อธิราชา

by ทมยันตี

โอม…ชัยะอุบัติ อิสระไทยคง โอม…ชัยะดำรง คู่ไทยชั่วกาลนาน ที่ประชุมเงียบสงัดคอยสดับโองการ! “อันหานตวดีกระทำการครั้งนี้ ผิดอัชฌาสัยแห่งผู้มีไมตรีต่อกัน ลักลอบทำร้ายเบื้องหลัง วางเล่ห์เพทุบายมิใช่การกระทำแห่งชายชาติทหาร…” จากนั้น สมเด็จพระนเรศวรเจ้า ทรงหลั่งน้ำจากพระสุวรรณภิงคารเหนือพื้นพสุธา ประกาศต่อเทพยดาทุกช่องชั้น ก้องกังวาน “ตั้งแต่วันนี้ กรุงศรีอยุธยา ขาดทางไมตรีกับหานตาวดี มิได้เป็นสุวรรณปฐพีเดียวกันดังแต่ก่อนสืบไป!” คราวเสียกรุง…ครั้งนั้น พุทธศักราช ๒๑๑๒ เสียงร่ำไห้แค้นคั่งท่วมท้นอวลอล คับแค้น…ครั้งนั้นแค้นคับ แน่นอก…หน่วงหนักอกแน่น แทนทด…จักต้องทดแทน จำจาร…รอบแค้นจารจำ ครั้งนี้ ณ พุทธศักราช ๒๑๒๗ ‘อิสระไทยคง ชัยะดำรง’ ถ้อยสะท้อนก้อง ดุจคลื่นในมหานที ‘วันของเรา’ เรานับเนื่องรอคอย ๑๕ ปีเต็ม! และพระราชโองการในวันนั้น นับเนื่องถึงวันนี้ ๔๒๐ ปี…เป็น ๔๒๐ ปี ที่คนไทย หัวใจไทย จำมั่นไม่เคยลืมเลือน! ใช่โอม…ชัยะอุบัติ อิสระไทยคง โอม…ชัยะดำรง คู่ไทยชั่วกาลนาน นี่คือเรื่องราวในประวัติศาสตร์ ที่ผ่านการค้นคว้านับสิบปี ทั้งพงศวดาร หนังสือและตำรางานวิจัยหลากหลายชิ้น รวมทั้งคำให้การต่าง ๆ นำมาเขียนขึ้นเป็นสาระนิยายสามเรื่อง คือ กษัตริยา แก้วกัลยาแห่งแผ่นดิน และ อธิราชา เล่มนี้ ทมยันตี จรดปากกาด้วยวิญญาณ์คารวะบูรพกษัตราธิราช ให้ไทยตระหนักว่า…อิสรภาพ มิใช่แค่หลั่งน้ำจากสุวรรณภิงคาร อิสระจักรักษา ต้องหลังเลือดแลกโลหิตกันอย่างแน่นอน ดินที่เหยียบ คือบ้านกู ถอยไม่ได้ ถอยสักก้าว มันจะได้ มารุกบ้าน ทุกหย่อมหญ้า ทุกเม็ดดิน ทุกหยดธาร ของพวกกู กูสาบาน ไม่ให้ใคร! อธิราชา จึงคือเรื่องจริงของขุนศึกยอดกล้า มหาราชแห่งหัวใจ ผู้ฝากพระนามไว้ จารจารึกในแผ่นดิน นามแห่ง ‘นเรศวรเจ้า’ บอกให้เราจำชั่วนิรันดร์ ณ กาลเวลาอันสำคัญยิ่งของชาติ เราเคยมี ‘บุรุษสุดประเสริฐ บังเกิดในแผ่นดิน’…พระวิสุทธวิญญาณ นานนานจะเกิดมี พอ ธ ปราบสิ้นกลี ธ ก็คือสู่วิมาน เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ ให้บทเรียนบทสำคัญกับเราเสมอ บทหนึ่งบทนั้นก็คือ ถ้าเราสามัคคี จะมิมีวันแพ้ใคร และผู้นำอันยิ่งใหญ่ ต้องคิดแต่แผ่นดินดล ประโยชน์แห่งทอยราษฎร์ ต้องมากกว่าประโยชน์ตน สุขแห่งประชาชนมาก่อนสุขแห่งผู้นำ มหาราชพระองค์นี้ ใช้ปฐพีเป็นพระแท่นบรรทมใช้หยาดพระเสโทรดแผ่นดิน ให้ชุ่มชื่นยืนยาว และใช้พระอุระเป็นเกราะกำบังเอกราชและคงอิสรภาพให้สมค่าคำ ‘ไทย’! พระองค์ท่าน มีพระน้องยาเคียงข้าง พระเกียรติสองพระองค์ระบือไกล หนึ่งขุนศึกยอดกล้า หนึ่งเสนาธิการชาญยุทธ ต่างเพียงเรียก พระองค์ดำ-พระองค์ขาว หากหัวใจหาญกล้าเฉกเดียวกัน สมเด็จพระนเรศวรเจ้า สมเด็จพระเอกาทศรถ สองกษัตราธิราชเจ้าไม่เคยคำนึงถึงพระองค์ นอกจาก…รบ…รบ…เพื่อแผ่นดิน! ขุนศึก… ทุกห้วงนึกแห่งพระองค์ทรงกล้า เผ่าไทย…เป็นไทย…ตลอดเวลา ไทยไม่ลืมพระบิดาแห่งเผ่าไทย มหาราช ทรงฝากไว้แต่ความยิ่งใหญ่ ไทย…สนองโองการ…ความเป็นไทย ไม่ยอมให้ยึด ‘ไทย’ ไปอีกแล้ว

688 pages, Unknown Binding

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[ดินสอ สีไม้ · Rating 3 out of 5]

อ่านได้เรื่อยๆ เพลินๆ
เหมาะสำหรับผู้สนใจประวัติศาสตร์ แต่ขี้เกียจค้นข้อมูล
ทมยันตีรวมไว้ให้ในเล่มเดียว
อ่านเอาสนุกนะ ถ้าจะใช้อ้างอิงต้องค้นข้อมูลมากกว่านี้

[Nattapan · Rating 3 out of 5]

Better be classified as nonfiction. Providing enough facts but with too many opinions. Anyway, it's still memorable and good enough to read.