Een verhaal over geheimen, gemis en vriendschap. Een juweeldebuut
De zomervakantie is pas een week begonnen, maar Pim heeft er nu al helemaal genoeg van. Haar moeder is elke dag aan het werk en haar vader komt niet van de bank af waarop hij nu al bijna een jaar bivakkeert. Bijna een jaar, want over een week is het precies een jaar geleden dat Huug verongelukte. Pims oudere broer. Als Pim boos in haar eentje een ijsje gaat halen, maakt ze kennis met Thilo, die onlangs in haar flat is komen wonen. Hij laat haar zijn geheim zien – een geheim dat alles te maken heeft met Huug. Maar dat weet Thilo niet. In de week die volgt, moet Pim keuzes maken. Wat vertelt ze aan wie? En vooral: hoe moet ze door? Want als er een jaar voorbij is, is het echt. Dan komt Huug nooit meer terug.
Kris Terwindt schreef een boek waar je warm van wordt. De eigenwijze Pim en onweerstaanbaar vrolijke Thilo zijn een aanwinst voor de jeugdliteratuur.
Kris Terwindt (1978) schreef als meisje van zes met een dik, blauw potlood grote woorden in kleine schriftjes. Met haar verhalen vol humor en dramatische wendingen vermaakte ze haar klasgenoten en leraren jaar in, jaar uit. Maar schrijver werd ze niet. Ze studeerde twee jaar aan het Koninklijk Instituut voor de Marine, maar bleek totaal ongeschikt voor het leger, werd leraar basisonderwijs en studeerde Onderwijskunde aan de Universiteit van Amsterdam. Ze stond voor de klas in het basis- en middelbaar onderwijs en gaf les aan juffen en meesters. Na twintig jaar dagelijks verhalen vertellen aan haar leerlingen, stak de drang om te schrijven weer de kop op. Onontkoombaar dit keer. En nu luisterde ze wel. Kauw van jou ligt in de herfst in de winkel. Kris werkt aan haar tweede kinderboek.
Ik heb onderstaand achter Goodreads's spoilerbutton-wall geplaatst na een dm op een ander platform naar aanleiding van mijn leeservaring, met daarin de suggestie een boek dat niet aanspreekt aan de kant te schuiven. En ten tweede deze categorie boeken dan wel in hun waarde te laten.
Nu is dat eerste natuurlijk iets dat elke lezer gelukkig voor zichzelf mag beslissen en een luxe die ik me als kinderboekverkoper aka professioneel lezer niet ga permitteren: het is al 25 jaar mijn vak van het hele veld kennis te nemen, nuances aan te brengen en waar nodig kritiek of lof te uiten waar de goegemeente soms een andere mening heeft.
Met mijn achtergrond en boekenkennis kan dat betekenen dat mijn leeservaring niet overeenstemt met die van de auteur zelf, de uitgever - of welke andere lezer dan ook. Ik kan dat prima loskoppelen van vakkundig advies wanneer dit boek ondanks tekortkoming die ik zie precies is waar een kind zelf behoefte aan heeft.
Of ik aan de tweede opdracht (inclusief de suggestie mezelf 'vanavond op vrolijk leesvoer te trakteren') voldoe, mag je zelf beslissen als je nog zin hebt door te lezen. Ik wens het boek alle goeds, en vooral lezers die er wel in vinden wat ik er zeker niet in vond.
Mooi hè, wat boeken doen. Proost op de vrijplaats die Goodreads mag zijn voor ons lezers!
--- Ik heb denk ik nu echt meer dan genoeg boeken gelezen over het verlies van een kind waarin een ouder (of meer) het keihard laat afweten. Natuurlijk is een kind dat er 'alleen' voor komt te staan een van de beste uitgangspunten voor een avontuur of een ontdekkingsreis door de binnenwereld, maar er is momenteel teveel inwisselbaars qua taal en thema: in korte, van die perfect gemanicuurde wat kunstmatig aandoende zinnen wordt een kind geconfronteerd met de aankomende dood van een zusje in een ziekenhuisbed, heeft het een kip op z'n hoofd, een dierenbegraafplaats of - in dit geval - een kauw in de vriezer.
Ik heb zelf niets in dit boek gelezen wat ik niet eerder beter ben tegengekomen. Ik vind het omslag bovendien ontzettend onaantrekkelijk digitaal met dan ook nog dat gratis aandoende lettertype. Uitgevers mogen best wat vaker kennisnemen van de rest van het veld, of hun voorstel voor een cover toetsen aan ervaringsdeskundigen (bijvoorbeeld mensen die hun boeken daadwerkelijk aan de doelgroep aanreiken).
En wat is dat met boeken over iemand verliezen, dat er dan na precies een jaar een enorme drempel is verstreken waarna er weer een gordijn opengaat, slaapje minder wordt gedaan en glimlachje op het gezicht verschijnt? Het hele plot is hier opgehangen aan dat eerste jaar, en het einde doet aan alsof het hele gezin plots beter en gezamenlijker functioneert (werkte rouw maar zo eenvoudig).
Afijn, ik heb meer dan genoeg boeken gehad over de dood van een kind en wil de rest van 2024 graag even niets meer in dit genre lezen alsjeblieft.
Het is een leeservaring voor liefhebbers van de taal van Enne Koens en Annejan Mieras, ingewikkelde gezinssituaties vol afhaalmaaltijden en afwezige ouders en symbolische passages met bloederige korstjes en het begraven van bevroren dieren - niet voor mij.
2,5 ster
--- Tijdens het lezen (spoiler alert!)
8 Kan er voor één keer, I'm begging you, een moeder (überhaupt: een ouder) in een boek die wél voor haar nog levende andere kind zorgt, kwetsbaar haar rouw toont en zich niet onder haar dekbed of in haar werk verstopt - zelfs al gaat ze hartstikke kapot van verdriet? Die zijn er namelijk ook.
Dan probeer ik nu zonder vooroordeel verder te lezen, joe.
57 'Het pietst verschrikkelijk.' Pietst? Een hoofdstuk over bloed, bubbeltjes bloed, een plasje bloed, aan dat bloed likken, gutsen, bruine zalf op snee - waarschijnlijk ontzettend symbolisch en qua plasticiteit best overbodig.
101 Zoveelste veelzeggende afhaalmaaltijd.
--- Voor het lezen
Nou ja 'want to read' is iets anders, maar ik moet op dit moment als boekverkoper gewoon echt even kennis nemen van dit boek. Niemand van ons team kan er meer over vertellen, ouders laten boeken die zo nadrukkelijk het verlies van een personage als plot hebben traditioneel gezien liever links liggen als ze zelf iets uitkiezen en de kaft spreekt geen enkel kind in onze winkel aan. Als ik het wil kunnen verkopen, moet ik toch weten wat voor vlees ik in de kuip aka kauw ik in de vriezer heb tenslotte (slechte pun absoluut intended).
Ik lees online louter (weliswaar veelal door bloggers die het boek ter bespreking ontvingen) dat het met andere titels over de dood en rouwverwerking wordt vergeleken die ik op zich prachtig (of soms dan prachtig, in de meeste gevallen wel prima) vond. Maar ik heb het afgelopen jaar zo vies veel over dit thema gelezen, ik wil er uit mezelf gewoon even niet zo aan - no offence.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Extra traag gelezen, omdat ik vond dat dit boek dat verdiende. En het is waar. Prachtig verhaal over rouw in het eerste jaar. De tijd staat voor iedereen anders stil en kruipt vooruit naar de sterfdatum. En dan toch best een licht verhaal, zo mooi.
“Het aftellen gebeurde in ons. We voelden dat er iets groots stond te gebeuren, iets megagroots. En dat we dat grote allemaal vreesden. Dat als er een jaar voorbij was, de deur voor altijd sloot. En we zeker wisten: Huug komt nooit meer terug. Nooit.”
In Kauw van jou volg je Pim, die de zomervakantie al helemaal zat is. Haar moeder is altijd aan het werk, haar vader hangt apathisch op de bank, haar broer Huug is al bijna een jaar dood en niemand kijkt echt naar haar om. De beklemmende sfeer thuis is sterk neergezet, maar dan ontmoet ze Thilo, die haar meeneemt op avontuur.
Haar gevoelens zijn krachtig omschreven en hoewel ik de eerste helft van het boek een beetje rommelig vond, raakte de tweede helft me een stuk meer, daar zit ook meer emotie en ontwikkeling in, zonder dat het echt te zwaar wordt. Dit is een mooi verhaal over verlies, rouw en alle gevoelens die daarbij komen kijken, het delen van herinneringen, herkenning, veerkracht en troost.
Pim is een meisje wat groot verdriet met zich meedraagt, maar er over praten doet ze niet. Totdat ze een jongen leert kennen uit de buurt. Langzaam komt het verdriet eruit en ontstaat er ruimte voor herinneringen. Mooi geschreven met hele rijke zinnen.
Pim heeft zomervakantie, maar kan hier niet echt van genieten. Haar vader ligt alleen maar op de bank en haar moeder is aan het werk. Haar ouders verstoppen zich voor het verdriet dat er in huis heerst. Het is namelijk bijna een jaar geleden dat Pims oudere broer Huug is overleden. Wanneer Pim beneden bij de flat een jongen genaamd Thilo ontmoet en hij haar meeneemt naar de kelder om een geheim te laten zien, weet Pim niet zo goed wat ze moet zeggen. Het geheim van Thilo heeft namelijk alles te maken met haar overleden broer. Samen met Thilo spendeert Pim de eerste week van de zomervakantie en leert ze van alles over haar broer, over zichzelf en vooral wat verdriet met je doet.
Het is een boek over vriendschap, over geheimen, maar bovenal over rouwverwerking. Helaas zijn mijn hoge verwachtingen van dit boek niet uitgekomen. Vanaf de eerste hoofdstukken pakte het verhaal mij niet en kon ik geen connectie maken met Pim en Thilo. Pim is een meisje dat zichzelf opsluit in huis, maar tegelijkertijd er ook op uit wil omdat de stemming thuis haar verstikt. Thilo is haar tegenpool; vrolijk en enthousiast. Maar ook hij heeft wel een verhaal te vertellen. Thilo sleept Pim mee in zijn avontuur en fantasie en weet Pim vrolijkheid te brengen in een week die voor Pim vreselijk aanvoelt. Echter voelde de start van het boek nogal wat rommelig aan en ging het voor mijn gevoel van hot naar her. Na zo'n 100 bladzijden kwam het verhaal wat meer op gang, maar bleef het wat voortkabbelen.
Helaas heeft dit verhaal mij dan ook niet weten te raken. Wel complimenten aan Kris Terwindt voor hoe zij rouwverwerking van een kind zo duidelijk, maar ook integer heeft weten neer te zetten. Als lezer ervaar je de neergeslagen stemming in huis en voel je het verdriet van Pim. Mooi hoe de acties van Pim haar familie uiteindelijk dichter bij elkaar brengt.
Een zeer waardig debuut van schrijfster Kris Terwindt over het meisje Pim. Zij is bijna een jaar geleden haar broer Huug verloren door een ongeluk. Sindsdien is het gezin lamgeslagen en zijn haar ouders helemaal in het verdriet gaan zitten. Als Pim op een dag Thilo ontmoet, een jongen die pas bij haar in de flat is komen wonen, laat hij haar een geheim zien. Een geheim dat haar zal helpen langzaam maar zeker weer uit het verdriet te komen. Een verhaal om stil van te worden. Uitgegeven bij Lemniscaat, vanaf 10+ jaar.
Een ontroerend verhaal over een meisje wiens leven tot stilstand is gekomen na het overlijden van haar broer. Mooi geschreven en vol hoop, ondanks de zware thematiek.
Mooi en ontroerend en gedurende het verhaal vallen er puzzelstukjes op zijn plek. Wat mij betreft wel een beetje trage start, maar het plot is prachtig.
Pim doet haar best om door te gaan met leven nadat haar broer is overleden. Haar beste maatje en meest geweldige grote broer die ze zich had kunnen wensen. Sinds zijn dood lijkt het leven zijn glans te hebben verloren, durft ze eigenlijk niet meer echt op pad te gaan en lijkt alles wat ze probeert niet zo uit te pakken als ze had gehoopt. Tot ze op een dag Thilo ontmoet, hij is nieuw in de buurt en trekt haar mee zijn eigen leven en fantasie in. Met zijn onweerstaanbare vrolijkheid en optimisme lijkt de zomervakantie toch nog enigszins draaglijk te worden. Tot hij haar een geheim laat zien, een geheim dat alles te maken heeft met haar broer Huug. Maar dat weet Thilo niet...
Een prachtig boek dat leest alsof je meeleeft in het leven van Pim. Een meisje dat een jaar geleden haar broer heeft verloren. Het beschrijft op een liefdevolle en realistische wijze wat de impact is op het dagelijks leven van Pim. Hoe ze het gemis invulling probeert te geven, hoe de wereld doorgaat, maar zij eigenlijk alleen bezig is met aftellen. Aftellen naar het moment dat ze al een jaar een leven leidt zonder haar broer. Hoe verschillend haar ouders hierop reageren en hoe iedereen zijn eigen weg probeert te vinden in de rouwverwerking. Waarbij de rauwe rand van rouw voelbaar is. Zo knap hoe de schrijfster erin geslaagd is om dit op een respectvolle wijze te doen, waarbij iedereen de ruimte krijgt in het verhaal om dit te doen op een wijze zoals dat passend is bij de persoon. Werkelijk prachtig hoe ze er vervolgens in slaagt om de familieleden dichter bij elkaar te brengen, opnieuw op een authentieke en liefdevolle wijze. Al met al een boek dat zeer geschikt is om samen te lezen, zowel thuis als in de groep.
Het verbaast telkens weer. Hoe een kind enerzijds veerkrachtig is bij verlies, maar anderzijds een grote pleaser wordt om zijn of haar ouders niet nog meer verdriet te doen. Een muurtje bijna. Maar net dankzij die veerkracht van een kind, wordt het soms zo ´makkelijk´ weer naar de doordraaiende wereld getrokken. Door een toevallige passant of een nieuwe vriend die je onbewust niet anders behandelt waardoor je weer een beetje gaat leven en zonlicht gaat zien tussen de wolken.
Wat doet het met een kind als een broer of zus overlijdt? Wat doet het met een moeder, met een vader of zelfs met een vriend of vriendin? Iedereen reageert anders. En dat voel je ook helemaal zo in dit boek. De ene klapt dicht en probeert het weg te duwen, de ander ligt alleen nog op de bank. Nog een ander probeert te vluchten in werk en het gezin bijeen te houden. Maar één iets hebben ze gemeen : ze rouwen elk op hun eigen manier maar stoppen ook met praten om elkaar te sparen. Terwijl net dat stukje zo belangrijk is. Bij rouw.
Dit boek is zo mooi. Toont de waarde van rouwen en praten. Van vriendschap en familie. Van rituelen en afsluiten. Maakt het verlies ook bespreekbaar voor jongere kinderen. Knap als debuut! Originele en passende titel ook.
Wauw. Wat een waardevol en mooi verhaal over liefde, leef, rauw en vriendschap. In dit verhaal lees je over Pim en hoe zij omgaat met de dood van haar broer Huug. Een bijzonder verhaal waar je in het hoofd van een kind kruipt.
Mooi boek. Wel het zo veelste boek over rouw. Maar goed. Ik merk dat de kinderen in de klas daar geen genoeg van kunnen krijgen. Dus wat doe ik moeilijk.
De boodschap die ik eruit haalde: 'praten over wat je voelt lucht op en verbind' kan niet vaak genoeg aan kinderen verteld worden.
En de rol van de Kauw vond ik ontroerd.
'Ergens in het afgelopen jaar draaide de tijd om. Het werd niet meer tijd optellen, het werd tijd aftellen.'
Een debuut bij Lemniscaat! Daar ben ik natuurlijk erg nieuwsgierig naar. Dat jouw verhaal uit enorme stapels manuscripten wordt gepikt, is een eer en een bevestiging dat je iets moois en bijzonders hebt gemaakt. Dan zijn de verwachtingen hooggespannen!
Kris Terwindt heeft een carrière waar ik wel wat van mezelf in herken: ze stond jaren voor de klas in het basisonderwijs én gaf les aan juffen en meesters. Daar ontwikkel je een sensitiviteit voor mooie verhalen voor kinderen voor: je weet wat kinderen interessant vinden en je kunt het vertalen naar het klaslokaal.
Het verhaal dat Kris Terwindt vertelt in haar boek Kauw van jou is er een van rouw en verdriet. Pim heeft haar grote broer Huug vorig jaar verloren door een afschuwelijk ongeluk. Een kauw heeft daar alles mee te maken. Sinds die gebeurtenis is Pim natuurlijk in de war en van slag en leeft ze in een soort droom waarin ze dingen die gebeurd zijn herbeleeft. Haar ouders doen hun best om gewoon door te gaan met leven. Maar wat is dat moeilijk.
Gelukkig is er voor kinderen altijd een uitweg in vriendschappen die hun blik op de werkelijkheid verruimen. Zo ontmoet Pim Thilo, een jongen die heel dichtbij blijkt te wonen en Pim op sleeptouw neemt naar al zijn avonturen. Pim is huiverig en blijft stil over Huug, ook al wil ze het hem wel vertellen: het lukt gewoon steeds niet. Totdat het uiteindelijk gewoon vanzelf gaat.
Het boek telt af tot het moment dat het een jaar geleden is dat Huug verongelukt. Dit is het spannende element in het verhaal. Verder vond ik het verhaal over het algemeen vrij traag, met veel aandacht voor details en emoties. Dit vond ik fijn lezen, maar kinderen die houden van actie gaat het wel erg langzaam. De focus ligt op de verstilling, het verdriet, de tranen die steeds op de loer liggen. Ik vind dat Terwindt dat mooi heeft beschreven, zonder dat het overdreven werd.
“Nog maar één nacht slapen en dan is het precies een jaar geleden. Een heel jaar waarin ik Huug niet heb gezien. Dat is heel erg lang. Ik weet heus wel wat dood is en dat het dan stopt, voor altijd en eeuwig, en dat Huug nooit meer terugkomt. Ik ben niet gek. Ik heb alleen dat ‘voor altijd’ gewoon steeds een stukje voor me uitgeduwd, iedere keer een klein stukje verder.”
Een boek om rustig te lezen en zinnen om op te kauwen. Vanaf 10 à 11 jaar. Ook fijn om voor te lezen als er verdriet is in het gezin. Een mooi debuut, ik ben benieuwd wat Kris Terwindt nog meer gaat schrijven!
Alweer een boek met de dood als thema... Soms is het gewoon teveel van hetzelfde en dan heb ik de afgelopen tijd ook nog eens hele mooie andere verhalen over de dood gelezen. Dus drie sterren.
Jazeker, het hele eerste jaar na het overlijden van een zeer dierbaar persoon is zwaar, maar het tweede jaar en het derde jaar zijn ook niet misselijk. Dat je na een jaar weer met opgeheven hoofd verder kan.. was het maar waar. En ouders die zo weinig weten van de hobby van hun kind en niet merken dat er een jonge kauw op de slaapkamer wordt grootgebracht, toen dat kind dus nog in leven was..... daar vind ik ook wat van. Jonge kauwen zijn namelijk erg luidruchtig. Stiekem een kauw grootbrengen als je ouders ziek zijn van verdriet, dat zou heel misschien wel kunnen. Maar ja, dat is hier dus niet het geval. Voor de lezer en onze hoofdpersoon Pim is het wel fijn dat Thilo, een nieuwe buurjongen, op de proppen komt en natuurlijk zijn er ook goede vrienden van Huug, de verongelukte broer van Pim, en een paar volwassenen die wel 'thuis' geven. Een jaar lang kant-en-klaar of afhaalmaaltijden eten, houd je volgens mij niet vol als je gewend was aan goede maaltijden. Misschien als je een hekel had aan koken... maar dat is hier dus ook niet het geval. Lang geleden was er een serie die ontzettend populair, maar door bibliotheekmensen gekscherend de 'kommer-en kwel-serie' genoemd werd. Dus ik ben geneigd te zeggen 'voor alle tienermeisjes' die van verdrietige verhalen houden.
In haar debuut Kauw van jou schetst Kris Terwindt een gezin in de rouw. Pims vader ligt de hele dag op de bank. Haar moeder is druk aan het werk en ’s avonds wordt er in stilte een afhaal- of kant-en-klaar maaltijd gegeten. Al bijna een jaar is de kamer van broer Huug hermetisch afgesloten. Pim ontvlucht het verstikkende appartement om een ijsje te halen. Buiten ontmoet ze de dromerige en vindingrijke Thilo. Hij heeft een mysterieus laboratorium ontdekt en neemt Pim mee om op onderzoek uit te gaan. Deze zoektocht brengt een geheim aan het licht dat Pim confronteert met haar rouwgevoelens en weggedrukte herinneringen.
Lees de volledige recensie op elineschrijfthier.nl
Dit is wat je noemt binnenvallen in een boek! Want wat is er bijna een jaar geleden gebeurt? Vanaf bladzijde 1 wordt je gelijk de diepte in getrokken, je móét er in mee. Als lezer voel je Pim tijdens het lezen, je bent Pim.
Pim heeft net zomervakantie maar is er eigenlijk al helemaal klaar mee. Moeder is alleen maar aan het werk en vader ligt de hele dag als een zombie op de bank. Dan leert ze Thilo kennen. Een onweerstaanbare rasoptimist, misschien een tikje naief. En Thilo laat haar zijn geheim zien, een geheim dat veel betekent voor Pim, maar dat weet Thilo niet...
Wat een fijn boek! Je voelt gewoon gelijk dat er iets vreselijks is gebeurt. En iedereen in het gezin is daar op zijn eigen manier mee bezig. Toch wordt het verhaal nooit te zwaar omdat er zoveel liefs en hele fijne humor in zit. Vooral Thilo's personage zorgt voor een vrolijke noot in dit verhaal. Sterk is het aftellen van de dagen naar 1 jaar later en de klokken aan het begin van elk hoofdstuk. Hierdoor onstaat urgentie om door te blijven lezen.
Mooie taalgebruik, de personages staan als een huis en het verhaal is erg goed opgebouwd. Wat een fantastisch debuut! Zomaar op de valreep mijn top 5 voor de #GV100 binnen geslopen. Dit smaakt naar meer.
Wat een prachtig boek. De juf van mijn zoon bracht het voor hem mee en ze was zo lief het in de vakantie mee naar huis te geven om te lezen. Wat een top juf, die zo’n mooi boek tipt voor je kind! We waren allebei een beetje bang dat het een te serieus boek was, dat het misschien dingen aansnijdt die je niet wilt lezen. En dat doet het, maar op zo’n mooie, fijne manier. Je wordt erin meegenomen, ziet alles voor je. Je hebt vragen maar begrijpt ook weer alles. Prachtboek!
Ps ik zag net buiten 2 kauwen en keek er gelijk anders naar.
Poeh, mooi! Dik vier sterren voor dit prachtige verhaal dat zich in de week afspeelt dat het een jaar geleden is dat Huug overleed. Door de ogen van zijn zusje Pim zie je de gevolgen voor het hele gezin. Gelukkig brengt haar nieuwe buurjongen Thilo wat licht en avontuur op dit cruciale moment.
Knap hoe alles aan het eind samenkomt, zonder sentimenteel te worden. Echt een goed, gelaagd boek voor 10+. Zeker ook nog heel bruikbaar in klas 1 en 2 van de middelbare school.
Heel mooi! Ik heb het laatste hoofdstuk met pijn in mijn buik en tranen over mijn wangen gelezen. Gek hoe ik tijdens het lezen toch iets van de ouders van vind of daartoe de neiging heb. Terwijl, wie ben ik om te bepalen hoe iemand rouwt? Het laat maar weer zien dat er niet één manier is. Wat een verdriet.
Wat een prachtig boek. Net uitgelezen en ik ben er stil van. Een pittig onderwerp, maar prachtig beschreven. Je wordt meegenomen in het verhaal van Pim, haar ouders en de pijn die zij meedragen. De ontmoeting met Thilo zorgt voor avontuur, hoop, moed en acceptatie. Ga dit lezen!
Prachtig! Een gevoelig onderwerp, verwoven in een fijn verhaal. Over verdriet en rouwen, ieder op zijn eigen manier. Over hoop, de kracht van vriendschap en dat uiteindelijk altijd de zon toch weer zal schijnen.
Leuk boek voor de kinderen, die te maken hebben met het verwerken van rouw bij henzelf of binnen het gezin. Ik heb het drie sterren gegeven, omdat ik niet goed mijn aandacht erbij kon houden en kwam niet lekker in het verhaal. Maar er zit echt wel een mooie boodschap in het verhaal van het boek.
Mooi beschreven verhaal over Pim die haar broer verloren is aan een ongeluk. Pim vindt het moeilijk om er over te praten en door te gaan met haar eigen leven, tot ze Thilo tegenkomt. Dan staan er weer avonturen te wachten.
Heb dit boek gelezen door een suggestie van een verkoopster bij Donner in Rotterdam. Duurde even om in te komen, maar de tweede helft is het zeker waard!