«Estima el teu caos. Estima la teva diferència. Estima el que et fa únic».
Albert Espinosa
El més difícil d'aquest món és estimar el teu caos, estimar la teva diferència, estimar el que et fa únic.
Si ho aconsegueixes, encara et faltarà el més estimar el teu caos malgrat les esgarrinxades de la vida. I és que aquestes esgarrinxades poden fer-te oblidar qui ets i per què ets així.
La nova novel·la d'Albert Espinosa fa olor de caos, de les esgarrinxades de la vida, de felicitat. Tot amb molt d'humor, al ritme de quatre balls i amb uns personatges que estan perduts en aquest Món però que desitgen trobar el seu Univers. Estàs disposat a estimar el teu caos malgrat les esgarrinxades de la vida?
Albert Espinosa i Puig (n. Barcelona, 5 de noviembre de 1974),1 ingeniero industrial de formación, es un guionista, autor teatral, escritor, actor y director de cine español. También colabora como columnista en el diario El Periódico de Catalunya. A la edad de 13 años le fue diagnosticado un osteosarcoma por el que tuvieron que amputarle una pierna. Sufrió metástasis y también fue necesaria la extirpación de un pulmón (16 años) y parte del hígado (18 años). En total, pasó diez años en hospitales, y esa experiencia vital le serviría de inspiración para algunas de sus obras teatrales y literarias y guiones de cine y televisión. Al día siguiente era 23 de abril. Al día siguiente, a Albert le amputarían su pierna izquierda. Cojo con 14 años. Tres cánceres consecutivos se habían cebado con su tibia, pero peleaba con denuedo en un hospital de Barcelona. El médico no se anduvo con rodeos con el chaval. «Albert, deberías hacer una especie de despedida de tu pierna. Así tendrás menos sensación de pérdida». Y Albert se aplicó en ello. A fondo. Consiguió que un amiguete se pusiera bajo los palos de una portería de fútbol. Le metió 50 goles a zurdazos. Llamó a aquella compañera del colegio con la que una vez hizo 'piececillos' bajo el pupitre. Repitió las fugaces caricias. Y echó un último baile «a dos piernas». Su compañero de habitación puso música a su adiós. 'Espérame en el cielo', de Antonio Machín. Y Albert asumió que desde entonces sería un niño cojo. Pero aprendió mucho más. «Después ni siquiera sentí el 'fantasma' que dicen que notas cuando te quitan un miembro. Creo que me despedí tan bien que hasta el fantasma se fue. Yo siempre digo que no perdí una pierna. Gané un muñón. Hasta en las pérdidas hay ganancias». Albert Espinosa (Barcelona, 1973) sigue teniendo hoy mucho de aquel niño. Un niño grande al que le gusta vestir camisetas, sudaderas y vaqueros. Conserva dentro ese niño al que le entusiasmaba que su madre le sentara ante una lavadora repleta de ropa amarilla y roja y para el que la lucha no había hecho más que empezar aquel 23 de abril. A los 15 años los médicos le recomendaron a él y a sus padres que se fueran a disfrutar a Fuerteventura. Le dieron semanas de vida. Él se negó, obcecado, ilusionado. Se levantó de la lona. Y siguió peleando. Los médicos lo vieron evolucionar asombrados. A los 16 años tuvieron que extirparle el pulmón izquierdo. A los 18 se quedó sin medio hígado. El cáncer no le dio tregua en el rincón en el que le tuvo acorralado hasta los 24. Pero él salió victorioso tras casi 200 radiografías y 'tacs'. «Soy muy radiactivo», bromea. Venció y fundó su 'mundo amarillo'. Así se llamó su primera novela: 'El mundo amarillo: si crees en los sueños ellos se crearán'. El suyo fue vivir. El mago Tamarit llenó algunos de sus tiempos muertos en un puñado de hospitales catalanes. Y él se hizo mago. No solo mago aficionado. Mago de la vida. Porque pasar apenas media hora con Albert Espinosa es mágico. Te impregna su optimismo. La sonrisa no te abandona mientras lo escuchas. No es una risa de humor. Es una sonrisa de equilibrio, de paz, de armonía. Albert Espinosa: El cojo que solo escribe best sellers.
"Cuando llevas tanto tiempo haciendo malabarismos emocionales, no deseas parar porque todo lo que has construido para salvarte puede desmoronarse y hacerte añicos"
El cambio de narrador, el hilado de la historia, el trasfondo poético y de reflexión, una obra que sigue a la perfección el estilo del escritor, ese encanto que le caracteriza y esa maestría para enseñar a ver el brillo de la vida entre la mierda de la misma.
Las historias de “Espinosa” son novelas que te devoras y quieres algo más. Un viaje precioso que resuena todo el tiempo en mi cabeza y sobre todo tengo más ganas de leer a este escritor. Dos historias entrelazadas de sentimientos reprimidos de la infancia que emergen gracias al amor, venciendo al miedo de vivir la vida plenamente aunque eso pueda suponer un riesgo. Nunca deja indiferente a nadie con sus novelas
Una meravella, com qualsevol llibre d'Albert, encara que, acostumada a la seua forma reflexiva d'escriptura, el final pareix un poc fora del seu estil, amb massa idil·li i molt abruptament finalitzat, amb una falta de desenvolupament conclusiu de la història
The first book I’ve read (and actually finished) in Spanish for fun and not a class!! I bought this book because I asked the bookseller at a bookstore (Hoja Blanca) in Toledo for a recommendation. I told him I wanted to read something by a Spanish author. He asked what I liked and I blanked on the right words in Spanish so I mumbled something about fiction. Then as he was looking around for books I added that one of my favorite books was The Alchemist. When he heard that he beelined straight for this book. And I get why now! When I first started reading it I was a little confused and honestly bored but I was able to understand the prose pretty easily so I stuck with it and I’m so glad I did. The final two dances (it’s split up into 4 dances) are definitely my favorite. The title of the book really says all you need to know about the message of the book. A rough English translation is return (maybe relearn?) to love your chaos and the friction of life. It’s funny cause I think I read this right as I have been learning to do this on my own, so reading this book has been helpful in putting a lot of my feelings into tangible words. Not to be that person and say I’m finding myself while studying abroad but I’m definitely learning a lot about myself and what I want from the rest of my life and also learning to chill tf out so yeah I’d say I’m returning to love my chaos and the friction of life :) this review really reads more like a journal entry but that’s okay cause I kind of think the whole book was a bit of a journal entry so it’s fitting
"Con los años pasa que olvidas una parte esencial de tu vida. La gente, la ruidosa, acaba con tus sueños y te hace olvidar aquello que amas. Quizá por eso los niños muy pequeños son tan únicos; nadie les ha hecho daño todavía y no necesitan dar codazos. Hasta que un día te hacen daño y todo cambia."
"Arriésgate. Esa es siempre la respuesta. Roza y vive, roza mucho y vive mucho más. Recuérdalo. La luz siempre vuelve si esperas lo suficiente."
4.5⭐ Me ha parecido un libro precioso. Siempre digo que Albert escribe para enseñar, y que siempre me llegan sus libros en el momento necesario. Pero esta vez, no ha sido solo eso, sino que además me ha llegado de verdad. Una historia preciosa con pinceladas de otros libros suyos y con un final que me ha tocado el corazón. El roce de vivir supongo.
Uno de los mejores que he leído suyos sin duda. Precioso. Y curioso a partes iguales.
Es tracta d'una novel·la fresca, amb personatges i situacions peculiars. La vida dels 3 protagonistes està plena de ferides i males decisions i, a la curta durada de l'obra, interactuant entre ells troben la sortida a la seva situació i a, com diu el títol, estimar el seu caos. El final del llibre, però, no està a l'alçada, amb diàlegs inverosímils i una repetició dels conceptes que arriba a ser ridícula.
Todo lo que escribe este hombre me deja con el corazón calentito, como si cada uno de sus libros fuera una casita en la que refugiarme cada vez que leo sus páginas. Increíble, como siempre ♥️
Este libro me ha gustado mucho. Albert Espinosa vuelve a impresionarme. En esta ocasión ha metido un poco de romance en su novela. Es la primera vez que lo hace. Usa un lenguaje muy sencillo. Se entiende a la perfección todo lo que dice. Es un gusto leer un libro suyo. Es uno de mis libros favoritos.
9/10 (Electrónico) Poco más se puede decir con la notaza, medio libro llorando, pero de emoción pura y dura... para mí el mejor libro de momento de Albert Espinosa....
“El roce de vivir es el gran enemigo de todo, son las situaciones, las personas y las desilusiones que nos roban la luz y nos llevan a odiar. Vive siempre a pesar del roce, y siente a pesar del dolor momentáneo que notes” – Vuelve a amar tu caos y el roce de vivir de Albert Espinosa.
Creo que no hubiese cogido este libro en la biblioteca si no fuese porque después de Zona de interés necesitaba algo para limpiar mi mente. Ya sabemos que los libros de Albert tienen el objetivo de transmitir buen rollo, de hacernos pensar en la importancia de la vida y de la necesidad de aprovecharla; y sobre todo de querernos tal y como somos, con nuestras virtudes y, en este caso, con nuestras corazas, esas que hemos ido construyendo a lo largo de los años para evitar daños, bien por pérdidas personales, bien por situaciones vividas.
En esta ocasión, Albert nos insta a dejar esa coraza a un lado, y a permitir que la vida nos roce, que no tengamos miedo. “Amar tu caos es aceptar lo bueno y lo malo que posees y que te ha ocurrido rozando la vida con pasión”. Para ello nos presenta a un joven que, para sacar algún dinero, se dedica a cuidar a niños y que un día acude a una casa para cuidar a una joven muy especial. Estructurado en cuatro tiempos, el libro nos invita a bailar porque como dice uno de los protagonistas “mi mami tenía razón, pensando se crean los problemas y bailando se solucionan”. Creo que no podría tener más razón.
En fin, un libro fácil que me ha servido para borrar la tristeza que me dejó el libro anterior; lo que demuestra que cada libro tiene su momento y este, además, se lee en un ratito.
El primero de Albert Espinosa que leo y creo que el último.
Me han gustado ciertas comparativas y reflexiones, pero no compartimos mundo, entiendo por qué puede gustar, pero es un estilo donde traumas y situaciones complejas se pueden solucionar con un solo discurso inspirador y se me antoja irrealista e idílico, demasiado para empatizar. La historia de Javier sí me ha gustado, pero la de Carlos me ha parecido turbia y él como personaje es una persona basura que se cura mágicamente gracias al amor, pero un amor que para mí es turbio ya solo por la situación de enfermedad de Patricia, que hace de ella literalmente una niña a nivel mental, y por tanto una persona que aunque sea lista y capaz, sea también muy ingenua y manipulable, sin saber nada realmente del mundo y la vida.
Ha sido una lectura ligera y me ha gustado la técnica de narración y la manera en que está escrito, pero la historia, sintiéndolo mucho, no es para mí y me parece que por la parte de Carlos y Patricia tiene un final que se disfraza de feliz y romántico cuando en verdad es una relación chunguísima.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Un canguro es contratado por un hermano para cuidar a su hermana, una niña-adulta. Se empiezan a entremezclar sus historias escondidas, las que han mantenido bajo una caja fuerte para “no llorarlas”, las que no muestran a nadie. La visión infantil más pura, los cuentos, el juego y el baile son los ingredientes que ayudan a los protagonistas a salir de su estancamiento, y a su vez son el empuje para querer vivir sin miedo.
SINOPSIS: Ama tu caos. Ama tu diferencia. Ama lo que te hace único.
Lo más difícil en este mundo es amar tu caos, amar tu diferencia, amar lo que te hace único.
Si lo logras, aún te faltará lo más complicado: amar tu caos a pesar del roce de la vida. Y es que el roce de la vida puede hacerte olvidar quién eres y por qué eres así.
La nueva novela de Albert Espinosa huele a caos, a roce de la vida, a felicidad. Todo ello con mucho humor, al ritmo de cuatro bailes y con unos personajes que están perdidos en este Mundo pero desean encontrar su Universo. ¿Estás dispuesto a amar tu caos a pesar del roce de la vida? _________________________
Buenas bookstalovers 🤪
Hoy os traigo el último libro de uno de mis autores favoritos como es @albertespinosapuig y como siempre se ha vuelto a superar.
En este caso una historia con mucho amor y mucho baile que te ayuda a conectar con tu yo interior y a aprender desconectar de tu vida aunque sea por unos momentos y poder conectar contigo mismo e incluso con lo que te rodea pero no te das cuenta. Por otro lado conocemos al protagonista que ve más allá de lo que hay porque puede prestar atención a lo que otros no ve y se enamora de esa simpleza.
La verdad que es una novela muy emotiva y que recomiendo a todo el mundo a leer porque lo que he aprendido con este libro y otros del autor es que…..
Hay libros especiales como escritores especiales y este binomio lo forma Albert Espinosa. Me gustan todos sus libros pero este para mí ha sido redondo porque tal vez, hay libros que aparecen en el momento oportuno y este es uno de ellos. Este libro te hace desnudar tu alma, sentir esa chispa y ese aleteo en el estómago como ocurre con el primer amor o enamoramiento; te hace sentir el AMOR. Los adultos (al contrario que los niños) nos vamos cerrando como caparazones por miedo a que nos hagan daño y ese "roce de vivir" tal y como indica el libro es que va minando nuestra luz y a no abrir nuestro corazón, cerrando con ello la puerta a las cosas, situaciones y personas buenas que también existen. Una novela llena de sabiduría y que característica de Albert Espinosa con frases que te hacen reflexionar y vibrar a partes iguales. Hay dos frases/párrafos entre muchas otros, con lecciones de vida pero quiero destacar dos que definen muy bien la esencia de este libro: "Los que habéis sufrido tanto de pequeños, de mayores tenéis la obligación de ser especiales para el resto porque vuestra lucha debe iluminar la oscuridad que nace del roce de vivir....es importante que tu vida emita luz a pesar de los lobos que encuentres en el camino" "El mundo debería ser menos cruel y recordarte el roce de las pieles y el rostro de los que te han hecho bien" Un libro que debería figurar como lectura obligada en las escuelas y colegios.
Tenía el presentimiento de que era el libro que necesitaba leer ahora. Y no me he equivocado. Una buena descripción de esta novela, para mí es: "justo lo que querría decir, puesto en palabras, pero con arte literario".
No me esperaba que el autor transmitiese tan bien las profundidades de la vida. Sé que es muy reconocido, pero me ha sorprendido mucho. Dado que no se me da bien escribir, me ha resultado muy reconfortante leerlo; es como si hubiese venido alguien a ordenar lo que siento, pero además de ordenarlo lo hubiese embellecido.
El punto más positivo, a mi percepción, es que engancha desde el principio. Me leí más de la mitad de una sentada y el resto al día siguiente. Me gustó más la primera mitad, eso sí. El final me parece muy Mr. Wonderful, poco realista, pero supongo que también uno de los objetivos del autor es dar esperanza al lector.
"Vuelve a amar tu caos y el roce de vivir" es una obra maestra que te sumerge en un viaje emocional lleno de reflexiones profundas y mensajes inspiradores. A través de sus páginas, Albert nos invita a abrazar nuestras imperfecciones, a encontrar belleza en medio del desorden y a valorar cada instante de la vida, por caótico que pueda parecer. Con una prosa poética y conmovedora, este libro me ha hecho reír, llorar y sobre todo, replantearme la forma en que percibo el mundo que me rodea. Una vez más, las letras de Albert me dejan con el corazón lleno. Es mucho lo que tengo que agradecer a este autor.
siento que albert se expresa distinto en este libro, no de su manera usual. me gustó, siento que nos conecta con su libro anterior, ama tu caos, pero no me termina de llenar. quedé esperando por más de este personaje que, a veces, se me desdibujaba en la mente como el retoño de aquel libro. me vi bastante interesada por la historia de los otros co-protagonistas, patricia y su hermano. pero azul.. no conecté con él, siendo sincera. recién al final pude sentir esa típica conexión que albert nos deja con sus enseñanzas y me hizo reencontrarme con él y su escritura. creo que es un buen libro para ponerte a reflexionar y, al mismo tiempo, a alejarte del movimiento exterior.
Espinosa es el autor favorito de mi pareja. Me había leído ya “Un mundo azul: Ama tu caos” regalo por él mismo, pero creo que este me había gustado incluso más. Con tan solo 3-4 personajes te adentras en la vida de dos protagonistas que no están en su mejor momento, gracias a otras dos personas y las relaciones entre ellos logras ver cómo sueltan un poco su tensión y abren sus muros sentimentales para conectar y poder vivir. Una historia muy bonita, con reflexiones muy bonitas, que te llegan adentro. . "Cuando llevas tanto tiempo haciendo malabarismos emocionales, no deseas parar porque todo lo que has construido para salvarte puede desmoronarse y hacerte añicos"
Como siempre Albert te toca el alma con todo lo que escribe, te enseña a vivir la vida, a amarla, a quedarte con lo que viene, a siempre aspirar a más (pero conociendo tus limitaciones), te enseña a través de sus historias que si quieres algo vayas a por ello, que si lo sueñas lo puedes conseguir.
Si crees en los sueños ellos se crearán, porque el creer y el crear están solo a una letra de distancia.
Gracias Albert por enseñarme a amar mi caos, por tocarme el alma con cada palabra y por emocionarme y hacerme llorar a partes iguales.
“Pensando se crean los problemas y bailando se solucionan”
“El tango siempre introduce una historia. Su música te lleva a iniciar relaciones y sentir pasiones. Un buen bolero te toca el alma. Sirven para conocer las debilidades de las personas y no tener que sufrirlas en tu piel. El rock&roll te conecta con la felicidad que te lleva a dar pasos y que te hace luchar por ser diferente. Para bailar el vals necesitas tener una compenetración total con tu pareja, conocerte, amarte y sentirte”