What do you think?
Rate this book
Nimms nicht persönlich
Mit viel schwarzem Humor parodiert Tom Hofland in seinem Roman die verloren gegangene Menschlichkeit am Arbeitsplatz. Ein virtuoses Pastiche aus Krimi, Horrorroman, absurder Groteske, tragikomischem Büroroman und überspitzter Satire. Als Qualitätsmanager bei einem großen Pharmakonzern führt Lute ein beschauliches Leben. Doch mit der Übernahme der Firma durch einen Schweizer Investor soll plötzlich seine gesamte Abteilung wegrationalisiert werden. Eine bittere Pille für Nicht nur muss er zig loyale Kollegen loswerden, er soll sie auch noch dazu bewegen, von sich aus zu kündigen. Als Lombard, ein selbstständiger Headhunter, ihm seine Dienste anbietet, ist Lute froh, die Verantwortung abgeben zu können. Und tatsä Lombard sorgt dafür, dass ein Mitarbeiter nach dem anderen verschwindet, und Lute kann seine Hände in Unschuld waschen. Doch mit den ersten Todesfällen wird klar, dass er einem Wolf im Schafspelz Tür und Tor geöffnet hat.
224 pages, Kindle Edition
Published April 18, 2025
16 people are currently reading
273 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 96 reviews
October 26, 2023
Wat een wonderlijk, absurdistisch boek is dit.
Lute, een klein beetje een passieve sukkel, krijgt een hoofdpijndossier van zijn baas: de gehele afdeling waar hij leidinggevende is, moet ontslagen worden. En hij moet de gesprekken voeren. Sterker nog, ze hebben te weinig geld om iedereen te ontslaan, hij moet ervoor zorgen dat het grootste deel van de afdeling ontslag neemt. Een vervelende situatie dus, waar Lute enorm mee zit. Tot hij een vriendelijke cowboy ontmoet, als hij met zijn zorgen, in zijn pyjama, in de kroeg zit. Deze vriendelijke cowboy, Reiner, in samenwerking met zijn bloemetjesblouse-vriend Lombard, is het antwoord op zijn benarde situatie.
Vanaf dat moment lijkt het boek een afslag te nemen naar een ander genre, een genre waar ik de naam nog niet van heb kunnen vinden. De spanning van de hoofdpersonages is sterk aan te voelen bij de bizarre en enge gebeurtenissen die volgen, maar in hun handelingen lijkt het alsof het ze koud laat. (Er ligt een vrouw, die zich eerder vastklampte aan Lute, op de grond van zijn kantoor met gescheurde kleding, warrig haar en overal aardevlekken op haar lichaam. Gerust gaan de heren in de kamer verder me het bespreken van de dagelijkse bezigheden.)
Daarnaast zou je alles ook als supergrappig kunnen zien, de absurditeit had werkelijk hilarisch kunnen zijn (het voelt toch grappiger als ik het navertel dan toen ik het in eerste instantie las). Al werd ik denk ik toch te erg afgeleid door de spanning die ook meespeelde; moet je als lezer lachen om de vreemde gebeurtenissen, of bang zijn voor wat er nog komt?
Enfin, het zal vast mijn gebrek aan fantasie zijn, dat dit genre nog niet aankan.
Het was een prima, vermakelijk boek. Vooral een doorlezertje. Maar ook een boek dat mij denk ik niet lang bij zal blijven.
Lute, een klein beetje een passieve sukkel, krijgt een hoofdpijndossier van zijn baas: de gehele afdeling waar hij leidinggevende is, moet ontslagen worden. En hij moet de gesprekken voeren. Sterker nog, ze hebben te weinig geld om iedereen te ontslaan, hij moet ervoor zorgen dat het grootste deel van de afdeling ontslag neemt. Een vervelende situatie dus, waar Lute enorm mee zit. Tot hij een vriendelijke cowboy ontmoet, als hij met zijn zorgen, in zijn pyjama, in de kroeg zit. Deze vriendelijke cowboy, Reiner, in samenwerking met zijn bloemetjesblouse-vriend Lombard, is het antwoord op zijn benarde situatie.
Vanaf dat moment lijkt het boek een afslag te nemen naar een ander genre, een genre waar ik de naam nog niet van heb kunnen vinden. De spanning van de hoofdpersonages is sterk aan te voelen bij de bizarre en enge gebeurtenissen die volgen, maar in hun handelingen lijkt het alsof het ze koud laat. (Er ligt een vrouw, die zich eerder vastklampte aan Lute, op de grond van zijn kantoor met gescheurde kleding, warrig haar en overal aardevlekken op haar lichaam. Gerust gaan de heren in de kamer verder me het bespreken van de dagelijkse bezigheden.)
Daarnaast zou je alles ook als supergrappig kunnen zien, de absurditeit had werkelijk hilarisch kunnen zijn (het voelt toch grappiger als ik het navertel dan toen ik het in eerste instantie las). Al werd ik denk ik toch te erg afgeleid door de spanning die ook meespeelde; moet je als lezer lachen om de vreemde gebeurtenissen, of bang zijn voor wat er nog komt?
Enfin, het zal vast mijn gebrek aan fantasie zijn, dat dit genre nog niet aankan.
Het was een prima, vermakelijk boek. Vooral een doorlezertje. Maar ook een boek dat mij denk ik niet lang bij zal blijven.
November 20, 2023
Echt heel makkelijk om doorheen te komen maar de vibe was niet voor mij... er waren zo veel disturbing scenes en gewoon het hele thema was een beetje vaag. Waarom, hoe zit het met lombard, hoe zat het met die gast in het eerste hoofdstuk. Het was erg pakkend maar de grootste reden waarom ik het zo snel las was omdat ik er snel klaar mee wilde zijn
Read
October 28, 2023Dit bevreemdende en vileine Faustiaanse verhaal sprak tot mijn verbeelding. In het begin heb ik vooral hardop gelachen om de dialogen waarin sommige personages gaslighting tot een hogere kunst hebben verheven. Ook de beschrijving van de afkickkliniek voor verliefde mensen die stiekem poëziebundels (verboden, want werkt verliefdheid maar in de hand) binnensmokkelen was erg geestig. Alleen mist er verband tussen de verhaallijnen en worden deze bovendien mooi opgebouwd, maar niet echt afgerond, waardoor je je op het eind toch een beetje blijft afvragen wat je nu eigenlijk hebt zitten lezen.
April 18, 2025
Die Übernahme
Die Firma soll übernommen werden. Das bringt natürlich erstmal Unruhe in die Reihen. Vor allem für Lute, er erfährt nämlich, dass seine Abteilung mehr oder weniger aufgelöst werden soll. Zum Glück für ihn soll ihn das nicht persönlich betreffen, aber die Chefin hat ihm den schwarzen Peter zugespielt, der die frei werdenden Mitarbeiter loswerden soll. Leute, die er kennt, die ihm sympathisch sind und die erst keinesfalls verdient haben, entlassen zu werden. Als Lute in Kontakt mit dem Personalentwickler Lombard kommt, scheinen alle seine Probleme gelöst zu seine. Die unangenehme Aufgabe kann nun jemand anderer übernehmen.
Schon krass diese Situation. Wie ist es wohl, wenn man Entlassungen aussprechen muss? Oder wenn man die Mitarbeiter noch dazu bringen soll, sich selbst um neue Jobs zu bemühen. Dieser Lombard leistet gute Arbeit denkt Lute. Doch die Mitarbeiter kündigen anscheinend nicht nur, sie sind quasi komplett verschwunden. Lute fängt an, sich Gedanken zu machen. An sich selbst verspürt er Veränderungen. Das soll ihn aber nicht abhalten, sich um seinen kleinen Sohn zu kümmern und die neue Nachbarin lässt ihn träumen. Allerdings entwickelt sich die Lage in der Firma immer eigenartiger. Betrifft das Lute überhaupt noch? Schließlich hat Lombard alles Unangenehme übernommen.
Die Handlung des Romans fängt so harmlos an. Es kann eben überall vorkommen, dass sich die Firmenstruktur ändert. Manchmal verlieren Menschen dabei auch ihre Arbeit, für jeden einzelnen Betroffenen ein tragisches Ereignis. Wenn dann alles geordnet und menschlich weiterliefe, wäre alles im halbwegs grünen Bereich. Doch beim Auftauchen Lombards, denkt man sofort, da stimmt doch was nicht. Irgendwie schleicht einem Mephisto durch den Kopf. Und wenn man an Lute denkt, fällt einem irgendwie Gregor Samsa ein, der auch erstaunliche Veränderungen durchmacht. Nur je weiter man liest, desto weniger mag man das Szenario. Vielleicht hangelt es sich in seiner satirischen Färbung doch zu sehr an der Realität der heutigen Zeit entlang. Das regt zwar zum Nachdenken an, führt aber nicht dazu, dass einem hier irgendwer in gesteigertem Maße sympathisch wird. Gruselig ist es und Schauer laufen einem über den Rücken, doch ist es nicht das Buch, jederzeit lesen möchte. Natürlich bleibt die Hoffnung auf die positive Wende.
Immerhin lässt dieser Wolf im Schafpelz, der das Titelbild ziert, eine Vorstellung vom Inhalt des Buches erstehen.
Die Firma soll übernommen werden. Das bringt natürlich erstmal Unruhe in die Reihen. Vor allem für Lute, er erfährt nämlich, dass seine Abteilung mehr oder weniger aufgelöst werden soll. Zum Glück für ihn soll ihn das nicht persönlich betreffen, aber die Chefin hat ihm den schwarzen Peter zugespielt, der die frei werdenden Mitarbeiter loswerden soll. Leute, die er kennt, die ihm sympathisch sind und die erst keinesfalls verdient haben, entlassen zu werden. Als Lute in Kontakt mit dem Personalentwickler Lombard kommt, scheinen alle seine Probleme gelöst zu seine. Die unangenehme Aufgabe kann nun jemand anderer übernehmen.
Schon krass diese Situation. Wie ist es wohl, wenn man Entlassungen aussprechen muss? Oder wenn man die Mitarbeiter noch dazu bringen soll, sich selbst um neue Jobs zu bemühen. Dieser Lombard leistet gute Arbeit denkt Lute. Doch die Mitarbeiter kündigen anscheinend nicht nur, sie sind quasi komplett verschwunden. Lute fängt an, sich Gedanken zu machen. An sich selbst verspürt er Veränderungen. Das soll ihn aber nicht abhalten, sich um seinen kleinen Sohn zu kümmern und die neue Nachbarin lässt ihn träumen. Allerdings entwickelt sich die Lage in der Firma immer eigenartiger. Betrifft das Lute überhaupt noch? Schließlich hat Lombard alles Unangenehme übernommen.
Die Handlung des Romans fängt so harmlos an. Es kann eben überall vorkommen, dass sich die Firmenstruktur ändert. Manchmal verlieren Menschen dabei auch ihre Arbeit, für jeden einzelnen Betroffenen ein tragisches Ereignis. Wenn dann alles geordnet und menschlich weiterliefe, wäre alles im halbwegs grünen Bereich. Doch beim Auftauchen Lombards, denkt man sofort, da stimmt doch was nicht. Irgendwie schleicht einem Mephisto durch den Kopf. Und wenn man an Lute denkt, fällt einem irgendwie Gregor Samsa ein, der auch erstaunliche Veränderungen durchmacht. Nur je weiter man liest, desto weniger mag man das Szenario. Vielleicht hangelt es sich in seiner satirischen Färbung doch zu sehr an der Realität der heutigen Zeit entlang. Das regt zwar zum Nachdenken an, führt aber nicht dazu, dass einem hier irgendwer in gesteigertem Maße sympathisch wird. Gruselig ist es und Schauer laufen einem über den Rücken, doch ist es nicht das Buch, jederzeit lesen möchte. Natürlich bleibt die Hoffnung auf die positive Wende.
Immerhin lässt dieser Wolf im Schafpelz, der das Titelbild ziert, eine Vorstellung vom Inhalt des Buches erstehen.
December 13, 2023
Wat is Lute een sloom sukkeltje
August 1, 2022
Ik heb werkelijk waar geen flauw idee wat ik net gelezen heb.
(En niet eens dat ik afdwaalde of me stoorde aan iets en ik duidelijk iets slecht vond, maar ik snapte er gewoon niets van. Alsof alles gewoon aan het oppervlak bleef, heeft ook echt geen enkel personage of geen enkele gebeurtenis ook maar een schrijntje sympathie of betrokkenheid bij me opgewekt. Ik snap de maatschappijkritiek achter dit verhaal, maar tegelijkertijd is het niet echt vernieuwend, zowel de boodschap als de manier waarop het verteld wordt. Er lijkt voor mij ook gewoon nergens echt plezier van de schrijver in te zitten? Geen kleine gekkigheidjes, geen aanwijsbare stijl, geen duidelijke kenmerken, nergens wordt het echt eigen voor mij. Ik ben vooral in de war waardoor het nu precies komt, want ik heb dit nog nooit zo ervaren bij een boek.)
Wel een prachtige voorkant, dat dan wel weer.
(En niet eens dat ik afdwaalde of me stoorde aan iets en ik duidelijk iets slecht vond, maar ik snapte er gewoon niets van. Alsof alles gewoon aan het oppervlak bleef, heeft ook echt geen enkel personage of geen enkele gebeurtenis ook maar een schrijntje sympathie of betrokkenheid bij me opgewekt. Ik snap de maatschappijkritiek achter dit verhaal, maar tegelijkertijd is het niet echt vernieuwend, zowel de boodschap als de manier waarop het verteld wordt. Er lijkt voor mij ook gewoon nergens echt plezier van de schrijver in te zitten? Geen kleine gekkigheidjes, geen aanwijsbare stijl, geen duidelijke kenmerken, nergens wordt het echt eigen voor mij. Ik ben vooral in de war waardoor het nu precies komt, want ik heb dit nog nooit zo ervaren bij een boek.)
Wel een prachtige voorkant, dat dan wel weer.
August 11, 2023
Ik heb werkelijk geen idee wat Tom Hofland met dit boek wil zeggen. Het is redelijk goed geschreven, vlot verteld, met zeker af en toe een sterke metafoor, vergelijking of formulering, maar het verhaal en de personages boeiden mij niet en de symboliek van het verhaal ontgaat mij. Ik zie dat het een groteske en overdreven beschrijving van een reorganisatie van een bedrijf is, waarbij de medewerkers die moeten vertrekken letterlijk geëlimineerd worden, maar wat dan nog? Wil Hofland daarmee zeggen dat een reorganisatie gruwelijk is? Of speelt hij een spel met genres? Allemaal waar waarschijnlijk maar het is hem niet gelukt mij te boeien. Ik vond het slepend.
November 8, 2023
Wat.. was... dit? Het leek wel alsof de schrijver niet kon kiezen tussen vier verschillende verhaallijnen. Dit verhaal was net een achtbaan in Walibi: wild, roestig en het gaat alle kanten op, ik heb er zelfs een beetje hoofdpijn van.
May 31, 2023
Geen idee wat dit was.
February 22, 2025
Tom Hofland liefert mit Nimms nicht persönlich eine absurde Satire auf die Kälte der modernen Arbeitswelt – absurd im besten Sinne! Die Hauptfigur Lute steckt als Qualitätsmanager eines Pharmakonzerns in der Bredouille: Er soll alle Mitarbeitenden seiner eigenen Abteilung entlassen. Im Gegenzug dürfe er seinen Job behalten. Lute trifft auf den zwielichtigen Lombard und seine Gehilfen, die Lute dabei unterstützen, die Mitarbeiten loszuwerden - die Arten, wie das geschieht, werden bald immer absurder und skurriler.
Besonders gefallen haben mir die skurrilen Einblicke ins Bürogeschehen – überaus überzeichnet, aber dann doch oft mit einem Bezug zur realen Arbeitswelt. Hofland schafft eine grotesk-komische Atmosphäre, die mich in diesen Szenen gut unterhalten hat, ich mag es aber auch, wenn es in Romanen ein bisschen schräg wird. Allerdings hat sich der Roman gegen Ende für mich dann trotz der wenigen Seiten doch spürbar gezogen, vor allem durch die Ausflüge ins Privatleben von Lute, aber auch weiterer Figuren, die für mich nicht wirklich Mehrwert hatten.
Insgesamt eine kreative Lektüre mit Kapitalismuskritik – leider für mich nicht durchgängig fesselnd.
Besonders gefallen haben mir die skurrilen Einblicke ins Bürogeschehen – überaus überzeichnet, aber dann doch oft mit einem Bezug zur realen Arbeitswelt. Hofland schafft eine grotesk-komische Atmosphäre, die mich in diesen Szenen gut unterhalten hat, ich mag es aber auch, wenn es in Romanen ein bisschen schräg wird. Allerdings hat sich der Roman gegen Ende für mich dann trotz der wenigen Seiten doch spürbar gezogen, vor allem durch die Ausflüge ins Privatleben von Lute, aber auch weiterer Figuren, die für mich nicht wirklich Mehrwert hatten.
Insgesamt eine kreative Lektüre mit Kapitalismuskritik – leider für mich nicht durchgängig fesselnd.
September 18, 2023
Wat een bizar verhaal! Het verhaal begint met een reorganisatie op kantoor en een hoofdpersoon die weinig daadkracht toont. Hij roept de hulp in van iemand anders en je voelt al snel aan dat het hier mis gaat en duister wordt.
Wat ik het fascinerendst vind, is hoe alle personages vervolgens met de bizarre situaties omgaan, waar ze in terechtkomen, zo hoffelijk!
Wat ik het fascinerendst vind, is hoe alle personages vervolgens met de bizarre situaties omgaan, waar ze in terechtkomen, zo hoffelijk!
May 3, 2025
Skurrile und brutale Satire
Ich mag Bücher, die anders sind. Daher hatte ich mich auf dieses Buch sehr gefreut. Denn der Roman "Nimms nicht persönlich" von Tom Hofland sollte eine faszinierende Mischung aus schwarzem Humor und satirischen Elementen bieten. Die Geschichte dreht sich um den Qualitätsmanager Lute und die düsteren Machenschaften des Headhunters Lombard. Trotz dieser interessanten Prämisse konnte das Buch mich nicht ganz überzeugen.
Die Kombination aus Skurrilität und Brutalität war für meinen Geschmack etwas zu extrem und beeinträchtigte mein Lesevergnügen. Insbesondere der Mangel an auflockerndem Humor hat dazu beigetragen, dass die Geschichte stellenweise schwer verdaulich war. Die Horrorelemente erschienen mir manchmal unpassend und störten meinen erzählerischen Fluss.
Insgesamt konnte "Nimms nicht persönlich" von Tom Hofland meine Erwartungen nicht vollständig erfüllen. Die übertriebene Skurrilität, die ausgeprägte Brutalität und der fehlende Humor machten das Buch für mich zu einer weniger erfreulichen Lektüre. Dennoch könnte es Leserinnen und Leser ansprechen, die eine Vorliebe für diese Art von ungewöhnlicher Mischung haben. Mein Geschmack war es leider nicht.
Ich mag Bücher, die anders sind. Daher hatte ich mich auf dieses Buch sehr gefreut. Denn der Roman "Nimms nicht persönlich" von Tom Hofland sollte eine faszinierende Mischung aus schwarzem Humor und satirischen Elementen bieten. Die Geschichte dreht sich um den Qualitätsmanager Lute und die düsteren Machenschaften des Headhunters Lombard. Trotz dieser interessanten Prämisse konnte das Buch mich nicht ganz überzeugen.
Die Kombination aus Skurrilität und Brutalität war für meinen Geschmack etwas zu extrem und beeinträchtigte mein Lesevergnügen. Insbesondere der Mangel an auflockerndem Humor hat dazu beigetragen, dass die Geschichte stellenweise schwer verdaulich war. Die Horrorelemente erschienen mir manchmal unpassend und störten meinen erzählerischen Fluss.
Insgesamt konnte "Nimms nicht persönlich" von Tom Hofland meine Erwartungen nicht vollständig erfüllen. Die übertriebene Skurrilität, die ausgeprägte Brutalität und der fehlende Humor machten das Buch für mich zu einer weniger erfreulichen Lektüre. Dennoch könnte es Leserinnen und Leser ansprechen, die eine Vorliebe für diese Art von ungewöhnlicher Mischung haben. Mein Geschmack war es leider nicht.
May 12, 2023
De menseneter- dit boek lees je snel uit maar is echt enorm bizar. Heel beeldend geschreven en ook spannend. Wel gewoon echt heel raar, op een gegeven moment iets te onrealistisch waardoor het verhaal iets too much werd. Had liever nog meer gelezen over het hoofdpersoon dus 3.5 sterren
February 26, 2023
(Luisterboek)
Beetje over de top, maar wel erg lekker.
Beetje over de top, maar wel erg lekker.
July 12, 2025
Che libro assurdo! A tratti incomprensibile. Un solo commento: bah!
February 7, 2023
Bizar, grappig, soort maatschappijkritische horrorkomedie. Filmisch. Leest supersnel, maar niet helemaal aan mij besteed. Ergens in het midden een grappige, rake en pijnlijke scène over afkicken van verliefdheid. Aan het einde vond ik het iets te ver uit de bocht vliegen.
September 4, 2024
I’ve read it for school but it was really confusing and a bit boring. I expected more tbh.
June 29, 2022
Wel ‘n 3,9 ster hoor!
De menseneter is een heerlijk zomerboek. Ga in de zon zitten en je leest ‘m in één keer uit. Het verhaal vliegt fantastisch uit de bocht. Wat betreft gewaagdheid is het zeker Hoflands beste boek. En zijn genrefictie leest lekker weg.
Het blijft dat ik altijd bij Tom Hoflands boeken iets ongeloofwaardig blijf vinden. Ik kan het niet helemaal plaatsen, maar ik denk dat de dialogen wat onnatuurlijk zijn. Ik ben me er constant van bewust dat ik een roman lees en dat irriteert toch wel.
Wel vind ik het leuk dat het echt wel, op een heel eigen en fantasierijke manier, toch ook geëngageerd is. Nou ja, ik zou ‘m zeker aanraden voor deze zomer!
De menseneter is een heerlijk zomerboek. Ga in de zon zitten en je leest ‘m in één keer uit. Het verhaal vliegt fantastisch uit de bocht. Wat betreft gewaagdheid is het zeker Hoflands beste boek. En zijn genrefictie leest lekker weg.
Het blijft dat ik altijd bij Tom Hoflands boeken iets ongeloofwaardig blijf vinden. Ik kan het niet helemaal plaatsen, maar ik denk dat de dialogen wat onnatuurlijk zijn. Ik ben me er constant van bewust dat ik een roman lees en dat irriteert toch wel.
Wel vind ik het leuk dat het echt wel, op een heel eigen en fantasierijke manier, toch ook geëngageerd is. Nou ja, ik zou ‘m zeker aanraden voor deze zomer!
August 19, 2022
Tof verhaal. Tom schrijft wederom heel helder maar ik gaf echt geen ene fuck om de personages, op Lute na. Dat hoeft ook niet perse denk ik in dit geval. maar daardoor raakte ik snel afgeleid in m’n eigen gedachtes. Maakt wel weer heel nieuwsgierig naar wat de schrijver ons in de toekomst gaat schenken.
November 24, 2022
Typisch geval van het niet moeten beoordelen op de kaft (en titel). Deze schepten hoge verwachtingen.
September 10, 2025
Ik ben een beetje dubbel over dit boek. Aan de ene kant is het goed geschreven, zijn de karakters goed uitgewerkt voor hoe kort het is en is de opzet inclusief absurdistische satire origineel. Maar aan de andere kant zijn er veel uitstapjes in het verhaal die niet per se gelinkt zijn aan het grotere verhaal/thema (alhoewel ze wel bijdragen aan de personages) en is de boodschap/metafoor niet helemaal helder en treffend. De absurditeit en de onrealistische elementen krijgen steeds meer de boventoon, waardoor je op het einde achterblijft met vragen over wat de verschillende delen van de beeldspraak precies betekenden in het kader van de boodschap over harde werkcultuur en wat nou precies de achtergrond is van de recruiters die de hoofdpersoon ontmoet.
Ik denk dus dat het wat gerichter had kunnen zijn in het verhaal en daarmee treffender in de boodschap/metafoor. Maar het was wel origineel en las makkelijk weg. Ik was daardoor wel steeds enthousiast om door te lezen, maar kreeg wel steeds meer vraagtekens die dus helaas gedeeltelijk zijn blijven hangen na het einde.
Ik denk dus dat het wat gerichter had kunnen zijn in het verhaal en daarmee treffender in de boodschap/metafoor. Maar het was wel origineel en las makkelijk weg. Ik was daardoor wel steeds enthousiast om door te lezen, maar kreeg wel steeds meer vraagtekens die dus helaas gedeeltelijk zijn blijven hangen na het einde.
September 5, 2022
Deze Tom Hofland schrijft vaardig, maar lijkt wel een geval van Jeckyll & Hyde: enerzijds, in het schrijven van ‘Lyssa’ is Hofland een toonbeeld van beheersing en subtiliteit, in deze ‘Menseneter’ daarentegen laat hij zich verrassend gaan in grof overdrijven, het er dik opleggen, waardoor de beoogde sociale aanklacht aan kracht verliest.
November 4, 2024
Ik vond het een erg pakkend boek. Ik vond de karakters ontzettend leuk geschreven en vond het ook een fijne schrijfstijl hebben. Op het begin was ik ook zeer geïnteresseerd in wat er verder ging gebeuren, helaas werd het daarna een beetje te vaag voor me. Ik vond het lastig om op het laatst bij te houden wat er nou echt aan het gebeuren was, misschien dat ik het nog een keertje ga herlezen en dat het dan hopelijk wat duidelijker word.
March 26, 2024
De meeste bizarre reorganisatie ooit, heel intrigerend. Ik weet niet wat ik nu precies gelezen heb en ben benieuwd hoe mijn derdeklassers hier een boekpresentatie over gaan geven :'-)
January 5, 2025
Ayo?? 😭😭 naahw goofy ahh book cba 💀
May 21, 2025
Sehr schwarzer Humor - but I like!
April 10, 2024
Ooooooh ik ben zo blij met dit einde zodat het een rond verhaal is omg.. Het midden het voor mij net zo goed de helft of nog minder kunnen zijn, maar ik ben best tevreden over dit boek.
August 20, 2025
Bizar boek, maar echt geweldig geschreven!
March 19, 2025
Het idee van het boek is goed alleen de uitvoering minder er komt ook een stuk in wat ik erg onnodig vind en ik was best geïrriteerd dat we van veel characters een origin story kregen en dat er vervolgens niks mee gedaan werd.
July 31, 2022
Eindelijk een surrealistisch verhaal van een Nederlandse schrijver dat me heeft geboeid en aan het denken heeft gezet. Hofland heeft het verhaal prachtig opgebouwd met motieven die er niet te dik bovenop liggen, maar het verhaal absoluut wel structuur geven. Daarnaast laat het verhaal zien wat er mis kan gaan als je te veel macht hebt. De thematiek is denk ik de menselijkheid die tegenover de onmenselijkheid staat en wat ervoor nodig is om voor het tweede te kiezen. Intrigerend boek.
Displaying 1 - 30 of 96 reviews