'Een spannende cosy crime à la Agatha Christie.' Vrouwenthrillers****
In april 1917 doen twee arbeiders in een donker bos in Paterswolde een lugubere in een ondiep graf vinden ze het halfvergane lichaam van een vrouw. Het blijkt te gaan om de vermiste Willemina Jansen uit Groningen.
September 1927: de Haarlemse Ella van Borssum Waalkes verblijft enkele weken in het Familiehotel in Paterswolde. Wanneer ze hoort over de onopgeloste moord in het Kluivingsbos gaat ze op onderzoek uit. Maar iemand vindt dat Ella te veel vragen stelt en gaat wel heel ver om haar de mond te snoeren
Marijke Verhoeven (Groningen 1967) schrijft heerlijke thrillers vol spanning, romantiek en humor. Lezers zijn dol op haar boeken. De moord op Willemina Jansen is gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Jullie zullen allemaal wel denken dat ik alleen nog maar boeken lees voor de samenlezenwe-club. En ergens klopt dat ook wel een beetje. Ik lees er zoveel mee dat ik niet meer aan mijn eigen boeken toekom. Maakt dat mij iets uit? Nee. Ik leer namelijk ontzettend veel nieuwe boeken, auteurs en genres kennen waar ik voorheen nooit naar had omgekeken. Agatha Christie is bijvoorbeeld helemaal niet iets wat op mijn radar lag, maar nu ik dit boek heb gelezen, staat ze toch op mijn Wishlist, zodat ik kan vergelijken en meer kennnis kan maken met deze genres en schrijfstijlen. Ik ben de boekenclub mega dankbaar dat ik mee mag lezen en dan ook nog bijna elke keer een leuk interview mag houden met de auteur. Dankjewel hiervoor, Inge.
Ik weet om eerlijk te zeggen bij dit boek niet zo goed waar ik moet beginnen. En ik zal uitleggen waarom. Het is een Cozy Thriller, met waargebeurde elementen in een periode die ik beschouw als historisch, namelijk bijna 100 jaar geleden. En al deze dingen zijn voor mij vrij nieuw. Ik ben gewend aan psychologische thrillers, in het hier en nu, die 100% verzonnen zijn. En ookal is hier natuurlijk ook een gedeelte verzonnen, het slachtoffer heeft echt bestaan. En ik had nog nooit van haar gehoord. En dat vind ik toch wel heftig. Deze moord is onopgelost, en er is helemaal geen aandacht meer voor. De zogeheten ColdCase. En het blijft nu toch maar in mijn hoofd hangen hoe het kan dat er over Willemina zo weinig te vinden is, waarom zij in ieder geval in het Noorden (Ik kom uit Friesland) geen enkel gezicht meer heeft in deze tijd. Ik merk dat ik het heftig vind, en dat zegt dan nog helemaal niks over het boek zelf. Willemina, of juf Mien, verdient meer aandacht, ze verdient het om recht gedaan te worden en om in onze herinnering te blijven. En precies daarom vind ik dit soort boeken zo belangrijk om te lezen. Het is een stukje ontspanning om het zelfbedachte deel te lezen, maar het is ook een lesje geschiedenis voor me.
Om verder naar het boek te gaan neem ik mijn petje af voor Marijke Verhoeven. Ze heeft het boek een passende cover gegeven, die pas binnenkomt als je het verhaal leest. Haar schrijfstijl valt precies in lijn met het jaartal waarop het verhaal zich afspeelt. Je leest echt alsof je zelf in 1927 leeft en woont en het verschil met het hier en nu is in dit boek heel duidelijk. Geen telefoons, geen Google Maps (je moet aan mensen om je heen de weg vragen), er zijn nog typemachines, en de automobiel is een opkomend ding. Eigenlijk iedereen gaat met de tram of de fiets. Wat ik nog meer leuk vind aan dit boek is de plek waar het zich afspeelt. Ik kom vaan oorsprong dan wel niet uit Groningen, maar ik kom er wel heel vaak (Vanwege minder leuke redenen, dat wel) en ik weet daardoor welke plekken beschreven worden en wat er in die tijd allemaal veranderd is. Het is leuk om op deze manier een beeld te krijgen van hoe Groningen en omgeving er vroeger uitzagen.
Het verhaal wordt geschreven vanuit Ella en je leest het meeste van het verhaal vanuit haar, vanuit de eerste persoonsvorm. Daarnaast lees je stukjes vanuit Lucas, vanuit de derde persoonsvorm en je leest gesprekken tussen onbekende mensen (Puzzelstukjes noem ik ze maar) en krantenknipsels over de moord die is gepleegd en die dus ook echt uit de kranten komen en dus ook bij de echte moord horen. Ik vind deze wisseling in perspectief en de stukjes gesprek tussendoor + de krantenknipsels altijd heel fijn. Het houdt je in het verhaal, het houdt je nieuwsgierig en het zorgt er toch altijd voor dat je makkelijker doorleest. De vlotte, in stijl schrijfstijl van Marijke maakt het verhaal alleen nog maar aantrekkelijker om te lezen omdat je je echt in de tijd van de moord waant en je je voelt alsof je terug bent op een plek en tijd waar je zelf helemaal geen kennis van hebt.
Wat ik zo leuk vind aan het verhaal is dat Marijke dit verhaal natuurlijk heeft geschreven om Willemina een gezicht te geven, maar daarvoor een karakter gebruikt dat schrijver wil worden en ook Willemina een gezicht wil geven. Het einde van het verhaal zou je ook zo aan kunnen zien als het begin van het verhaal en je zou dus regelrecht van van het einde weer naar het begin kunnen gaan om opnieuw te beginnen.
Wat Marijke heel goed heeft gedaan, is de werkelijkheid verbinden aan fictie. het hele verhaal loopt vloeiend in elkaar over en het verhaal dat ze schrijft zou zomaar werkelijkheid kunnen zijn. mits de karakters allemaal echt waren. Marijke brengt je niet alleen maar terug naar de tijd van de moord, maar weet je ook terug te werpen in de gebruiken van die tijd. Hoe werkte romantiek? Wat gebeurt er als je vreemdgaat? Hoe zat het met armen en rijken? Alles klopt aan het verhaal. Ze heeft een verhaal geschreven dat voor mij wellicht niet de beste van het jaar zal zijn, maar zeker wel één van de meest interessante. De karakters zijn interessant, de daders worden heel goed verborgen gehouden (al krijg je wel constant hints en pijlen in de juiste richting), en af en toe loopt de spanning wat op. Daarbij komt ook nog een stukje romantiek kijken en daarmee is het verhaal compleet.
Ik viel zelf over 1 woord. Dat heeft verder niks te maken met het boek, of met mijn beoordeling.. Maar "EngeltjesMaker"...... Ik schrok me rot.. Is dat echt het woord dat ze gebruikten voor mensen die abortussen deden? Ik walg hier dus echt van... Ik zal nooit, maar dan ook echt nooit gaan begrijpen dat ze daar dit woord voor gebruiken.. Alsof het iets moois en positiefs is dat zoiets werd/wordt gedaan... Ik laat me niet uit over de kwestie zelf, ik ben geen polotieke blog, maar deze naam heeft me echt kokhalsneigingen gegeven. Het maakte me op de één of andere manier ontzettend boos.
Ik heb ontzettend genoten van 'De moord op Willemina Jansen' en geef hem 4 sterren!
“De moord op Willemina Jansen” is een heerlijke cosy crime die een mix is van Downton Abbey en Agatha Christie, maar dan in Groningen en Paterswolde. In 1917 wordt het lichaam van de vermiste Willemina Jansen gevonden in het bos. Ruim tien jaar later logeert de nieuwsgierige Ella van Borssum Waalkes in het Familiehotel in Paterswolde. Ze is gek op detectiveverhalen en besluit zelf op onderzoek uit te gaan naar de onopgeloste moord op Willemina. Maar niet iedereen is blij met haar speurwerk… Een sfeervol en spannend boek dat geschiedenis en mysterie perfect combineert!
Wat een superleuk boek! Echt een heerlijk verhaal dat ontzettend makkelijk wegleest. Ik vind het heel mooi dat Wilhelmina Jansen op deze manier een gezicht heeft gekregen. Wel ontzettend tragisch en triest dat haar moord nog steeds niet is opgelost.
Dit boek brengt je terug naar 1927 en laat je als lezer kruipen in het hoofd van Ella. Je wordt echt in het verhaal gezogen. Gaandeweg krijg je steeds meer puzzelstukjes over de moord op Willemina. Maar de hele puzzel leg je pas op het einde. Dit boek is helemaal correct omschreven als cozy crime!
📖 Wat. Een. Fantastisch. Boek. Is. Dit. Mijn eerste recensie als lezer bij de crime compagnie leesclub en wat een plezier was dit eerste clubboek?! Ik wil meteen meer lezen van je, Marijke! Een béétje true crime - want gebaseerd op - maar eigenlijk fictie. De schrijfstijl is heel aangenaam en het boek leest vlot weg. Wat een zalige papiersoort ook om de pagina’s door je vingers te laten glijden. Heel fijn dat je ook de pov van Lucas te lezen krijgt. Aanrader!
📝 In april 1917 doen twee arbeiders in een donker bos in Paterswolde een lugubere ontdekking: in een ondiep graf vinden ze het halfvergane lichaam van een vrouw. Het blijkt te gaan om de vermiste Willemina Jansen uit Groningen.
September 1927: de Haarlemse Ella van Borssum Waalkes verblijft enkele weken in het Familiehotel in Paterswolde. Wanneer ze hoort over de onopgeloste moord in het Kluivingsbos gaat ze op onderzoek uit. Maar iemand vindt dat Ella te veel vragen stelt en gaat wel heel ver om haar de mond te snoeren. //
Marijke Verhoeven (Groningen 1967) schrijft heerlijke thrillers vol spanning, romantiek en humor. Lezers zijn dol op haar boeken, en dit is alweer haar tiende boek bij De Crime Compagnie. De moord op Willemina Jansen is gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen voor deelname aan de blogtour van Sarina Boontjes van Die Crime Compagnie in ruil voor mijn recensie en deelname.
Uitgeverij: De Crime Compagnie
Genre: thriller
Cover en flaptekst:
Een prachtig gecombineerd kleurenpalet met een jongedame op de fiets. Aan de kleding te zien in een ver vervlogen tijd.
Ik ben gelijk nieuwsgierig naar dit verhaal.
Een indrukwekkende flaptekst.
Quote:
Proloog
Paterswolde, vrijdag 22 september 1916
Willemina liet haar voeten van de trappers glijden. Onder haar draaiden de pedalen verder, steeds langzamer, zonder de aansporende kracht van haar benen. Hobbelend over het oneffen pad zag ze in de verte haar plaats van bestemming en haar adem stokte.
Het verhaal:
In april 1917 doen twee arbeiders in een donker bos in Paterswolde een lugubere ontdekking: in een ondiep graf vinden ze het halfvergane lichaam van een vrouw. Het blijkt te gaan om de vermiste Willemina Jansen uit Groningen.
September 1927: de Haarlemse Ella van Borssum WaaIkes verblijft enkele weken in het Familiehotel in Paterswolde. Wanneer ze hoort over de onopgeloste moord in het Kluivingsbos gaat ze op onderzoek uit. Maar iemand vindt dat Ella te veel vragen stelt en gaat wel heel ver om haar de mond te snoeren…
Mijn leesbeleving:
Nooit heb ik Willemina Jansen gekend maar door dit verhaal geeft zij een gezicht gekregen. Zag ik haar glashelder voor me. Het type verhaal deed me heel erg denken aan Miss Austen De eerste affaire door Jessica Bull. Uitgegeven bij Ls Amsterdam. Uiteraard een totaal ander verhaal maar de setting en de sfeer deden me er onmiddellijk aan denken.
Dit verhaal kent een solide opbouw, een breed palet aan diverse personages. Die uitvoerig en gedetailleerd de revue passeren. En onder de loep gehouden worden. Net alsof iemand continu in mijn oren fluisterde trust no one….
Ik heb nooit geleefd in 1916 of 1927. Maar ik vond het reizen door deze tijd fascinerend. De gehanteerde ik vorm van de gebeurtenissen in 1927 maakte het voor mij een solide verhaal. Ik keek door de ogen van Ella naar de wereld zoals zij deze ervoer. Ook voelde ik continue spanning en angst.
Ella was nieuwsgierig maar ook bevlogen. In een omgeving die zij niet kende. Ik hield continu mijn hart vast dat haar niets zou overkomen. Meerdere malen wilde ik haar uit het verhaal trekken. Zo zat ik in het verhaal. De magnetische aantrekkingskracht en interesse van Ella in Willemina haar moord en hoe zich dit openbaarde vond ik integer gedaan. Maakte me gek genoeg emotioneel. Ik denk omdat ik verslagenheid, woede en onbegrip voelde. Waarom een jong, veelbelovend, vast en zeker lieve jongedame haar leven in de knop gebroken moest worden.
De afwisseling in persoon en perspectief maakte het nog intenser. De hautaine, ben ik te min omdat je vader een grotere kar rijdt dan de mijne?, het gouden lepel in de mond effect maakte me misselijk. Rangen en standen om maar te kunnen pronken en in aanzien te stijgen. De toekomst zorgvuldig uitstippelen en waarborgen door de juiste families uit te zoeken en dwingen tot verbintenissen vond ik ongelooflijk.
Dat de meerderheid van de personages zich daar niets van aantrok vond ik hoopvol. Maar bij sommige gaf het ongelooflijk veel stress, hartzeer en dwong het tot een keurslijf dat niet paste. Maar dat destijds liefde ook al in alle vormen bestond vond ik ontroerend mooi. Dat het voor die tijd ongepast was maakte me verdrietig. Laat iedereen in vrijheid leven en liefhebben. Wars van komaf, geloof of gender. Als je vlinders voor iemand voelt dan is dat prachtig. Dan mag niemand je van die roze wolk af gooien.
De vaak gevaarlijke zoektocht naar de waarheid en de consequenties daarvan vond ik mooi verwoord. Datgene wat het daglicht niet kon verdragen wordt op een sublieme manier uit de doeken gedaan. De plot vond ik huiveringwekkend ingenieus gedaan. De epiloog verklaarde de rest.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Prima opbouw, mooie en duidelijke wisselingen in tijd. Stukje bij beetje kruimels gestrooid om te onthullen wat verborgen moet blijven. Zo blijf je geboeid door lezen. Vorm je je een beeld en ga je mee puzzelen.
Spanning, opbloeiende gevoelens, zijn wie je bent liefhebben wie je wilt, ieder leven hoe ook ontstaan van waarde laten zijn, verdriet niet vergeten maar liefdevol vervangen door nieuwe hoop en nieuw perspectief.
De waarheid naar buiten laten komen ondanks dreigingen om het verleden te laten rusten. Maar vindingrijkheid wordt beloond. Eerherstel wordt gegeven om eeuwige rust te kunnen krijgen als gene zijde.
Een geweldig boek vol spanning, girlpower, romantiek en verrassingen – je kunt het gewoon niet wegleggen! Als inwoner van Paterswolde was het fantastisch om een verhaal te lezen dat zich in mijn eigen dorp afspeelt. Ik kende dit verhaal helemaal niet en was verbijsterd toen ik ontdekte wat er in ons bos heeft plaatsgevonden. Het boek is ontzettend goed geschreven en blijft van begin tot eind spannend. Ik kan het iedereen aanraden, zelfs als je niet uit het noorden komt!
W A U W! Ik kon echt met moeite het boek 's avonds wegleggen omdat het verhaal je opzuigt. Je 'moet' gewoon verder lezen om meer te weten te komen. Het verhaal is dan ook heel fijn geschreven.
Ondanks dat de moordzaak in het echt nooit opgelost is, vind ik het knap en mooi gedaan door de schrijfster hoe ze Willemina zo toch een 'gezicht' heeft gegeven. Precies zoals Ella het gewild zal hebben... 😉
Wat een heerlijk verhaal ik werd helemaal meegezogen het boek in. Vond het open einde wel lastig. Hoe gaat het nu met Ella en Lucas. En word Ella straks echt een schrijfster. Wat een heerlijk cosy boek.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Voor iedereen die in Groningen woont of gewoond heeft, is dit boek een feest van herkenning. De omgeving wordt zo levensecht neergezet dat je je direct in de straten van Groningen waant. Vanaf de proloog zit je meteen in het verhaal en wil je alleen maar doorlezen om te ontdekken hoe het afloopt.
Wat De moord op Willemina Jansen zo pakkend maakt, is niet alleen de spannende verhaallijn, maar ook de beeldende schrijfstijl van Marijke Verhoeven. Het boek leest heerlijk weg, met een fijne afwisseling van lange en korte hoofdstukken. De krantenfragmenten die sommige hoofdstukken openen, zijn een leuke toevoeging en dragen echt bij aan het verhaal.
Een spannend boek dat je vasthoudt tot de laatste bladzijde!
De moord van Willemia Jansen is nooit opgelost. Het verhaal speelt zich af in Groningen rond 22 september 1917 en 1927. Ella springt op haar fiets naar Paterswolde maar komt nooit aan en zij wordt vermist. Pas na 7 maanden wordt zij dood gevonden. Haar dood wordt nooit nooit opgelost.
Ella gaat als een ware detective gaat zij aan de slag om de moord op te lossen. We verspringen ook in de tijd. De personages in dit boek komen echt tot leven. Je leert ze goed kennen maar ook de omgeving is zo neergezet dat je je ook dit voor je ziet.
Als ik een boek lees komt alles tot leven en de personages krijgen beeld en in mijn hoofd draait er dan een film mee. Als de boeken dan verfilmd worden en de personages en omgeving niet kloppen zet ik de film weer uit. Gewoon omdat het niet klopt. Maar in dit boek klopt het.
Toch moet ik zeggen dat een 'cosy crime' niets voor mij is. Het blijft overal netjes en ik hou nu eenmaal van gruwelijk geweld en misdaden. Dat mist dit verhaal, maar dat is dan ook het 'cosy'. Niets voor mij, maar voor anderen misschien wel. Dat weet ik dan weer en een volgend boek dat ik dat ik 'cosy crime' moet overslaan.
Het verhaal van deze Wilhelmia is fascinerend en wie weet wordt ze ooit gevonden. Het leest lekker weg, geen complexe zaken en door de korte hoofdstukken en makkelijke taal zorgt ervoor dat je zo doorheen bent. Wat wel heel leuk is dat er kranten berichten in staan en dat maakt het verhaal tastbaar. Het verhaal loopt ook vloeiend en daar is deze auteur dan ook goed in. Het is ook fijn lezen en de weet dat dit nog niet is opgelost. Misschien komt dit ooit nog eens met de huidige techniek boven water drijven. Dat zou nou echt geweldig zijn!
Het is een leuk boek waar je doorheen vliegt. Voor mij niet meer dan ☆☆☆. Maar dat is alleen omdat het 'cosy crime' genre dat mij niet aantrekt. Ga het zeker zelf lezen en waardeer het zelf, misschien dat het een andere lezer het juist wel aantrekt.
Met dank aan De Crimecompagnie voor het beschikbaar stellen van de e-pup.
Net voor ze vermoord wordt, heeft Willemina een afspraak waarvoor ze erg zenuwachtig is. Het lijkt erop dat ze door niemand gezien mag worden en ze wilt iets proberen op te lossen.
Dat dit boek gebaseerd was op waargebeurde feiten triggerde meteen mijn nieuwsgierigheid. Na de proloog gelezen te hebben, had ik erg veel zin om te starten.
In 1927 gaat Ella met haar tante Theresia logeren in het Familiehotel te Paterswolde. Ze is van plan om een boek te schrijven. Nadat ze een gesprek opvangt over de onopgeloste moord en hoort dat er mogelijk een verkeerde dader werd aangeduid, is Ella vastbesloten om de zaak van Willemina als inspiratiebron te gebruiken.
Tussendoor heeft de auteur verschillende krantenartikels toegevoegd van 1916 tot 1917 met berichtgeving over de vermissing van en moord op Willemina. Leuk detail vond ik dat de auteur de schrijfwijze van weleer behouden heeft.
Dat Ella haar eigen onderzoek voert, wordt niet door iedereen geapprecieerd. Ze ondervindt tegenwerking en heel wat mensen zijn allerminst spraakzaam te noemen.
De periode waarin het boek zich afspeelt, is mij uiteraard niet heel bekend. Hierdoor vond ik het niet gemakkelijk om een beeld te vormen bij het verhaal. De moord op Willemina Jansen was voor mij zeker een vermakelijke cosy crime. Ella is een leuk en eenvoudig personage. Het verhaal mocht misschien iets sneller opgebouwd worden, maar verder vond ik het een geslaagd boek met een goed bedacht verhaal!
In april 1917 word in een donker bos in Paterswolde een lugubere ontdekking gedaan door twee arbeiders. Ze vinden het halfvergane lichaam van een vrouw in een ondiep graf. Het blijkt om de vermiste Willemina Jansen uit Groningen te gaan. Ruim tien jaar later verblijft de Haarlemse Ella van Borssum Waalkes enkele weken in het Familiehotel in Paterswolde. Als ze per ongeluk iets opvangt over de onopgeloste moord in het Kluivingsbos (ook wel bekend als “moordbos”) krijgt Ella een idee. Ze gaat zelf op onderzoek uit, en zal over haar ontdekkingen een boek schrijven in de stijl als haar favoriet Agatha Christie. Maar sommige mensen vinden dat Ella te veel vragen stelt. En proberen haar bang te maken of zelfs de mond te snoeren. Dit onderzoek is een gevaar voor eigen leven.
De moord op Willemina Jansen is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Hoewel de moord nog altijd niet is opgelost, is dit een verhaal wat zomaar de waarheid had kunnen zijn.
Toen ik de titel en de cover zag, was mijn interesse getriggerd. Ik hoefde de flaptekst niet eens te zien om te weten dat ik dit boek moest lezen. En als liefhebber van cosy-crime heb ik hier genadeloos van genoten.
Het begin van de proloog zorgt al meteen voor de juiste sfeer van het verhaal. Al is er nog bijna niets verteld, de verwachting is hoog en het verhaal heeft een multi-zuig-effect. Of te wel, vanaf de proloog zit je zodanig in het verhaal vast, dat wegleggen of stoppen niet meer mogelijk is.
Marijke heeft een zeer vlotte, levendige, krachtige en beeldende schrijfstijl. De manier waarop alles zo mooi gedetailleerd beschreven word is alsof je er zelf bij bent. Je leest het verhaal zowel in 1917 en 1927, door deze wisseling kom je steeds meer te weten over de verdwijning en de uiteindelijke moord op Willemina, wat zorgt voor een enorme spanningsopbouw van het verhaal. De boog blijft gespannen tot aan het einde, wanneer het doek valt voor de dader of daders.
De manier van leven en denken tussen de lagere en hogere klasse in 1917 en 1927 word heel goed neergezet. Het verschil in normen en waarden en wat er allemaal mogelijk is als je in het bezit bent van veel geld. Je trouwt om je status te waarborgen niet om de liefde die je voor elkaar voelt. Gelukkig is niet iedereen zo, en luisteren sommige wel naar hun hart, ongeacht wat anderen ervan zullen denken.
De moord op Willemina Jansen is een geweldige cosy-crime die je niet los laat. Je zit tijdens het verhaal mee te puzzelen om de dader te kunnen ontmaskeren. Maar de plotwending die was fantastisch, als een echte Agatha Christie heeft Ella de waarheid ontrafeld en uit de doeken gedaan.
Dit boek is echt een mega aanrader voor de liefhebbers van cosy-crime of waargebeurde verhalen (al is de uitkomst op fictie gebaseerd).
In 1916 verdween Willemina Jansen terwijl ze op weg was naar vrienden. In 1917 werd ze vermoord teruggevonden in het bos van Paterswolde. De moord is nooit opgehelderd.
In ware Agatha Christie-stijl - en na de nodige research - heeft Verhoeven er ‘haar’ verhaal van gemaakt. De persberichten die gebruikt zijn in het boek zijn afkomstig uit landelijke - en regionale kranten uit die periode.
Realiteit en fictie lopen door elkaar. Dit zorgt ervoor dat dit verhaal een extra dimensie heeft. In je achterhoofd weet je dat Willemina Jansen echt heeft bestaan. Dat zij vermoord is! Maar Verhoeven heeft aan dit verhaal haar eigen ‘swung’ gegeven - de gaten opgevuld - waardoor Willemina een vrouw wordt met een eigen gezicht, een leven.
1927: Ella leest graag de boeken van Agatha Christie. Haar grote droom is dan ook om een boek te schrijven. Als ze met haar tante enkele weken in het Familiehotel in Paterswolde verblijft ziet ze haar kans.
Wanneer ze twee mannen op het terras van het hotel hoort praten over een onopgeloste moord in het bos van Paterswolde - dat aansluit aan het Familiehotel - is haar interesse gewekt. Ze besluit wat onderzoek en navraag te doen naar die moord, want dit zou een heel mooie insteek zijn voor haar boek.
Net als Hercule Poirot-stijl observeert, onderzoekt en praat ze met mensen. Maar niet iedereen lijkt opgetogen te zijn met dat graven in het verleden. Hoe meer Ella te weten komt, hoe meer tegenwerking ze krijgt. Wie werkt haar tegen en waarom?
Verhoeven neemt je heel subtiel mee in de tijd. De setting, de etiquette, het grote verschil tussen arm en rijk… ze laat het voorbijkomen. In no-time zat ik zowel in het verhaal als in de sfeer van die tijd. Bovendien wordt het verhaal gestaag opgebouwd net als bij Christie’s boeken. De hoofdstukken zijn kort, waardoor het lezen aangenaam is. De personages zijn goed uitgewerkt in functie van hun karakter. Verhoevens schrijfstijl is gemoedelijk en sober, aangepast aan de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.
Verhoeven schrijft in haar nawoord dat een verhaal soms moet ‘rijpen’. ᴅᴇ ᴍᴏᴏʀᴅ ᴏᴘ ᴡɪʟʟᴇᴍɪɴᴀ ᴊᴀɴsᴇɴ heeft haar vijf jaar gekost om de juiste verteltoon en sfeer te vinden. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, want deze cosy crime leest als een tierelier en met een plot in ware Poirot stijl kan ik niet anders zeggen dan dat dit boek dondersgoed is!
Wat allereerst opvalt is die flitsende cover. Zo niet a la Marijke Verhoeven, maar wel oh zo leuk. Zeker een eyecatcher.
De spannende verhalen-schrijfster Marijke Verhoeven neemt de lezer mee terug in de tijd. Naar het jaar 1927, waarin Ella met haar oudtante Theresia intrek nemen in het familiehotel in Paterswolde. Geheel zonder vriend en ook haar eigen moeder heeft Ella even heerlijk de tijd voor haarzelf, en ook voor haar nog-te-schrijven boek. Ze is groot fan van Agatha Christie en zou graag haar eigen boek schrijven. Over een onderwerp hoeft ze niet na te denken, gezien ze hoort praten over een onopgeloste moord. Om vervolgens een foto te vinden bij het terras. De nieuwsgierigheid staat gelijk op 'aan' bij Ella. Haar brein staat op scherp.
De vertelperspectief van Ella is in de eerste persoon. Daarnaast volgens er hoofdstukken met Laurens in de hoofdrol, geschreven in de derde persoon. Tenslotte lezen we stukken uit het jaar 1916. Door deze afwisseling komen we als lezer stap voor stap meer te weten over de personages en de toedracht. Gezien het karakter van een cosy-crime leest het verhaal erg fijn.
Veel personages die een belangrijke rol spelen
Ella is een leuk personage en zeker een pittige tante. Al speelt het speurneus-verhaal zich af in 1927, het is zeker goed te volgen. De personages worden buitengewoon goed uitgewerkt. Het is wel wat veel aan karakters, maar alles heeft een achtergrond. Ook Willemina wordt goed neergezet. Dat ze aan liefdadigheid doet is erg mooi gevonden.
Een easteregg of een zeer mooie toevoeging.
Ella leest ook graag. Het boek van Agatha Christie (De geheime tegenstander) is erg treffend gekozen. Wie is Ella haar tegenstander? Is die er wel?
De plot is zeer goed gevonden. Ook verrassend. Het past zeer mooi, en langzaam aan komen we dan tot de finale. Die is echt heel interessant. als lezer zit je op het puntje van je stoel!
Conclusie
Deze nieuwe "smaak" die uit de pen kwam van auteur Marijke Verhoeven smaakt naar meer. Wat een heerlijk verhaal. Gebasseerd op waargebeurde feiten. Een onopgeloste moord uit 1916. In de sfeer van Downton Abbye, met heerlijke personages. Alleen voor mij iets teveel om niet in de war te raken.
Waardering 4 dikke sterren
Mooie cover, leuk en interessant onderwerp. Zeer meeslepend verhaal, je kan bijna niet stoppen met lezen. Beeldend geschreven. Met bijzonder leuke personages, mooi uitgewerkt maar ook wel erg veel in aantal.
Marijke Verhoeven sleept haar lezers meteen mee in De moord op Willemina Jansen. Het verhaal wordt uiteindelijk vanuit het perspectief van Ella verteld. Lezers maken er direct uit op dat Ella beter met haar tante overweg kan, dan met haar moeder. Ze heeft de ambitie om de Nederlandse Agatha Christie te worden. Ella heeft grappige, soms klunzige trekjes. Al helemaal wanneer ze “afgeleid” is. In een tijdsgeest van soms zure oubolligheid wordt er ook verlangd naar een nieuwe tijd. De moord op Willemina Jansen wordt besproken, en Ella besluit om de zaak zelf te onderzoeken. De verhaallijn heeft daardoor een fascinerende opbouw, waarbij een rode draad stapje voor stapje onthuld zal worden. Opvallend in de manier van schrijven is dat bepaalde zinnen niet altijd even soepel lopen. Toch blijft het verhaal prima te volgen, en wordt dit niet als heel vervelend voor de lezer ervaren. Het gebruik van het oud- Nederlands in de krantenartikelen geeft het er een nostalgische draai aan. Met de tijd meegaan is voor de personages ook uitermate belangrijk gebleken. Opmerkelijk zijn de thema’s drugsgebruik, verkrachting en abortus in dit boek. Dat het op een bepaald moment “gewoon” even ter sprake komt, is ronduit bedenkelijk. Echter kunnen lezers ronduit moe worden van Ella’s gepieker en niet al te grote doortastendheid in de tweede helft van het boek. Ze wordt dan wel omschreven als vasthoudend, als het om haar privé situatie gaat is ze zelf in een fase van ontkenning. Haar situatie kwam voor het gevoel een beetje willekeurig, zonder enige vooraanschouwing uit de lucht vallen. Verhoeven heeft echter wel haar best gedaan, om een mogelijk historisch scenario tot leven te brengen. Oorspronkelijk werd deze zaak dus onopgelost gehouden, en wellicht is het gespeculeer binnen de verhaallijn niet voor iedereen weggelegd.
‘De moord op Willemina Jansen’ door Marijke Verhoeven vertelt het verhaal van Juffrouw Mien, de jongedame die vlak bij het Familiehotel in Paterswolde werd vermoord. De moordenaar is nooit gevonden, maar de cold-case leeft meer dan honderd jaar na dato nog steeds. Marijke komt zelf uit de regio en heeft het verhaal van Willemina Jansen gebruikt voor een heuse murder mystery à la Agatha Christie.
Als trotse Groningse en fan van cosy crimes is het geen verrassing dat ik enthousiast werd van het boek. Mijn dank gaat uit naar De Crime Company dat ik de blogtour voor dit fenomenale boek mag afsluiten!
In dit boek draait het om Ella, een jonge dame uit Haarlem die met haar ietwat hyperactieve tante een tijdje verblijft in het Familiehotel in Paterswolde. Daar hoort ze over Willemina Jansen die tien jaar geleden is vermoord. Ella wil net als Agatha Christie schrijver worden en bijt zich vast in het verhaal van Willemina. Eerst als inspiratie voor haar boek, maar kort daarna wil ze de zaak alsnog oplossen, met alle gevolgen van dien.
Ik denk dat ik dit boek in drie dagen heb uitgelezen. Het was heel moeilijk om het weg te leggen. Het is vlot geschreven en het tempo ligt hoog. Ook was de opbouw van het plot heel sterk. Het voelt alsof je samen met Ella het raadsel oplost. Laten we het erop houden dat ik totaal niet zag aankomen wie de dader was.
Verder was het leuk om een boek te lezen dat zich deels afspeelt in de stad waar ik ben opgegroeid. De voor mij herkenbare straten van Groningen maakten het boek wat specialer voor mij als lezer. ‘De moord op Willemina Jansen’ is het eerste boek dat ik las van Marijke, maar dat is zeker niet de laatste. Vooral als ze in dit subgenre blijft doorschrijven. Vijf sterren dik verdient!
Dank aan De Crime Company voor het digitale recensie-exemplaar.
In 1917 verdwijnt de jonge Willemina Jansen onderweg naar Paterswolde op haar fiets. Ze wordt 7 maanden later gevonden en de moord is nooit opgelost. Marijke Verhoeven heeft veel onderzoek gedaan naar deze moord, die zich in de buurt van haar woonplaats heeft afgespeeld. Tien jaar later gaat de jonge Ella met haar tante naar het familiehotel in Paterswolde. Ella wil graag ontsnappen uit haar beschermde besloten wereld en grijpt deze kans aan. Dan is ze mooi ook een poosje uit de buurt van haar verloofde. Ella heeft aspiraties om de nieuwe Agatha Christie te worden en schrijft een misdaadroman. Genoeg om uit te zoeken in Paterswolde maar niet iedereen is er blij mee. Heeft iemand iets te verbergen? De liefde komt ook om de hoek kijken en Ella heeft meer dan normale gevoelens voor de chauffeur van het hotel. Marijke Verhoeven weet de geschiedenis, de omgeving en de personages goed uit te werken en een vleugje liefde geeft het een heerlijke cosy crime tintje. De wisselingen van perspectief en in jaartal, de korte hoofdstukken zorgen ervoor dat het aangenaam lezen is. De schrijfstijl van Marijke Verhoeven is zeer prettig, ik heb heerlijke leesuren gehad.
Heel verfrissend, ook al is het geschreven in de tijdsgeest van begin van de vorige eeuw. Ik vond het leuk om het wat ouwbollige erin terug te vinden, enigszins in de tijdsgeest van toen ten opzichte van vrouwen, anderzijds in de manier waarop een moordonderzoek wordt geleid. Het verhaal is zeer mooi beschreven, zonder echte stilvallende periodes. Bovendien is de plotwijziging en -verloop zeker niet voorspelbaar. Je kan het geheel ook niet angstaanjagend noemen, maar als liefhebben van moordverhalen, kon ik dit zeker smaken. Er zijn niet veel woorden meer nodig om af te sluiten dat het een leuk, goed opgebouwd verhaal was voor de liefhebbers van het genre.
Het is een lange tijd niet gebeurd dat ik een boek niet kon wegleggen. Tot in de kleine uurtje van de nacht zitten lezen. De moord op Willemina Jansen is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Uiteraard is het meeste verzonnen. Ik geef verder niets weg. Lees het zelf maar, want ik durf dit boek iedereen aan te raden. :)
Het verhaal heeft mij van begin tot het einde geboeid. Met dank aan het leuke hoofdpersonage en de goede opbouw van de spanning. Het feit dat het een fictief verhaal is op basis van een echte moordzaak maakt het voor mij nog interessanter. Het is een echte aanrader voor “cozy crime” liefhebbers. Daarom 5 sterren.
Met het boek neem je een duik in het verleden, wandel je mee door Groningen en Paterswolde. Voel je de spanning letterlijk in je borstkast en is het boek voor geen moment doorsnee. Met een fantastisch einde zal ik het boek in de toekomst zeker nog meedere keren lezen
Heerlijk boek, heb het in één weekend met veel plezier gelezen. Het voelde soms een beetje als fanfiction, maar kon me er toch heerlijk in onderdompelen. Fijn, een boek waar je enerzijds graag verder wilt en anderzijds probeert het plezier nog wat langer te rekken.