เจ้าแม่

by ทมยันตี

ระเบิดลูกนั้นสนั่นทั้งเมือง ใช่แต่คนทั้งเมืองเชียงใหม่เหมือนจะทลายไปด้วย หากยังมีร่างของผู้ยิ่งใหญ่หนึ่งแหลกสลายคาแรงระเบิด “นายใหญ่” ผู้ยิ่งใหญ่แห่งตองยี ผู้มีคำสั่งดุจฟ้า ผู้ครองหัวใจคนทุกทั่วขุนเขา เมื่อนายใหญ่สิ้น ทุกขั้วอำนาจก็ขยับ หากทุกขั้วอำนาจไม่เคยลืม...ทายาทนายใหญ่ หากใช่หรือ...ผู้จะมาเป็น “เจ้าแห่งขุนเขา” ต้องเป็นเพียงทายาทของนายใหญ่ผู้ครองหัวใจคนทุกทั่วขุนเขาเท่านั้น แหละ ทายาทแห่งขุนเขาจะไม่มีปัญหา หากมิใช่สตรี แถมเป็นสตรีที่อยู่ห่างไกลตองยี สตรีที่ไม่เคยอยู่ท่ามกลางขุนเขา จริงอยู่ ทุกคนเรียก...นายน้อย “นายน้อย” คือชื่อที่รู้จัก แต่คนครองตองยีต้อมิใช่แค่ชื่อ ต้อง “ฝีมือ” เท่านั้น “กลางศึก” คนคุ้นหน้า คนมีฝีมือ คนอยู่ครองตองยีดุจตัวแทนนายใหญ่มาตลอด แต่กลางศึกไม่ใช่ทายาทโดยธรรม บทพิสูจน์จึงต้องเกิดขึ้น เจ้าแม่ฤาเจ้าพ่อ ผู้ครองตำแหน่งล้วนมีจุดหมายต่างกัน จากยอดขุนเขาจรดพื้นที่ราบชายแดน กลางศึกต้องการแผ่อำนาจครอบคลุม แต่น้ำฟ้า นายน้อยแห่งขุนเขา ต้องการรักษาอำนาจที่เคยมี ใครเลยเคยรู้จริง อำนาจกับความรัก สิ่งใดเหนือสิ่งใด น้ำฟ้า กับ กลางศึก ล้วนมีจุดหมายต่างกัน หากขุนเขานี้กว้างพอสำหรับคนสองคน ทำไม...ทำไม กลางศึกกับน้ำฟ้าจึงไม่ครองขุนเขาร่วมกัน เจ้าแม่ ของ ทมยันตี บอกคำตอบนี้ให้คุณ คำตอบที่คุณต้องสะทก สะอื้นไห้ คำตอบของผู้ยิ่งใหญ่...เหนือคน คำตอบที่จะทำให้คุณไม่เคยลืม แววตาอาวรณ์ยามมองมา "ทำไม เราไม่ครองขุนเขาร่วมกัน...ทำไม?"

Unknown Binding

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[ดินสอ สีไม้ · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้เป็นสายดาร์กในน้อยเรื่องของทมยันตี (หรือไม่น้อย?)
พระเอก ไม่ใช่คนเก่ง คนดีเลิศอย่างเล่มอื่นๆ ในแนวเดียวกัน
ออกแนวเป็นลูกน้องเจ้าพ่อที่พร้อมจะตั้งตนเป็นเจ้าพ่อ
ดูถูกผู้หญิง คลุกคลีอบายมุข ค้าของเถื่อน
พัวพันของผิดกฏหมาย ของหนีภาษี อาวุธ ยาเสพติด

เราอ่านแล้วไม่รู้สึกเลยว่าพระเอกนางเอกเรื่องนี้รักกัน
ซึ่งก็คงไม่ได้รักกันจริงๆ น่ะแหละ
เว้นแต่เพียงนึกนิยมในคุณสมบัติบางอย่างของกันและกัน
เพราะฉะนั้น อย่าได้คาดหวังความโรแมนติกจากเล่มนี้
ขอให้เสพแต่เพียงความสนุก น่าค้นหา น่าติดตาม และลุ้นตอนจบอย่างมันส์หยด

เจ้าแม่ เป็นเล่มที่อ่านมันส์มาก เพราะไม่มีใครที่เป็นพวกเดียวกับใครเลย
ทุกคนพร้อมจะร่วมมือกันและหักหลังกันไปมาตลอดเวลา
เพื่อผลประโยชน์อันสูงสุดของตนเอง
ระหว่างอ่าน ก็สนุก น่าติดตามประมาณนึง
แต่พอยิ่งใกล้จบยิ่งเข้มข้น รู้เลยว่าความสนุกรออยู่ท้ายท้ายเล่ม
เพราะปมต่างๆ มากมายยังไม่ถูกไข ผู้เขียนยื้อถึงเกือบบทสุดท้ายจริงๆ ค่ะ

[Napatson Srikarasin · Rating 3 out of 5]

คิดว่าการดำเนินเรื่องอาจมีความน่าติดตามน้อย ทำให้รู้สึกความสนุกลดลง ภาษาค่อนข้างจะเข้าใจยาก แต่มีความสวยงาม ซับซ้อน ต้องคิดตามเสมอ ซึ่งถือเป็นส่วนดีของเรื่องนี้

[Xiaomin · Rating 1 out of 5]

พลอตเรื่อง และการดำเนินเรื่องโอเคค่ะ ชอบการเอ่ยถึงทำสมาธิก่อนยิงปืนที่ใช้หลักศาสนาเข้ามาอ้างอิงด้วย แต่การบรรยายที่มีการเน้นย้ำซ้ำๆคำเดิมบ่อยๆ มันทำให้อ่านแล้วเวียนหัวมากกก เหมือนโดนกล่อมให้หลอนด้วยคำซ้ำๆ ไม่ต่างกับการโดนบังคับให้ฟังเพลงเพียงหนึ่งท่อนวนไปวนมา ต้องเข็นตัวเองอย่างหนักกว่าจะทนอ่านจบ เสียดายมาก

[Lily 百合花 · Rating 3 out of 5]

เจ้าแม่ / ทมยันตี
52/2547

น้ำฟ้า (นายน้อย)
กลางศึก

[Pimporn Janput · Rating 3 out of 5]

เนื้อเรื่องในช่วงแรกออกจะน่าเบื่อ แต่พอมาเริ่มช่วงหลังเริ่มน่าติดตามมากขึ้น แต่ตัดจบเร็วเกินไป ตอนจบห้วนๆ ทำให้คนอ่านไม่เข้าใจ ต้องอ่านซ้ำหลายรอบมากๆ ถึงจะอ๋อ จบแบบนี้นี่เอง