คินดะอิจิยอดนักสืบ 17 เกาะวิญญาณอาถรรพ์ 1

Detective Kosuke Kindaichi #18

by Seishi Yokomizo, เซชิ โยโคมิโซะ, ชมนาด ศีติสาร (Translator)

'คินดะอิจิ' เป็นยอดนักสืบที่ทั้งนักอ่านญี่ปุ่นและไทยต่างรู้จักกันดี ด้วยว่าคดีที่เขาสามารถไขปริศนาได้นั้น ล้วนซับซ้อนและน่าสะพรึงกลัวเสมอ

'คินดะอิจิ' เหนื่อยล้าหลังเผชิญหน้ากับคดีฆาตกรรมไม่ว่างเว้น จึงรับคำเชิญจากมหาเศรษฐีซึ่งเสนอให้ไปหย่อนใจบนเกาะบ้านเกิดและว่าจ้างให้เป็นธุระสืบหาคนสูญหาย ขณะแวะเยี่ยมสารวัต 'อิโซคาวะ' นักสืบพบว่าสหายเก่ากำลังกลัดกลุ้มด้วยคดีชายต่างถิ่นตกทะเลตายพร้อมทิ้งเสียงปริศนาในเทป ทั้งที่หมายใจแค่จะช่วยเป็นธุระ เขากลับต้องถลำลึกสู่เหตุฆาตกรรมบนเกาะใกล้ร้างอันเป็นจุดหมายและวังวนปริศนาแห่งผู้สูญหายรายแล้วรายเล่า นักสืบจะทำอย่างไร...เมื่อมีเค้าว่าทุกสิ่งโยงใยสู่อดีตซับซ้อน ซึ่งพัวพันกับคนใกล้ตัวเขาอย่างคาดไม่ถึง

Paperback

First published May 18, 1981

About the author

Seishi Yokomizo (横溝 正史) was a novelist in Shōwa period Japan.
Yokomizo was born in the city of Kobe, Hyōgo (兵庫県 神戸市). He read detective stories as a boy and in 1921, while employed by the Daiichi Bank, published his first story in the popular magazine "Shin Seinen" (新青年[New Youth]). He graduated from Osaka Pharmaceutical College (currently part of Osaka University) with a degree in pharmacy, and initially intended to take over his family's drug store even though sceptical of the contemporary ahistorical attitude towards drugs. However, drawn by his interest in literature, and the encouragement of Edogawa Rampo (江戸川 乱歩), he went to Tokyo instead, where he was hired by the Hakubunkan publishing company in 1926. After serving as editor in chief of several magazines, he resigned in 1932 to devote himself full-time to writing.
Yokomizo was attracted to the literary genre of historical fiction, especially that of the historical detective novel. In July 1934, while resting in the mountains of Nagano to recuperate from tuberculosis, he completed his first novel "Onibi" (『鬼火』), which was published in 1935, although parts were immediately censored by the authorities. Undeterred, Yokomizo followed on his early success with a second novel Ningyo Sashichi torimonocho (1938–1939). However, during World War II, he faced difficulties in getting his works published due to the wartime conditions, and was in severe economic difficulties. The lack of Streptomycin and other antibiotics also meant that his tuberculosis could not be properly treated, and he joked with friends that it was a race to see whether he would die of disease or of starvation.
However, soon after the end of World War II, his works received wide recognition and he developed an enormous fan following. He published many works via Kodansha's Weekly Shōnen Magazine in serialized form, concentrating only on popular mystery novels, based on the orthodox western detective story format, starting with "Honjin Satsujin Jiken" (『本陣殺人事件』) and "Chōchō Satsujin Jinken" (『蝶々殺人事件』) (both in 1946). His works became the model for postwar Japanese mystery writing. He was also often called the "Japanese John Dickson Carr" after the writer whom he admired.
Yokomizo is most well known for creating the private detective character Kosuke Kindaichi (金田一 耕助). Many of his works have been made into movies.
Yokomizo died of colon cancer in 1981. His grave is at the Seishun-en cemetery in Kawasaki, Kanagawa (神奈川県 川崎市).

Reviews

[DucklingReader · Rating 4 out of 5]

อ่านเล่มสองต่อเลย ปูไว้น่าสนใจมากกกค่ะ เคสนี้น่าสนใจค่ะ

[Bo · Rating 4 out of 5]

เป็นการปูเรื่องที่ยาวมากของหนังสือชุดนี้ แต่ไม่น่าเบื่อ อ่านได้เรื่อยๆ ช่วงครึ่งหลังของเล่มอ่านรวดเดียวจบ

[Nuttawat Kalapat · Rating 3 out of 5]

ยาวจนต้องแบ่งเป็นสองแล้ว แต่อ่านมาจบเล่มนี้คือครึ่งตอนแล้วยังไม่เห็นพีคเลยแฮะ

[Suwitcha Chandhorn · Rating 4 out of 5]

เรื่องยาวแปลแรกของชุดนิยายนี้ แบ่งออกเป็นสองเล่ม เนื้อเรื่องในเล่มนี้ปูทางไปหาบทสรุปในเล่มที่สอง บรรยายให้เห็นความคิดภายในหัวของคินดะอิจิในระหว่างที่คดีดำเนินไปมากขึ้น ซึ่งเป็นมุมมองที่น่าสนใจ แต่ผู้เขียนยังคงอุบปมประเด็นสำคัญหลายเรื่องไว้ให้ลุ้น สำหรับเราถึงแม้เล่มแรกจะไม่ตื่นเต้นมากนัก แต่ถือว่าดำเนินเรื่องไม่เร่งร้อนจนเกินไป จังหวะพอเหมาะพอดีกว่าเล่มที่ผ่าน ๆ มา ตัวละครก็หลายหลายยิ่งขึ้น ไม่ได้มีเฉพาะความสัมพันธ์ใกล้ชิดในครอบครัวเดียวกันเช่นตอนก่อน ๆ

จากที่คิดว่าอ่านแล้วจะพักไปอ่านเรื่องอื่น ๆ ก่อน เลยต้องรีบไปอ่านเล่มจบต่อโดยพลัน