What do you think?
Rate this book
Meriswin
Wanneer werkelijkheid en delirium in elkaar overlopen, wanneer dag en nacht bevolkt worden door schimmen en fantomen en wanneer de geest steeds maar struikelt, hoeft het geheugen niet verloren te gaan. In Meriswin vertelt Hafid Bouazza het verhaal van een ziekte die lichaam en geest tot slaaf maakt, en van de liefde van een vrouw die niet anders kan dan liefhebben. Laverend van drinkebroers en verpleegsters naar goden is dit het delirante relaas van een man die vecht tegen een vervallend lichaam en tot leven wordt gewekt door de vrouw. Haar naam is Merijne. Bouazza's kleurrijk proza biedt zinnen als welluidende muziek, intiem, episch en ingegeven door persoonlijke muzen. Zijn langverwachte nieuwe roman laat meer dan ooit zien wat verbeeldingskracht is, en lyriek. Hafid Bouazza (1970) publiceerde eerder onder meer De voeten van Abdullah (E. du Perronprijs 1996), Momo, Een beer in bontjas, Salomon, Paravion (De Gouden Uil 2004) en Spotvogel. Over Spotvogel: 'Hij is het nog niet verleerd. De eerste regel van zijn novelle Spotvogel klinkt als muziek. Hafid Bouazza is de dichter onder de schrijvers.' de telegraaf 'Het verhaal is niet het belangrijkste van Spotvogel. Het is de curieuze taal, waarin elementen uit de dagelijkse werkelijkheid voortdurend worden gemengd met verheven observaties die je in de huidige Nederlandse literatuur nog maar zelden aantreft. (...) Hafid Bouazza spot met alle wetten.' hp/de tijd 'Spotvogel, dun, maar ambitieus, is geschreven met het vuur in de sloffen.' Elsevier Over Paravion (60.000 exemplaren verkocht): 'Paravion is een wonderlijk en wonderschoon boek. (...) Een rijke en volwaardige roman.' de volkskrant 'Het op de vleugels van de verbeelding geschreven Paravion is Bouazza's trefzekerste literaire prestatie tot nu toe.' vrij nederland
208 pages, Hardcover
First published April 28, 2014
3 people are currently reading
96 people want to read
About the author
Hafid Bouazza
33 books24 followersIn Arabic: حفيظ بوعزة, ḥafīẓ būʿazza. Moroccan-Dutch writer, born in 1970 in the Moroccan city Oujda. In 1977 he emigrated to the Netherlands. He grew up in Arkel, and studied Arabic languages in Amsterdam. He won the Amsterdamprize for the Arts 2003. He published De voeten van Abdullah, Momo, Een beer in bontjas, Salomon en Paravion (which won De Gouden Uil 2004, and was nominated for the ako Literatuurprijs).
Bouazza published translated poetry on the weblog Loor Schrijft. Bouazza was known for his critical view on islam. Journalist Hassnae Bouazza (1973) is his sister.
Bouazza published translated poetry on the weblog Loor Schrijft. Bouazza was known for his critical view on islam. Journalist Hassnae Bouazza (1973) is his sister.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 15 of 15 reviews
June 10, 2014
Zelden baal ik er zo van dat een boek uit is. Zelden ook moet ik de neiging onderdrukken direct weer op pagina 1 te beginnen (en dat terwijl ik hele stukken al twee keer gelezen heb). Net als in Bouazza's andere werk buitelen de prachtzinnen over elkaar heen en word je ondergedompeld in poëtisch proza, waarbij je af en toe even moet stoppen met lezen om al die schoonheid te laten bezinken.
Bouazza beschrijft hoe hij een delirium doormaakt, dat is ontstaan doordat hij in drank probeerde te ontsnappen aan de betekenisloosheid van het bestaan. Met behulp van alcohol hoopt hij daadwerkelijk vrij te zijn, waardoor hij paradoxaal genoeg juist slaaf wordt van die drank.
En dat dus allemaal in zinnen die je stuk voor stuk hardop aan iemand zou willen voorlezen.
Niet geschikt voor mensen die vooral op zoek zijn naar een verhaal.
Bouazza beschrijft hoe hij een delirium doormaakt, dat is ontstaan doordat hij in drank probeerde te ontsnappen aan de betekenisloosheid van het bestaan. Met behulp van alcohol hoopt hij daadwerkelijk vrij te zijn, waardoor hij paradoxaal genoeg juist slaaf wordt van die drank.
En dat dus allemaal in zinnen die je stuk voor stuk hardop aan iemand zou willen voorlezen.
Niet geschikt voor mensen die vooral op zoek zijn naar een verhaal.
May 20, 2014
Wonderschone beelden, hoewel de hoeveelheid in onbruik geraakte woorden zo talrijk zijn dat je soms het gevoel krijgt door een woordenmuseum te wandelen. Dat laat onverlet dat het lezen van Meriswin een ervaring is. Een boek waarin je je onderdompelt, dat je dwingt je te onderwerpen aan de verbeelding. Er staat op elke bladzijde wel een verrukkelijke associatie of metafoor die je wilt onderstrepen of onthouden en een paar keer herlezen.
Een indrukwekkend boek over de allesverzwelgende verslaving aan alcohol en tegelijkertijd de overwinning van de verbeelding. Er is nog een ander boek waarin de auteur zijn gesteldheid tijdens de zware beneveling beschrijft: de Val van August Willemsen. Heel anders, maar net zo indrukwekkend.
Een indrukwekkend boek over de allesverzwelgende verslaving aan alcohol en tegelijkertijd de overwinning van de verbeelding. Er is nog een ander boek waarin de auteur zijn gesteldheid tijdens de zware beneveling beschrijft: de Val van August Willemsen. Heel anders, maar net zo indrukwekkend.
February 19, 2023
Citaat : ‘Een heilichtende huivering trok door het oosten als een rimpeling onder water gezien, een schal kwam uit donderdragende wolken, een basroffel uit diepe trom, godenspanwielslag: tijd rolde en donderde tot stilstand.’
Review : Hafid Bouazza debuteerde met de verhalenbundel 'De voeten van Abdullah' (1996) die een enorm succes kende. Ook de novelle 'Momo' (1998), zijn toneelbewerking van 'De slachting in Parijs' (2001) en de roman 'Paravion' (2004) – waarvoor hij de Gouden Uil kreeg – werden jubelend ontvangen. Daarna verscheen zijn naam nog een paar keer in de kranten, vooral door zijn heftige kritiek op de islam en de Marokkaanse gemeenschap. Zijn laatste roman 'Spotvogel' kwam uit 2009, maar dit boek werd door veel recensenten nauwelijks opgemerkt. En nu na zes jaar is er de bundel 'Meriswin' waarin Bouazza weer de ultieme taalvirtuoos is.
Met Meriswin – Oud Hoogduits voor ‘dolfijn’ – heeft Bouazza zijn eigen Seizoen in de hel geschreven. Hij maakt van deze hel echter zijn hemel. Het idee voor de roman ontstond toen Bouazza in 2011 voor de tweede keer in het ziekenhuis belandde. Overmatig drankgebruik bezorgde hem een levercirrose. Het gevolg was een delirium, waarvan hij niet precies weet hoe lang die duurde. Hallucinaties, dronkenschap, jeugdherinneringen – alles liep tijdens zijn ziekenhuisopname door elkaar. Bouazza’s nieuwe bundel is een soort pelgrimstocht naar de verborgen uithoeken van onze herinnering en verbeeldingskracht. Verwacht geen uitgewerkte personages of ingewikkelde plotwendingen. Het boek gaat over de werking van ons bewustzijn, een bewustzijn dat bij de naamloze hoofdfiguur heen en weer schiet: naar zijn appartement, zijn ziekenhuisbed, zijn jeugdherinneringen, zijn cafébezoeken. Bouazza schrijft de ene keer vanuit een ‘wij’, waarna hij overspringt op een ‘ik’ en een ‘hij’. Een verhaal kun je het niet echt noemen, wél een samenhangende explosie van taal en muzikaliteit.
De literaire liefhebber laat zich verleiden tot een boeiende reis door het delirium van de vertelstem, vol zeldzame en vergeten formuleringen, spannende, exotische neologismen en aforismen, en verrassende poëtische vondsten. Zijn taalgebruik is hier wel wat strakker, met name omdat hij zijn zinnen korter en concreter invult. Middeleeuwse termen en medisch vakjargon glijden vlot in elkaar over. Hij rijgt drie vormen van verbeelding gemakkelijk aan elkaar: het delirium (ziekte), de alcohol (roes) en de herinnering (verbeelding). Op die manier stelt de schrijver het expressieve karakter van zijn eigen fantasie op de proef. Bouazza begint zijn boek met een lang wijnlied over de positieve effecten van de roes. Samen met de Heer Bolos (een personage gebaseerd op Johannes van Dam) en Abel Dieyter (uitgever en boekhandelaar Ad ten Bosch) trekt de hoofdpersoon van café naar café.
In Meriswin is nergens een boodschap of moraliserende toon te vinden. De sensaties van de hoofdpersoon – voor wie onze zintuigen en ervaringen de enige richtingwijzers van het leven zijn – vallen probleemloos samen met de sensaties van het lezen. Knap hoe Bouazza zijn eigen fysieke aftakeling tot literatuur weet te verheffen.
Review : Hafid Bouazza debuteerde met de verhalenbundel 'De voeten van Abdullah' (1996) die een enorm succes kende. Ook de novelle 'Momo' (1998), zijn toneelbewerking van 'De slachting in Parijs' (2001) en de roman 'Paravion' (2004) – waarvoor hij de Gouden Uil kreeg – werden jubelend ontvangen. Daarna verscheen zijn naam nog een paar keer in de kranten, vooral door zijn heftige kritiek op de islam en de Marokkaanse gemeenschap. Zijn laatste roman 'Spotvogel' kwam uit 2009, maar dit boek werd door veel recensenten nauwelijks opgemerkt. En nu na zes jaar is er de bundel 'Meriswin' waarin Bouazza weer de ultieme taalvirtuoos is.
Met Meriswin – Oud Hoogduits voor ‘dolfijn’ – heeft Bouazza zijn eigen Seizoen in de hel geschreven. Hij maakt van deze hel echter zijn hemel. Het idee voor de roman ontstond toen Bouazza in 2011 voor de tweede keer in het ziekenhuis belandde. Overmatig drankgebruik bezorgde hem een levercirrose. Het gevolg was een delirium, waarvan hij niet precies weet hoe lang die duurde. Hallucinaties, dronkenschap, jeugdherinneringen – alles liep tijdens zijn ziekenhuisopname door elkaar. Bouazza’s nieuwe bundel is een soort pelgrimstocht naar de verborgen uithoeken van onze herinnering en verbeeldingskracht. Verwacht geen uitgewerkte personages of ingewikkelde plotwendingen. Het boek gaat over de werking van ons bewustzijn, een bewustzijn dat bij de naamloze hoofdfiguur heen en weer schiet: naar zijn appartement, zijn ziekenhuisbed, zijn jeugdherinneringen, zijn cafébezoeken. Bouazza schrijft de ene keer vanuit een ‘wij’, waarna hij overspringt op een ‘ik’ en een ‘hij’. Een verhaal kun je het niet echt noemen, wél een samenhangende explosie van taal en muzikaliteit.
De literaire liefhebber laat zich verleiden tot een boeiende reis door het delirium van de vertelstem, vol zeldzame en vergeten formuleringen, spannende, exotische neologismen en aforismen, en verrassende poëtische vondsten. Zijn taalgebruik is hier wel wat strakker, met name omdat hij zijn zinnen korter en concreter invult. Middeleeuwse termen en medisch vakjargon glijden vlot in elkaar over. Hij rijgt drie vormen van verbeelding gemakkelijk aan elkaar: het delirium (ziekte), de alcohol (roes) en de herinnering (verbeelding). Op die manier stelt de schrijver het expressieve karakter van zijn eigen fantasie op de proef. Bouazza begint zijn boek met een lang wijnlied over de positieve effecten van de roes. Samen met de Heer Bolos (een personage gebaseerd op Johannes van Dam) en Abel Dieyter (uitgever en boekhandelaar Ad ten Bosch) trekt de hoofdpersoon van café naar café.
In Meriswin is nergens een boodschap of moraliserende toon te vinden. De sensaties van de hoofdpersoon – voor wie onze zintuigen en ervaringen de enige richtingwijzers van het leven zijn – vallen probleemloos samen met de sensaties van het lezen. Knap hoe Bouazza zijn eigen fysieke aftakeling tot literatuur weet te verheffen.
May 27, 2024
Heel goed boek. Pure zinnelijkheid, in de mooiste en duisterste zin. Vooral de tweede helft van het boek, waar hij niet alleen de lichamelijke en geestelijke aftakeling van het hoofdpersonage beschrijft maar ook de liefde voor zijn vrouw bezingt in geuren, kleuren en smaken vond ik echt ongelofelijk. Misschien is dit eerder een gedicht dan een roman? Het is het alletwee eigenlijk.
July 25, 2020
Meesterlijk
June 2, 2021
Stlistisch meesterschap van Bouazza. Zoals altijd. Doodjammer dat deze schrijver, die de Nederlandse literatuur heeft bevrucht, er niet meer is.
Read
January 7, 2023Lelijk, ik verstond zelfs niet waarover het ging.
November 1, 2014
Mijn eerste boek van Hafid Bouazza laat geen overweldigende indruk achter. Het is zo'n werk waarbij je óf in de flow zit óf het idee hebt dat je buitengesloten wordt. Ik werd hier intellectueel noch qua gevoel door gestimuleerd. Voor mij is het eerder pretentieus moeilijk doen dan een aangrijpend spel met de taal. Misschien moet ik het nog eens herlezen met een andere mindset, maar bij deze eerste lezing vond ik het voornamelijk een ergerniswekkende opsomming van moeilijke woorden en idiote associaties. En dan staat het ook nog eens vol met ranzige beschrijvingen van seksuele handelingen.
December 28, 2014
'Inkt is ectoplasma'.
Als je het ritme van zijn pen eenmaal te pakken hebt schrijft Bouazza prachtige poëtische proza.
In de top 5 van Nederlandstalige literatuur van 2014. Jammer dat je bij Goodreads geen halve sterren kan geven; 4 sterren is niet genoeg, 5 waarschijnlijk net te veel...
Als je het ritme van zijn pen eenmaal te pakken hebt schrijft Bouazza prachtige poëtische proza.
In de top 5 van Nederlandstalige literatuur van 2014. Jammer dat je bij Goodreads geen halve sterren kan geven; 4 sterren is niet genoeg, 5 waarschijnlijk net te veel...
June 18, 2014
Een groot gedicht.
June 30, 2014
not that good
July 15, 2014
Feest: 207 pagina's poëzie! Nog een keer lezen, nu met een woordenboek erbij!
January 29, 2015
Erg goed geschreven, dichterlijk. Een aanrader,
January 31, 2015
Prachtig, kleurrijk en poëtisch. En dat is ook precies wat op een gegeven moment tegen gaat staan.
Maar hey, het is Bouazza, het blijft wel goed!
Maar hey, het is Bouazza, het blijft wel goed!
September 5, 2016
Prachtige delerische verwoording van wat drank met het leven doet. De zinnen zwerven rond. Wat meer prozaïsch was mooi geweest.
Displaying 1 - 15 of 15 reviews