Wanneer het zwemseizoen begint, bloeien nieuwe relaties op. 'De zwemclub' van Michelle Visser is een sfeervolle feelgood over onverwachte ontmoetingen en diepgaande vriendschappen.
'De zwemclub' van Michelle Visser is een hartverwarmend verhaal over vier bijzondere mensen die hun weg terugvinden naar vriendschap en liefde. Een jonge vrouw met een burn-out. Een weduwe die aarzelt in de liefde. Een man die twee jongens opvoedt die niet zijn zonen zijn. En een moeder die haar reislustige dochter mist, van wie ze alleen af en toe een kaartje krijgt. Als het zwemseizoen begint, treffen zij elkaar bij de zwemvijver. Ze weten alleen nog niet dat hun levens stuk voor stuk zullen veranderen. De zwemvijver is een plek waar nieuwe vriendschappen ontstaan, en soms zelfs liefde.
Boeken en geschiedenis zijn al zolang ik mij kan herinneren vaste pijlers in mijn bestaan. Ik probeer mijn passie voor historie via mijn eigen romans te delen met andere lezers. Zelf ben ik een fan van historische fictie en non-fictie, onder meer van de schrijvers John Boyne, Ken Follett, Simone van der Vlugt, Geert Mak en Suzanna Jansen.
(Omdat ik mij als schrijver zijnde op internet niet negatief wil uiten over andermans schrijfwerk, noteer ik op goodreads alleen de gelezen boeken die ik met drie sterren of hoger beoordeel.)
Heerlijk ontspannen roman. In het begin leek het me wat inhoudsloos maar uiteindelijk kwamen er toch wel leuke themas en personages in voor. Fijn zomerboek.
Aardig verhaal rond een zwemvijver en een paar trouwe bezoekers. De lijnen van hun verhalen kruisen elkaar of komen samen. Opvallend vond ik de aandacht voor de zorg(sector).
De Zwemclub van Michelle Visser is een toegankelijke feelgoodroman over vier heel verschillende mensen die elkaar leren kennen bij een natuurvijver. Wat begint als een toevallige ontmoetingsplek, groeit langzaam uit tot een fijne plek van verbondenheid, vriendschap en persoonlijke groei.
Het verhaal volgt de jonge Sophie, de weduwe Joke, de gezinsman Alex en de altijd actieve Mireille. Het mooie aan het boek vind ik dat deze vier vaste bezoekers van de zwemvijver allemaal hun eigen achtergrond, uitdagingen en onzekerheden hebben, maar dat hun levens tijdens één zwemseizoen steeds meer met elkaar verweven raken. De personages verschillen van elkaar in leeftijd, karakter en leefstijl, maar juist daardoor ontstaan er (onverwachte) oprechte vriendschappen. Het verhaal van Sophie sprak mij het meest aan. Haar zoektocht naar rust en balans vond ik mooi en herkenbaar beschreven.
De schrijfstijl van Michelle Visser leest heerlijk vlot. Wat ik een mooie toevoeging aan het verhaal vond, is het thema milieubescherming. De zwemvijver wordt bedreigd door vervuiling en de bezoekers van de zwemvijver zetten zich samen in om deze bijzondere plek te behouden. Dat gaf het verhaal voor mij nét een beetje extra diepgang.
De Zwemclub is een fijne feelgood roman met een warme boodschap over verbinding, natuur en jezelf (opnieuw) vinden. Een heerlijk boek voor wie houdt van verhalen over nieuwe vriendschappen op onverwachte plekken.
3,5 ster
Ik las De Zwemclub voor de blogtour van Uitgeverij Zomer & Keuning. Bedankt voor het recensie exemplaar!
‘De zwemclub’ gaat over het leven van 4 personen. Ze hebben één ding gemeenschappelijk en dat is de zwemvijver in hun dorp. Ze worstelen allemaal met hun eigen problemen en het is zo fijn om te zien dat één plek voor verbinding kan zorgen. Velen vinden er zorg bij elkaar en in het water. Het water is helend voor ieders probleem.
Het lijkt me zo’n fijne plek om heen te gaan! Het verhaal speelt zich af in de zomer en dat maakt het het ideale boek om nu te lezen.
Ik gaf het 5 sterren omdat ik er echt rust in vond en ik vond het zo leuk om te zien hoe 4 vreemden toch in elkaars leven hun weg vinden. Dit boek gaf me op het moment van het lezen ook wat ik nodig had, eens iets anders dan een voorspelbare lovestory!
Ik heb er echt van genoten en ik hoop dat ik iemand kan aanzetten tot het lezen van dit boek!
Ik heb zelf ook graag gezwommen bij het tuindorpbad in Hengelo, de zwemvijver die een inspiratiebron was voor dit boek. Het boek kwam extra tot leven omdat ik me de plek waar het zich afspeelde zo goed kan voorstellen. Een makkelijk feel good boek waar je in een uurtje of 2-3 wel doorheen bent. Een lekker boek voor een zomerse middag aan de rand van het zwembad, maar op een rustige tweede kerstdag ook prima vermaak.
Wat een vermakelijk boek! Verhaal is vlot geschreven, maar biedt toch een stuk meer inhoud dan dat je na de eerste paar hoofdstukken denkt. Leuk ook dat Michelle Visser vanuit verschillende personages heeft geschreven.
Omdat ik een zwak heb voor zwemmen (lijkt me heerlijk om in deze natuurvijver te liggen) & omdat allerlei belangrijke milieuproblemen (en oplossingen!) worden besproken, sprak het verhaal me erg aan.
Burnout, verloren contacten, schuldgevoelens en rouw. Allevier de personages dragen een mentaal rugzakje met zich mee wanneer ze rust zoeken aan de rand van een zwemvijver in het groen. En rust is ook wat die natuur hun uiteindelijk zal leren vinden. Die zo wordt beschreven dat je de rust echt voelt over je heen komen. Rust niet altijd in het ongedaan maken of oplossen van wat was. Maar in het vinden van innerlijke rust. In het loslaten van het verleden om weer verder te kunnen. Dit boek zit vol verborgen psychologische tips en levenswijsheden. Dus naast dat je meeleeft met de personages leer je zelf ook misschien wat bij. Of vind je herkenning én tips. Een rustige roman die soms een beetje gevuld voelt met iets teveel maatschappelijke situaties.
Vandaag aan mij de eer om de blogtour van deze prachtige zomerroman af te sluiten.
In De Zwemclub volg je Joke, Sophie, Alex & Mireille. Zij zijn allemaal op een manier verbonden met de natuurvijver waarin elke zomer enthousiast wordt gezwommen. Daarnaast heeft de vijver een prachtige secundaire functie. Hij brengt mensen bij elkaar, er worden vriendschappen gesloten en er onstaat liefde.
Normaal gesproken vind ik een POV vanuit meer dan 2 personen niet prettig lezen. Ik vergeet dan uit welke persoon ik lees. Doordat Michelle in de derde persoon schrijft, was dit probleem in een keer opgelost. Nu vond ik dit juist voor een leuke afwisseling zorgen en de verhalen verlopen mooi in elkaar over.
Ik vond het prettig dat alle hoofdpersonen andere persoonlijke problemen doormaken. Zo weet je altijd wel met een hoofdpersoon te connecten. Voor mij was Sophie degene waarin ik mij het meeste kon inleven. Ik vond het erg fijn dat Michelle in haar verhaallijn mentale gezondheid bespreekbaar maakt.
Het boek leest vlot en heeft een ontzettend zonnig thema. Ik bevond mij in gedachten alweer bij de waterkant tijdens het lezen. Hoe de verschillende personen verbonden zijn aan de vijver vond ik leuk en de samenwerking van de vrijwilligers is aandoenlijk. Visser maakt in haar verhaal ruimte voor verschillende maatschappelijke thema’s als rouw, eenzaamheid, ouder worden, het mileu en ouderschap.
Toch miste ik een soort gezamelijk einde. Ik had verwacht dat alle personen samen zouden komen voor een gezamelijk einde, maar elk verhaal vond zijn eigen plot. Dit is wel passend voor het verhaal waarin persoonlijk ontwikkeling al hoog stond.
Kan ik zelf ook zo’n gezellige zwemvijver in de buurt krijgen?👙🏊🏻♀️🌊
Dankjewel @zomerkeuning voor het recensie-exemplaar en de deelname aan deze blogtour🩷
In De zwemclub laat Michelle Visser ons kennismaken met vier heel verschillende mensen, verbonden door één plek: een zwemvijver.
Visser weeft op een warme en herkenbare manier grote thema’s door het verhaal. De personages zijn levensecht – je sluit ze moeiteloos in je hart. Dit is zo’n boek dat je in één adem uitleest, en daarna het liefst meteen aan je vriendin wilt doorgeven. De schrijfstijl is enorm fijn om te lezen. Is het 100% feelgood? Niet per se. Op sommige momenten neigt het meer richting literair, en juist die balans maakt het zo sterk. Een boek dat je raakt zonder zoetsappig te zijn – vol emotie, maar met nuance.
Het is een oké boek! Wat ik wel heel fijn vond aan het verhaal is de herkenbare verhalen en ervaringen van de personages. Je voelt echt hoe de personages zich voelen, dat was heel fijn om te lezen.
In De Zwemclub volgen we vier totaal verschillende mensen die elkaar ontmoeten bij een zwemvijver wanneer het zwemseizoen begint. Een jonge vrouw met een burn-out, een weduwe die voorzichtig weer openstaat voor liefde, een man die ineens voor zijn twee neefjes moet zorgen en een moeder die haar dochter mist, van wie ze alleen nog maar kaartjes ontvangt. Zonder dat ze het van elkaar weten, staan ze allemaal op een kruispunt in hun leven. De zwemvijver wordt een plek waar niet alleen gezwommen wordt, maar waar ook vriendschappen en zelfs een beetje liefde opbloeit.
Wat ik erg mooi vond aan dit boek, zijn de verschillende personages. Doordat het allemaal andere types zijn, is de kans groot dat je je in iemand herkent. Voor mij was dat Sophie: jong, net begonnen met werken, maar toch compleet opgebrand. Tegelijkertijd vond ik het ook mooi om vanuit de andere perspectieven te lezen, zoals weduwe Joke of Alex die ineens verantwoordelijk is voor zijn neefjes. Iedereen heeft z’n eigen struggles, en dat wordt mooi beschreven. 💖
De schrijfstijl is heel fijn: vlot, toegankelijk en beeldend. Ik zat er direct in en had continu het gevoel alsof ik zelf ook onderdeel was van het vrijwilligersteam bij de vijver. Had ik ook maar zo'n zwemvijver in de buurt waar je elke week even naartoe gaat en nieuwe vriendschappen maakt... Dat is toch tof?
Er gebeurt niet extreem veel in De Zwemclub, het draait echt om de persoonlijke ontwikkeling van de personages. Soms wachtte ik op meer actie of een grote gebeurtenis, wat niet kwam. De Zwemclub heeft juist een rustiger tempo, wat ook zijn charme heeft. Even een adempauze. 🫶🏽
De Zwemclub is dus geen boek vol grote plottwists, maar juist een warm verhaal over verbinding, over elkaar vinden op onverwachte momenten en het langzaam weer terugvinden van jezelf. Ik ben heel benieuwd naar andere boeken van Michelle Visser, want haar schrijfstijl beviel goed! 🙌🏽
Dankjewel Z&K en Michelle Visser voor de ARC! 3.5 ster van mij 💖
Dit is echt een heel fijn boek. Het gaat over het dagdagelijkse leven, heel herkenbare situaties, zaken die je misschien zelf meegemaakt hebt of gezien hebt in je al dan niet directe omgeving.
We volgen 1 zomer lang 4 totaal verschillende mensen die elkaar voor de zomer niet kenden. Op het eerste zicht kabbelt hun leven rustig verder, met uitzondering van Sophie die een burn-out heeft. Toch zijn er grote veranderingen op til. De zwemvijver is de plaats waar ze elkaar toevallig ontmoeten. Er ontstaan nieuwe vriendschappen, er hangt liefde in de lucht, iemand biedt een luisterend oor of steekt een handje toe. Er dreigt ook een gevaar i.v.m. de waterkwaliteit. Hoe verontrustend is de toestand? Iedereen gaat er op zijn manier mee om.
Het boek leest heel vlot. De beleving en situaties zijn heel actueel. Het is geen boek dat zindert van de spanning of romantiek. Het is eerder een verhaal om eens helemaal tot rust te komen. Je leeft mee met elk personage, met hun onzekerheden en twijfels. Ik vond het eigenlijk een heel ontroerend boek. Ik heb dikwijls met tranen in de ogen gelezen. Dit boek is echt een weerspiegeling van hoe het in onze maatschappij er nu aan toe gaat. Hoe we ons voelen en gedragen. Misschien herken je situaties, misschien zit je momenteel in een gelijkaardige situatie als één van de personages of het doet je denken aan wat je in het verleden hebt meegemaakt. De problemen en twijfels waar de personages mee te maken hebben worden zorgvuldig beschreven zonder dat het al te zwaar of heftig wordt. Het wekt wel emoties op, het is ontroerend maar het gaf mij ook een zekere rust.
Ik vind het idee om een verhaal rond de zwemvijver te schrijven mooi gevonden. Zelf heb ik ook nog vrij dicht bij een grote zwemvijver gewoond. Het was ongelooflijk zalig om daar te zwemmen. De geur van de natuur gaf me, terwijl ik door het water bewoog, een instant vakantiegevoel. Ik kon er zo van genieten en voelde mij gelukkig en bevoorrecht dat ik daar kon zwemmen. Het boek laat goed zien wat een positief effect het zwemmen op de personages heeft, hun geluk tijdens die zwemmomenten was voor mij heel herkenbaar.
In dit verhaal volg je vier totaal verschillende mensen met elk hun eigen achtergronden. Ze komen alle vier naar de zwemvijver, allemaal met hun eigen redenen. Je leert alle personages goed kennen en gedurende het verhaal volg je hun ontwikkelingen en veranderingen. Het is bijzonder om te zien hoe verschillend deze mensen zijn maar ze door hun ontmoetingen bij de zwemvijver wel veel aan elkaar hebben. De zwemvijver is een plek waar mooie vriendschappen ontstaan en mensen elkaar helpen. Het wordt allemaal mooi beschreven en je voelt helemaal de sfeer van hoe het daar kan zijn bij die vijver. Het is gewoon een heel gezellig en warm verhaal.