Γιατί οι έφηβοι σαγηνεύονται από τη δύναμη και μαγεύονται από την άνομη βία; Πώς θα μπορούσαμε να αποδομήσουμε αυτό το μοιραίο δίπολο που τρέφει και τρέφεται από την απόλαυση του κακού; Πώς θα μπορούσαν η λατρεία των υπερηρώων και ο ιπποτισμός που αυτοί ενσαρκώνουν να υπερβούν αυτό τον διπλό πειρασμό; Πόσο οι μεγάλοι, εκπαιδευτικοί και γονείς, αξιοποιούν αυτή την πολύτιμη παιδαγωγική δυνατότητα; Η βία στον κόσμο των εφήβων, αλλά ήδη και των παιδιών, κατέχει περίοπτη θέση στο προσκήνιο του κοινωνικού, πολιτικού και ερευνητικού διαλόγου. Η απογοήτευση από την ανεπάρκεια των μέχρι τώρα παρεμβάσεων και η ανησυχία για την επέκταση του φαινομένου ενισχύουν την αίσθηση της απειλής για το μέλλον των παιδιών, των μεγάλων, της κοινωνίας, του πολιτισμού.
Το βιβλίο αυτό, εστιάζοντας στη σχολική βία και το bullying, προτείνει μια νέα στρατηγική προσέγγιση, με άξονα την αποδόμηση της νοσηρής σαγήνης που ασκούν η δύναμη και η βία στους εφήβους και την αξιοποίηση της λατρείας των παιδιών και των εφήβων για τους υπερήρωες. Για γονείς, εκπαιδευτικούς και επαγγελματίες ψυχικής υγείας
Ο Νίκος Σιδέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές (ειδικότητα Ψυχιατρικής, Ιστορία και Νευροψυχολογία-Νευρογλωσσολογία). Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και διδάσκων ψυχαναλυτής, μέλος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας του Στρασβούργου (E.P.S.) και της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ψυχανάλυσης (FEDEPSY). Εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και οικογενειακός θεραπευτής. Έχει διδάξει στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Κολλέγιο Αθηνών και στο Deree College, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το μάθημα «Εικαστική Δημιουργία και Φαντασίωση του Καλλιτέχνη: Η περίπτωση του Ερωτισμού», στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. το μάθημα «Αρχιτεκτονική και Ψυχανάλυση», καθώς και στο ΠΜΣ «Εφαρμοσμένη Ψυχολογία στην Εκπαίδευση» του Ε.Κ.Π.Α. το μάθημα «Ψυχολογία του Εκπαιδευτικού: Βιωματικό Εργαστήριο».
Ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα- μερικές φορές αγγίζει έννοιες σε ένα ψυχαναλυτικό βάθος που ο μέσος αναγνώστης μπορεί να θέλει λίγο χρόνο να το κατανοήσει παραπάνω - αλλά θεωρώ ότι αυτός είναι και ο σκοπός του βιβλίου.
Μερικά από αυτά που λέει απαιτούν στήριξη και απο το Σύστημα, και όχι απο ένα και μόνο ζευγάρι γονέων - αυτό κάνει πιο δύσκολη την όποια αλλαγή.
Παρόλα αυτά, δίνει πρακτικές ιδέες για εφαρμογή από τους ίδιους τους γονείς, αναλύει την φύση της βίας για να την κατανοήσουμε όσοι δεν έχουμε ακόμα άμεση επαφή με εκείνη, και - επιτέλους - μιλάει για το πόσο λάθος προσεγγίζουμε κάποια θέματα με την ρητορική που έχουμε υιοθετήσει από τα ΜΜΕ και την προσέγγιση της "θείτσας" (δική μου έκφραση).
Σϊγουρα βάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί - το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους γονείς.