Θάλασσα Επαγγελίας

by Τίτος Πατρίκιος, Titos Patrikios

•ΕΚΒΟΛΕΣ

Σαν μια πηγή που γυρεύει τη θάλασσα

προσπάθησα να σε φτάσω

και χάθηκα στις εκβολές των ποταμών

Αθήνα, Μάρτης 1959

•ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ
Μια βέβαιη λύση
ένας εκβιασμός συγχώρεσης

για το φταίξιμο που δε σώνεται

το φταίξιμο που θα ξανάρθει.

Κάτω απ' τα σκοτεινά αγκαλιάσματα

η άβυσσος των καθημερινών πραγμάτων
Αθήνα, Μάης 1959

•ΤΑΞΙΔΙ
Έσπαγα το κορμί σου
σε κάθε κόμπο κάθε άρθρωση

ρουφώντας από τις ρωγμές χυμό.

Κι εσύ διαρκώς αναδυόσουν πιο ακέρια

με σκέπαζες με την πολύβουη φυλλωσιά σου

την αρμυρή δροσιά της θαλασσινής σου νύχτας

και με ταξίδευες όλο το δρόμο

από το αγρίμι ως τον άνθρωπο.
Αθήνα, Αύγουστος 1959

•ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Όπως αθόρυβα τελειώνει η κάθε μέρα

ένα κομμάτι της αγάπης μεταμορφώνεται σε πάγο

ένα κομμάτι του κορμιού μεταμορφώνεται σε θάνατο.

Παρίσι, Γενάρης 1960

•ΜΝΗΜΗ
Σε μιαν απέραντη πολιτεία σε ήβρα
σε μιαν απέραντη πολιτεία σ' έχασα.

Άν άλλαζε η μνήμη σε γυαλί μπορεί και να 'βλεπα

πιο καθαρά, λίγο πριν σβήσει, την εικόνα σου.
Παρίσι, Μάρτης 1960
•ΥΠΟΓΕΙΟ ΤΡΕΝΟ

Κι έπειτα τα χρόνια θα περάσουν

όγκοι βουνών και πέτρας θα παρεμβληθούν

θα ξεχαστούνε όλα

όπως ξεχνιέται το καθημερινό φαΐ

που μας κρατάει ορθούς.

Όλα, έξω από κείνη τη στιγμή

που μέσα στο συνωστισμό του υπόγειου τρένου

κρατήθηκες στο μπράτσο μου.




Παρίσι, Μάης 1960

•Η ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ
Την άλλη μέρα του όνειρου
βγήκε ένας ήλιος τόσο μαύρος

που κι οι τυφλοί

βλέπαν διπλό σκοτάδι.

Ρώμη, Σεπτέμβρης 1961
•VIA DEI CORONARI 123
Άχρηστο μέσα στη μνήμη τ' όνομά σου
χωρίς τους φθόγγους που το ζωντανεύαν

σαν τη χαμένη σύσταση σπιτιού

όπου κανείς δεν ξέρει πως έχω κατοικήσει.
Ρώμη, Σεπτέμβρης 1961

•ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη
που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται

με μια βουή ωκεανού.

Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν

καινούργια λόγια απ' το στεγνό μου στόμα.

Τ' απόθεσα χωρίς καμιάν εγγύηση, παράλογα

σ' ένα μπουκάλι και το 'ριξα στην άσφαλτο.

Ήξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω

μα δεν βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου

κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.




Παρίσι, Νοέμβρης 1962

44 pages, Unknown Binding

First published January 1, 1985

About the author

Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων...

Reviews

[lydia · Rating 5 out of 5]

“Όπως αθόρυβα τελειώνει η κάθε μέρα
ένα κομμάτι της αγάπης μεταμορφώνεται σε πάγο
ένα κομμάτι του κορμιού μεταμορφώνεται σε θάνατο."

Ο Πατρίκιος γράφει για τις ραγισμένες καρδιές, τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και τ' αποκαρδιωμένα όνειρα με ειλικρίνεια και ευαισθησία που συγκλονίζουν. Θάλασσα επαγγελίας, λοιπόν, για τους βασανισμένους ταξιδιώτες.

“Κι έπειτα τα χρόνια θα περάσουν
όγκοι βουνών και πέτρας θα παρεμβληθούν
θα ξεχαστούνε όλα
όπως ξεχνιέται το καθημερινό φαΐ
που μας κρατάει ορθούς.
Όλα, έξω από κείνη τη στιγμή
που μέσα στο συνωστισμό του υπόγειου τρένου
κρατήθηκες στο μπράτσο μου."

[avgi_ rouc]

Πως βαθμολογούμε την ποίηση , αλήθεια ;

[Mary Kaimatzoglou · Rating 4 out of 5]

Τον κατατάσσω στους αγαπημένους μου και με χαρακτηριστική γραφή ποιητές.!