Parijs 1867! De hoofdstad van de wereld, met z’n Wereldtentoonstelling, theaters, restaurants en cafés. Abel is er correspondent voor de New York Herald en een nieuwe wereld opent zich. Maar dan breekt in 1870 de Frans-Duitse oorlog uit en zitten Abel en zijn vriend Kalle opgesloten in een door bommen en hongersnood geteisterde stad. Als de vrede is getekend, komt het volk in de sloppenwijken in opstand en roepen de burgers van Parijs ‘La Commune’ uit, de grote revolte. Onder invloed van de anarchiste Louise Michel veranderen langzaam maar zeker Abels opvattingen. Kan hij blijven werken voor de conservatieve Herald? Voor het eerst sinds ze jongetjes waren reizen de twee vrienden naar hun geboortestreek. Abel zet intussen de zoektocht naar zijn broertje voort. in dit derde deel van De memoires van Abel Sikkink zien we Parijs en het grillige Europa van de tweede helft van de negentiende eeuw.
Bert Wagendorp (1956) is a writer, essayist and columnist. He writes for the Dutch newspaper De Volkskrant. In 1995 his novel The Prologue was published. And in 2005 there was De Dubbele Schaar, short stories. His book Ventoux (2013) became a classic and was translated in several languages.
Bert Wagendorp (1956) is schrijver, essayist en columnist. Hij schrijft al sinds jaar en dag voor de Volkskrant. Van hem verscheen in 1995 de novelle De Proloog, in 2005 de verhalenbundel De dubbele schaar, in 2014 Het jongensparadijs, een bundel verhalen, beschouwingen en essays, en in 2016 Een zaterdagmiddag. Zijn roman Ventoux (2013) groeide uit tot een moderne klassieker en werd in verschillende talen vertaald.
Beetje saai. Voelt een beetje alsof je van de ene ontmoeting met een bekende historische persoon naar de andere ontmoeting gaat. En ondertussen is het wachten op de Frans Duitse oorlog, waarvan je al weet dat het gaat komen, dus spanning zit totaal niet in het boek. Met al die bekende:beroemde historische figuren + historische gebeurtenissen waar Abel allemaal bij aanwezig is, begint Abel Sikkink dan toch echt op een Mary-Sue/Gary-Stue te lijken.
I unexpectedly enjoyed this book a lot. I was interesting to read about a less known period in Paris history and getting to know all the interesting people that walked around in Paris ( and the US). What kind of suprised me : The book that has been written as a memoir doesn’t really affect you too much emotionally, probably because it is very much written the way reporters (the MC is one) write their stories in the newspapers: with reservatioin, no emotional engagement and from a distance.
De geschiedenis van Frankrijk in de tweede helft van de 19e eeuw verpakt in een roman die heerlijk weg leest. Wagendorp combineert zijn journalistieke onderzoeksgeest en literaire schrijftalent in deze memoires van (alterego?) Abel Sikkink. Je kunt dit boek lezen zonder de twee eerdere van deze trilogie te kennen. Die ga ik nog wel inhalen.
Naar dit derde deel uit De memoires van Abel Sikkink had ik verwachtingsvol uitgekeken. Ik heb Paris -net zoals de eerste twee delen- opnieuw verslonden. In dit deel volgt de lezer Abel naar Parijs, waar hij op de eerste rij staat tijdens de Frans-Duitse oorlog van 1870 en de chaos ten tijde van de Parijse Commune. Parijs vervult een glansrol, evenals Sarah Bernhardt en Victor Hugo; vooral van die laatste moest ik het beeld in mijn hoofd serieus bijstellen. Wagendorps stijl is nu eens innemend, dan weer observerend en afstandelijk, waardoor het emotionele en het historische aspect mooi in elkaar verweven geraken.
Het derde deel van een trilogie die meer delen zal bevatten!? Weer heerlijk leesvoer over de avonturen van Abel Sikking en Kalle. Het is nu een beproefd recept, goed historisch onderzoek,veel belangrijke personen uit dat tijdsgewricht en een lekker lopend verhaal.
De geschiedenis is op zich interessant, maar ik lees niet voor niets romans... De personages ofwel de fictie boeide onvoldoende, las wel ergens dat dat boeiender was in de eerste twee delen, maar daar heb ik nu geen zin meer in ;) De geschiedenis van Parijs in die tijd is dus wel wat meer gaan leven!
Het boek beschrijft een voor mij onbekende en verrassende Parijse periode. Maar wel heel gedetailleerd, waardoor de geschiedenisfeiten wel een heel groot deel van de roman uitmaken. Het verhaal van de hoofdpersoon raakte wat ondergesneeuwd. In tegenstelling tot in de eerste twee delen van deze serie, die daardoor spannender en boeiender waren. Maar wel met plezier gelezen, tenminste het grootste deel van het boek.
Prachtig boek waarin Abel Sikkink, tussen de bedrijven door nog steeds zoekt naar zijn broer hetgeen een deel 4 beloofd…en je leest over de oorlog in Parijs waar ik weinig van wist.
Leest weer lekker weg en je leert er van. Iets minder voetnoten gaarne. (En ik zou willen dat ie ophield om te doen alsof de hoofdpersoon echt bestaan heeft….)
Ik weet niet zo goed waarom deze serie me niet volledig wegblaast, terwijl het concept heel aansprekend is. Ik vermoed dat het ermee te maken heeft dat de auteur vooral beschrijft wat er gebeurt, maar niet wat dat met de personages doét, wat ze denken of voelen.
7 1/2 op een ogenblik beschrijft hij het Parijse gebeuren te saai wmb.
Bert Wagendorp heeft zich heel wat op de hals gehaald. De hoofdpersoon van zijn trilogie in losse delen, Abel Sikkink, zou 104 worden, heeft de schrijver in een te optimistische bui verklaard. Maar hoeveel delen moet Wagendorp dan wel niet schrijven?! In deel 3, Paris, is Sikkink nog zo jong: 34 jaar. Zorg voor later.
We schrijven het jaar 1867. Journalist Samuel Longhorne Clemens scheept in op de SS Quaker City, een luxe cruiseschip dat een reis van vijf maanden naar de Middellandse Zee en het Heilig Land gaat maken. Hij zou er een boek over schrijven, maar niet onder zijn eigen naam. Hij ging zich Mark Twain noemen.
Het idee voor de excursie kwam van de oudere broer van de schrijfster van Uncle Tom’s Cabin, Harriet Beecher Stowe. Hij wilde over Jezus schrijven en meende daarvoor naar Palestina te moeten reizen. De boot ging, Beecher niet.
Deze laatste informatie komt uit Paris, het derde maar niet laatste deel van de trilogie (die minstens een tetralogie wordt, als we tijd van leven hebben) met de memoires van Abel Sikkink, geschreven door Bert Wagendorp (Groenlo, 1956).
,,Abel heeft een beetje genoeg van de krant waar hij werkt. Na de oorlog in Amerika zie je hem veranderen,” vindt Wagendorp bij een gesprek in Amsterdam.
Sikkink is oorlogscorrespondent geweest, maar hij weet het correspondentschap Parijs voor de New York Herald te bemachtigen, en zo kan hij mooi inschepen op de SS Quaker City. Om zo gauw Franse bodem is bereikt spoorslags naar Parijs door te reizen. Zo heilig is het Heilige Land ook weer. Het doel, Parijs, heiligt alle middelen, dat dan weer wel. ,,Ik moest hem op een geloofwaardige manier in Parijs krijgen. Dit was mijn manier om Abel uit Amerika te halen.”
Want opeens was Europa the place to be. In 1871 had de Parijse volksopstand plaats, La Commune ,,De stad was vatbaar voor revoluties.” Parijs was bovendien het decor van een legendarische wereldtentoonstelling en ook de Frans-Duitse oorlog komt in de memoires van Abel Sikkink terecht. Maar ook begint in die jaren de Belle Epoque.
Meteen op de eerste pagina van Paris (zowel Engels als Frans uit te spreken) komt Wagendorp met een belangrijke voetnoot.
‘Abel Sikkink schreef zijn herinneringen niet in delen. Zijn memoires werden me als een handgeschreven manuscript toegezonden. De eerste twee delen werden door sommige lezers beoordeeld alsof het romans betrof. Dat leidt tot misverstanden.’
Net als Wagendorp was Sikkink zijn hele leven journalist. Wagendorp: ,,Ik doe niet anders dan wat ik altijd heb gedaan.” Daarbij hoort veel research. Maar, zegt hij: ,,Het moet geen geschiedenisboek worden. Het moet decor blijven.” Bovendien heeft hij best wel een beetje haast. ,,Ik onderzoek terwijl ik al schrijf. Ik ben heel ongeduldig.” Deel 4 is behoorlijk op streek. Hij kan verklappen dat Abel weer in Amerika komt en dat Sitting Bull en Crazy Horse hun opwachting zullen maken.
De periode die in dit deel van de nieuwe roman – oh, sorry, memoires – staat beschreven, is ook die van de opkomst van de actrice Sarah Bernhardt, die grote triomfen zou vieren. Al verhuurde ze ook gerust haar lichaam als ze in geldgebrek kwam. Wagendorp: ,,Dat deden meer vrouwen. Zo’n dame werd een ‘grande horizontale’ genoemd.”
Het is een bruisende tijd in Parijs. Abel’s vriendin Sandra is na aanvankelijke aarzeling mee en vermaakt zich kostelijk in de theaterwereld waarin ook Sarah Bernhardt zich beweegt. Als journalist heeft Abel Sikkink toegang tot belangrijke, invloedrijke figuren (die Wagendorp op deze manier geloofwaardig de memoires binnen kan schrijven). Een daarvan is de anarchiste Louise Michel, die langzaam Abel’s wereldbeeld doet kantelen – en zijn krant is nog wel zo conservatief.
De drie delen met memoires zijn los van elkaar te lezen, al zijn er rode draden en verbindende elementen. Zo blijft Abel ook in dit boekdeel zoeken naar zijn verdwenen broertje Antonie. En, altijd aardig, hij keert ook voor even terug in de Achterhoek, de geboortegrond die hij deelt met de schrijver.
Dat Abel 104 gaat worden, is een ‘uitdaging’ voor later. Wagendorp zou natuurlijk, indachtig de eerste voetnoot, kunnen beweren dat hem niet alle memoires ter hand zijn gesteld, maar dat is niet zijn stiel. ,,Ik ben gebonden aan de geschiedenis.”
Alweer deel drie van een serie die toch geen trilogie is. Het blijft knap hoe Bert Wagendorp zo levendig heeft geschreven over een personage dat niet daadwerkelijk bestaan heeft. Wat eigenlijk wel jammer is, want ik begin steeds meer sympathie te krijgen voor Abel Sikkink. Net als in het tweede deel komt in dit verhaal veel ellende langs. Tegelijkertijd ook wel weer leerzaam om op deze manier wat meer te weten te komen over de Frans-Duitse oorlog en de geschiedenis van Parijs. Alleen daardoor leer je de verschillende (hoofd)personages en hun gevoelens eigenlijk nauwelijks kennen, dat vond ik jammer.
Na al die doden ben ik wel toe aan wat positievere verhalen. Zouden we in boek vier eindelijk meer horen over broertje Antonie?
Weer een mooi deel van de Sikkink-trilogie, waarin we over het leven van Abel in het Parijs van eind 19e eeuw lezen, een roerige periode. Het boek heeft me de ogen geopend over het Parijs uit die tijd. Ik kende Sarah Bernhardt, maar heb haar veel beter leren kennen. Dat geldt zeker ook voor de Commune en de Frans-Duitse oorlog. Hier heeft Wagendorp goed gebruik gemaakt van zijn journalistieke vaardigheden. Voor mijn gevoel een beetje te veel, want dan begon ik Abel te missen. Maar al bij al heb ik veel opgestoken van het boek en blijft het verhaal van Abel me boeien. Dus hopelijk doorbreekt Wagendorp de trilogie en komt hij met een 4e deel.
Het derde deel van de memoires van Abel Sikkink speelt zich grotendeels af in Parijs. Het is weer een onderhoudend verhaal dat de lezer meeneemt in het conflict tussen Duitsland en Frankrijk rond 1870. Je leest hoe de katten, honden en dieren uit de dierentuin geslacht worden in een belegerd Parijs. In het vierde deel gaat Abel mogelijk op zoek naar zijn broer die in de VS onder de Indianen leeft. Een mooie mix tussen fantasie en historie.
Phoenix vond ik geweldig, tweede deel heb ik niet gelezen, dit derde deel vond ik iets minder. Het was voor een groot deel opsomming van namen, gebeurtenissen, waar de hoofdpersoon eigenlijk bij toeval en zijdelings betrokken was. Wel weer een ongelooflijk avontuur. Bijzonder leven heeft Abel gehad. Dat maakt het dan weer leuk. En je leert wel weer veel over Napoleon 3e, de Frans Duitse oorlog en de commune in 1870 in Parijs en een aantal historische personen.
Het was een hele optocht van beroemde of invloedrijke personen. Het waren er teveel. Ik verloor mijn belangstelling voor het verhaal. Gelukkig waren daar nog Abel en Kalle die de rode draad voor mij vasthielden. Hun belevenissen volgde ik met veel plezier. Het vingertje van de schrijver, via Abel, was weer wat minder, hoewel ik het er wel mee eens ben. Een beetje meer romantiek tussen Abel en Sandra was ook niet verkeerd geweest.
Derde deel van de trilogie(?) over het leven van Abel Sikkink, landverhuizer en journalist. Tegen de achtergrond van de Frans-Duitse oorlog en de jaren van de Parijse ‘Commune’ (rond 1870) schetst @Bert Wagendorp het leven van Sikkink en zijn vriend Kalle. Een prachtig verhaal met een rijke historische context. Weer genoten, ook van dit deel!!
I really liked Phoenix and Kalle. This is part 3: Paris. Abel and his wife move to Paris and are there when the war with Germany starts. Loved to be in Paris in that time of history. Liked to bit on the journey to the Netherlands a lot as well. Nice link to the current situation with rich press owners being part of / trying to influence politics.
Het derde deel in de Abel Sikkink serie. Dit deel speelt zich voornamelijk af in Parijs en we ontmoeten weer allerlei historische personages en maken weer een paar historische gebeurtenissen mee. Het was weer de moeite waard en het boek eindigt met een cliffhanger, dus ik hoop dat er een volgend deel komt.
Bert Wagendorp heeft grondig onderzoek gedaan. De geschiedenis van Parijs en de Frans-Duitse oorlog is mooi beschreven. Kritiekpunt is dat de persoonlijke geschiedenissen van de hoofdrolspelers daardoor wat ondergesneeuwd raken. De trilogie gaat door. Dat is wel weer mooi.
Wat een verrassend boek over Parijs. Het is het derde deel , en natuurlijk wil ik de voorgaande boeken ook lezen. De combi van historische feiten, sprekende foto’s en een natuurlijk vertellende journalist (NB uit de Achterhoek) maken het lezen tot en film kijken!
Ik begrijp dat het idee is dat een journalist een memoires schrijft en dat die persoon dan niet “levendig” hoort te schrijven maar gewoon pure feiten neerpent. MAAR MY GOD. Het karakter zit in een bloedige en kenmerkende periode in Parijs, laat dit dan ook voelen. Show dont tell babes.
Minder onderhoudend dan de eerste twee delen. Teveel focus op de historische feiten en te weinig ontwikkeling van de hoofdpersonen Abel en zijn vrouw en Kalle.