What do you think?
Rate this book
Η εξαφάνιση
Η Κυβέλη είναι ένα ιδιαίτερα χαρισματικό και μυστηριώδες κορίτσι. Η μοναδική σκέψη που την καταδιώκει από τότε που θυμάται τον εαυτό της είναι η ανεξιχνίαστη εξαφάνιση του αδερφού της.
Δεκατρία χρόνια αργότερα από εκείνο το τραγικό γεγονός, η μοίρα θα τη φέρει αντιμέτωπη με ένα στοιχείο που αναζητούσε σε όλη της τη ζωή, με έναν εφιάλτη που στοίχειωνε τις νύχτες της και φοβόταν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο!
Αποφασισμένη να δώσει ένα τέλος στο μυστήριο αυτό κάνει τα πάντα προκειμένου να φτάσει στην αλήθεια, ακόμη και αν εκείνη μπορεί να τη σκοτώσει…
Ο Χάρης, γείτονας, συμμαθητής και μοναδικός της φίλος, στέκεται στο πλάι της και τη βοηθάει σε κάθε δυσκολία. Θα αποδειχτούν όμως η αγάπη και ο κρυφός του έρωτας για εκείνη αρκετά;
Με φόντο την Έδεσσα της δεκαετίας του ’90, οι δυο τους θα ζήσουν μια σειρά από γεγονότα γεμάτα αγωνία και ανατροπές που θα τους στιγματίσουν για πάντα.
Δεκατρία χρόνια αργότερα από εκείνο το τραγικό γεγονός, η μοίρα θα τη φέρει αντιμέτωπη με ένα στοιχείο που αναζητούσε σε όλη της τη ζωή, με έναν εφιάλτη που στοίχειωνε τις νύχτες της και φοβόταν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο!
Αποφασισμένη να δώσει ένα τέλος στο μυστήριο αυτό κάνει τα πάντα προκειμένου να φτάσει στην αλήθεια, ακόμη και αν εκείνη μπορεί να τη σκοτώσει…
Ο Χάρης, γείτονας, συμμαθητής και μοναδικός της φίλος, στέκεται στο πλάι της και τη βοηθάει σε κάθε δυσκολία. Θα αποδειχτούν όμως η αγάπη και ο κρυφός του έρωτας για εκείνη αρκετά;
Με φόντο την Έδεσσα της δεκαετίας του ’90, οι δυο τους θα ζήσουν μια σειρά από γεγονότα γεμάτα αγωνία και ανατροπές που θα τους στιγματίσουν για πάντα.
- GenresMystery
488 pages, Paperback
First published October 1, 2013
35 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 12 of 12 reviews
December 4, 2017
Το συγκεκριμμένο βιβλιο είναι το πρώτο δείγμα γραφής του διδύμου. Πάντως, καθαρόαιμο αστυνομικό δεν το λες, μιας και μαθαίνεις τη λύση του μυστηρίου σχετικά νωρίς. Δεν υπάρχουν ανατροπές ικανές να σε συγκινήσουν-τουλαχιστον οχι εμένα. Θα έλεγα οτι κατα 70 με 80% το βιβλιο ασχολείται με την Κυβέλη, το χαρακτήρα της, τα πιστεύω της, το οικογενειακό της περιβάλλον. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι χαρακτήρες δευτερευούσης σημασίας, πολύ επιφανειακά ανεπτυγμένου.
Μια φιλότιμη προσπάθεια από τους συγγραφείς που χρίζει μεγάλης βελτίωσης.
2,5 αστέρια
Μια φιλότιμη προσπάθεια από τους συγγραφείς που χρίζει μεγάλης βελτίωσης.
2,5 αστέρια
March 13, 2018
Ένα υπέροχο ταξίδι έφτασε στο τέλος του!!!!!!!!Ένα νεανικό,ευκολοδιάβαστο βιβλίο,γεμάτο ίντριγκα,συναισθήματα φόβου,μυστήριο και πολλές ανατροπές στο τρίτο μέρος!Υπέροχη η γραφή με απλό και όμορφο λεξιλόγιο,αγάπησα την ηρωίδα(Κυβέλη) που έψαχνε συνεχώς τρόπους να πάρει εκδίκηση!Πολλά συγχαρητήρια στους συγγραφείς!Το συστήνω ανεπιφύλακτα!
July 17, 2014
Είναι στιγμές που κλείνεις ένα βιβλίο και προσπαθείς να αποστασιοποιηθείς αλλά μάταια. Είναι στιγμές που νιώθεις ότι έχεις διαβάσει ΤΟ βιβλίο και πρέπει να σταματήσεις για λίγο καιρό το διάβασμα, να κατασταλάξουν οι εικόνες και οι μνήμες από τις σελίδες που μόλις διάβασες και να κάτσει η κάθε μία στη θέση που της αναλογεί. Είναι στιγμές που καταλαβαίνεις ότι όσο υπάρχουν τέτοιες πένες η ελληνική λογοτεχνία μυστηρίου έχει σοβαρές ελπίδες επιβίωσης και στον 21ο αιώνα.
Τι να γράψω γι' αυτό το βιβλίο; Πού να πρωτοεστιάσω; Τι να πρωτοπαρουσιάσω; Πώς να σας εντάξω στο κλίμα, στην ατμόσφαιρα, στο στυλ, στην πλοκή, αφού ξέρω ότι όσα και να γράψω δε θα καταφέρουν να τυλίξουν ακριβώς το σχήμα της έκπληξης που αποτελεί αυτό το βιβλίο; Και ειλικρινά δεν έχω σκοπό να γλείψω κανέναν, ούτε οι παρουσιάσεις μου είναι καθ' υπόδειξιν. Εμπιστευτείτε με, αυτό το βιβλίο είναι από τα ανατρεπτικότερα και καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα (σας παρακαλώ, αγνοήστε την εκτός τόπου και πραγματικότητας ένδειξη "Νεανική λογοτεχνία").
Η Κυβέλη είναι 14 ετών και μεγάλωσε στη σκιά της εξαφάνισης του μικρού της αδερφού, Ζαφείρη. Ήταν μωρό ακόμη όταν ο μικρός Ζαφείρης εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του. Η τοπική κοινωνία της Έδεσσας αναστατώθηκε αλλά με τον καιρό η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Από ένα τυχαίο περιστατικό ο κολλητός της φίλος, Χάρης, της δίνει μια ακλόνητη ένδειξη ότι ο αδερφός της δολοφονήθηκε: της δείχνει το βίντεο της δολοφονίας του που ανακάλυψε σε μια κασέτα πεταμένη στα σκουπίδια. Η Κυβέλη αρχίζει να ψάχνει τους δολοφόνους που τότε ήταν παιδιά και τώρα ενήληικες, με διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά.
Ο Πέτρος ζει μόνιμα με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη μετά από ένα περιστατικό που σημάδεψε ανεξίτηλα την παιδική του ηλικία τότε, στην Έδεσσα. Πιστεύει ότι το παρελθόν είναι καλά κρυμμένο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας ώσπου ένα τηλεφώνημα ξυπνά τους εφιάλτες του παρελθόντος: η κασέτα χάθηκε!
Ο Νεκτάριος είναι εθισμένος στην ηρωίνη και η ζωή του είναι κατεστραμμένη. Δεν μπορεί να δουλέψει, δεν μπορεί να κοιμηθεί, δεν μπορεί να ζήσει. Η κατατονική και μανιοκαταθλιπτική μητέρα του δεν μπορεί να του προσφέρει καμία βοήθεια. Ο Νεκτάριος ανακαλύπτει ότι η κασέτα με τη δολοφονία του παιδιού εξαφανίστηκε και οι εφιάλτες του μόλις άρχισαν!
Το βιβλίο είναι γεμάτο ανατροπές: από τον τρόπο με τον οποίο ενώνονται οι τρεις ανωτέρω περιπτώσεις και πώς ταιριάζουν έτσι ώστε να καταλάβεις τι συνδέει αυτούς τους διαφορετικούς ανθρώπους μέχρι την εξέλιξη της πλοκής που δεν αφήνει τον αναγνώστη σε ησυχία. Ουσιαστικά το μυθιστόρημα είναι μια βουτιά σε πολύ βαθιά νερά και χωρίς ανάσα, δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη και όταν το παζλ αρχίζει να συμπληρώνεται δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσετε το διάβασμα!
Μου άρεσαν πάρα πολύ οι ζωές και το οικογενειακό υπόβαθρο των κεντρικών χαρακτήρων, ο καθένας με το δικο του παρελθόν, τη δική του ανατροφή, τα δικά του οικογενειακά προβλήματα: η Κυβέλη μισεί τον πατέρα της γιατί εξαιτίας του χωρίσανε και μαράζωσε η μητέρα της και τώρα παλεύει με τον καρκίνο (η Κυβέλη φτάνει στο σημείο να σχεδιάσει πώς να χαλάσει τα φρένα του αυτοκινήτου του ώσπου...), ο Νεκτάριος έχει μια κατατονική και μανιοκαταθλιπτική μάνα και είχε έναν πατέρα μέθυσο που τους χτυπούσε και τους έβριζε και τους δύο, ο Πέτρος μεγάλωσε με δυο γονείς που θέλανε μόνο την τελειότητα από το παιδί τους, καβγαδίζανε σύνέχεια για τους δικούς τους ακατανόητους λόγους, χώρισαν και τώρα είναι ξανά μαζί, ο Χάρης δυσκολεύεται στα μαθήματα και οι γονείς του είναι αυστηροί μαζί του κλπ. Την Κυβέλη θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω και μικρομέγαλη γιατί αν και 14 ετών είναι σκληρή, αποφασιστική, αυτάρκης κλπ. όμως ας μην ξεχνάμε σε τι περιβάλλον μεγάλωσε και πόση ανάγκη την είχαν η μεγάλη της αδελφή Ελεονώρα και η γιαγιά Ευθαλία. Ένα περιστατικό μου έμεινε χαραγμένο: η Κυβέλη όταν ήταν μικρή πήγε σε πανηγύρι, μια τσιγγάνα της είπε το χέρι (στο οποίο εντόπισε τον θάνατο του Ζαφείρη) και η Κυβέλη, που αρνιόταν να παραδεχτεί (όπως κι όλοι) ότι το παιδί είναι νεκρό, όταν επέστρεψε σπίτι κράτησε στη χούφτα της ένα πυρωμένο κάρβουνο για να σβηστεί το παρελθόν!
Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι η εξέλιξη της υπόθεσης είναι κλιμακωτή, δε χωλαίνει πουθενά, οι διάλογοι και οι σκέψεις είναι όσο και όπου πρέπει και το καλύτερο όλων: το τρίτο μέρος, όπου μετά την ανατροπάρα του βιβλίου, η αφήγηση σταματά και οι συγγραφείς φωτίζουν τον κάθε χαρακτήρα χωριστά και τον παρακολουθούν από εκείνο το σημείο μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεν περιττολογούν, μέσα από την εκάστοτε αφήγηση συμπληρώνεται σιγά σιγά η συνολική εικόνα του σημείου στο οποίο διακόπηκε η πλοκή και το βιβλίο κλείνει με μια ωραίότατη και πρωτότυπη λύση.
Μου άρεσε που δεν έχουμε άλλο ένα κλασικό αστυνομικό: η υπόθεση, οι ένοχοι, η τιμωρία τους. Ίσως αυτό ακριβώς να ξενίσει κάποιους αλλά είναι τόσο διαφορετικό από ό,τι έχω διαβάσει ως τώρα που προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα. Ο κάθε χαρακτήρας παίρνει κάποιες αποφάσεις και υφίσταται κάποιες συνέπειες σε βάθος χρόνου, αποδίδεται μιας άλλης μορφής δικαιοσύνη: αυτοχειρία, συγχώρεση, εξιλέωση, Θεία Δίκη; Διαλέγετε και παίρνετε, εγώ δεν μπορώ να πω περισσότερα.
Ένα καταπληκτικό βιβλίο, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που θα σας κάνει πιο απαιτητικούς αναγνώστες! Μόνο που έχω να απευθύνω μια παράκληση στον εκδοτικό οίκο: το βιβλίο για μένα ΔΕΝ είναι νεανική λογοτεχνία, είναι ένα σκληρό, ωμό, αληθινό, ρεαλιστικό, ανατρεπτικό, καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Τι εννοούμε νεανική λογοτεχνία τότε, θα ρωτήσετε και δικαίως. Δεν είμαι θεωρητικός και δε θα σας ζαλίσω, θα σας αναφέρω όμως πετυχημένα βιβλία εφηβικού και νεανικού κοινού για να καταλάβετε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα στο νεανικό βιβλίο και τη λογοτεχνία ενηλίκων: Θέλεις να κάνουμε chat (του ίδιου οίκου και αστυνομικού ενδιαφέροντος), Χνότα στο τζάμι του Βασίλη Παπαθεοδώρου κ. ά.Προς Θεού, τα νεανικά βιβλία δεν είναι γλυκανάλατα ή / και ηθικοπλαστικά, ούτε στο βιβλίο υπάρχουν πράγματα που θα τρομάξουν τον έφηβο αναγνώστη ή θα τον κρατήσουν ξάγρυπνο, απλά τονίζω εδώ το γεγονός ότι ο ενήλικος αναγνώστης ίσως προσπεράσει ακρίτως και άμεσα οτιδήποτε γράφει νεανική λογοτεχνία αν ψάχνει να διαβάσει ένα μυθιστόρημα ενηλίκων κι ίσως αυτό ακριβώς στερήσει από αυτό το βιβλίο ένα μεγαλύτερο αριθμητικά κοινό.
Στο βιβλίο υπάρχουν διάσπαρτα qr codes που αν τα σκανάρετε με το κινητό σας θα δείτε όμορφα τοπία, ωραίες εικόνες, αντικείμενα και φωτογραφίες που συνοδεύουν ευχάριστα το κείμενο (και δε συμβάλλουν στη λύση του γρίφου, οπότε μην αγχώνεστε!).
Τι να γράψω γι' αυτό το βιβλίο; Πού να πρωτοεστιάσω; Τι να πρωτοπαρουσιάσω; Πώς να σας εντάξω στο κλίμα, στην ατμόσφαιρα, στο στυλ, στην πλοκή, αφού ξέρω ότι όσα και να γράψω δε θα καταφέρουν να τυλίξουν ακριβώς το σχήμα της έκπληξης που αποτελεί αυτό το βιβλίο; Και ειλικρινά δεν έχω σκοπό να γλείψω κανέναν, ούτε οι παρουσιάσεις μου είναι καθ' υπόδειξιν. Εμπιστευτείτε με, αυτό το βιβλίο είναι από τα ανατρεπτικότερα και καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα (σας παρακαλώ, αγνοήστε την εκτός τόπου και πραγματικότητας ένδειξη "Νεανική λογοτεχνία").
Η Κυβέλη είναι 14 ετών και μεγάλωσε στη σκιά της εξαφάνισης του μικρού της αδερφού, Ζαφείρη. Ήταν μωρό ακόμη όταν ο μικρός Ζαφείρης εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του. Η τοπική κοινωνία της Έδεσσας αναστατώθηκε αλλά με τον καιρό η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Από ένα τυχαίο περιστατικό ο κολλητός της φίλος, Χάρης, της δίνει μια ακλόνητη ένδειξη ότι ο αδερφός της δολοφονήθηκε: της δείχνει το βίντεο της δολοφονίας του που ανακάλυψε σε μια κασέτα πεταμένη στα σκουπίδια. Η Κυβέλη αρχίζει να ψάχνει τους δολοφόνους που τότε ήταν παιδιά και τώρα ενήληικες, με διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά.
Ο Πέτρος ζει μόνιμα με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη μετά από ένα περιστατικό που σημάδεψε ανεξίτηλα την παιδική του ηλικία τότε, στην Έδεσσα. Πιστεύει ότι το παρελθόν είναι καλά κρυμμένο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας ώσπου ένα τηλεφώνημα ξυπνά τους εφιάλτες του παρελθόντος: η κασέτα χάθηκε!
Ο Νεκτάριος είναι εθισμένος στην ηρωίνη και η ζωή του είναι κατεστραμμένη. Δεν μπορεί να δουλέψει, δεν μπορεί να κοιμηθεί, δεν μπορεί να ζήσει. Η κατατονική και μανιοκαταθλιπτική μητέρα του δεν μπορεί να του προσφέρει καμία βοήθεια. Ο Νεκτάριος ανακαλύπτει ότι η κασέτα με τη δολοφονία του παιδιού εξαφανίστηκε και οι εφιάλτες του μόλις άρχισαν!
Το βιβλίο είναι γεμάτο ανατροπές: από τον τρόπο με τον οποίο ενώνονται οι τρεις ανωτέρω περιπτώσεις και πώς ταιριάζουν έτσι ώστε να καταλάβεις τι συνδέει αυτούς τους διαφορετικούς ανθρώπους μέχρι την εξέλιξη της πλοκής που δεν αφήνει τον αναγνώστη σε ησυχία. Ουσιαστικά το μυθιστόρημα είναι μια βουτιά σε πολύ βαθιά νερά και χωρίς ανάσα, δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη και όταν το παζλ αρχίζει να συμπληρώνεται δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσετε το διάβασμα!
Μου άρεσαν πάρα πολύ οι ζωές και το οικογενειακό υπόβαθρο των κεντρικών χαρακτήρων, ο καθένας με το δικο του παρελθόν, τη δική του ανατροφή, τα δικά του οικογενειακά προβλήματα: η Κυβέλη μισεί τον πατέρα της γιατί εξαιτίας του χωρίσανε και μαράζωσε η μητέρα της και τώρα παλεύει με τον καρκίνο (η Κυβέλη φτάνει στο σημείο να σχεδιάσει πώς να χαλάσει τα φρένα του αυτοκινήτου του ώσπου...), ο Νεκτάριος έχει μια κατατονική και μανιοκαταθλιπτική μάνα και είχε έναν πατέρα μέθυσο που τους χτυπούσε και τους έβριζε και τους δύο, ο Πέτρος μεγάλωσε με δυο γονείς που θέλανε μόνο την τελειότητα από το παιδί τους, καβγαδίζανε σύνέχεια για τους δικούς τους ακατανόητους λόγους, χώρισαν και τώρα είναι ξανά μαζί, ο Χάρης δυσκολεύεται στα μαθήματα και οι γονείς του είναι αυστηροί μαζί του κλπ. Την Κυβέλη θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω και μικρομέγαλη γιατί αν και 14 ετών είναι σκληρή, αποφασιστική, αυτάρκης κλπ. όμως ας μην ξεχνάμε σε τι περιβάλλον μεγάλωσε και πόση ανάγκη την είχαν η μεγάλη της αδελφή Ελεονώρα και η γιαγιά Ευθαλία. Ένα περιστατικό μου έμεινε χαραγμένο: η Κυβέλη όταν ήταν μικρή πήγε σε πανηγύρι, μια τσιγγάνα της είπε το χέρι (στο οποίο εντόπισε τον θάνατο του Ζαφείρη) και η Κυβέλη, που αρνιόταν να παραδεχτεί (όπως κι όλοι) ότι το παιδί είναι νεκρό, όταν επέστρεψε σπίτι κράτησε στη χούφτα της ένα πυρωμένο κάρβουνο για να σβηστεί το παρελθόν!
Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι η εξέλιξη της υπόθεσης είναι κλιμακωτή, δε χωλαίνει πουθενά, οι διάλογοι και οι σκέψεις είναι όσο και όπου πρέπει και το καλύτερο όλων: το τρίτο μέρος, όπου μετά την ανατροπάρα του βιβλίου, η αφήγηση σταματά και οι συγγραφείς φωτίζουν τον κάθε χαρακτήρα χωριστά και τον παρακολουθούν από εκείνο το σημείο μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεν περιττολογούν, μέσα από την εκάστοτε αφήγηση συμπληρώνεται σιγά σιγά η συνολική εικόνα του σημείου στο οποίο διακόπηκε η πλοκή και το βιβλίο κλείνει με μια ωραίότατη και πρωτότυπη λύση.
Μου άρεσε που δεν έχουμε άλλο ένα κλασικό αστυνομικό: η υπόθεση, οι ένοχοι, η τιμωρία τους. Ίσως αυτό ακριβώς να ξενίσει κάποιους αλλά είναι τόσο διαφορετικό από ό,τι έχω διαβάσει ως τώρα που προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα. Ο κάθε χαρακτήρας παίρνει κάποιες αποφάσεις και υφίσταται κάποιες συνέπειες σε βάθος χρόνου, αποδίδεται μιας άλλης μορφής δικαιοσύνη: αυτοχειρία, συγχώρεση, εξιλέωση, Θεία Δίκη; Διαλέγετε και παίρνετε, εγώ δεν μπορώ να πω περισσότερα.
Ένα καταπληκτικό βιβλίο, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που θα σας κάνει πιο απαιτητικούς αναγνώστες! Μόνο που έχω να απευθύνω μια παράκληση στον εκδοτικό οίκο: το βιβλίο για μένα ΔΕΝ είναι νεανική λογοτεχνία, είναι ένα σκληρό, ωμό, αληθινό, ρεαλιστικό, ανατρεπτικό, καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Τι εννοούμε νεανική λογοτεχνία τότε, θα ρωτήσετε και δικαίως. Δεν είμαι θεωρητικός και δε θα σας ζαλίσω, θα σας αναφέρω όμως πετυχημένα βιβλία εφηβικού και νεανικού κοινού για να καταλάβετε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα στο νεανικό βιβλίο και τη λογοτεχνία ενηλίκων: Θέλεις να κάνουμε chat (του ίδιου οίκου και αστυνομικού ενδιαφέροντος), Χνότα στο τζάμι του Βασίλη Παπαθεοδώρου κ. ά.Προς Θεού, τα νεανικά βιβλία δεν είναι γλυκανάλατα ή / και ηθικοπλαστικά, ούτε στο βιβλίο υπάρχουν πράγματα που θα τρομάξουν τον έφηβο αναγνώστη ή θα τον κρατήσουν ξάγρυπνο, απλά τονίζω εδώ το γεγονός ότι ο ενήλικος αναγνώστης ίσως προσπεράσει ακρίτως και άμεσα οτιδήποτε γράφει νεανική λογοτεχνία αν ψάχνει να διαβάσει ένα μυθιστόρημα ενηλίκων κι ίσως αυτό ακριβώς στερήσει από αυτό το βιβλίο ένα μεγαλύτερο αριθμητικά κοινό.
Στο βιβλίο υπάρχουν διάσπαρτα qr codes που αν τα σκανάρετε με το κινητό σας θα δείτε όμορφα τοπία, ωραίες εικόνες, αντικείμενα και φωτογραφίες που συνοδεύουν ευχάριστα το κείμενο (και δε συμβάλλουν στη λύση του γρίφου, οπότε μην αγχώνεστε!).
November 19, 2014
Για να πω την αλήθεια, διάβασα τις (λιγοστές) κριτικές που υπάρχουν στο σάιτ για το βιβλίο και αισθάνομαι κάπως.. εχμ... προβληματισμένη. Αλλά καλύτερα να εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις σε περίπτωση που κάποιος φιλοτιμηθεί να διαβάσει αυτά που θα πω. Ξεκινάμε λοιπόν:
Πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω ούτε να φανταστώ τι το καταπληκτικό βρήκαν στο βιβλίο οι αναγνώστες που έγραψαν πως το βιβλίο ήταν τόσο συνταρακτικό που τους έκανε να το σκέφτονται συνέχεια ή να μην μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ, κλπ, κλπ, πώς είχε τόσες ανατροπές και τα συναφή. Clearly, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν διαβάσει ποτέ πριν ένα αστυνομικό (για να λέμε και του στραβού το δίκιο αστυνομικό είναι το plot με ένα hint young-adult επειδή έτσι επιτάσσει η μόδα) βιβλίο. Ή έστω να δουν καμιά ταινία. Μπορεί να είναι κουμπαριά με τους συγγραφείς δεν ξέρω.
Ειλικρινά, ένα από τα πιο προβλέψιμα stories. Όταν διάβασα την υπόθεση μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον, που ήταν βέβαια και ο λόγος που το πήρα. Κρίμα. Πεταμένα λεφτά. Είναι δυνατόν να προσπαθείς να στήσεις μια καθαρά αστυνομική ιστορία για μια εξαφάνιση ενός μικρού παιδιού πριν και γω δεν ξέρω πόσα χρόνια, να βάζεις ένα μωρό με τον κολλητό του να το εξερευνήσουν ενώ η αστυνομία δεν έβρισκε τίποτ- όπα, πάσο. Μιλάμε για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ άρα το μωρό έκανε σίγουρα καλύτερη δουλειά. Τι έλεγα? Α, ναι. Να στήνεις όλη αυτή την ατμόσφαιρα μυστηρίου και να αποκαλύπτεις τη λύση μέσα σε 50 σελίδες?!?!?! Τι bummer!!!
Εντωμεταξύ, έχεις όλους αυτούς τους βαρετούς, μονοδιάστατους κατα τη γνώμη μου χαρακτήρες γύρω από την επίσης μονοδιάστατη πρωταγωνίστρια, Κυβέλη. Για να μη μιλήσω για τα ονόματα. Νεκτάριος, Κυβέλη, Ελεωνόρα? Πιθανότερο θα ήταν να υπάρχουν 7 Μαρίες, 3 Γιάννηδες και 8 Νίκοι και να τους λένε όλους Παπαδόπουλους. Τρομερά unrealistic. Όπως και πολλες άλλες λεπτομέρειες.
Οι περιγραφές ήταν... πολλές. Αυτο αρκεί νομίζω.
Meanwhile, οι 2 συγγραφείς κάνουν μία εξαιρετικά άκαρπη προσπάθεια να μιμηθούν τα θρίλερ του Dan Brown π.χ., βάζοντας πολλούς POV characters. Καταλαβαίνω που το πηγαίνετε, το εκτιμώ αλλά όταν βάζεις POV έναν αντικειμενικά κακό χαρακτήρα, φαντάζομαι ότι θες να τον τυλίξεις με μυστήριο, να παρουσιάσεις μια κάπως πιο ανθρώπινη πλευρά του στον αναγνώστη, να δώσεις λίγες περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο που σκέφτεται αλλά όχι. Φιλότιμη προσπάθεια αλλά δεν μπορείς να λύνεις το γαμημένο το μυστήριο κατευθείαν!? Που είναι το σασπένς ρε παιδιά? Έχουν μείνει άλλες 350 σελίδες!? Κι όταν οι χαρακτήρες δεν έχουν κεντρίσει αρκετά το ενδιαφέρον σου τι κάνεις? Χμμμ...
Για να μη μιλήσω για το τέλος που ήταν βγαλμένο από indie movie του '90. Ο Σουλειμάν έχει μεγαλύτερες ανατροπές.
Δε θέλω να μιλήσω για spoilers αφού το βιβλίο σε σποιλάρει από μόνο του, αλλά είχα μια ελπίδα. Για να μιλήσω ανοιχτά, δεν διαβάζω Έλληνες συγγραφείς. Κι αυτό γιατί από ότι εχω διαβάσει παραμένουν σε αυτά που ξέρουν. Πράγματα που έχουν ήδη γραφεί πάνω από μία φορές. Και επίσης βρίσκω απογοητευτική την έλλειψη του είδους της επιστημονικής και μη φαντασίας στην ελληνική λογοτεχνία. Το βιβλίο μου είχε φανεί πολύ ωραίο και είχα μια ελπίδα to restore my faith in greek writers. Apparently, that did not happen. Anyway. I'm done.
Πραγματικά δεν μπορώ να κατανοήσω ούτε να φανταστώ τι το καταπληκτικό βρήκαν στο βιβλίο οι αναγνώστες που έγραψαν πως το βιβλίο ήταν τόσο συνταρακτικό που τους έκανε να το σκέφτονται συνέχεια ή να μην μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ, κλπ, κλπ, πώς είχε τόσες ανατροπές και τα συναφή. Clearly, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν διαβάσει ποτέ πριν ένα αστυνομικό (για να λέμε και του στραβού το δίκιο αστυνομικό είναι το plot με ένα hint young-adult επειδή έτσι επιτάσσει η μόδα) βιβλίο. Ή έστω να δουν καμιά ταινία. Μπορεί να είναι κουμπαριά με τους συγγραφείς δεν ξέρω.
Ειλικρινά, ένα από τα πιο προβλέψιμα stories. Όταν διάβασα την υπόθεση μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον, που ήταν βέβαια και ο λόγος που το πήρα. Κρίμα. Πεταμένα λεφτά. Είναι δυνατόν να προσπαθείς να στήσεις μια καθαρά αστυνομική ιστορία για μια εξαφάνιση ενός μικρού παιδιού πριν και γω δεν ξέρω πόσα χρόνια, να βάζεις ένα μωρό με τον κολλητό του να το εξερευνήσουν ενώ η αστυνομία δεν έβρισκε τίποτ- όπα, πάσο. Μιλάμε για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ άρα το μωρό έκανε σίγουρα καλύτερη δουλειά. Τι έλεγα? Α, ναι. Να στήνεις όλη αυτή την ατμόσφαιρα μυστηρίου και να αποκαλύπτεις τη λύση μέσα σε 50 σελίδες?!?!?! Τι bummer!!!
Εντωμεταξύ, έχεις όλους αυτούς τους βαρετούς, μονοδιάστατους κατα τη γνώμη μου χαρακτήρες γύρω από την επίσης μονοδιάστατη πρωταγωνίστρια, Κυβέλη. Για να μη μιλήσω για τα ονόματα. Νεκτάριος, Κυβέλη, Ελεωνόρα? Πιθανότερο θα ήταν να υπάρχουν 7 Μαρίες, 3 Γιάννηδες και 8 Νίκοι και να τους λένε όλους Παπαδόπουλους. Τρομερά unrealistic. Όπως και πολλες άλλες λεπτομέρειες.
Οι περιγραφές ήταν... πολλές. Αυτο αρκεί νομίζω.
Meanwhile, οι 2 συγγραφείς κάνουν μία εξαιρετικά άκαρπη προσπάθεια να μιμηθούν τα θρίλερ του Dan Brown π.χ., βάζοντας πολλούς POV characters. Καταλαβαίνω που το πηγαίνετε, το εκτιμώ αλλά όταν βάζεις POV έναν αντικειμενικά κακό χαρακτήρα, φαντάζομαι ότι θες να τον τυλίξεις με μυστήριο, να παρουσιάσεις μια κάπως πιο ανθρώπινη πλευρά του στον αναγνώστη, να δώσεις λίγες περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο που σκέφτεται αλλά όχι. Φιλότιμη προσπάθεια αλλά δεν μπορείς να λύνεις το γαμημένο το μυστήριο κατευθείαν!? Που είναι το σασπένς ρε παιδιά? Έχουν μείνει άλλες 350 σελίδες!? Κι όταν οι χαρακτήρες δεν έχουν κεντρίσει αρκετά το ενδιαφέρον σου τι κάνεις? Χμμμ...
Για να μη μιλήσω για το τέλος που ήταν βγαλμένο από indie movie του '90. Ο Σουλειμάν έχει μεγαλύτερες ανατροπές.
Δε θέλω να μιλήσω για spoilers αφού το βιβλίο σε σποιλάρει από μόνο του, αλλά είχα μια ελπίδα. Για να μιλήσω ανοιχτά, δεν διαβάζω Έλληνες συγγραφείς. Κι αυτό γιατί από ότι εχω διαβάσει παραμένουν σε αυτά που ξέρουν. Πράγματα που έχουν ήδη γραφεί πάνω από μία φορές. Και επίσης βρίσκω απογοητευτική την έλλειψη του είδους της επιστημονικής και μη φαντασίας στην ελληνική λογοτεχνία. Το βιβλίο μου είχε φανεί πολύ ωραίο και είχα μια ελπίδα to restore my faith in greek writers. Apparently, that did not happen. Anyway. I'm done.
April 11, 2021
Πρώτα από όλα το βιβλίο δεν ανήκει στη νεανική λογοτεχνία. Δευτερευόντως, η συγγραφή από δύο άτομα φαίνεται γιατί υπάρχουν λεπτομέρειες που τους έχουν ξεφύγει :σε ένα σημείο λέει ότι το ένα σπίτι από το άλλο απείχαν κ δεν είχαν ορατότητα, ενώ στο υπόλοιπο βιβλίο γράφει ότι ήταν δίπλα. Στην αρχή του βιβλίου γίνεται μνεία ότι η Κυβέλη δε διαθέτει ποδήλατο κάτι που καταρρίπτεται παρακάτω. Τέλος, τι απέγινε η σύριγγα του Πέτρου; Επίσης δεν υπάρχει καμία δικαίωση για τη δολοφονία του Ζαφείρη κ αυτό με άφησε ανικανοποιητη.
June 2, 2018
Πρώτη απόπειρα διαβάσματος του συγκεκριμένου συγγραφικού διδύμου. Η αλήθεια ειναι οτι μου άφησε περίεργα συναισθήματα. Απο την μια μου άρεσε πολυ η πλοκή απο το τρίτο μέρος του βιβλίου έως το τελος αλλα απο την άλλη βρήκα υπερβολική την όλη μυθοπλασία απο μέρους των παιδιών... Πως ειναι δυνατόν να σκέφτονται & κυριως να πραττουν έτσι (όπως η Κυβέλη);
Απο τα θετικά σημεία βρίσκω ότι, ενώ στο τελος αναφέρουν οι συγγραφεις οτι εγραφαν ξεχωριστά, μια ενας μια ο αλλος, καθόλη τη διάρκεια του διαβασματος δεν υπήρξε στιγμή που να ξεχώρισα οτι αλλάζει ο τρόπος γραφής.
Απο τα θετικά σημεία βρίσκω ότι, ενώ στο τελος αναφέρουν οι συγγραφεις οτι εγραφαν ξεχωριστά, μια ενας μια ο αλλος, καθόλη τη διάρκεια του διαβασματος δεν υπήρξε στιγμή που να ξεχώρισα οτι αλλάζει ο τρόπος γραφής.
February 1, 2020
A book filled with plot twists, that beats the odds!
Amazing! Suggesting it to everyone!
.....
Γεμάτο ανατροπές, δεν περιμένεις ότι θα είναι τόσο καλό! Εξαιρετικό! Το συνιστώ σε όλους!!
Amazing! Suggesting it to everyone!
.....
Γεμάτο ανατροπές, δεν περιμένεις ότι θα είναι τόσο καλό! Εξαιρετικό! Το συνιστώ σε όλους!!
August 30, 2016
Ένα περιπετειώδες ελαφρύ θρίλερ νεανικό βιβλίο που διαβάζεται και από ενήλικες.Ενδιαφέρον από την μέση και μετά.Σωστά δομημένο.Μία εξαφάνιση,ένα άλυτο μυστήριο που έρχεται στο φως μετά από χρόνια από μία έφηβη ανήσυχη,μεθοδική και υπεράνω θεσμών.Βιώνει την οδύνη και προσπαθεί να αποδόσει δικαιοσύνη με τον δικό της τρόπο.Θα τα καταφέρει και με τι επιπτώσεις?Και από που πηγάζει το μένος και έγινε σκοπός η τιμωρία.Τιμωρία θα έρθει και με ποια μορφή?Ξετυλίγονται οι ανθρώπινοι χαρακτήρες των ηρώων και η διαμόρφωσή τους έχουν αφετηρία διάφορες καταστάσεις που πέρασαν μέσα από την οικογενειακή τους ζωή και τους έμειναν πληγές ψυχικές και που άλλοι κατόρθωσαν να τις αποβάλλουν(όχι τελείως) και άλλοι όχι και που τους οδήγησαν σε σκοτεινά μονοπάτια!!
March 3, 2021
Όταν αγόρασα το συγκεκριμένο βιβλίο είχα την εντύπωση πως πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Αποδείχτηκε τελικά πως έκανα μεγάλο λάθος, καθώς δεν αποτελεί βιβλίο του είδους 'crime', αλλά περισσότερο ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, το οποίο εξιστορεί την καθημερινότητα της ηρωίδας, της Κυβέλης, και σε πολύ μικρότερο βαθμό των υπόλοιπων χαρακτήρων. Δεν θα μπορούσα να πω πως δεν μου άρεσε, παρά τα δραματικά γεγονότα το θεωρώ ένα ευχάριστο βιβλίο, ωστόσο δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτό που περίμενα. Θα μου άρεσε πολύ περισσότερο εάν υπήρχαν εκτενέστρερα povs άλλων χαρακτήρων, πέραν της Κυβέλης, και ίσως περισσότερες αφηγήσεις του παρελθόντος, μιας και το βασικό θέμα του κειμένου είναι ένα παλιό γεγονός.
June 19, 2014
υπεροχο!!!!!!!!!εξαιρετικο!!!!!!!
July 11, 2014
υπεροχο!!!!
January 3, 2021
αργό, πολλές αχρείαστες περιγραφές και αποκάλυψη του δολοφόνου υπερβολικά σύντομα. αδιάφορο τέλος.
Displaying 1 - 12 of 12 reviews