"Հովհաննես Երանյանի տասնմեկերորդ ժողովածուն, որի մեջ ընգդրկված են հեղինակի նոր պատմվածքներն ու «Դաշնակից կանայք» վիպակը, առանձնանում է իրականի ու երևակայականի հետաքրքիր ներդաշնակությամբ, սեփական կենսափորձի ու վերիրական անցումների համադրությամբ։ Այդպիսով՝ կյանքի ու մահվան, սիրո և ատելության իմաստների որոնման գրողական ճիգը դառնում է անգամ կենցաղային, սովորական դրվագները մոգական երանգներով հարստացնելու փորձառություն:"