Μια εξαφάνιση, ένας φόνος, ένα απρόοπτο τέλος. Στη Βοιωτία, σήμερα. Γη που αχνίζει από το κάρπισμα, την κούραση, τον ιδρώτα, αλλά και γη όπου φυτρώνει το ζιζάνιο του εύκολου κέρδους και της εγκατάλειψης. Ένας Ινδός εργάτης, που βρήκε κατανόηση και αγάπη από τον άνθρωπο που του έδωσε δουλειά. Ένας αστυνομικός, που ψάχνει στ’ αλήθεια να βρει απαντήσεις, όμως οι περιστάσεις τον εμποδίζουν. Ένας απαγορευμένος έρωτας, που φυτεύει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Και μια νέα γυναίκα, που υψώνει ανάστημα και αποχαιρετά τον αδερφό της με τον τρόπο που πιστεύει πως του αρμόζει, όπως ακριβώς πριν από αιώνες, στα ίδια χώματα, η Αντιγόνη αποχαιρέτησε τον δικό της αδερφό, αψηφώντας τους κινδύνους. Εγκλήματα και τιμωρίες, υποταγμένα όλα στη θεά Ανάγκη, μάνα της Ειμαρμένης.
H Μαρία Σκιαδαρέση (English: Maria Skiadaresi) γεννήθηκε στην Aθήνα το 1956. Σπούδασε Iστορία και Aρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστηµίου Aθηνών. Έχει γράψει µυθιστορήµατα, νουβέλες, διηγήµατα και βιβλία για παιδιά και εφήβους. Είναι µέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Διάβασα δύο αντικρουόμενες βιβλιοκριτικές: Της συγγραφέως Έλενας Χουζούρη στο Bookpress και του κου Αλέξανδρου Ζωγραφάκη στον «Ιστό». Νομίζω πως η συνισταμένη αυτών των δύο απόψεων μας δίνει μια αρκετά ακριβή εικόνα του βιβλίου. Συμφωνώ απόλυτα με τον (αρνητικό) σχολιασμό των άψογων ελληνικών που μιλάνε οι μετανάστες Ινδοί ήρωες. Κι εμένα, μια απλή αναγνώστρια, και όχι φιλόλογο ή βιβλιοκριτικό, με ξένισε και με απώθησε. Βρήκα επίσης το βιβλίο μακρύ, αναφέρεται σε πολλές χρονικές περιόδους, σε πολλά πρόσωπα, σε πολλές καταστάσεις που βέβαια, πολλά από αυτά, αποτελούν τη βάση για την ερμηνεία των κυρίων γεγονότων, που είναι δυό φόνοι. Το ενδιαφέρον μου αναθερμάνθηκε όταν το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται, κρίσιμα στοιχεία του χαρακτήρα των ηρώων αποκαλύπτονται, και ερμηνεύονται με ψυχολογικά θεωρήματα. Π.χ. Αναφορά στο θύμα: «Να θυμάσαι πως κι εσύ όπλιζες επί χρόνια το αδελφοκτόνο χέρι, γιατί δεν σκέφτηκες ποτέ ότι, αν κάποιος σηκώσει τοίχο και μας χτίσει μέσα, μπορεί εμείς να έχουμε κουβαλήσει την πέτρα, λίγη λίγη». Αναφορά στον θύτη: «Ο Χρήστος από μικρό παιδί είχε κατασκευάσει ένα σκληρό προφίλ, που σήμερα κατάλαβα πως ήταν πανοπλία απέναντι στα χτυπήματα που έτρωγε διαρκώς».
Καθημερινότητα, όνειρα και αγωνίες εναλλάσσονται στα πρόσωπα ενός μικρού χωριού ,η ηρεμία του οποίου διαταράσσεται από ένα φόνο . Κάθε πρόσωπο παίρνει το χρόνο του για να μιλήσει για το νεκρό και η ιστορία σιγά σιγά ξετυλίγεται ,παρελθόν και παρόν , ντόπιοι και μετανάστες βρίσκουν κοινά στοιχεία και ξεδιπλώνουν τη ζωή τους ... Φρέσκια ,ρητορική γραφή , που γίνεται ακόμη πιο ζωντανή ,καθώς η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο , εντείνοντας το δραματικό στοιχείο. Η κάθαρση έρχεται με την πυρά και μια νέα αρχή διαγράφεται με την ανατολή...
Ελεύθερος τύπος https://eleftherostypos.gr/politismos... 16/11/2025 Στο βιβλίο «Αντιγόνη απ’ το Πουσκάρ», της Μαρίας Σκιαδαρέση, η συγγραφέας αναδεικνύει έναν κόσμο γεμάτο αντιφάσεις, πάθη και ανεκπλήρωτους έρωτες. Μέσα από μια μυστηριώδη εξαφάνιση, μια δολοφονία και μια απρόβλεπτη ανατροπή, η ιστορία εκτυλίσσεται στη σύγχρονη Βοιωτία, όπου η ηθική και η δικαιοσύνη δοκιμάζονται με τρόπο οικείο και διαχρονικό.