What do you think?
Rate this book
Nyckelserien #1
I Will Find the Key
"Jag kommer att hitta nyckeln" är första delen i en serie pusseldeckare av författarduon bakom Lars Kepler.
Privatdetektiv Julia Stark får ett oväntat besök på kontoret av en man. Han är en av ägarna till ett framgångsrikt familjeföretag. Dagen innan hade de haft bolagsstämma och middag på godset i Västernorrland. På morgonen hittade han ett fotografi i sin telefon på en bunden, blodig man med en säck över huvudet.
På grund av alkoholrelaterad minnesförlust har han ingen aning om var bilden kommer ifrån och vill därför anlita Stark detektivbyrå för att ta reda på om det är han som är förövaren innan polisen kopplas in.
Julia ber sin exman Sidney Mendelson att ta ledigt från Norrmalmspolisen och följa med henne till skogarna. Hon vet att hon kommer att behöva hans hjälp och drömmer samtidigt om att på något sätt vinna tillbaka hans kärlek.
Julia och Sidney tas emot som gäster på det överdådiga godset och börjar leta efter sanningen medan de äter middagar och umgås med alla familjemedlemmar som teoretiskt sett skulle kunna vara iblandade i mordet.
Läsaren ges möjligheten att med sin egen människokännedom, iakttagelseförmåga och sitt logiska tänkande leta efter nyckeln till gåtan tillsammans med Julia Stark.
Privatdetektiv Julia Stark får ett oväntat besök på kontoret av en man. Han är en av ägarna till ett framgångsrikt familjeföretag. Dagen innan hade de haft bolagsstämma och middag på godset i Västernorrland. På morgonen hittade han ett fotografi i sin telefon på en bunden, blodig man med en säck över huvudet.
På grund av alkoholrelaterad minnesförlust har han ingen aning om var bilden kommer ifrån och vill därför anlita Stark detektivbyrå för att ta reda på om det är han som är förövaren innan polisen kopplas in.
Julia ber sin exman Sidney Mendelson att ta ledigt från Norrmalmspolisen och följa med henne till skogarna. Hon vet att hon kommer att behöva hans hjälp och drömmer samtidigt om att på något sätt vinna tillbaka hans kärlek.
Julia och Sidney tas emot som gäster på det överdådiga godset och börjar leta efter sanningen medan de äter middagar och umgås med alla familjemedlemmar som teoretiskt sett skulle kunna vara iblandade i mordet.
Läsaren ges möjligheten att med sin egen människokännedom, iakttagelseförmåga och sitt logiska tänkande leta efter nyckeln till gåtan tillsammans med Julia Stark.
Paperback
First published November 1, 2023
50 people are currently reading
819 people want to read
About the author
Alex Ahndoril
11 books36 followersThe pseudonym Alex Ahndoril is a new collaboration between Alexander Ahndoril and Alexandra Coelho Ahndoril, the authors behind Lars Kepler.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 260 reviews
March 22, 2024
This was a murder mystery by the author duo behind Larz Kepler and it was interesting reading something by them that felt a bit diffrent from what they have written before.
I liked the story and it was engaging at arts but I wasn't completely hooked on it, didn't have a huge need to find out the mystery and wasn't very invested in the characters
But still interested enough to read the next book in the series.
I liked the story and it was engaging at arts but I wasn't completely hooked on it, didn't have a huge need to find out the mystery and wasn't very invested in the characters
But still interested enough to read the next book in the series.
February 16, 2025
Daugelis detektyvų gerbėjų, tikrai yra skaitę ir girdėję apie Lars Kepler. Gaila, kad Lietuvoje juos leidžia leidykla, kurios knygų neskaitau. Būtent todėl, labai apsidžiaugiau, kad Balto nusprendė išleisti naują, garsiojo švedų rašytojų dueto, dabar prisistatančio kaip Alex Ahndoril, knygą.
Skirtingai nei Lars Kepler trileriai, kuriuose dominuoja įtampa, bei brutalios scenos, „Aš rasiu raktą“ primena klasikinį detektyvą, panašų į Agathos Christie ar Arthur Conan Doyle kūrinius. Knygos centre – privati detektyvė Julija Stark, į kurios biurą kreipiasi vyras, turintis be galo keistą prašymą - išsiaiškinti, ar jis yra žudikas. Ryte, po įmonės valdybos posėdžio ir vakarienės su šeima, kankinamas pagirių ir nieko neatsimindamas apie praėjusį vakarą, savo telefone jis randa sumušto, surišto ir galimai negyvo vyriškio nuotrauką. Peras Giunteris Motas neatmeta galimybės, kad būtent jis, galėjo taip pasielgti. Kartu su savo buvusiu vyru, Julija išvyksta į atokius Pero Giunterio namus, kuriuose laukia keistoji jo šeima. Kiekvienas jų slepia paslaptį ir tikrai turėjo motyvą, atsikratyti nukentėjusiuoju.
Knygos idėja man tikrai patiko. Pripažinkim, retai pasitaiko, kad galimas žudikas mokėtų pinigus už tai, kad išsiaiškintų, ar jis kaltas. Ir būtų pasirengęs sulaukti atsakomybės už tai. Patiko ir skandinaviškas rašymo stilius, bei autorių sukurta pasakojimo atmosfera. Tačiau labai trūko didesnės intrigos ir įtampos. Dar kartą įsitikinau, kad labiau mėgstu greito tempo kūrinius, turinčius daugiau netikėtų siužeto posūkių.
Be to, Julijos Stark niekaip nepamėgau. Daug labiau patiko jos buvęs vyras, turintis daug daugiau charizmos.
Manau, kad "Aš rasiu raktą" tikrai patiks klasikinių detektyvų gerbėjams, vengiantiems žiaurių scenų ir vertinantiems lėtesnį knygos tempą, leidžiantį geriau susipažinti su visais knygos veikėjais.
Skirtingai nei Lars Kepler trileriai, kuriuose dominuoja įtampa, bei brutalios scenos, „Aš rasiu raktą“ primena klasikinį detektyvą, panašų į Agathos Christie ar Arthur Conan Doyle kūrinius. Knygos centre – privati detektyvė Julija Stark, į kurios biurą kreipiasi vyras, turintis be galo keistą prašymą - išsiaiškinti, ar jis yra žudikas. Ryte, po įmonės valdybos posėdžio ir vakarienės su šeima, kankinamas pagirių ir nieko neatsimindamas apie praėjusį vakarą, savo telefone jis randa sumušto, surišto ir galimai negyvo vyriškio nuotrauką. Peras Giunteris Motas neatmeta galimybės, kad būtent jis, galėjo taip pasielgti. Kartu su savo buvusiu vyru, Julija išvyksta į atokius Pero Giunterio namus, kuriuose laukia keistoji jo šeima. Kiekvienas jų slepia paslaptį ir tikrai turėjo motyvą, atsikratyti nukentėjusiuoju.
Knygos idėja man tikrai patiko. Pripažinkim, retai pasitaiko, kad galimas žudikas mokėtų pinigus už tai, kad išsiaiškintų, ar jis kaltas. Ir būtų pasirengęs sulaukti atsakomybės už tai. Patiko ir skandinaviškas rašymo stilius, bei autorių sukurta pasakojimo atmosfera. Tačiau labai trūko didesnės intrigos ir įtampos. Dar kartą įsitikinau, kad labiau mėgstu greito tempo kūrinius, turinčius daugiau netikėtų siužeto posūkių.
Be to, Julijos Stark niekaip nepamėgau. Daug labiau patiko jos buvęs vyras, turintis daug daugiau charizmos.
Manau, kad "Aš rasiu raktą" tikrai patiks klasikinių detektyvų gerbėjams, vengiantiems žiaurių scenų ir vertinantiems lėtesnį knygos tempą, leidžiantį geriau susipažinti su visais knygos veikėjais.
January 22, 2025
1.5✨
Muito muito muito fraco! 😭
Ainda não consigo entender como é que este livro foi escrito pelos meus autores de uma saga que gosto tanto.
Só não dei DNF porque os capítulos são curtos e lê-se facilmente e rapidamente mas a construção da história está muito confusa, a história não tem lógica e as personagens são terríveis, mesmo as centrais o desenvolvimento foi tão fraco que nem ligação com elas senti.
Foi uma desilusão 💔
Muito muito muito fraco! 😭
Ainda não consigo entender como é que este livro foi escrito pelos meus autores de uma saga que gosto tanto.
Só não dei DNF porque os capítulos são curtos e lê-se facilmente e rapidamente mas a construção da história está muito confusa, a história não tem lógica e as personagens são terríveis, mesmo as centrais o desenvolvimento foi tão fraco que nem ligação com elas senti.
Foi uma desilusão 💔
January 31, 2024
Känns som en debutbok. Gestaltningarna övertygar inte, huvudkaraktären är så speciell men man får inte veta vad som egentligen hänt och försöket till att skapa en pusseldeckare från förr. Jag kommer inte läsa någon mer i den kommande serien.
March 25, 2025
Vă era dor de atmosfera tensionată și plină de mister din cărțile polițiste clasice? Sau de conacul impunător, în stil gotic, între zidurile căruia sălășluiesc mai multe secrete decât cărțile din biblioteca din salon? Dar de criminalii de ocazie care se ascund la vedere și devin motivul central al unei narațiuni pur detectivistice? Dacă da, atunci am pentru voi cartea perfectă – un thriller suedez cu accente britanice, captivant și provocator, în paginile căruia veți întâlni elemente împrumutate din operele lui Edgar Wallace și ale Agathei Christie, firește, remodelate și adaptate vremurilor noastre, dar și din romanele și nuvelele lui Arthur Conan Doyle, protagoniștii noștri respectând cu strictețe tiparul impus prin Sherlock Holmes și Doctor Watson. Alex Ahndoril (aka Lars Kepler) – pseudonimul sub care Alexander Ahndoril și Alexandra Coelho Ahndoril au publicat „Cheia ascunsă” – confecționează o intrigă complicată din scene simple, prinzându-și personajele într-un joc imoral și enigmatic pe care încercările lor disperate de a-și îngropa cât mai adânc trecutul și intențiile mârșave îl transformă într-o mascaradă de primă clasă. Și, oricât de zdravăn ar fi ferecată ușa trecutului și oricât de bine ai ascunde cheia, un detectiv priceput va căuta întotdeauna chiar și în cele mai întunecate cotloane.
La cei treizeci și trei de ani ai ei, Julia Stark și-a clădit o carieră prosperă de detectiv particular. Mintea ei ageră, capabilă să citească oamenii dintr-o singură privire și să descopere legături acolo unde nici poliția de multe ori nu reușește, a ajutat-o să rezolve tot soiul de cazuri bizare. Însă drumul său nu a fost (și nu e) lipsit de impedimente... Sindromul de stres posttraumatic, căpătat în urma unui accident teribil ce i-a mutilat trupul și i-a pustiit sufletul, și apoi divorțul de singurul bărbat care a reușit să se apropie cu adevărat de ea, au preschimbat-o într-o umbră; într-o femeie mereu în alertă, hipervigilentă, care a uitat să mai zâmbească. Cu excepția unor scurte răgazuri în care își permite să clacheze sub povara amintirilor traumatice, Julia e o persoană puternică, iar acum, când la orizont se întrevede un caz complicat de crimă, are nevoie de toată forța și concentrarea pentru a descoperi adevărul.
PG Mott face parte dintr-una dintre cele mai bogate familii din Suedia, însă are o problemă GRAVĂ... Cu o seară în urmă, a băut până n-a mai știut de el la ședința consiliului de administrare a propriei sale afaceri, iar de dimineață a găsit în telefon fotografia unui bărbat cu mâinile legate și cu un sac pe cap, cel mai probabil mort. Fiindcă nu-și amintește nimic și nu știe dacă el l-a ucis sau nu, PG o angajează pe Julia să elucideze misterul. Femeia este invitată să petreacă câteva zile pe proprietatea familiei Mott, unde se bucură de ospitalitatea Monikăi, soția lui PG. Dar Julia nu vine singură. Presimțind că ancheta va lua amploare, îl contactează pe Sydney, fostul soț, polițist în Stockholm, pe care îl roagă s-o ajute, sperând în taină că cele câteva zile petrecute la conac îi vor aduce din nou împreună. Într-adevăr, așa cum a intuit, cazul este unul complicat, având în vedere că toți membrii familiei au ceva de ascuns.
În ciuda faptului că acțiunea are loc în Suedia, atitudinea personajelor, gesturile, protocolul strict pe care îl respectă, ce transformă o simplă cină în familie într-o serată elegantă și pretențioasă, și, de fapt, întreaga atmosferă, sunt tipic englezești. Am avut impresia că moșia familiei Mott se guvernează după alte legi, aparținând unui alt timp și spațiu, mai precis, Anglia secolului al XX-lea, ținând pasul cu modernitatea, și, în același timp, respingând tot ce este nou. Stranietatea personajelor, pe jumătate angelice, pe jumătate demonice, se răsfrânge și asupra spațiului, conacul vechi fiind atât scena crimei, cât și un martor prețios la decăderea unei generații. Nu cred că are rost să vă mai spun că sumbrul conac este în sine un personaj, inactiv, dar omniprezent în ființa tuturor celor implicați. Toți fac parte din casă, casa face parte din ei, iar asta înseamnă că familia Mott are mâinile murdare, interogatoriile conduse de Julia scoțând la iveală secrete tulburătoare și nenumărate minciuni.
Sunt tentată să compar „Cheia ascunsă” cu un coridor foarte lung, cu uși încuiate, înșirate de-a lungul pereților, în capăt aflându-se acea Ușă (fără Șapte Broaște), în spatele căreia așteaptă cuminte marea revelație. Julia și Sydney, doi oameni foarte diferiți, cu metode de investigare diferite, dar completându-se și temperându-se reciproc, învață iarăși să lucreze împreună ca să descuie fiecare ială și să găsească indiciile palpabile care să-i aducă mai aproape de adevăratul criminal. Însă parcursul lor mi s-a părut cam pripit pe alocuri, indiciile destul de vagi, iar ritmul întâmplărilor nițel prea lent, dar, una peste alta, a fost o lectură lejeră și intrigantă. Cât despre final, parcă a fost o scenă desprinsă din Scooby-Doo. Imaginați-vă doar, toate personajele adunate în bibliotecă, așteptând să fie eliminate unul câte unul de pe lista suspecților, în baza unor concluzii ce umplu pagini întregi, construite pe niște premise fragmentate. Dar explicațiile Juliei, care are ceva din atitudinea Velmei, sunt valide, reușind să umple golurile acumulate în timpul anchetei. Nu știu de voi, dar eu abia aștept partea a doua a trilogiei, pentru că data viitoare vom avea de-a face (pe bune) cu o fantomă care-și bântuie văduva, o fostă stea de cinema.
La cei treizeci și trei de ani ai ei, Julia Stark și-a clădit o carieră prosperă de detectiv particular. Mintea ei ageră, capabilă să citească oamenii dintr-o singură privire și să descopere legături acolo unde nici poliția de multe ori nu reușește, a ajutat-o să rezolve tot soiul de cazuri bizare. Însă drumul său nu a fost (și nu e) lipsit de impedimente... Sindromul de stres posttraumatic, căpătat în urma unui accident teribil ce i-a mutilat trupul și i-a pustiit sufletul, și apoi divorțul de singurul bărbat care a reușit să se apropie cu adevărat de ea, au preschimbat-o într-o umbră; într-o femeie mereu în alertă, hipervigilentă, care a uitat să mai zâmbească. Cu excepția unor scurte răgazuri în care își permite să clacheze sub povara amintirilor traumatice, Julia e o persoană puternică, iar acum, când la orizont se întrevede un caz complicat de crimă, are nevoie de toată forța și concentrarea pentru a descoperi adevărul.
PG Mott face parte dintr-una dintre cele mai bogate familii din Suedia, însă are o problemă GRAVĂ... Cu o seară în urmă, a băut până n-a mai știut de el la ședința consiliului de administrare a propriei sale afaceri, iar de dimineață a găsit în telefon fotografia unui bărbat cu mâinile legate și cu un sac pe cap, cel mai probabil mort. Fiindcă nu-și amintește nimic și nu știe dacă el l-a ucis sau nu, PG o angajează pe Julia să elucideze misterul. Femeia este invitată să petreacă câteva zile pe proprietatea familiei Mott, unde se bucură de ospitalitatea Monikăi, soția lui PG. Dar Julia nu vine singură. Presimțind că ancheta va lua amploare, îl contactează pe Sydney, fostul soț, polițist în Stockholm, pe care îl roagă s-o ajute, sperând în taină că cele câteva zile petrecute la conac îi vor aduce din nou împreună. Într-adevăr, așa cum a intuit, cazul este unul complicat, având în vedere că toți membrii familiei au ceva de ascuns.
În ciuda faptului că acțiunea are loc în Suedia, atitudinea personajelor, gesturile, protocolul strict pe care îl respectă, ce transformă o simplă cină în familie într-o serată elegantă și pretențioasă, și, de fapt, întreaga atmosferă, sunt tipic englezești. Am avut impresia că moșia familiei Mott se guvernează după alte legi, aparținând unui alt timp și spațiu, mai precis, Anglia secolului al XX-lea, ținând pasul cu modernitatea, și, în același timp, respingând tot ce este nou. Stranietatea personajelor, pe jumătate angelice, pe jumătate demonice, se răsfrânge și asupra spațiului, conacul vechi fiind atât scena crimei, cât și un martor prețios la decăderea unei generații. Nu cred că are rost să vă mai spun că sumbrul conac este în sine un personaj, inactiv, dar omniprezent în ființa tuturor celor implicați. Toți fac parte din casă, casa face parte din ei, iar asta înseamnă că familia Mott are mâinile murdare, interogatoriile conduse de Julia scoțând la iveală secrete tulburătoare și nenumărate minciuni.
Sunt tentată să compar „Cheia ascunsă” cu un coridor foarte lung, cu uși încuiate, înșirate de-a lungul pereților, în capăt aflându-se acea Ușă (fără Șapte Broaște), în spatele căreia așteaptă cuminte marea revelație. Julia și Sydney, doi oameni foarte diferiți, cu metode de investigare diferite, dar completându-se și temperându-se reciproc, învață iarăși să lucreze împreună ca să descuie fiecare ială și să găsească indiciile palpabile care să-i aducă mai aproape de adevăratul criminal. Însă parcursul lor mi s-a părut cam pripit pe alocuri, indiciile destul de vagi, iar ritmul întâmplărilor nițel prea lent, dar, una peste alta, a fost o lectură lejeră și intrigantă. Cât despre final, parcă a fost o scenă desprinsă din Scooby-Doo. Imaginați-vă doar, toate personajele adunate în bibliotecă, așteptând să fie eliminate unul câte unul de pe lista suspecților, în baza unor concluzii ce umplu pagini întregi, construite pe niște premise fragmentate. Dar explicațiile Juliei, care are ceva din atitudinea Velmei, sunt valide, reușind să umple golurile acumulate în timpul anchetei. Nu știu de voi, dar eu abia aștept partea a doua a trilogiei, pentru că data viitoare vom avea de-a face (pe bune) cu o fantomă care-și bântuie văduva, o fostă stea de cinema.
June 12, 2024
I coniugi “Lars Kepler” si sfilano temporaneamente dai panni di maestri del thriller per approdare sulle sponde del più “blando” romanzo giallo.
La protagonista della serie è Julia Stark, donna segnata da una cicatrice che, claudicante sul suo bastone, gestisce un’agenzia di investigazione privata. Per risolvere il primo caso chiede aiuto all’ex marito Sid per il quale nutre ancora un forte sentimento.
Il caso protagonista di questo romanzo si presenta quando un uomo spaventato si presenta all’agenzia con la fotografia di un corpo senza vita e incappucciato, fotografia presente nel suo telefono di cui però non ricorda nulla.
Julia parte per la magione dell’uomo dove, nella grande proprietà, vive l’intera famiglia Mott, famiglia in cui segreti oscuri aleggiano tra le fitte foreste che separano le abitazioni di tutti i membri.
Parto con il dire che preferisco di gran lunga Lars Kepler a Alex Ahndoril. In questo primo romanzo della serie gialla, dei due autori fenomenali nel thriller non ho trovato nulla e sinceramente, al momento, non sono motivata a leggere il secondo romanzo.
La protagonista è stereotipata, saccente e anche sottona (non saprei come altro definirla) quindi non mi ha particolarmente colpita, l’ho trovata anche a tratti fastidiosa.
Il caso è ben articolato narrato però senza grandi tensioni, suspance o prove tangibili delle indagini, questo rende tutto molto piatto, riempito solamente da un numero spropositato di dialoghi che accetto unicamente nei romanzi di Agatha Christie.
Poteva essere un giallo con tutte le caratteristiche vincenti di due autori di altissimo livello, invece “Troverò la chiave” è un esperimento per nulla riuscito che mette anche in imbarazzo per la differenza di livello che il cambio di genere letterario ha avuto negli autori.
La protagonista della serie è Julia Stark, donna segnata da una cicatrice che, claudicante sul suo bastone, gestisce un’agenzia di investigazione privata. Per risolvere il primo caso chiede aiuto all’ex marito Sid per il quale nutre ancora un forte sentimento.
Il caso protagonista di questo romanzo si presenta quando un uomo spaventato si presenta all’agenzia con la fotografia di un corpo senza vita e incappucciato, fotografia presente nel suo telefono di cui però non ricorda nulla.
Julia parte per la magione dell’uomo dove, nella grande proprietà, vive l’intera famiglia Mott, famiglia in cui segreti oscuri aleggiano tra le fitte foreste che separano le abitazioni di tutti i membri.
Parto con il dire che preferisco di gran lunga Lars Kepler a Alex Ahndoril. In questo primo romanzo della serie gialla, dei due autori fenomenali nel thriller non ho trovato nulla e sinceramente, al momento, non sono motivata a leggere il secondo romanzo.
La protagonista è stereotipata, saccente e anche sottona (non saprei come altro definirla) quindi non mi ha particolarmente colpita, l’ho trovata anche a tratti fastidiosa.
Il caso è ben articolato narrato però senza grandi tensioni, suspance o prove tangibili delle indagini, questo rende tutto molto piatto, riempito solamente da un numero spropositato di dialoghi che accetto unicamente nei romanzi di Agatha Christie.
Poteva essere un giallo con tutte le caratteristiche vincenti di due autori di altissimo livello, invece “Troverò la chiave” è un esperimento per nulla riuscito che mette anche in imbarazzo per la differenza di livello che il cambio di genere letterario ha avuto negli autori.
June 4, 2024
Achei este livro muito diferente da série Joona Line. Para mim, foi bom porque os livros do Joona já são muito pesados e ainda estou traumatizada com O Homem-Espelho😱. É um livro muito mais pequeno, mais simples. Falta-lhe suspense, que era o que eu pensei ir encontrar. Afinal, concordamos que uma mansão de uma família rica, onde se encontra um assassino, promete muito mistério e suspense de cortar a respiração, certo? Pois, mas falhou nesse aspeto.
Os personagens eram todos desagradáveis, tanto os suspeitos como os protagonistas. Com exceção do Sid, eram intragáveis.
A escrita não foi muito clara. Eram levantadas ideias que ficavam no ar, sem esclarecimentos, sem explicações. Não gostei disso.
O enredo pôs-me a pensar numas coisas muito estranhas mas nada tão estranho como o que veio a ser revelado. Jasú, que história maluca!😱 Bizarra, asquerosa🤢. Mas no bom sentido.
Saltando para o último parágrafo, se aquilo for a premissa para o próximo livro, já quero ler😁.
Os personagens eram todos desagradáveis, tanto os suspeitos como os protagonistas. Com exceção do Sid, eram intragáveis.
A escrita não foi muito clara. Eram levantadas ideias que ficavam no ar, sem esclarecimentos, sem explicações. Não gostei disso.
O enredo pôs-me a pensar numas coisas muito estranhas mas nada tão estranho como o que veio a ser revelado. Jasú, que história maluca!😱 Bizarra, asquerosa🤢. Mas no bom sentido.
Saltando para o último parágrafo, se aquilo for a premissa para o próximo livro, já quero ler😁.
January 1, 2024
Årets läsning startar starkt med en pusseldeckare av författarna bakom Lars Kepler. Boken är förvånansvärt spännande och lågmäld i sitt tempo, på ett helt annat sätt än böckerna om Joona Linna. Vi får följa med detektivduon Julia Stark och Sidney Mendelson på överdådiga middagar och banketter, samtidigt som de nystar i mörka barndomar och familjehemligheter i villa Mannheim där ett mord (tros ha) begåtts. Utredningen avslutas med en klassisk ”vi samlas i biblioteket”-scen à la Poirot eller Miss Marple som inte lämnar någon sten orörd. Jag blir direkt enormt nyfiken på uppföljaren, som sista sidan hintar om. Tack för förtroendet att läsa, Albert Bonniers förlag! Det var en bok helt i min smak.
February 17, 2025
Kaip suprantu Lars Kepler vardas detektyvinių istorijų mėgėjams puikiai žinomas. Pasakysiu kažką baisaus - nors ir dievinu detektyvus, bet Kepler mano rankose nebuvo niekada atsidūręs. Tiesa, reikia paminėti, kad nera jokios Lars, kuris kurpia puikias detektyvines istorijas. Po šiuo slapyvardžiu slepiasi du švedų rašytojai: Alexandra Coelho Ahndoril ir Alexander Ahndorilui. Kitur radau, kad rašo tik vienas iš rašytojų. Kaip ten bebūtų, čia nauja detektyvų serija su pagrindine detektyve Julija ir jos buvusiu vyru Sidniu.
Istorija įdomi. PG - senos ir turtingos giminės atstovas kreipiasi į Juliją pagalbos. Vyras mėgsta išgerti ir turi gana keistą įprotį tuo metu fotografuoti aplinką, nes visiškai neatsimena kas tuo metu vyksta. Jo nusižengimai gana įdomūs, bet diena prieš nuotrauka aptikta telefone jį nejuokais suneramina. Joje vyro lavonas su maišu uždengta galva. Neaišku, kas tas vyras, neaišku kaip prie to prisidėjo PG. Prašymas Julijai paprastas - išsiaiškinti ar PG yra žudikas vyro, kuris įamžintas jo telefone rastoje nuotraukoje.
Rakto simbolis čia gana stiprus, nes vystantis istorijai suprasime, kad reikia rasti tiek fizinį tiek simbolinį raktą, kad suprasti kas išties nutiko. Julijai ir Sidniui pradėjus narplioti mįslę, darosi aišku, kad giminės istorija gana komplikuota, tad nemažai klaustukų yra paslėpta ir čia. Ką slepia ši turtinga ir garbinga giminė? Čia, kaip ir socialiniuose tinkluose, ne viskas yra taip kaip iš pirmo žvilgsnio atrodo, o gal reiktų sakyti, kad gražus fasadas neretai slepia daug spalvingų skeletų spintose.
Čia yra dar vienas detektyvas, kurio protagonistas nė iš tolo neprimena tobulo. Julija fiziškai sužalota, kenčia skausmus, jos santuoka žlugo, ji nori susigrąžinti savo vyra ir dėl savo patirtų traumų yra itin jautri viskam - kitų mimikoms, balso tonui, o ypač netoleruoja prisilietimo. Sakykit - gana įdomi veikėja. Mane sužavėjo Julijos sugebėjimas labai gerai nuskaityti žmones ir situacijas. Menkutis judesiukas kaip man gali išduoti žudiką. Taigi detektyvės personažas gana unikalus, įdomus ir simpatiškas. Taip pat, manau, puikiai sumąstyta parodyti kaip trauma gali tapti ir prakeiksmu (dėl nuolatinio skausmo, išskirtinės išvaizdos) ir dovana (būtent dėl šių išgyvenimų detektyvė itin ajutri ir niekas neprasprūsta pro jos akis).
Kas dar patiko - apsiribojimas gana siaura tyrimo erdve ir gana didelis vaidmuo skiriamas dedukcijai. Šiek tiek primena Kristi detektyvus. Julija ir Sidnis apsistoja turtuolių namuose, vyksta vakarienės, pasikalbėjimai, tad daug dėmesio pakalbiui, detalėms. Čia visiškai kitas tempas nei tuose dabar itin madinguose trileriuose, kai viena vieta keičia kitą, vienas veikėjas kitą ir mus tiesiog išsuka įvykių karuselė. man tas santūrumas, lėtumas ir daug mąstymo labai patiko.
Kas nuvylė? Šiek tiek nepatiko pačios Julijos pristatymas. Norėjosi iškart žinoti su kuo turime reikalą ir susifokusuoti į bylą. Dabar gavosi, kad tyrimas eina viena vaga, o šalia dar mėtoma viena užuomina po kitos apie tai, kas atsitiko Julijai ir kodėl ji būtent tokia kokias yra. Per daug blaškymosi, sakyčiau. Na ir pabaiga. Pasirodė per daug nerealistiška. Atrodė, kad iš didelio rašto išeita iš krašto, nes nei vienas skaitytojas tokios pabaigos net nesusapnuotų.
Įdomu buvo susipažinti su dar vienu detektyvu. Visai patiko pasakojimo stilius, tas lėtas pasitelkimas dedukcija ir bandymas atpainioti galvosūkį. Įdomūs personažai, bet pabaiga nuvylė. Tiesa, kitus Alex Ahndoril detektyvus visai su mielu noru vėl paskaityčiau.
📕 Susitikime IG: https://www.instagram.com/dar.viena.p...
📕 Susitikime Facebook: https://m.facebook.com/dar.viena.puslapi
Istorija įdomi. PG - senos ir turtingos giminės atstovas kreipiasi į Juliją pagalbos. Vyras mėgsta išgerti ir turi gana keistą įprotį tuo metu fotografuoti aplinką, nes visiškai neatsimena kas tuo metu vyksta. Jo nusižengimai gana įdomūs, bet diena prieš nuotrauka aptikta telefone jį nejuokais suneramina. Joje vyro lavonas su maišu uždengta galva. Neaišku, kas tas vyras, neaišku kaip prie to prisidėjo PG. Prašymas Julijai paprastas - išsiaiškinti ar PG yra žudikas vyro, kuris įamžintas jo telefone rastoje nuotraukoje.
Rakto simbolis čia gana stiprus, nes vystantis istorijai suprasime, kad reikia rasti tiek fizinį tiek simbolinį raktą, kad suprasti kas išties nutiko. Julijai ir Sidniui pradėjus narplioti mįslę, darosi aišku, kad giminės istorija gana komplikuota, tad nemažai klaustukų yra paslėpta ir čia. Ką slepia ši turtinga ir garbinga giminė? Čia, kaip ir socialiniuose tinkluose, ne viskas yra taip kaip iš pirmo žvilgsnio atrodo, o gal reiktų sakyti, kad gražus fasadas neretai slepia daug spalvingų skeletų spintose.
Čia yra dar vienas detektyvas, kurio protagonistas nė iš tolo neprimena tobulo. Julija fiziškai sužalota, kenčia skausmus, jos santuoka žlugo, ji nori susigrąžinti savo vyra ir dėl savo patirtų traumų yra itin jautri viskam - kitų mimikoms, balso tonui, o ypač netoleruoja prisilietimo. Sakykit - gana įdomi veikėja. Mane sužavėjo Julijos sugebėjimas labai gerai nuskaityti žmones ir situacijas. Menkutis judesiukas kaip man gali išduoti žudiką. Taigi detektyvės personažas gana unikalus, įdomus ir simpatiškas. Taip pat, manau, puikiai sumąstyta parodyti kaip trauma gali tapti ir prakeiksmu (dėl nuolatinio skausmo, išskirtinės išvaizdos) ir dovana (būtent dėl šių išgyvenimų detektyvė itin ajutri ir niekas neprasprūsta pro jos akis).
Kas dar patiko - apsiribojimas gana siaura tyrimo erdve ir gana didelis vaidmuo skiriamas dedukcijai. Šiek tiek primena Kristi detektyvus. Julija ir Sidnis apsistoja turtuolių namuose, vyksta vakarienės, pasikalbėjimai, tad daug dėmesio pakalbiui, detalėms. Čia visiškai kitas tempas nei tuose dabar itin madinguose trileriuose, kai viena vieta keičia kitą, vienas veikėjas kitą ir mus tiesiog išsuka įvykių karuselė. man tas santūrumas, lėtumas ir daug mąstymo labai patiko.
Kas nuvylė? Šiek tiek nepatiko pačios Julijos pristatymas. Norėjosi iškart žinoti su kuo turime reikalą ir susifokusuoti į bylą. Dabar gavosi, kad tyrimas eina viena vaga, o šalia dar mėtoma viena užuomina po kitos apie tai, kas atsitiko Julijai ir kodėl ji būtent tokia kokias yra. Per daug blaškymosi, sakyčiau. Na ir pabaiga. Pasirodė per daug nerealistiška. Atrodė, kad iš didelio rašto išeita iš krašto, nes nei vienas skaitytojas tokios pabaigos net nesusapnuotų.
Įdomu buvo susipažinti su dar vienu detektyvu. Visai patiko pasakojimo stilius, tas lėtas pasitelkimas dedukcija ir bandymas atpainioti galvosūkį. Įdomūs personažai, bet pabaiga nuvylė. Tiesa, kitus Alex Ahndoril detektyvus visai su mielu noru vėl paskaityčiau.
📕 Susitikime IG: https://www.instagram.com/dar.viena.p...
📕 Susitikime Facebook: https://m.facebook.com/dar.viena.puslapi
February 10, 2025
Nėra namų be dūmų. Kuo labiau bėga metai, tuo labiau tuo įsitikinu. Kai šeima ar pora viešai transliuoja, koks idealus jų santykis, kokia nuglaistyta jų santuoka, o namai blizga visomis prasmėmis, tuo man sunkiau visu tuo patikėti. Ne ne, tikrai neskubu rėkti, neva nebūna puikių santykių ar gražiai bendraujančių šeimų. Tokių tikrai yra. Bet man vis tiek sunku patikėti, kad net ir tokiose šeimose nerastume vieno kito skeleto spintoje.
Detektyvas gana paprastas – detekyvę Juliją Stark aplanko turtingas verslininkas Peras Giuntas, telefone po eilinių išgertuvių radęs keistą nuotrauką, kurioje matomas surištas vyras. Julija atvyksta į šeimos dvarą aiškintis ir to, kas tas vyras nuotraukoje, ir tuo pat metu įsivelia į dešimtmečius besitęsiančias šeimos dramas.
Tai pirmoji šių autorių knyga, o ją užvertus galiu pasakyti, kad skaityčiau ir kitas dalis, nors ir nesu didelė Agatos Kristi stiliaus detektyvų, nes šis pasirodė būtent toks. Gal ir Lucy Foley priminė. Daug liaudies, prabangi vieta, visi turtingi, tačiau ne itin protingi. O tada aplinkybės visus uždaro į bendrą erdvę ir tarsi nelieka nieko kito, kaip tik išsiaiškinti viską iki paskutinės smulkmenos, kad jau susirinko. Ir tokios akistatos įprastai prie gero nepriveda; į spastus pakliuvęs ne visada elgiesi adekvačiai.
Skaitant kito ir mintis, kad tokio tipo knygos galėtų tapti puikiais filmais ar serialais. Paimi kelis panašius siužetus ir iš jų padarai superduper fantastišką scenarijų, parenki gerus aktorius ir valio, dramą perkeliam į ekranus. Bet vėlgi – tokių serialų ir filmų yra, ir net ne vienas. Ir kažkodėl šitos matytos ir girdėtos siužetinės linijos kažkuo traukia. O jeigu dar neatspėji, kas ir kodėl, galiausiai suvartoji viską su pasimėgavimu.
Dar pridėsiu – be savęs gailesčio akimirkų, man patiko pagrindinė veikėja. Jei bus daugiau dalių lietuvių kalba, mielai versiu puslapius ir toliau seksiu Julijos gyvenimą.
Leidyklos dovana.
Susitikime instagrame:
https://www.instagram.com/gretosknygo...
Detektyvas gana paprastas – detekyvę Juliją Stark aplanko turtingas verslininkas Peras Giuntas, telefone po eilinių išgertuvių radęs keistą nuotrauką, kurioje matomas surištas vyras. Julija atvyksta į šeimos dvarą aiškintis ir to, kas tas vyras nuotraukoje, ir tuo pat metu įsivelia į dešimtmečius besitęsiančias šeimos dramas.
Tai pirmoji šių autorių knyga, o ją užvertus galiu pasakyti, kad skaityčiau ir kitas dalis, nors ir nesu didelė Agatos Kristi stiliaus detektyvų, nes šis pasirodė būtent toks. Gal ir Lucy Foley priminė. Daug liaudies, prabangi vieta, visi turtingi, tačiau ne itin protingi. O tada aplinkybės visus uždaro į bendrą erdvę ir tarsi nelieka nieko kito, kaip tik išsiaiškinti viską iki paskutinės smulkmenos, kad jau susirinko. Ir tokios akistatos įprastai prie gero nepriveda; į spastus pakliuvęs ne visada elgiesi adekvačiai.
Skaitant kito ir mintis, kad tokio tipo knygos galėtų tapti puikiais filmais ar serialais. Paimi kelis panašius siužetus ir iš jų padarai superduper fantastišką scenarijų, parenki gerus aktorius ir valio, dramą perkeliam į ekranus. Bet vėlgi – tokių serialų ir filmų yra, ir net ne vienas. Ir kažkodėl šitos matytos ir girdėtos siužetinės linijos kažkuo traukia. O jeigu dar neatspėji, kas ir kodėl, galiausiai suvartoji viską su pasimėgavimu.
Dar pridėsiu – be savęs gailesčio akimirkų, man patiko pagrindinė veikėja. Jei bus daugiau dalių lietuvių kalba, mielai versiu puslapius ir toliau seksiu Julijos gyvenimą.
Leidyklos dovana.
Susitikime instagrame:
https://www.instagram.com/gretosknygo...
July 25, 2024
Não é que o enredo seja mau... mas as personagens são todas horrorosas, e a escrita não é nada de especial. Infelizmente no geral é demasiado fraquinho / banal para quem se habituou aos livros da dupla como Lars Kepler.
May 23, 2025
radnja je ok, ali stil pisanja mi se nije svidio (previše banalno). možda će bolje funkcionirati kao serija (uskoro na netflixu) jer je i napisano kao nekakav scenarij.
April 25, 2025
Tikrai daug prasčiau negu Lars Kepler, tegu tai tik dar vienas slapyvardis.
Siužetas girdėtas, daug sykių aprašytas, nebeįdomus: dabar susirinkime visi bibliotekoje ir aš jums, kaip kokiems vaikams, išaiškinsiu kas žudikas, kokie motyvai ir t. t. Kažkas iš Agatos Cristie, jei atmintis manęs neapgauna.
Knygoje nuolat kartojama - "aš rasiu raktą", "aš jau radau raktą", "surasiu raktą" ir pan. nesąmonės. Tai gal net nereikia taip primygtinai skaitytojui aiškinti, kad toks ir yra knygos pavadinimas. Pats nusikaltimo išaiškinimas, mįslės įminimas ir yra tas raktas. Nereikia kaip kokiems pradinukams primygtinai baksnoti.
Silpnai, prastai, tiesiog bet kaip...
Siužetas girdėtas, daug sykių aprašytas, nebeįdomus: dabar susirinkime visi bibliotekoje ir aš jums, kaip kokiems vaikams, išaiškinsiu kas žudikas, kokie motyvai ir t. t. Kažkas iš Agatos Cristie, jei atmintis manęs neapgauna.
Knygoje nuolat kartojama - "aš rasiu raktą", "aš jau radau raktą", "surasiu raktą" ir pan. nesąmonės. Tai gal net nereikia taip primygtinai skaitytojui aiškinti, kad toks ir yra knygos pavadinimas. Pats nusikaltimo išaiškinimas, mįslės įminimas ir yra tas raktas. Nereikia kaip kokiems pradinukams primygtinai baksnoti.
Silpnai, prastai, tiesiog bet kaip...
April 6, 2025
Να πω εξαρχής πως,ενώ το πήρα με πολλή χαρά αφού ανήκουν στους αγαπημένους μου συγγραφείς, έμεινα άφωνη από το πόσο ερασιτεχνικά είναι γραμμένο. Τείνει προς το κακογραμμένο, και απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί καν αδιάφορο.
Αν αυτό το βιβλίο το έγραψαν οι ίδιοι, θα πρέπει να κλείσουν τα λάπτοπς και να πάνε διακοπές. Αν αυτό το βιβλίο το έγραψε ghost writer για χάρη τους, πρέπει άμεσα να διακόψουν τη συνεργασία-εκτός αν θέλουν οι φανατικοί αναγνώστες τους να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας τυφλωμένοι και χωρίς μαλλιά...
Αν υπήρχε τρόπος να γυρνούσα το χρόνο πίσω και με αυτά τα χρήματα να αγόραζα βαζάκια με merenda,θα το έκανα σε χρόνο ντε τε.
0/5
*το ένα αστεράκι μπήκε απλά για να μετρηθεί η απόλυτη δυσαρέσκεια.
Αν αυτό το βιβλίο το έγραψαν οι ίδιοι, θα πρέπει να κλείσουν τα λάπτοπς και να πάνε διακοπές. Αν αυτό το βιβλίο το έγραψε ghost writer για χάρη τους, πρέπει άμεσα να διακόψουν τη συνεργασία-εκτός αν θέλουν οι φανατικοί αναγνώστες τους να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας τυφλωμένοι και χωρίς μαλλιά...
Αν υπήρχε τρόπος να γυρνούσα το χρόνο πίσω και με αυτά τα χρήματα να αγόραζα βαζάκια με merenda,θα το έκανα σε χρόνο ντε τε.
0/5
*το ένα αστεράκι μπήκε απλά για να μετρηθεί η απόλυτη δυσαρέσκεια.
July 17, 2024
Esperava outra coisa tendo em conta a série que esta dupla escreveu, pois nem me pareceu escrita pelos mesmos autores da saga do Joana Linna.
Continuaram a apostar nos capítulos pequenos (e foi isso que me fez concluir a leitura), contudo não tive interesse nenhum na história nem consegui simpatizar com as personagens, nomeadamente a Julia e o Sid. Pareceram-me personagens mal construídas, imaturas e frouxas.
Continuaram a apostar nos capítulos pequenos (e foi isso que me fez concluir a leitura), contudo não tive interesse nenhum na história nem consegui simpatizar com as personagens, nomeadamente a Julia e o Sid. Pareceram-me personagens mal construídas, imaturas e frouxas.
December 23, 2023
no olipahan kakka. ei missää vaiheessa imassu mukaansa ja ärsytti ku päähenkilöitten suhdetta ei avattu juuri mitenkää. loppuu en kyllä osannu arvata et siitä plussaa sentää
November 15, 2023
Julii Starkovou v její detektivní kanceláři navštíví Per Günter Mott s neobvyklou žádostí: chce, aby zjistila, zda je vrah. Per Günter totiž ve svém mobilu našel fotku mrtvého muže, ale netuší, jak se tam ocitla ani co tu osudnou noc dělal. Muž na fotografii má na hlavě jutový pytel, ale mohl to být Werther, nejstarší ze sourozenců Mottových, kterého všichni nenávidí – a zdá se, že právem.
Julie požádá o pomoc svého bývalého manžela, policistu Sidneyho Mendelsona, a společně vyráží do rodinného sídla Mottových. Julie ve skrytu duše doufá, že Sidneyho přesvědčí, aby přijal práci v její detektivní agentuře a ona s ní tak mohla trávit čas. Ví, že po tom, co mu provedla, jeho city zpátky nezíská – a ani se o to nesmí snažit – ale chce ho mít alespoň u sebe.
Julie Starková je osobitá a zajímavá hrdinka. Chodí o hůlce, obličej jí hyzdí jizva, trpí posttraumatickou stresovou poruchou, jejíž vinou jí doteky způsobují panické ataky, a občas se před ní jakoby zpomalí čas, takže si všímá detailů, které by jinému člověku unikly. Její mimořádnou bystrost ale kazí občasné impulzivní jednání.
Manželé Alexandra a Alexandr Ahndorilovi píšící pod pseudonymem Lars Kepler tentokrát opustili vody temné severské krimi a zabrouzdali do žánru klasické detektivky. A pro novou trilogii s názvem Klíč, nesoucí se v odlišném duchu než jejich předchozí tvorba, si zvolili i nový pseudonym: Alex Ahndoril.
Alex Ahndoril tuto knihu pojal jako detektivku ve stylu Agathy Christie: nechybí panské sídlo, omezený počet podezřelých, spletité rodinné vztahy ani večeře ve večerních šatech a šampaňské perlící ve skleničkách. Autor působivě vykresluje také okolní lesy a přírodu a vyžívá se v popisu vybraných pokrmů, takže jsem při čtení neustále chodila pátrat do lednice. Tajemství rodiny Mottů se ale pořád nesou v duchu severské krimi, takže jsou jaksepatří temná.
Až najdu klíč je čtivá, chytlavá a napínavá detektivka, která si vás rychle získá. Nejenom, že se budete snažit rozlousknout, kdo je vrah, ale také odhalit Juliinu tajemnou minulost i důvod rozpadu jejího manželství se Sidneym. Pro některé čtenáře (třeba pro mě:) může být pátrání po tajemstvích rodiny Mottů i po Julliině minulost napínavější a zajímavější než samotné vyšetřování vraždy.
Mám ke knize dvě výtky. První: Julie je sice snadno zapamatovatelná, ale nepříliš sympatická hrdinka, k níž si bude čtenář nejspíš obtížně vytvářet vztah. Mě nejvíc vadil její plán získat alespoň zčásti zpátky svého bývalého manžela, protože takové uvažování není zdravé – ani pro ni, ani pro Sidneyho. Druhá: komunikace mezi ní a Sidem je nepřirozená a křečovitá a dva lidé, co spolu roky žili, by se určitě nebavili takhle šroubovaně. Zatímco tu detektivní linku má Alex Ahndoril zvládnutou na jedničku, tak na té osobní a vztahové rovině příběhu by mohl ještě zapracovat.
Až najdu klíč je prvním dílem plánované trilogie Klíč ve stylu klasické detektivky. Těším se, až se dozvím víc o Julii a její minulosti, o vývoji vztahu se Sidneym a navíc epilog slibuje případ, kdy herečku údajně pronásleduje její mrtvý snoubenec. Sem s tím, prosím. A co nejdřív, děkuji.
Kniha vyjde v originále i v českém překladu 1. 11. 2023.
Julie požádá o pomoc svého bývalého manžela, policistu Sidneyho Mendelsona, a společně vyráží do rodinného sídla Mottových. Julie ve skrytu duše doufá, že Sidneyho přesvědčí, aby přijal práci v její detektivní agentuře a ona s ní tak mohla trávit čas. Ví, že po tom, co mu provedla, jeho city zpátky nezíská – a ani se o to nesmí snažit – ale chce ho mít alespoň u sebe.
Julie Starková je osobitá a zajímavá hrdinka. Chodí o hůlce, obličej jí hyzdí jizva, trpí posttraumatickou stresovou poruchou, jejíž vinou jí doteky způsobují panické ataky, a občas se před ní jakoby zpomalí čas, takže si všímá detailů, které by jinému člověku unikly. Její mimořádnou bystrost ale kazí občasné impulzivní jednání.
Manželé Alexandra a Alexandr Ahndorilovi píšící pod pseudonymem Lars Kepler tentokrát opustili vody temné severské krimi a zabrouzdali do žánru klasické detektivky. A pro novou trilogii s názvem Klíč, nesoucí se v odlišném duchu než jejich předchozí tvorba, si zvolili i nový pseudonym: Alex Ahndoril.
Alex Ahndoril tuto knihu pojal jako detektivku ve stylu Agathy Christie: nechybí panské sídlo, omezený počet podezřelých, spletité rodinné vztahy ani večeře ve večerních šatech a šampaňské perlící ve skleničkách. Autor působivě vykresluje také okolní lesy a přírodu a vyžívá se v popisu vybraných pokrmů, takže jsem při čtení neustále chodila pátrat do lednice. Tajemství rodiny Mottů se ale pořád nesou v duchu severské krimi, takže jsou jaksepatří temná.
Až najdu klíč je čtivá, chytlavá a napínavá detektivka, která si vás rychle získá. Nejenom, že se budete snažit rozlousknout, kdo je vrah, ale také odhalit Juliinu tajemnou minulost i důvod rozpadu jejího manželství se Sidneym. Pro některé čtenáře (třeba pro mě:) může být pátrání po tajemstvích rodiny Mottů i po Julliině minulost napínavější a zajímavější než samotné vyšetřování vraždy.
Mám ke knize dvě výtky. První: Julie je sice snadno zapamatovatelná, ale nepříliš sympatická hrdinka, k níž si bude čtenář nejspíš obtížně vytvářet vztah. Mě nejvíc vadil její plán získat alespoň zčásti zpátky svého bývalého manžela, protože takové uvažování není zdravé – ani pro ni, ani pro Sidneyho. Druhá: komunikace mezi ní a Sidem je nepřirozená a křečovitá a dva lidé, co spolu roky žili, by se určitě nebavili takhle šroubovaně. Zatímco tu detektivní linku má Alex Ahndoril zvládnutou na jedničku, tak na té osobní a vztahové rovině příběhu by mohl ještě zapracovat.
Až najdu klíč je prvním dílem plánované trilogie Klíč ve stylu klasické detektivky. Těším se, až se dozvím víc o Julii a její minulosti, o vývoji vztahu se Sidneym a navíc epilog slibuje případ, kdy herečku údajně pronásleduje její mrtvý snoubenec. Sem s tím, prosím. A co nejdřív, děkuji.
Kniha vyjde v originále i v českém překladu 1. 11. 2023.
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 19, 2023
Bem escrito, mas sobre um universo pobre e desinteressante: a vida dos muito ricos e muito fúteis. Uma desilusão.
February 15, 2025
3.5 porque achei a Julia irritante.
March 22, 2024
Författarna bakom Lars Kepler vet verkligen vad de gör. Även om de här har lämnat det format som de kanske gör allra bäst så är det fortfarande en underhållande pusseldeckare som får en att bara vilja läsa vidare. Men kanske att den blev lite för klyschig ibland. Vet inte om det var ämnat som lite satir… och så vet jag inte vad jag tycker om pusseldeckare i modern kontext?
January 30, 2025
„– Anksčiau ar vėliau žlunga visos imperijos, – atsakė vairuotojas. – Pirmieji simptomai – atsiranda koks nors Kaligula, Kleopatra ar..."
Pirmoji pažintis su Lietuvoje jau gerai žinomais, Lars Kepler slapyvardžiu pasirašančiais autoriais: Alexandra Coelho Ahndoril ir Alexander Ahndoril. Pasidomėjus sužinojau, kad tai yra švedų rašytojai, vyras ir žmona ir įdomus sutarimas – net vardai jų vienodi.
Kadangi nebuvau skaičiusi nei vieno jų trilerio, lūkesčių jokių neturėjau. O detektyvus labai mėgstu, tai man patiko ir ši knyga. Ji turi daug klasikinio detektyvo bruožų: koncentruojamasi į įtariamojo paiešką, pagrindinis romano veikėjas yra detektyvas, stengiantis išaiškinti nusikaltimą ir žudikas neatskleidžiamas iki pat pabaigos.
Tai pirmoji serijos „Raktas" dalis ir detektyvės Julijos Stark byla. Detektyvė pasirodė gan neutrali, nors tokių klišių, kaip sunki vaikystė, potrauminis streso sindromas ir nesėkmingi santykiai, neišvengta. O „Aš rasiu raktą" istorija yra apie medienos pramonės magnatų šeimą ir keistą vieno iš verslo valdytojų mirtį. Ir aišku, kur kalbama apie palikimą ir turtus, ten neapsieinama be nusikaltimų.
Julijai, bandant rasti nusikaltimo raktą, į dienos šviesą pradeda kilti Motų giminės paslaptys ir nuodėmės. Knyga lengvai perskaitoma per vieną dieną – nedidelės apimties ir parašyta lakonišku stiliumi. Istorija sudėliota logiškai ir pakankamai gudriai, tad man nepavyko atspėti tikrojo žudiko. Manau, ji tikrai kad patiks klasikinių detektyvų gerbėjams.
Pirmoji pažintis su Lietuvoje jau gerai žinomais, Lars Kepler slapyvardžiu pasirašančiais autoriais: Alexandra Coelho Ahndoril ir Alexander Ahndoril. Pasidomėjus sužinojau, kad tai yra švedų rašytojai, vyras ir žmona ir įdomus sutarimas – net vardai jų vienodi.
Kadangi nebuvau skaičiusi nei vieno jų trilerio, lūkesčių jokių neturėjau. O detektyvus labai mėgstu, tai man patiko ir ši knyga. Ji turi daug klasikinio detektyvo bruožų: koncentruojamasi į įtariamojo paiešką, pagrindinis romano veikėjas yra detektyvas, stengiantis išaiškinti nusikaltimą ir žudikas neatskleidžiamas iki pat pabaigos.
Tai pirmoji serijos „Raktas" dalis ir detektyvės Julijos Stark byla. Detektyvė pasirodė gan neutrali, nors tokių klišių, kaip sunki vaikystė, potrauminis streso sindromas ir nesėkmingi santykiai, neišvengta. O „Aš rasiu raktą" istorija yra apie medienos pramonės magnatų šeimą ir keistą vieno iš verslo valdytojų mirtį. Ir aišku, kur kalbama apie palikimą ir turtus, ten neapsieinama be nusikaltimų.
Julijai, bandant rasti nusikaltimo raktą, į dienos šviesą pradeda kilti Motų giminės paslaptys ir nuodėmės. Knyga lengvai perskaitoma per vieną dieną – nedidelės apimties ir parašyta lakonišku stiliumi. Istorija sudėliota logiškai ir pakankamai gudriai, tad man nepavyko atspėti tikrojo žudiko. Manau, ji tikrai kad patiks klasikinių detektyvų gerbėjams.
May 28, 2024
A dupla Lars Kepler surge com um novo pseudónimo.
Na noite anterior houve uma assembleia geral na empresa familiar. Na manhã seguinte, PG encontra o seu telemóvel e tem um fotografia de um homem amarrado, com sangue e um saco na cabeça. Ele não sabe como foi ali parar.
Com medo de ter cometido um crime contrata os serviços da Agência de investigação Privada Stark. Julia Stark desloca se à mansão para investigar descobrir o que aconteceu…
Esta família é muito estranha e todo o enredo também. É certo que não se dão bem, mas isto foi muito frio…
Fiquei a sentir me estranha depois de acabar…
Na noite anterior houve uma assembleia geral na empresa familiar. Na manhã seguinte, PG encontra o seu telemóvel e tem um fotografia de um homem amarrado, com sangue e um saco na cabeça. Ele não sabe como foi ali parar.
Com medo de ter cometido um crime contrata os serviços da Agência de investigação Privada Stark. Julia Stark desloca se à mansão para investigar descobrir o que aconteceu…
Esta família é muito estranha e todo o enredo também. É certo que não se dão bem, mas isto foi muito frio…
Fiquei a sentir me estranha depois de acabar…
August 16, 2024
Este livro foi escrito um pouco à semelhança de Agatha Christie, mas longe de conseguir um livro apaixonante como os da grande rainha do policial. O livro é fraco. As personagens são enfadonhas, o enredo é básico.
Sempre gostei, uns mais que outros, dos livros desta dupla na série de Joona Linna, mas esta nova série, sobre outro pseudónimo, foi uma completa desilusão!
Sempre gostei, uns mais que outros, dos livros desta dupla na série de Joona Linna, mas esta nova série, sobre outro pseudónimo, foi uma completa desilusão!
April 11, 2025
"Cheia ascunsă" de Alex Ahndoril (trad. Daniela Ionescu) este un roman polițist ce poate fi citit dintr-o ședere 🕵️, cel puțin eu așa aș fi făcut dacă aș fi avut timp 😁 Eu l-am dat în mai puțin de o zi, în două reprize de lectură antrenantă, ce mi-a adus aminte de misterele Agathei Christie 🤍
PG Mott cere ajutorul unei detective private după ce găsește în telefon poza unui bărbat plin de sânge și cu un sac pe cap 📱 Julia Stark preia cazul imediat și îl cooptează și pe fostul soț, Sidney, polițist cu acte în regulă 👮 Cei doi urmează să petreacă câteva zile la moșia bărbatului, un magnat al industriei forestiere suedeze 🌲 Acolo, membrii familiei ciudate a acestuia par să conțină fiecare câte o piesă a întregului puzzle misterios 🔍
Mai multe am scris într-un articol publicat pe blog despre cartea scrisă sub pseudonim de perechea din spatele succesului Lars Kepler ✍️
https://ciobanuldeazi.home.blog/2025/...
PG Mott cere ajutorul unei detective private după ce găsește în telefon poza unui bărbat plin de sânge și cu un sac pe cap 📱 Julia Stark preia cazul imediat și îl cooptează și pe fostul soț, Sidney, polițist cu acte în regulă 👮 Cei doi urmează să petreacă câteva zile la moșia bărbatului, un magnat al industriei forestiere suedeze 🌲 Acolo, membrii familiei ciudate a acestuia par să conțină fiecare câte o piesă a întregului puzzle misterios 🔍
Mai multe am scris într-un articol publicat pe blog despre cartea scrisă sub pseudonim de perechea din spatele succesului Lars Kepler ✍️
https://ciobanuldeazi.home.blog/2025/...
October 19, 2024
Een heel ander boek, dan de boeken over Joona Linna, de karakters worden op een andere manier uitgewerkt. Leest lekker weg!
August 20, 2025
3,2⭐️Agatha Christie na época atual e se pudesse escrever uma cena sobre masturbação feminina
January 11, 2024
Agatha Christie i moderne svensk udgave. Forfatterparret bag “Lars Kepler” har begået en fin krimi uden megen vold og tempo. Det virker!
December 7, 2024
When I found out this author is a pseudonym for the author’s who write as Lars Kepler I didn’t hesitate to read it and as a fan of Lars Kepler I found this book written very much in the same style with its twists at the end if you’re a fan of the Kepler books I recommend you give this a read
Displaying 1 - 30 of 260 reviews