วสันต์ที่สายเกินหวนคืน เล่ม 4

วสันต์ที่สายเกินหวนคืน #4

by Teng Luo Wei Zhi, 藤萝为枝, เถิงหลัวเหวยจือ

วันที่ข้าตาย ฝนวสันต์เริ่มโปรยปรายในโลกมนุษย์
ข้าคิดถึงเยี่ยนเฉาเซิงขึ้นมาอย่างไม่ถูกเวล่ำเวลา
ตลอดร้อยปีที่ผ่านมา เขามักจะขวางอยู่เบื้องหน้าข้าอย่างดึงดันเสมอ แม้กระทั่งอสนีเคราะห์ยังช่วยรับไว้แทนข้า
ตอนนั้นข้าช่างไร้เดียงสา คิดอยู่เสมอว่าเขารักข้า จวบจนภายหลัง เขาพาคนในดวงใจที่แท้จริงกลับมา เซียนจื่อนางหนึ่งที่ละม้ายคล้ายคลึงข้าถึงแปดส่วน
ข้าถอนหายใจ น่าอนาถนัก
ยามนั้นด้วยสิ้นใจเร็วเกินไป ข้าจึงมิได้เห็นเงาร่างโซซัดโซเซเงานั้นที่วิ่งตรงเข้ามาหาข้าท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำ
ใครเล่าจะคาดคิดว่าชั่วเวลานั้น ราชันปีศาจเยี่ยนเฉาเซิงผู้น่าครั่นคร้ามทั่วแปดดินแดน แม้กระทั่งขี่เมฆเหยียบเมฆากลับทำไม่เป็นเสียแล้ว

ครั้นข้าลืมตาขึ้นอีกครั้ง เวลาได้ย้อนกลับไปเมื่อเจ็ดร้อยปีก่อน
ตอนนั้นเยี่ยนเฉาเซิงยังเยาว์วัย เขายังมิใช่ราชันปีศาจ เป็นเพียงลูกศิษย์ระดับล่างคนหนึ่งที่เกิดมาพร้อมกับปราณปีศาจ ถูกผู้อื่นข่มเหงรังแกสารพัด
ข้าตระหนักอย่างลึกซึ้งว่าคนเราโง่งมเพียงครั้งเดียวก็เกินพอ
ในยามที่เขาคว้าชายอาภรณ์ข้า แล้วข้าเหยียบกระดูกนิ้วเขาจนแหลก แต่เขายังคงไม่ยอมปล่อยมือนั้น
เรื่องราวที่ว่าข้ามิได้รักเขาอีกต่อไปแล้ว เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น...

มรสุมมากมายที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ไม่ว่าเยี่ยนเฉาเซิงจะน่าสงสารมากเพียงใด หลิวซวงก็จดจำวันวานอันผ่านด่านเคราะห์เหล่านั้นได้ขึ้นใจ นางบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า นับจากนี้ไปอย่าได้สงสารปีศาจผีตนหนึ่งอีกเป็นอันขาด
ส่วนเยี่ยนเฉาเซิง แม้จะหลอมวิญญาณป่นกระดูกเพื่อหลิวซวง ก็มิอาจแลกคืนกับสายตาแสนอ่อนโยนในอดีตของนางได้เพียงสักแวบเดียว

341 pages, Paperback

Published December 23, 2024

About the author

Associated Names:
* Teng Luo Wei Zhi (English)
* 藤萝为枝 (Chinese)
* เถิงหลัวเหวยจือ (Thai)

Reviews

[M · Rating 5 out of 5]

สนุกแบบวนๆ แต่สนุกนะ
ในเล่มนี้รู้สึกซับซ้อนมาก คือโมโหที่พระเอกตัวร้ายจากเล่มแรกมาแล้ว แต่ว่าได้รับความรักความอบอุ่นจากนางเอกทั้งๆ ที่คนที่ควรได้คือพระเอกหนุ่มน้อยที่ยังไม่เคยทำร้ายนางเอก
แต่มันคือคนเดียวกันนะ สับสนพอๆ กะพระเอกที่อิจฉาตัวเอง สงสารพระเอกตอนหนุ่มน้อยมาก คือเด็กหนุ่มที่ทุ่มเทรักสุด พระเอกสุด แต่โอเคพระเอกตอนเป็นราชาปีศาจผีมันกร้าวกว่าอีกระดับแหละ

ในขณะเดียวกันก็สงสารพระเอกตัวร้ายเพราะจริงๆ เค้าก็รักนางเอกมากแหละ
ชอบความคลุ้มคลั่งตอนข้ามภพมางี้

โดยรวมสนุกมาก หยุดไม่ได้ มีกลิ่นอายของ จันทราอัสดง พอสมควรในความรันทดของพระเอก ความดูเป็นตัวร้ายสุดๆ แต่จริงๆ แล้วใจพี่เค้าหล่อมากนะเออ

[Ahgase · Rating 5 out of 5]

มึง...
ไอ้ห่าเหมือนจันทรอัสดงเลยว่ะ
5555555 เออไม่เหมือนมากขนาดนั้น
แต่แบบคล้ายๆ (ไม่ได้ประชดนะ) แค่คล้ายจริง
แล้วแบบเอาจริงๆ กุอ่านไปก็งงหน่อยๆ
งงแบบสรุปตอนนั้นมันยังไงนะ
รายละเอียดเนื้อหามันเยอะจริงๆ
สมควรค่อยๆ อ่าน แต่กุใจร้อนไง เค้าจะได้กันป่าววะ
กุรีบ อ่านๆ จนตาจะบอดเลย555
.
เรื่องนี้แม่งก็น่าสงสารหมดอะ
กุเป็นมนุษย์ชาวบ้าน8สั่งก๋วยเตี๋ยวกินพอ
ให้กุไปเดินทางไปเมืองผี
กุขอนอนดีกว่า เหนื่อย กุเป็นนางเอก
อีพระเอกไม่มีทางได้เกิดใหม่555
แต่ยังไงกุก็ว่าอีถานน่าสงสารมากกว่า เพราะว่าไร..

เพราะกุคิดว่าเนื้อเรื่องมันมีปัญหาตรงจังหวะ (จริงจังแล้วนะ)
ฉากที่แบบเป็นจุดพีค กุกลับรู้สึกว่ามันราบเรียบมากอะ
อ่านแล้วแบบอ้าว ไอ้นั่นฆ่าไอ้นี่แล้วเหรอ ทำไมมันแบบเรียบจังวะ
กุไม่รู้ปัญหามันอยู่ตรงไหนอะ แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
.
ตอนจบก็จบดีนะ แต่กุอยากให้เขียนถึงลูกน้อยเหมือนอีถานหน่อย
มันน่ารักดีอะ อยากอ่าน

[Mintie_ei · Rating 2 out of 5]

จบสักที ยืดเยื้อ จำอะไรไม่ได้เลยเพราะไม่มีอะไรให้น่าจดจำ โครงเรื่องคล้าย ๆ กับจันทราอัสดง แต่เรื่องนี้สู้เรื่องนั้นไม่ได้เลย เสียดายตังอ่านข้ามไปเยอะมากอะ 🫩🫩🫩

[mandu man · Rating 5 out of 5]

แตกสลายแต่งดงาม ถึงจะตับพัง รวดร้าว แค่ก็ยังฟื้นคืน แก้ไข ทำให้เรื่องมันจบแฮปปี้ จบดี จบสวยมากๆๆๆ และซาบซึ้งมากกกก คืออยากตะโกนว่าเป็นงานที่ร้อยเรียงออกมาได้สนุก ภาษาสวย และพล็อตประทับใจสำหรับนิยายรักโรแมนติกดราม่ามากกก

เราชอบมากที่สุดคือที่นางเอกรู้ตัวว่าพระเอกเมื่อเจ็ดร้อยปีข้างหลังกับพระเอกที่เป็นเด็กหนุ่มตรงหน้าแม้จะเป็นคนเดียวกันแต่คนตรงหน้าก็ไม่ได้ทำผิดอพไรกับนางเอก รักแบบรักมาก รักจนมอบให้ได้ทุกอย่าง รักแม้จะรู้ว่าตัวเองจะต้องเจ็บ ทำทุกอย่างเพื่อเธอ จนนางเอกยอมรับในตัวเค้า และพอพระเอกเจ็ดร้อยปีให้หลังย้อนกลับมาก็ทำเอาอิจฉาตัวเองในร่างเด็ก

โอ๊ย พล็อตเรื่องแม้จะเทพเซียนแต่ไม่ซ้ำหรือทับรอยกับถานนไถ่จิ้นเลย อันนี้คือยิ่งล้ำลึก เสียดแทงใจปวดร้าว น้ำตาไหลพรากๆ ทั้งเรื่องยิ่งกว่าเดิม อ่านแล้ววางไม่ลงเลย อ่านซ้ำไปซ้ำมา แบบรักตัวพระเอกมากๆ ที่กล้าทุ่มเทขนาดนี้ จากตอนแรกสงสารนางเอกกลายเป็นว่าพระเอกสิต้องทนต่อความเจ็บปวดตั้งแต่เด็กจนเป็นจอมปีศาจ น่าสงสารกว่าเยอะ

แต่นางเอกหลังจากกลับมาเจ็ดร้อยปีก่อนก็เป็นร่างที่น่ารักมาก แก่นแก้วสดใส เข้มแข็ง ไม่พึ่งพาคนอื่นแล้ว ดีมากๆ เลย

ส่วนตอนจบก็จบดีแฮปปี้มาก ยิ่งตอนทั้งคู่มาเกิดใหม่ในสำนักเซ่าโยวยิ่งน่ารัก อ่านแล้วอมยิ้มกับความรักวัยหนุ่มสาว

สรุปเป็นอีกเรื่องที่ควรค่าแก่การเปย์จริงๆ รู้สึกผูกพันมากเพราะเรื่องเล่ายาวข้ามภพข้ามชาติ ตายซ้ำตายซ้อน เกิดใหม่แล้วเกิดใหม่อีก 5555

รักจอม

[4e3a · Rating 5 out of 5]

รีวิวเล่ม4

🥺สงสารพอ.จนเหนื่อยอ่ะ เพราะพี่เค้าตุยเย่ วนไปค่ะ ตายแล้วตายอีก😅
รอบแรก ตายเพราะเมีย อันนี้คือ โคตรสงสารฮีอ่ะ อย่างช้ำใจ😢 เมียแอบเข้าพิธีแต่งงานกะคนอื่น รู้ทั้งรู้ว่าเป็นกับดัก ก็ยังมาตามเมียรับเมียกลับไปวังปีศาจ เอ๊าโดนเมียซ้อนแผนจะจับขังใต้ทะเลสาป ทำไปทำมาตุยคาตาเมียเลย😰😭 ปวดใจมาอ่ะฉากนี้
รอบสองตายเพื่อแปดดินแดนและมวลประชา รอบนี้สะบักสะบอมมาก สู้กับร่างพญามารจนตุย เมียได้แต่ยืนดูเฉยๆ จนวิญญาณฮีแตกสลาย
เปิดเรื่องมา พอ.อย่างชั่วอ่ะ สักพัก เอ๊ะไม่ใช่และ พอมาหลังๆพอ.แสนดี แสนเสียสละ เสียสละกระทั่งชีวิตตัวเอง
ยังดีที่มีตอนพิเศษมากู้ใจ ให้ชุ่มชื้นหัวใจ ชอบตอนพิเศษมากอ่ะ โดยเฉพาะตอนพิเศษช่วงก่อนที่นอ.จะตายและย้อนเวลา ที่เล่าย้อนกลับไปในมุมของพอ.อ่ะ ทำให้เราแน่ใจว่า ฮีรักหลิวซวงมากๆตั้งแต่รอบแรกแล้วจ้า

ทั้งเรื่องเล่ม1-4 เราให้ 4.7~4.8ดาวนะ

ขอหักนิดนึงเรื่องการแปลค่ะ แปลดีนะ เลือกใช้คำได้ดีสละสลวย แต่ว่าการเรียบเรียงประโยคยังไม่ค่อยสมูธอ่ะ อ่านแล้วสะดุดบ่อยๆ โดยเฉพาะการเลือกใช้คำเชื่อมพวกคำสันธาน แปลกๆบอกไม่ถูกแต่ว่าอ่านแล้วไม่กลืนไปกับประโยคค่ะ

[Itzel · Rating 4 out of 5]

Tiene sentido ese final... pero me dolió. Demasiado agridulce aunque los extras te den lo que quieres 😭

Sin duda voy a leer más de los trabajos de esta autora porque Black Moonlight y este me hicieron sentir vacía hacia el final 🤌🏽

[Atiya Surayuthpreecha · Rating 5 out of 5]

โบัมากกกก นข คงมีประสบการณ์โดนทัวร์ลง เลยเขียนตอนจบเรื่องนี้ออกมาเอาใจนักอ่าน ดีมาก นี่คิดว่าเรื่องนี้ครบรสกว่าจันทราดัสดง รอติดตามเรื่องต่อไป

[merlyn · Rating 3 out of 5]

ออกแนวมีแต่น้ำ เหนื่อยอ่านข้าม แล้วแต่คนนะ แต่ยังให้จันทราอัสดงมากกว่าแบบมาก