Italië: het is geen buurland en toch voelt het vaak net zo aan. Maar hoe goed kennen wij dat land en zijn volk? In Italië. De schaduwkant van een zonovergoten land reist Ine Roox door het andere Italië en verwerpt zij niet noodzakelijk alle clichés en vooroordelen, maar belicht ze van een andere kant of schenkt ze diepgang. Aan de hand van vijftien verhalen over onder meer politiek, religie, gastronomie, emigratie en cultuur schetst Ine Roox op meeslepende wijze een genuanceerd en rijkgeschakeerd beeld van een land dat het verdient om beter gekend te worden. Ine Roox (1977) is journaliste bij de krant De Standaard. Ze studeerde vertaalkunde en journalistiek in Antwerpen en Italiaanse taal- en letterkunde in Padua. Italië is haar emotionele vaderland.
Dit is wel een goed boek, over de minder leuke kanten van Italië. En dan niet alleen de maffia, maar ook gestoorde politici als Berlusconi en Beppe Grillo, hoewel de laatste heilig is in vergelijking met de eerste. Of het gebrek aan werk, waardoor iedereen die geen kruiwagen heeft, gedwongen is te emigreren. Vroeger waren dat arme boeren, nu hoogopgeleide twintigers.
Het zou leuk zijn als Jarl van der Ploeg dit boek had geschreven (zie mijn review van zijn boek over Italië), die ook correspondent is geweest in Italië en net wat vloeiender schrijft. Iets meer oog voor detail.
Zoals de schrijfster zelf zegt in haar eerste zin: 'Dit is geen blinde liefdesverklaring aan Italië.' En dat is het inderdaad niet. Maar wie van Italië houdt, zal zeker ook dit boek appreciëren, omdat het aantal thema's aanhaalt waar wij minder vaak bij stilstaan, als we 'alleen maar' op reis gaan naar Italië.
Ine Roox schrijft op een heel boeiende en vlotte manier. Ik las het boek zelf op reis in Italië, en vond dat een absolute meerwaarde, omdat een aantal thema's ook terugkwamen in onze gesprekken met de mensen daar, en ik daardoor een en ander al wat beter kon plaatsen.
Religie, politiek, maffia, macho-cultuur: allemaal thema's die aan bod komen. En ja, er komen clichés naar boven, maar die zagen we zelf ook bevestigd in onze gesprekken. Naar mijn aanvoelen is dit een behoorlijk waarheidsgetrouw boek over Italië, ik heb er alvast veel van bijgeleerd, en heb het erg graag gelezen.