What do you think?
Rate this book
Cilgeran #2
Wszystkie drogi prowadzą
Cilgeran jest doktorantem teorii bohaterstwa na Wydziale Nauk Barbarzyńskich. O szeroko rozumianym życiu wie mniej więcej tyle, co ogry o zachowaniu dobrych manier przy stole. Gdy jego rozprawa doktorska zostaje skradziona, będzie musiał opuścić bezpieczne mury Uniwersytetu im. Kelta Niezwyciężonego i wyruszyć w drogę. Podczas podróży będą mu towarzyszyć wiecznie narzekający niziołek, niepotrafiąca czarować wiedźma i żywy szkielet - prywatnie wielki miłośnik wszelkich teorii spiskowych i adopcji zwierząt. "Wszystkie drogi prowadzą" to komediowa fantastyka, satyra nie tylko wymierzona w szkolnictwo, ale również w dobrze znane schematy fantasy. Miłośnicy Terry'ego Pratchetta mogą doszukać się w książce inspiracji twórczością autora Świata Dysku.
358 pages, Paperback
Published October 8, 2024
5 people are currently reading
24 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
May 29, 2025
Strach pisać recenzję, bo może się okazać że znowu znienacka autor zdybie mnie w tłumie na najbliższym Polconie.
Mniejszy niż w części pierwszej huragan odniesień, bardziej spójna jednolita fabuła. Czy wychodzi to na zdrowie? Nie wiem, bywa lepiej, bywa gorzej, ruskim targiem jest podobnie jak poprzednio.
Mniejszy niż w części pierwszej huragan odniesień, bardziej spójna jednolita fabuła. Czy wychodzi to na zdrowie? Nie wiem, bywa lepiej, bywa gorzej, ruskim targiem jest podobnie jak poprzednio.
April 29, 2025
This is the second volume of the adventures of a PhD student Cilgeran and his assistant hobbit Rorty. Both volumes were nominated for the Polish equivalent of Hugo award for best novel, named Zajdel Award, this one – in 2025, therefore, as a conscious voter, I have to read it. It can be seen as a Polish version of Terry Pratchett’s Discworld, and several Polish reviewers have already made this comparison (up to using a lot of footnotes), but so far it’s a weak copy (but that’s because Pratchett is so great!)
This story starts when Cilgeran is about to defend his thesis ‘From “Arghhh!” to “Taste it, bastard!”. Semantics of battle cries on the example of modern battles’, he has to have it in the library before the defense starts, but he has other preparations as well, so he asks Rorty to place it there. Alas, the hobbit comes just when a thief is leaving the library, and they accidentally swap books. Therefore, the only copy of the thesis ends up in a far-away totalitarian state, while our heroes became holders of a potent artifact - Liber Fabularum - a book that contains all fabulae and, upon opening, throws a random fable into the world.
Cilgeran and Rorty, joined by a skeleton warrior and his dog and an influencer-witch, go to recover his thesis, meeting a multitude of allusions and homages to other stories. Fine but not great
This story starts when Cilgeran is about to defend his thesis ‘From “Arghhh!” to “Taste it, bastard!”. Semantics of battle cries on the example of modern battles’, he has to have it in the library before the defense starts, but he has other preparations as well, so he asks Rorty to place it there. Alas, the hobbit comes just when a thief is leaving the library, and they accidentally swap books. Therefore, the only copy of the thesis ends up in a far-away totalitarian state, while our heroes became holders of a potent artifact - Liber Fabularum - a book that contains all fabulae and, upon opening, throws a random fable into the world.
Cilgeran and Rorty, joined by a skeleton warrior and his dog and an influencer-witch, go to recover his thesis, meeting a multitude of allusions and homages to other stories. Fine but not great
November 22, 2024
⭐️3.5/5⭐️ Jak mówili, że ta książka ma vibe Pratchetta to mieli rację~ ale to taki Pratchett z polskiego podwórka~ do była zdecydowanie bardzo intensywna przygoda, pełna świetnego humoru, tony nawiązań do różnych znanych nam dzieł popkultury, tradycji i nie tylko~
Dla mnie miejscami nieco zbyt intensywna, szczególnie w te dni kiedy zabieralam się za nią zbyt zmęczona i to był mój błąd. Żeby czerpać z tej książki pełnię przyjemności trzeba mieć świeży umysł, żeby nie zostać w tyle za pędząca akcją, humorem i przeciekawym, ale też nieco pokręconym tokiem rozumowania i rozwojem wydarzeń ^^
Dla mnie miejscami nieco zbyt intensywna, szczególnie w te dni kiedy zabieralam się za nią zbyt zmęczona i to był mój błąd. Żeby czerpać z tej książki pełnię przyjemności trzeba mieć świeży umysł, żeby nie zostać w tyle za pędząca akcją, humorem i przeciekawym, ale też nieco pokręconym tokiem rozumowania i rozwojem wydarzeń ^^
October 29, 2024
Czy akcja zapitala jak szalona? Tak. Czy jest referencja na referencji? Tak. I to chodzi.
Lekka, przyjemna, wywołuje na zmianę uśmiech i parsknięcia śmiechu. Świetna alternatywa dla 373637247 rereadu Pratchetta, siadło znakomicie. Mortimus najlepszy!
Lekka, przyjemna, wywołuje na zmianę uśmiech i parsknięcia śmiechu. Świetna alternatywa dla 373637247 rereadu Pratchetta, siadło znakomicie. Mortimus najlepszy!
October 23, 2024
Mamo mamy Pratchetta w domu!
Od razu muszę zaznaczyć, że absurdalny i abstrakcyjny humor autora od razu ze mną kliknął. Podoba mi się to, jak zręcznie łączy się tu fantastykę z dzisiejszą literaturą/serialami/memami/polskimi i globalnymi wydarzeniami. Miałem wrażenie, że autor bardzo nagradzał znajomość szeroko pojętych dzieł kultury i jestem pewien, że wielu nawiązań nie zrozumiałem. Cała reszta jednak solidnie mnie rozśmieszyła. Mimo wszystko ten humor to 99% książki resztę stanowi naprawdę szczątkowa fabuła, więc jeśli nie siądzie wam, lepiej się nie męczyć dalej.
Za to jeśli kliknie, to czeka na was niesamowita przygoda pełna naprawdę rzadko używanych w fantasy stworzeń, takich jak dwugłowe ogry o dwóch różnych osobowościach, galeria wspaniałych postaci pierwszoplanowych oraz cała masa celnych komentarzy głównie skierowanych w uczelniany porządek rzeczy.
Dalej kocham Pratchetta, ale miło widzieć, że ktoś na polskim poletku idzie w jego ślady. Zawsze jest szansa, że zrozumiem tu trochę więcej nawiązań no i że będą trochę świeższe. Na pewno będę śledził kolejne książki autora.
Od razu muszę zaznaczyć, że absurdalny i abstrakcyjny humor autora od razu ze mną kliknął. Podoba mi się to, jak zręcznie łączy się tu fantastykę z dzisiejszą literaturą/serialami/memami/polskimi i globalnymi wydarzeniami. Miałem wrażenie, że autor bardzo nagradzał znajomość szeroko pojętych dzieł kultury i jestem pewien, że wielu nawiązań nie zrozumiałem. Cała reszta jednak solidnie mnie rozśmieszyła. Mimo wszystko ten humor to 99% książki resztę stanowi naprawdę szczątkowa fabuła, więc jeśli nie siądzie wam, lepiej się nie męczyć dalej.
Za to jeśli kliknie, to czeka na was niesamowita przygoda pełna naprawdę rzadko używanych w fantasy stworzeń, takich jak dwugłowe ogry o dwóch różnych osobowościach, galeria wspaniałych postaci pierwszoplanowych oraz cała masa celnych komentarzy głównie skierowanych w uczelniany porządek rzeczy.
Dalej kocham Pratchetta, ale miło widzieć, że ktoś na polskim poletku idzie w jego ślady. Zawsze jest szansa, że zrozumiem tu trochę więcej nawiązań no i że będą trochę świeższe. Na pewno będę śledził kolejne książki autora.
April 22, 2025
Wielce to było męczące ale dałam radę.
Literacko to zupełnie co innego niż Granty i smoki. Oprócz istnienia głównych bohaterów i (mniej nachalnego w tej części) poczucia humoru nie mają ze sobą wiele wspólnego. Fabuła ponownie bazuje na kanonie literatury fantastycznej, z tym, że nurkuje głębiej, a przejścia przez kolejne etapy przygód są grubymi nićmi szyte. Już trzeba było zostać przy formie opowiadań. Absurdalne poczucie humoru i groteskowy horror spotykają się tu ze sobą nie wiadomo czemu. Ja się czuję strasznie zmięta po tej lekturze. Jakby mnie autor ciągnął w tyle różnych stron, że już straciłam wiarę, że on wie dokąd zmierzamy.
Literacko to zupełnie co innego niż Granty i smoki. Oprócz istnienia głównych bohaterów i (mniej nachalnego w tej części) poczucia humoru nie mają ze sobą wiele wspólnego. Fabuła ponownie bazuje na kanonie literatury fantastycznej, z tym, że nurkuje głębiej, a przejścia przez kolejne etapy przygód są grubymi nićmi szyte. Już trzeba było zostać przy formie opowiadań. Absurdalne poczucie humoru i groteskowy horror spotykają się tu ze sobą nie wiadomo czemu. Ja się czuję strasznie zmięta po tej lekturze. Jakby mnie autor ciągnął w tyle różnych stron, że już straciłam wiarę, że on wie dokąd zmierzamy.
December 15, 2024
3,5
Troszkę trudniej było mi się na niej skupić niż na poprzedniej. Miałam wrażenie, że akcja gna na łeb na szyję, co nie jest wadą, ale mi wydawało się, że tego jest aż za dużo. Z drugiej strony śmiałam się na głos, bo różne odniesienia do naszej współczesności były PRZEZABWNE. Za te właśnie komentarze uwielbiam te książki. Wydaje mi się, że pierwszą (Granty i smoki) polubiłam bardziej, ale może to dlatego, że teraz spodziewałam się, co dostanę.
Either way, bardzo polecam, bo naprawdę to jest miło spędzony czas i można się pośmiać <3
Troszkę trudniej było mi się na niej skupić niż na poprzedniej. Miałam wrażenie, że akcja gna na łeb na szyję, co nie jest wadą, ale mi wydawało się, że tego jest aż za dużo. Z drugiej strony śmiałam się na głos, bo różne odniesienia do naszej współczesności były PRZEZABWNE. Za te właśnie komentarze uwielbiam te książki. Wydaje mi się, że pierwszą (Granty i smoki) polubiłam bardziej, ale może to dlatego, że teraz spodziewałam się, co dostanę.
Either way, bardzo polecam, bo naprawdę to jest miło spędzony czas i można się pośmiać <3
December 22, 2024
To było naprawdę dobre. Duże brawa dla autora za kreatywność.
Osobiście, dłużyła mi się pierwsza część i dużo lepiej się czytało, kiedy wyruszyli w drogę i akcja zaczęła się rozkręcać.
Do kilku rzeczy mogłabym się doczepić (humor mi nie zawsze siadał, wolałabym jednak trochę pogłębić te postacie, a sama historia jest prosta i przewidywalna), ale też ta książka nie próbuje być arcydziełem stulecia, więc mogę przymknąć na to oko.
Jeśli Lubicie Pratchetta zdecydowanie warto sięgnąć. A jeśli nie Lubicie - to też przeczytajcie, a może polskie realia was przekonają
Osobiście, dłużyła mi się pierwsza część i dużo lepiej się czytało, kiedy wyruszyli w drogę i akcja zaczęła się rozkręcać.
Do kilku rzeczy mogłabym się doczepić (humor mi nie zawsze siadał, wolałabym jednak trochę pogłębić te postacie, a sama historia jest prosta i przewidywalna), ale też ta książka nie próbuje być arcydziełem stulecia, więc mogę przymknąć na to oko.
Jeśli Lubicie Pratchetta zdecydowanie warto sięgnąć. A jeśli nie Lubicie - to też przeczytajcie, a może polskie realia was przekonają
November 20, 2025
Piękna satyra na 'obronę' doktoratu z jednoczesnym ratowaniem świata.
Przy początku trochę nudziła, moim zdaniem za dużo tego wprowadzenia było. Ale przygody drużyny w trasie to nadrobiły, a zakończenie przyjemne i nie aż tak całkiem spodziewane - na plus. Polecam jako lekką lekturę, nie zawiodłam się. Moja w sumie jedyna krytyka to ten początek, wprowadzenie, wydawało się niepotrzebnie przedłużone. Niby przedstawienie bohaterów, ale ja już wiedziałam kto to jest, a tam kolejna scena przedstawiająca bohatera.
Kolejne książki na pewno wylądują na mojej półce!
Przy początku trochę nudziła, moim zdaniem za dużo tego wprowadzenia było. Ale przygody drużyny w trasie to nadrobiły, a zakończenie przyjemne i nie aż tak całkiem spodziewane - na plus. Polecam jako lekką lekturę, nie zawiodłam się. Moja w sumie jedyna krytyka to ten początek, wprowadzenie, wydawało się niepotrzebnie przedłużone. Niby przedstawienie bohaterów, ale ja już wiedziałam kto to jest, a tam kolejna scena przedstawiająca bohatera.
Kolejne książki na pewno wylądują na mojej półce!
April 11, 2025
Przeczytane, bo Zew Zajdla. Ma kilka uroczych pomysłów, ale to wszystko już było w lepszym opakowaniu. Narracja i język niezbyt gładkie i męczące, plus ciut za dużo literówek. Autor ma swój styl pisarski i niech ma, tylko szkoda, że redakcja i korekta nie dały rady w jego ujarzmieniu, by lektura faktycznie była lekka i przyjemna.
May 4, 2025
Chwilami śmieszne. Całkiem nieźle pokazuje (współczesnej) stosunki panujące w środowisku akademickim. Ale nie jest to Niewidoczny Uniwersytet z Pratchetta. I raczej niewiele wspólnego ma z tamtym uniwersum.
December 3, 2024
Mamy Pratchetta w domu, Pratchett w domu:
Niezłe, z dużym przymrużeniem oka dało się dotrzeć do końca.
Niezłe, z dużym przymrużeniem oka dało się dotrzeć do końca.
December 4, 2024
3,5
Lubicie pełen humoru styl Pratchetta? Jeśli tak, to sięgnijcie po tę książkę.
Przyjemna, zabawna, idealna do posłuchania, gdy za oknem mroźno i hula wiatr.
Lubicie pełen humoru styl Pratchetta? Jeśli tak, to sięgnijcie po tę książkę.
Przyjemna, zabawna, idealna do posłuchania, gdy za oknem mroźno i hula wiatr.
December 12, 2024
Bawiłam się świetnie, Łukasz Kucharczyk trafił idealnie w mój gust.
February 27, 2025
niestety sppdziewlam się więcej humoru a dostałam nic.
March 24, 2025
Wspaniała! ♥️ Kupię i postawię na półce obok książek sir Pratchetta, na pewno nie miałby nic przeciwko temu. Polecam wszystkim fanom Świata Dysku :)
April 3, 2025
4,25/4,5 ♥️
July 31, 2025
Terry Pratchett dla ubogich. Przeciętny humor, oklepane schematy, nudni w większości i jednowymiarowi bohaterowie, brak ładu i składu w tej powieści.
February 4, 2025
Nie dla mnie.
May 15, 2025
Kiedy odkładałam na półkę Granty i Smoki, byłam przekonana, że przygoda z doktorantem teorii bohaterstwa na Wydziale Nauk Barbarzyńskich dobiegła końca. Ot, jedna z tych sympatycznych, acz jednorazowych przygód, które wspomina się z uśmiechem i lekkim niedowierzaniem.
A tu proszę – Cilgeran powraca! I to nie byle jak, bo z hukiem, Krzykiem i całą drużyną równie (nie)kompetentnych towarzyszy w drugiej odsłonie cyklu Łukasza Kucharczyka zatytułowanej Wszystkie drogi prowadzą.
Drużyna.
Cilgeran jest doktorantem teorii bohaterstwa na Wydziale Nauk Barbarzyńskich.
O szeroko rozumianym życiu wie mniej więcej tyle, co ogry o zachowaniu dobrych manier przy stole. Gdy jego rozprawa doktorska zostaje skradziona, będzie musiał opuścić bezpieczne mury Uniwersytetu im. Kelta Niezwyciężonego i wyruszyć w drogę.
Podczas podróży będą mu towarzyszyć wiecznie narzekający niziołek, niepotrafiąca czarować wiedźma i żywy szkielet – prywatnie wielki miłośnik wszelkich teorii spiskowych i adopcji zwierząt.
W drodze.
Wszystkie drogi prowadzą Łukasza Kucharczyka to książka, która serwuje wszystko, czego dusza fana przygodowego fantasy może zapragnąć – oczywiście pod warunkiem, że dusza ta lubi rzeczy z przymrużeniem oka.
Mamy tu podróż (pełną chaosu i nieporozumień), drużynę (niekoniecznie kompetentną), złoczyńców, absurd i porządną porcję humoru.
A do tego – na dokładkę – całą lawinę nawiązań. Do popkultury, RPG-ów, klasyki fantasy, a nawet do tej naszej smutnej rzeczywistości, w której jedyną magią jest znikający urlop. To trochę jak literacka gra w „zgadnij, co autor miał na myśli (i skąd to podprowadził)”, z bonusem za każde poprawne trafienie i salwą śmiechu przy najbardziej nieoczywistych odwołaniach.
Jeśli chodzi o humor, to serwowany jest w wersji „all inclusive”: od pełnokrwistego absurdu, przez ironiczne komentarze, po subtelne smaczki, które wychwyci tylko wprawne (czytaj: nerdowskie) oko. I choć bywają momenty, w których tempo siada, a niektóre dowcipy są równie suche, jak pustynia Atakama, to i tak całość działa – i to całkiem dobrze.
Podsumowując: jest zabawnie, lekko, ale nie bezmyślnie. Bo gdzieś między gagami i przygodą czają się całkiem zgrabne refleksje o tożsamości, wolności i… no dobra, głównie o tym, że nie każdy bohater musi być kompetentny, żeby dało się go lubić.
Jeśli kochasz Pratchetta, RPG-owe klimaty, literackie mrugnięcia okiem i bohaterów, którzy są bardziej „życiowi” niż „heroiczni”, to Cilgeran i jego banda „zapraszają do tańca”.
Polecam!
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/51641...
A tu proszę – Cilgeran powraca! I to nie byle jak, bo z hukiem, Krzykiem i całą drużyną równie (nie)kompetentnych towarzyszy w drugiej odsłonie cyklu Łukasza Kucharczyka zatytułowanej Wszystkie drogi prowadzą.
Drużyna.
Cilgeran jest doktorantem teorii bohaterstwa na Wydziale Nauk Barbarzyńskich.
O szeroko rozumianym życiu wie mniej więcej tyle, co ogry o zachowaniu dobrych manier przy stole. Gdy jego rozprawa doktorska zostaje skradziona, będzie musiał opuścić bezpieczne mury Uniwersytetu im. Kelta Niezwyciężonego i wyruszyć w drogę.
Podczas podróży będą mu towarzyszyć wiecznie narzekający niziołek, niepotrafiąca czarować wiedźma i żywy szkielet – prywatnie wielki miłośnik wszelkich teorii spiskowych i adopcji zwierząt.
W drodze.
Wszystkie drogi prowadzą Łukasza Kucharczyka to książka, która serwuje wszystko, czego dusza fana przygodowego fantasy może zapragnąć – oczywiście pod warunkiem, że dusza ta lubi rzeczy z przymrużeniem oka.
Mamy tu podróż (pełną chaosu i nieporozumień), drużynę (niekoniecznie kompetentną), złoczyńców, absurd i porządną porcję humoru.
A do tego – na dokładkę – całą lawinę nawiązań. Do popkultury, RPG-ów, klasyki fantasy, a nawet do tej naszej smutnej rzeczywistości, w której jedyną magią jest znikający urlop. To trochę jak literacka gra w „zgadnij, co autor miał na myśli (i skąd to podprowadził)”, z bonusem za każde poprawne trafienie i salwą śmiechu przy najbardziej nieoczywistych odwołaniach.
Jeśli chodzi o humor, to serwowany jest w wersji „all inclusive”: od pełnokrwistego absurdu, przez ironiczne komentarze, po subtelne smaczki, które wychwyci tylko wprawne (czytaj: nerdowskie) oko. I choć bywają momenty, w których tempo siada, a niektóre dowcipy są równie suche, jak pustynia Atakama, to i tak całość działa – i to całkiem dobrze.
Podsumowując: jest zabawnie, lekko, ale nie bezmyślnie. Bo gdzieś między gagami i przygodą czają się całkiem zgrabne refleksje o tożsamości, wolności i… no dobra, głównie o tym, że nie każdy bohater musi być kompetentny, żeby dało się go lubić.
Jeśli kochasz Pratchetta, RPG-owe klimaty, literackie mrugnięcia okiem i bohaterów, którzy są bardziej „życiowi” niż „heroiczni”, to Cilgeran i jego banda „zapraszają do tańca”.
Polecam!
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/51641...
Displaying 1 - 20 of 20 reviews