De ecologische crisis waarin we ons nu bevinden, wordt vaak benaderd vanuit een op groei gericht economisch perspectief en de oplossingen worden gezocht in technologie. Hans Alma stelt echter dat deze crisis vooral gaat over hoe wij in de wereld staan. Het is in wezen een zingevingscrisis.
Almapleit voor een aardse spiritualiteit, waarin we weer verbonden raken met de natuur en onze plek op deze planeet. Om de aarde leefbaar te houden, moeten we beseffen dat de mens niet centraal staat. We maken deel uit van iets groters: een systeem met onderlinge afhankelijkheden, dat we nooit volledig kunnen begrijpen of beheersen.
Ecospiritualiteit is vooral een filosofisch betoog dat we ons meer verbonden zouden moeten voelen met de aarde. Hans Alma gebruikt nogal academische taal wat het boek wat ontoegankelijk maakt. Ook worden dezelfde ideeën vaak herhaald en staan er nauwelijks praktische oplossingen in.