Los años lejanos

Повесть о жизни #1-2

by Konstantin Paustovsky, Konstantin Paustovski, Константин Паустовский

«Ya verás, pronto florecerán los tilos y entonces…».

El joven Kóstik está estudiando el último curso en el instituto de Kiev cuando recibe un telegrama avisándole de la inminente muerte de su padre. Con este viaje hacia la finca familiar para despedirse de él, Kóstik también emprendre una travesía al mundo de su infancia, un paraíso perdido en el que los días vividos con su familia y sus compañeros de clase —entre los que se encontraba Bulgákov— se mezclan con eventos tan trascendentales como la visita del zar a su instituto o la muerte de Tolstói. Y en esta vorágine de recuerdos y sucesos, se va abriendo camino la fascinación por la literatura.

Publicada en 1964, Los años lejanos es la primera pieza de esta odisea monumental que es Historia de una vida. Con la narración del viaje hacia su padre moribundo, Konstantín Paustovski empezó una de las obras más extraordinarias de la literatura rusa y universal, por la que fue nominado varias veces al Premio Nobel de Literatura. Unas memorias íntimas, líricas y vibrantes que, alcanzando el impulso de una novela de formación, constituyen un retrato inolvidable de la convulsa sociedad rusa de principios del siglo XX.

Genres: Fiction, Literature, Russia, Russian Literature

408 pages, Hardcover

Published October 23, 2024

About the author

Konstantin Georgiyevich Paustovsky was a Russian Soviet writer nominated for the Nobel Prize for literature in 1965.

Reviews

[Virginia · Rating 4 out of 5]

3,5

«Es una lástima que solo nos demos cuenta del encanto de la infancia cuando nos hacemos adultos. Durante la infancia todo es diferente. Miramos el mundo con ojos radiantes y puros, y todo nos parece mucho más luminoso».

Ya es coincidencia, pero ya van dos Trotalibros que leo en momentos muy difíciles de vida, con grandes pérdidas de por medio. El primero fui incapaz de acabarlo —y, a día de hoy, aún no he sido capaz– y este siento que me ha ayudado mucho y me ha llegado en un momento en que creo que me ha venido muy bien un libro como este.

Estoy muy de acuerdo con Paustovski cuando nos habla en estas memorias de la infancia y la adolescencia como etapas vitales que forjan nuestro carácter y que lo significan todo en nuestra vida de adultos, al echar la vista atrás. La mirada nostálgica y tierna de su propia vida se funde con la sensibilidad con la que habla de la Ucrania y la Rusia en la que creció, los lugares y los acontecimientos sociopolíticos del siglo XIX que vivió y las esperanzas y miedos que le acompañaron durante el camino.

Por eso creo que el punto de vista, en primera persona, es tan importante en este libro. Porque es capaz de narrar la realidad externa y cómo le influyó —algo que puede gustaros a quienes amáis la cultura rusa— y, al mismo tiempo, sus propios fantasmas, logros y decepciones familiares.

Tengo marcados y releídos muchos de los pasajes en los que habla de su familia y de los amores que le marcaron y le hicieron la persona —y el escritor— que fue, y sé que voy a volver a ellos. Aunque creo que, en muchos otros —como los de su estancia en el colegio—, se extiende relatando anécdotas que, a mí, al menos, no me parecieron interesantes o a la altura del resto.

En resumen, «Los años lejanos» es uno de esos libros que nos llevan de vuelta a nuestra infancia. A esos días en los que mirábamos la vida con la belleza que realmente merece, a pesar de las tragedias cotidianas —y no tan cotidianas— que nos desgastan. Pese a las pérdidas, las decepciones y los miedos que nos hacen sentir pequeños. A esos días en los que querríamos detener el tiempo para encapsular una risa, un amanecer, una mirada o un gesto de alguien a quien quisimos. Porque esa nostalgia también forma parte de quienes somos.

«Recuerda mi consejo: no juzgues a nadie, ni siquiera a mí, hasta que conozcas todas las circunstancias y hasta que hayas adquirido la experiencia suficiente para entender muchas cosas que ahora, por supuesto, no entiendes».

[Elisa Goudriaan · Rating 5 out of 5]

Vorig jaar was de Russische Bibliotheek in de aanbieding en die gelegenheid greep ik aan om mijn nog niet bestaande collectie hiervan een klein beetje body te geven. Mijn bescheiden collectie bestaat nu uit 7 delen (nog een heel verzamelleven voor me dus!) en als eerst begon ik te lezen in Paustovski, waar ik al jaren naar uitkeek. 'Goudzand' vorig jaar bleek niet het goede begin te zijn (dit legde ik nog even weg) en nu ik begonnen ben met 'Verre Jaren' en 'Onrustige Jeugd' begreep ik waarom: Paustovski als persoon moest eerst nog in me groeien. En dat gebeurt er met deel 1 van zijn levensherinneringen. Er staan wel tientallen, zo niet honderden kleine verhalen in, die je steeds weer totaal voor zich winnen, door de goed opgebouwde spanningsbogen. Telkens sta je naast Paustovski, of hij nu in de leer is voor visser op een afgelegen eiland, thuis bij zijn armoedige gezin is, kwajongensstreken uithaalt op het gymnasium of gewonden vervoert in een oorlogstrein. Als jonge schrijver wil hij alle facetten van het leven leren kennen en samen met hem word je volwassen en daarmee ook contemplatiever. Vlak voor het einde van dit eerste deel gaat Paustovski bijna ten onder in een bootje tijdens een storm, omdat hij elke paar maanden een andere levensbezigheid heeft en daarvan niet altijd de finesses kent. Hij mist dit keer de lichtsignalen voor slecht weer en na terugkomst aan wal staat er dan dit:

‘Zo!’ zei de opzichter, en hij hield mij zijn zilveren sigarettenkoker voor: ‘Onthoud dus goed dat ieder mens de stormseinen behoort te kennen. Niet alleen op zee, maar ook in zijn eigen leven. Om onherstelbare ongelukken te voorkomen.’ (p. 594)

Hiermee kunnen we het doen. Op naar het tweede deel.

[Jelte · Rating 4 out of 5]

Wat een ontdekking, deze Paustovski. Zal niet het laatste boek zijn dat ik van hem lees. Zo’n zachte, melodieuze verteltoon… en zo bijzonder hoe hij zulke lang voorbije jaren zo intiem dichtbij weet te brengen zonder in kleffe sepiatinten te vervallen. En wat Michel Krielaars op de achterplat zegt klopt: ik heb zelden een auteur gelezen die de natuur en de seizoenen zo scherp en fijngevoelig weet te schilderen.

[Arvid Steyaert · Rating 5 out of 5]

De pastoor zweeg, alsof hij aandachtig luisterde. De rivier rumoerde en boven ons hoofd, in de takken van de oude olmen, tjilpten de meesjes. Dan zuchtte hij diep en begon te spreken over het eeuwig streven naar geluk en over het aardse tranendal. Zijn woorden sloegen bijzonder goed op het leven van mijn vader. Mijn hart krmapte samen. Later heb ik nog vaak zo'n zelfde beklemd gevoel gehad wanneer ik in aanraking kwam met iemand dien in zijn jacht naar geluk was vastgelopen door het in gebreke blijven van de menselijke samenleving...

[Betllibres · Rating 4 out of 5]

✍️Cuando me quedé en Gorodische tras la muerte de mi padre, comencé a recordar mi primera infancia, la época en la que toda la familia, alegre y feliz, solía venir desde Kiev a pasar el verano aquí. Entonces mis padres eran todavía jóvenes y mi abuelo y mi abuela turca aún no habían muerto. Yo era aún muy pequeño y me inventaba todo tipo de historias.

✍️Es una lástima que solo nos demos cuenta del encanto de la infancia cuando nos hacemos adultos. Durante la infancia todo es diferente. Miramos el mundo con ojos radiantes y puros, y todo nos parece mucho más luminoso.

📍Aquest és el primer volum de la saga autobiogràfica "Historia de una vida" format per sis volums. Comença amb la mort del pare quan l’autor és un jove estudiant de 17 anys. Des de la memòria i els records ens relata les seves vivències centrades en la infància i l’adolescència, ens explica la història de la seva família, a la vegada que fa un retrat històric de la Rússia imperial i els anys convulsos que li va tocar viure.

⭐️De sagues n’he llegit unes quantes, però encara no n’havia començat cap d’autobiogràfica. L’autor és rus i els russos sempre fan una mica de respecte, però la veritat és que es pot llegir i seguir molt bé. La història és fascinant.

⭐️M’ha agradat descobrir on va créixer, com va viure, què va estudiar i com es va forjar l’escriptor que va ser. Tinc moltes ganes de continuar llegint-lo, espero que es publiqui aviat el segon volum.💙

[Klaas · Rating 4 out of 5]

Ik twijfelde een beetje tussen 3 en 4 sterren. Dit is het eerste deel van een reeks van drie boeken waarin Paustovski een uitvoerige beschrijving geeft van zijn leven en levensgebeurtenissen. Het boek begint met zijn jeugd en beschrijft hoe hij opgroeide in het tsaristische Rusland. Het is ook wel grappig dat hij met Mikhail Bulgakov (the Master and Margarita) op dezelfde school heeft gezeten.

Het is allemaal met name interessant vanwege de grote hoeveelheid historische gebeurtenissen die zich tijdens dit deel voltrekken. Paustovski beschrijft zijn tijd als ziekenverzorger tijdens de eerste wereldoorlog en probeert ook een beeld te geven van de gevoelens die er in die tijd speelden onder de bevolking. Verder was hij tramconducteur en volgens mij ook nog even een visser. Persoonlijke anekdotes en historische thema's wisselen elkaar eigenlijk constant af. Het boek eindigt met de aankondiging van de revolutie en het omverwerpen van het tsaristische regime.

Op zich vertelt Paustovski het allemaal heel beeldend, maar wat me ook al bij een eerder boek van hem stoorde was de mierzoete en al te dromerige manier van vertellen. Hij is me ook wat te gevoelig met zijn voorliefde voor sentimentele poëzie. Daarnaast druipt het ook wel een beetje van de pagina's dat hij zichzelf in al zijn bescheidenheid en gewoonheid toch wel heel cool vindt, wat een autobiografie in deze vorm nooit echt ten goede komt.

Al met al daardoor een beetje een dubbel gevoel, maar eindstand vond ik het toch wel een mooie, realistische vertelling van historische gebeurtenissen verteld door de ogen van iemand die het allemaal heeft meegemaakt en het dan toch allemaal mooi op papier zet. Daarom toch 4 sterren.

[Lalagè · Rating 5 out of 5]

In het eerste deel beschrijft Konstantin Paustovski zijn jeugd in Rusland rond 1900. Het lijkt wel een soort sprookjeswereld met betoverende landschappen. Er zijn excentrieke ooms en tantes, zoals de oom die wereldreiziger is en de fantasie van de kleine Kostik op hol doet slaan. Het is heerlijk om te lezen hoe de jongen de wereld om zich heen observeert.

https://lalageleest.wordpress.com/201...

Paustovski weet wat zijn doel in het leven is: schrijven. Daarvoor wil hij alle aspecten van het leven meemaken, dus hij wil veel reizen en veel mensen ontmoeten.
Tussen de oorlogsverhalen door staan weer zeer mooie beschrijvingen van de natuur.

https://lalageleest.wordpress.com/201...

[Jerobeam · Rating 4 out of 5]

Wat een prachtboek. Lees nu gratis mijn recensie op depiependemeerkoet.nl (linkt rechtstreeks naar het artikel).

[Joost · Rating 5 out of 5]

Deze stond al lange tij hoog op mijn lijstje. Prachtige taal en een fascinerend verslag van de jeugd van Kostja in de nadagen van het tsaristisch Rusland van de vroege 20e eeuw. Paustovski observeert scherp en geeft prachtige taal aan wat hij ziet. Ook mooie karakters heten van ouders, broers, klasgenoten, ooms, leraren, buren en passanten die hij in zijn jeugmemoires vangt. In het tweede deel heeft Kostja het gym afgerond en gaat als burgevrijwilliger het leger in, want de Grote Oorlog is uitgebroken. Wat een geluk dat Rusland zoveel geweldige schrijvers had, waarvan Paustovski een heel bijzondere is. Hij neemt je aan de hand en samen loop je door vervolgen tijden in een wereld die niet meer bestaat.

[Merce · Rating 5 out of 5]

Infancia y Rusia, me ha encantado.

[Fabian · Rating 4 out of 5]

Mooi hoor: paus-tof-ski!

[Ivo Moyersoen · Rating 5 out of 5]

Wat een krachtig en leerrijk boek. Mijn kennismaking met Paustovski heeft mij meegesleurd in de Russische geschiedenis. Bijzonder pittige vertaling en wel bijzonder actueel. Kiev, Odessa, Cherson Mariapoup Moskou…. De eerste wo en de dag van de revolutie in een klein dorp. Weergaloos en wat een verhaal. Een en al ontdekking en diepe bewondering… en zijn bewondering voor onze grootste Vlaamse dichter Emile Verhaeren!

[MiekeWin · Rating 5 out of 5]

Grandioos. En het is pas deel 1!

[Anneke Kortleve · Rating 3 out of 5]

I know everyone loves paustovski, but to me it was a bit of a boring list of his not super interesting life events and names. I love quite some Russian literature, but this was a bit to insider for me.

[Els Lens · Rating 3 out of 5]

Het e-book telt 1484 bladzijden!
Ik heb het volgehouden tot op blz. 956.
Het begint mooi, maar het is veel te lang.
En dit is dus nog maar deel één...

[Johan Sanders · Rating 4 out of 5]

Enkel 'Verre jaren' gelezen. Subliem geschreven, maar eventjes genoeg nu. 'Onrustige jeugd' lees ik wel een andere keer.

[Ana · Rating 4 out of 5]

⭐️ 4.5

[Efrain Pérez Pinzón · Rating 5 out of 5]

Me gusta mucho las historias autobiográficas, pero esta tiene una prosa poética de una gran belleza,es muy difícil no meditar también es las diferentes fases de la vida sobre todo las primeras. Lo recomiendo más si te gusta la historia, la familia y la belleza de la naturaleza rural. No hay dificultad en la lectura.

[Manu · Rating 3 out of 5]

«Sólo quería una cosa: verla siempre, oír sólo su voz, estar junto a ella.»
«Aquel invierno leí mucho. No terminaba de acostumbrarme a la soledad. Los libros me ayudaron a librarme de ella. Ahora me sentía solo. La lámpara zumbaba y ese sonido intensificaba mi soledad. Pero pasó un mes y luego otro y conseguí un gran avance. Comencé a notar que cuanto más desagradable parecía la realidad, más sentía todo lo bueno que se escondía en ella.
Comprendí que en la vida conviven lo bueno y lo malo. A menudo, lo bueno brilla a través de una gruesa capa de mentiras, pobreza y sufrimiento. A veces, al final de un mal día, las nubes grises resplandecen de pronto con el fuego del sol poniente.
Intentaba encontrar rastros de lo bueno en todo. Y los encontraba con frecuencia, por supuesto. Podían brillar sin esperarlo. La vida está llena de imprevistos. No tengas miedo. Créeme.»
«Cuando se espera demasiado, la alegría se transforma en algo parecido a la tristeza.»
«Se lo perdono todo. No lo hago, evidentemente, por magnanimidad. Pero les pido que ustedes sí sean magnánimos. Heine dijo que en la tierra hay más tontos que personas. Exageró, por supuesto, pero ¿qué es lo que quiso decir? Que todos los días nos encontramos con personas cuya existencia no les aporta, ni a ellos ni a los que les rodean, ninguna alegría ni beneficio. Tengan ustedes miedo de no ser útiles. Sean quienes sean. Trabajen duro. ¿Qué es el talento? Trabajar por tres o por cuatro. Amen el trabajo y laméntense siempre de apartarse de él. ¡Buen viaje! ¡Y no guarden rencor a sus maestros, que han encanecido luchando con ustedes!»
«Nunca creería a quien me dijera que esta vida, llena de amor, de búsqueda de la verdad y la felicidad, de relámpagos y del lejano murmullo del agua en medio de la noche, carecía de sentido y de razón de ser. Todos y cada uno de nosotros debemos luchar por afirmar siempre esta vida en todas partes y hasta el fin de nuestros días.»

[Jan · Rating 5 out of 5]

Verre jaren’ en ‘Orustige jeugd’ de eerste twee van de zes delen tellende memoires van Paustovski zijn voor mij opnieuw – de eerste keer dat ik ze las moet bijna veertig jaar geleden zijn- een geweldige leeservaring. In het eerste deel komt de lezer onder meer tegen: fascinerende natuurbeschrijvingen, het leven in Kiev, de schooljaren met de haarfijne beschrijvingen van familieleden, medescholieren en docenten, de politieke gebeurtenissen uit die tijd waaronder het ooggetuige verslag van een schouwburg van de moord op minister Stolyipin in 1911. Overweldigend.
In ‘Onrustige jeugd’ beschrijft Paustovski even indringend zijn belevenissen tijdens de oorlogsjaren 1914 tot 1917 tot en met het uitbreken van de Russische revolutie. Een geweldig rijk boek waarin de enorme ellende die de(ze) oorlog veroorzaakt uitvoerig aan de orde komt maar ook de medemenselijkheid die hij ondervindt en het doorzettingsvermogen van mensen onder de meest moeilijke omstandigheden. In het laatste hoofdstuk beschrijft Paustovski hoe hij in een dorp bij Moskou het bericht krijgt van de Februarirevolutie van 1917. De euforie, de enorme verwachtingen van een betere toekomst.

[Jan Dronkers · Rating 5 out of 5]

Klasse

[Tim Weemhoff · Rating 5 out of 5]

Tijdloze pracht. Dat zijn de twee woorden die te binnen schieten na het lezen van de eerste twee delen van Konstantin Paustovski’s (1892-1968) zesdelige memoires. Vorig jaar al een voorproefje van zijn kunnen met de fraaie verhalenbundel Wilde Rozen, maar het moge duidelijk zijn dat dit zijn opus magnum is. Onwaarschijnlijk knap hoe een autobiografie zo’n literaire, universele kracht kan hebben. Wat het boek zo sterk maakt, is niet zozeer de opeenvolging van gebeurtenissen, maar veel meer nog de zoektocht naar hoe een mens zijn leven leidt en welke keuzes hij maakt. Daarnaast is het zeer toegankelijk, vlot en rijk geschreven.

Moet toch ook weer even terugdenken aan de inmiddels vaker genoemde memoires van Stefan Zweig. Beiden schrijven over een groots thema als de overgang van een oude naar een nieuwe wereld. Bij Paustovski gaat het dan met name over het einde van het tsaristische, patriarchale Rusland en de overgang naar de twintigste eeuw, de Eerste Wereldoorlog en het uitbreken van de revolutie in 1917.

Zijn memoires zijn voornamelijk gesitueerd in Rusland en Oekraïne. Hij is als Rus in Moskou geboren, maar grotendeels opgegroeid in Kiev. Toch komen ook Wit-Rusland en Polen voorbij, waar hij onder meer als ziekenbroeder werkte tijdens de eerste jaren van WO I.

Paustovski weet de schoonheid van de natuur op een schitterende manier te vangen in taal. Hij kan met enkele zinnen personen, dorpen, gebeurtenissen, seizoenen of wat dan ook heel erg raak schetsen zodat het tastbaar wordt. Zo worden bijvoorbeeld ook zijn ervaringen tijdens de oorlog met een poëtische kracht beschreven wat enerzijds de gruwelen afzwakt, maar ze ook op een subtiele manier accentueert.

De memoires lezen als een meeslepend levensverhaal. Het eerste deel (Verre Jaren, 1946) beschrijft met name Paustovski’s jeugd, zijn ouders, de enorme familie, de gymnasium-jaren in Kiev (met onder meer klasgenoot Boelgakov), de zorgeloze vakanties op het Russische platteland en aan de Krim, de vriendschappen en de burgerlijke milieus. Hij is een dromer, houdt van poëzie en literatuur. Zijn vader wordt ontslagen als Konstantin zestien is en zijn ouders gaan vervolgens uit elkaar.

Het tweede deel (Onrustige Jeugd, 1954) gaat over zijn jaren als jong volwassene, de studententijd en algauw het uitbreken van de oorlog. Konstantin lijkt op zijn vader en blijkt net zo’n avonturier/zoekende die nooit lang op een plek blijft, zwervend van hot naar her en met legio baantjes en evenzovele contacten die hij opdoet. Zo werkt hij onder meer als tramconducteur, verpleger op de hospitaaltrein, fabrieksarbeider en visser.

Het hele boek heeft een melancholische gloed over zich heen. Altijd is Paustovski zich bewust van de dood en is hij bezig met existentiële vragen. Niet op een geforceerde manier, maar haast terloops. Bij elke nieuwe fase in het leven ontstaat er een soort weemoed en de vraag hoe hij zijn leven en schrijverschap het beste vorm kan geven.

Ik kan niet wachten om de draad weer op te pakken in 1917 als heel Rusland in rep en roer is.

[José Carlos · Rating 5 out of 5]

"Los años lejanos" es la primera novela de la saga autobiográfica del escritor ruso —criado en Ucrania, entonces parte del Imperio Ruso— Konstantín Paustovski.
En esta primera entrega acompañamos a Kóstik, trasunto del propio autor, durante su infancia a finales del siglo XIX y comienzos del XX.

El relato, escrito en primera persona, combina recuerdos íntimos con acontecimientos históricos de gran calado. Paustovski nos muestra cómo vivió la sociedad rusa la muerte de Tolstói, el atentado contra un importante político de la época (sin entrar en detalles para no destripar demasiado), y el ambiente prerrevolucionario que desembocaría en los levantamientos de 1905, entre otros episodios.

Pero la obra no se limita a la historia oficial: Kóstik también nos habla de su familia, de sus amigos y compañeros de escuela (entre ellos, nada menos que Bulgákov), de su amor por su patria —inolvidable es la escena en la que contempla por primera vez el Kremlin—, de su vínculo con la naturaleza, su pasión por la literatura y sus primeros pasos como escritor.

Mención especial merece la calidad literaria de Paustovski. Su prosa es clara y profunda, cargada de belleza en cada página, reflejo del estilo narrativo ruso que él mismo describe en la obra. Y hablando de belleza, la edición de Trotalibros es una auténtica joya: cuidada hasta el mínimo detalle y con un nivel de calidad que enriquece aún más la experiencia de lectura.

"Los años lejanos" es una obra vitalista, divertida, reflexiva y profundamente humana. Una magnífica puerta de entrada al universo de Paustovski, que continuará con "Una juventud convulsa".

Si te interesa la agitada historia de Rusia en esa época o disfrutas de las novelas autobiográficas, no lo dudes: este libro es imprescindible para ti.

[Wilte · Rating 2 out of 5]

Paustovsky kan zeker schrijven en sommige verhalen zijn heel aangrijpend en roerend (vooral die aan het front bij WW1 en overlijden Lolja). Maar vaak mis ik urgentie en kabbelt het wat voort, niet alle dagelijkse beslommeringen interesseren me, hoe inzichtelijk ook het inkijkje in het leven van een kind en jongeman aan begin van 20ste eeuw in Kiev en Rusland.

[Iván · Rating 4 out of 5]

«Nunca creería a quien me dijera que esta vida, llena de amor, de búsqueda de la verdad y la felicidad, de relámpagos y del lejano murmullo del agua en medio de la noche, carecía de sentido y de razón de ser. Todos y cada uno de nosotros debemos luchar por afirmar siempre esta vida en todas partes y hasta el fin de nuestros días.»

[Agnes · Rating 5 out of 5]

Prachtig prachtig prachtig. Ik ga zeker meer van hem lezen. Geweldige schrijver en wat een verslag van grote gebeurtenissen doet hij maar ook wat beschrijft hij ontroering, schoonheid, geluk en eenzaamheid maar bovenal hoe belangrijk literatuur en met name poëzie (voor hem) is

[Jofe Melu · Rating 5 out of 5]

Sutil, encantadora, conmovedora y emocionante, "Los Años Lejanos" es una gran autobiografía que además de ser una lectura sumamente rica en sentimiento presenta el talento de Konstantín Paustovski como narrador y escritor.

[Lau · Rating 4 out of 5]

Me ha gustado mucho . un libro muy bonito y entrañable que tiene toques de novela de formación. sobre todo los primeros capítulos se centra en momentos que vivió en su infancia con distintos familiares y que nos llevan a un mundo que ya no existe. para leerlo con calma y degustarlo.

[Wil Schiffers · Rating 5 out of 5]

Six volumes of great pleasure reading

[FKA · Rating 4 out of 5]

“‘Wacht maar!’ zei Osipenko tegen me. ‘Dit is nog maar de proloog tot de grootse dingen die op Rusland afkomen. Houd uw hoofd koel en uw hart warm. Spaar uw krachten!’”