Czy chciałbyś, aby twoje dzieci miały takie samo dzieciństwo jak ty?
Nawet jeśli uważasz swoje dzieciństwo za udane, twoi opiekunowie z całą pewnością popełnili wiele błędów, a twoje przekonanie może wynikać z chęci wyparcia trudnych przeżyć. Niewłaściwe postępowanie rodziców mogło się brać między innymi z tego, że sami doznali w życiu wielu krzywd. Można jednak przerwać tę sztafetę pokoleń. Szczere rozliczenie z przeszłością może odmienić życie nie tylko nam, ale także naszym dzieciom.
Dzięki tej książce: • dowiesz się, jaki wpływ mają przeżycia z dzieciństwa na zdrowie fizyczne, psychiczne i emocjonalne w dorosłości, • poznasz wiele nieuświadomionych przekonań na temat dorosłości, rodzicielstwa i rodziny, które cię ograniczają, • przestaniesz idealizować swoje dzieciństwo – a jednocześnie być może wybaczysz rodzicom, że nie byli idealni, • zyskasz wgląd w kluczowe chwile z przeszłości i dzięki temu lepiej zrozumiesz własne schematy zachowań, • nauczysz się rozpoznawać i interpretować potrzeby swoje i swoich dzieci, • pogłębisz relacje z członkami rodziny i samym sobą, • zyskasz cenne narzędzia samopoznania,
a także zdobędziesz mnóstwo innej praktycznej wiedzy, popartej najnowszymi badaniami i zilustrowanej przykładami z praktyki terapeutycznej, która pozwoli ci uzdrowić twoje wewnętrzne dziecko oraz stać się bardziej świadomym dorosłym i rodzicem.
La Beatriz Cazurro ens exposa en aquest llibre un recorregut valent, però necessari, per a totes aquelles persones que vulguin o tinguin fills.
Ens convida a mirar el nostre passat com a fills i reflexionar sobre el nostre present com a mares o pares. Per a fer-ho, ens exposa una part més teòrica (violències en la infància, què necessiten realment els infants, entre altres) i una part més pràctica, oferint-nos alguns exercicis per realitzar.
És un llibre que, en la meva opinió, s'ha de llegir dues vegades: abans i després de ser mares o pares.
Me parece una lectura interesante para los adultos que son padres y no han ido a terapia 👍 da un poco de ganas de llorar si tienes trauma, aún así no deja de ser un libro de autoayuda (siento que se queda corto y que sirve como tapadera a personas que deberían y podrían ir a terapia y no van porque han leído un libro)
No está mal aunque no deja de ser una repetición de cuestiones que ya sabemos pero que son muy difíciles de aplicar cuando estás con los niñ@s, bajo mi punto de vista, no deja de ser un libro más de teoría sobre la crianza.
Para tomar conciencia sobre nuestra manera de criar y por qué actuamos con nuestros hijos como actuamos. Nos ayuda a mejorar en nuestra misión como padres.