Hoe houd je je hart zacht

by Natascha van Weezel

Een pleidooi voor het radicale midden in tijden van oorlog

Een persoonlijke zoektocht naar het belang van zachte krachten in een harde oorlog.
7 oktober 2023 was voor veel mensen de dag waarop de wereld veranderde. Zo ook voor Natascha van Weezel. In haar door de Holocaust getekende familiegeschiedenis werd Israël altijd gezien als verzekeringspolis, een veilige uitwijkmogelijkheid voor áls het in Europa weer mis mocht gaan. Nu twijfelt ze aan haar liefde voor het land onder Netanyahus heerschappij, en bloedt haar hart ook voor de vele doden in Gaza.
Wat doet het met je als je moet huilen om die gruwelijk wrede oorlog, maar tegelijk niet vindt dat Israël als land moet worden opgedoekt? In de huidige gepolariseerde werkelijkheid word je haast gedwongen om óf voor Israël, óf voor Palestina te kiezen. Natascha zoekt steeds weer naar een verbindende positie in het midden. In dit essay stelt ze de vraag: kan een middenpositie ook radicaal zijn, een constructieve kracht die bijdraagt aan verbetering?
De positie tussen twee vuren heeft zijn prijs, Natascha kwam in aanraking met heftig antisemitisme, ontving bedreigingen en verloor vriendschappen. Maar er is voor haar geen andere weg: ze blijft streven naar wederzijds begrip, naar het erkennen van elkaars menselijkheid en benadrukt het belang van de zachte krachten in een harde oorlog.

Genres: Nonfiction, Politics, Society

144 pages, Hardcover

Published October 3, 2024

Reviews

[Hanneke · Rating 5 out of 5]

Onder de indruk van dit persoonlijke boek. Van Weezel beschrijft haar worsteling maar is ook open over haar motieven en dat maakt haar pleidooi voor zachtheid en de dialoog, tegen de klippen op, sterk en indrukwekkend.

[Janneke Burger-Niemeijer · Rating 5 out of 5]

Niet alleen de inhoud maar ook de stijl is prachtig. Zo hoopvol en tegelijk droevig om te lezen hoe een mens, een gewonde familie, met een zacht hart leeft.

[Irene · Rating 4 out of 5]

Een eerlijk, open en daarmee krachtig pleidooi over het (proberen) zacht (te) houden van je hart. Over hoe moeilijk dat is als het gros van de mensen verwacht dat je een kant kiest voor Israël of Palestina en het 'midden' veroordeelt. Dat voelt voor mij hetzelfde als vragen aan een kind van gescheiden ouders wie zijn lievelingsouder is en het kind veroordelen als hij zijn beide ouders even lief vindt. Dat is niet te doen.

Krachtig hoe ze alles probeert uit te zoeken en/of te beleven vanuit verschillende perspectieven om vervolgens pas een mening te vormen, maar ook wat reacties met haar doen en uit verband getrokken definities. Boodschap: luister (écht) naar elkaar, ga de dialoog aan, zoek verbinding (met je naasten/omgeving).

Een paar woorden die ik opschreef uit het boek en wat mij betreft de kern raken:
- Kan je een hart voor beide hebben?
- Iemand als mens leren kennen
- Zoek verbinding
- We mogen meer kijken naar gelijkenissen en minder naar de verschillen

Zomaar een paar gedachten. Advies: lees dit pleidooi zelf.

[Jentine Schipaanboord · Rating 5 out of 5]

Dit boek over het conflict Israël/Palestijnen is een kwetsbare zoektocht naar een zachte, twijfelende, zoekende mening over het conflict. Herkenbaar en verfrissend tussen alle uitgesproken meningen van beide kampen zoals ze vaak in de media naar voren komen.

[Hannah · Rating 5 out of 5]

Meermaals tijdens het lezen van dit boek ‘PRECIES DIT!’ uitgeroepen. Hele zinnen en passages gearceerd omdat het voelde alsof iemand mijn frustraties op papier had weten te krijgen. Geweldig indrukwekkend boek.

[Judith]

Sterk, persoonlijk pleidooi over nuance en het blijven opzoeken van dialoog.
"Beide partijen klampen zich vast aan hun eigen gelijk. Ze houden elkaar gevangen in een hopeloze polarisatie-tango."

[Robin van Driesten · Rating 5 out of 5]

Prachtig pleidooi voor nuance en het radicale midden in het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat steeds meer mensen verdeelt en waarbij alleen de radicale flanken hoor en -zichtbaar lijken

[Britt · Rating 4 out of 5]

4,5 ⭐️ denk ik

Kort boek, meer een lang essay (143 pagina’s). Met een prachtige titel en een belangrijke vraag voor de empathen in de wereld met grote zorgen over het Midden-Oosten. Eerlijk, persoonlijk en genuanceerd (had wel even moeite met de goedbedoelde maar iets te makkelijke “make hummus not war”, tegelijkertijd kun je er wel begrip voor opbrengen wanneer je het leest, zeker ook omdat een hoofdstuk letterlijk gewijd is aan de definitie van nuance). Het boek trok me even terug naar het ‘radicale midden’ vanuit de ‘radicale’ pro-Palestijnse linkerflank waar ik normaalgesproken sta in dit gepolariseerde debat waarin iedereen elkaar een beetje is kwijtgeraakt.

“Het voelt misschien alsof je nergens bij hoort, maar als twee extreme kanten boos op je zijn, dán doe je het precies goed.”

Al met al wijze lessen en dus een erg waardevol kerstcadeautje van papa❤️

[Suzanne Felix · Rating 4 out of 5]

Mijn antwoord op de - prachtige - titel van dit boek ‘Hoe houd je je hart zacht?’: in ieder geval helpt het lezen van dit boek. Het bevat een bijzondere combinatie van verdraagzaamheid, maar ook verzet. Een heel mooi eigen en ingetogen verhaal van Van Weezel, zeker de moeite waard om te lezen en veel bewondering voor.

En nu wordt het persoonlijk: ik ben wel benieuwd hoelang ik m’n hart zacht houd, want pfff wat is het toch vreselijk ingewikkeld en vertroebeld en droevig en naar allemaal. Los van de kans op het snel vervliegen van de zachtheid wel wat definitieve nuances en inzichten rijker. En die zijn welkom. Helemaal in het midden ga je me uiteindelijk niet vinden. Ik vermoed voor Van Weezel opzich geen probleem, zolang je maar in gesprek blijft met elkaar (note to self).

[Johan Leurgans · Rating 5 out of 5]

Van Wezel maakt de keuze voor het ‘radicale midden’. Ze weet haar persoonlijke levensgeschiedenis goed te verbinden met een meer journalistieke beschouwing over het Israëlisch-Palestijnse conflict. Een spiegel voor iedereen die rond dit onderwerp gestopt is met het luisteren naar ‘de ander’. Kort boekje: zeker de moeite waard. Therapie waarmee je je hart een stukje zachter maakt.

[Hilde Tol · Rating 3 out of 5]

mixed feelings. Aan de ene kant een ontroerend pleidooi voor radicale nuance, als medicijn tegen polarisatie. Aan de andere kant roept het vragen bij mij op, zoals: kan je echt genuanceerd zijn/het midden kiezen als 1 kant (Israël) structureel meer geweld gebruikt en de andere partij op zoveel manieren onderdrukt?

[Bertine · Rating 5 out of 5]

Heel mooi boek waarin er geen partij gekozen wordt voor de oorlog tussen de palestijnen en Israëlieten. Er wordt meer aandacht besteed in dit boek hoe mensen met elkaar in dialoog moeten en waar de boosheid van beide kanten vandaan komt. En zo hoort het in het leven. Luisteren naar elkaar en je in elkaar verplaatsen. Pas dan kun je elkaar echt begrijpen in plaats van een oordeel geven over iets waar je zelf niet bij bent of geen weet van hebt.

[Geert Borg · Rating 4 out of 5]

Haar pleidooi voor het ‘radicale midden’ en het openhouden van ruimte voor empathie en nuance vond ik sterk en waardevol, juist omdat ik tegelijkertijd merkte hoe ontzettend ingewikkeld ik het vraagstuk vind.

[Els Tieman · Rating 5 out of 5]

Een boek dat ik iedereen zou aanraden om te lezen. Ik werd enorm geraakt door haar dappere strijd voor nuance en dialoog, de enige weg volgens mij om hoop niet te verliezen.

[Tim De · Rating 5 out of 5]

Heel goed! Zeer belangrijk perspectief

[Laurie van der Zee · Rating 4 out of 5]

Wat een mooi inzicht dat nuance niet gelijk staat aan lafheid en dat je radicaal genuanceerd en radicaal betrokken kunt zijn. Júist.

[Suzanne · Rating 5 out of 5]

Radicaal genuanceerd. Fijn dat dit boek er is.

[Wybrand · Rating 5 out of 5]

Voor iedereen die zich niet in een kamp wil verliezen en nog meer voor degenen die dat wel doen.

[Noah · Rating 5 out of 5]

Een dapper boek. Hard gehuild.

[mijntje van der Linden · Rating 5 out of 5]

een moedig en nodig boek ! tranen in de trein, gelijk bij de tweede bladzijde. en later meer tranen. soms ook confronterend om te lezen, je wordt met je neus gedrukt op álle feiten, die soms door beide uiterste kanten worden vergeten. zie dan nog maar een eenduidig gevoel over te houden … Van Weezels Vader zei zo iets als, ‘als twee uitersten boos op je zijn, dan weet je dat je iets goed doet’ ik kan hem niet letterlijk citeren want de uitleenlijst voor dit boek is lang ! dus ze is alweer door naar de volgende lezer; opdat zo veel mogelijk mensen dit boek mogen lezen !

[Wim Otte · Rating 4 out of 5]

Een bijzonder dapper, eerlijk, volwassen én stimulerend pleidooi om het gesprek (en daarmee de andere mens) te blijven zoeken. Het laat het belang zien van levenslessen van (groot)vaders en (groot)moeders, de prijs van jezelf kwetsbaar durven opstellen en hoe het verbale en fysieke antisemitisme sinds 7 oktober schrikbarend is toegenomen vanwege een oorlog op 4.000 kilometer afstand.

Twee citaten:

Ik begrijp ook dat demonstreren helpt tegen gevoelens van enorme machteloosheid. Het lijkt me zelfs een gezonde manier om je te uiten. Maar één ding snap ik niet – of misschien wil ik het niet snappen: waarom is het nodig om hierbij steeds met een vingertje te wijzen? Om ‘de ander’ neer te zetten als de absolute vijand? Als ik uitzoom, zie ik twee groepen die zich niet gehoord voelen. Twee groepen die bang zijn. Twee groepen die zich ontheemd voelen. Twee groepen die slapeloze nachten hebben vanwege de situatie in het Midden-Oosten. (40)

Mijn oud-studiegenoot staat pal achter minderheden en zet zich in tegen discriminatie. Ze heeft het geregeld over moslimhaat, haar strijd voor lhbtqia+-beweging en haar activiteiten rondom Black Lives Matter. Allemaal zaken die mij ook ter harte gaan. Maar nu ik erover nadenk, heb ik haar nog nooit gehoord over antisemitisme – wat volgens mij toch ook een vorm van discriminatie is. Zou dat soms niet in haar narratief passen van wie de ‘onderdrukten’ zijn en wie de ‘onderdrukker’? (50)

[Peter A. van Tilburg · Rating 5 out of 5]

Natascha van Weezel manages to write a document about her struggles as a Jewish woman about her personal experiences using these to describe wider principles. I think the major message is that in times of polarization nuance is the solution. This is very difficult in these times where people are convinced of their own truth and do not want to listen to other opinions. This turns easely to shouting to each other and stop listening. Dialogues are important, try to understand each other and be empathetic. An inconvenient truth. I think many people lost their feeling of being in a protective safe envronment and have a feeling of unsafety. This leads to sticking to the way they think how it used to be and idealization of the past. A possible way out can be to show that society and government listens to and protects people ans respects their being and living offering the safe envorinment. Natascha helps us to look for solutions like this.

[Ellen van der Mout · Rating 5 out of 5]

Een zeer bijzondere inkijk in het leven van een jonge vrouw die zich inzet voor een heldere kijk op hoe we als mensen met elkaar omgaan. Ieder mens verlangd naar een eigen plek op deze wereld, een dak boven het hoofd, eten op je bord. Geen oorlog, maar rust en vrede.
De enige manier waarop dat tot stand kan komen is door met elkaar te praten. De dialoog.
Het is een absolute schande dat iemand die zich daar voor inzet op zo een afschuwelijke manier door anderen wordt weggezet, bedreigd en het leven zuur gemaakt.
Ik hoop dat dit boek een eye-opener mag zijn voor meer mensen om zich niet te focussen op 1 van de kanten, maar een stabiel midden mogen gaan vormen.
Dank je wel Natscha dat je dit boek hebt geschreven.

[AHuitema · Rating 4 out of 5]

Een mooi en belangrijk boek over het radicale midden:

“Ik zie dat als een soort derde weg: een (hopelijk) groeiende groep bestaande uit mensen die zowel pro-Israël als pro-Palestina zijn – wat iets heel anders is dan pro-Netanyahu of pro-Hamas. Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar dat is het helemaal niet. Wanneer je daadwerkelijk voor vrede bent, lijkt me dit de enige logische conclusie.”

Iedereen zou dit boek moeten lezen als medicijn tegen die tergende polarisatie en verruwing. Als de wereld zou bestaan uit meer mensen zoals Natascha van Weezel kan de wereld een iets fijnere plek worden.

[Anton Van Der Beek · Rating 5 out of 5]

Een kort boekje over hoe een Joodse moeder, dochter en opiniemaker genuanceerd probeert te zijn over de toestanden in Gaza en Israël, waarbij ze niet past in de polarisatie van het moment. Enerzijds moet het toch mogelijk zijn om na de holocaust de Joden een plekje op deze wereld te gunnen en anderzijds om het extreme geweld van Netanyahu’s regeringen af te keuren? Van Weezel benoemt beide problematieken en klaagt vooral de polarisatie aan. Zij is voor vrede. Een mooi citaat dat haar overleden vader zou zeggen: “Het voelt misschien alsof je nergens bij hoort, maar als twee extreme kanten boos op je zijn, dan doe je het precies goed” (p. 51).

[Amber Oldenburg · Rating 4 out of 5]

Een persoonlijke zoektocht van Natascha, met een Joodse familiegeschiedenis, over hoe je je hart open kunt houden in tijden van oorlog en polarisatie, met name gericht op de huidige oorlog in Gaza. Over hoe zij worstelt met haar liefde voor Israël onder Netanyahu en haar medeleven met de slachtoffers in Gaza. Stof tot nadenken, erg openhartig en een genuanceerde persoonlijke benadering. Zeker de moeite waard, ook al kan ik mij niet overal helemaal toe verhouden.

[Nels van Ravenhorst · Rating 4 out of 5]

Prachtig boek over het zacht houden van je hart tijdens vreselijke tijden zoals in Israel en Palestina. Ik ben het niet met alles volledig eens, maar waar ik het wel mee eens ben is dat het vreselijk is hoe ver men van elkaar verwijderd is en hoe belangrijk het is om ons hart zacht te houden en de dialoog open te houden.

[Maarten de Groot · Rating 4 out of 5]

Tussen alle stellige commentaren over de oorlog in Gaza is dit een moedige poging om iets van rust aan te brengen in het debat. En dat die rust niet perse nuance is, toont de schrijver uitstekend. Tevens armoedig om te zien hoe het debat in Nederland gevoerd wordt, en dan is dit boek nog geschreven voor de rellen met de Maccabi-fans in Amsterdam...

[Marinus Den breejen · Rating 2 out of 5]

Loffelijk streven, maar eerst is een oplossingsrichting nodig waar naartoe gewerkt kan worden. Als die er niet is, blijft het streven naar een zacht hart wishfull thinking. Een overheid die kiest voor doden van onschuldige burgers is fout bezig. Doelbewust (Hamas) of als veel teveel collateral damage (Israel).

[Ramona · Rating 2 out of 5]

Ik sta helemaal achter de punten over het voeren van dialoog en het zoeken van verbinding, maar ondertussen is de genocide in Gaza nog steeds bezig en verandert er helemaal niets. Veel argumenten in dit boek waren erg kort door de bocht en gebaseerd op emoties en ervaringen, in plaats van op wetenschap of uitspraken van mensenrechtenorganisaties.