หอมกลิ่นรัญจวนอวลกลิ่นเสน่หา เล่ม 2

หอมกลิ่นรัญจวนอวลกลิ่นเสน่หา #2

by Xiao Jia Ren, 笑佳人, เซี่ยวเจียเหริน

"ซ่งเจียหนิง" คิดว่าหากไม่คบค้าสมาคมกับ "กัวเซียว" จะทำให้นางหลุดพ้นจากความทรมานประหนึ่งหญิงคณิกาในชาติก่อน ทว่านางคิดผิด เพราะยิ่งหลีกเลี่ยงเท่าไร กัวเซียวกลับยิ่งต้องการนางมากเท่านั้น! ช่างดีเสียเหลือเกิน แค่กัวเซียวคนเดียวก็แย่พอแล้ว ยังต้องมาเจอกับ "เหลียงเส้า" บุคคลที่นางเกลียดแสนเกลียดอีก!

แต่กระนั้นความซวยทั้งหมดยังไม่จบสิ้น เพราะยามคัดเลือกชายาอ๋อง นางโดนกลั่นแกล้งจนเสียโฉม! ทว่าฮ่องเต้กลับยังพระราชทานสมรสให้นางกับ "จ้าวเหิงโซ่วอ๋อง" องค์ชายพูดติดอ่างซึ่งอยู่จวนติดกัน เหตุใดฮ่องเต้ยังทรงเลือกนางให้โซ่วอ๋อง แล้วใครกันที่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังทำให้นางต้องอัปลักษณ์เช่นนี้!?

492 pages, Paperback

Published October 10, 2024

About the author

Associated Names:
* Xiao Jia Ren
* 笑佳人
* เซี่ยวเจียเหริน

Reviews

[M · Rating 4 out of 5]

อ่านเพลินๆ ไปกับความซื่อๆ แต่ระแวดระวังตัวของนางเอก
จริงๆ ความฝันนางเอกไม่มากเลย แค่ได้แต่งงาน ใส่ชุดเจ้าสาว เข้าพิธีตามขนบ ไม่ต้องเป็นอนุนอกเรือนหลบๆ ซ่อนๆ แค่นี้เอง

สงสารน้องมาก อุตส่าห์ดีใจเรื่องหมั้นหมาย ทุกย่างก้าวในการก้าวไปถึงฝันจะถูกขัดขวางเพราะคนเห็นแก่ตัวคนนึง
ยังดีที่พระเอกเป็นอ๋อง และตั้งอกตั้งใจหมายมั่นปั้นมือจะแต่งน้องให้ได้ ไม่งั้นชีวิตนางเอกน่าจะไม่พ้นชาติที่แล้ว

ตอนที่กัวเซียวรับสารภาพกับพ่อแล้วพูดประมาณว่าจะเก็บน้องไว้ จะรักน้องคนเดียว น้องมีลูกก็จะเอาไปอยู่ภายใต้ชื่อภรรยาที่แต่งงานด้วยกัน อันนี้คือสุดดดดดด
คิดได้ไง ถามเค้าก่อนยัง
ไม่

ดีที่พ่อกั๋วกงดีมาก ขอให้พ่อดีไปจนจบนะ
แต่อีพี่ชายคิดไม่ซื่อมันยังไม่ซื่อต่อไปอยู่ดี มันบอกรอได้!! แต่งแล้วก็เป็นหม้ายได้ อห ความคิดแม่งง

อ่ะ แต่ใดๆ พี่อ๋องพระเอกแม้จะดูเย็นชาสูงส่งจนขันทีข้างกายแอบเรียกเป็นเซียนอยู่ตลอด พอแต่งเมียปุ๊บมาดเซียนแตกเชียว แหม่ ก็สมแล้วกับความงามของน้องอ่ะนะ

[mandu man · Rating 4 out of 5]

แม้ว่าจะเล่าแต่เรื่องความรักของนางเอก แต่กลับน่าอ่านไม่เบื่อเลย คนเขียนเขียนเก่งมาก แปลดีด้วย ติดหนึบแบบวางไม่ลง อ่านไปแรกๆ ก็เชียร์พี่ชายเลี้ยงอยู่หรอก แต่พอเอาไปเอามาแล้วขนลุกกับตรรกะ ไม่แปลกที่นางเอกจะอยากได้คนที่ซื่อสัตย์ ทะนุถนอม จิตเกิน คิดได้ไงจะให้นางเอกอยู่ข้างกายแบบไม่มีฐานะ ชอบที่กล้าเอาความคลั่งรักที่ถ้าเป็นเรื่องอื่นตงเป็นพระเอกมาหักล้างกับความเป็นจริง

[Wanyiwa · Rating 3 out of 5]

รีวิวรวม 4 เล่มแบบไม่สปอยล์นะคะ

นางเอกเคยเป็นอนุของขุนนางคนหนึ่งแล้วไปถูกตาต้องใจซื่อจื่อแห่งจวนเว่ยกั๋วกง จึงถูกส่งต่อไปเป็นคนข้างตัวซื่อจื่อและกลายเป็นที่โปรดปราณนานถึง 7 ปี แต่กลับถูกเลี้ยงดูเหมือนปลาที่ถูกเลี้ยงอยู่ในสระ ถึงจะมีชีวิตที่สะดวกสบายแต่ก็ไม่สามารถออกไปพบปะใครได้ จนถึงเวลาที่ซื่อจื่อใกล้จะต้องเข้าพิธีสมรสกับองค์หญิงน้องสาวต่างมารดาของฮ่องเต้ นางกลับเกิดอุบัติเหตุเม็ดลิ้นจี่ติดคอเสียชีวิต แต่โชคชะตาก็ยังใจดีให้นางได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้งในวัยสิบปี ก่อนที่มารดาจะเสียชีวิตและนางจะถูกอารองและอาสะใภ้กลั่นแกล้งจนต้องกลายไปเป็นอนุของคุณนางคนนั้น

ตัวละครเรื่องนี้ดูสมกับเป็นตัวละครยุคโบราณดีค่ะ ผู้ชายเกือบทุกคนในเรื่องก็แสดงความเป็นปิตาธิปไตยของแท้ (ยกเว้นพระเอกที่อบอุ่น งานดีมาก) ตัวนางเอกเองก็เป็นสาวยุคโบราณที่ใสซื่อบริสุทธิ์เป็นนางในห้องหอที่ไม่ค่อยรู้เรื่องราวอะไรตั้งแต่ชาติก่อนจนชาติปัจจุบัน สิ่งที่มุ่งมั่นสองอย่างในชีวิตที่เกิดใหม่ คือต้องให้มารดามีชีวิตรอดเพื่อช่วยให้นางสามารถหลีกพ้นผู้ชายสองคนที่เคยเป็นอดีตของตัวเองในชาติที่แล้ว และได้ตกแต่งกับสามีอย่างสมเกียรติพร้อมมีบุตรให้เขาหลาย ๆ คน

ดังนั้นเนื้อเรื่องก็เลยจะเป็นเรื่องราวรัก ๆ ใคร่ ๆ ผู้ชายเอาแต่ใจยื้อผู้หญิงที่ต้องการมาเป็นของตัวเองให้ได้ตั้งแต่รุ่นแม่ของนางเอกนั่นเลย แต่ชาติใหม่ของนางเอกยังนับว่าโชคดี ที่นางไม่ต้องไปตกระกำลำบากเหมือนชาติก่อน และยังเจอคนแวดล้อมที่ส่วนใหญ่แล้วก็ดีและจริงใจกับนาง คาแร็กเตอร์นางเอกก็เลยเป็นตัวละครที่ดูไร้เดียงสา อ่อนโยน และไร้เล่ห์เหลี่ยม ส่วนพระเอกก็สายพูดน้อย ฉลาดเป็นกรด แฟมิลี่แมน แม้แต่เรื่องหื่นก็ไม่ได้น้อยหน้าใคร นางเอกเลยได้แต่งงานเข้าหอตั้งแต่ยังไม่ปักปิ่น (เด็กมากแบบที่อ่านแล้วก็ทำใจจิ้นตามไม่ค่อยได้เลย) แล้วก็เป็นคู่ที่เอะอะก็นัวเนียใส่กันตลอดทั้งเรื่อง แต่นัวเนียแบบตัดเข้าโคมไฟนะคะทุกคน

ส่วนพระรองนั้นคือผู้ชายธงแดงแบบแดงจัด ๆ ยึดมั่นถือมั่นแบบเข้าขั้นโรคจิต ทั้ง ๆ ที่แทบไม่เคยได้ทำความรู้จักหรือสนิทสนมใด ๆ กับนางเอกเลย แต่แค่เห็นรูปร่างหน้าตานางเอกถูกใจแล้วก็คือจะต้องเอามาเป็นของฉันให้ได้ แม้เธอจะแต่งงานแล้วหรือมีลูกแล้วฉันก็ไม่สน แม้จะต้องทำให้วงศ์ตระกูลบอบช้ำหรือครอบครัวต้องเสียใจก็ไม่แคร์ สร้างเรื่องราวได้ใหญ่โตเพราะความจิตของฮีล้วน ๆ เลย

เป็นเรื่องที่เราว่าอ่านได้เพลิน ๆ แหละ แต่น้ำเยอะท่วมทุ่งไปหน่อย มีช่วงที่อ่านแล้วน่าเบื่อ มีช่วงที่ไม่เข้าใจว่าจะใส่มาทำไมให้เยอะ แต่ชอบอารมณ์ขันที่นักเขียนใช้ (จนอยากให้ใส่มามากกว่านี้อีกหน่อย) ชอบความรักของคู่พระนาง และชอบเรื่องราวของชีวิตพระเอกที่กว่าจะไปถึงจุดพีคของชีวิตนั้นคือไม่ง่ายเลย

[Biaza44 · Rating 5 out of 5]

อ่านได้ต่อเนื่องค่ะ นางเอกเริ่มโต อายุ 13 แล้ว แต่มีทุกอย่างเร็วกว่าชาวบ้าน ทั้งประจำเดือน หน้าอกโต ส่วนเว้าส่วนโค้ง จึงถึงเวลาเริ่มต้องมองหาคู่หมั้น นางเอกผู้ที่ถือคติ ผัวดีคือผัวใหม่ 🤣🤣🤣 ไม่อยากได้สามีเก่าทั้งคู่ในชาติที่แล้ว และก็ไม่ได้หวังท่านอ๋องด้วย อยากได้คนธรรมดา ซื่อสัตย์ แต่!! ดันไม่ประสบความสำเร็จ ผู้ชายดันไปชอบคนอื่น และญาติทางฝ่ายชายไม่ชอบเพราะสวยและนมโตเกินไป 555+

เล่มนี้ซื่อจือพยายามล่มทุกหนทางไม่ให้นางเอกแต่งงาน ท่านอ๋องก็หาทางแต่งงานกับนางเอก สุดท้ายก็ได้สมรสพระราชทานมาครอง นางเอกแต่งงานตอนอายุ 14 ย่าง 15

ส่วนซื่อจือที่อุสาบอกกับกั๋วกงว่าอยากได้นางเอก กับหนทางแก้ชั่งเห็นแก่ตัวมาก เลยไม่อนุญาต แต่เค้าก็ไม่ล้มเลิก แต่งแล้วก็จะหาวิธีให้ได้มา

ส่วนนางเอกเมื่อได้อยู่กับพระเอก ก็นะ พระเอกพูดน้อยมาก สื่อสารลำบาก แต่เรื่องห้องหอไม่เคยย่อท้อ 🤣🤣 แถมมีอาวุธทิ่มแทงที่ดีกว่าซื่อจือ🤣🤣🤣 ฝูกงกง ก็ไม่ต้องห่วงว่าพระเอกจะบำเพ็ญเพียรตะบะกลายเป็นเทพ แล้วหกเหินขึ้นสวรรค์ไป เพราะมีความรู้สึกเป็นมนุษย์แล้ว เล่มนี้เริ่มมีสงคราม ซื่อจือเริ่มทำความดีความชอบ นางเอกท้อง

[4e3a · Rating 4 out of 5]

รีวิวเล่ม4

ชอบเล่มนี้น้อยกว่าเล่มแรกนิดนึง เพราะอันอันโตเป็นสาวแล้วอ่ะ อีกอย่างเล่มนี้พระเอกค่าตัวแพงมาก ออกน้อยมากแทบจะนับฉากได้เลย มีโมเม้นท์น้อยกว่ากัวเซียวอีก พอ.เพิ่งมามีบทตอนท้ายๆเล่มที่แต่งงานกัน

พอ.ถึงจะติดอ่าง บทพูดน้อยมากแต่ฮีน่ารักดี พอฮีแต่งงานปุ๊บ กลายร่างจากเทพเซียนบำเพ็ญตบะ เป็น หมาป่าสุดหื่นเลอออ😂 พี่จ้องแต่จะจับน้องกินตลอดเวไม่ด้ายยยยย

นอ.พอโตเป็น���าวแล้ว สวยหยาดเยิ้มมมมม สวยเป็นภัยมาก สงสารน้องเลย อยู่เฉยๆแค่สวยเกิ๊นก็ผิด😑

อิกัวเซียวเห็นแก่ตัวได้น่ากลัวมากกกก ความคิดแต่ละอย่างของมัน😒 คนดีๆเค้าไม่ทำกันอ่ะ คิดถึงแต่ความต้องการตัวเอง🙄แล้วบอกว่ารักมาก บ้าบออ่ะ อยากรู้จุดจบฮีเลย ว่าจะโดนองค์ชาย3จัดการยังไง

[Ahgase · Rating 5 out of 5]

เห้ย เล่มนี้เค้ามีเพลงตีม
ถิ่นพงไพรเขาท่องไปทุกเขตคาม
นักรบนิรนามแห่งสยามเมืองยิ้ม
อืห่า เพราะฝูกงกงเลยน่ะนิ บรรยายซะ
นักรบสวรรรค์ !!!! ว่าไปปปปป 555555
แต่ว่านะ นักรบเค้าอึดมาก ปกป้องชายแดนทุกวัน
กุล่ะเซง พ่อกั๋งกงอย่าไปยอมค่ะ!!! 5555
เล่มนี้ก็สนุกเหมือนเคย อ่านรัวๆ
ขนาดอันอันกินแล้วก็นอน ทำตัวน่ารักให้ผ่านเวลาไป
ยังแบบเออ สนุกดี
ส่วนอีกัว กุก็เข้าใจความเจ็บปวดของมันนะ
แต่มันอะ เข้าใจอะไรหน่อยเถอะ
นั่นน้องนะมึง วุ้ย อินี่

[Anida · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้แต่งกับท่านอ๋องสามแล้ว ท้ายเล่มก็ท้องแล้วด้วย