ใต้สมุทรไม่สิ้นแสง เล่ม 2

어두운 바다의 등불이 되어 Be a Light in the Dark Sea #2

by Softcoral, Jina Jeong (Translator)

กลิ่นดินปืนและคาวเลือดปกคลุมไปทั่วสถานีใต้ทะเล

พัคมูฮยอน ยูกึมอี ชินแฮรยัง ซอจีฮยอก และแพ็กแอยองได้รวมกลุ่มกันหนีหลังจากเกิดเหตุน้ำรั่วที่สถานีใต้ทะเลชั้นสี่ ทว่าอุปสรรคแท้จริงของพวกเขากลับไม่ใช่ภัยธรรมชาติ เป็นมนุษย์ด้วยกันเองต่างหาก

ปริศนามากมายโผล่มาท่ามกลางความสับสนอลหม่าน ทอดตามองไปแห่งหนใดก็พบเจอแต่ทางตัน ภายใต้ความมืดมนอนธการของห้วงสมุทร แสงแห่งความหวังยังมีอยู่จริงหรือ

**************
นวนิยายแปลเกาหลี เหมาะสำหรับผู้อ่านอายุ 15 ปีขึ้นไป
Trigger Warning
ความรุนแรงต่อทั้งร่างกายและจิตใจ / การสังหารหมู่ / การก่อการร้าย
การฆ่าตัวตาย / การเหยียดเชื้อชาติ / การปล่อยปละละเลยเด็ก
การกักขัง / ที่แคบและปิดทึบ / ความมืด / การทารุณกรรม / จมน้ำ

Genres: Fiction

261 pages, ebook

Published November 15, 2024

Reviews

[Pandan · Rating 4 out of 5]

รีวิวยังไงไม่ให้สปอย แล้วเริ่มจากตรงไหนก่อนดีนะ 🤣🤣🤣

เอาเป็นว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมันกระโดดจาก 0 ไป 100 เร็วมากกกก

จังหวะเล่นกับความรู้สึกคนอ่านจัดเต็มกว่าเล่มหนึ่งมาก ไม่ว่าจะบีบคั้นอารมณ์ ลุ้นระทึก หวาดเสียว ซีนบันไดไม่มีราวกั้น ที่สุดของความเสียวขา และหดหู่เศร้าใจ เหมือนเล่มหนึ่งยังเป็นรอบซ้อม แต่เล่มนี้ของจริง

อะไรที่ว่าพีคแล้วก็ยังมีพีคยิ่งขึ้นไปอีก ช่วงท้ายเล่มอัดเข้าใส่เหมือนกลัวไม่ได้ปล่อยของ 🤣 หลุดร้องฮะเสียงดังมากแทบจะทุกย่อหน้า ใต้สมุทรไม่สิ้นแสง แต่คนอ่านสิ้นหวังไปก่อนแล้ว มันเล่นเราจนอ่วมยันบทสุดท้ายจริงๆ แล้วนักเขียนใจร้ายชะมัดมาทิ้งท้ายกันแบบนี้ วอนสนพ.ปล่อยเล่มสามเลยค่ะพร้อมซื้อแล้ว 5555

พูดแบบไม่สปอยล์ อ่านเล่มนี้จบ เราถึงกับกุมขมับแล้วร้องโว้วในใจ เห็นสนพ.แปะป้ายแฟนตาซี ตอนแรกเข้าใจผิดมาตลอดว่าเป็น deep sea horror 555 อ่านเล่มสองจบถึงเข้าใจสักทีว่ามันแฟนตาซีตรงไหน แถมถ้ากลับไปดูหน้าปกอีกรอบ จะเห็นอะไรซ่อนไว้อีกด้วย เจ๋งมาก

ข้างล่างนี้คือความเห็นส่วนตัว
คสหต ย้ำอีกรอบ คหสต หลังจากอ่านออบาดึงทั้งสองเล่มจบติดต่อกัน เรายังคงอดรู้สึกไม่ได้อยู่ดีว่าเรื่องนี้มีความ racism/nationalism อยู่บ้าง ตัวละครชาติอื่นที่ไม่ใช่เกาหลีค่อนข้าง stereotype แถมบางจุดก็สุดโต่งจนไม่สมเหตุสมผล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับทีมหลักคนเกาหลี(ที่ดูเพอร์เฟ็กต์ไปเลย) สำหรับสองเล่มแรกยังไม่ถึงขั้นที่ทำให้อยากเลิกอ่านเรื่องนี้ แต่หลายจุดก็ทำให้เราเอ๊ะไปพักนึงเหมือนกัน

[Murainik_ · Rating 4 out of 5]

สำนวนการบรรยาย? เหตุการณ์? หรือelementอะไรซักอย่างยังคงทำให้เรารู้สึกเนือยๆฝืนๆกับการอ่านอยู่เกือบทั้งเล่ม แต่ท้ายเล่มนี่พีคจนต้องยืดตัวจ้องอ่าน ตั้งแต่ตอนที่56ยังทำให้อึ้งจึ้งอย่างต่อเนื่อง เส้นเรื่องหลักกลับมาโผล่อย่างชัดเจนตอนจบของเล่มนี้เอง เข้าใจแล้วว่าทำไมต้องอ่านให้จบเล่มสองถึงจะเข้าสู่ช่วงฮุค ก่อนหน้านั้นเหมือนเป็นช่วงintroductionเฉยๆ

[Arielliasa · Rating 5 out of 5]

- В этом мире есть люди, которых не убедить словами. Узнав, что Гудман выстрелил микроорганизмами в живого человека, я сразу поняла, что убеждать его бесполезно. Наверное, я просто стала старше. Чем старше становишься, тем меньше терпения остается. Я больше не готова тратить кучу времени на то, чтобы пытаться кого-то вразумить. Проще не иметь с такими людьми дела.

Я влюблена, так что дайте мне поскорее продолжение, и никто не пострадает. Если первая часть только знакомила читателей с персонажами, то во второй ты уже к ним привязался, и эта тонкая и такая крепкая связь заставляет переживать за каждого с удвоенной силой. Честное слово, возьмись я за чтение уже после выхода всех томов, пару ночей точно бы не спала, пока не увидела, чем всё это закончится.

Вторая книга начинается ровно с того момента, где остановилась предыдущая часть. Пак Мухён умер, по крайней мере он так считал, пока не открыл глаза в своей комнате. Люди, которым также не повезло, как и ему, живы, и часть из них даже успела эвакуироваться со станции, поэтому герой успокаивает себя, воспринимая произошедшее как очень яркий и реалистичный сон. Но даже если это всего лишь сон, к нему лучше всего прислушаться. Пусть команда состоит из других людей, трагедия действительно повторилась, и чтобы не попасть в ту же западню, герой готов поделиться информацией с несколькими людьми, и пусть они посчитают его ненормальным, он к этому готов.

Я уже упоминала в отзыве на первый том, что финал поначалу меня разочаровал. Знала, что всё завязано на временной петле, и ожидала, что герой с уже знакомыми читателям персонажами будет каждый раз «просыпаться» для того, чтобы попытаться что-то изменить, а тут автор такой: отбой, вот тебе герой, а вот этих милых сердцу персонажей я меняю на других. Какое-то время я всё ещё страдала от такого поворота сюжета, а потом в очередной раз привязалась к персонажам, пусть и другим, и количество стекла увеличилось в геометрической прогрессии. Чем больше приятных людей, тем больше страданий для читателя — очевидный девиз этой новеллы.

Том «обхватывает» сразу два путешествия во временной петле. И в обеих из них Пак Мухён получает лещей от судьбы. Только если до середины герой всё ещё как-то держится, то дальше его ожидает только непроглядная бездна, где не существует ни одного человека, который готов ему поверить. Сначала я плакала из-за второстепенных персонажей, а после только из-за героя, ведь он в отличие от остальных вытянул самую несчастливую карту, а именно: «знать практически всё, но не иметь возможности заиметь хоть одного человека, который полностью доверится ему». И вот эта реалистичность бьёт в самое сердце, заставляя сожалеть о неудачливости этой булочки с корицей.

То, что автор на какое-то время исключил основных персонажей из первого тома и познакомил читателей с другими людьми на подводной станции, подарило новую ветку новелле. Каждое такое путешествие по временной петле приоткрывает ужас, происходящий с разными персонажами, и герой всё больше узнаёт о том, что же на самом деле произошло на станции. Но это узнавание понемногу отбирает здоровье и силы у Пак Мухёна, и наблюдать за этим тяжело и больно. Каждый раз умирать страшной смертью и возрождаться, чтобы пережить катастрофу заново. Видеть людей, к которым успел привязаться, и понимать, что для них ты всего лишь какой-то незнакомец. Пытаться помочь всем, но в глазах других ты странный парнишка, протягивающий руку помощи всем подряд.

Как мне кажется, после прочтения второго тома наступает идеальное время, чтобы упомянуть одну вещь. Во многих отзывах на эту новеллу оценка снижается за расизм. Видите ли, автор возвышает корейцев и принижает все остальные нации. Китайцы у него с японцами отвратительные, американцы все поголовно тупые, а русские, конечно же, грубые и ненадёжные. То ли мне стоит ожидать это в последующих продолжениях, то ли я увидела совершенно иную ситуацию, потому что расизма от автора я не разглядела. Именно в этой части герой на какое-то время оказываются не только с корейцами, и пусть не все из этих людей приятные, за некоторых сердце болит особенно сильно. Вообще забавно, как при том, что Пак Мухён буквально олицетворяет любовь ко всему миру, можно назвать новеллу расисткой. Эта булочка с корицей людей на расы не делит.

Невероятно жду продолжения, только на этот раз запасусь бумажными салфетками и успокоительным, а то финал уже зашёл со стекла, и подышать в окошко уже не помогает контролировать весь этот непрекращающийся ужас.

[S. Araya · Rating 5 out of 5]

จบเล่มแรกแล้ว เราอ่านเล่มที่สองในวันเดียวกันเลยค่ะ เพราะค้างมาก อยากรู้ว่าเรื่องราวจะดำเนินต่อไปอย่างไร

ตั้งแต่การหนีจากอุบัติเหตุน้ำรั่วครั้งใหญ่ในสถานี คุณหมอดวงไม่ดีสุด ๆ ไปเ��ยค่ะ มาทำงานแค่ 5 วัน ก็โดนเซอร์ไพร์สเข้าให้ซะแล้วค่ะ (ตอนแรกคุณหมอเองยังแบบ เอ้ะ สถานการณ์ปกติใช่ไหมครับ เจอบ่อยใช่รึเปล่าเนี่ย แต่เห็นท่าไม่ใช่เลยไหวตัวทัน)

เล่มนี้ส่วนใหญ่จะเล่าถึงการเอาชีวิตรอดของคุณหมอฟันพัคมูฮยอนตัวเอกของเราจากเหตุการณ์น้ำรั่วครั้งนี้ค่ะ คุณหมอที่ได้เจอเพื่อนร่วมสถานีคนใหม่ ๆ หลายสัญชาติระหว่างการหลบหนี ได้ค้นพบว่าเจ้าสถานีนานาชาติใต้ทะเลที่ชื่อฟังดูดีแห่งนี้ มันเหลวไหลทังเพค่ะ 55555 ทั้งที่พูดไปเมื่อกี้ เพื่อนร่วมสถานีหลากหลายสัญชาติที่ขยันกันแหกกฎของสถานีกันเหลือเกิน ทั้งสิ่งของผิดกฎสถานี ทั้งเหตุทะเลาะวิวาท ทั้งเอาสิ่งมีชีวิต(?) ที่ไม่ใช่คนงานเข้ามาในสถานี (ซึ่งสุดมากเลยค่ะ ทั้งสัตว์เลี้ยง ทั้งเด็ก) แค่นี้ก็อยากจะปวดหัวแล้วใช่ไหมคะ น้ำรั่วยังมาเจอเพื่อนร่วมงานแบบนี้อีก แต่ยังไม่หมดหรอกค่ะ ตัวสถานีเองก็แย่พอกันเลย อาคารลึกขนาดนั้นแท้ ๆ แต่ไม่มีบันไดฉุกเฉินเนี่ยนะคะ (จริง ๆ ก็มีแหละค่ะ แต่บันไดฉุกเฉินทุกคนจะต้องได้มีสิทธิ์ใช้ ถึงจะเรียกว่ามีบันไดฉุกเฉินค่ะ) เรือฉุกเฉินเองก็จำนวนไม่พอกับคนทั้งหมดในสถานี แถมยังชำรุดเหมือนกับมีใครจงใจอีก

ถึงตอนนี้ก็เหมือนกับนิยายเอาตัวรอดเรื่อง ๆ อื่น ๆ ค่ะ คุณหมอตัวเอกกับเพื่อน ๆ จากชาติเดียวกันพยายามที่จะขึ้นไปยังข้างบนฝั่งให้ได้ ระหว่างอ่านต้น ๆ เล่มเราก็คิดอย่างนั้นค่ะ แถมคิดล่วงหน้าไปเลยด้วย แบบ โห มีความขัดแย้งระหว่างเชื้อชาติมากกว่าที่คิดนะเนี่ย น่าจะเล่นเรื่องนี้เป็นหลักแน่เลย เห มีเรื่องเกี่ยวกับลัทธิประหลาดด้วย งั้นน่าจะค่อย ๆ ไต่กันไปทีละชั้น พร้อมกับขุดคุ้ยเรื่องลัทธินี่แน่ ๆ เลย แล้วเล่มท้าย ๆ น่าจะไปหาตัวการของลัทธิข้างนอกสถานีแน่เลย คิดไปต่างนานาน่ะค่ะ เนื้อเรื่องอยู่ในหัวเต็มไปหมดเลย แต่พอมาเจอ “บันได” เราก็แบบห้ะ เลี่ยงลัทธิไปเข้าทางลัดเลยหรอ นี่มันหักสูตรนิยายเลยนี่ แล้วพอทุกคนเริ่มไต่กันไปสูงขึ้นอีกชั้น สูงขึ้นอีกชั้น เราเหวอเลยค่ะ เร็วกันไปแล้ว มี 10 เล่มจบไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่แล้วค่ะ พอมาเจอคณะตัวเอกเสียชีวิตเราก็ไปถึงบางอ้อเลยค่ะ คงไม่ใช่หรอกมั้ง แล้วพอฉากจบเป็นแบบนั้นจริง ๆ เราตบมือให้คนเขียนเลยค่ะ ขมวดจบเล่มได้สุดยอดมากเลย ตั้งตารอเล่มสามสุด ๆ เลยค่ะ 5555

[Xoriel · Rating 5 out of 5]

จบเล่ม 2 แบบไม่ค้างมากนัก เหมือนจบ arc 1

ยังคงเป็นการหนีตายกันเหมือนเดิม ทั้งจากสถานีใต้ทะเลที่กำลังถล่มและความเลวของคน มีอดีตของหมอมูฮยอนเปิดเผยออกมานิดนึง ระหว่างทางมีเรื่องชวนช็อกมากมาย

ช็อก 1 ยูกึมอีตายเพราะกระสุนจากไหนไม่รู้แฉลบอัญมณีมาโดน
ช็อก 2 ซอจีฮยอกฆ่าตัวตายเพราะไม่อยากเป็นตัวถ่วงที่ขาเจ็บไปมากกว่านี้
ช็อก 3 แมวตายเพราะโดนยิงระหว่างทุกคนหนี
ช็อก 4 แพ็กแอยองตายเพราะเหล็กเสียบคอกับอกซ้าย
ช็อก 5 ชินแฮรยังฆ่าตัวตายเพราะไม่อยากตายแบบจมน้ำ

และสุดท้าย หมอมูฮยอนก็ตายเพราะฉลามกัดเหมือนกัน

เศร้ามากตอนยูกึมอีกับซอจีฮยอกตาย สำหรับยูกึมอีคือคนแรก ๆ ที่เจอหมอ คนไข้คนแรกของหมอ คนที่ให้ขนมปังที่ตัวเองอย่างไม่หวง ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่เข้มแข็ง ตอนหนีอยู่กับหมอมูฮยอนเอ็นดูมาก ตอนยูกึมอีตาย ตายไปทั้งที่ยังไม่ได้บอกลาใคร ตัวเองคงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตายแล้ว ช็อกนานมาก หยุดอ่านไปนานเลย ทำใจไม่ได้อ่ะ

ตอนซอจีฮยอกตาย คิดเหมือนหมอเลยนะ เออพวกเราพานายมาได้ขนาดนี้ มาด้วยกันขนาดนี้แล้ว ขึ้นบันไดมาพร้อมกันตั้งสี่พันขั้น ทำไมไม่ลองไปต่ออีกหน่อย แต่ในมุมซอจีฮอกก็เข้าใจนะ ถ้าไม่ต้องมามัวแบกตัวเอง ทุกคนคงไปได้ไกลมากกว่านี้แล้ว พี่แกก็ไม่อยากมีใครต้องมาตายเพราะถูกตัวเองถ่วงไว้จนต้องทำแบบนี้ ขนาดจะฆ่าตัวตายแล้วยังขอโทษหมอที่ทำให้หมอต้องมาเห็นภาพแบบนี้

…แต่ๆๆๆๆ ทุกอย่างเป็นความฝันจ้า แต่เหมือนเป็นฝันบอกเหตุล่วงหน้า เพราะทันทีที่หมอตื่นมา ทุกอย่างก็เกิดขึ้นเหมือนในฝัน ท้ายเล่มจบถึงตอนหมอไปพาเด็กห้องสุดท้ายออกมา คิดว่าการที่หมอได้รู้เหตุการณ์ล่วงหน้าแบบนี้แล้วจะช่วยเหลือทกุคนได้มากขึ้นนะ

เป็นนิยายน้ำดีมาก คาดหวังเล่มต่อไปมาก ๆ

สรุปสำหรับเล่มนี้ก็ยังคงขอใช้คำพูดของยูกึมอี

‘ถึงจะเจ็บก็ต้องทนไว้แล้วไปต่อสิคะ!’

จริงด้วยตามนั้น ต้องไปต่อจริง ๆ นั่นแหละ

[blueblur1410 · Rating 2 out of 5]

คือ เอาอีกแล้วชั้นสวนกระแสชาวบ้านอีกแล้ว คือเราคาดหวังมากกับเรื่องนี้ เพราะรีวิวดีต่างๆนาๆ แต่ที่เราไม่ชอบคือมันอาจจะไม่ถูกจริต กับเราในแง่ความสมเหตุสมผลของเหตุการณ์ในเรื่อง (จนถึงเล่ม2น่ะนะ)

สิ่งที่ชอบก่อน สำหรับคะแนน3 ดาว คือชอบบุคคลิกของตัวละคร ชินแฮรยังเท่มาก คาร์แรกเตอร์ชัด ดูพึ่งพาได้มากๆ แพ็กแอยองก็เป็นผู้หญิงที่เก่งและแกร่งมากๆ ภาษาของนักแปล ก็แปลได้สวยงามมาก

แต่สิ่งที่ไม่ชอบ คือเรารู้สึกว่า เนื้อเรื่องมันไม่พาเราไปไหนเลยอ่ะ ก็หนีจากตรงนั้น ไปตรงนี้ ไปเรื่อยๆ คือโอเคมันอาจจะ survival ใช่มั้ยแต่เราแค่คิดว่าพลอตการหนีออกจากทะเลยังไงมันก็เปนแค่น้ำจิ้มเท่านั้น แต่ มันหนีนานมาก แถมมาเจอว่าเบื้องหลังเป็นลัทธิอีก เราเลยแบบ อิหยังอ่ะ 55555 บางฉากงงว่ามีทำไม นำไปสู่สิ่งใด ตัวละครบางตัว มีทำไม เช่น เฮนรี แมว งู เธอมีทำไมนะเธอจะนำพาไปสู่สิ่งใดมั้ย แต่อ่านจนจบ2เล่มก้ไม่เห็นจะมีบทอะไร แมวโดนยิงตายไปเฉยๆ แล้วจบด้วย ทั้งหมด ฝันจ้าาา ชั้นเอ๋อเลยแบบห้ะ5555 แล้วจะหนี อีกรอบหรอ? เลยแบบเอ่อขอพอก่อน

หรือเราพลาดอะไรไปคะใครสามารถ convince เราให้ไปต่อได้บอกบุญทีค่ะ 😂 แต่ตอนนี้ขอพักไปอ่านอย่างอื่นแทนก่อนละกันแม้จะซื้อเล่มสามมาแล้วก็ตาม

[rararun · Rating 4 out of 5]

อ่านแล้วช่วงแรกๆ รู้สึกว่าทำไมดำเนินเรื่องเร็วจังนะ แป๊บๆ ขึ้นมาถึงสถานีหนึ่งสองแล้ว แล้วก็รู้สึกว่าทำไมมี fillings เยอะจัง ทั้งๆ ที่มีตั้ง 10 เล่ม

แต่ว่าก็สนุก ลุ้นมาก ตอนมูฮยอนบรรยายความรู้สึกขนลุกก็ขนลุกวาบตามจริงๆ พอคิดภาพตามแล้วน่ากลัวมากแต่ละอย่างที่แก๊งนี้ต้องทำ TT แต่อยู่กับแฮรยัง แอยองเลยรู้สึกวางใจ 🥹

นั่นเป็นสาเหตุที่ตอนจีฮยอกบอกว่ากึมอีตายเพราะลูกหลง และยิงตัวเองตามไป ทำให้เราตกใจ ช็อคมาก 😭 ค้างอยู่หน้านั้นนานมาก ไม่คิดว่าจะออกมาแบบนี้ ความรู้สึกแฮรยังกับแอยองเองก็คงเป็นแบบนี้แต่ต้องซ่อนไว้ใช่ไหมนะ

พอตอนสุดท้ายบนเคเบิลที่แอยองบาดเจ็บและตาย คือช็อคกว่าเดิม เราชอบแอยองมากๆๆๆ พอตอนสุดท้ายที่มูฮยอนตื่นขึ้นมาใหม่เลยแบบ เอ๊า!!! 555555 ตกใจจริง ไม่คิดว่าจะมาเวย์นี้ เลยรีบอ่านเล่มสามอ��่างว่องไว

เห็นมีคุณคนนึงคอมเม้นว่ากลิ่นค่อนข้าง nationalist ซึ่งเราเห็นด้วย 😭 ดูเหมือนว่าคนเกาหลีนิสัยดีไปหมดจริงๆ ในเรื่องนี้ ทั้งรัสเซียขี้เมา คนจีน คนญป.เห็นแก่ตัว แต่ก็รออ่านเล่มต่อๆ ไปเพราะมีแท็กเรื่องเหยียดเชื้อชาติ และเรื่องเหยียดเพศก็ใส่มาได้ดีทีเดียว เลยคาดหวังว่าคนเขียนจะไม่ได้เป็นแบบนั้น T_T

[yourteaandmybooks · Rating 5 out of 5]

รีวิวรวมเล่ม 1 - 2

ส่วนตัวเราชอบนะ ติดงอมแงมเลย แต่ต้องมีเวลาอ่านรวดเดียวเพราะข้อมูลและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเยอะมาก ถ้าทิ้งนานอาจต่อไม่ติด เราว่าค่อนข้างสมมงกับที่คน hype กัน ไม่ได้โอเวอร์เรท ถ้าเป็นคนชอบอ่านอะไรที่สะท้อนความเป็นมนุษย์ เอาตัวรอด บู๊แห
ลก เนื้อหาเข้มข้นก็แนะนำเล่มนี้เลย แต่ถึงจะบอกว่าเนื้อหาเข้มข้น เอาชีวิตรอดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเครียดหัวระเบิดตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้ายนะ (แม้ชั้นจะเป็นงั้นจริง ๆ ) เพราะการออกแบบตัวละครเรื่องนี้นี่ว่าทำได้สมดุลเลย ในทีมมีทั้งคนที่อยู่บนพื้นฐานความเป็นจริงสุด ๆ มนุษย์เมตตาธรรมค้ำจุนโลก คนที่มองโลกในแง่ดีแต่ก็ไม่โลกสวย มีสอดแทรกพวกความรู้โลกใต้ทะเลเล็ก ๆ ด้วยนะ ซึ่งก็ทำได้กลมกลืนดี เป็นนิยายที่รู้สึกว่าอ่านได้ครบรส ถึงส่วนมากจะเครียดแต่ก็มีจังหวะยิงมุกให้พอขำได้นิดหน่อย ทำให้เส้นประสาทไม่ตึงเกิน จังหวะดึงเศร้าดึงซึ้งก็ดีเหลือเชื่อ (เพราะตอนแรกไม่ได้คาดหวังมู้ดนี้เลย) ถึงสุดท้ายจะอยากดึงน้ำตากลับก็เถอะ เอาเป็นว่าสนุก เหมาะสำหรับการอ่านเพื่อออกกำลังสมอง

[GG · Rating 5 out of 5]

AND FINALLY I UNDERSTANDED WHY THIS BOOK IS FANTASY *SCREAMING*

[อินทิรา เหมะธุลิน · Rating 5 out of 5]

ให้ความรู้สึกที่อึดอัดอยู่ตลอดเวลา อาจจะมีช่วงที่น่าเบื่อบ้าง (สำหรับบางคน) แต่เราว่ามันลุ้นดี เรียกได้ว่าโคตรสนุก โคตรพ่อโคตรแม่สนุก ตัดจบเล่มนี่ใจจะขาด แต่ไม่เป็นไร เรามีเล่มสามแล้ว

[Sanisa Sindhuseka · Rating 5 out of 5]

อ่านจบอ้าปากค้างอยู่สิบนาที นั่งเหม่อ ความรู้สึกเหมือนนั่งรถไฟเหาะ เกิดอะไรขึ้นคะ??? เพชรถามว่าเกิดอะไรขึ้นคะ???? ไม่กล้าอ่านเล่ม 3 ต่อกลัวไม่ได้นอน ^^ นี่แค่เล่ม 2 นะเนี่ย งง เล่มต่อๆไปมีไรอีกกกก

[Mxkix · Rating 4 out of 5]

เอาจริงๆมันบีบมาก แต่ละซีนคือถ้าเราเป็นหมอมูเราชิงสติแตกก่อนได้เลย อ่านไปได้แต่ตั้งคำถามไปว่าแล้วมันจะสิบเล่มยังไง จนถึงตอนจบแล้วร้องกรี้ด นักเขียนเก่งมากกก เล่นกับความรู้สึกคนอ่านได้ดีมากๆๆๆ