What do you think?
Rate this book
The Edges
Mesmeric and tender, this is the tale of one man’s search for love and affection.
A man returns to his hometown to clear out the flat of his recently deceased mother. While there, he cannot resist visiting his former lover. As the storm rages in the night outside, he finds in the man’s embrace some kind of quiet; some kind of home.
As we are drawn into the narrator’s past, we see how a childhood marked by abuse and a life lived on the edges can shape someone – and what respite and beauty can be found in love and trust. Unsentimental yet aching with longing and vulnerability, Angelo Tijssens’ The Edges is a deeply humane, moving and beautiful debut.
‘A book that feels like heartache – at once tender & violent, intimate & lyrical, The Edges conjures itself in flowing temporal rhythms, immersing the reader in the night-lit, wintery ache of love.’ Seán Hewitt
‘The Edges had me gripped from the very start. Tijssens has created a beguiling world filled with reckoning and melancholic sensuality. A masterfully crafted novella that leaves you wanting more.’ Tomasz Jędrowski
‘A hovering wounded story of unending love and fear and pain that saturates the reader in silence and memory . . . Unmissable.’ David Hayden
‘A deeply affecting meditation on the deprivation of love. Like a meeting of Édouard Louis and Garth Greenwell.’ Michael Amherst
‘A powerful gem, written with great precision, lurching between love and violence.’ De Standaard
‘Succinct and understated writing, deeply human and full of suppressed anguish.’ Feeling
‘A hit. I’m hugely impressed by this strong debut.’ Het Nieuwsblad
A man returns to his hometown to clear out the flat of his recently deceased mother. While there, he cannot resist visiting his former lover. As the storm rages in the night outside, he finds in the man’s embrace some kind of quiet; some kind of home.
As we are drawn into the narrator’s past, we see how a childhood marked by abuse and a life lived on the edges can shape someone – and what respite and beauty can be found in love and trust. Unsentimental yet aching with longing and vulnerability, Angelo Tijssens’ The Edges is a deeply humane, moving and beautiful debut.
‘A book that feels like heartache – at once tender & violent, intimate & lyrical, The Edges conjures itself in flowing temporal rhythms, immersing the reader in the night-lit, wintery ache of love.’ Seán Hewitt
‘The Edges had me gripped from the very start. Tijssens has created a beguiling world filled with reckoning and melancholic sensuality. A masterfully crafted novella that leaves you wanting more.’ Tomasz Jędrowski
‘A hovering wounded story of unending love and fear and pain that saturates the reader in silence and memory . . . Unmissable.’ David Hayden
‘A deeply affecting meditation on the deprivation of love. Like a meeting of Édouard Louis and Garth Greenwell.’ Michael Amherst
‘A powerful gem, written with great precision, lurching between love and violence.’ De Standaard
‘Succinct and understated writing, deeply human and full of suppressed anguish.’ Feeling
‘A hit. I’m hugely impressed by this strong debut.’ Het Nieuwsblad
104 pages, Paperback
First published July 25, 2022
42 people are currently reading
2946 people want to read
About the author
Angelo Tijssens
3 books143 followersAngelo Tijssens (b. 1986) is a scriptwriter, theatre maker, actor and writer. He co-wrote the films Girl (Caméra d’Or, Cannes 2018) and Close (Grand Prix, Cannes 2022), amongst others. He lives and works in Antwerp, Belgium.
His semi-autobiographical debut novel ‘De randen’ harnesses vulnerable emotions to reflect on growing up in an environment that’s not fit for purpose, that’s ‘on the edge’. The book is nominated for the Bronzen Uil 2023 and won the jury prize at the 'Prix du Roman Gay'.
'De randen' has been translated in Spanish ('Los bordes' - Dos Bigotes), French ('Au bord' - Julliard), German ('An Rändern' - Rowohlt) and English ('The Edges' - Daunt).
His second novel, 'Het einde van de straat' was published in July 2024.
His semi-autobiographical debut novel ‘De randen’ harnesses vulnerable emotions to reflect on growing up in an environment that’s not fit for purpose, that’s ‘on the edge’. The book is nominated for the Bronzen Uil 2023 and won the jury prize at the 'Prix du Roman Gay'.
'De randen' has been translated in Spanish ('Los bordes' - Dos Bigotes), French ('Au bord' - Julliard), German ('An Rändern' - Rowohlt) and English ('The Edges' - Daunt).
His second novel, 'Het einde van de straat' was published in July 2024.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 299 reviews
July 20, 2024
the best books are those you are strangely drawn to when you go to the bookstore on a random tuesday without the intention of buying anything
Read
October 23, 2022Ik heb een indrukwekkende debuutroman gelezen: De randen van Vlaming Angelo Tijssens is het verhaal van een man die een oude liefde opzoekt na de dood van zijn moeder. Zij was alcoholistisch en gewelddadig. Tijdens het verhaal keert hij met pijnlijke flashbacks terug naar zijn jeugd.
De randen is uitstekend geschreven; de vertelling is tegelijk sober en intens; het verhaal aangrijpend: vanaf de eerste bladzijde zit er een ongelooflijke spanning op deze tekst. De sfeer van onwennigheid en gevaar blijft voortdurend aan je lijf plakken. De auteur laat zien hoe het traumatische verleden van de hoofdpersoon blijft hangen boven alles wat hij doet. Bovendien gebeurt de (homoseksuele) liefde in dit boek steeds in het geheim, op verborgen plekken, met mannen zonder naam.
Opvallend: in dit boek wordt niets met naam genoemd: geen stad, geen mens, de hoofdpersoon zelf ook niet. Als een officieel document waarin de namen zwart gemaakt zijn - ze mogen niet genoemd worden. In het boek zijn zelfs de paginanummers weggelaten, wat een bevreemdend, desoriënterend effect geeft: net als het hoofdpersonage lijk je als lezer nooit helemaal exact te weten waar je je bevindt.
Een geweldig, indringend debuut. Aanrader.
Volledig leesverslag: https://wimoosterlinck.wpcomstaging.c...
De randen is uitstekend geschreven; de vertelling is tegelijk sober en intens; het verhaal aangrijpend: vanaf de eerste bladzijde zit er een ongelooflijke spanning op deze tekst. De sfeer van onwennigheid en gevaar blijft voortdurend aan je lijf plakken. De auteur laat zien hoe het traumatische verleden van de hoofdpersoon blijft hangen boven alles wat hij doet. Bovendien gebeurt de (homoseksuele) liefde in dit boek steeds in het geheim, op verborgen plekken, met mannen zonder naam.
Opvallend: in dit boek wordt niets met naam genoemd: geen stad, geen mens, de hoofdpersoon zelf ook niet. Als een officieel document waarin de namen zwart gemaakt zijn - ze mogen niet genoemd worden. In het boek zijn zelfs de paginanummers weggelaten, wat een bevreemdend, desoriënterend effect geeft: net als het hoofdpersonage lijk je als lezer nooit helemaal exact te weten waar je je bevindt.
Een geweldig, indringend debuut. Aanrader.
Volledig leesverslag: https://wimoosterlinck.wpcomstaging.c...
October 22, 2025
Well this book nearly ruined my Sunday evening, bringing me close to tears. An emotional novella, told in sparse prose, full of abuse and the circles we find ourselves in
It is uncommon for me to have a book hungover after a barely 100 pages read.
Highly recommended, even though it requires the reader to have a strong stomach and potentially some tissues at hand. The basic premise of The Edges by Angelo Tijssens is how an abused kid returns to his village, meeting his crush from the past. The violence and the urban decay in the village go seemingly hand in hand and reminded me strongly of the writing of Édouard Louis in terms of bleakness and commentary on the bigotry still present in rural areas. The book made me think if the world locks into damaged people, because the level of abuse the main character deals with is on A Little Life.
Catharsis and escape are hinted at but far from easy.
By far the best Dutch language book I read so far this year and exciting to see this has been translated into English; I hope it finds a broad readership and recognition!
Dutch Quotes:
Niet praten over littekens is een tweede natuur geworden.
Door zijn moeder mishandeld kind ontmoet na jaren zijn jeugdliefde in het dorp waar hij vandaan komt.
Ik ken dit. Ik kan dit. Heldhaftig denk ik: dit heb je al zo vaak kunnen oefenen. Ik heb, verspreid over mijn lijf, 39 hechtingen. Het was de tweede week van de zomervakantie.
Ik denk van niet. Hoe weet je dat? Gelukkig, ongelukkig, ik ken dat niet. Mensen zeggen dat zo gemakkelijk, dat is iets van op tv, van in soaps.
Jij stelt nog een vraag en zij wordt kwaad en roept dat ze je beter niet had gekocht. Ze had beter een varken gekocht want dat kon ze nog opeten als het groot was. Jij kost haar alleen maar geld.
Ik bedenk dat ik amper met gelukkige mensen te maken krijg.
It is uncommon for me to have a book hungover after a barely 100 pages read.
Highly recommended, even though it requires the reader to have a strong stomach and potentially some tissues at hand. The basic premise of The Edges by Angelo Tijssens is how an abused kid returns to his village, meeting his crush from the past. The violence and the urban decay in the village go seemingly hand in hand and reminded me strongly of the writing of Édouard Louis in terms of bleakness and commentary on the bigotry still present in rural areas. The book made me think if the world locks into damaged people, because the level of abuse the main character deals with is on A Little Life.
Catharsis and escape are hinted at but far from easy.
By far the best Dutch language book I read so far this year and exciting to see this has been translated into English; I hope it finds a broad readership and recognition!
Dutch Quotes:
Niet praten over littekens is een tweede natuur geworden.
Door zijn moeder mishandeld kind ontmoet na jaren zijn jeugdliefde in het dorp waar hij vandaan komt.
Ik ken dit. Ik kan dit. Heldhaftig denk ik: dit heb je al zo vaak kunnen oefenen. Ik heb, verspreid over mijn lijf, 39 hechtingen. Het was de tweede week van de zomervakantie.
Ik denk van niet. Hoe weet je dat? Gelukkig, ongelukkig, ik ken dat niet. Mensen zeggen dat zo gemakkelijk, dat is iets van op tv, van in soaps.
Jij stelt nog een vraag en zij wordt kwaad en roept dat ze je beter niet had gekocht. Ze had beter een varken gekocht want dat kon ze nog opeten als het groot was. Jij kost haar alleen maar geld.
Ik bedenk dat ik amper met gelukkige mensen te maken krijg.
March 23, 2025
This was strangely romantic, sad, and sorrowful all at the same time. It's also short and sweet. You're in and then you're out.
A man returns to his seaside town to deal with the aftermath of his mother's recent death. He uses this opportunity to reconnect with an old boyfriend and they agree to meet at the boyfriend's house and spend some time together. There's a storm outside and the men very quickly reminisce and re-ignite old feelings, sit by the fire, and change from their wet clothes to dry clothes. From this point on, the chapters switch between their evening together and the narrator's childhood memories of his abusive and neglectful mother. The book is very easy to read and very slight. In fact, it's almost ethereal, wistful, the writing almost feeling like it's floating in and out of your consciousness on a faint breeze. I found it rather lovely and compelling.
But there's not much more to the book. The whole thing goes by very softly, almost whimsically and dreamlike, yet always retaining a bitter taste in the memories of his confused childhood and his mother's behaviour. He also explores his nascent sexual encounters in youth (many of which have an element of abuse and coercion to them) as well as the relationship he had with the man he's visiting (more tender and respectful). These flights of fancy are full of nostalgia and deep feeling, and there's always a sense of past trauma defining aspects of his modern life. He wants desperately to connect to this past lover but can't seem to, their comfort with one another also possessing a divide. All the while the book conjures up a solitude in its atmospheric scene, the narrative always beautifully windswept and coastal, full of endless rain, the gentle tapping of it against the windows, and his lover's dog sleeping by the fire as they discuss the past. It was enormously effective and manifested a slow Sunday feeling as I read it, the small town, the sea, the-middle-of-nowhere quality, the northern European landscape. It was very real, tangible, evocative, even sensual. The ending provided yet another reminder that modernity and Western civilisation is becoming increasingly isolated and lonely. We sure done screwed things up on that score.
Ultimately, this is a short novel about loneliness and heartache. About regret and sorrow. It takes five minutes to read but is very charming and human. I would definitely recommend it as a pleasant form of escape. The writing has stream-of-consciousness aspects but it's so light and dreamy that you don't notice. Despite being very slight and delicate, I enjoyed it a lot.
A man returns to his seaside town to deal with the aftermath of his mother's recent death. He uses this opportunity to reconnect with an old boyfriend and they agree to meet at the boyfriend's house and spend some time together. There's a storm outside and the men very quickly reminisce and re-ignite old feelings, sit by the fire, and change from their wet clothes to dry clothes. From this point on, the chapters switch between their evening together and the narrator's childhood memories of his abusive and neglectful mother. The book is very easy to read and very slight. In fact, it's almost ethereal, wistful, the writing almost feeling like it's floating in and out of your consciousness on a faint breeze. I found it rather lovely and compelling.
But there's not much more to the book. The whole thing goes by very softly, almost whimsically and dreamlike, yet always retaining a bitter taste in the memories of his confused childhood and his mother's behaviour. He also explores his nascent sexual encounters in youth (many of which have an element of abuse and coercion to them) as well as the relationship he had with the man he's visiting (more tender and respectful). These flights of fancy are full of nostalgia and deep feeling, and there's always a sense of past trauma defining aspects of his modern life. He wants desperately to connect to this past lover but can't seem to, their comfort with one another also possessing a divide. All the while the book conjures up a solitude in its atmospheric scene, the narrative always beautifully windswept and coastal, full of endless rain, the gentle tapping of it against the windows, and his lover's dog sleeping by the fire as they discuss the past. It was enormously effective and manifested a slow Sunday feeling as I read it, the small town, the sea, the-middle-of-nowhere quality, the northern European landscape. It was very real, tangible, evocative, even sensual. The ending provided yet another reminder that modernity and Western civilisation is becoming increasingly isolated and lonely. We sure done screwed things up on that score.
Ultimately, this is a short novel about loneliness and heartache. About regret and sorrow. It takes five minutes to read but is very charming and human. I would definitely recommend it as a pleasant form of escape. The writing has stream-of-consciousness aspects but it's so light and dreamy that you don't notice. Despite being very slight and delicate, I enjoyed it a lot.
September 30, 2022
****1/2
Wow, wat een debuut. Als is debuut misschien wel wat bedrieglijk. Angelo Tijssens is al twaalf jaar acteur, theatermaker, en scenarist (van ondermeer Girl en Close). De randen spant amper 120 pagina's, een bewuste keuze, want Tijssens probeert economisch om te gaan met de tijd van zijn lezers. "Mensen hebben een leven." Inspiratie haalt Tijssens uit zijn eigen leven, maar dit boek is allesbehalve een memoire. "Ik ken het genoeg om het adequaat te kunnen omschrijven. Ik heb niet zó veel fantasie. Dus je neemt wat elementen, je legt wat dingen samen, je zet daar een orkest onder, zodat het wat meer weerklinkt."
De randen laat zich heel gewillig lezen, in eerste instantie als een vertelling waarin de lezer gemakkelijk meegaat, hoe donker het soms wordt. De gedachtengang van het hoofdpersonage is heel vlot te volgen, de sprongen zijn altijd logisch. Het ganse boek is heel strak (spaarzaam?) maar organisch geschreven.
Aanrader!
Wow, wat een debuut. Als is debuut misschien wel wat bedrieglijk. Angelo Tijssens is al twaalf jaar acteur, theatermaker, en scenarist (van ondermeer Girl en Close). De randen spant amper 120 pagina's, een bewuste keuze, want Tijssens probeert economisch om te gaan met de tijd van zijn lezers. "Mensen hebben een leven." Inspiratie haalt Tijssens uit zijn eigen leven, maar dit boek is allesbehalve een memoire. "Ik ken het genoeg om het adequaat te kunnen omschrijven. Ik heb niet zó veel fantasie. Dus je neemt wat elementen, je legt wat dingen samen, je zet daar een orkest onder, zodat het wat meer weerklinkt."
De randen laat zich heel gewillig lezen, in eerste instantie als een vertelling waarin de lezer gemakkelijk meegaat, hoe donker het soms wordt. De gedachtengang van het hoofdpersonage is heel vlot te volgen, de sprongen zijn altijd logisch. Het ganse boek is heel strak (spaarzaam?) maar organisch geschreven.
Aanrader!
January 19, 2023
Hoe hij springt en je bent onmiddellijk mee. Geen geheimzinnigdoenerij of moeilijkdoenerij, gewoon schone korte zinnen en goh die sfeer wordt treffend geschept. Pijnlijk treffend bijwijlen. Ja dat ik nu bijwijlen schrijf is een beetje de schuld van Angelo Tijssens.
October 31, 2022
Angelo Tijssens was één van de gasten op Uitgelezen in VierNulVier. Hij sprak erg aanstekelijk over boeken en zei zo ontwapenend eerlijk zijn gedacht over een boek dat ik ook twee keer niets vond (vuistje Angelo), dat ik hem op slag zo sympathiek vond dat ik zijn boek wel moest kopen. Bovendien was hij zo lief om mijn boek te signeren terwijl er niet eens signeersessie was en ik hem schaamteloos onderbrak tijdens een gesprek.
De Randen is heavy. Over leven aan/op/over de rand. Over hoe trauma's je altijd blijven achtervolgen. Erg compact geschreven en toch raakt het je diep diep diep vanbinnen. Ik weet niet of ik nog naar de kust kan zonder aan De Randen te denken.
De Randen is heavy. Over leven aan/op/over de rand. Over hoe trauma's je altijd blijven achtervolgen. Erg compact geschreven en toch raakt het je diep diep diep vanbinnen. Ik weet niet of ik nog naar de kust kan zonder aan De Randen te denken.
March 12, 2024
Ik hoop dat het niet verkeerd of pocherig zal klinken wat ik nu ga schrijven, maar ik vond dit boek van een typische homo-stijl getuigen. Of beter: stijlgevoeligheid. Een zekere zintuiglijkheid, zou ik kunnen zeggen, maar het is meer dan dat. Je kan schrijven: 'De korrels zand schuren tussen mijn vel en de tegels.' en dan ben je zintuiglijk. Maar bij Angelo Tijssens wordt het: 'ik voel de korrels zand tussen mijn vel en de tegels'. En zo schrijft hij ook heel vaak 'ik zie', 'ik hoor', 'ik ruik', zelfs 'ik vertel' of 'ik denk'. De ik-persoon in het verhaal loopt op de toppen van zijn tenen door het leven. Als kind om zijn tirannieke, kwaad op het leven zijnde moeder niet tegen hem in het harnas te jagen, of ook maar wakker te maken als ze haar roes ligt uit te slapen. Als jongeling om te verbergen dat hij homoseksuele gevoelens heeft. En nu als volwassene omdat hij zo opgegroeid is en (nog?) niet in staat is tot rustschenkende relaties. Hij staat niet gewoon in het leven, maar zijn telkens aanwezige ik, zijn als schild gekweekte zelfbewustzijn, staat tussen hem en het leven.
Read
September 26, 2024Een beklijvend verhaal over de lange schaduw van een traumatische kindertijd. In een uitgepuurde, poëtische stijl geschreven. Aanrader!
March 5, 2023
[Let op, triggerwarning voor zowel het boek, als review: jeugdtrauma en misbruik]
“Ze snelde naar de deur en trok de deur achter zich dicht en je zag een van de kralensnoeren aan een uitstekende steen in de muur hangen en je dacht nog: ik moet dat bewaren en je nam het mee en je verloor het ergens, omdat je nu eenmaal dingen verliest. Je moest gaandeweg dingen achterlaten.
Onthoud dat.”
De randen, van Angelo Tijssens. Hoe beschrijf ik dit boek het best? Een ééndagsboek. Een boek, met een macabere flaptekst (maar goed, hoe erg kan het zijn?) die je nietsvermoedend uitnodigt op de koffie en dan je keel vastgrijpt, zowel je hart als longen doen ijlen, om je enkele uren later los te laten en je achterlaat met een schelle toon die enkel de spiegel lijkt te storen.
“Je denkt dat je je ogen niet mag sluiten omdat je dan lawaai maakt, alsof ze van metaal zijn en met een luide knal zouden dichtvallen. De tranen lopen over je wangen. Je sluit de ogen toch en er gebeurt niets. In tegenstelling tot vorige week toen je vergat het licht op de gang uit te doen en ze je kamer instormde. Je rook de witte wijn en de sigaretten, de woede, de as en je eigen angst. Je werd bij de kraag van je pyjama je bed uitgesleurd omdat je het licht moet uitdoen want denk je dat het geld op mijn rug groeit misschien en je botste met je neus tegen het nachttafeltje en in het midden van de nacht keek je naar je gezicht in de spiegel en je was al blij dat je neus niet gebroken was en alleen maar bloedde”
Tijssens toont in De Randen dat simpel taalgebruik even beeldend en scherp kan voelen als prozaïsche rompslomp. In 120 pagina’s ontvouwt zich een ijzig, relevant en verstikkend verhaal — die niet alleen meesterlijk en eerlijk problemen binnenin de queer gemeenschap aanhaalt, maar ook het littekenweefsel van jeugdtrauma in kaart brengt. Het is moeilijk niet verder te lezen; alsof elke pagina je draagt en overgeeft aan de volgende.
O! De Pijn.
Aangrijpend, meeslepend en impactvol! Een aanrader.
“Ze snelde naar de deur en trok de deur achter zich dicht en je zag een van de kralensnoeren aan een uitstekende steen in de muur hangen en je dacht nog: ik moet dat bewaren en je nam het mee en je verloor het ergens, omdat je nu eenmaal dingen verliest. Je moest gaandeweg dingen achterlaten.
Onthoud dat.”
De randen, van Angelo Tijssens. Hoe beschrijf ik dit boek het best? Een ééndagsboek. Een boek, met een macabere flaptekst (maar goed, hoe erg kan het zijn?) die je nietsvermoedend uitnodigt op de koffie en dan je keel vastgrijpt, zowel je hart als longen doen ijlen, om je enkele uren later los te laten en je achterlaat met een schelle toon die enkel de spiegel lijkt te storen.
“Je denkt dat je je ogen niet mag sluiten omdat je dan lawaai maakt, alsof ze van metaal zijn en met een luide knal zouden dichtvallen. De tranen lopen over je wangen. Je sluit de ogen toch en er gebeurt niets. In tegenstelling tot vorige week toen je vergat het licht op de gang uit te doen en ze je kamer instormde. Je rook de witte wijn en de sigaretten, de woede, de as en je eigen angst. Je werd bij de kraag van je pyjama je bed uitgesleurd omdat je het licht moet uitdoen want denk je dat het geld op mijn rug groeit misschien en je botste met je neus tegen het nachttafeltje en in het midden van de nacht keek je naar je gezicht in de spiegel en je was al blij dat je neus niet gebroken was en alleen maar bloedde”
Tijssens toont in De Randen dat simpel taalgebruik even beeldend en scherp kan voelen als prozaïsche rompslomp. In 120 pagina’s ontvouwt zich een ijzig, relevant en verstikkend verhaal — die niet alleen meesterlijk en eerlijk problemen binnenin de queer gemeenschap aanhaalt, maar ook het littekenweefsel van jeugdtrauma in kaart brengt. Het is moeilijk niet verder te lezen; alsof elke pagina je draagt en overgeeft aan de volgende.
O! De Pijn.
Aangrijpend, meeslepend en impactvol! Een aanrader.
January 12, 2023
“Ik had de dingen de dingen moeten laten en de tijd de tijd en niet op zoek moeten gaan naar wat er nog rest want wat weg is, kan je niet zomaar terugbrengen”
Merci Angelo voor een zeer fijne proza trip X
Merci Angelo voor een zeer fijne proza trip X
December 19, 2022
De uitwendige en inwendige littekens van het hoofdpersonage worden bloot gelegd.
Ook al is het onderwerp niet altijd even "prettig", toch leest het boek als een trein. Ik heb het op 1 dag verslonden ...
Bij momenten (kinderlijk ?) poëtisch of hoe sommige "lelijkheid" toch mooi verpakt kan worden.
Ik moest het soms even wegleggen om te laten bezinken ... maar een paar minuten later wou ik alweer verder lezen.
Ook al is het onderwerp niet altijd even "prettig", toch leest het boek als een trein. Ik heb het op 1 dag verslonden ...
Bij momenten (kinderlijk ?) poëtisch of hoe sommige "lelijkheid" toch mooi verpakt kan worden.
Ik moest het soms even wegleggen om te laten bezinken ... maar een paar minuten later wou ik alweer verder lezen.
April 14, 2024
Angelo Tijssens stelde zijn debuut De Randen op 28 juli voor tijdens Theater aan Zee in Oostende. Ik was vereerd erbij te mogen zijn. Ik mocht zijn boek bewonderen, hoorde hem de eerste bladzijden voorlezen en was getuige van een prachtige lofzang door Peter Verhelst. Het was dus niet enkel de schoonheid van de roze cover die me overtuigde het boek mee huiswaarts te nemen.
De Randen vertelt in unieke stijl het verhaal van een jongen op zoek naar liefde. Over het vinden en loslaten van die liefde. Over jongens die van jongens houden. En over een moeder die dat niet lijkt te (willen) zijn. Over een leven op en net over de rand. En alles daartussen; het bijna vallen, de afgrond, en de hoop weer op te staan. Over de zee en zijn kracht.
Uniek. Ik kan wel zeggen dat ik nog nooit een gelijkaardig boek las. Als scenarist weet Tijssens als geen ander conversaties kleur te geven en beschrijft hij met weinig -maar net altijd de juiste- woorden levendige scènes. Hij grijpt zijn kans, zo zegt hij ook zelf, om het nu eens anders te doen. Een boek is geen script. Een boek laat hem toe te spelen met personages en tijden. Paragrafen in de ik-vorm wisselen die in jij-vorm af en de chronologie krijgt een twist waardoor het verhaal een apart ritme volgt.
Heftig. Daar bleef ik aan het eind mee zitten. Er viel een last van mijn schouders bij het omslaan van de laatste (zilveren) bladzijde. Tot over mijn oren in het boek.
Zwaar. Heftig. Maar zo schoon.
Het lijkt tegenwoordig wel een trend om met de paginanummering te spelen. Ik word er een beetje opstandig van, jongens. Deze controlfreak heeft structuur nodig!
Volg @boeken_lief via Instagram voor meer bookreviews!
De Randen vertelt in unieke stijl het verhaal van een jongen op zoek naar liefde. Over het vinden en loslaten van die liefde. Over jongens die van jongens houden. En over een moeder die dat niet lijkt te (willen) zijn. Over een leven op en net over de rand. En alles daartussen; het bijna vallen, de afgrond, en de hoop weer op te staan. Over de zee en zijn kracht.
Uniek. Ik kan wel zeggen dat ik nog nooit een gelijkaardig boek las. Als scenarist weet Tijssens als geen ander conversaties kleur te geven en beschrijft hij met weinig -maar net altijd de juiste- woorden levendige scènes. Hij grijpt zijn kans, zo zegt hij ook zelf, om het nu eens anders te doen. Een boek is geen script. Een boek laat hem toe te spelen met personages en tijden. Paragrafen in de ik-vorm wisselen die in jij-vorm af en de chronologie krijgt een twist waardoor het verhaal een apart ritme volgt.
Heftig. Daar bleef ik aan het eind mee zitten. Er viel een last van mijn schouders bij het omslaan van de laatste (zilveren) bladzijde. Tot over mijn oren in het boek.
Zwaar. Heftig. Maar zo schoon.
Het lijkt tegenwoordig wel een trend om met de paginanummering te spelen. Ik word er een beetje opstandig van, jongens. Deze controlfreak heeft structuur nodig!
Volg @boeken_lief via Instagram voor meer bookreviews!
March 15, 2025
A short, sharp portrait of abuse, and the scars it leaves.
Here, Angelo Tijssens introduces us to an unnamed narrator, a gay man likely in his twenties, who returns to his rundown hometown after the death of his mother, and reconnects with an old flame.
The chapters veer between the narrator's past, told in second-person and focusing on his alcoholic, abusive mother, and the present which is written in first-person.
I do wish this had been fleshed out a bit more, and was a bit clearer at times - sometimes, there are place or time shifts between paragraphs which aren't immediately evident - however Tijssen's writing (and Michele Hutchison's translation from the Dutch) mean it's not a major issue.
At just 90 pages this was a quick read, and I was all ready to give it 3 stars, until the end which bumped it up to 4 for me. Any gay man who has dated within the past decade, in the era of apps and Grindr and transactional encounters, will be able to relate.
Recommended.
Here, Angelo Tijssens introduces us to an unnamed narrator, a gay man likely in his twenties, who returns to his rundown hometown after the death of his mother, and reconnects with an old flame.
The chapters veer between the narrator's past, told in second-person and focusing on his alcoholic, abusive mother, and the present which is written in first-person.
I do wish this had been fleshed out a bit more, and was a bit clearer at times - sometimes, there are place or time shifts between paragraphs which aren't immediately evident - however Tijssen's writing (and Michele Hutchison's translation from the Dutch) mean it's not a major issue.
At just 90 pages this was a quick read, and I was all ready to give it 3 stars, until the end which bumped it up to 4 for me. Any gay man who has dated within the past decade, in the era of apps and Grindr and transactional encounters, will be able to relate.
Recommended.
September 15, 2025
"Veo el lunar que tiene en la concha de la oreja y pienso: casa".
"Pídeme que me quede y me quedaré, di que quieres que me quede aquí contigo y no me iré nunca más, hasta que vengan las excavadoras y las bolas de derribo y arrasen todo lo que hay, el mundo entero".
"Pídeme que me quede y me quedaré, di que quieres que me quede aquí contigo y no me iré nunca más, hasta que vengan las excavadoras y las bolas de derribo y arrasen todo lo que hay, el mundo entero".
October 15, 2024
extrem schön und klar geschrieben (und übersetzt), hat mich auch dadurch sehr berührt. allerdings kein easy-read, sondern schon auch echt heavy.
(tw häusliche gewalt in kindheit, pädophilie)
(tw häusliche gewalt in kindheit, pädophilie)
September 4, 2025
een heel sferisch boek dat je in een ruk uitleest zonder dat je precies voorgekauwd wordt waar de 'ik' vandaan komt en waar hij heen gaat
February 17, 2025
P❤️E❤️R❤️F❤️E❤️C❤️T❤️I❤️O❤️N
March 3, 2024
An Rändern
Ein Mann kehrt in seine Heimat Flandern zurück, um den Nachlass seiner toten Mutter zu regeln. In kurzen Kapiteln erinnert er sich, an die alkoholsüchtige Mutter, die ihn misshandelt und gequält hat. Alle Arten und Sorten von körperlicher, sprachlicher und emotionaler Gewalt, die man einem Kind antun kann, werden hier geschildert. Es ist verstörend und heftig und tat mir beim Lesen richtig weh. All die Verletzungen und Narben, blauen Flecke und die ausgekugelte Schulter bleiben unentdeckt, vermutlich, weil der Junge sie verheimlicht und sich selbst als "Tollpatsch" bezeichnet.
Diesen "Erinnerungen" steht jeweils ein Abschnitt der Gegenwart gegenüber. Der Protagonist trifft in der Heimatstadt seine erste, große Liebe wieder, die ihm in der Jugend Geborgenheit und Halt gab und mit dem er seine Homosexualität entdeckte.
Auch wenn es aufgrund der expliziten Liebesszene so wirkt, steht hier meiner Meinung nach nicht das Körperliche im Mittelpunkt, sondern die seelische Verbundenheit, Intimität und das Einandersehen und verstehen.
Es ist eine radikale Gegenüberstellung, die der Autor Angelo Tijssens da vornimmt. Auf der einen Seite die mütterlichen Mißhandlungen, all der Schmerz, die Einsamkeit und Ablehnung, die der Protagonist erlebt und auf der anderen Seite die Liebesszene mit seinem Exfreund, der für Zuflucht, Respekt, Liebe und Geborgenheit steht.
Als Leser*in taucht man in ein Wechselbad der Gefühle und wird zwischen dem Hass der Mutter und der Liebe der beiden erwachsenen Männer hin und her geworfen. Ein heftiger Gegensatz, der sich da auf tut und in den wir Lesenden hineingezogen werden, vielleicht macht das auch den Sog aus, der mich von der ersten Seite gepackt hat - immer mit der Hoffnung im Hinterkopf, dass der Protagonist dieser monströsen Mutter (sicherlich nicht unbeschadet) entkommen kann.
Ein berührender Text, der Empathie und Demut frei- und Gedanken in Gang setzt.
Sicherlich ein Werk, das lange im Gedächtnis bleibt! Große Leseempfehlung!
Aber Obacht: Explizite Schilderung von Gewalt.
#namethetranslator : Aus dem Niederländischen von Stefanie Ochel
Erschienen im Rowohlt Verlag
Ein Mann kehrt in seine Heimat Flandern zurück, um den Nachlass seiner toten Mutter zu regeln. In kurzen Kapiteln erinnert er sich, an die alkoholsüchtige Mutter, die ihn misshandelt und gequält hat. Alle Arten und Sorten von körperlicher, sprachlicher und emotionaler Gewalt, die man einem Kind antun kann, werden hier geschildert. Es ist verstörend und heftig und tat mir beim Lesen richtig weh. All die Verletzungen und Narben, blauen Flecke und die ausgekugelte Schulter bleiben unentdeckt, vermutlich, weil der Junge sie verheimlicht und sich selbst als "Tollpatsch" bezeichnet.
Diesen "Erinnerungen" steht jeweils ein Abschnitt der Gegenwart gegenüber. Der Protagonist trifft in der Heimatstadt seine erste, große Liebe wieder, die ihm in der Jugend Geborgenheit und Halt gab und mit dem er seine Homosexualität entdeckte.
Auch wenn es aufgrund der expliziten Liebesszene so wirkt, steht hier meiner Meinung nach nicht das Körperliche im Mittelpunkt, sondern die seelische Verbundenheit, Intimität und das Einandersehen und verstehen.
Es ist eine radikale Gegenüberstellung, die der Autor Angelo Tijssens da vornimmt. Auf der einen Seite die mütterlichen Mißhandlungen, all der Schmerz, die Einsamkeit und Ablehnung, die der Protagonist erlebt und auf der anderen Seite die Liebesszene mit seinem Exfreund, der für Zuflucht, Respekt, Liebe und Geborgenheit steht.
Als Leser*in taucht man in ein Wechselbad der Gefühle und wird zwischen dem Hass der Mutter und der Liebe der beiden erwachsenen Männer hin und her geworfen. Ein heftiger Gegensatz, der sich da auf tut und in den wir Lesenden hineingezogen werden, vielleicht macht das auch den Sog aus, der mich von der ersten Seite gepackt hat - immer mit der Hoffnung im Hinterkopf, dass der Protagonist dieser monströsen Mutter (sicherlich nicht unbeschadet) entkommen kann.
Ein berührender Text, der Empathie und Demut frei- und Gedanken in Gang setzt.
Sicherlich ein Werk, das lange im Gedächtnis bleibt! Große Leseempfehlung!
Aber Obacht: Explizite Schilderung von Gewalt.
#namethetranslator : Aus dem Niederländischen von Stefanie Ochel
Erschienen im Rowohlt Verlag
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 22, 2024
Een boek dat je meesleept in een droevig, poëtisch verhaal, zo mooi dat je het in één adem uitleest
August 1, 2025
"Das Meer und die Zeit und der Sand werden am Ende alles kaputtkriegen, alles."
Hart, manchmal schön, besonders sprachlich!
Hart, manchmal schön, besonders sprachlich!
November 5, 2022
De Randen Debuutroman van Angelo Tijssens, acteur, theatermaker, scenarist. Hij werkte aan het scenario van Close de bekroonde film van Lukas Dhont die nu in de bioscoop te zien is.
Opvallend het boek heeft geen paginanummers. Er worden geen namen noch plaatsnamen vermeld.
Twee verhaallijnen.
Enerzijds de gewelddadige kindertijd van de Ik-figuur, met een aan drank verslaafde moeder, een armtierig bestaan.
Anderzijds de Ik-figuur als jong volwassene die zijn jeugdliefde terug ontmoet in het kuststadje waar hij vandaan komt. Hij stelt vast dat de liefde van toen geen enkele evolutie doormaakte.
De rand (en) als metafoor. Decor : de kust : rand van het land. Het buitenbeentje zijn, aan de rand van de maatschappij, door afkomst door seksuele geaardheid. Een verhaal van een zoekende, jonge man.
Weer een boek waar je als lezer veel zelf mag invullen. Niets voorgekauwd, niets in detail uitgewerkt wel gesuggereerd. De manier van verhalend "laten zien" waar ik van hou.
Een aanrader !
Opvallend het boek heeft geen paginanummers. Er worden geen namen noch plaatsnamen vermeld.
Twee verhaallijnen.
Enerzijds de gewelddadige kindertijd van de Ik-figuur, met een aan drank verslaafde moeder, een armtierig bestaan.
Anderzijds de Ik-figuur als jong volwassene die zijn jeugdliefde terug ontmoet in het kuststadje waar hij vandaan komt. Hij stelt vast dat de liefde van toen geen enkele evolutie doormaakte.
De rand (en) als metafoor. Decor : de kust : rand van het land. Het buitenbeentje zijn, aan de rand van de maatschappij, door afkomst door seksuele geaardheid. Een verhaal van een zoekende, jonge man.
Weer een boek waar je als lezer veel zelf mag invullen. Niets voorgekauwd, niets in detail uitgewerkt wel gesuggereerd. De manier van verhalend "laten zien" waar ik van hou.
Een aanrader !
June 29, 2024
I wish I could say something else other than this was heartbreaking, moving and vulnerable, but I really can't.
I bought it after seeing the cover. Growing up in a coastal town I have always feel a connection with the sea and collecting shells is pretty much one of my favorite activities, even now. I'm really glad I did, because this was beautiful.
I bought it after seeing the cover. Growing up in a coastal town I have always feel a connection with the sea and collecting shells is pretty much one of my favorite activities, even now. I'm really glad I did, because this was beautiful.
May 13, 2024
Dit verhaal nijpt. Verdriet schuilt op elke bladzijde. De sobere, stille zinnen trippelen zacht langs mijn vel. 'De randen' gaat over een man die geen kind mocht zijn, die liefde en vertrouwen zocht. En vond. Even. Denk ik. Maar bovenal gaat het over de tijd. Het verleden wordt een met het heden, de toekomst rolt eroverheen. En altijd is er de zee. Kwetsbaar en sterk.
April 22, 2025
Very good. Romantic, melancholic, thoughtful.
An interesting prose style too. Recommended.
An interesting prose style too. Recommended.
September 7, 2025
Au début j’ai pensé, ouf… encore un roman triste et gay, est-ce que on a besoin de ça? Mais en fait, on a besoin de « Au bord ». L’histoire n’est pas révolutionnaire, mais le style de l’écriture clairsemé et évocateur est remarquable. Moins un récit des traumatismes et plus un aperçu de leur effet intérieur ça vaut la peine d’être lu.
December 10, 2025
"Je moet gaandeweg dingen achterlaten.
Onthoud dat."
Onthoud dat."
April 6, 2025
Der Hype um dieses Buch ist riesig und es verdient jede einzelne, positive Review!
Der Schreibstil ist zwar in Teilen konfus und recht simpel, aber besticht gerade durch seine Einfachheit. „An Rändern“ ist herzzerreißend und doch uplifting, einfühlsam, zaghaft und doch eine Wucht.
Der Schreibstil ist zwar in Teilen konfus und recht simpel, aber besticht gerade durch seine Einfachheit. „An Rändern“ ist herzzerreißend und doch uplifting, einfühlsam, zaghaft und doch eine Wucht.
Displaying 1 - 30 of 299 reviews