Fața și reversul

by Albert Camus

De um dos mais importantes e representativos autores do século XX e Prêmio Nobel de Literatura.

 Albert Camus tinha apenas 22 anos quando publicou, na Argélia, O avesso e o direito, conjunto de cinco peças que ele classificou como "ensaios literários". Já estão ali o estilo poético que é sua marca registrada e a preocupação com alguns temas essenciais, como o amor ao Mediterrâneo, a solidão do homem em meio ao abandono e o absurdo da condição humana. Francês da Argélia, Camus recebeu a luz do Mediterrâneo como um dom de vida, expressa numa escrita nobre, um pouco à espanhola, mas com registro variado. Mais do que negar Deus, naqueles anos de juventude, desisnteressou-se dele. Quando amadureceu na reflexão, compreendeu que o homem é o valor capital e relegou Deus às ideias-fábulas dos poetas. Mais tarde, ao romper com os existencialistas, denunciou os regimes totalitários (sobretudo os de esquerda) e proclamou, no Discurso da Suécia, ao receber o prêmio Nobel, que "o escritor não pode se colocar a serviço daqueles que fazem a História; ele está a serviço daqueles que a sofrem". O avesso e o direito é uma leitura fundamental para uma compreensão mais abrangente da vida e da obra de Camus. 

Genres: Philosophy, Nonfiction, French Literature, France, Classics, Essays, Short Stories

Unknown Binding

First published January 1, 1937

About the author

Works, such as the novels The Stranger (1942) and The Plague (1947), of Algerian-born French writer and philosopher Albert Camus concern the absurdity of the human condition; he won the Nobel Prize of 1957 for literature.

Origin and his experiences of this representative of non-metropolitan literature in the 1930s dominated influences in his thought and work.

He also adapted plays of Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega, Dino Buzzati, and Requiem for a Nun of William Faulkner. One may trace his enjoyment of the theater back to his membership in l'Equipe, an Algerian group, whose "collective creation" Révolte dans les Asturies (1934) was banned for political reasons.

Of semi-proletarian parents, early attached to intellectual circles of strongly revolutionary tendencies, with a deep interest, he came at the age of 25 years in 1938; only chance prevented him from pursuing a university career in that field. The man and the times met: Camus joined the resistance movement during the occupation and after the liberation served as a columnist for the newspaper Combat.

The essay Le Mythe de Sisyphe (The Myth of Sisyphus), 1942, expounds notion of acceptance of the absurd of Camus with "the total absence of hope, which has nothing to do with despair, a continual refusal, which must not be confused with renouncement - and a conscious dissatisfaction."
Meursault, central character of L'Étranger (The Stranger), 1942, illustrates much of this essay: man as the nauseated victim of the absurd orthodoxy of habit, later - when the young killer faces execution - tempted by despair, hope, and salvation.

Besides his fiction and essays, Camus very actively produced plays in the theater (e.g., Caligula, 1944).

The time demanded his response, chiefly in his activities, but in 1947, Camus retired from political journalism.

Doctor Rieux of La Peste (The Plague), 1947, who tirelessly attends the plague-stricken citizens of Oran, enacts the revolt against a world of the absurd and of injustice, and confirms words: "We refuse to despair of mankind. Without having the unreasonable ambition to save men, we still want to serve them."

People also well know La Chute (The Fall), work of Camus in 1956.

Camus authored L'Exil et le royaume (Exile and the Kingdom) in 1957. His austere search for moral order found its aesthetic correlative in the classicism of his art. He styled of great purity, intense concentration, and rationality.

Camus died at the age of 46 years in a car accident near Sens in le Grand Fossard in the small town of Villeblevin.

Chinese 阿尔贝·加缪

Reviews

[Peiman E iran · Rating 2 out of 5]

‎دوستانِ گرانقدر، این کتاب از 5 داستان تشکیل شده است که نوشته ها سرشار از ایهام های گوناگون است و صدالبته از جملاتی ابهام برانگیز و نامفهوم و همراه با ناامیدی، آنهم از نوعِ آلبر کامویی، تشکیل شده است
‎برخی از جملات این کتاب را برایتان به انتخاب مینویسم و سپس چکیده ای از داستانها را نیز در زیر می آورم
‎جملاتی که بیشترِ آنها از دیدگاه من بی معنی و گهگاهی نابخردانه است و سرشار از ناامیدی و بی اعتمادیست، امّا داستان و رمان سلیقه ای است و برخی ممکن است این کتاب مورد پسندشان باشد... در کل نسبت به دیگر آثار این نویسندهٔ زبردست، زنده یاد <آلبر کامو> این کتاب ضعیفتر بود
--------------------------------------------
‎مردم همه خود را کوشا میدانند، امّا کوشا بودن نیز از دست دادنِ زمانِ خویش است، چراکه انسانِ کوشا خویشتن را از دست میدهد
*************************
‎دوست داشتن حد ندارد، من اگر بتوانم همگان را در آغوش بگیرم، بد انجام دادنِ آن برایم بی اهمیت است
‎شعلهٔ افسوسِ مرا واژه ها خاموش نخواهند کرد، در کنارِ چاه کوچک صومعهٔ سانفرانسیسکو، پروازِ کبوتران را تماشا میکردم و تشنگی را از یاد میبردم، لیکن همیشه لحظه ای فرا میرسید که تشنگی ام را باز میافتم
**************************
‎اگر چنان دوست میداشتم که خود را به کلی نثارِ آن دوستی میکردم، سرانجام خویشتنِ خویش میشدم. زیرا عشق انسان را به خود میرساند
**************************
‎خوشبختی، احساسِ ترحمی است که برایِ بدبختی داریم
**************************
‎در فقر تنهایی هست، امّا نوعی تنهایی که به هر چیز بهایِ واقعی آن را میدهد
**************************
‎هر چیز، همیشه همانطور که هست، بهتر است
**************************
‎جوانها نمیدانند که هر تجربه ای، شکست است... باید همه چیز را از دست داد تا کمی چیز یاد گرفت
**************************
‎انسان وقتی پیر میشود، ترسناکترین چیز برایش این است که کسی به حرفهایش گوش ندهد
**************************
‎مرگ برای همه است و هرکس مرگ خویش را دارد، ولی با تمامِ اینها، آفتاب نیز وجود دارد که استخوانهایِ ما را گرم میکند
----------------------------------------------
‎داستانِ پشت رو: در مورد زنی است که پولی به او به ارث رسیده و او با آن پول، قبر و مزاری برایِ خویش خریداری کرده و مقبره ای ساخته است و تنها تفریحش این است که از محل زندگیِ خود به محل گور و مقبرهٔ خویش رفته و ساعتهایی را در آنجا میگذراند و بازمیگردد و این کار سبب شده اطرافیان با او همچون جنازه برخورد کنند و خودش نیز به نوعی باورش شود که مرده است

‎داستان عشق زیستن: در مورد انسانیست که ابتدا در یک کافه و سپس در یک صومعه مینشیند و به قولِ نویسنده به عشق به زندگی می اندیشد

‎داستان دلمردگی: داستانِ کسی است که به کشور چک و شهر پراگ سفر کرده است و پول کمی دارد و زبان آنها را نمیفهمد... غذای تکراری میخورد و شب زود میخوابد و هیچ هدفی جز گذراندن روزها ندارد و منتظر دوستان خویش است و هرزگاهی خاطراتی از ایتالیا را نیز در ذهنش مرور میکند... گویا نویسنده برایش کیفیت زندگی اهمیت ندارد... غذایی تکراری خوردن و در طول روز حالت تهوع داشتن، ولی بازهم با این حال روزها را سپری یکی پس از دیگری در ناامیدی سپری کردن

‎داستانِ بین آری و نه: داستانِ انسانیست که در حال مرور خاطرات و فکر کردن به موضوعات گوناگون است... اندیشیدن به فاصلهٔ آری یا نه، در زندگی و همچنین اندیشهٔ امید به زندگی و بی میلی در زیستن و زندگی روزمره

‎داستانِ ریشخند: داستان از پیری سخن میگوید و ناامیدی های آن و سه سرنوشت گوناگون از پیری را بیان میکند.. داستان مادربزرگی که گناهانش را اطرافیانش نمیبخشند... داستانِ پیرمردی که از خانه خسته شده است و در خیابان ها پرسه میزند تا فرصتی پیدا کرده و جوانها به سخنانش گوش فرا دهند و همچنین داستان پیرزنی بیمار و در حال مرگ است، که رو به موهوم پرستی و دعا کردن آورده و همه چیزش تسبیح و مجسمه ای از مسیح است.. پیرزنی نادان که از دانه های تسبیحش لذتِ بی انتهایی میبرد... وحشت تنهایی و مرگ و گفتگویِ ناامید کننده با خدایی نامرئی وجودش را فراگرفته است... خدا جز آنکه آدمها را از او جدا کند، کاری برایش نکرده است، همه او را تنها میگذارند و به تفریح خودشان میرسند
---------------------------------------------
‎امیدوارم این ریویو در جهتِ شناختِ این کتاب، کافی و مفید بوده باشه
‎<پیروز باشید و ایرانی>

[Fatima · Rating 3 out of 5]

ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﺁﻟﺒﺮﺕ ﮐﺎﻣﻮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﭼﺎﭖ ﻣﺠﺪﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺣﺲ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﻫﺎﯼ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻡ ﻣﯿﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺭﻭ ﺧﺎﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﭘﺨﺘﻪ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﺍﺛﺎﺭﺵ ﻧﺒﻮﺩ . ﭘﺸﺖ ﻭ ﺭﻭ ﯾﮏ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺲ ﻫﺎﯼ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﺪ ﻭ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺫﺭﻩ ﺑﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ، ﭘﺸﺖ ﻭ ﺭﻭ ﺩﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎﺩﯼ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺭﺍ ﻧﻘﺪ ﻣﯿﮑﻨﺪ... ﮐﺘﺎﺏ ﺗﻤﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ-ﺳﯿﺎﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺘﻦ ﺭﺍ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺳﯿﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ...

[Seval Yılmaz · Rating 5 out of 5]

Camus'nün 22 yaşındayken kaleme aldığı ilk eseri olan Tersi ve Yüzü, ilk kez, Camus'nün Nobel Edebiyatı almasından bir yıl sonra, 1958 yılında basılmış. Kitap, sunuş ve önsöz haricinde beş bölümden oluşuyor. Bu bölümlerde kısa kısa deneme türünde parçalar görüyoruz. Gerçekten de bir insanın 22 yaşında böylesine derin, etkileyici ve bilge yazılar kaleme alabilmesi hayret verici. Bu denemelerde yazarın kişiliğinden izler ve kendi yaşamından parçalar buluyoruz. Bir nevi özyaşamöyküsel deneme de diyebiliriz. Aynı zamanda bu yapıt, Camus'nün bundan sonraki eserlerinin temelini oluşturan bir nüve niteliğinde. Bu ilk eserinde yazar, ileriki yıllarda oluşturup geliştirici absürd felsefesinin de sinyallerini veriyor. Camus, "Basitlik sözcüğünün tehlikeli bir niteliği var. Ve ben bu gece yaşamın belirli bir saydamlığı karşısında artık hiçbir şeyin önemi kalmadığı için ölmek istenebilmesini anlıyorum. Bir insan acı çeker, mutsuzluk üstüne mutsuzluğa uğrar. Katlanır bunlara, yazgısını benimser, iyice yerleşir içine. Saygı görür. Sonra, bir akşam, hiç: bir zamanlar çok sevdiği bir dostuna rastlar. Dostu biraz dalgın konuşur onunla. Evine dönünce, adam kendini öldürür. Sonra gizli dertlerden, bilinmeyen dramdan söz edilir. Hayır. İlle de bir neden gerekirse, dostu kendisiyle dalgın konuştuğu için öldürmüştür adam kendini. Böyle işte, dünyanın derin anlamını duyar gibi olduğum her seferde, onun basitliği şaşırttı hep beni." satırlarıyla aslında bu felsefeyi özetliyor. Kitapta ayrıca birbirini tamamlayan, evet-hayır, gençlik-yaşlılık, ölüm-yaşam gibi zıtlıkların birliğinden ve bunların bazen birbirinin yerine geçebileceğinden de dem vuruluyor. Örneğin, hayatı çok karmaşık sanırken aslında hayatın çok basit olduğunu fark ederiz; yaşamın anlamını ararken aslında anlamsız/absürd olduğunu fark ederiz çünkü ucunda ölüm vardır; kaybettiğimiz bir şeyi ararken en gizli köşelere bakarız da gözümüzün önünde duran nesneyi fark etmeyiz. Hayatı basit ve yalın yaşayıp mutlu olmaya bakmalıyız belki de... Yoksa varolmanın dayanılmaz ağırlığını nasıl kaldırabiliriz ki? Velhasıl, Camus'yü okuyun, okutun efendim.

[Andrei Tamaş · Rating 4 out of 5]

În opinia mea, Camus este cel mai grăitor exemplu al faptului că un scriitor de geniu trebuie să aibă o viață zbuciumată (și invers, doar că opera multora dintre aceia cu "o viață zbuciumată" rămâne sub pecetea tăcerii).

Astfel... nu ai cum să citești Camus lângă o vază cu flori. Decorul pe care-l inspiră el este unul deșertic, sterp și fără niciun fel de colorit. Cu toate acestea însă, Camus nu inspiră tristețe, ci îndeamnă la resemnare; el privestea viața pragmatic și vocea lui lăuntrică este mai pronunțată decât gândurile pe care le exprimă prin linii de dialog...

Interesant, de asemenea, decorul dintre viața și opera lui. După cum am spus, operă descrie oameni aflați în menghina veșnicei tristeți, în schimb viața lui -ca printr-o psihoză socială- este cu totul altfel; ca om social, Camus ar putea fi catalogat drept un desfrânat (fapt vizibil în "Străinul", român în care, cred eu, a pus cel mai mult din gândurile și viața lui).

Astfel :

*Redau fragmentele așa cum au fost ele redactate în limba română în anul 1968*

1. " Dar e de ajuns să reînvie nădejdea în viață și Dumnezeu nu mai are nici o putere împotriva dorințelor omului."

2. " Lumea dispăruse și, o dată cu ea, iluzia că viața începe din nou în fiecare zi."

3. " Veșnicia e aici, și eu nădăjduiam în ea! Acum nu mai vreau să fiu fericit, ci doar să fiu conștient!"

Andrei Tamaş,
23 septembrie 2015

[Nikola Jankovic · Rating 4 out of 5]

Pet eseja koje je Kami napisao do svoje 22. godine. Ti eseji sami po sebi nisu nešto posebno, osim možda kao zametak njegovog kasnijeg razmišljanja. Doduše, kad se setim u tom dobu, teško da mu je to zameriti, a "Sada više ne želim da budem srećan, već samo da budem svestan", ipak, nije ni loše za klinca.

Ono što ovoj knjižici od 50 strana daje vrednost je predgovor autora, napisan dvadesetak godina kasnije. Najpre kreće od toga zašto ove eseje toliko dugo nije hteo ponovo da štampa (i njemu su zvučali nezgrapni), o sebi u to vreme ("Živeo sam u besparici, ali i u nekoj vrsti užitka. Osećao sam neizmernu snagu, samo ju je trebalo usmeriti ka nečemu. Siromaštvo nije bilo prepreka toj snazi: u Africi more i sunce ne koštaju ništa."), o preseljenju u Pariz i uticaju toga na njega ("... rođen siromašan, u radničkoj četvrti, nisam znao šta je prava nesreća dok nisam upoznao naša hladna predgrađa. Čak se ni krajnje arapsko siromaštvo ne može meriti s time, jer je nebo drugačije. Jednom kada čovek shvati kakva su industrijska naselja, mislim da se zauvek oseća ukaljano i odgovorno što ona postoje.").

Piše i o odnosu prema svojoj umetnosti ("Mislim da nikad nisam osetio nikakvu radost dok sam čitao završenu stranicu. Čak ću priznati, i prihvatam da budem ozbiljno shvaćen, da me je uspeh nekih mojih knjiga oduvek čudio."), ali i nerazumevanju koje takav odnos može izazvati kod drugih ("Kada ignorišemo pohvale ili izraze poštovanja, onaj koji nas je pohvalio misli da ga preziremo, a mi zapravno samo sumnjamo u sebe.").

Piše i o moralu i vrlini. Da, svašta je stalo na tih prvih 12 strana - i one vrede tih par stotina dinara koliko me koštala ova knjižica.

[Irina Constantin · Rating 4 out of 5]

Fața și reversul este cea de -a șasea pe care o citesc de Camus.
Alcătuită din cinci eseuri filozofice în care apare același personaj, un băiat de 22 de ani din Alger dominat de personalitate unei bunici necruțătoare și analfabete care nu crede în altceva decât în Dumnezeul sau suprem și câteva lumânări aprinse care îi aduc moartea.
Prin moartea bunicii tânărul nu vede altceva decât inexistența lui Dumnezeu,așa cum a și bănuit de la început, tânărul este un agnostic condus de dominația morții pretutindeni, din Africa lui natală până în Praga cea libera și tomnatica, băiatul nu vede decât pustiu și deznădejde în jurul sau...
Cel mai mult mi -a plăcut cel de -al treilea eseu din carte "Cu moartea în suflet" unde protagonistul face o călătorie lungă spre Praga, o călătorie care ar trebui să semnifice,în chip simbolic, eliberarea supremă de sine și de Dumnezeul în care nu mai crede, de toate credințele sale care i-au devenit de prisos.
Nu găsește nimic din ce căuta nici în Praga lui cea mult visată, la hotelul în care se cazează se sinucide cineva, într -o cameră goală prin care moartea răsună în chip melodic ca un șlagăr repetat la radio...
Fața și reversul este probabil prima carte citită de Camus pe care o pătrund cu adevărat, o înțeleg și simt ca am izvorât din ea, celelalte cărți citite recent de scriitor le -am parcurs mai mult ca pe niște compuneri lirice, ca pe niște versuri albe care mă făceau doar sa meditez...Prin Fața și reversul trăiesc însă, merg de mână cu eroul cărții, nihilist și apatic, încercând să mă lepăd de mine, de copilărie, de Dumnezeul bunicilor mei, plec cât mai departe, tocmai pe alt continent, dar ce ghinion, febra și mirosul acru de castraveți mă urmăresc chiar și acolo..
Mirosul grețos de castraveți murați este un lait -motiv a lui Albert Camus întâlnit și în Moartea fericită sau Căderea; de aia m-a uimit să -i recunosc descrierea din nou și în Fața și revresul.

[Renato Lopes · Rating 4 out of 5]

Camus' first book. It's all here: the loneliness, the ephemeral life and it's meaning, the happiness on the smallest of things, and the pain that also brings joy and comfort with it. The book is like a sum of short stories with anonymous protagonists that embody those feelings in surprising realistic ways. Camus is very dear to me, and always was, and even though it has its flaws, L'Envers Et L'Endroit remains true to what he means to me.

Also, the speeches from Sweden in 1957 are anexed to my edition, which makes for quite a nice complementary reading about Philosophy, Literature and maybe more important, about Art, definition, evolution and place in our modern world. After all, the world hasn't changed much in these decades.

[Nesli · Rating 3 out of 5]

"Ödevlerini yapmak ve bir adam olmayı kabul etmek, yalnızca yaşlı olmaya götürür insanı."
"Yaşama umutsuzluğu yoksa, yaşama aşkı da yoktur."

Camus'nün daha 22 yaşındayken yazdığı kısa denemelerden oluşan bir kitap bu. Bakmayın yetmiş sayfa göründüğüne. Toplamda kırk sayfa aslında. Hem çevirmenin hem de Camus'nün önsözleri var uzun uzun.
Bu kitap Camus'nün ilk kitabı. Kitabın eski olmasından ötürü baskısının az olması nedeniyle pahalıya satıldığını öğreniyor yazar. Aslında bu kitabı tekrar yayımlamayı düşünmüyormuş, burada kendi eksikliklerini, acemiliğini açık bir şekilde gördüğünden. Ama okurlardan kitapla ilgili bilgi alması ve istenmesi tekrar basılmasında etkili olmuş.
"Neden bunu okuma hakkı yalnız zengin okurların olsun?" diyor önsözde.

Özellikle yazarın önsözünü sonra da denemeleri sindirerek, içime çekerek resmen emerek okudum. Yazarı çok seviyorum- tüm kitaplarını okumuş değilim. Seviyorum, yakın buluyorum.
Tersi ve Yüzü'nde Yabancı'nın gelişi belli oluyor aslında. Dikkat edilirse yakalanabilir.
Öncelikle yaşlılarla ilgili gözlemlerini paylaşıyor yazar bizimle. Ölüme, gençlere göre daha yakın olmalarından ötürü nasıl da ilgiye muhtaç olduklarını, bir çift sözlerini dinletebilmek, yaşlarının getirdiği bir otoriteye sahip olduklarını kanıtlamanın onlar için önemini eleştiriyor.
Ardından, yine yaşlı bir kadının ölmesine yakın eline geçen yüklü miktardaki parayla kendine mezar yaptırışını.. Daha ölmeden sürekli kendi mezarını ziyaret etmenin, kadında alışkanlık olmasının ironikliğini.
Ayrıca yolculuklarından, yabancı şehirlerde kendi başına olmanın, yabancı olmanın, yalnız olmanın hissedilişi ve bununla nasıl başa çıkıldığı önemli diyor yazar. Kendi olmanın, kendini bulmanın yollarından biri yabancılık.

Her şeyin nasıl da basit olduğuna, basitliğin tehlikesine(!), yaşama, yaşamın gerçekliğine, abartılmasına ve tüm bunların basitliğinden ötürü sahip oldukları derinliğe vurgu yapıyor.

[Reza · Rating 5 out of 5]

«یک کتاب خوب جهت آشنایی با آلبرکامو است، اولین کتاب این نویسنده هم بوده و تو این کتاب میتونیم تفکرات فلسفی-اجتماعی کامو رو در مورد زندگی و مرگ رو بخونیم که به نظر نویسنده انسان باید زندگی رو آسان بگیره و سخت نکنتش ، با علم بر اینکه زندگی پوچ و فانی هستش. یعنی کامو اومده جهان رو به دسته پشت و دسته رو تقسیم کرده و میگه که انسان نباید پشت به جهان فانی بکنه و در بحثی دیگر بر این عقیدس که انسان را وقتی که پشت به دنیا می کند ، گناه کار می داند و گناه همین نادیده گرفتن نعمت ها و آسان نگرفتن جهان است.»
«نکته دیگری که کامو در این کتاب اشاره کرده، بحث بازگشت انسان به خویشتن است،درواقع کامو همین ناامیدی به زیستن را عامل عشق به زندگی و ساده گرفتن آن می داند. و یعنی اینکه این آگاهی و رسیدن به حقیقت پوچی زیستن را، عامل خوشبختی و لذت بردن از دنیا می داند.»
«چیزی که خیلی عجیب است اینکه نویسنده ای در عین جوانی و در اولین اثرش، چنین کتاب معرکه ای نوشته است٬ خود نشان از عظمت آلبر کاموست.»
«و اینکه در آخر، فکر میکنم ترجمه عباس باقری ایراداتی داشت چون در بعضی جاها اصلا نمیفهمیدم جمله ها رو»
پایان

[Jip · Rating 4 out of 5]

Waarom heeft niemand het hierover????

Zes korte verhalen over jong zijn (Camus schreef ze toen hij 22 was), oud worden, de kleine dingen in het leven en de gelijktijdige, onontkoombare vluchtigheid ervan.

Zie de volgende passage:

’En dan ben ik in Vicenza. Hier gaan de dagen in zichzelf gekeerd voorbij, van het eerste ontwaken van de dag af, die vol is van het gekakel van kippen, tot aan die onvergelijkelijke avonden, eindeloos zacht een liefelijk, zijdeachtig glanzend achter de cypressen en eindeloos uitgemeten door het gesjirp van de krekels. De innerlijke stilte, die mij niet meer verlaat, wordt geboren uit de trage kringloop, die de ene dag aan de andere rijt. Niets heb ik meer te wensen, met mijn kamer, die uitkijkt over de vlakte, vol antieke meubels en gehaakte, kanten kleedjes. De hele hemel straalt boven mij en ik heb het gevoel, of ik onbeweeglijk en langzaam meewentelend, eindeloos lang de loop der dagen zou kunnen volgen. Ik adem het enige geluk in, dat voor mij is weggelegd — een geweten, dat voor alles openstaat en met alles vrede heeft en ik heb vrede met mijzelf.’

Heb ik al benadrukt hóe mooi deze Nederlandse vertaling is? Eventjes opgezocht en: Anne Maclaine Pont, je bent een heldin (letterlijk, want ze zat in het verzet blijkbaar, queen). De volgende zin wil ik op m’n voorhoofd getatoeëerd hebben:

’En als ik mijzelf indertijd volledig gaf wanneer ik lief had, dan was ik tenslotte mijzelf, want alleen de liefde geeft ons aan onszelf terug.’


Tot slot: ik kocht Keer en tegenkeer op de boekenmarkt op het Spui en er kwam meteen een drietal oude mannetjes op me af om het boekje te bekijken en me te vertellen hoe leuk het was dat ik deze had gekocht, zo lief <3

[Irmak · Rating 3 out of 5]

Toy kısa öyküler ancak hepsi sonraki şaheserlerin körpe halleri. Bunu anlamamak mümkün değil. Önce yabancı sonra düşüş, sisifos söyleni ve en sonunda başkaldıran insan. Her birinin toy fikrini bu 5-10 sayfacık kısa öykülerde görebiliyorsunuz. Ama hikaye kurma kabiliyeti düşük, kendini geliştirecek küçük bir camus.

[Meriouma · Rating 4 out of 5]

À cette extrême pointe de l'extrême conscience, tout ce rejoignait et ma vie m'apparaissait comme un bloc à rejeter ou à recevoir. J'avais besoin d'une grandeur. Je la trouvais dans la confrontation de mon désespoir profond et l’indifférence secrète d'un des plus beaux paysages du monde.

Poignant.

[Reza Mardani · Rating 2 out of 5]

تلخ و سیاه، اولین کتاب کامو در ۲۲ سالگی، داستان نیست، بیشتر بیان طرز فکرشه با کمک گرفتن از چند نمونه خاطره و داستان که شنیده یا دیده.
«بدون نا امیدی از زیستن، عشق به زندگانی معنا ندارد»

[امیرمحمد حیدری · Rating 5 out of 5]

همیشه از خواندن کتاب جدیدی از کامو هراس دارم چون نمی‌خواهم این جاده تمام شود. مع هذا...
کاموی همیشگی؛ با بوی قهوه و شراب و محله‌های عرب‌نشین و تنهایی و تاریکی و در نهایت، بیگانگی. این مجموعه داستان کوتاه شباهت زیادی به فیلم (فریادها و نجواها) از اینگمار برگمان دارد. شخصیت‌های این داستان‌ها نیز دچار اختلالات جسمی و ذهنی هستند به کسانی برای درمان نیاز دارند. اما نکته جالب این است که گرچه پیرزن داستان اولی به خدا و اعتقادش چسبیده، اما همچنان یاری رسیدن از سمت یک انسان برایش دلچسب‌تر است. نهایتاً، کامو می‌گوید که ما خواهیم مرد، با درد و عذاب یا بدون آن. با وحشت یا آسوده.
«اما خورشید همچنان می‌تابد و استخوان‌های ما را گرم می‌کند»
-داستان ریشخند، جمله‌ی آخر‌

[Victor Morosoff · Rating 5 out of 5]

D'une douceur et d'une finesse inouïes. Camus fait preuve, dès son premier ouvrage, d'un essor lyrique qui bouleverse et d'un talent mélangeant la pensée critique, l'ironie et la réfléxion mûre. 4,6/5

[Isidora Ivanov · Rating 2 out of 5]

najljubavnija Kamijeva oda životu,
ali ja želim njegove egzistencijalističke vene koje pucaju na sve strane....

[Josip Ćapin · Rating 3 out of 5]

Eseji (tako ih Camus naziva), iako nisu tipični eseji kakve poznaje struka. Napisao ih je Albert s 22 godine i u njima iznosi ono čime će se mnogo bolje i detaljnije baviti kasnije. On je sam (kad je bio već afirmirani pisac) njihov oblik smatrao nezgrapnim i to se vidi. Stilski mi je bilo, rekao bih, patetično (što mi ne ide uz Camusa), pregršt kratkih rečenica koje su mi dosta lomile koncentraciju i kvarile dojam, a tematski mi je ostalo pomalo nedorečeno i slabo razrađeno. Zapravo, može se reći da je ovo nekakav meditativni putopis u kojem autor iznosi misli, dojmove, osjećaje i sl., ali i traži sebe i smisao dok putuje.

[Javad Azadi · Rating 2 out of 5]

واقعا نمی‌دونم چی باید براش بنویسم:)
می‌تونم بگم همونجور که نویسنده هم میدونه و بیان میکنه، اثری خام و کم جونه. کتابیه سراسر تأملات درونی کاموی جوان که منو یاد یه جاهایی از رمان تهوع می‌انداخت؛ که البته جفتشون برای من جذابیت خاصی نداشتند:)

[Somayeh Fatemi · Rating 4 out of 5]

تا خواستم شروع کنم، دیدم همون داستان هایی رو داره که در فلسفه پوچی بود ://
توی یکی دیگه از کتاب های کامو هم باز این داستان ها رو دیده بودم. این همه تکرار چرا :/ !

[Nino Khvistani · Rating 5 out of 5]

ძალიან რენდომ ფაქტი :
ალბერ კამიუ და ტეილორ სვიფტი ერთი და იგივე ასაკის იყვნენ როცა ერთმა 4 დიდებული ესეი დაწერა ხოლო მეორემ დიდებული ალბომი. 🤡

[Nadia · Rating 3 out of 5]

عشق به زندگی بدون نا امیدی از زیستن وجود ندارد.

درماندگی به درجه ای که رسید دیگر هیچ چیز به هیچ چیز نمی انجامد, چنان می نماید که امید و نا امیدی هیچ یک پایه ای ندارند و تمام زندگی در یک تصویر خلاصه می شود. اما چرا تامل نکنیم؟

مهم, انسان بودن است, ساده بودن است, اما نه مهم, حقیقی بودن است. چیزهای دیگر از جمله انسانیت و سادگی نیز در این است. و اما من چه هنگام حقیقی تر از این زمانم, که خود جهانم؟پیش از آنکه بخواهم به اوج خوشوقتی رسیده ام. اینجا ابدیت است. و من انتظارش را داشتم. دیگر خوشبختی که هم اکنون آرزویش را می کردم مطرح نیست بلکه تنها آگاهی مطرح است.

[Ameneh · Rating 3 out of 5]

کامو جان تو این کتاب یکی به نعل میزند یکی به میخ. مسلما این کتاب به عمق اصالت وجودی :) و عمیقی بیگانه و سقوطش نیست. ولی شور و گیجی جوانیشو توش میشه احساس کرد. جذاب بود برام.
پ.ن: انسان ها و پوچی هایشان را چگونه از هم جدا کنیم. آسمان لبخند می زند.روشنایی دامن می گسترد و تابستان فرا می رسد.
اما چشم ها و صدای کسانی که باید دوستشان بداریم نیز وجود دارد.
من با هر حرکت خود به جهان وابسته ام و با هر دلسوزی و سپاسگزاری خود به انسان ها.
نمیخواهم از پشت و روی جهان یکی را برگزینم.
ص.۷۳

[Keliani · Rating 4 out of 5]

Evokes the great misunderstandings of youth, the feelings, the instincts.. The hopes and the cravings of oneself, when being idealistic is more than a choice. Camus said it's his masterpiece, and I believe him, I can relate to. We often choose reason over challenge, rationalism over adventure, but this time it was feelings over fear. I loved this book.

[Oto Bakradze · Rating 4 out of 5]

ყველა ესსე კარგია, მაგრამ ფავორიტია “სიკვდილი სულში”, სადაც ამ კრებულის მთავარი სათქმელი ყველაზე გასაგებადაა გადმოცემული - მას შემდეგ რაც შეიგრძნობ და გააცნობიერებ სიკვდილის გარდუვალობას, მით უფრო იძენს სიცოცხლე აზრს.


ამიტომაც არის კამიუ ჩემი საყვარელი მწერალი. 18 ტომიანი წიგნები არ სჭირდება იდეის გადმოსაცემად. 150-200 გვერდშიც ატევს ყველაფერს. 😍

[David P · Rating 3 out of 5]

Cinco pequeñas piezas (escritas cuando tenía 22 años) mezcla de ensayo filosófico y vivencias personales con un cierto aura de relatos breves. Y un muy jugoso prefacio (escrito más de 20 años después) explicando por qué decide, tras tanto tiempo, reeditar estos escritos. Bastante interesante y muy fácil y rápido de leer.

[Ivva Tadiashvili · Rating 3 out of 5]

სარჩული და პირი ყველაზე კარგი იყო

Update ისევ იგივე აზზე ვარ

22 წლის კამიუ პარლამენტთან

[Plume 5085]

D'excellents passages/réflexions sur la vieillesse, le voyage, la pauvreté et l'existence. Jamais déçue avec Camus

[Özge · Rating 5 out of 5]

Camus, tersi ve yüzü kitabını acemilik dönemi olarak nitelendiriyor. Ancak benim yine favori kitaplarım arasına girmiş durumda. Söylemleri o kadar yalın o kadar varoluşsal sancılara netlik getiriyor ki, mutlaka okunmalı. Prag seyahatindeki, bilmediği bir dili konuşan insan kalabalığı arasında deneyimi...

'Öyle ya yolculuğun değerini oluşturan şey korkudur.. Yolculuk benliğimizdeki bir tür iç dekoru yıkar. ' diyor. Son bölüm olan Tersi ve Yüzü'nde; bir manzara bir gün ışığının içini nasıl da sevinçle doldurabileceğini anlatıyor. 'Ben kimim ve yaprakklarla ışığın oyununa katılmak başka ne yapabilirim?' Aslında hepimizin depresif uçtan çoşku ucuna doğru hızlı geçişlerini tanımlıyor. Çok sevdim!

[Indru · Rating 4 out of 5]

"L'envers et l'endroit" is Camus' first book. For personal reasons, he refused to republish it for the most part of his life, but agreed to it when his readers pointed out that speculants were making big money by selling the first (and only, up to that point) edition for a lot on the "grey" market. He agreed that it was unfair for those who were actually interested in reading it to have to pay so much for it, so he ultimately decided to allow it to be published again.
It's a (very short) collection of (very short) stories of which I believe the most interesting to be the last, the one that also gave the title, "L'envers et l'endroit".
I find other of his works to be much richer than this one, but I would say this is still mandatory reading if you like Camus and haven't gotten to it yet.

[Fazlı · Rating 4 out of 5]

Camus'un varoluşsal ve ölüm üzerine yazdığı tüm dünyada ilgiyle karşılanmış fikirlerinin temellerini görebilirsiniz. Camus'un ölüm fikrini sade ve doğrudan insana aktarma yöntemi bu kitapta da sıkça kullanılmış. Sıkı Camus okurlarının es ggeçmemesi gerken bir kitap.