What do you think?
Rate this book
Ζωή σαν λευκή νύχτα
«Φεύγει. Κι είμαι έτοιμη να φύγω κι εγώ. Για πάντα. Το όνειρο τελειώνει. Ο εφιάλτης ξαναρχίζει. Είμαι η Λευκή Θαλασσινού. Είμαι δεκαεπτά χρονών. Είμαι μόνη στην έναστρη νύχτα... Μόλις έχω κάνει έρωτα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Με τον άντρα της ζωής μου. Με τον άντρα μιας άλλης».
«Η Λευκή ονειρευόταν. Η Μπλανς μόνο βιώνει. Η Λευκή έζησε και πέθανε για τον απόλυτο έρωτα. Η Μπλανς αναδύθηκε από τις στάχτες της Λευκής μόνο σαν σώμα, που ζει για να δοκιμάζει, για να συλλέγει εμπειρίες, για να γεύεται καθετί καινούριο και ακραίο...»
Ακραίο που ενσαρκώνουν άντρες φλερτάροντας μαζί της μα και με την καταστροφή. Ακραίο που ενσαρκώνει η ίδια προσπαθώντας να βρει τις ισορροπίες της. Όμως, γίνεται μέλλον χωρίς παρελθόν;
Από τη Θάσο στο Παρίσι κι από τη γαλλική επαρχία πίσω στη Θάσο, σε μια πορεία που σημαδεύεται στο ξεκίνημα και στην ολοκλήρωσή της από έναν ερωτικό χορό, παρακολουθούμε την πολυκύμαντη ζωή της Λευκής.
Η αναγέννηση μιας γυναίκας, οι πληγές του έρωτα, η καινούρια αρχή.
«Η Λευκή ονειρευόταν. Η Μπλανς μόνο βιώνει. Η Λευκή έζησε και πέθανε για τον απόλυτο έρωτα. Η Μπλανς αναδύθηκε από τις στάχτες της Λευκής μόνο σαν σώμα, που ζει για να δοκιμάζει, για να συλλέγει εμπειρίες, για να γεύεται καθετί καινούριο και ακραίο...»
Ακραίο που ενσαρκώνουν άντρες φλερτάροντας μαζί της μα και με την καταστροφή. Ακραίο που ενσαρκώνει η ίδια προσπαθώντας να βρει τις ισορροπίες της. Όμως, γίνεται μέλλον χωρίς παρελθόν;
Από τη Θάσο στο Παρίσι κι από τη γαλλική επαρχία πίσω στη Θάσο, σε μια πορεία που σημαδεύεται στο ξεκίνημα και στην ολοκλήρωσή της από έναν ερωτικό χορό, παρακολουθούμε την πολυκύμαντη ζωή της Λευκής.
Η αναγέννηση μιας γυναίκας, οι πληγές του έρωτα, η καινούρια αρχή.
352 pages, Paperback
First published January 1, 2013
24 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
August 21, 2022
Όταν πήρα να διαβάζω το βιβλίο ήταν μόνο και μόνο γιατί την ηρωίδα την λένε Λευκη όπως εμένα.Μπορω να πω πως ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα ως ενήλικας και με έκανε να κλάψω αρκετά. Έχει μια πολύ ωραία ερωτική ιστορία με μια ηρωίδα λίγο μπερδεμένη στο τι θέλει να κάνει με πολλές ανατροπές όμως μια κατάληξη ωραία θα έλεγα.
May 18, 2016
Λευκή-Μπλανς, πριν-μετά, Ελλάδα-Γαλλία, έρωτας-δώσιμο, δημιουργία-αυτοκαταστροφή: πάνω σε ένα σύνολο αντιθέσεων φαίνεται να ισορροπεί συνεχώς το βιβλίο –και η ηρωίδα- της Χριστίνας Σαββάκη.
Το «Ζωή σαν λευκή νύχτα» είναι μια κατάδυση στη ζωή της Λευκής Θαλασσινού η οποία, μετά από μια ερωτική απογοήτευση που την καταστρέφει, αποφασίζει ν’αφήσει τα πάντα πίσω της, προσπαθώντας να ξεφύγει από τις πληγές του παρελθόντος. Δεν ξέρει ακόμη -αλλά το συνειδητοποιεί πολύ γρήγορα- πως από τις πληγές του παρελθόντος είναι αδύνατον να ξεφύγει κανείς, από τη στιγμή που αυτές δεν έχουν ξεπεραστεί. Το λέει και ο Καβάφης στην Ιθάκη του άλλωστε: «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.» Κι ενώ η Λευκή φεύγει και προσπαθεί να ριζώσει αλλού, οι δαίμονές της την ακολουθούν σε κάθε της βήμα, οδηγώντας της, πολλές φορές, σε αποφάσεις άτοπες, άστοχες, λανθάνουσες. Οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες της Λευκής είναι προσωπικοί, εσωτερικοί: στην προσπάθειά της να τους ξεφορτωθεί με σπασμωδικές κινήσεις, η ηρωίδα θα απαντήσει δημιουργώντας άλλα τέρατα, πληγώνοντας αυτούς που βρίσκονται στη ζωή της, αλλά, κυρίως, πληγώνοντας τον ίδιο της τον εαυτό. Σ’ένα ταξίδι γεμάτο τραγικά λάθη κι απογοητεύσεις, η Λευκή παλεύει για τη δική της Ιθάκη, ψάχνοντας να βρει το δρόμο προς τη δική της λύτρωση.
Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στη γραφή: από τη πρώτη σελίδα γίνεται εμφανές πως η συγγραφέας δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα στην απόδοση των γεγονότων, αλλά και των συναισθημάτων, που διαπερνούν τη ζωή της ηρωίδας της. Πιστή στις αντιθέσεις που κυριαρχούν στο βιβλίο της, η συγγραφέας γράφει με δύο τρόπους: από τη μία με μια απαλή, στρωτή, μεταξένια γραφή, και από την άλλη με φράσεις κοφτές, απότομες, που πληγώνουν και ματώνουν. Η ίδια η γραφή μιμείται την ηρωίδα της –και είναι ίσως ένα από τα χαρακτηριστικά του βιβλίου που αγάπησα ιδιαιτέρως. Άλλη, πολυαγαπημένη ιδιαιτερότητα του βιβλίουαποτελούν τα αποφθέγματα που στολίζουν κάθε κεφάλαιο της ιστορίας, ψήγματα άλλων λογοτεχνικών έργων που έρχονται να κοσμήσουν το «Ζωή σαν λευκή νύχτα», δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να ανακαλύψει και άλλα έργα, ελληνικής μα και παγκόσμιας λογοτεχνίας και ποίησης.
Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στο κομμάτι του βιβλίου που φαίνεται να έχει διχάσει αρκετά τους αναγνώστες του μυθιστορήματος: την Λευκή. Σε αντίθεση με το όνομά της, η ηρωίδα του βιβλίου είναι κάθε άλλο παρά άσπιλη, κάθε άλλο παρά αθώα. Οι αποφάσεις της και οι πράξεις της πολλές φορές σοκάρουν. Η έλξη που ασκεί στο αντίθετο φύλλο –έλξη που μερικές φορές προκαλεί άθελα της, αλλά και έλξη που πολλές φορές εκμεταλλεύεται- μπορεί να μην την κάνει αρεστή σε πολλά άτομα του μέσου ελληνικού «καθώς πρέπει» κοινού. Κι όμως, δέθηκα με την Λευκή: την αγάπησα όπως αγαπώ τα άτομα που με τριγυρίζουν, άτομα με πληγές κι ελαττώματα, άτομα που κάνουν περισσότερα λάθη παρά σωστά, άτομα που ξέρουν ν’αγαπούν και να μισούν. Την αγάπησα όχι όπως αγαπάει κανείς το άσπιλο ιδανικό μιας γυναίκας που αποτυπώνεται σε χαρτί, αλλά όπως αγαπά τα ανθρώπινα όντα που υπάρχουν στη ζωή του, αυτά που ζουν και αναπνέουν γύρω του, αυτά με σάρκα και οστά.
Και ναι, τέτοιους –ζωντανούς κι ανθρώπινους, άρα ατελείς- ήρωες θέλω στις σελίδες των βιβλίων μου.
Το «Ζωή σαν λευκή νύχτα» είναι μια κατάδυση στη ζωή της Λευκής Θαλασσινού η οποία, μετά από μια ερωτική απογοήτευση που την καταστρέφει, αποφασίζει ν’αφήσει τα πάντα πίσω της, προσπαθώντας να ξεφύγει από τις πληγές του παρελθόντος. Δεν ξέρει ακόμη -αλλά το συνειδητοποιεί πολύ γρήγορα- πως από τις πληγές του παρελθόντος είναι αδύνατον να ξεφύγει κανείς, από τη στιγμή που αυτές δεν έχουν ξεπεραστεί. Το λέει και ο Καβάφης στην Ιθάκη του άλλωστε: «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.» Κι ενώ η Λευκή φεύγει και προσπαθεί να ριζώσει αλλού, οι δαίμονές της την ακολουθούν σε κάθε της βήμα, οδηγώντας της, πολλές φορές, σε αποφάσεις άτοπες, άστοχες, λανθάνουσες. Οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες της Λευκής είναι προσωπικοί, εσωτερικοί: στην προσπάθειά της να τους ξεφορτωθεί με σπασμωδικές κινήσεις, η ηρωίδα θα απαντήσει δημιουργώντας άλλα τέρατα, πληγώνοντας αυτούς που βρίσκονται στη ζωή της, αλλά, κυρίως, πληγώνοντας τον ίδιο της τον εαυτό. Σ’ένα ταξίδι γεμάτο τραγικά λάθη κι απογοητεύσεις, η Λευκή παλεύει για τη δική της Ιθάκη, ψάχνοντας να βρει το δρόμο προς τη δική της λύτρωση.
Δεν θα αναφερθώ εκτενώς στη γραφή: από τη πρώτη σελίδα γίνεται εμφανές πως η συγγραφέας δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα στην απόδοση των γεγονότων, αλλά και των συναισθημάτων, που διαπερνούν τη ζωή της ηρωίδας της. Πιστή στις αντιθέσεις που κυριαρχούν στο βιβλίο της, η συγγραφέας γράφει με δύο τρόπους: από τη μία με μια απαλή, στρωτή, μεταξένια γραφή, και από την άλλη με φράσεις κοφτές, απότομες, που πληγώνουν και ματώνουν. Η ίδια η γραφή μιμείται την ηρωίδα της –και είναι ίσως ένα από τα χαρακτηριστικά του βιβλίου που αγάπησα ιδιαιτέρως. Άλλη, πολυαγαπημένη ιδιαιτερότητα του βιβλίουαποτελούν τα αποφθέγματα που στολίζουν κάθε κεφάλαιο της ιστορίας, ψήγματα άλλων λογοτεχνικών έργων που έρχονται να κοσμήσουν το «Ζωή σαν λευκή νύχτα», δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να ανακαλύψει και άλλα έργα, ελληνικής μα και παγκόσμιας λογοτεχνίας και ποίησης.
Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στο κομμάτι του βιβλίου που φαίνεται να έχει διχάσει αρκετά τους αναγνώστες του μυθιστορήματος: την Λευκή. Σε αντίθεση με το όνομά της, η ηρωίδα του βιβλίου είναι κάθε άλλο παρά άσπιλη, κάθε άλλο παρά αθώα. Οι αποφάσεις της και οι πράξεις της πολλές φορές σοκάρουν. Η έλξη που ασκεί στο αντίθετο φύλλο –έλξη που μερικές φορές προκαλεί άθελα της, αλλά και έλξη που πολλές φορές εκμεταλλεύεται- μπορεί να μην την κάνει αρεστή σε πολλά άτομα του μέσου ελληνικού «καθώς πρέπει» κοινού. Κι όμως, δέθηκα με την Λευκή: την αγάπησα όπως αγαπώ τα άτομα που με τριγυρίζουν, άτομα με πληγές κι ελαττώματα, άτομα που κάνουν περισσότερα λάθη παρά σωστά, άτομα που ξέρουν ν’αγαπούν και να μισούν. Την αγάπησα όχι όπως αγαπάει κανείς το άσπιλο ιδανικό μιας γυναίκας που αποτυπώνεται σε χαρτί, αλλά όπως αγαπά τα ανθρώπινα όντα που υπάρχουν στη ζωή του, αυτά που ζουν και αναπνέουν γύρω του, αυτά με σάρκα και οστά.
Και ναι, τέτοιους –ζωντανούς κι ανθρώπινους, άρα ατελείς- ήρωες θέλω στις σελίδες των βιβλίων μου.
April 19, 2014
Η Λευκή Θαλασσινού μετά από εφηβική ερωτική απογοήτευση και μη μπορώντας να αντέξει τον πόνο που της προκάλεσε η χαμένη της αγάπη φεύγει στο εξωτερικό. Αυτό τη φέρνει αντιμέτωπη με την εύπορη οικογένεια και έχοντας πλέον ως μόνο στήριγμα τη γιαγιά της ακολουθεί έναν τρόπο ζωής γεμάτο από ερωτικές περιπέτειες αλλά άδειο από πραγματική αγάπη.Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια για εκείνη. Θα τη φέρει πίσω εκεί που ξεκίνησαν όλα. Ο Λευτέρης , ο πρώτος της έρωτας είχε επιλέξει κάποια άλλη. Τώρα είναι αυτή που έχει τον πρώτο λόγο. Η απόφαση για το ποιο θα είναι το μέλλον της σχέσης τους είναι μόνο δική της.
Λίγοι άνθρωποι έχουν σταθεί αρκετά τυχεροί και δε χρειάστηκε να βιώσουν τον πόνο της απόρριψης. Η Λευκή Θαλασσινού δε στάθηκε τόσο τυχερή. Ο πόνος της απόρριψης απ τον πρώτο και μοναδικό ερώτα που έζησε την τσάκισε. Την αγαπούσε κι εκείνος. Ο Λευτέρης πραγματικά την αγαπούσε. Όμως προτίμησε να παντρευτεί μια γυναικά χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, χωρίς ''θέλω'' κι απαιτήσεις, μια γυναικά ''για σπίτι και οικογένεια''.
Αυτό τη διέλυσε. Την έριξε σε ένα κυκεώνα σχέσεων που την πλήγωσε ακόμα πιο πολύ. Σε όλη της τη ζωή αισθανόταν μοναξιά κι ας αγαπήθηκε πολύ, την τύλιγε ο πόνος κι ας την αντιμετώπισαν με αγάπη και φροντίδα, την περιτριγύριζε ο θάνατος κι ας ήταν κάποτε ένα κορίτσι γεμάτο ζωή. Όλα όμως επέστρεψαν στο ξεκίνημα τους. Γύρισε πίσω με τη δυνατότητα της επιλογής πλέον στα χέρια της.
Τι θα επιλέξει τελικά όμως? Έναν άντρα που αγάπησε όσο τίποτα ή έναν άντρα που τη διεκδίκησε όσο κάνεις?
Το ''Ζωή σαν λεύκη νύχτα'' είναι ένα βιβλίο με την εξής ιδιαιτερότητα. Παρουσιάζει μια μεγάλη αντίθεση. Από τη μια είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά καλογραμμένο. Η κ. Σαββάκη χειρίζεται το λόγο άψογα. Οι λέξεις κυλούν στο χαρτί τόσο απαλά, τόσο αβίαστα. Στο μυαλό μου η λέξη που έχει κολλήσει για το χαρακτηρισμό της γραφής της είναι βελούδινη. Διαβάζεται τόσο ευχάριστα και εύκολα που σου αφήνει μια απολύτως θετική αίσθηση.
Από την άλλη πλευρά, στον αντίποδα της καταπληκτικής γραφής έχουμε μια ιστορία που δεν με ενθουσίασε. Είναι παρατραβηγμένη σε βαθμό που με ξενίζει. Αν σκοπός της συγγραφέως ήταν να μας δείξει τις ακραίες και εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις που βιώνει η Λευκή (απ τον απόλυτο έρωτα στο απόλυτο άσκοπο ''δόσιμο'' του εαυτού της σε ανούσιες σχέσεις) δεν κατάφερε να με κάνει να τη νιώσω, να την αισθανθώ, να μπω στη θέση της.
Η γραφή της κ. Σαββάκη με συνεπήρε πολύ περισσότερο από αυτή κάθε αυτή την ιστορία της. Αυτό που αισθάνθηκα τελειώνοντας το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ότι θέλω να διαβάσω και το επόμενο της συγγραφέως.
Η ιστορία που ήδη διάβασα δε με κέρδισε. Ο εξαιρετικός τρόπος που γράφει η κ. Σαββάκη όμως είναι αρκετός λόγος για να δώσω μια ευκαιρία στο επόμενο εγχείρημα της.
April 23, 2016
Γραφή πολύ καλή αλλά τι να το κάνεις όταν η ιστορία μπάζει από παντού? Μια ηρωίδα που δεν ξέρει στην κυριολεξία τι θέλει και παίζει με τα νεύρα μας , καταστρέφει τη ζωή της και όσους υπάρχουν γύρω της, σε όλη την διάρκεια του βιβλίου.Αξιολύπητοι όλοι οι ήρωες του βιβλίου σε σημείο καθόλου αληθοφανές . Όλοι οι αρσενικοί ήρωες βιώνουν και δέχονται την ίδια ανεπίτρεπτη κατάσταση από την ίδια ηρωίδα Όλοι για μία και μία για όλους...Δεν κατάφερε να με πείσει πουθενά ούτε καν στο τέλος!! Απορώ με τα 5 αστέρια μερικών!!!
August 8, 2020
Αγγίζει τόσο πολύ στην ψυχή! Το είχα λατρέψει όταν το διάβασα πρώτη φορά και μολονότι δεν διαβάζω βιβλία δεύτερη φορά, αυτό θα το ξαναδιάβαζα. Δέθηκα με τους ήρωες, με την πλοκή, με τις σκέψεις της πρωταγωνίστριας...Πολύ καλό!
Displaying 1 - 5 of 5 reviews