คินดะอิจิยอดนักสืบ 17 เกาะวิญญาณอาถรรพ์ 2

Detective Kosuke Kindaichi #18.2

by Seishi Yokomizo, เซชิ โยโคมิโซะ, ชมนาด ศีติสาร (Translator)

'คินดะอิจิ' เป็นยอดนักสืบที่ทั้งนักอ่านญี่ปุ่นและไทยต่างรู้จักกันดี ด้วยว่าคดีที่เขาสามารถไขปริศนาได้นั้น ล้วนซับซ้อนและน่าสะพรึงกลัวเสมอ

'คินดะอิจิ' เหนื่อยล้าหลังเผชิญหน้ากับคดีฆาตกรรมไม่ว่างเว้น จึงรับคำเชิญจากมหาเศรษฐีซึ่งเสนอให้ไปหย่อนใจบนเกาะบ้านเกิดและว่าจ้างให้เป็นธุระสืบหาคนสูญหาย ขณะแวะเยี่ยมสารวัต 'อิโซคาวะ' นักสืบพบว่าสหายเก่ากำลังกลัดกลุ้มด้วยคดีชายต่างถิ่นตกทะเลตายพร้อมทิ้งเสียงปริศนาในเทป ทั้งที่หมายใจแค่จะช่วยเป็นธุระ เขากลับต้องถลำลึกสู่เหตุฆาตกรรมบนเกาะใกล้ร้างอันเป็นจุดหมายและวังวนปริศนาแห่งผู้สูญหายรายแล้วรายเล่า นักสืบจะทำอย่างไร...เมื่อมีเค้าว่าทุกสิ่งโยงใยสู่อดีตซับซ้อน ซึ่งพัวพันกับคนใกล้ตัวเขาอย่างคาดไม่ถึง

Paperback

First published May 18, 1981

About the author

Seishi Yokomizo (横溝 正史) was a novelist in Shōwa period Japan.
Yokomizo was born in the city of Kobe, Hyōgo (兵庫県 神戸市). He read detective stories as a boy and in 1921, while employed by the Daiichi Bank, published his first story in the popular magazine "Shin Seinen" (新青年[New Youth]). He graduated from Osaka Pharmaceutical College (currently part of Osaka University) with a degree in pharmacy, and initially intended to take over his family's drug store even though sceptical of the contemporary ahistorical attitude towards drugs. However, drawn by his interest in literature, and the encouragement of Edogawa Rampo (江戸川 乱歩), he went to Tokyo instead, where he was hired by the Hakubunkan publishing company in 1926. After serving as editor in chief of several magazines, he resigned in 1932 to devote himself full-time to writing.
Yokomizo was attracted to the literary genre of historical fiction, especially that of the historical detective novel. In July 1934, while resting in the mountains of Nagano to recuperate from tuberculosis, he completed his first novel "Onibi" (『鬼火』), which was published in 1935, although parts were immediately censored by the authorities. Undeterred, Yokomizo followed on his early success with a second novel Ningyo Sashichi torimonocho (1938–1939). However, during World War II, he faced difficulties in getting his works published due to the wartime conditions, and was in severe economic difficulties. The lack of Streptomycin and other antibiotics also meant that his tuberculosis could not be properly treated, and he joked with friends that it was a race to see whether he would die of disease or of starvation.
However, soon after the end of World War II, his works received wide recognition and he developed an enormous fan following. He published many works via Kodansha's Weekly Shōnen Magazine in serialized form, concentrating only on popular mystery novels, based on the orthodox western detective story format, starting with "Honjin Satsujin Jiken" (『本陣殺人事件』) and "Chōchō Satsujin Jinken" (『蝶々殺人事件』) (both in 1946). His works became the model for postwar Japanese mystery writing. He was also often called the "Japanese John Dickson Carr" after the writer whom he admired.
Yokomizo is most well known for creating the private detective character Kosuke Kindaichi (金田一 耕助). Many of his works have been made into movies.
Yokomizo died of colon cancer in 1981. His grave is at the Seishun-en cemetery in Kawasaki, Kanagawa (神奈川県 川崎市).

Reviews

[Nuttawat Kalapat · Rating 4 out of 5]

ถือว่าสนุกเลยสำหรับครึ่งหลัง มีความขนลุกมากขึ้น

[DucklingReader · Rating 5 out of 5]

ปกเก่าสปอยมากกกกกกกกกกก

[Suwitcha Chandhorn · Rating 5 out of 5]

อ่านจบอย่างรวดเร็ว และคิดว่าตอนนี้น่าจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุดเท่าที่อ่านมาในชุด แม้ว่าจะพอเดาทางได้เลา ๆ ว่าใครเป็นฆาตกร แต่การเดินเรื่องแยบยลสอดคล้องประสานรับกันดีมาก ค่อย ๆ เผยความลับออกมาได้อย่างเหนือความคาดหมาย หนังสือมีความยาวกำลังดี เดินเรื่องกระชับไม่น่าเบื่อ และทำให้เล่มต้นของหนังสือตอนนี้มีคุณค่า คุ้มค่าที่ได้อ่านมา

[Mr.oolongtea · Rating 4 out of 5]

ผมไม่ค่อยแน่ใจว่านี่เป็นคดีสุดท้ายของโคสุเกะ คินดะอิจิหรือเปล่า เพราะในวิกิบอกว่าคดีนี้เป็นคดีสุดท้าย แต่ในคำนำบอกว่านี่เป็นคดีรองสุดท้าย แต่เอาเป็นว่ามันเป็นคดีที่ทิ้งช่วงห่างจากหลายๆ คดีก่อนหน้านี้หลายปี คุณจะได้เห็นวัฒนธรรมการเปลี่ยนผ่านของยุคสมัยในหลายๆ อย่าง รวมถึงการวิพากย์วิจารณ์สงครามซึ่่งถูกกล่าวถึงบ่อยในคดีนี้ ในตอนที่อ่านครั้งแรกก็แอบโหวงๆ อยู่เหมือนกันว่า นี่เราตามซีรีย์ของนักสืบหัวฟูมานานขนาดนี้แล้วงั้นหรืออยู่เหมือนกันครับ

โดยคดีนี้เป็นหนึ่งในคดีขนาดยาวของคินดะอิจิ โดยคดีฆาตกรรมนั้นจะเกิดภายในเกาะแห่งหนึ่งนามโอซาคาเบะ (เกาะอีกแล้ว) และบนแผ่นดินใหญ่ โดยกว่าที่คินดะอิจิจะได้ข้ามไปที่ฉากสำคัญบนเกาะก็เล่นเอาเกือบครึ่งเล่มแรกแล้ว เรียกได้ว่าเป็นคดีที่ใช้เวลาในการเซ็ตอัปนานมาก ส่วนหนึ่งเพราะผมคิดว่าตัวอาจารย์น่าจะอยากให้เวลาในการเล่าเรื่องตัวละครบ้าง เพราะในคดีอื่นๆ เราจะไม่ค่อยได้เห็นการเล่าเรื่องในเชิงนี้มากนัก โดยการเล่าเรื่องแบบนี้ก็จะมีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป ข้อดีคือมันจะทำให้เรื่องราวภายในเรื่องค่อนข้างแน่น เราจะจำได้ว่าใครเป็นใคร (แต่บางตัวละครไม่ต้องใส่มาก็ได้) ได้ดีกว่าคดีอื่น ส่วนข้อเสียคือบางช่วงของเรื่องก็เล่าออกมาได้ยืดยาวไปนิด

สิ่งที่เจ๋งของเล่มนี้หาใช่ในเรื่องของทริกของคดีแต่อย่างใด เพราะต้องบอกว่าการเดาฆาตกรในคดีนี้นั้นเข้าขั้นง่ายมาก ยิ่งเป็นคุณที่อ่านแนวสืบสวนสอบสวน หรืออ่านคินดะอิจิมาหลายเล่มแล้ว ก็น่าจะพอเดาตัวฆาตกรออกตั้งแต่ก่อนเกิดศพแรกอย่างเป็นทางการเสียอีก แต่กระนั้นความเจ๋งของคดีนี้หาได้อยู่ตรงนั้น แต่จะเป็นในส่วนของความลับของฆาตกรและสิ่งที่อยู่ภายในเกาะมากกว่า โดยปกติเราจะไม่ค่อยพบเจอตัวฆาตกรที่ค่อนข้างโรคจิตมากนักในซีรีย์นี้ มักมีเหตุจูงใจชัดเจนในการฆ่า แต่คดีนี้นั้นเรียกได้เต็มปากว่าฆาตกรค่อนข้างโรคจิตเลยทีเดียว และพอถึงช่วงตามหาความลับภายในเกาะ เรื่องราวจะถูกสับเปลี่ยนไปเป็นแนวทริลเลอร์จ๋าๆ มากกว่าสืบสวนสอบสวนอีกครับ อารมณ์ประมาณช่วงคดีหมู่บ้านแปดหลุมศพนั่นแหละ เพียงแต่คราวนี้เป็นตัวคินดะอิจิที่ต้องเผชิญกับมันเอง

โดยสรุปแล้วก็เป็นอีกหนึ่งคดีของคินดะอิจิที่มีรสชาติแตกต่างออกไปบ้าง แต่จังหวะการเขียนการเล่าเรื่องก็ยังคงเป็นสไตล์อาจารย์เซชิเองเช่นเดิม แม้ไม่ได้โดดเด่นในเรื่องของทริกและการคาดเดาตัวคนร้าย แต่ก็ทดแทนด้วยส่วนอื่นได้ดีและเพลิดเพลินไม่น้อยครับ

4/5 ไม่ได้ยอดเยี่ยมที่สุด แต่ก็อร่อยอยู่ดี

[Bo · Rating 5 out of 5]

ต่อจากเล่มแรกก็รวดเดียวจบเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะปูเรื่องมายาวและปมเยอะรึป่าว พอตอนคลี่คลายเลยต่อเนื่องและน่าติดตามมาก

[Nareevit Arthitsattaya · Rating 5 out of 5]

ผลงานชิ้นสุดท้ายในซีรี่ย์คินดะอิจิของ อ.โยโคมิโซะ เป็นการสั่งลางานระดับตำนานที่ยาวนานถึง 77 ตอนได้อย่างงดงาม ถือเป็นอีกตอน master piece