ดอกไม้ในห้วงกาล

by Mu Geng Mu Geng, 木更木更, มู่เกิงมู่เกิง

ดอกไม้ดอกหนึ่งเมื่อแย้มบาน เพียงไม่นานก็คงโรยรา แต่สำหรับเสิ่นลั่วดอกไม้ในหัวใจของเขายังคงแย้มบานนับจากวันนั้น สดใสงดงาม แม้เวลาจะผันผ่านนับสิบปี และยังคงรอคอยที่จะได้กลับมาอยู่เคียงข้างดอกไม้ดอกนั้นสักวันหนึ่ง

“สิบห้าปีสามเดือนสองวันกับอีกสิบสองชั่วโมง”
“เวลาที่พวกเราแยกจากกัน”

252 pages, Paperback

Published October 10, 2024

About the author

Associated Names:
* Mu Geng Mu Geng (English)
* 木更木更 (Chinese)
* มู่เกิงมู่เกิง (Thai)

Other Pen Names:
* Jing Shui Bian (English)
* 靜水邊 (Traditional Chinese)
* 静水边 (Simplified Chinese)
* จิ้งสุ่ยเปียน (Thai)

Reviews

[เจ้าหมีขาว · Rating 3 out of 5]

เนื้อเรื่องจะเริ่มเล่าว่าเซี่ยอีหยางแอบชอบเสื่นลั่วมาตั้งแต่สมัยมหาลัย ปี 1 ก่อนที่เสิ่นลั่วจะเดินทางไปอเมริกา และทั้งคู่ไม่เคยติดต่อกันเลยตลอด 15 ปีที่ผ่านมา ระหว่างนั้นเซี่ยอีหยางก็ติดตามเสิ่นลั่วผ่าน IG อย่างลับๆมาโดยตลอด IG ของเสิ่นลั่วแถบจะไม่มีรูปคนปรากฎอยู่ในนั้นเลย

จนกระทั่งถึงวันที่เสิ่นลั่วกลับจีน และทั้งสองคนกลับมาสนิทกันอีกครั้งเพราะทำอาชีพใกล้ๆกัน เสิ่นลั่วซื้อบ้านอยู่ใกล้ๆกับอีหยาง ไปมาหาสู่กินข้าวด้วยกันทุกวัน พยายามเข้าใกล้อีหยางอย่างเห็นได้ชัด และความจริงเมื่อ 15 ปีก่อนก็ค่อยถูกเปิดเผยว่าทำไมเสิ่นลั่วถึงต้องไปอเมริกากะทันหัน

สำหรับเราปมเรื่องนี้ไม่ได้เดายาก แต่พอรู้ก็อดสงสารไม่ได้ การที่เสิ่นลั่วเย็นชากับครอบครัวเข้าใจได้ เป็นความผิดที่ไม่สมควรได้รับการให้อภัย การเวลาไม่ได้ช่วยเยียวยาหรือลบล้างความผิด แค่ทำให้เราเข้าหน้ากันไม่ติดเท่านั้น

ด้านความรักคิดว่าสองคนนี้เข้าได้ดี กลับมาเจอกันในเวลาที่ถูกที่ควร มีเงิน หน้าที่การงานที่มั่นคง พร้อมซัพพอร์ตดูแลกัน รักในวัยหนุ่มสาวอาจต้องรีบรัก รีบปลดปลอยความต้องการ แต่รักสำหรับเสิ่นลั่วแค่ได้นอนกอดได้ซุกคอ ดำเนินชีวิตแบบไม่เร่งรีบก็พอใจแล้ว

แต่เสื่นลั่วมีรสนิยมอย่างหนึ่งที่คิดว่าหลายคนน่าจะไม่ชอบมั้ง คือชอบถ่ายรูปทุกอิริยาบถของอีหยางรวมถึงรูปนู้ด ถ่ายเก็บไว้ดูคนเดียว บางครั้งใส่กรอบแขวนตามพนังห้องนั่งเล่นเห็นกันแค่สองคน ตอนแรกอีหยางไม่สบายใจ แต่ดูปลงมากพอคบกัน อย่าเอาไปให้คนอื่นดูก็พอ ปล่อยไอ่โรคจิตนี่ไป

ชอบพารท์หนึ่งที่อีหยางถามว่า เคยคิดไหมว่าเวลา 15 ปี ฉันอาจแต่งงานไปแล้ว เสิ่นลั่วก็ตอบกลับไปว่า เคยคิด แต่ไม่เป็นไร ได้เฝ้ามองนาย ได้อยู่เป็นเพื่อนนาย มีคนดูแลนายตอนแก่เพิ่มอีกหนึ่งคนก็ดีไม่ใช่เหรอ (อุแง้ 🥹) เขาก็เคยคิดว่าตัวเองจะไม่สมหวังกับอีหยาง แต่ตอนนี้มันดีมากๆเลย

นิยายสั้น 1 เล่มจบ ที่ปมไม่ได้ซับซ้อน อาจไม่ได้อ่านแล้วรู้สึกเต็มอิ่มแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกว่าขาดตรงไหน จบแล้วทิ้งมวลความรู้สึกทั้งประทับใจและเสียดายช่วงเวลา 15 ปีที่เขาจากกันไว้เล็กน้อย แต่ทุกอย่างยังไม่สายเกินไป ดีแล้วที่ตามหาอีกครึ่งของชีวิตกันจนเจอ ดีแล้วจริงๆที่ดอกไม้ผลิบาน

[Rinalovesdragons · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายที่ไม่ได้หวือหวา เล่าตามสไตล์ตัวละครวัย30ปลายๆที่ชีวิตจะเริ่มปลงได้(ตอนอ่านอึ้งมาก สามสิบปลายนี่วัยกลางคนแล้วเร้ออออ อย่ารีบๆๆๆๆ) แต่ความคิดถึงโหยหาของตัวละครหลักsimmer in the back of my mind มาก รอเธอสิบปีไม่สาย (ยังอ่านไม่จบเดี๋ยวมารีวิวต่อ)

[Mint · Rating 4 out of 5]

จริงๆ ไม่ใช่นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องราวที่แปลกใหม่หรือยิ่งใหญ่อะไร แต่อ่านไปแล้วกลับทำให้ร้องไห้ออกมาได้ อาจจะเพราะมันแสดงให้เห็นว่า ในเรื่องที่ดูธรรมดาของมนุษย์ธรรมดาสองคน จะสามารถซ่อนความเจ็บปวด ความเข้มแข็ง และความรักเอาไว้ได้มากขนาดไหน