What do you think?
Rate this book
เมียน้อย
นี่คือเรื่องราวและเส้นทางของเด็กหญิงที่โดดมาเป็น "นาง" ในฐานะ "เมียน้อย" ที่ใครๆ แม้แต่ตัวเองก็ไม่อยากประสบ หากใครจะรู้อนาคตของตนเองได้บ้าง ขณะที่ประสบกับปัญหาชีวิต เจ้าของปัญหาชีวิต ย่อมพยายามหาทางออกอย่างดีที่สุดในขณะนั้น แต่จะดีแค่ไหนในสายตาของคนอื่น ย่อมเป็นอีกเรื่องหนึ่ง...ชลา ก็เช่นกัน! สภาพของ "เมียน้อย" ที่ผ่านพบนั้น สอนให้เธอรู้ว่า ความเจ็บช้ำขมขื่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์ มิได้มาจากสิ่งอื่น...นอกจากมนุษย์ด้วยกัน มนุษย์...ชอบคิดว่าตนเองวินิจฉัยคนอื่นถูกต้องเสมอ และเมื่อใครทำผิดข้อวินิจฉัยนั้น แต่บางคน บางคนเท่านั้นที่ได้อย่างที่หวัง หากนอกเหนือจากนั้น สิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝัน มักอยู่สุดเอื้อมเสมอ หลายคนชอบพูดกันว่า ยุคนี้เป็นยุคทองของ "แฟชั่นนิยม" ในการเป็น "เมียน้อย" แต่ฉันอยากจะบอกว่า ผู้ชายอาจจะคิดอย่างนั้น แต่ผู้หญิงเราไม่เคยคิดจะเป็นแฟชั่น หากทางชีวิตเราต่างหาก ทำให้เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผู้ชายต้องการ "คนของเขา" ที่บริสุทธิ์ราวกับน้ำค้างกลางหาวมาประดับเกียรติ เชิดหน้าชูตาเพื่อความภาคภูมิใจว่า ไม่มีผู้ใดเสมอเหมือน แต่สำหรับผู้หญิงเรา ถ้าลงได้รักแล้ว เราไม่เคยสนใจว่าเขาผ่านใครมากี่คน เรารู้แต่ว่า เรารักคนนี้เป็นพอ หากจะคิดกันว่า "ฉากผ่าน" ของทั้งสองฝ่ายเป็นการแปดเปื้อน ฉันก็อยากจะรู้นักว่า ใครจะแปดเปื้อนมากไปกว่ากัน ผู้ชายคิดกันแต่เพียงว่า "จะหยิบชิ้นที่ดีที่สุด" ในขณะที่ผู้หญิงเรากลับคิดว่า "จะปั้นคนของเราให้ดีที่สุด" แม้ในบั้นปลาย ด้วยน้ำอดน้ำทน ด้วยจักผ่อนหนักผ่อนเบา กับการเผชิญหน้ากับความจริงแห่งสภาพ "เมียน้อย" ชลาจะดำรงตนจนพบรัก พบความเข้าใจ และได้รับความเป็นครอบครัวจาก "ตุลา" มือกฎหมายระดับเซียนก็ตาม หากบทเรียนอันมีความขมขื่นเป็นปริญญาชีวิตตลอดสิบปีของเธอ ย่อมเป็นคัมภีร์ชีวิตอันล้ำค่าสำหรับลูกผู้หญิงทุกคน สิบปี สอนให้ฉันรู้จักกับการต่อสู้ ช่วงชิง สิบปี สอนให้ฉันรู้จักกับมนุษย์ทุกชนิดและทุกประเภท และสิบปี ที่คำว่า "เมียน้อย" ประทับตราอยู่บนหน้าฉัน ฉันต้องใช้ทั้งน้ำตาและความอดทนลบรอยนั้นให้เลือนหาย หากใครที่เคยเกลียดคำนี้อย่างจับใจมาแล้ว ได้อ่านเรื่องนี้ผ่านสายตาไปบ้าง ขอให้อ่านต่อไปอีกสักนิดเถิด อ่านเพื่อจะได้รับรู้ว่า เมียน้อยทั้งหมดจะต้องผ่านอะไรมาบ้าง "อะไร" สิ่งนั้น ที่บรรดาเมียหลวงไม่เคยคิด ไม่เคยประสบ และไม่เคยรู้ถึงความขมขื่นที่เกาะกินใจเราตลอดมา ความขมขื่นของ "เมียหลวง" เป็นความขมขื่นที่มีหลักประกันหนุนหลัง และมีเสียงของสังคมให้ความเห็นใจ แต่สำหรับพวกเรา ทุกสิ่งทุกอย่างว่างเปล่าเสมอ เรามีแต่คำปลอบใจตัวเองว่า... "สักวันหนึ่งเถิดน่า เราจะมีใครสักคนที่รักเราจริงๆ" ทมยันตี ขอมอบแก่นชีวิตที่เรียงร้อยจากดวงใจอันขมขื่น ของบทประพันธ์เรื่อง "เมียน้อย" นี้ ปลอบโยนลูกผู้หญิง ให้เข้มแข็งกับ "บทเรียน" แห่งชะตากรรมของ "ความเป็นรอง" ให้ได้รับสิทธิในความรู้สึกอันจะต้องเดิน "เคียงคู่" เสมอกัน ให้ได้พบคำตอบ ไม่ต้องทั้งหมด ไม่ต้องส่วนมาก ขอเพียงบางส่วน ขอมีใครเพียงสักคนที่รักและเข้าใจ!
Unknown Binding
42 people are currently reading
788 people want to read
About the author
ทมยันตี
107 books139 followersทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล
ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย
หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ
นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน
งานเขียนครั้งแรก
วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน
นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่
1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย
2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย
3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ
4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ
5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน
แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา
เกียรติยศที่ได้รับ
เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548
ผลงานรวมเล่ม
ในนามปากกา "ทมยันตี"
คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง
ในนามปากกา "โร
ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย
หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ
นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน
งานเขียนครั้งแรก
วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน
นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่
1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย
2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย
3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ
4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ
5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน
แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา
เกียรติยศที่ได้รับ
เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548
ผลงานรวมเล่ม
ในนามปากกา "ทมยันตี"
คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง
ในนามปากกา "โร
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 2 of 2 reviews
August 13, 2016
ไม่ผิดหวังในชื่อของนักเขียนที่ชื่อ "ทมยันตี" สมกับทีเป็นศิลปินแห่งชาติ ผลงานของท่านสอนมนุษย์เราได้หลายอย่างจริงๆ แม้กระทั่งนิยายที่ใช้ชื่อที่ใครไม่ปรารถนาจะเป็นในชื่อ "เมียน้อย"
นอกจากจะชอบความทรนงในศักดิ์ศรีของนางเอกในเรื่องแล้ว ยังชอบตัวละครอื่นๆ ในเรื่องที่คุณทมยันตีได้สร้างอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นคุณอ้อย น้าระเบียบ คุณคนินทร์ ตาทานพ พ่อนางเอก แม่นางเอก และที่สำคัญ ชอบภาษาสำนวนการเขียนเอามากๆ
นอกจากจะชอบความทรนงในศักดิ์ศรีของนางเอกในเรื่องแล้ว ยังชอบตัวละครอื่นๆ ในเรื่องที่คุณทมยันตีได้สร้างอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นคุณอ้อย น้าระเบียบ คุณคนินทร์ ตาทานพ พ่อนางเอก แม่นางเอก และที่สำคัญ ชอบภาษาสำนวนการเขียนเอามากๆ
June 9, 2020
คุณทมยันตีแต่งหนังสือเล่มนี้ได้อย่างแยบยล จุดประสงค์ชัดเจน ไม่ออกทะเล เห็นได้จากตรงที่ถึงชลาธร นางเอกของเรื่องจะเป็นเมียน้อย แต่กลับไม่มีฉากล่อแหลมรุนแรงในเรื่อง เพราะคุณทมยันตีเลือกจะสื่อออกมาในมุมมองของความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งมากกว่าการเขียนเพื่อสนองอารมณ์ตัณหา
สำนวนการเขียนโอนอ่อน หากกระชับ เข้าใจง่าย ประทับใจตอนจบที่สมหวังและสมเหตุสมผลด้วยค่ะ
สำนวนการเขียนโอนอ่อน หากกระชับ เข้าใจง่าย ประทับใจตอนจบที่สมหวังและสมเหตุสมผลด้วยค่ะ
This entire review has been hidden because of spoilers.
Displaying 1 - 2 of 2 reviews