Fries historicus Atte Sixma werkt op het Academisch Instituut te Rome, omringd door diverse wetenschappers en kunstenaars, aan een onderzoek naar Friese strijders voor keizers en het Vaticaan. Zijn aanwezigheid loopt uit de hand. Lastige vragen uit het Leeuwarder thuisfront brengen hem steeds verder in het nauw, en pesterijen door collega-fellows en seksuele escapades helpen niet mee. Alles staat op losse schroeven. Heeft het Friese volk eigenlijk wel bestaan? En Sixma zelf... Is hij nog te redden?
Friezen in Rome gaat over het schrijven van een Friese oergeschiedenis door een bedrieger. En dat in onze tijd, waarin bedriegers de macht in de wereld lijken over te nemen. de ingrediënten voor een typische, buitenissige, prikkelende en vooral geestige roman van Atte Jongstra.
Dit boek had echt alles wat ik zoek in een boek: een drinkende, Marlboro gold-rokende doorgewinterde Fries, een vreemde BDSM-seksscène, vreemde feitjes over Friesland (of zijn het wel feitjes?), en natuurlijk mijn favoriete stad: Rome.
Ik geloof dat ik wel snap wat Jongstra probeerde te bereiken met dit boek, maar wat een gezeur. Geen enkel moment kon ik empathie opbrengen voor de hoofdpersoon, ik kon me enkel inleven in de irritatie van zijn mede studiegenoten.
Het is dat ik wat hoopte op te pikken over de Friezen, anders was ik eerder opgehouden met lezen, maar de eind optelsom was doodsaai.
Samengevat: een paar honderd bladzijden frustratie, slecht opgeschreven. Nu snel een ander boek lezen.
Onsympathieke en saaie hoofdpersoon die eigenlijk geen deuk in een pakje boter weet te slaan. De slechte seksscène, of iets dat er voor door moest gaan, maakte het er niet beter op.
Als ik dit boek per ongeluk straks in de trein achter zou laten, dan heb ik het te doen met de persoon die het boek vindt.
De korte hoofdstukken vond ik dan wel weer een pluspunt.
Edit: klaarblijkelijk horen de voetnoten ook nog écht bij het verhaal, maar heb er echt de kracht niet meer voor om daar ook nog eens doorheen te fietsen. Het is wel goed zo.
Welkom in het Jongstra-universum. Een jaartje Rome, maar overal is Friesland present. Via de noten vertelt Jongstra een tweede verhaal. Thematisering van de buitenstaander, de creatieve historicus. Hormonen mogen voorzichtig en onafwendbaar meedoen. Wie voor deze roman niet valt, valt nooit meer.
Doodzonde van de Atte Sixma, de hoofdpersoon van deze patafysische roman: hij citeert de ‘Hollander’ Karel van het Reve, die zich laatdunkend uitliet over wetenschap, p. 230. Heerlijke schelmenroman over charlatan historicus.