Μαύρο Τσάι

by Γιώργος Μουρατίδης

Μια μέρα ξυπνάς για να ανα­κα­λύ­ψεις ότι οι πόρ­τες και τα παρά­θυρα του σπι­τιού σου έχουν εξα­φα­νι­στεί, ή εναλ­λα­κτικά δια­σχί­ζεις το κατώ­φλι σου για να αντι­κρί­σεις ένα πελώ­ριο κέικ κα­ρότο. Στον δρό­μο σε κατα­πίνει ένα δί­κτυο υπεροπτι­κών ινών. Ο κ. Χόιζεκ πιά­νει κου­βέ­ντα με ένα σπή­λαιο, ενώ ο κ. Χού­μπερ εξα­φα­νί­ζεται μυστη­ριω­δώς κατά το τάι­σμα φαι­νο­με­νικά αθώων πα­πιών. Η Φρύνη Τσι­ρο­γιάννη-Σμιθ εμ­πνέε­ται απροσ­δό­κητα για το επό­με­νο αστυ­νο­μικό της μυθι­στό­ρημα και ο Ιβάν Γιου­σού­ποφ γί­νεται γ.γ. του Κόμ­μα­τος έχο­ντας ξε­στο­μίσει μο­ναχά δύο λέ­ξεις. Τα πιό­νια στο σκά­κι παίρ­νουν τον λόγο και μια χιο­νο­νι­φά­δα επανα­στα­τεί απέ­ναντι στη βα­ρύ­τητα. Ξεμέ­νεις στην Αθή­να τον Αύ­γου­στο και κα­τα­λή­γεις να στέ­κεις άπρα­γος μπρο­στά σε αμέ­τρη­τες θέ­σεις πάρ­κινγκ, διό­τι απλώς δε δια­θέτεις αυτοκίνητο.

Μια συλ­λογή μικρο­διη­γη­μάτων/κει­μένων/ιστο­ριών όπου ο σουρεα­λι­σμός και η παρα­δο­ξό­τητα προ­χω­ρούν χέρι-χέρι με καθη­με­ρινά συμ­βά­ντα γε­μά­τα χιού­μορ, φα­ντα­σία και -κυρίως- πεσιμισμό.

140 pages, Paperback

Published October 1, 2024

About the author

Ο Γιώργος Μουρατίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990. Σπούδασε Ανθρωπολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Λουντ στη Σουηδία.

Το 2024, κυκλοφόρησε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων Μαύρο Τσάι (εκδ. Άνω Τελεία). Έχει επίσης συμμετάσχει στον συλλογικό τόμο Η Δημόσια Ιστορία στην Ελλάδα: Χρήσεις και Καταχρήσεις της Ιστορίας (εκδ. Επίκεντρο, 2015). Εργάζεται στον χώρο του ψηφιακού μάρκετινγκ, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί σε site στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Reviews

[Angie]

«…Κι όμως, παρά το αβάσταχτο σκοτάδι από τις σκιές του απείρου, η φευγαλέα ομορφιά της εφήμερης ύπαρξής μας είναι σαν ένα ποίημα που δεν έχουν επινοηθεί ακόμη λέξεις για να το γράψουν. Ίσως κάποτε οι άνθρωποι να ζήσουμε για πάντα. Αλλά τί θα σημαίνει τότε η ζωή; Τί τέχνη μπορεί να δημιουργηθεί από αθάνατα όντα;»

Το “Μαύρο Τσάι” είναι ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται μονορούφι, αλλά γουλιά-γουλιά, σαν το ίδιο το ρόφημα του τίτλου του. Κάθε μικροδιήγημα είναι μια αυτόνομη εμπειρία, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με πίκρα, κι άλλοτε με εκείνη τη σουρεαλιστική αίσθηση που σε αφήνει να αναρωτιέσαι πού τελειώνει το πραγματικό και πού ξεκινά το φανταστικό.

Αυτό που με κέρδισε περισσότερο είναι η αμεσότητα. Οι ιστορίες είναι μικρές σε έκταση, αλλά καθόλου μικρές σε δύναμη. Μέσα σε λίγες γραμμές μπορεί να ξεδιπλωθεί ολόκληρη η εικόνα μιας πόλης, το αίσθημα της μοναξιάς ή ενός παράξενου περιστατικού που σου θυμίζει κάτι γνώριμο αλλά ταυτόχρονα αλλόκοτο. Σαν να αναγνωρίζεις τη ζωή σου μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη. Περιγράφει τον σημερινό άνθρωπο, τις εμμονές του, τις χαρές του, τις σκοτεινές του γωνιές, με τρόπο που άλλες φορές σε κάνει να γελάς και άλλες να προβληματίζεσαι.

Δεν θα πω ότι όλες οι ιστορίες είχαν την ίδια ένταση για μένα· κάποιες με άφησαν με μια γλυκιά αίσθηση, κάποιες με σόκαραν ευχάριστα, και κάποιες με μπέρδεψαν. Αλλά αυτή, νομίζω, είναι και η γοητεία του βιβλίου: σε κρατάει σε εγρήγορση, δεν σε αφήνει να νιώσεις ασφαλής. Ξεχώρισα τα διηγήματα με τίτλο «ναμαγαπάς» και «σχολική εορτή» (ειδικά το δεύτερο μίλησε μέσα μου). Σίγουρα είναι από αυτά τα βιβλία που δεν χρειάζονται πολλές σελίδες για να σε ταρακουνήσουν.

[Μαριλένα Pappa · Rating 4 out of 5]

Το μαύρο τσάι του Γιώργου Μουρατίδη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άνω Τελεία, έπεσε στα χέρια μου και καταναλώθηκε όπως ακριβώς ορίζει ο τίτλος του. Αργά κι απολαυστικά, γεμίζοντας ένα απόγευμα του Δεκέμβρη με μυρωδιές και συναισθήματα, λέξεις και ιστορίες υπενθυμίζοντάς μου πόσο αγαπώ να ανακαλύπτω νέους συγγραφείς.

Μέσα από 48 απολαυστικά μικροδιηγήματα ο Γιώργος Μουρατίδης μπερδεύει την πραγματικότητα με το παράδοξο, τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τις πολυκατοικίες, τα Κάτω Πατήσια, ανθρώπους μοναχικούς, διάφανους, τα γ.α.τ.ι.ά και τις πάπιες του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Στο στόχαστρο βρίσκεται ο άνθρωπος, οι ανησυχίες του που εκφράζονται άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με ανατριχίλα κι άλλοτε με σουρεαλισμό. Ο συγγραφέας φωτίζει με εύστοχο και γρήγορο τρόπο τη φύση μας και τι την ορίζει. Στη διάρκεια της αναγνωσης του βιβλίου, ανακάλυψα κι ενα ακόμα συναίσθημα να με κατακλύζει: αυτό της ανυπομονησίας. Ανυπομονησία να διαβάσω την επόμενη ιστορία, να δω τι αλλο εχει σκεφτεί ο συγγραφέας να μας πει.

Η γλώσσα παρόλο που ειναι σημερινή, φρέσκια και μοιάζει σαν ένα νέο αεράκι να φυσάει τα ελληνικά γράμματα, σε ορισμένα σημεία μου θύμιζε κάποιον παλιό Ρώσο συγγραφέα που αποτυπώνει τη θλίψη της εποχής. Αυτό το μείγμα κάνει τη γραφή του ιδιαιτέρως γοητευτική και στ' αλήθεια θυμίζει μία κούπα μαύρο τσάι.

Οι ιστορίες που ξεχώρισα είναι οι Πάπιες, Το μαύρο τσάι και Χοντρός σε τροχιά, αν κι έχω την υποψία ότι κάθε φορά που θα το ξαναδιαβάσω θα βρίσκω νέες αγαπημένες.

[Βαγγέλης Ιωσηφίδης]

Συνολικά μια εξαιρετική συλλογή μικροδιηγημάτων που απόλαυσα. Μπορεί να είναι το πρώτο βιβλίο του Γιώργου Μουρατίδη, όμως η χρήση της γλώσσας είναι εξαιρετική, παίζει με τις λέξεις, με τις έννοιες, με τους χαρακτήρες. Δουλεμενη γραφή, ανατροπές και βάθος στη σκέψη.

Να τον προτιμήσετε!

[Ελένη Καραχανίδη · Rating 5 out of 5]

Αν ήθελα να αναφερθώ συνοπτικά στους λόγους για τους οποίους αγαπώ τη μικρή φόρμα, αναγνωστικά κ συγγραφικά, αυτό το βιβλίο θα ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος να το κάνω.

[Anastasia Kar · Rating 5 out of 5]

Τι κοινό έχει ένα αγνώστου προελεύσεως κέικ καρότο που βρίσκει κάποιος έξω από την πόρτα του, κάποιος που ετοιμάζεται να κάνει το τέλειο πείραμα και του χαλάει τη ζαχαρένια μια μύγα,
ένας Βρασίδας που ξαφνικά δεν έχει πόρτες και παράθυρα στο σπίτι του αλλά έχει Windows κανονικά, τα πιόνια ενός σκακιού που αποφάσισαν να εξεγερθούν ενάντια στην τυραννία των κανόνων του παιχνιδιού και ένας ευτραφής συγχωρεμενος κύριος που κάπως τα κατάφερε να μπει σε τροχιά; Όλοι αυτοί παρελαύνουν από τις σελίδες του “Μαύρο τσάι”, την συλλογή μικροδιηγημάτων του Γιώργου Μουρατίδη.

Τα μικροδιηγηματα αυτά είναι σουρεαλιστικές ιστορίες καθημερινής τρέλας, από αυτές που θα μπορούσαμε να έχουμε ζήσει αν δεν ήταν τόσο υπέροχα τραβηγμένες από τα μαλλιά. Πολύ relatable, ελαφρώς macabre αλλά εντελώς μα εντελώς απολαυστικές ιστορίες, τις οποίες και σας προτείνω με ένα μεγάλο, ενθουσιώδες “ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑΙ”.

[Ιωάννα Σερίφη · Rating 5 out of 5]

Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω για αυτό το βιβλίο! Τα διηγήματα ήταν ένα προς ένα εξαιρετικά. Με έκαναν να γελάσω, να δακρύσω και πάνω από όλα να προβληματιστώ. Με το πρώτο του βιβλίο ο κύριος Μουρατίδης έγινε ένας από τους αγαπημένους νεοέλληνες συγγραφείς αν και το βιβλίο του μου φέρνει στο νου κλασικούς Ρώσους συγγραφείς. Ανυπομονώ για τα επόμενα του έργα.