La forma epistolar de este relato novelado se la inspiraron al autor unas cartas apócrifas de Nicodemo que se divulgaron en la edad media. El autor demuestra un profundo conocimiento de las Sagradas Escrituras así como de las costumbres y ambiente de Israel en los tiempos de Cristo; describe con viveza y colorido el paisaje; sabe revelar con penetración psicológica la honda humanidad de sus personajes y evocar, a través de testigos indirectos, la vida de Jesús hasta su muerte y resurrección.
Jan Dobraczyński (20 April 1910, Warsaw — 5 March 1994, Warsaw) was a Polish writer and publicist. During the Second Polish Republic, he was a supporter of the Stronnictwo Narodowe and Catholic movements. Later he was a soldier of the Polish Army during the Polish Defensive War of 1939, and during World War II a member of Armia Krajowa, which whilst he was part of fought for in the Warsaw Uprising in 1944. After the war he supported the Polish communists. He was a member of Sejms, an activist of the PAX Association and of the Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego from 1952 to 1985. He held the rank of general in the Polish military. During World War II, as the head of the Division for Abandoned Children at the Warsaw municipal welfare department, Jan Dobraczynski helped Żegota activists place Jewish children in convents.[1] He was imprisoned in Bergen-Belsen following the Warsaw Uprising. In 1985 Dobraczyński was awarded the Cross of Virtuti Militari and in 1993 the title of the Righteous Among the Nations.
La vida pública de Jesús a través de los ojos de Nicodemo. El reflejo de uno mismo en el personaje de Nicodemo es recurrente y hasta lógico. Uno se hace protagonista en esta historia ¿Por qué? Porque es un ser humano y, aun teniendo el sentido de la trascendencia enraizado en su cultura y tradición judía, la encarnación de un Dios y su concreción en la humildad y el amor extremo es difícil de absorber, sobre todo cuando esperas a un Mesías aplastador de legiones romanas. ¿Cómo iba a comprender este soberbio fariseo a un Dios humillado y derrotado? ¿Cómo vamos nosotros a reconocer la exigencia que nos pide Dios si no queremos asumir la radicalidad que nos pide? ¿Cómo va a abandonar y renunciar a sus refugios y poderes por una persona que ha echado a perder la oportunidad de elevar al pueblo de Israel sobre cualquier otro? ¿Qué sentido tiene? ¿Qué sentido tiene la cruz, si ese que venía a cambiar al mundo ha muerto? Incluso sus seguidores incondicionales fueron dispersados por la repugnancia de su muerte. Si este es el Hijo de Dios, ha fracasado en su misión. Será olvidado en la historia y, si deja algún atisbo de su rastro, no será más que el de una persona que hizo grandes obras, pero que no pudo con este mundo implacable. Así se queda Nicodemo, triste y desesperanzado, pues depositó su esperanza y su poder en un hombre extraordinario, pero nada más.
Pero nos han contado la historia… Los humildes pescadores seguidores de Jesús y nuestro amigo Nicodemo viajan de la traición a su Maestro, al abandonarle en su muerte, a reunir una fuerza y un poder jamás visto, convirtiéndose en testimonio de lo que han vivido. De repente, no hay frontera ni poder terrenal capaz de ahuyentarles. Una fuerza mayor que la de aquellos héroes de las epopeyas cantadas por los griegos ha nacido en su corazón. ¿Cómo es posible? ¿Cómo esos inútiles y cobardes han llegado a todos los confines de la tierra conocida, poniendo sus vidas en holocausto? No puede ser otra cosa que la manifestación del mayor poder visto por el universo desde su creación. La resurrección, la vuelta a la vida, la victoria sobre el fin de las cosas. La certeza de la eternidad condensada en un mundo minúsculo y diminuto presente en un universo enorme. ¿Cómo explicar esto? Difícil. Solo una experiencia de amor que jamás comprenderemos, pero que inundó con fuego los corazones de Nicodemo y los discípulos, puede ser la respuesta. He aquí el sentido del dolor y sufrimiento, de la gracia de la libertad y el mal que nace después. He aquí la evidencia de nuestra fe y de la promesa de la eternidad.
Para relatar una historia universalmente conocida, hace falta talento. Es un gran relato que sabe mantener la tensión de una historia maravillosamente contada. Jesús de Nazaret vive en el relato con una fuerza inusitada. Para mi, la mejor obra de ficción sobre Jesús de Nazaret.
Dobraczyński urzeka mnie swoim szczególnym darem wejrzenia na sceny Biblijne od środka. Listy Nikodema są niczym innym, jak opowiadaniem o wydarzeniu Jezusa Chrystusa. Są opowiedzeniem Ewangelii. Tym co czyni je wyjątkowymi, jest perspektywa, którą przybiera autor. Opowiadającym jest tutaj Nikodem. Ten sam, którego poznajemy w 3 rozdziale Ewangelii według świętego Jana. Mędrzec, nauczyciel, który z obawy przed Żydami spotyka się z Jezusem w środku nocy. W Ewangelii jego obecność skupia się właściwie w tym jednym wydarzeniu. Dobraczyński nadaje mu nieco inny status. Nikodem jest bacznym obserwatorem życia i działaności Jezusa, który swoimi przemyśleniami na temat Zbawiciela i Jego uczniów dzieli się z przyjacielem, do którego pisuje listy. Ów przyjaciel, Justus, otrzymuje w tej korespondencji wejrzenie na działanie Jezusa, przefiltrowane oczyma Nikodema i opatrzone całym zestawem pytań i przemyśleń tego ostatniego. Jest to moim zdaniem ciekawa lektura. Swoisty, nienaukowy komentarz do Ewangelii, który pozwala spojrzeć na nią z zupełnie innej perspektywy. W szerszym kontekście jest zaproszeniem do tego, aby stanąć obok Jezusa tak, jak stawał Nikodem i spróbować zastanowić się nad tym, jak byśmy odczuwali i doświadczali spotkań ze Zbawicielem. Może być też całkiem ciekawym pomysłem na to, jak o wydarzeniu Jezusa Chrystusa opowiadać innym.
Una obra de ficción sobre Jesús que te atrapa desde el primer momento. Lo cierto es que se respira evangelio en cada carta, pues el relato se desarrolla de forma epistolar. El autor demuestra tener un gran conocimiento de la Escritura y una gran habilidad para ir desvelándolo de forma original en cada carta y a lo largo de la historia que narra. Recomiendo su lectura.
¡Tremendo libro! De una manera novelada, retrata la experiencia de Nicodemo al conocer al Señor. Es fácil vivir sus sentimientos y penetrar en cada acontecimiento. Me encantó...
Se me hizo pesada esta lectura. El formato epistolar le queda artificial al relato, nadie pone tanto diálogo en una supuesta misiva ni tienen tan buena memoria para recordar los discursos palabra a palabra. A ello se suma que la historia de Rut es lamentable. No he logrado empatizar con las penas de Nicodemo porque me resulta artificial que en lugar de estar con ella se largue durante meses en pos de un presunto remedio que ni pide ni expresa ni nada de nada. Un plomazo el Nico. Puedo entender la actitud de los familiares del paralítico que en lugar de abandonarlo lo llevan a cuestas, rompen el tejado y lo descuelgan por allí, pero no puedo entender las murrias de Nicodemo. El final ha sido un poco más animado, pero en todo momento he tenido esa impresión de que vendido como el diario personal del protagonista hubiese quedado mejor, pero vendido como cartas a un maestro ausente no lo compro. Porque o bien ese maestro tendría que haber sentido gran interés por lo que le contaba su discípulo, en cuyo caso se habría personado para averiguar por sí mismo quién era Él, o bien no le importaba un bledo, en cuyo caso no tendría el menor sentido que Nicodemo se empecinase en escribir solo de Él.
Funziona, direi, quando Nicodemo si muove ai margini della vita di Gesù, si tiene a distanza da lui: quando va a visitare Nazareth e Betlemme e ne interroga gli abitanti, quando parla con Maria ecc.; funziona meno quando si confronta col suo oggetto di studio, a tu per tu, e cerca di descriverlo, di coglierne il carattere… Allora è tutto un fioccare di misteri, sguardi enigmatici, amabilità alternata a durezza ecc. Come se lo stupore fosse l’inevitabile corrispettivo romanzesco della venerazione; o una risposta prudente di fronte a una domanda temuta. Del resto è lo stesso narratore, Nicodemo, a stigmatizzare più volte la mancanza di coraggio e l’indecisione che lo affliggono. (La cornice epistolare scompare nella sostanza della narrazione e quando riemerge è poco più che una formalità, talvolta fastidiosa. Anche questa sembra un espediente per segnare una distanza.) Forse l’autore avrebbe dovuto osare di più, scegliersi voce e sguardo diversi.
Ok, kužim da je fikcija oko određenih stvari, likovi su stvarni iz Biblije, doduše uloga Nikodema kao jednoga od putnika u Emaus je upitna, nigdje ne piše. Ali hereze...... Ajme meni. Savjet, budite kao Berejci i sve provjeravajte. Broj. 1 nigdje nema zapisa o uzašašću Marije. To je tek davno, tj. nama nedavno donesena dogma. Broj 2. Isus je, sa križa, Ivanu rekao da se brine za njegovu majku, i zna se da su otišli u Efez. Kako? Zato što je Ivan doživio prirodnu smrt, tj.starost. To imamo zapisano . Tako da je ona bila do uzašašća u Jeruzalemu i da je Isus došao po nju i da ona nije ostarila ni dana otkad je rodila Isusa, čiste neistine i piščeve fantazije. Ajme, toliko naporno. Meni se nije svidjela, ali kad počnem knjigu dajem joj šansu do kraja. Tila sam joj dati 4. jer se spominju Isusova polubraća, Jakov, Josip, Šimun i sestre, jer obično govore da je to u nekom prijevodu imenica za rođaka, umjesto da gledaju starogrčki, aramejski, ali to mi se svidjelo. Ali.... Puno sreće.
Listy Nikodema. Dobraczynski, jak zawsze w wiekszosci swoich dziel daje dowod swojemu mistrzostwu slownictwa w kontekscie, w stylu, fabule celujac w wyobraznie, maksymalizujac w moim wypadku, do tego stopnia co zespala, przenosi nas w tamten czas. Detale ktorymi (wg. Wankowicza pamiec jest jak kolki osnowy - to te detale na ktorych calosc wspomnien jest zbudowana) autor manipuluje umiejetnie pozwalajac czytelnikowi utozsamic sie z czasem powieci. Krotkie zdania, opis, slowo pozwala w duzym procencie poczuc sie przeniesionym w nurt powiesci. Polecam jesli chcesz pospacerowac po Ziemi Swietej w czasach Pana Jezusa.
With all due respect, it doesn't have for me the infinite depth and mystery that other authors can bring to biblical texts, and that's why I found Nicodemus extremely ordinary, and both Christ and the apostles were portrayed as very flat characters, I miss the depth, the growth and knowledge of the characters and their deep personalities. Although we know these stories from the gospels, there is something more to them. Perhaps it is stylization, perhaps it is a kind of "stasis" speech.Unfortunately, there are books that don't fit. And maybe it's good to check, this genre didn't suit me.
Jako lijepa knjiga. Svidjela mi se. Ne baš na prvu, ali kad sam malo više ušao u nju, osvojila me. Ne čita se brzo. Možda je tako i bolje. Zanimljivo je čitati Evanđelje iz neke druge perspektive i u nekom drugom ruhu. Svima preporučam za pročitati.
I enjoyed every word of this long book, in its almost Gospel like tone. Nicodemus follows the path of Jesus and His ministry for three years, through the passion and death of Our Lord and His resurrection and the beginning of the Church.
Nicodemus is a rabbi and a Pharisee. He sees things through a totally different filter than the disciples or the followers. He doesn't understand most of what Jesus Christ is saying, but he is drawn to him even in the midst of his own sorrows in his life.
The book is made up of 25 letters sent to his mentor and he spells out all of his thoughts and feelings and interest in this "prophet." A perfect book to read during Lent and I am so glad I came across it.
Дуже цікава книга. Звичайно, що весь сюжет вже давно знайомий, але дуже гарно було прожити історію земного життя Ісуса очима його сучасника. Я ловила себе на думці, що якби була на місці Никодима, то і поводилась би мабуть як він: я б теж сходила в Назарет дізнатись про Ісуса маленького, проаналізувала б Його народження, подумала б, що багато «співпадінь» з пророцтвом, а не про те, що пророцтво здійснюється. Дуже цікаво було написано про Марію. Про переродження після Воскресіння… і як фарисей став просити благословення в рибалки. Неймовірно цікавий погляд на давно відомі речі. В кожній ситуації думала, а що б зробила я?
This entire review has been hidden because of spoilers.
Cayó en mis manos esta vida de Jesús descrita por Nicodemo, un contemporáneo, que no creyó en él hasta el final. Ha sido como repasar las enseñanzas del colegio, descritas con el asombro de un coetáneo, miembro del Sandedrín de Jerusalén, que ve cómo irrumpe un hombre sencillo rodeado de "almas impuras", en la dogmatizada vida religiosa de entonces.
Su asombro produce tu asombro. Fue realmente algo excepcional lo ocurrido entonces. Lo más impresionante es que, de aquella gran experiencia, surgió una de las más extendidas religiones en el mundo.
Great book to follow the scriptures with. The author does an excellent job to place ourselves in the minds and perspective of someone living at the time of Jesus and what it was like to be someone at the time.
Un poco repetitivo en algunas partes, pero sin duda este libro ofrece un buen "insight" cultural e histórico para comprender mejor (e incluso sentir más cercano) el paso de Jesús por la tierra.
I felt the first chapters made it difficult to go through, but then it turned out to be a great experience. Some way in which he describes Jesus are very interesting and refreshing