller is an advanced copy of a children's book first published in Germany and now translated to English that I received. I read a fair amount of middle grade fiction these days, and I'm always mindful I'm not the target audience. Oftentimes, I still find the stories relatable and enjoyable. This is one that's definitely for kids, particularly with its tone, format and illustrations. So, if you're a kid and/or know a kid, try this out? I will say the one storyline I really liked revolved around recorders. Y'all remember recorders? Those were some kind of experience, right?!? It was fun to remember that instrument and to see that some things never chnage. So, for that nostalgia, it was neat. Overall, this one was built on stories and scenarios that would make kids chuckle. Thanks go to Sterling Publishing for the early look at this October release.
July 2, 2023
Sách thể loại nhật kí, xoay quanh cuộc sống của cô bé Lotta - đầy tinh nghịch. Tập 1 mở đầu về những câu chuyện hài hước khi Lotta vừa lên cấp hai, còn có cả chuyện về gia đình, bạn bè..., nhật kí chia sẻ về những điều cô bé ghét và thích. Cuốn sách này làm cho mình thấy vui nhộn bởi cách hồn nhiên của Lotta và bạn cô bé và cả những thứ xung quanh.
Tập 1 này thú vị đoạn Lotta muốn nuôi thú cưng và những chuyện về bày thỏ của bạn thân cô bé, khiến mình không nhịn cười được. Trong sách còn có minh họa đáng yêu.
Tập 1 này thú vị đoạn Lotta muốn nuôi thú cưng và những chuyện về bày thỏ của bạn thân cô bé, khiến mình không nhịn cười được. Trong sách còn có minh họa đáng yêu.
January 14, 2016
Meine Nichte hatte dieses Buch gerade erst bekommen und angefangen zu lesen, als ich bei ihr zu Besuch war. Ich las den Anfang so halb gemeinsam mit ihr, und später dann auch weiter (dauerte ja nicht sehr lang), weil ich den Stil und auch die Illustrationen sehr witzig fand. Gelungenes Lesefutter für die Zielgruppe!
May 21, 2020
An appealing package that I found disappointing, as much of the humor didn't land with me (and the intended audience I imagine myself as). It is based on Lotta's bad decisions and mistaken assumptions, which seemed far too young for her age--she reads more like a peer of Junie B. Jones than the capable 10-year-old she's meant to be. I just couldn't buy it.
April 12, 2023
Alles voller Kaninchen ist der erste Band von Alice Pantermüllers Comic-Tagebuch-Reihe um Lotta. Es handelt sich um eine beliebte Kinderbuchreihe im Stil von Greg's Tagebüchern. Die Tagebucheinträge sind mit Comiczeichnungen illustriert, Lotta hat eine leicht schräge Familie und eine leicht verwahrloste Freundin mit losem Mundwerk. In diesem Band wünscht sich Lotta von Herzen ein Haustier, sie ist neidisch auf die Freundin, bei der sich ein Kaninchenpaar hemmungslos vermehrt hat, so dass "alles voller Kaninchen" ist. Ergänzt werden die alltäglichen Erlebnisse in Schule und Freizeit durch einige seltsame Vorkommnisse, die scheinbar durch Lottas indische Blockflöte hervorgerufen werden.
Mich konnte das Lotta-Leben nicht begeistern, was natürlich daran liegen kann, dass ich nicht die Zielgruppe bin, aber auch daran, dass die Comic-Elemente auf dem e-Reader in ihrer Darstellung eingebüßt haben. Ich fand die Geschichten aber alles in allem eher sehr flach und Lotta in ihrem Verhalten auch sehr unreflektiert. Hier gibt es deutlich clevere und bessere Mädchencharaktere. Die Zeichnungen von Daniela Kohl sind gelungen und werten die Geschichte deutlich auf.
Mich konnte das Lotta-Leben nicht begeistern, was natürlich daran liegen kann, dass ich nicht die Zielgruppe bin, aber auch daran, dass die Comic-Elemente auf dem e-Reader in ihrer Darstellung eingebüßt haben. Ich fand die Geschichten aber alles in allem eher sehr flach und Lotta in ihrem Verhalten auch sehr unreflektiert. Hier gibt es deutlich clevere und bessere Mädchencharaktere. Die Zeichnungen von Daniela Kohl sind gelungen und werten die Geschichte deutlich auf.
February 13, 2025
Lotta ist zehn und besucht seit neuesten mit ihrer besten Freundin die weiterführende Schule. Zur Feier ihrer Einschulung erhält sie eine indische Blockflöte, die seltsame Dinge verursacht, sobald Lotta darauf spielt, also versucht sie krampfhaft diese los zu werden. Außerdem gibt es wichtigeres als Blockflöte, schließlich will Lotta ein Haustier.
Die Zielgruppe sind ganz offensichtlich für Kinder zwischen 8 und 12 Jahren. Tatsächlich finde ich jedoch den Humor etwas schwierig für diese Altersgruppe. Viele Überspitzungen und auch fiese Momente, die ich den Jüngeren ungern als 'Vorbild' mitgeben wollen würde. Insbesondere der Aspekt der Tierquälerei wird hier zu sehr aufgegriffen und dann nicht näher beleuchtet. Nicht alles in diesem Buch ist witzig, allerdings sind die Zeichnungen wirklich schön und passend. Interessant ist der jeweilige Artstil der Schrift, welche jeweils zu den Situationen passt.
Insgesamt ganz nett, aber ein großer Fan bin ich eher nicht 🪈
Die Zielgruppe sind ganz offensichtlich für Kinder zwischen 8 und 12 Jahren. Tatsächlich finde ich jedoch den Humor etwas schwierig für diese Altersgruppe. Viele Überspitzungen und auch fiese Momente, die ich den Jüngeren ungern als 'Vorbild' mitgeben wollen würde. Insbesondere der Aspekt der Tierquälerei wird hier zu sehr aufgegriffen und dann nicht näher beleuchtet. Nicht alles in diesem Buch ist witzig, allerdings sind die Zeichnungen wirklich schön und passend. Interessant ist der jeweilige Artstil der Schrift, welche jeweils zu den Situationen passt.
Insgesamt ganz nett, aber ein großer Fan bin ich eher nicht 🪈
May 30, 2024
این کتاب رو چند سال پیش خریدم ، زمانی که ۹ سالم بود
اما الان خوندمش، البته اینو یبار ۱۰ سالگی خوندم ولی داستانش یادم رفته بود و......
واقعا کتاب اشغال و چرتیه، بچه هم که بودم دوسش نداشتم.
واقعا درکی از این موضوع ندارم که چرا کتابایی مثل این و تام گیتس انقدر طرفدار دارن
واقعا کتابای بیخودی هستن و حتی موضوع هم ندارن
این یه ستاره هم که دادم بنظرم خیلی زیادهه
حتی شخصیت کتاب هم رو مخ بود
جوری که دلت نمیخواست ادامش بدی
در نهایت باید بگم با خرید این کتاب پولتونو ریختین دور
همین دیگه!
به وقت ۱۱ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱:۴۳ شب
اما الان خوندمش، البته اینو یبار ۱۰ سالگی خوندم ولی داستانش یادم رفته بود و......
واقعا کتاب اشغال و چرتیه، بچه هم که بودم دوسش نداشتم.
واقعا درکی از این موضوع ندارم که چرا کتابایی مثل این و تام گیتس انقدر طرفدار دارن
واقعا کتابای بیخودی هستن و حتی موضوع هم ندارن
این یه ستاره هم که دادم بنظرم خیلی زیادهه
حتی شخصیت کتاب هم رو مخ بود
جوری که دلت نمیخواست ادامش بدی
در نهایت باید بگم با خرید این کتاب پولتونو ریختین دور
همین دیگه!
به وقت ۱۱ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱:۴۳ شب
May 8, 2025
I read this when I was little, like a preteen I'm sure. I never enjoyed reading because it always felt forced, but this was the first book I ever read and actually enjoyed. It's funny and witty, perfect for a preteen and rereading some today still got a chuckle out of me. This is the best diary format book for kids I found funny and enjoyable. I'm giving it 5 stars mostly because of nostalgia and the way it broke through my rigid views of books at the time.
March 2, 2022
Le (Stra)Ordinarie (Dis)Avventure di Carlotta Conigli Dappertutto è un libro meraviglioso con il quale non si può non sorridere. Una sorta di diario segreto in cui la piccola protagonista appunta tutte le sue avventure, emozioni e peripezie che le capitano durante le sue giornate a scuola e in casa. https://ilmondodichri.com/le-straordi...
May 11, 2024
Mõjus negatiivsena. Võib-olla on ekraanil sama jaburaid multifilme ja lastele tundub seal midagi huvitavat, aga sarnane raamat võiks olla oluliselt elutervemas vormis ja mõjuda oluliselt naljakamana. Eluterve mõtlemine loob mustreid, mis on inimestele huvitavad, sest nad saavad nendes mustrites ka oma elu seadistada.
November 2, 2017
Skvělá kniha, která potěší nejen dívky a chlapce, ale i jejich rodiče. Byla jsem nadšená. Více píši zde: http://www.iwikovaknihovna.cz/2017/11...
May 2, 2023
Dieses Buch war für mich leichter zu lesen, wegen der vielen Bilder. Aber die Geschichte war nicht so charmant wie Lippels Traum. Sie war ein bisschen lustig, aber die Hauptfigur hat keine Persönlichkeit. Ich glaube nicht, dass ich die Serie weiter lesen werde.
May 31, 2018
Loved it! Funny and easy to read for a beginner in German.
December 29, 2018
A very, very funny and interesting book...
Displaying 1 - 30 of 75 reviews