Op een avond hoort Romeo vreemde geluiden op zijn balkon. Hij sluipt er naartoe en ontdekt een kip! Een kip die zich graag laat aaien en het liefst bij Romeo in bed komt liggen. Bij de kip blijkt ook een nieuw buurmeisje te horen, Tobi.
Tok en Tobi geven Romeo de moed om de laatste wens van zijn vader in vervulling te laten nog één keer de woestijn zien. Geen gemakkelijke wens, maar Romeo geeft niet op, zelfs niet als zijn vader te ziek blijkt om naar Amerika te vliegen. Dan moet de woestijn maar naar hem toe komen. Met hulp van Tobi en haar kip kan namelijk bijna alles.
Jowi Schmitz schrijft met lichtheid en humor een ontroerend verhaal over vriendschap, verdriet en er voor elkaar zijn. Net als in Beste broers (Zilveren Griffel) speelt familie er een belangrijke rol in.
De zomer die alles was meets Briefjes van Pelle. Misschien geen origineel gegeven, maar in erg fijne taal een enigszins naïef, hartverwarmend verhaal over een jongen van 11 die weet dat zijn vader zal overlijden en in alle ongemak vriendschap zoekt bij een kip en die vindt in het meisje en de familie die bij de kip horen.
Ook fijn als voorleesboek voor een klas!
Aanvulling: Beetje tussen 3 en 4 sterren: fijne taal, redelijk 'origineel' ondanks de niet te vermijden clichés rondom het overlijden van een ouder, warm. Op een of andere manier een beetje inwisselbaar voor mijn persoonlijke gevoel, maar dat zal komen door de overeenkomsten met De zomer die alles was, die ik zo recent las. Dat had door de iets bevreemdender hoofdpersoon net een iets groter randje, ook al was het ook wel voor mijn smaak net iets te netjes binnen de lijntjes gekleurd. In dit boek is het een nét iets gewoner, zelf binnen de lijntjes kleurend kwetsbaar kind. Afijn - details.
Jowi Schmitz bewijst keer op keer een fantastische schrijver te zijn. De thematiek in dit boek is zwaar, er sterft een ouder, maar het is realistisch, niet sentimenteel en ook niet verbloemend. Misschien iets te ‘gewoon’, maar ook ‘gewoon’ zoals het is, of zou kunnen gaan. Hoewel Schmitz zich goed inleeft in Romeo, is hij erg meegaand en zou ik iets meer boosheid over de situatie verwachten bij een kind van die leeftijd. De kippen en het ‘groeicentrum’ zijn een heerlijke afleiding binnen het verhaal!
Kip op je kop bezorgt je kippenvel, een brok in je keel en vochtige ogen. De illustraties van Jeska Verstegen zijn echt prachtig. Sowieso zijn de kippen een leuke en waardevolle aanvulling in het boek. Je verdriet delen met een (huis)dier zodat je er niet alleen mee worstelt omdat je er (nog) niet over kan praten is een mooie boodschap.
4.2 - Prachtig en waardevol boek over rouwen, een vader die ongeneeslijk ziek is en een kip die voor verbinding zorgt tussen mensen die zich anders niet zouden verbinden. In één ruk uitgelezen!
Romeo zijn vader gaat dood en daar is niets meer aan te doen. Jowi Schmitz schreef er een prachtig kinderboek over dat leest als een jeugdfilm.
Met heerlijke personages die van de pagina’s afspatten, laat ze ons niet alleen het verdriet van Romeo en zijn moeder voelen, maar ook de hoop en vriendschap die opbloeit tussen hen en de nieuwe buren. 9+
Als het zo geschreven is, dat ik er een mooie verfilming in zie en dat ik een aantal keer de tranen over mijn wangen heb rollen van het mooi en van verdriet. Dan kan ik niet anders dan 5 sterren geven.
Also natürlich hab ich das Buch nicht auf niederländisch gelesen, sondern auf deutsch, aber das gab es leider nicht in der deutschen Übersetzung auf goodreads. Dabei ist das so ein gutes Kinderbuch, das zum Glück ins Deutsche übersetzt wurde - wäre sonst ein ziemlicher Verlust!
Der deutsche Titel des Buches lautet: "Ein Huhn kommt selten allein" und ist ab 10 Jahren. Es befasst sich mit den Themen Verlust eines Elternteils, Krankheit, Mobbing, Angst und Mut, Freundschaft.
Die Geschichte beginnt damit, dass eines Abends auf Romeo's Balkon ein Huhn landet. Ganz so aus dem Nichts? Nicht ganz, denn die Nachbarn, die vor ein paar Wochen ins Haus nebenan gezogen sind, haben auch Hühner mitgebracht. Und ein besonderes Mädchen ist auch Teil des Zuwachses und wie sich herausstellt, geht sie in die selbe Klasse wie Romeo. Ihr Name ist Jessi, aber nicht nur sich selbst, sondern auch ihre Mutter stellt sie vor. Vor der ganzen Klasse zeigt sie die Urne mit der Asche ihrer Mutter, die schon verstorben ist, als sie klein war. Während alle ziemlich erschrocken und verwirrt reagieren, ist Romeo beeindruckt von Jessis Offenheit.
Denn er selbst trägt eine grosse Last in sich. Er hat noch niemandem erzählt, dass sein Vater an Krebs erkrankt ist, den ganzen Tag im Bett liegt und wahrscheinlich sterb ... aber nein, das will er sich gar nicht erst vorstellen. Er fühlt sich ziemlich alleine mit diesen Gefühlen und Gedanken, da seine Mutter sich rund um die Uhr um seinen Vater kümmert und in der Küche Stinkefrucht kocht, die dem Vater scheinbar guttut (und das ganze Haus stinken lässt).
Auf jeden Fall geht es nicht mehr lange, bis Jessi und Romeo Freundschaft schliessen und sich nicht nur gemeinsam gegen Romeos fiese Mobber auflehnen, sondern auch Pläne schmieden, um den letzten Wunsch seines Vaters zu erfüllen: noch einmal die Wüste zu sehen.
Empfehle ich von Herzen, schwere Themen auf leichte und einfühlsame Art mit einer angenehmen Prise Humor für Kinder in Worte verfasst!
De vader van Romeo gaat dood. Daar is niks meer aan te doen. Maar misschien lukt het Romeo om nog een laatste wens van zijn vader in vervulling te laten gaan. Ingewikkeld is het wel, want daarvoor moeten ze helemaal naar de Mojave-woestijn in Californië, US. De nieuwe buren en het buurmeisje Tobi lijken niks te gek te vinden. En dan is er ook nog die kip die elke keer op bezoek komt. Romeo krijgt langzaamaan steeds meer het gevoel dat dit moet gaan lukken. En de ouders van Romeo beginnen er ook in te geloven. Prachtig verhaal. En ja, weer eentje over de dood.... Voor kinderen vanaf 10 jaar
Wauw wat een verhaal! Je wordt helemaal meegezogen in het verhaal van Romeo en zijn vader en moeder. Romeo zijn vader is ernstig ziek. Prachtig geschreven vanuit het perspectief van een kind en de gevoelens die hij heeft. Aan het einde van het verhaal wordt het de lezer erg moeilijk gemaakt om de tranen in te houden.
Prachtig verhaal, vol mooie verwoordingen, helemaal ingeleefd in de wereld van Romeo en met een perfecte balans tussen licht (het scharrelen van Tok) en zwaarte (de ziekte van de vader).
Bijzonder kinderboek. Romeo’s vader is ernstig ziek, maar dat deelt Romeo met niemand. Tot het meisje Tobi tegenover hem komt wonen met haar familie en drie kippen.
Het zijn wel flink veel boeken over de dood de laatste tijd maar goed ook deze was weer mooi. Ik moest er wel een beetje in komen, het had me niet gelijk te pakken maar het einde was erg mooi.