Klasyczna praca wybitnego myśliciela, czołowego publicysty II RP, stanowiąca jeden z najciekawszych wywodów geopolitycznych w dziejach polskiej myśli politycznej. Lekcja realizmu politycznego i myślenia strategicznego o stosunkach międzynarodowych, ukazująca położenie geopolityczne Polski w przededniu II wojny światowej i analizująca możliwe wówczas scenariusze dla polskiej polityki zagranicznej. To książka, której żaden polityk polski nie może pominąć. Wydanie opatrzone wstępem Kazimierza Michała Ujazdowskiego i przypisami Macieja Zakrzewskiego.
Źródło (stan na 27 września 2015): http://multibook.pl/pl/p/Adolf-Bochen...
Adolf Bocheński - wybitny publicysta polityczny, czołowy myśliciel II RP, o orientacji konserwatywno-państwowej. Urodził się 13 kwietnia 1909 r. w Ponikwie, majątku rodzinnym położonym w Małopolsce Wschodniej. Ukończył gimnazjum klasyczne we Lwowie, a następnie rozpoczął studia w Ecole des Sciences Politiąues w Paryżu, które ukończył mając 20 lat, ze złotym medalem. Po powrocie do Lwowa uzyskał magisterium z prawa. Działalność publicystyczną rozpoczął już w latach 20. W 1925 r. opublikował napisaną wraz z bratem Aleksandrem broszurę "Tendencje samobójcze narodu polskiego", w której bracia Bocheńscy poddali krytyce polskie tradycje polityczne minionych stuleci. W 1927 r. rozpoczęli wydawanie pisma „Głos Zachowawczy”, propagującego idee konserwatywne, nawiązujące m.in. do tradycji krakowskich „Stańczyków”, cenionych przez Adolfa za realizm polityczny. W 1928 r. opublikował książkę "Ustrój a racja stanu", jedno z najciekawszych dzieł myśli politycznej II RP. Od 1931 r. publikował na łamach „Buntu Młodych” (od 1937 r. ukazującego się pod tytułem „Polityka”), posługując się także pseudonimem Franciszek Czerwiński. Pod pseudonimem Franciszek Landorf pisywał również do „Drogi” oraz do wileńskiego „Słowa”. Jego erudycyjne artykuły dotyczyły problematyki historyczno-politycznej - poruszały zagadnienia konstytucyjno-ustrojowe, a także kwestie polskiej polityki zagranicznej i racji stanu. Tym ostatnim poświęcona była jego najgłośniejsza książka "Między Niemcami a Rosją", wydana nakładem „Polityki” w 1937 r., uważana często za najwybitniejsze polskie dzieło poświęcone zagadnieniom geopolitycznym. Za największego wroga Polski Bocheński uważał Rosję sowiecką. Należał do tych myślicieli II RP, którzy szans na jej osłabienie upatrywali w powstaniu między Polską a Rosją niepodległych państw narodów uciemiężonych przez Rosjan – zwłaszcza ukraińskiego. Po wybuchu II wojny światowej – mimo problemów zdrowotnych, które zwalniały go ze służby wojskowej – Bocheński wstąpił do 22 pułku ułanów, z którym przedostał się do Francji. Brał udział w walkach pod Narwikiem, uczestniczył w końcowym etapie kampanii francuskiej, a po znalezieniu się w Syrii, razem z Brygadą Karpacką walczył w Libii i we Włoszech. Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Virtuti Militari. Zginął 18 lipca 1944 r., rozbrajając – na ochotnika - pole minowe pod Ankoną. W 2005 r. ukazała się monografia Kazimierza Michała Ujazdowskiego "Żywotność konserwatyzmu. Idee polityczne Adolfa Bocheńskiego".
Zbiór tekstów niewielki objętościowo, ale obszerny treścią. Logika wywodu, erudycja, świetnie dobierane rację i argumenty. Zaskakujące, często niewygodne historycznie fakty , no i przede wszystkim późniejsze dzieje polityczne i militarne pokazują, jak wiele racji miał Bocheński. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego on został tak zapomniany , ze szkodą ... Dla nas samych. Sporo prawd , które bije się nam do głowy od czasów szkolnych wygląda po lekturze tej książki jak oderwane od rzeczywistości głupoty. Polecam bardzo serdecznie. Takie pisarstwa politycznego nam trzeba. Po więcej zapraszam do mojej recenzji na kanale YouTube Sola Fabula. https://youtu.be/BFs0ZeiYGoU